ALGEMEEN NIEUW8- EN ADVERTENT1EBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
No. 8030
Woensdag 16 Februari 1927.
67e Jaargangv
Us irdshkte dabbslgaagsr
m huasx-HI
HINDLRWET.
SINNENLANU.
FEDILLETON.
warn"
- T Neuzen {r. per poSt r t.«o t>ci .1 .naanaen t5ij vuoruitDeialing ir. per post 6,60 per jaar
ABONNEMENTSPRIJS: Cor TuLnlLTfTrO p.™ '™Stoc7 r"- vL U— o.leer, b, vooruit
Dlt blad verschljit lederen Waandag-, Woensdag- en Vrlldagavond.
GEVAREN BI] verwbrping van
HET VERDRAG?
Het Hand, heeft een vraaqqesprek ge-
had met Mr. R. J. H. Patijn te 's Graven-
hiage, die in de laatste jaren, in opdracht
van buitenlandsche regeeringen, verschil-
lenidie zeer belangrijke internationale func~
tties iheeft bekleed en nog bekleedt en
daaridoor in de gelegenheid was en is in-
dlrukken te kxijigen van stemmingen in het
buitenland omtirent hangende Europee
sche vraagstiuikken.
,,Vreest gij", zoo vxoeg het blad ,,geva-
ren van internationalen aard voor Neder
land. imdien het traotaat door 'de Eerste
Kamer verworpen wordt?"
De heer Patijn aarzelide niet die vraag
onttkennend' te beantwoorden. Hij stelde
voorop, dat men zich niet van de wijis be-
hoeft te laten brengen door vrees voor
geheimzinniige gevaren, die ons land zou
den bedreiigen, maar die het den leek niet
g eg even zou zijn te onderkenuen.
Uaarop bet hij volgen:
„Indien het tot een conflict kwam, zou
diit uit den aard der zaak van Belgie moe-
ten uitgaan. Maar de onderstelling, dat de
Belgische Regeering iets dergelijks voor-
nemens zou zijn, acht ik even ongegrond
als beleedigend. Het tractaat heeft hiei
te fande helaas, een sterke anti-Belgische
stemming in het leven geroepen. A1 mo-
ge dlit misschien verklaarbaar zijn, niet-
temin bestaat daarvoor geen reden. Men
kan iheit aan Belgie niet euvel duiden, dat
het bij de onderlhandieli-ngen met Neder-
iand de voordeelen binnenhaalde. die in
zijn bereik bleken te liggen, Hadden de
Belgische onderhanidlelaars dit nagelaten.
zij zouden in ihun plicht jegens het eigen
volk zijn tekort geschoten. Niets echter
wettigt het vermoeden, idiat de Belgische
Regeering nu 00k klaar zou staan om ru-
moir in casa te maken, als zij zich genood-
zaakt zag, iets van het aanvankelijk ver-
kregen succes prijis te geven en met wat
nit het Engelsch
door
NORMAN VENNER.
minder genoeigen te nemen, dan waarop
zij na de onderteekeniirig van het vendrag
kon hopen. i
„Gesteld echter al, zoo vervolgd hij, ik
zag daarin verkeeild en ons verwachtte
inderdaad een storm van B.igische zijde,
staat dan te vreezen, idat de groote mo-
gendihaden zioh idaairin zouiden mengen om
Nederland tot toegeven te nopen?
Die vraag bieantwoord ik voor mij met
beslistheid ontkennend.
,,Wat Duitschland betreft, niemand za!
onderstellen, dat dit rijik zich als gang-
maker van de Belgische belangen tegen
ons zou keeren. Het ligt evenmin in de
ijn der Britsdhe politiek, die zich door
de eeuwen heen zoo merkwaardig gelijk
i>lijft, een conflict tusschen Belgie en Ne
derland aan te blazen. In het licht der hi
storic zou van die zijde veel eer een be-
middelend optreden te wadhten zijn, met
die bedoeling een voor beide volken aan-
nemelijke oplossing te bevorderen.
,,Het zijn dan 00k, als ik mij niet be-
drieg, vooral de Fransche sooken, die on-
ze nationale helden doen huiveren. Md.
zonder grond. Zooals ieder weet, beijvert
de Franische politiek zich, met groote be-
hoedzaamheid n toenadering tot Duitsch-
1 a nidi tot stand te brengen, ten einde tot
normale politieke verhoudingen in West-
Europa terug te ikeeren. Dit is uit den aard
der zaak een kiesche taak aangezien bij
beide volken met de gevoelens uit den
wereldoorlog moet word en rekening ge-
houden. Niets zou aan die politick groo-
tere moeilijkheden in den weg leggen, dan
inidien tusschen Nederland en Belgie een
scherp conflict uitibrak, waarvan n span
ning in de internationale politieke atmos-
feer het onvermijdelijik gevolg zotu zijn.
Bovend'ien zou een dergelijk incident aan
Frankrijk hooigst ongelegen komen, zoo-
lang het vraagstuk der schulden niet is
opgelost, en de franc niet definitief is ge-
stabiliseerd.
HET NEDERLANDSCH-BELGISCHE
VERDRAG.
Internationalisatie van de Schelde
Het Handelsblad van Antwerpen bevat
een polemiiek tusschen Ir. A. Plate en
,,Taxanidler". Uit de repliek van ,,Taxan-
der" knippen wij het volgiende:
..Beletten dat stroomen igeinternatio-
naliseerd worden, recht van versperren
opeischen tegenover de pogingen die
een land aanwendt om veilig en snel
zijn natuurllijk hiinterland te heireiken,
droomen van Barriere-bepalingen, kan
misschien in onzen tijd in Rotterdam
nog opgeld maken, maar nergens el
ders nog".
Ook in het artikel, dat Prof, van Eysin-
ga in Economisch Statistische berichten
"deed opnemen worden opmerkingen ge-
maakt, die crop duiden, dat de hoog-
leeraar in die meening verkeert, als zou
door het tractaat de Schelde tusschen
Belgie en Nederland worden oeinterna-
tionaliseerd. Het Volk bleek door deze
opmerkingen buitengemeen getroffen.
Daarom is het wellicht gewenscht, schrijft
de N. R. Gr.t., er op te wijzen, dat hiet
weer een afschuwelijik misverstand aan
het opkomen is. Het heele traktaat, voor
zooveel het op de Schelde betrekking
heeft, bedoelt jurist internationaliseerinc;
van de Schelde uit te slluiten. Dit is in de
memorie van toeliichfiing met zoovele
1)
EERSTE HOOFDSTUK.
Bij de miniuut ibegon het meer toi
Jeremy Laytree door te dningen, dat het
een stomme zet van hem geweest was om
naoir die races te gaan. Als je geen penny
op zak ihebt ook al zie je er ..tire uit
en al ben je ook overigens wait je noemt
een presentabel jongmensch dan is het
zeker in een omgeving van louter goed
geklleede, dik in hun duiten zrittende, bui-
tengewoon met zlichzelf ingenomen men-
schen de manier om je in den put te bren
gen. Jeremy zat, wat je noemt, op zwart
zaad; hij was pas terug uit nu widen
Duitsch-Oost en Lonlden, zijn oude, be-
kende, beproefde Londen, had het in zijn
hoofd gehaald om tijdens zijn afwezigheid
een metamorfose te ondergaan.
Zij.n laatste geld was in een spoorweg-
kaartje eerste klasse omgezet; als er nriets
bijzonders gebeurde, dan kon hijja,
wat kon hij eigenlijk Nagels gaan zitten
bijten, dat was het eenriige.
Maar er waren gekke dingen gebeurd.
een heeleboel zelfs. Ten eerste had de
stations-chef, toen hij, Jeremy, deze auto-
riteit voorbijliep, tegen zijn pet getikt
Vreemd was dat geweest. Ten tweede
was hij, op weg naar het tefrein, door
verscheiden menschen gegroet met
zoo'n vriendschappelijik knikje. alsof hij
een oude kennis was, en ten derde dat
woorden uiteenigezet. Van het gewijzigde
Schelderegriem werd daar gezegd, dat het
een „zuiver administratief karakter' had
behouden en met condominium even wei-
nig gemeen had als het bestaande stelsel.
Plet nieuwe stelsel bedoelde slechts eener-
zijidls ..Belgische bezorgdheid" tegemoet te
komen, doch „verzekerde anderzijds onze
souvereine rechten". ,Het had het voor-
deel, dat het de zorg 9or de bevaarbaar-
heid id'eir irrivier een f jedeilandsch-Belgi-
sche aangelegenheid deed blijven, gelijk
tot nu toe, en dat ..internationalisatie"
werd ,,buitengesloten".
Dot standpunt heeft de regeering ten
einde toe, ook nog in haar tweede memo
rie van antiwoord aan de Tweede Kamer
gehandhaafd. Wat de Schelde-commissie
betreft, zoo leest men daar, deze was niets
anders dan een administratief apparaat,
waarin het overleg tusschen Belgie en
Nederland over de belangen der Schelde-
vaart wordt georganiseerd". ,,Over-
dracht van souvereiniteit heeft in het ver-
drag noch aan de commissie, noch aan
Belgie plaats; de beslissing blijft aan de
Regeeringen voorbehouden".
Taxander moge hierurit ontwaren, dat
tegienzrin tegen internationaliseerinig van
stroomen noig elders in Nederland, dan
te Rotterdam, met name in Den Haag
bestaat.
DE MEMORIE VAN ANTWOORD
VAN MIN. VAN KARNEBEEK OP
HET AFDEELINGSVERSLAG
DER EERSTE KAMER.
De Eerste Kamer heeft aan het einde
der vorige week de memorie van ant-
woord van Minister Van Kaxnebeek op
het afdeelingsverslag dier Kamer nopens
het wetsontwerp tot goedikeuring van het
NederLandsoh-Belgische tractaat ont
vangen.
Daar het bij de Eerste Kamer de ge-
woonte is in tegenstelling met de ge-
bruiken bij de Tweede Kamer tegelij-
kertijd met het publiceeren van een memo
rie van antwoord eindA'erslag uit te bren
gen over het wetsoi verp zelf, zal de
commissie van rapporteurs der Eerste
Kamer deze week nog even bijeenkomen
om na te gaan, of het eindverslag zonder
meer kan worden uritgebracht, dan wel of
de memorie van antwoord alsaog tot op
merkingen of nadere vragen aan den Mi
nister aanlelding geeft.
In verband hiermede zal de publicee-
ring van de memorie van antwoord we
niet eerder dan tegen het einde van deze
week kunnen worden tegemoet giezien.
DE 24 UUR-TIJDREKENING BIJ DE
SPOORWEGEN.
De mvoering van de 24 uur-tijdreke-
ning bij de Spoorwegen heeft, naar men
aan de Tel. schrijft, in idle vakpers reeds
verschillendte personen de pen doen op-
vatten. Hoofdzakelijk gaat het om de be-
naming van 'het midderaachtelijk uur.
Sommigen wenschen, dat het hoogste uur,
dat wordt aangewezen, 23.59 zij, daarna
volgt 0. Anderen zijn van meening, dat,
evengorid1 als men gaat tot 12.59, men ook
moet schrijven 24.59, waarna 1 moet vol-
gen.
Wie de reeds overbeschilderde kiokken
van de Nederl. Spoorwegen goed heeft
bekeken, zal hebben gezien, dat onder het
cijfer 12 in rood twee niieuwe cijfers zijn
was bij het loket gebeurd hij had een
beetje landerig staan kijken, uit zijn hu-
meur, omdat hij het entree-geld niet had
wias er iemand naar hem toegekomen,
een buitengewoon voorkomende, char-
manite kerel, 'die was een praatje met hem
begonnen over allerlei dingen, die voor
Jeremy Latijn waren en ten slotte was hij
de cibarmante kerel met hem, Jere
my, langs het loket gestapt, zonder iets tc
betalen, alsof dat zoo hoorde en hadden
ze samen aan het tentje een whisky-soda
gedronken. Hij, Jeremy, was dus blijkbaar
een goede bekende geweest.
„Wat je noemt te mooi om waar te
zijn", overpeinsde Jeremy na de whisky-
soda. Of de heele bende houdt me en-
bloc" voor den gek, of mijn naam is niet
Jeremy Laytree
Daar had je 't weer. Een welgedane
bookmaker, met het giezicht van een man.
die zijn plaats weet, hoog beleefld, „Hoe
dacht mijnheer over de groote race van
plan iets te doen?"
,,Goed. St. James dan maar". gaf Jere
my nonchalant ten antwoord.
,,St. James twiintig". zei de bookmaker.
..Vooruit maar
Zooals gewoonlijk, mijnheer
„Ja". Met een knikje wandeide hij weg.
Op zijn wandelitig langs de overdekte tri
bune deed hij dezelfde ondervinding nog
tw,ee keer op en met elke ondervinding
steeg Jeremy's stemming. Nog nooit had
hij zoo iets merkwaardigs beleefd Na-
tuurlijk zagen ze hem voor iemand-anders
aan,, dat was duidelijk. Als drie iemand-
anders was hij aan het wedden gegaan,
had hij op St. James en nog twee andere
oaarden ,,een som geld, zooals gewoon
lijk", gezet. Maar wie zou die iemand
anders zijn De een of andere jonqNinn
met hoopen geld; iemand. met zoo'n kre-
diet op de „baan" dat een knik hier en
vermeld, n.l. 24.0. Hiermede heeft men
niet de beide versohillenide meeningen wil-
len tevreden stellen, maar dit is een navol-
ging van de Belgische methode. Komt een
trein te mriddernacht aan idan wordt ver-
meldt 24.00. Vertrekt een trein te mid-
dexnadht dan schrijft men 0.00. Na 24.00
en na 0.00 volgt idian 0.01, 0.02 enz. tbt en
met 0.59 en dan komt 1.
WIJZIGING LAND- EN
TUINBOUW-ONGEV ALLEN WET.
De heer Van Gijn heeft een amende-
ment ingediend op het wetsontwerp tot
wijizigring van de Land- en Tuinbouw-
Ongevall en we t 1922.
De bedoeling van het amendement is,
waar de Regeering zelf erkent, dat de
>edrijfsvereenigingen volgens het Kon.
Aesluit van November 1924 met f 35.000
per jaar teveel belast werden, het maxi
mum der administratiekosten voor reke-
niug d!er bedrij'fsvereenigingen komende.
idat aanvankelijk werd voorgesteld en
voldoende werd geaclht, met f 35.000 te
verminderen en van f 125.000 te brengen
op f 90.000.
HAAT-ZAAIEN.
,,Sinds Keirstmis is er aan de Nicara-
guaansche kust niieit gevochten aldus een
bericht urit Panama maar alles bij alles
is de menschheid' de dagen van vrede en
goeden wiille, die !het einde des jaars met
zich brengt, alweer aardig te boven ge
komen. Bngeland trommelt zijn mannetjes
bij elkaar, en de bevolking, drie nooit
meer tot een oorlog te bewegen zou zijn
trekt in diohte drommen mee achter de
muziekbands der opmarcheerendle troe-
pen onider het gejubel van het Tipperary-
lied als sinds de dagen van 1914 niieit meer
werd gehoord. Amerika zendt zijn slag-
schepen her- en derwaarts, en het zwij-
gende Japan heeft de stilte verbroken met
de mededeeling, dat het zich ook geroe
pen gevoelt, zijn oorlogsschepen over de
Oostersche wateren te zenden
All een in ons vaderland vergenoegt
men er zich mee om elkander ,,en detail
naar de andere wereld te helpen; voor-
loopig volstaan wij met een mooi gemid-
delde van drie onopgehelderde moorden
per week. In Indie eveirwel, waar de toe-
stand na die Java-onluisten van 1926 ,,ge-
heel normaal heette, was het vdstrekt
geen achterlijk bedrijf, want de Januari-.
buit aan ,,neergelegde verzetslieden' op
Sumatra vormt een klein record. Hoe het
tijdens de communistische onlusten is toe-
gegaan,, vertellen ons bhans de mailbladen
uitvoerig.
Diep in den nacht drongen communis
tische moordenaars de woning van den
opz'ichter Benjamins binnen, door inslaan
van deurpaneelen en vensters, verwond-
den en bonden hem, staken zijn bed in j
brand en vernrielden alles wat er in huis I
was, saneben zijn vrouw uit het raam, en s
voerden hem weg, eerst naar den weda-
na, om dezen voor zijn oogen af te slach-
ten en vandaar naar de spoorbaan om j
hem daar hetzelfde lot te laten ondergaan
van den wedana, terwijl zijn vrouw, die i
hem steeds gevolgd was, de afschuwelijke
mcordoartij moest aanzien. Zij heeft met
bewonderenswaardigem moed en doods-
verachting deze vreeselij'ke uren door-
staan en Benjamins tot aan zijn laatste
oogenblikken bijgestaan, madhteloos om
het bloedbad ,te voorkomen. Zij heeft de
schurken gesimeekt om haar te doioden; zij
was bereid zij aan zij met lhaar echbgenoot
den dood in te gaan. Stevig werd zij vast-
gegrepen aan de polsen en zoo hebben de
bloedhonden weten, te voorkomen, dat zij
zou inloopen op de ldewang, die het
blo'edblad aanrichtte. Eerst toen de beul
ophield met hakken, werd zij losqelaten.
Ze dacht toen, dat het einde der gebeur-
tenissen was bereikt, maar toen zij bij het
zwaar verminkte lijk van Biemjamins neer-
knrielde, om te trachten die oogleden op
elkander te drufcken, sleurden de beest-
menschen haar wea ergens heen. Ver-
dere bijzonideiriheden zullen wij den lezer
maar besparen.
Ziehier tot welke verschrikkeJijkie daden
kunnen worden gebracht vreedzame
een knik daar voor de heeren bookmakers
voldoende was.
Ais iets onwerkelijks, iets, dat voiko-
men bij dit prettag soort van nachtmerrie
paste, zag hij de veelkleurige, telkens in
stukjes brekenide lijn van jockeys voor den
grooten rem Weg waren ze Rose en
green, dat was St. James.de achterste
Wat had hij anders verwacht pech-
vogel die hij was. Maar toen gebeurde
het wonder. Rose en groen kwam opzet-
tenhet paard liep niet meer, het
streepte 1Nu was het gelijk
daar schoot het vooruiteen lengte,
twee lengtes.drrie.een gejuich, een
gestamp, een ge-cheer St. James Si
James St. James
Jeremy voelde zijn handen opeens klam
van opwinding. St. James had gewonnen
en St. James had twrintig ge9taan. Dat be-
teekende een diikke, een vette winst
Maar,het malle van het geval was, dat
hij niet wrist hoeveel en dat hij niets, geen
triende part van den gouden oogst kon
gaan binnenhalen. Zooals gewoonlijk,
zou het op den eersten Vrijidaq na de ren-
nen wel betaaldag zijn, dan kon een ander
gaan rinnen wat hij verdiend had. En hij,
Jeremy Laytree, mocht sibraks op zijn eer
ste klas retourtje gelukkig dat hij geen
enkele reis genomen had zonder, prac-
tisch gesproken, iets op zak en zonder
hoop op vooruitzicht op iets beters, naar
Londen teroggaan.
Al zijn paarden hadden gewonnen. Hi)
had een goeden dag gehad... maar hem
gaf 't niets geen penny rijker werd hij
er door. Trouwens, hij wist nriet eenis wie
de vent was voor wien hij aangezien
werd welken naam hij zou hebben moeten
noemen om den pluk binnen te halen.
Het terrein met zijn wapoerende vlag-
r?n. 'zijn goad gekleede, drik-doerde be-
zoeikers werd opeens ondragelijk: wat
TOB NOOIT HOEKJE.
Het is steeds op nieuw het oude liedje:
wij zouden dit of dat wel doen, als wij
maar den tijd er voor hadden. Wij zouden
een bezoek brengen of een brief schrijven,
wij zouden een nieuwe arbeid onder-
nemen, ach wij zouden zooveel dloen,
miits onzie tijd maar niet zoo beperkt was.
Laten wij erigigjdijk niet dikwerf de mooriste
kansen van ons leven ongebruikt voorbij
gaan, omdat het ons aan 'tijd ontbreekt
om de gelegenheid aan te grijpen en te be-
nutten
En toch is dit alles maar schijn Zeker.
een 'dag is gauw om voor hem, die hand
werkt. Maar in de levens van de meesten
onizer zijn 'de dagen vele en zou er in die
veelheid van dagen heel wat meer gepro-
duoeerd kunnen worden dan gemieenJijk
geschiedt. Kijkt maar eens naar de levens
van de groote mannen der same ill ev ring
Zriet eens wat die geproduceerd hebben en
vergelij'kt daar d'an eens mede het arm.
zalige beetje arbeid, dat verricht wordt
door't meerendeel der lieden, die zoo hard
roepen, dat zij geen tijd hebben om
alles te vernichten wat zij wel tot stand
zouden widen brengen. Neemt eens een
leven als !diat van Henri Ford, die zelf
mriljoenen verdiende met zijn automobiel-
bedrijf en tevens de giemeenschap door
zijn arbeid onschatbare diensten bewees.
Denkt eens 'aan Edison en aan zoovele an
dere groote Amerikanen. Geeft U eens
rekenschap van den stagen arberid van de
groote diichters, schrijvers en wijsgeeren,
waarvan vele geslachten de vruchten heb
ben geplukt en in de toekomist nog zullen
blijven plukken. En steflt daarregenoveir
dan eens Uw erigen pro due tie Natuur-
lijk is het niet aan el keen onzer beschoiren
om een groot man te zijn. Maar wel kun
nen wij alien wat van de groote mannen
leeren en dat is, dat een m ensch en -1 even
heusch voldoende tijd biedt om heel wat
tot stand te brengen, onverschillig op welk
terrein van memschelijke bemoeii'ng wij
onze taak hebben gevonden. Waar het
slechts op aankomt is, idat wij een welbe-
steed leven leiden, dat wij onzen dag goed
gebruiken en geen tijd venbeuzelen mer
onnutte dingen. Wij moeten den hlik on-
afgebroken gericht houden op het voor-
beeld van grooter geesten en daaraan de
inspireerende kracht ontleenen, die ons in
staat zal stellen om onis eigen leven rijkc
vruchten te doen drag en.
Dr. Jos de Cock.
stond dat heele ren-gedoe hem tegen
't Was dan ook wel een toestand om je
gecfuld. je goede humeur, je gewone opt;-
misme bij te verliezen. En dus gaf hij zijn
licihtgrijzen kaasbol een zetje, waai'dooi
genoemd hoofddeksel onder een nog iets
meer gewaagden hoek op zijn dik blond
haar kwam te staan en wandelde met een
licht-ironrischen glimlach voor de ge
legenheid geproduceerd naar den uit-
gang.
Bij het binnenkomen in de kleine st-
tionsvestibule hoorde hij een rijknecht
tegen een van de conducteurs ..buiten
dri'enst" zeggen: ..O, die daar Dat is
Mr. Arthurton, een zoon van Lord Am-
lettJa, die verzurimt er niet een
Als ik je alles vertelde wat ik weet......
De rest van het verlhaal werd door net
gerommel en gedreun van een voorrij'den-
den trein overstemd. Maar dat kwam er
niet op aan; in elk geval was er iets ge
wonnen nu wist Ihij wie hij was, of lie-
ver, wie hij zoogenaamd was. En al hielp
het hem faitelijlk metis, het was toch een
soort van satis-factie
Op zijn gemak, achterover in die kus-
sens van zijn. eersiteklas-couoe-zitplaats,
begon hij alles te overdenken. Nu hij zoo
ver gegaan was, kon er nog wel een stapje
bij. In Londen moest hij maar eens pools-
hoogte gaan nemen, eens gaan kijken wie
die mijnheer Arthurton was.
Waarom ook nietHij had t"d in over
vloed en geen bezigiheden. Een lamme on-
d'ervindring nog nooit had hij zich zoo
eenzaam, zoo verlatenzoo volkomen
overbodig gevoeldDie paar uur van
contact met wat vroeger zijn eigen omge
ving geweest was, hadden hem rusteloos
ontevreden gemaaikt. Hij was nog jong
het leven lag voor hem open, maar hij
voelde zich wrokhO":'" -
stroom mee te komen, leek een probleem.
onoplosbaar voor hem. Geld om net 111 r
te zringen had hij niet; vrienden of fami
lieleden die als kruiwagen dienst zouden
willen doen, evenmin. Zijn vooruitzichten
waren nihil. Hij was vijftien jaar in
Afrrika geweest; hij had den oorlog in
Duitsch-Oost plus de regeerings-verande-
ringen meegemaakt 4n had het gelaten
gediragen toen het niet onaardige kapi-
taaltje, d.oor hem in die vijftien jaar over-
gespaard, door het faillissement van de ari-
lersoliedste bank opgeslokt werd. Na die
catastrophe was 'hij achtergebleven met
een welvoorziene garderobe. net qenoeg
geld om zijn overttocht te betalen en een
wanhooig verlangen naar wat men de be-
schaaf.de wereld noemt. Zijn gaan naar
de rennen was een laatste extravagance
geweest, een zich nog een keer te buiter.
gaan, voordat hetzelfde leven van vijftien
jaar geleden, een leven van hard werken
om een positie te ve^overen, weer begon.
Alles op zijn tijd", dacht hij voor het
station in Londen. Eerst moeten we al
les over Lord Amlett te weten zien te
komen." s
Dat bleek geen moeilijke taak. Het
adresboek van Londen, de telefoongids en
,,Onze Adel", in de dichtsbijzijinde biblio-
theek, -vertelden hem alles wat hij weten
wilde. Lord Amlett was een viscount,
een weiduwnaar met drrie kinderen, alle
drie ongehuwld: Philip Ashly de oudste,
dus de erfgenaam, Arthur Claude de
tweede zoon - ,,'dat ben ik en Oli
via de jongste een doohter natuur-
lijk Hun adres was: Pulldan Castle
ad-res" was bamaal het famiiliegoed
moest hij liever zeggen en hum lijf-
spreuk oftewel het motto in hun wapen
was „Soyez Sage", hetgeen zooveel be-
teekende als Hou-je-kop-de r-bij
Ziezoo, dat was dlat
(Wordt vervolgd.)
•JSih.rh*. ..S^SL
COURANT
DU1 LvTHid 11U I v
Burgemeester en Wethou-ders van ILK NElJZLN
brengen ter open bare kennis, dat ler gemeente-
seeretarie ter in/age ligt een verzoek n et bijlagen
van SOLSONS flAYEsBEttRiJF te 'Wr Ndnzen,
OIB F EliOUNNJ NO tot bet oprichten en in
werking brengen van e 11 kolenbrekerij met trans-
porteur^ en kolenzifterij op bet pereeel kadaatraal
bekend in sectie F No. i'Jb
Op Maandag 28 Pebrnari a.s., des nannddags dm:
uur, zal in het gemeentehuis gelegenheid bestaan oni
betwaren tegen de inwilliging van dit verzoek 11)
te brengen en dene mondeling en sehriftelijk toe
te lichter..
Zoowel de verzoeker, als zij, die be/ovaren liebben,
kunnen gedurende drie dagcn, vdo. tiei bovenge-
melde tijdstip, ter secretarie der gemc.-m,. I;.ennis
■semen van de ter zake ingekomen schriftureii.
De aandaeht van belanghebnenden wordt er op
gevestigd, dat volgens de bestaande junsprudentie
niet tot beroep gerechtigd zijn, zij.die uiet overeen-
komstig art. 7 der [finderwet op den bovenbepaalden
dag voor het gemeentebestuur zijn versohenen, ten
einde hunne bezwaien in 0 11 d e 1 i n g toetelichten
Ter Neuzen, den 14 Februari 1927.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
De Seeretaris, De Burgemeester,
B. 1. ZONNE.VLILLE. HUIZINGA.
