ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
T o 8037,
Vrijdag 4 Maart 1937.
67e Jaargang.
Bekendmaking.
Be mi
ABONNEMEMTSPRIJS
BINNENLAND.
FEUILLETOX.
B U 1 T E N L AN D.
Voor binnen Ter Neuzen f 1,40 per 3 maanden Voor buiten Ter Neuzen fr. per post 1,80 per 3 maanden Bij vooruitbetalin-g fr. per post ft 60 per jaar
Voor t buitenland f 2.70 per 3 maanden franco per post Abonnementen voor 't buitenland alleen bij vooruitbetaling.
D'* verschijnr iederen VlaancJaiJ Woensdag en Vrijdagavond.
WKEDDEl
Burgemeester en Wethouders van HOEK
maken bekend
dat gelegenheid tot kosteiooze
INENTING en H ER IN ENTING
zal worden gegeven cp
Woensdag 16 Maart 1927 tusschen
des namiddags een en twte ure voor hen
die wonen in de Kom, Hasjesstraat, het
Mauritsforfc en omstreken.
Donderdag 17 Maart 1927 op
denzelfden tijd voor hen, die wonen op
bet Boeregat, de Knol en omstreken, beide
dagen in het kantoor van den Gemeentd-
Untvanger.
Hoek, 2 Maart 1927.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
A. WOLFERT, Bnrgemeester.
J. DREGMANS Secretaris.
WIJZIGING DRANKWET.
Een aantal groote winkelbedrijven in
Nederland, vormend een comite van actie
tegen de veorgestelde Drai kwetswijziging,
heeft een adres aan den Min ster van Ar-
beid, Handel en Nijverheid gezonden,
waarin de aandacbt wordt gevestigd op
het nadeel, dat door het invoeren van deze
wijziging aan hun bedrijven zal worden
berokkend. In ver' and daarmee verzoeken
zij den minister, het vooront werp zoodanig
te wijzigen, dat de verkoop van zwak-
alcoholischen drank in het algemeen van
wijn en vruchtenwija in het brjzocder voor
gebruik elders dan ter plaatse in kruide-
nierswinkels vrij blijft en de definitie van
sterken drar.k zo6 te wijzigen, dat alle
dranken met een alcoholgehalte van ten
hoogste 15 pet. als zwak-alcoholistischen
drank, blijven beschouwd.
HET SOCIALISAT1E-RAPPORT.
Naar gemeld wordt, zal zeer binnenkort
verschijnen het rapport der Staatscommsssie
onder voorzittersclmp van dr. Nolens, die,
bjjna zeven jaren geleden, het vraagstuk
der soeialisatie in onderzoek kreeg. De
toenmalige minister-president, jhr. Ruys
de Beerenbrouck, had in zijn installatiereds
van 27 Maart 1919 het vraagstuk als volgt
omsehreven: of en op welke wjjze in het
gansche proces der voorziening van levens-
behoeften de belangen der gemeenschap
meer rechtstreeks zouden knnnen worden
in het oog gehouden en daardoor het
nnttig effect voor al hare leden zou kunnen
worden verhoogd.
Het resultaat van een zoo langdurigen
arbeid over een in socialistbche en radicale
kringen zoo belangrijk geaeht vraagstuk
mag men natuurlijk met groote belang-
stellirg tegemoet zien.
uit het Engelsch
door
NORMAN VENNER.
Vervolg.)
8)
.JMaar zeg Arthur ton t Is toch
te gek dat jij je idien naam niet herinnert.
Ik moet hem weten. Ik heb den vent nota-
bene ten eten. gevxaagd. Dat kan een pe-
nibele geschiedenis worden."
,,Hoeft niet zeg je butler dat hij hem
op ouderwetsche manier, met een stentor-
stem aaukondigt. Dan ben je uit den
brand. En als ilk mie voor dien tijd zijn
naam nog herinner laat iik 't je even weten.
Maar nu Jennifer als ik in de gte-
legenheid ben zal ik je een dezer dagen
aan, hem voorstellen. De man heeft me
t leven gered heb je dat verhaal al is
gehoond
..Nee Vooruit vertellen
..Misschien dat Mr. Jennifer't niet pret-
tig vindt als je dat vertelt, Arthur," pro-
beerde Olivia Jeremy's uiterst-actieve
fanfiasie wat af te dempen.
„Welnee zoo een is Jennifer niet.
En ten slotte was't een toeval geen op-
zebtelijk heroi'sche demonstrate.
,,Zoo was het. We waren op de
leeuwerajacht, hadden al wel een uur rond-
gesjouwd ineens op een plek waar
't nog een beetje meer wildernis was dan
't gedeelte dat we afgezocht hadden,
komt een leeuwin met twee jongen aan-
gewandeld. n Gezicht am van te water -
DE Z0MERT1JD.
De heer Braat, lid der Tweede Kamer,
heeft aan den Minister van Binnenlai dsche
Zaken en Landbouw de volgende vragen
gesteld
Is de Minister bereid mee te deelen om
welke rrdeEen hij reeds zoo vroeg ^82
dagen 6o» den aanvang) den tijdsduur van
den zomeriij 1 *vaststelde
Wist de minister, dat er een wetsvoorstel
om tot afschaffing te geraken uanhaDgig
;8, hetwelk 18 November 1926 is inge-
leverd en 18 Feb uari daaraanvolgend in
de afdeelingen der Kamer is besproken
Is Zijn Excdlentie niet van oordeel dat
deze daad aanleiding geven kan tot ver-
denkirg dat dit gebeurd is om de goede
en spoed ge behandeling van genoemd
wetsvoorstel zeer !e bemoeilijben
Acht de Minister deze regeeringsdaal in
het belang van land- en tuinbouw
DE BEZWAREN VAN HET ARBEIDS-
VERBOD VOOR KINDEREN.
Ing-d end is een wetsontwerp tot wijzi
ging van art. 88 der Arbeidswet 1919 door
daaraan toe te voegen dat 't bepaalde in
art. 9 niet geldt voor arbeid van 13 jarige
jongers, te wier behoeee een leerovereen-
komst van kracht is, voor zoover op dien
arbeid die leerovt reenbomst van toep isdng
is. Het geldt voods niet voor arbeid van
dertienjai'ge i iet leerpdcbtige jongens, wer
leerverplichting eii d gt voor 1 Januari 1932,
in diena. zij een opleiding genieten in
overeenstemming met door d n Minister
van Onderwijs, K. en W. vastgeetelde voor-
waarden b. de arbeid, dien zij verrichten,
gescbiedt in lut belang van d'e opleidiDg
c de eischen, die 't districtshoofd met be-
trekking tot dien arbeid op grond van ge-
vaar voor de gezondbe d, de zed-lijkheid
of het leven mocht hebben gesteld, worden
nugeleefd.
lu UC UICU1. V. ireilCUllUg TTOI'UL upgc-
merkt, dat het verbod van arbeid voor
kinderen beneden 14 jaar als een heilzame
maatregel beschouwd moet worden. Echter
is gebleken, dat het verbod ook tot ernstige
bezwaren aanh iding geeft,
Wil men de opleiding volgens het leer-
lingstelsel, die als regel die jaren duurt
en waarhij de ouders gedurende dien tjjd
weinig of geen baten uit den arbeid hunner
kinderen trekken, tot haar recht doen k men,
dan is het gewenscht dat de kinderen voor
het bereiken van den 14jarigen leeftijd tot
deze soort van opleiding kucnen worden
toegelaten.
BELOONDE MOED.
Het Hdbl. bericht:
De Minister van Oorlog beeft onlangs
en schriftelijk en door het toekenr en van
een bedrag in geld aan elk hunrer, zijne
groote tevredei h» id betuigd aan den ser
geant P. Bergbnis en den chauffeur J.
Kurschmer, beiden van de ixpeditie afdee-
ling der Artillerie-inrichtingen aan de
Hembrug en aan den jeugdigen landbouwer
Stolwijk, wonende in den Grooten IJpolder
hjj het kruidvoorraadmaganjn. Die onder-
scheiding viel hun ten deel voor het man-
moedig optreden, waardoor Amsterda'ms
tanden. Jennifer wortdt wild, t Was hem
om 't kind te doen 'n venzamelaar van
zulk soort tropheeen..een groot huis,
veel ruim'te... Om kort te gaan, de sym-
pa'thie was wederkeerig... als een furie
vioog ze op hem af. Gelukkig kreeg ik
haar nog net foijtijds te pakken. Jennifer
spon als een poes, die een stuk visch
bemachtigd hieeft. Drie vliegen in een
lclap Juist toen we naar 't kamp zouden
gaan, 't uur rondwandelen had ons een
stuk van honk gebracht, daar hooren we
gekraak in het struikgewas. Pa leeuw,
die zijn familie kwam zoeken. Van tus
schen een paar struiiken stond hij mij niet
bepaald amicaal te fixceeren. Jennifer had
zijn geweer naast zdeh liggen moest
zich bewegen om het op te rapen ris-
keerde het... Met het verwachte gevolg,
van dat oogenblik af had de leeuw alleen
oogen voor hem. En ik wach.tte me wel
om hem af te leiden. De rest van de ge-
schiedenis was een dooreen warrelende
combinatie de leeuwJennifer, maar toen
bet zoo ver was, dat ik ihet oversc'hot aan
het sorteeren kon gaan, kwam ik tot de
ontdekking, dat de leeuw dood was en dat
de eene schouid'er en anm van Jennifer
eruit zagen als een veld dat ze met een
scherpe ploegschaar bewenkt hadden.
Blijkbaar had hij zijn geweer nog juist op
tijd te pakken gekregen. Maar het was
bloat toeval, dat hij het dier op een ge-
voelige plek geraakt had of edgenlijk kun
nen we die gevoelige plek uitschakelen...
dat hij het dier geraakt had dus. Er is een
hoop ruimte om het voorweTp dat je wil
raken, nietwaar
,.Wat een interessante ondervinding",
bewonderde een van de dames-gasten r'in
verhaal. ..Wanneer is dat gebeurd Tij-
dens 'den oorlog."
Westkant voor een verschrikkelijke imp
werd gespaard.
Teneinde de gfmoederen der Amster-
dammers n'et te vetoitrusten, is het ge-
beurda geruimen tjjd geheim gehoudm,
Doch nu enkele maanden daarna, mag aan
de daden dezer dopperen bekendheid worden
gegt^eD. De feiten zijn de volgende
Op zekeren dag in het late najaar werd,
zooals herhaaldeJijk ge.beuTt, een voorraad
patronen, schietkatoen en nog meerhoogst
gevaarlyk, ontplofbaar goedje, onder leiding
ven sergeant Berghuis, per vrachtauto van
de Hembrrg naar het krui'magazpn aan
de andere zjjde van het Noordzeekanaal
vervoerd. De militaire chauffeur Kursch
mer zat aan het stuur.
1 oen de wagen tan den overkant, in den
Grooten IJpolder, op ongeveer i gftig meter
afstand van het kiuitmagozijn gekomen
was, sloegen plotseling de vlammrn uit de
motorkast. Se'geant e.n chauffeur sprongen
van de auto en schreeuwden den in het
land werkenden boerenarbeiders toe /yMan-
nen vlucht, redt je leven Ook zij, op
lijfsbehoud bedacht, gaven aanvankelijk
daaitoe het voorbeeld. Doch het volgende
moment keerde de sergeant terng, op den
voet gevolgd door den chauffeur. Z jj sleepten
in zeruwacbtige baast de kisten met de
gevaarlijke lading van den wagen, nauwelijks
daarmee bezig, kregen zij hulp van den
boerenzoon Stolwijk, die, op handen en
voeten kruipende, de auto niderde en er
bjj was, toen het ontladeu i et was begonnen.
H»t drietal wist in korten tijd detrevaarlijke
lading op veiligen afstand te brengen en
heeft daarna de vlammen met opgespitte
aarde geioofd.
De auto brandde geheel nit, maar dit
had mets te betrekenen tcgenover de ramp,
door deze wakkere msnnen voorkomen.
Met het kruithuis in de onmiddellgke
al te grooten afstand, zou bij het inraking
komen van de lading van de groote vracht
auto met het vuur, een reusaehtige ont-
plofffng een groct deel van orze stad hebben
weggevaagd.
Geen wonder, dat de regrering de moe-
dige daad van dit drietal heeft eikend.
DE FRANSCH-D01TSCHE TOE-
NADERING.
Maandag begint te Geneve weer een
zitting van den Raad van den Volkenbond
en Dr. Strcsemano, de Duitsche minister
van buiteniandsche zaken, zal haar vcor
het eerst presideeren. Een Reuter bericht
uit Louden heeft, schrijft de N. R. Crt. een
overzicbt gegeven van de agenda en daaruit
twee punten genoemd, die het meest de
aandacbt irekkende verkiezing van een
nieuwen president van de commissie van
bestuur in het Saarbekken en het voorstel
van eenige leden van die commisie om de
2000 man Fransche bezettirgstroepen daar
te vervangen door een meer dan de helft
kleinere internationale troepenmacht. Beide
„Ja..."
„In Palestina, is t niet viel Olivia
hem met een waarschuwenden trap op
zijn gemartelden voet in de rede.
,,Ja", stemde hij glimlachemd toe, terwijl
de woorden ..Duitsch Oost" met een
energiek slikken, alsof hij een te grooten
pil naar binnen moest werken. weer naar
de plek waar ze vandaan gekomen waren,
terugdrong.
,,Zoo,ik wist niet, dat er in Palesti
na ook leeuwen waren".
,tO jahonderden en honderden. Je
valt erover, langs de griens dan altijd",
verzekerde hij den ongeloovigen Thomas
onder de gasten met een overtuiging een
betere zaak waardig. Maar ondertus9chen
dacht hij: ,,Een ding verzeker ik je, Mr.
Arthur Arthurton. Als dit nog een poosje
doorgaat, loop je vast of heb je voor je
verder leven een reputatie als kampioen-
leugenaar op te houden".
,,Een schitterend debuut", complimen-
teeride Olivia hem, toen ze nachts in de
auto naar huis reden. ,,Maar in een tempo,
dat je niet vol kan ihouden. Miinchhausen
is er een jongietje bij. Bestaat die mijnheer
Jennifer". f
Jammer genoeg niet. t Spijt me wer-
kelijk. k Begon van den man te houden.
Als je bedenkt dat hij op het oogenblik
daar in Sussex kon zitten
.Sussex? Surrey heb je gezegd".
„0'n kleine vergissing, anders
niet. Als je beidienkt, dat hij daar in Surrey
kon zitten met een leuke vrouw en drie
leuke kinderen. Ik ga op zoek, wie weet
vind ik een Mr, Jennifer. Ten slotte heeft
de man me het leven gered".
,,Wel. heb ik... je maakt iemand wan-
hopig. Geen vijf minuten achtereen kun je
ernstig zijn. Ik laat je aan je lot over,
kwesties kunnen een toetssteen zijn voor
(ie oprechtbe a van den wil tot toenadering
van Frankrjjk en Duitschland. Het Saar-
gebied is vroeger en rooral in 1923, na de
Fransche bez ttirg van het Roerbekken,
een terrein van veel wrijving tusschen beiden
geweest, nu kan het andersom een terrein
worden waar beiden elkaar leer en verdragen
en de vruchten van de nieuwe verzoenmg
het eerst kunnen rijpen.
Het is bekend dat het Saargebied tot
1935 door den Volkenbond bestuurd wordt.
Daarna zal een volkstemmiDg gehouden
worden, op grond waarvan de Volkenbond
beslisser. moet f het gebied of bepaalde
gedcelten ervan nog autonoom onder den
Volkenbond bestuurd of met Frankrijk
vereenigd of weer door Duitschland be
stuurd zullen worden. Na 1935 kan
Duitschland de kobnmijnen, die, ter ver-
goeding van de vernielde kolenmijnen in
Noord-Frankrijk, aan Frankrijk zijn af
gestaan, onder zekere voorwaarden terug-
koopen. Dit echter terloops.
Voor het terugtrekken van het Fransche
garnizoen in zijn tegenwoordigen vorm
scbijnt de tijd rijp. Reeds in 1923 heeft
de Volkenbond op groi.d van een open-
baar onderzoek het wenschelijk verklaard
//dat de steun van een buitenlandrch garni
zoen onttrokken zal worden, zoodra de
ontwikkeling van deplaatselijkegendarmerie
dit toelaat." In het voorstel van de com
missie is thans echter sprake ^an de ver-
vanging van het Fransche garnizoen door
een //internationale" troepenmacht.
In den laatsten tijd heeft al uit Parijs
verluid dat de Franscbe regeering bereid
was, aan de Duitsche wenschen op het
stuk van het garnizren tegemoet te komen
en o. m. is er sprake van geweest dat een
Fransch contingent, kleiner dan het gar
nizoen dat er nu ligt, in andere uniform
zulk een internationale veiligbeidspoiitie
zou krjjgen en dan niet meer onder de
Fransche militaire overheid zou staan. In
elk geval zal Reufer het wel bij het rechte
eind hebben met zijn gissing dat op de
een of andere manier een compromis tot
stand zal komen.
Een gunstig voorteeken hiervoor is dat
rijkakanselier Marx in een bijeenkomst
van de buiteniandsche pers te Berlijn op de
jongste vriendelijke uitlatingen van Bdand
jegens Duitschland in denzelfden geest heeft
geantwoord. Marx liet echter niet na nog
even er gewag van te maken, dat de terug-
trekking van de bezetting van het Rijnland
pas goed den weg voor een oprechte ver-
zoening kan banen.
DE STELLINGEN DER ENGELSCHEN
TE SJANGHAI.
De onderstelling dat het rooTuitschuiven
van de stellingen der Engelsche troepen
te bjanghai buiten de grens van de Inter
nationale nederzettirg uit milita re roodzaak
was geschied, is gisteren door Chamberlain
in het Lagerhuis bevestigd. FraDsehenen
Italianen werken met huD contingenten
aan de verdediging mee en houden met de
Engelschen de lin'e bezet.
hoor. Die verantwoordelijkheid op me te
nemen, dat is me een beetje te bar'
Maar toen hij voor de deur van haar
wemng afscheid van haar nam, lachten
haar oogen hem weer ,toe. Met een ge-
voel waaraan hij 't liefst door over het
trottoir te ,,steppen" uiting had willen ge
ven liep hij naar de wachtenldie auto terug.
Morgen kwam er weer een dag. Dan
zag hij haar terug. Hoe had zij die perso-
nificatie-geschiedenis zoo zwaar kunnen
opnemen. Een leuke, een allemachtig-
leuke mop was het, anders niet En wat
een mogelijkheden deden zich nu voor.
De toekomst was een belofte, een groote
mogelijikheid.
,,Ik ben er", zei hij met overtuiging,
terwijl hij zich voor den grooten spiegel
in 'de kleedkamer van zijn dubbelganger
begon uit te kleeden.
„Ik ben ex! De Honourable Arthur
Arthurton de Tweede en geen mensch die
t vermoedt".
Deze triomfrede wend onderbroken
door het brutaal-felle rinkelen van de tele-
foon.
„Hallo! Ja, met ArthurWat, ben
jij "it, Olivia. Is er iets? Wat! Nee
tochHoe is het mogelijk!"
,,'t Is zoo", hoorde hij het antwoord,
geforceerd-kalim. „Vader is plotseling
overledenom twaalf uur hebben ze
hem gevondenGeen vijf minuten ge
leden hebben ze het me telefonisch laten
weten. Met het verzoek of ik ommiddel-
lijk willde komen en jou meebxengen. Wat
moeten we nu doen?"
HOOFDSTUK III.
Gelaten begon Jeremy zich weer aan te
kleeden. Telkens keek hij verlang'end
De Amerikanen daarentigen blijven achter
deze troepen gelege d en schijDen niet aam
actieve verdedigende operaties te zullea
d- elnemen, zoolarg er geen rechtstreekseh#
aauvat op hun eigen burgers wordt gedaau.
Op deze wijze handhaaft de A merikasnsehe
regeering haar strikt afzijdig standpunt,
maar stelt zp zich cok aan het vriwjjt
bloot dat zij anderen, in geval van rood
de kastanjes uit het vnur laat ha'en.
Te Sjanghai is het in militair opzlcht
nog aljjd rustig, maar de eommmistieche
agitatie heeft met rpruiende liljetten ei
nieuwe prgirgrn tot het veiwekken van
een algemeene staking bear irspamiing
verdubbeld.
OVER FENG JOE-SJANG EN ZIJN
SOL DA TEN.
De jonget verschei en aflerering der An-
nalen van Schent is bijna geheel gevuld
met herichten uit China. Het volgende
wordt er aan ontleeud
De missionaris pater Ch. Tekkers schr^ft
d.d. 14 Dtc jl, o m. uit Manhoei, in het
vicariaat van Ninghta, h^t rolgei de
Wat rampen onze missies van Tsjrgar
getroffen hebben bij den overbaasten terng-
tocht van het leger van Fug joe-sjarg is
u zeker a! wel bekend. Het tin'je orde
en tucht, de zweem van proteslantsche
godsdienstighe d. die vei leden jaar nog over
zijn tr: epen lageD, vielen er bjj df'n slag
van Nan K'eou ineens af en de ware aap
kwam te voorsclijn.
Dat di et ons ncg eens te meer zien, dat
de bekeering en kerstening van een hei-
densch vnlk nift het werk is vaE e^n dag.
De echte wedergeboorle naar den geest
bekrmt men niet door z ch louier te laten
inschrjjven op een lijst. Hun protesian-
tisme ligt dan ook te Nan K'eou begraven
en op bun.Jger Cu 'ou« ru oAiuui,
ateid en vandalisme totaal
de bovenhand.
Hier in ons meer Wes'waarts gelegea
vicariaat van Ning bia gaf men hun de
kans weer wat op adem te komen en zich
eenigszins te reorganiseeren. Ze verklaardea
zich nu officii el bolsjewisl, alle vroegere
plaa'jes en herkenningsteekens werden vaa
de ja sen getrokken en vervangen door een
vierkanten rooden lap op de rechfermouw.
Bpgestaan door enkele roode Russen loopen
ze streek af om hun geloof te verkondigea
aan al degenen, die vrijheid begeeren
speciaal traebteu ze de Mongoolsche koningei
en prinsen te veHokken. In dbn mond it
het al vrjjheid wat er klinkt, maar in hnn
daden zijn het de grootste tiranuen. die
men hier ooit gekend heeft.
EDPEN EN MALM^DY.
Naar men uit Brussel meldt, wordt thane
in de Relgische pers, nadrnk gelegd op de
uitbreiding sedeit eenigen tijd door den
Heimatbund in de geanctxeerde kantoss
Eupen en Malme^y geromen, waar bijna
iedtere week in een of ander dorp een
nieuwe afdeeling wordt opgericht, die al
dadelijk een groote activiteit aan d»n dag
gaat leggen De Soir schrijft, datdeeam-
pagne van den Heimatbund door de Duitsehe
naar het breede bed met de uitnoodigend
teruggeslagien dekens, het groote zacute
kussen, de keurige vlam-zijden pvjama op
het voeteneind en op het tafeltje er naast
een stapeltje tijdschriften onder een klein-
lampje me een ourpexen kapje.
Hij was moe. Gedurenlde het laaifcsve
half uur was Slapen, lang en goed slape*
zijn eenige wensch geweest. Een telefoot
was niet altijd een zegen.
Met moeite bedwong hij een wanhoptge
aanvechting tot gapen. Lord Amlett was
dus dood! ..Maar wat heeft Amlett met
mij en wat heb ik met Amlett te maken",
overpeinsde hij zonlder zijn gewone op-
gewektheid. ,,Dit was niet bij de over-
eenkomst inbegrepen wie zou dat ook
gedacht hebben. n Malle geschiedems.
'n vaider verliezen dien je niet hebt. Hoe
moet je je eigenlijk houden? Ik zou 't Mii-
lett wel kunnen vragen, maar die zou het
natuurlijik idioot vinden. Dom van den
ouwen beer om judst nu uit te knijpen. Had
waarachtig wel kunnen wachten tot deze
quaestie achter den rugDe alleeu-
spraak kwam tot een eind; bijna hald hij
van de rijen pakken een donkerblauw col-
bext-costuum en bijpassende das uitgeko-
zen.
,,Rouw natuurlijk", wees hij zichzelf
terecht. ,,Kexel, sta niet zoo te suffen. Ten
slotte is het Olivia's vader waarschijn-
lijk zal ze er wel echt lam onder zijn. Jam
mer dat ik niet van den meewarig-doen-
den leant ben. Als ik maar wat meer prak-
tijk had! Maar hoe lang is't geleden, dat
ik een vader gehad1 heb?" De ixonie van
deze nieuwe complteatie ging niet voor
hem verloren. Ondan'ks zijn slaap was hij
nog tot apprecieeren in staat.
(Wordt vervolgd.)
