ALBEMEEN NIEUWS- EM ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREIt
SIJI\I\ELNIEI
SIIR
No. 8040.
Vrijdag 11 Maart 1927.
67e Jaargang.
Bekendmaking.
Het Christendom der Vierde Eeuw.
DOCH ROOK
ABONNEMENTSPRIJS;
BINNENLANQ.
TABAK
BUITENLAND.
Voor buiten Ter Neuzen fr. per. post 1,80 per 3 maanden Bij vooruitbetaling rr.
-per P°st Abonnementen voor 't buitenland alleen bij vooruitbetaling.
Voor binnen Ter Neuzen f 1,40 per 3 maanden
Voor 't buitenland f 2,70 per 3 maanden franco
per post J6,6G per jaar
BHIRSTaj BXj-A-ID.
Burgemeester en Wethouders van HOEK
■taken bekend
dat gelegenheid tot koste(ooze
INENTING en H ERIN ENTING
zal worden gegeven op
Woensdag 16 Maart 1927 tusschen
des namiddags eeu en twee ure voor hen
die wonen in de Kum, Hasjesstraat, het
Mauritsfort en omstxeken.
Donderdag 17 Maart 1927 op
denzelfden tyd voor hen, die womn op
het Boeregat, de Knol en omstxeken, beide
dagec in het kantoor van den Gemeente-
Untvanger.
Iloek, 2 Maart 1927.
Burgemeester en Weihouders voornoemd,
A. WOLFERT, Burgemeester.
J. DREGMAN3. Stcretaris.
Laten wij maar dadeiijk de red en noe-
men, waairom een beschouwing van het
Christendom juist der vierde eeuw zoo be-
langwekkend mag heeten. Immers in die
jaren kreeg d'e omweniteling zijn beslag,
die de Christenen van een verachte.
meestai slechts oogluikend gedulde, maar
boch ook wel van tijd tot tijd vervolgde
secte, tot belijders van den officieelen
Staats godsdienst verhief; het was de tijd,
waarin de heidensc'he tempelis werden ge-
sloten en de God van Israel tot heer der
wereld wend gemaakt. En ook openbaar-
den zich in die dagen de kiemen van
velerlei ontwikkelinig, die in de middel-
eeuwen nog scheen te slapen, maar eerst
in den nieuweren en nieuwsten tijd tot
vollen wasdom kwam.
Aan het begin dezer eeuw staat de fi-
guur van diem vorst, die als de eerste
Christenkeizer geldt: Constantijn de
Groote. De sage verhaalt, dat hij, on het
slagveld tegenover zijn vijanden geplaatst,
aan den heme] een lichtend kruis zag met
het opschrift: ,,in (onder) dit teeken zult
gij overwinnen". Van toen af aan zou hij
een kruis in zijn vanen hebben gevoerd,
en het Christendom ihebben aanvaard, ter-
wijl hij onder de kruisbanier inderdriad
zijn vijanden, overwon en de eenheid van
het rijk herstelde. In het licht der geschie-
denis gezien is Constantijn werkeiijk een
ver-ziend staatsman en een uitnemend
legerhoofd, maar, veeleer wijsgeerig belij-
der van het geloof in een God dan Chris-
tus, zag hij althans zoo is tegenwoord'ig
de vrijwel algemeene kijk, die men op hem
heeft, in het Christendom een van de
vormen, onder welke zich dat geloof open-
baarde, en tevens een macht, waarmee de
beheerschen van den staat rekening zou
hebben te houden. Langen tijd heeft hij
zich, als zoo veel hooggeplaatsten uit zijn
eigene en later dagen, tevreden qesteld
met iden bescheiden rang van leerlinn der
Christelijke geloofsbelijdenis, en hij is er
pas kort voor zijn dood toe overgegaan
om zich door den doop in de gemeenschap
der gelooviigen te laten opnemen. Toch be-
schouwde hij zich als hoofd der Kerk en
werd hij ook door deze als zood'anig er-
kenid, waarbij dan ide bisschoppen min of
meer als keizerlij'ke amibtenaren op gees-
telijk gebied golden,, terwijl hij tegelijk de
opperpriester ibleef van het heidendom, de
,.pontifex maximus", (zooals de officieele
naam luidld'e), welken titel hij dan ook
bleef voeren, zooals al zijn heidensche
voorgangers sedert kej^er Augustus dat
hadden gedaan, en nog zeven van zijn
Christelijke opvoigers na hem dat zouden
do en.
Een zeer eigenaardig soort Christen
was deze Constantijn overigens, een man,
die, om van andlere gruwelen op grooter
schaal niets te spreken, zijn erg-en zoon uit
een eerste huwelijik ter dlood liet brengen.
n lot, dat ook zijn tweede vrouw, Fausta.
trof, benevens zijn sc'hoonvader, zijn zwa-
gier en zijn neefje, een kind nog van
twaalf jaren. Maar dit a lies neemt niet
weg, dat hij toch door de meesten in zijn
dagen en ook nog in later tijd werd be-
sclhouwd als de Christenvorst bij uit-
nemend'heid, wat hij ook wel in zooverre
verdient, als zijn naam verbonden is aan
twee gebeurtenissen, die voor de ontwik-
kelimg van het Christendom van over-
wegend belang zijn geweest: het edict van
Milaan en de kerkvergadering van Nioea.
Door dat eerste werd volledige "ewetens-
vrijheiid afgekondigd en werden Christe
nen en heidenen tegenover den staat vol-
komen gelijk qesteld.
En het concilie van Ndcea, een eerste
algemeene samenkomst van alle Christe
lijke bisschoppen, werd op last van Con-
stamtijn bijeengeroepen en ook namens
hem geleid. Daar werd dan de geloofsbe-
lijdenis vastgesteld, die niet slechts thans
nog bij elke mis wordt herhaald, maar die
tevens, zij het ook niet onbelangrijk ge-
wijzigd, den grondlslag vormt van de ge-
loofsbelijdenissen der Protestantsche kerk-
genootscha">en en die den grond heeft
gelegid' tot de eenheid en algemeenheid
(catholiciteit) der kerk, die anders allicht
haar krachten aan de vorming van tal-
looze secten zou (hebben versplinterd en
vers pi lid. •-
Heeft nu Constantijn zijn stempel ge-
drukt op het eerste derde deel van de
vierde eeuw na Christus, Theodosius
stond met het einde dier eeuw aan het
hoofd van het Romeinsche rijk, en deze
was evenzeer een man naar het hart van
de Kerk. Toch is er tusschen deze beide
personen een groot onderscheid: Constan
tijn was het geweldige rijkshoofd, voor
wiens wil de bisschoppen over't algemeen
gedwee bogen, terwijl Theodosius den
gang deed naar Canossa, en zich door
Ambrosius, den bisschop van Milaan, de
Heiliige Sacramenten, ja zelfs den toeganig
tot het heiliigidom zag ontzeggen, omdat
zijn soldaten zoo'n gruwelijke slachting
hadden aangericht onder de inwoners van
Thessalonica, het latere Saloniki.
En deze zelfde Amjbrosius was het dan
ook, die als beginsel kon en mocht vast-
stellen, dat de keizer wel binnen, maar
niet Poven de Kerk stond, terwijl een an-
d:er kerkvorst een keizerlijken stadhouder
in die dagen durfde toevoegen: ,,de ^et
van Christus onderwerpt u aan mijn ge-
zag en aan mijn troon; wij besturen een
rijk, volmaakter en verhevener dan het
uwe". Stel nu daar eens tegenover, dat
Constantijn wel tot zijn bisschoppen had
giazegd: ,,God heeft u tot priesters gesteld
en u de macht gegeven om over ons te
oord'eelen. Gijlieden kunt echter niet door
menschen geoordeeld worden, omdat God
alleen zich het oordeel tusschen ulieden
heeft vooxlbehouden, zoodat uw geschillen
voor het goddeiijk onderzoeik moeten be-
waand blijven", maar deze woorden waren
in Constantijns monid slechts een beleefde
phrase geweest, waarmee hij zich afmaak-
te van de twistvragen, die zijn prelaten
onderling vend'eelden, en die zij onophou-
delijk den keizer ter beslissing kwamen
voorleggen, terwijl die daar geen raad mee
wist.
Over het algemeen genomen is ten op-
zichte van de verhouding van Christen
dom en heidendom in den loop der vierde
eeuw de gang van zaken deze geweest,
>dat de Christenen eerst werden vervolgd,
daarna werden geduld, en daarop gelijke
rechten met de heidenen ontvdngen. Weer
later wondt dan het Christendom staats-
godsd'ienst en zijn het de heidenen, die ge-
doogd worden, totdat eindeiijk het heiden
dom bij de wet wordt opgeheven en
zelfs... strafbaar wordt gesteld. Men
moet echter niet denlken, dat het overal
precies zoo ging; er was groot verschil
tusschen tijd en piaats, en het verliep lang
niet overal op gelijke wijze.
Wij spraken reeds over de Christen-
vervolgingen. Zij waren wel het hevigst
aan het einde der derde en het begin der
vierde eeuw. En 'dat zal gekomen zijn,
omdat toen de crisis viel: het was de
laatste poging om den wassenden stroom
van het Christendom meester te worden.
Deze zware vervolging ging uit van kei
zer Diocletianus en zijn me'de-regenten,
nadat vooraf jaren lanig reeds een verzoe-
nende politiek was gevolgd en Christenen
j waren opgenomen onder de hoogste
staatsambtenaren, ja, in de onmiddellijke
omgieving van den keizer. Hoogst merk-
j waardig is het edict van keizer Galerius,
dat het einde der vervolging aankondigde,
j en waarin het heet: ,,Voor het algemeen
I welzijin anzer oniderdanen en tot hand-
having van ons gezag, hadden wij beslo-
ten de tucht van onze voorouders te her-
I stellen. Wij wilden de Christenen tot
foetere geidachten terugbrengen, waar zij
i de vermetelheid hadtden gehad om zich te
verzetten tegen de vastgesteide regels en
gebruiken. Zij zijn aan groote gevaren
blootgesteld geweest en verscheidenen
hunner hebben den dood ondergaan. Daar
i zij echter in hunne dwaasheid volharden
het is alsof men een terugtochtsmaat-
regel hoort rapporteeren uit den Grooten
Wereldoorlog brengt onze welwil-
lendheid tegenover al onze onderdanen er
ons toe om hen toe te staan, hunne ge-
wone vergaderingen te houden. Maai
j toch verlangde de Keizer voor zijn goed-
gunstigheid een belooning: ,,Onze toe-
gevendheid" zoo vervolgt hij ,,ver-
plicht u tot uwen God voor onze gezond-
heid en voor het welzijn van het rijk te
bidden." Men zal zelden een voorbeeld
aantreffen van een gezag, dat op zoon
manier erkent geslagen te zijn, en de laatst
door ons geciteerde woorden getuigen
zeker wel van den onwillekeurigen eer-
bied, dien de God van de Christenen zijn
t egeinsta nders iniboezem de
j Daarop volgde dan al spoedig (twee
jaren later) het edict van Milaan. Het
was een gewichtig oogemblik, waarop al-
daar volledige gewetensvrijiheid voor de
Christenen van alle kerken, voor de hei
denen van alle godisdiensten werd afge
kondigd. ,,Laat elk", zoo luidde het be-
sluit der vorsten, ,,den godsdienst omhel-
zen, die hem behaagt, €n in volkomen
vrijheid zijn bijzondere plichten nakomen.
In de goddelijke dingen moet niemand
verhinderd worden den weg te volgen, die
hem het beste voorkomt Het zou zeker
eeuiwen auren voor er weer zulke ;taal
werd vernomen. Bchter werden al spoe
dig, zooals dat wel meer gebeurt, de ver-
voiqden van gisteren d,c,jyervolqers van
heden. 'f
Er was dus nu een dubhele staatsgods-
dienst. Maar reeds cn{|er Constantyns
zoon, Constantius, verajderde de toe-
stand, en werden er wetten uitgevaardigd,
■die de uitoefening van den heidenschen
godsdienst verboden. Deze wetten waren
wel niet bestemd om te worden ui.tge-
voetd, maar zij wezen toclr al een anderen
kant uit.
Bijzonder groot was Ide verwarring
onder den reeds genoemdfen Constantius.
En dit kwam door verseh^iden oorzaken.
allereerst wel doordat de keizer, evenals
later Jacobus I van Engeland, zelf theo-
loog was. Dezelfde keizer, die wetten
tegen de heidenen uitvaardiigde, deed bij
een bezoek aan Rome ver ,;ezeld van den
ganschen Senaat, een rondgang door alle
tempels der stad, die hij met sympathieke
belangstelling bezichtigde. Had het Chris
tendom drie eeuwen noodig gehad om
zich tot gelij'kheid met zijn tegenstander
op te wierken, dan liet het zich voorzien,
dat ide val van het zooveei eeuwen reeds
oudte heidendom niet het werk zou kun-
nen zijn van een machtwoord van een
keizer over enkele tientallen van jaren.
Wij moeten natuurlijk ook nog iets
zeggen over Julianus, den opvolger van
Constanitius, die op zoo onhillijke wijze
met den naam: afvallige is gebrandmerkt.
Bij hem zien wij nu weer een sterke reactie
ten bate van het heidendom. Zijn zeer
eigenaardi'de figuur is vol tegenstrijdig-
heden, tegelijk was hij veldheer en wijs-
geer. Men heeft hem om zijn voorliefde
voor de Seinestad niet alleen den eersten
Parijzenaar genoem.d, maa, tegelijk heb
ben anderen hem geheei n: de eerste
monnik op den troon. Toen moet worden
erkend, dat zijn regeering het begin is ge-
wleest van een soort godsvrede tusschen
de partijen, en de eerste maatregel na zijn
optreden als keizer was dan ooik de terug-
roepimg der bisschoppen, die door zijn
voorganger waren vervolgd of verban-
nen, terwijl hij hun bisdommen en goe-
deren herstelde, en uitdrukkelijk verbood
eenig Christen stnaad of onrecht aan
te doen. ,,Deze lieden' zoo schreel
Julianus, ,,zijn vroom op hun manier, dewijl
de God, dien zij aanbidden, inderdaad
het groote en goede wezen is, tot hetwelk
wij zelf onze gebeden opzenden. al is het
dan ook onder and ere namen". Men kan
dus hoogstens zeggen, dat hij de Christe
nen met een zeker ironie en sarcasme be-
handelde, en zij hebben daartoe toch ook
wel eeniige aanleiding gegeven. Hij rieo
een kerkvergadering bijeen, en vermaan-
de hen hun eindelooze twisten te staken,
iets, wat trouwens Constantinus ook
gedaan had. De kwalen van het licbaam.
zoo verklaarde hij, konden soms worden
genezien door een opera tie, maar de kwa
len van den geest weken niet voor vuur
en staal. Feitelijk riep hij den toestand.
die door het Edict van Milaan was ont-
staan, weer in het leven terua. En de door
Julianus imgieleide verdraagzaamheii
duurde ook na zijn dood nog verscheiden
jaren voort, zich afspiegelend in vriend-
schappelijiken omgang van de leidende
personen dier dagen met elkander. Zoo
wisselde de strenge kerkvader Basilius
van Caesarea de meest vriendschappelijke
brieven met den heidenschen hoogleeraar
Libanius, en gebruikte Symachus. een der
hoogstgeplaatste Romeinen zijn invloed bij
Ambrosius om aan Aug us tin us een be trek
king te bezorgen.
Wij zien uit dit alles: de onverdraag-
zaamheid werdi ook door Julianus niet
bevorderd. In hoeverre hij dan toch en
met recht een vijand van het Christendom
moet worden genoemd. zal later een on-
derwerp van bespreking in een afzonder-
lij'k artikel hebben uit te maken. De be-
langrijkheid van de vierde eeuw voor de
ontwikkeling van t Christendom is echter
uit het thans genoemde reeds duidelijk
gebleken.
Parlementair Overzicht,
8 Maart 1927. Twee jaren geleden
werd door de sociaal-democraten een
wetsvoorstel ingediend om over te gaan
tot eenzijdiae, nationale ontwapening. Het
wetsvoorstel was uitsluitenid als een stuk
propaiganida bedoleld; het heeft bij de
stembus van 1925 zijn diiensten gedaan, en
haast was er dus niet meer bij, te meer
waar de voorstellers zelf niet gaarne zou
den worden gesteld voor de consequenties
van de aanneming van hun voorsitel. Maar
tha> staan. wij voor nieuwe verkiezingen,
zoodat het wetsvoorstel opnieuw dienst
fnof'- c'ren. En de parlementaire spree'k-
tribune is nog steeds een uitnemend plat-
form voor propaganda.
Reeds maanden tevoren hadden de
vrorstellers op meetings en in hun pers
langs een omweg het jjloel te bereiken. De
>ok de voorstellers
uitgeroepen. dat een afstemming zonder
meer voor hun beweging een groot voor-
deel zou beteekenen. Blijkbaar scheen
hun dit voordeel toch niet erg aan te lok-
ken. In elk geval hebben de tegen.standers
zich over de voorstellers ontfermd; het
voorstel is allerminst doodgezwegen, het
is een gieweldin oroot debat geworden, en
de tegenstanders hebben aan het voorste!
geen stuk heel gelaten. Zoo hebben de
voorstellers het toch zelf gewild
Het wetsvoorstel, dat zich zelf ,,ontwa
peningswet" noemt, is een poging om
d
Grondwet, waaraan t>
trouw hebben gezworen, gaat nu eenmaal
uit van landsverdediging, van een land-
en zeemacht, maar de ,,veiliqheidswacht"
van 25.000 man, welke de voorstellers
wenschen, zal ons grondgebied niet kun-
nen verdedigen, en holt het betreffende
Grondwetsartikel geheei uit. Reeds op
grond van dezen strijd met de Grondwet
verklaarden verschillende leden zich tegen
het voorstel. Maar voorts werden na-
tuurlijik de bekende argumenten verno
men, in de eerste piaats het bezwaar, dat
het voorstel omtzaglijk vooruitloopt op de
internationale ontwapening, die men
slechts van de vorderingen van den Vol-
kenbond kan verwachten, doch waarvoor
eerst arbitrage en internationale veiligheid
verwezenlijkt moeten worden. Dit word't
door de sociaal-democraten in andere lan-
den ook zoo goed ingezien, dat zij nergens
anders dan in Nederland een eenzijdige
ontwapening propageeren.
Trouwens in dit opzicht haddien de
voorstellers door het uitstel pech: in het
eenige land, waarop zij zich plachten te
beroepen (Denemarken) is de eenzijdige
ontwapening geheei van de baan geraakt,
terwijl de socialistische voormannen in
andere landen, er niets mee te maken wil-
len hebben. Zoo sckroomt Minister Van-
dervelde in Belgie, tevens leider van de
socialistische Internationale, zelfs niet om
te verklaren, dat eerst de harten bekeerd
moeten worden voor de oorlog en daar-
mede de bewapening tot het verleden zal
kunnen behooren.
Slechts een medestander hebben qje
voorstellers gevonden, een medestander,
dien zij qaarne hadden gemist: den com
munist De Visser. Deze, die openlijk op-
stand, revolutie, burgeroorlog predikt,
zegieviert natuurlijk over alle Grondwets-
bepalini^en. Maar overigens is het den
communist niet te doen om tot ontwape
ning te komen; neen, hij wil alleen de
bourgoisie ontwapenen, opdat het prole-
tariaat de wapens in handen krijigt, ten-
einde zich van de macht te kunnen ver-
zekeren. „De wapens hier aldus gaf hi)
openhartig als zijn bedbeling te kennen,
en daarom noemde hij het ontwapenings-
voorstel op zichzelf contra-socialistisch en
femelarij. Onbarmhartig was zijn critiek
op -de half-revolutionaire, half-democra-
tische socialisten gelijik hij ze telkens
noemde, en toen hem verweten werd, dat
hij sociaal-democraten en vrijzinniq-demo-
craten voortdurend in een adem noemde,
merkt- hij geestig op, dat hij een sterk
vergrootglas noodig had om het verschil
tusschen half-democratiische socialisten en
de half revolutionaire vrijzinnig-democra-
ten te ontdekken.
apsohaffinu fan den zomertijd.
Blijkens het verslag van de commissie
van rapporteurs der Tweede Earner inzake
het wetsroorstelBraat tot intrekk ng van
de wet van 23 Maart 1918 enz. tot tijddijke
afwijking van den wettelijken tijd, keurde
men het algemeen af, dat een wetsvoorstel
van deze strekking betreffende een onrter-
werp, waarover de Earner in de laatste
jaren reeds zoo herhaal ielrjk een uitspraak
heefc gegeven, opnieuw was ingediend, te
meer omdat in de memorie *an toelichting
geen enkel nieuw gezichtspunt wordt ge-
opend. Men was van oorde 1, dat er ten
deze eens rust moest intreden. Aanleiding
werd dan ook niet ge onden op den inhoud
van het wetsvoorstel nader in te gaan.
DE HEREEURING VAN LOODSEN.
Een delegatie uit het bestuur van den
Centralen Nederlandschen Ambtenaarsbond,
bestaande uit de leden Geensen en Water-
berg, heeft Maandag achtereenvolgens een
besprekirg gehad met den Minister van
Marine en met den Inspectenr-Generaal van
het loodswezen, o m. over het verscherpte
reglement vcor de periodieke herkeuring
van de loodsen.
Hierbij bleek, dat de verseberping van
het keuringsreglement gecchied was om
dit in overeenstemm;ng te brengen met
dat voor de stuurlieden ter koopvaardij
maar dat het niet In de bedoeling heeft
gelegen, voir de reeds in dienst zijnde
loodsen de herkeuring te doen piaats vinden,
volgens het versch»rpte k' urngsreglement.
Vandaar dan ook, dat, indien de herkeuring
in eerste instantie tot een ongeschikt be-
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN.
heerfyh^bezit
Zoo'n tabak to'
1
vinding heefr ge'eid, de defioiiieve her
keuring n Den Beide - volgens het oude
keuringsieg em'Bt ;s geschied of zal ge-
schieden.
U1TBREID1NG
DER GEMfiENTE GENT.
De Senait heeft het we'svoorstel. waarbij
een sirook grond aan beidn oevers van het
zeekanasl Gent Ter Neuzen tot dicht i ij
de Nederla dsche grens bij het grondgebied
der s'ad Gent wordt gevoegd, goedgrkeurd.
INVLOED VAN DE MODE OP EEN
ENGELSL'HE INDUSTRIE.
In de jaarvergadering van de groote
Engelsche firma Courtaulds in geweven
zijd' n goederen deeldeSir Samaei Courtau ds,
de president commissaris, Woensdag mede
dat het afgeloopen jaar mreilijk geweest was
tengevolge van de mijnwerkersstaking en
and-re gebeurtenissen die een hoopgevend
begin in minder gunstige vooruitzichten
hadden verande d. Onder deze laats e
noemde hp het feit dat het verbruik van
kunstzijie in Engeland en het grootste
gedeel'e van Earopa den nadeeligen ineloed
van een wijz'ging in de mode had onder-
voDden. Op het oogenb'ik wilde de mode
namelijk n et weten van glanzende stoffen
en spr. vermoedde dat de nieuwe Engelsche
invoerrechten op zij de en kunstzijde daar
iets mede te maken hadden. E> geland was
F-ankrijk's belangriikste afzetgebied voor
die produeten en Frankrpk was zoo schran-
der geweest, om aan zekere nieuwe modes
ingang te verschaffen, die overal werden
nagebootst, zoodat men het grootendeels
zonder kunstzijde kon stellen en zoodoende
de betaling der Engelsche invoerrechten
kon vermijden.
HET LONDENSCHE SEIZOEN.
De Daily Expres verzekert, dat dit jaar
in Engeland 400.000 mannien en vrouwen
op bezoek verwacht worden, vanwie drie-
vierden uit d'e Vereenigde Staten komen.
Er worden al reeksen weleldarige vertrek-
ken in de groote Londensehe hotels en
plaatsen op booten besproken. Men schat
dat de Amerikanen alleen 200 millioen
zullen uitgeven op hun vacantie-rleis door
Europa. Hondertden rijikaards omder 'hen
brengen hun eigen auto's mee.
Londen zal zichzielf overtireffen met het
onthaal van deze welcome gasten. Vele
overzeesche debutantes zuilen ten hove
voorgesteld1 worden en deftige gastvrou-
wen zullen hen uitnoodigen.
De groote Engelsche spoorwegmaat
schappijen hebben zich voor het eerst aan-
eengesloten voor het organiseeren van
200 goedkoope roncfreizen door Engeland.
TER NEUZEN, 11 Maart 1927.
CONCERT VAN ..ORPHEUS".
Het gisteravond in het Luxor-Theater
door de Ter Neuzensiche Mandolin,e-
vereemiging Orpheus", directeur de heer
J. Tollenaar, gegeven concert, was door
ean groot aantal hoorders bezociht. Het
programima, dat uit verscheidene groote
en kleine nummers bestond, werd stipt
uitgevoerd.
Voor afwisselinig was geenqageerid, de
heer Harry Scott, die als schaats- en ko-
misch danser er ihet zijne bijdroeg om den
avond te doen, slagen.
Het bal, dat zeer geanimeerd was, hiield
na afloop vain het concert velen ncg ge-
ruimen tijid' bijeen.
UITSLAG A AN BE ST EDI NG
Door den arohitect P. A. Galle te Ter
Neuzen, werd aanbesteed het bouwen
van een woning op de Axelsche Sassang.
voor rekening van dien heer D. Scbieman
aldaar.
Dit blad verschijnt tederen MaandajJ-, Woensdaji- e*i VrI)daSav >nd
met Uw pljp
de jchuld krUqt als de
et deuqt.
die uaal
tabaK die er in zlf ni
een tabab woarop Oe sraaf
maKen Kunt en die de slechtsle
pqp omtoowerl rot een
i
1 w oo t in p
i TntOOOHUO
rSiEMEUED'
McrtincEe
