SI RFMFFN NIEUWS- en aovertentieblad voor zeeuwsch-vlaanderen.
AB0NNEMENTSPRI1 S EESHEEEF --i—
Woningbouwvereeniging
frtjillbton
Sam en zijn schat
BINNENLAND.
Rheumatiek,
Jicht,
I SpirCSal-CflUssing
BUITENLAND.
maanden Bii vooruitbetaling fr. per post t6,60 per ji
SLUISKIL.
,,ik weet niet, waar ze de idioten van-
daan halen."
Burgemeester en Wethouders van PER
NEUZEN brengen ter openbare kenms,
dat het admini&tratief en financieel beheer
der voornoemde Vereeniging voorloopig is
ondergebracht op de Gemeente Seeietarie.
Alle nota's en rekeningen dienen aldaar
te worden ingediend.
Ter Neuzen, den 15 bebruari 1928.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
J. HUIZ1NGA, Burgemeester.
B. I. ZONNEVTJLLE, Secretaris.
HET ONTWERP-ZIEKTEWET
Dr. F. E. Posthuma, oud-Minister. heeft
in een belangwakkende voordracht de be-
zwaren ontwikkeld, welke in breede krin-
qen bestaan tegen het inqediende wets
ontwerp tot .wijziging der Ziektewet 1913.
Dit wetsontwerp geeft een groote uit-
breiding aan den kring der verplicht-ver-
zekerden; het betrekt erin categorieen van
personen, die of daaraan geen behoefte
hebben (de hooger gesalarieerden)ol
in wier nooden reeds op andere wijze is
voorzien (het huispersoneel), of die geen
recht op ziektegelduitkeering krachtens
verplichte verzekering behooren te kunnen
doen gelden (degenen, die wel eens een
dag voor een ander werk verrichten)Z,oo
is het een volslagen raadsel, waarom een
dienstbode, die ziek wordt, die in het ge-
zin verpleegd wordt, en wier oon door-
betaald wordt, ook nog een recht op ziek
tegelduitkeering moet worden gegeven.
De ervaring, die juist het huispersoneel
met de Invaliditeitswet heeft opgedaan
moest een meer dan a schrikwekkend
voorbeeld zijn. En wie zal het noodig ach-
ten aan het hooger qesalarieerde perso-
neel (directeuren. procuratiehouders)
wier dagloon meer dan f 8 bedraagt, een
ziektegelduitkeering te garandeeren tot
een maximum van 70 van f 8. E eze
uitbreiding van de bescherming der wet
leidt de aandacht af van de hoofdzaak: de
verzekeriing van arbeiders in dienst van
een onderneming; bevordert in hooge
mate de administratieve rompslomp en
daardoor de administratiekosten.
Voots wordt bezwaar gevoeld tegen de
volgende bepalingen van het ontwerp.
le waarbij de verzekering wordt uit-
qebreid tot alle arbeiders, ongeacht
het bedrag van hun loon en ongeacht ol
zij in een onderneming wenkzaam zgn ot
le. waarbij aan de bijzondere zieken-
kas een voorrang wordt gegeven;
3e waarbij het aantal ondernemmgen,
dat te zamen een ondernemingszieken-
kas mag oprichten, tot vier is beperkt;
4e. waarbij aan den werkqever belem^
mering bij het oprichten van een onderne-
minqsziekenkas in den weg worden ge-
legd. in dezen zin, dat zijn arbeiders daar-
over' zullen hebben te beslissen;
5e. waarbij bedrijfsvereenigingen op-
qericht door werkgevers, slechts telkens
een levensduur van vijf jaren is toebe-
deeld, ook al voldoen zij aan de bepalm-
fle6e^erwaar'bij in de Ziektewet ten aan-
zien van de dagloonberekening bij ziekte
wordt afgeweken van de overeenkomstige
bepalingen in de Ongevallenwet
KARD. W. VAN ROSSUM ERNSTIG.
Naar de Maasb. verneemt is Kardinaal j 928
W. v. Rossum te Rome door een ernstigen
aanval van griep getroffen. Het hart is
zwak, waarom men zich over zijn toestand
ongerust maakt.
DE AUTO-TENTOONSTELLING.
De Amsterdamsche auto-tentoonstel-
ling 1928 behoort weer tot het verleden,
en de vele duizenden, die er hun nieuws-
gierigheid kwamen bevredigen, hebben er
weder de meest uiteenloopende modellen
hooren aanprijzen. Ook aan de bedrijfs-
auto's was thans een behoorlijke plaats
ingeruimd. Men mag aannemen, dat de
groote kosten, welke aan een dergelijke
tentoonstelling verbonden zijn, dubbel en
dwars zijn goedgemaakt en dat inderdaad
behoorlijke winsten in de zakken der ex-
posanten zijn gevloeid. Dit echter zal
velen, die overigens gaarne aan dezen
auto-show dit financieel succes gunden,
met een onbevredigd gevoel doen heen-
gaan.
Immers, geen enkele van de namen der
automobielen, welke het publiek moesten
worden aangepraat, had een Nederland-
schen klank. Uitsluitend buitenlandsche
merken werden aangeprezen, en in de
beschrijvingen, welke de importeurs wed-
ijverden om rond te deelen, werd hoog op-
gegeven, van de reusachtige afmetingen
hunner fabrieken en van de voortrelle-
lijkheid van het buitenlandsch product,
bij den bezoeker moest al spoedig de
vraag rijzen, of datgene, wat de eenvou-
diqe jongeling vermocht, die de reusach-
tiqe Fordifabrieken stichtte, in ons eigen
land ten eenenmale onmogelijk was.
Zeker de voorwaarden, waaronder onze
vaderlandsche industrie moet werken, zijn
zwaarder dan waar ook, maar kon Neder-
land, dat toch op zoo velerlei gebied een
vooraanstaande plaats inneemt, het zelts
niet brengen tot een bescheiden plaatsie
in de automobiel-industrie? Het doet wel
hard aan, dat van de vele millioenen. die
ons volk voor het auto-verkeer uitgeett,
niet een paar binnen onze eigen grenzen
kunnen blijven, dat men zich in het eigen
land op een tentoonstelling in het buiten-
land waant, waar naast de automcbielei.
van buitenlandsch fabrikaat zells geen
plaats kon worden ingeruimd aan een zui-
ver nationaal product: de banden. Neen,
waarlijk, de duizenden automobielen, die
op onze wegen zijn verschenen en zulke
groote bedrdgen voor wegenverbetermg
noodzakelijk maken, doen er ons telkens
aan herinneren, dat Nederland op dit punt
jegens zichzelf nog heel veel heeft goed
te maken!
„OLYMPIADE"-POSTZEGELS.
Naar gemeld wordt zullen de „01ym-
piade -postzegels in den loop der volgen
de maand verkrijgbaar worden gesteld.
Zij zullen de volgende afbeeldmgen dra-
qen: een voetballer, een lange-afstandioo-
per, een kogeistooter, een bokser, een
schermer, en ruiter, een roeier en een zeil-
'dCDe vier eerste zegels zijn ontworpen
door L. O. Wenckelbach en de vier laat-
ste door Fokko Mees.
De zegels zullen worden uitgegeven m
de waarde van 1 kj, 2, 3, 5, 1 A, 10, 15 en
30 cents. De toeslag bedraagt voor de
zegels van 1^, 2, 3 en 5 cents: een cent;
vo'or de zegels van l^/i cent 2/7 cent; voor
de zegels van 10 en 15 cent: 2 cent en
voor de zegels van 30 cent: 3 cent.
Naar men weet zal de meerdere op-
brengst beschikbaar worden gesteld voor
het Olympisch Comite, terwijl de geldig-
heid der postzegels loopt tot 31 December
GEKNOEI MET LEERLINGEN-
AANTAL.
Naar V. D. verneemt heeft de justitie
aanleiding gevonden een onderzoek in te
stellen naar de verhcud-ngen bij de bijzon
dere school te Schoonoord, gemeente
SI een. Het schijnt, dat op deze school
leerlingen staan ingeschreven, die reeds
lang van de school waren, waardoor
finantieel nadeel zou ontstaan, zoowel
voor het rijk als voor de gemeente. Deze
finantieele manupulaties zouden in ver-
band staan met een voorgenomen uitbrei
ding der school. De justitie, die verschil-
lende personen aan een verhoor heeft on-
derworpen heeft verschillende boeken in
beslag genomen.
DE HOOGE RAAD VAN ARB EI D.
De Hooge Raad van Arbeid heeft in
een onder leiding van den Minister van
Arbeid gehouden vergadering zijn advies
vastgesteld omtrent bij den Raad aanhan-
gig gemaakte voor-ontwerpen van een
arbeids-bemiddelingswet en tot wijziging
der Invaliditeitswet.
De Raad oordeelde vrijwel eenstemmig
dat een wet in den geest van het voor-
ontwerp arbeidsbemiddelingswet wen-
schelijk is.
Wat de wijziging der invaliditeitswet
aangaat kon een groote meerderheid zich
vereenigen met de verhooging van de
loongrens van f 1200 tot 2000 of meer en
ook was er een meerderheid van den Raad
voor wijziging der Ouderdomswet. voor-
namelijk beoogend opneming van de mo-
gelijkheid voor het sluiten van verzeke-
ringen waarbij de premien worden ge-
restitueerd bij overlijden voor het intreden
van het rentegenot.
BESCHERMING VAN DE
KLOMPENINDUSTRIE.
De heer Drop, lid van de Tweede Ka-
mer, heeft aan den Minister van Arbeid,
Handel en Nijverheid de volgende vragen
gesteld:*
I. Heeft de Minister zich reeds een
oordeel gevormd omtrent het denkbeeld,
geopperd in de vergadering der Twieede
Kamer van 29 November 1927, om ter
bescherming van de klompenindustrie
centralisatie van den verkoop van regee-
ringswege te bevorderen?
II. Zoo ja, wil de Minister dan van
dat oordeel doen blijken?
III. Zoo neen, tegen wanneer kan een
beslissing ten deze worden tegemoet ge-
zien?
Burg, en ^Veth. van Sint-Jansteen
hebben in een adres aan de Tweede Ka
mer verzocht, maatregelen te nemen in
verband met de malaise in de klompen
industrie.
de plaaggeesten van velen - neemt
U Spirosal-oplossing, het diep
in de huid dringende inwrijfmiddel.
U bemerkt alras, hoe de pijnen in
spieren en gewrichten verzacht
worden.
Een Soyefc - product.
DE CRISIS IN DE DEUTSCHE
REGEERINGSCOALITIE.
Te Berlijn duren de beraadslagingen
tusschen en in den boezem van de partijen
voort, maar licht is er naar de N. R. Crt.
schrijft nog niet in te zien. De vraag hoe
de coalitie nog in stand te houden zou zijn,
is intusschen op den achtergrond gedron-
gen door de gedachtenwisseling over de
i kwestie, welke wetsontwerpen nog afge-
I daan moeten worden, indien de twistende
coalitie-genooten tot aan de ontbind r.
van den Rijksdag voor de leus bijeen-
blijven. Naast de begrooting meent men,
dat hiervoor ook het wetsontwerp tot
liquidatie van de oorlogsschadeloosstellin-
gen voor benadeelde Duitsche burgers in
aanmerking komt. Maar het belangrijke
en dringend wetsontwerp betreffende
steun voor den noodlijdenden landbouw
wordt er niet bij genoemd. Dit kan dan
een geschikt object worden om de gunst
van de kiezers te verwerven door hun
gouden bergen te beloven, vooral voor de
rechterzijde die ten gevolge van de sterke
strooming naar links de verkiezing met
eenige b'educhtheid tegemoet ziet.
De volkspartij heeft op het verwijt van
het centrum, dat zij zich door haar onver-
zoenlijke houding tegenover de schoolwet
niet aan de fameuze richtsnoeren bij het
aangaan van de regeeringscoalitie gehou
den heeft, geantwoord, dat de coalitie niet
tot stand is gekomen met het uitsluitende
doel om de schoolwet af te doen, maar om
een reeks belangrijke en spoedeischendc
maatregelen door te zetten. De vraag,
of zij haar eigen ministers uit de regeering
zou moeten iterugtrekken waartoe het
centrum haar gesommeerd heeft is
zegt zij, de zaak van haar eigen partij.
Deze bittere verwijten over en weer zijn
wel het duidelijkste bewijs voor de inner-
lijke verzwakkinq en aftakelinq van de
coalitie. Het centrum moet reeds tot de
slotsom gekomen zijn, dat het bij het sa-
mengaan met rechts slecht gevaren is en
dat, ook in het belang van de eenheid in
eigen boezem, de tijd aangebroken is, om
de bakens weer naar links te verzetten.
Aan zijn benijdenswaardige positie tus
schen links en rechts heeft het de macht
die het als regeeringspartij kan uitoelenen,
te danken en daarom behoeft het de hoop
dat het zijn voornaamste wenschen op
onderwijsgebied. hoe de zaken ook ver-
der loopen, zal kunnen doorzetten, niet op
te qeven. Het vaste kiezerscorps waarop
het steunt, heeft het dusver voor de al-
brokkeling van zijn macht behoed.
UITSLUITING IN DE METAAL-
INDUSTRIE.
De industrieelen in de Duitsche metaal-
nijverheid hebben besloten om met ingang
van 22 Februari een uitsluiting over het
qeheele rijk te beginnen. Deze maatregel
komt niet geheel onverwachts, daar vonge
week reeds bekend was geworden, dat de
centrale orqanisatie de midden-Duitsche
industrieelen onvoorwaardelijk steunde.
Door het besluit worden in het geheel
meer dan 800.000 arbeiders getroffen.
In Berlijn alleen zijn er meer dan 200.000.
Bij den strijd zijn alle metaalverwerkende
industrieen betrokken: de machine-,
werktuigen-, electro-tecbnische en over
eenkomstige industrieen.
LINDBERGH.
Lindbergh is behouden uit Havana
(Cuba) in zijn woonplaats St. Louis
teruggekeerd. Ook de overtocht Havana—
Ver. Staten was zonder stoornis afgeloo-
pen, en de knappe vlieger had weer een
nieuwen triomf aan de vele andere toege-
voegd. Daar de jongste groote rondvlucht
ondernomen was met de bedoeling, betere
betrekkingen in het leven te roepen tus
schen de Ver. Staten en Latijnsch-Ame-
rika, een pogen waarmee Lindbergh onge-
twijfeld succes heeft gehad, schijnt er een
plan te zijn opgevat om hem nog eens
speciaal te eeren. Het heet, dat het be-
stuuT van de Woodrow Wilsonstichtinq
overweeqt of aan Lindberqli de Wilson-
vredeprijs zal kunnen worden verleend.
BEVEILIGING TEGEN DUIKBOOT-
RAMPEN.
In antwoord op een vraag heeft een
onder-secretaris van de Engelsche marine
in het Lagerhuis meegedeeld, dat de ad-
miraliteit 'de mogelijkheid overweegt, om
voortaan groote ijzeren oogen aan °nder-
zeeers te laten construeeren, teneinde bij
de rampen als met den Amerikaanschen
onderzeeer S 4, het reddingswerk te ver-
gemakkelijken.
TER NEUZEN, 15 Febr. 1928.
EMIGRATIE NAAR CANADA.
Gisteravond werd in het ..Concert- en
Bioscoopgebouw dat geheel gevuld was
met belangstellenden uit Ter Neuzen en
omgeving (er waren ook nog belangstel
lenden van gene zijde van den Braakman)
door den heer W. van Ark, kolonisatie-
menager, eene lezing gehouden namens
de Catiadeesche Kolonisatieafdeelmq,
over emigratie naar Oanada. Alvorens hij
de lezing' aanving werd vertoond een film
in bee'ld brenqende gebouwen gesticht
door de Canadeesche Kolonistieafdeelmg,
bewerking van het land, en het oogsten.
Spreker zette voorts uiteen, dat voor de
Nederland'ers Canada het eenige land is,
waarheen men met succes nog kan emi-
qreeren. Daarvoor komen nl. 4 factoren
in aanmerking. In de eerste plaats dat de
landstreek een ruim bestaan kan ppleve-
ren in de tweede plaats dat het klimaat
geschikt is, in de derde plaats dat de m-
heemsche bevolking zedelijk en moreel op
hetzelfde peil staat, en ten vierde dat die
bevolking genegen is de emigranten onder
zich op te nemen en daarmede samen te
leven. Aan al die voorwaarden voldoet
Canada voor de bevolking uit het Noor-
den van Europa, dus ook voor de Neder-
landers, als zijnde van Germaanschen oor-
sprong. doch die zich niet vereenzelvigen
kunnen met de zuidelijke volken, die van
Latijnschen oorsprong. Waar die vier
factoren niet aanwezig waren. is cie emi
gratie of kolonisatie steeds gestrand.
Canada biedt een ruim bestaan aan per
sonen met kennis van den landbouw en
die niet bang zijn ,,aan te pakken die ei
qeen bezwaar tegen hebben ,,eerst door
het dal te qaan'h om daarna ,,den berq e
bestijgen' Dan leverf Canada uUmdn-
tende vooruitzichten voor hen en hun
Men kan er ook wel ambachtslieden
Uit het Engelsch
door
P. G. WODEHOUSE.
9)
Vervolg.
Korte inhoud van de vorige 8 nummers.
Sam Shotter is bij den aanvang van dit ver-
haal drie maanden werkzaam op bet kantoor
van zyn oom, John. B. Pynsent, en in d.en ij
heeft hij, volgens dien oom, kans gezien „om
het best-geschoolde kantoorpersoneel van biew-
York door en door te demoraliseeren hn
daarom heeft John Pynsent het besluit geno
men, zijn vaderloozen neef onder de hoede te
stellen van Lord Tilbury, door wiens bemid-
deling hij naar Londen zal vertrekken, om
daar in het krantenbedrijf te worden opgeno-
men. Voor dat vertrek vertelt Sam aan zijn
vriend „Snert", den kok van de „Araminta",
dat hij verliefd is op een meisje, wier portret
hij op een stuk afgescheurde krant vond,
ergens in een visschershut in Canada
Dan maken wij in een volgend hoofdstuk,
keininis met „het meisje uit het tijdschrift".
Zij heet in werkelijkheid Kay Derrick en zij is
de dochter van kolonel Erenhace Derrick, Mid
ways Hall, Wilts. Zij is 22 jaar, bij zonder
knap en secretaresse van mevrouw Winning-
tonBates. Zij heeft haar ouders verloren en
zij wordt nu zoo'n beetje ongevoed door haar
oom Matthias Wrenn, hoofdredacteur van „De
Huisvriend". Kay Derrick heeft een vriend,
die Willoughiby Braddock heet en Willoughby
is een oud-kostsehool en sportkameraad van
Sam. Ziedaiar de „draden", waarlangs het
i toeval, het noodlot zoo men wil, leidt naar de
ontmoeting van den held van dit verhaal met
het meisje, wier portret toen zij achttien was,
i in een geillustreerd tijdschriftje werd afge-
drukt en zoo diepen indruk maakte op het
gemoad van den jongeman, die, in Londen aan-
gekomen op het punt staat zijn entree te ma
ken in Tilbury House.
Hallo", zeide de eerste uitverkorene.
Hallo", zeide de tweede.
,,Zoo, zoo", zei Sam.
En toen volgde er een pijnhjk stilzwg-
qen, zooals dat zoo dikwijls het geval is,
als schoolkameraden elkaar voor hel
eerst na langen tijd ontmoeten. De bende
keurigen vroegen zich angstig af, wan-
neer de onvermijdelijke aanrakinq komen
zou, en het school Sam opeens weer te
binnen, dat hij dit edele tweetal altijd bn-
zonder onaangenaam had gevonden in
zijn gulden jongenstijd. Maar desniet-
tegenstaande verlangde de etiquette, dat
er' even een gesprek zou worden ge-
voerd.
,,Wat hebben jullie uitgevoerd? vroeg
Sam. „Ie ziet er zoo feestelijik uit.
„Gedineerd", zeide de eerste uitver-
,,Reunisten-diner' zeide de tweede.
,,Och ja, natuurlijk. Altijd om dezen
tijd van het jaar. is het niet? Een heele
boel lui, zeker?"
„0 ja?"
,,Een goed diner?'
„Gaat nogal", zeide de eerste uitver
korene.
„Niet slecht", zeide de tweede.
,,Beroerde speeches
,,Ellendig
,,Neen."
„Die vent Braddock.
,,Verschrikkelijk.'
„Je meent toch niet, dat die ouwe Brad
een speech heeft afgestoken: zeide^ Sam
verheugd. „Was het erg beroerd?'
,,Beroerdste van allemaal.
,,Absoluut."
,,Dat verhaal over dien Ier!"
„Beneden peil!"
„En al dien onzin over de goede, oude
school."
..Bar!"
,,Als je het mij vraagt zeide de eer
ste keurige gestreng, ;^an was hij zoo
dronken als een meeuw."
..Absoluut", meende nummer twee.
..Ik heb hem onder het diner voortdu-
rend geobseiweerd, hij dronk panje als
water."
Een zwijgen.
,,Kom," zeide de eerste wat onrustig.
,,We moeten eens verder."
,,We moeten er van door! zeide de
tweede keurige.
..Soupeeren in de Pikante Kaas.
,,Waarin?" vroeg Sam.
"Pikante Kaas. Nieuwe nachtkroeg in
Panton Street. Ik zie je nog wel eens.'
.O ja," zei Sam.
Er dreigde weer een stilzwiinen, toen
een taxi langzaapi kwam aanriiden, en de
twee keurigen wipten er verheuqd in.
,,Vreeselijk om zoo ten oncl^r te qaan,
zeide de eerste.
..Afgrijselijk," zeide de tweede.
..Goddank, dat we ontsnapt zijn.
„Ja.
„Hij was van plan om iets te vragen,
zeide de eerste uitverkorene.
„Ik zag bet aankomen, meende de
tiweede.
Sam drentelde verder. Ofschoon de
heeren Bates en Tresidder nooit gunste-
linqen van hem qeweest waren, behoor-
den ze toch tot wat de heer Braddock
qenoemd zou hebben en die benaminq
had hij wel elf keer in zijn speech gebe-
Ziqdde goeie, ouwe school, en de ont
moeting had hem aangename gewaarwor-
dingen gegeven. Zijn gevoel van de heer
te zijn, die zijn bezittingen bezoekt, werd
al sterker, toen hij zich een weg door de
meniqte baande. Hij keek de voorbij-
qanqers eens met een qullen bemoedelii-
ken, zorgeloozen lach aan en wenschte,
dat hij ze goed genoeg mocht kennen,
om ze eens fideel op den rug te slaan. En
toen hij den hoek van Wellington-Street
bereikte en op een haveloozen straatzan-
qer stuitte, die zijn droevig lied uitgalm-
de voelde hij het als een persoonlijke
beieediging, dat zooiets op zijn gebied
voorkwam. Hij was zich bewust, cat uij
persoonlijk verantwoordelijk was voor
den treurigen toestand van den armen
kerel, en die toestand deed een beroep op
zijn edelmoedigheid.
Toen hij dien avond op weg ging, had
Sam zijn geld in tweeen verdeeld. Zgn
baqaqe was met zijn kredietbrief met de
Mauretania" naar Europa gekomen; en
daa'- het wel een heelen dag duren kon
eer hij met dit schip in verbindinq kwam,
had hij voorzichtigheidshalve het meeren-
deel van zijn contagten in zijn portefeuille
geborgen, het bestemmend om nieuwe
kleeren te koopen en andere benooaigu-
heden, teneinde een behooi'lijk entree in
Tilbury House te kunnen maken. De
rest die voldoemde was voor de avond-
feestelijkheden, had hij in zijn broekzak
Hij grabbelde nu in zijn rechterbioc.v-
zak. Zijn vingers tastten om een halve
kroon. Hij liet die meteen weer los. Hp
voelde zich wel grand seigneur, maar toch
niet zoo sinjeurlijk en hij zocht naar een
pkar stuivers. Tot zijn verbazing ont-
dekte hij, dat zijn zak leeg was, behaive
dan die daalder. Hij zocht in zijn anderen
zak, die was ook leeg.
De verklaring was natuurlgk dat plei-
ziertjes veel geld kosten. le kunt jezel
en een gulzigen scheepskok niet te goed
doen in 'restaurants, bussen nemen en un
dergrounds door heel Londen en in een
bioscoop eindigen, zonder je kapitaal aan
te spreken, Sam kwam aarzelend tot het
besluit, dat die overgebleven daalder zgn
eenig klein geld was. L^ientengevolge
was' hij op het punt om dan maar met
edelmoedig te zijn en verder te qaan, toen
de zanger, die zich qewerkt had door
Het meissie, dat men nooit vergeet
een populaire ballade aanhief. die qetiteld
was. „Zeelui malen er niet om En zon
der twijfel was het de wensch om de re-
putatie van de groote broederschap.
waarvan hij kunstlievend lid was van
blaam te zuiveren, dat Sard besloot om
qui te zijn.
De daalder ging in andere handen over.
(Wordt vervolgd.)
