ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANPEREN.
EEKENDMAKINGr.
1
Vrijdag 12 November 1928
Jaargang
7
ABONNtMENTSPRUS
VOLLE-MELK-REEP
Deter dan Goed: DEBESTE^
KWAJTA-SPtGULAAS
Scheiding van Kerk en Staat.
pijpiahak is
BINNENLAND.
m
teftsi s§i s«rl
o a Vnnr hniten Ter Neuzen fr per post f 1,80 per 3 maanden - Bij vooruitbetaling fr. per post /B.60 per jaax
S-o Pe, P Za'^nZTlIZv^t'LnT ™°™"bet8"nfl
DIt blad verschllnt lederen MaandaU-, Woeri»q«g
JfDHERiBTB 3Xj^X3-
De Burgemeester ran TER NEUZEN,
als zoodanig hoofd van plaatselijke poLtie,
maakt bekei d, dat krach'ens art.kel 91
sub 1 der algemeene politic verordemng
voor deze gemeente. het verfcoden is,
binnen de bebouwde kom der stad Varjtvns
te hr uden, tenzij met ve-gunning van
Burgemeestfr en We bouders. Zij die een
varken wil'en houden, dier en dit in aan-
merkirg te nemen, aangezien de poll le
varaf 1 Januari 1927, daar streng toez-cht
ep zal houden.
Ter Ntuzen, 11 November 1926.
Voor den Burg. met ster,
De fg. inspecteur ran politie
W. VAN D00RN.
Burgemeister en Wethouders
der gemeente Z A A. M 5> L A G
wachten roor of op Maandag 22 Novembar
a.s des vooi m ddags ten 10 ure, in
A. Prijsopgaaf met monst.er
voor de leveran'ie van nrniirum
1. 35000 K.G. Grenailles
2. 81000 K.G. Macadam 1-3
met opgave plaats ran leverirg.
B. Het vervoer en uiispreiden
van boveDgem lde en wel op de volgende
plaateei,
10000 K.G. voor het gehucht Poonhaven.
10000 K.G. voor het gehucht Othene.
10000 K.G. voor het genucm Zaamslag-Veer.
10000 K.G. voor het gehucht Reuzenhoek.
6000 K.G. voor net genuunt de Val.
6000 K.G. voor net genucnt oe Inlage.
4000 K.G. voor het gehucht Griethe.
20000 K.G. in de Polderstraat.
30000 K.G. in de Neuzenschestraat.
Restant op het Dorp.
De leverantie moet plaats hebben voor
1 December en het vervoer oor 1 Jan a.s.
Het gewicht wo'dt bepaald naar over
t# leggen weegbrieven.
Zaamslag, den 8sten November 1926.
Burgemeester en Wethouders vo rnoemd,
JOH. DE FE1JTER, Burgemeester
J. STOLE Lzn„ Secretaris.
Vraagt
Het bovengenoemde onderwerp is er
een, dat teflkens in den loop der eeuwen
aan de orde werd gesteld, en dat ook in
onze dagen nog al eerns vaak wordt ge-
noemd. Wanneer een of ander persoon
d'ie zoo niet besilist anti-fcerkelijik toch wel
eenig enmate onkerkelijk is aanqelegd, hij"
vooitbeelld boo it spreken over .hand-
openingdie door het Miniisteme van
b'itniancie.il moet worden verstrekt, wil
steaks een gemeente weer het recht ver"
krijgen om een predikant te beroepen, of
wanneer een andere er een klokje van
hoort luidem, dat in deze of gene gemeente
door een godsdienstieetaar een rijkstrac-
tement wordt genoten of een rijkspen-
sioen, dan staan er altijd menschen klaar,
die deze bloote meldededlinig niet kunnen
laten passeeren zonder de opmerking te
maken, dat het toch meer dan tijd wordt,
dat aan een dergelijke ouderwetsche ..be-
voorrechtinJg van eenig keck genootsc hap
een einde wordt gemaakt. Of dan deze
nu verstrekte pensionneering of sala-
rieering misschien verband houd't met
vnoage'r door den Staat in dagen van nood
en geldveriegenheiid wederrechtelijk aan
zich' getrokken kapitalen of goederen en
.dat het verleenen van eenvouidige hand-
opening niet 'den minsten invloed heeft
op den inwendigen gang van zaken bin
nen eenig kerkgenootschap, wordt door
dezulken niet bedacht of overwogen. Zij
zijn voor scheiding van Kerk en Staat, en
welike gel eg en held' ook wordt door hen
benuit om deze zaak ter sprake te bren-
pen en te bepleiten.
Het was zeker wel goed gezien van
den heer Chavannes, die in 1873 bij den
Eersten Nederlandschen Protestantendag
op 30 October te Utrecht gehouden, de
vraeg stelde en beantwoordde: ,,Is in de
verhouding tuissdhen Kerk en Staat alles
met het eene woord scheiding af te
doen Immers was het antwoord, dat
de spreker of imleider dien dag op deze
vraaig gaf, al dadelijk voor den bekenden,
Mr. Opzoomer een aanleiding om op te
mierken, idiat men bij het spreken over
sciheiiding van Kerk en Staat doet, alsot
men alleen maar te maken had met een
Kerk of met een Staat. Woar dit echter
het geval niet is, was in zoovenre de for-
rmuJeering al aanstonds onjuist. Er is een
tijd gewieest, toen er was eene Kerk en
er veile Statan waren in die eene Kerk
ten waren al de Koninkrijken en repu-
blieken van Buropa. Het gevolg van
dien tbestand was natmirlijk en moest
zdfs wel zijn: suprematie van de Kerk;
de alomvattende eenheid had het recht om
over de veellheid te heerscihen. Men zou
het met dit voorbeeld kunnen duidelijk
maken: Pas waar men in een God ge-
looft, heeft men neiging en recht om op
God te vertrouwen. Alleen de God, die
hemel en aazde giesclhapen Iheeft, kan onze
Vader en onze Rotssteen zijn.
Maar nu, in de laatste eeuwen, is die
verhoudin'1 -die wij daareven noemden
gedeeltelijk omgekeerd; men vindt tihans
vele Keirken in een Staat; Kerken, die dik-
wijJs buiten de grenzen van dlien bepaal-
den Staat of in het geheel niet bestaan of
een zoo totual ander karakter dragen,
dat ze tot een ander soort van Kerken
gestempeld worden. Daor het nil dc Staat
is, die <op zijn beurt als een eenheid tegen-
over haar optreedt, ontstaat er tihans haast
vanzelf suprematie (overmacht) van dien
eenen Staat over de vele Kerken. Maar
juist omdat de omkeering slechts ten aeele
plaats had, is de houding van den Staat
tegenover de Roomsdh-Katholieke IxerK
veel moeilijker dan tegenover de Protes-
tanitsche Kerikgeniootscihappen. \Vant nog
steeds immers vormen de Katholieken
een groote Kerk, die alle landen der
wereld ofschoon sinds de Hervorming
niet meer al die landen in hun geheel,
Hieruit volgt nu ook, d'at de Protestant-
sche Kerken tegenover den Staat een veel
gedweeer bonding moeten aannemen, en
dat welliichit een andere modus vivendi
noodig za'l zijn tegenover de eene groote
Katbolieke Kerk dan tegenover de andere
Kerken. En het gaat niet aan, tegenover
beiden ihetzelfde beginsel van scheiding
op dezelfide wijize te will en toepassen.
zonder dat onderscheid in het oog te
houden.
Bovenidien is ocn groote mosTilijkheici
bij de bespreking van allerlei zedelijke en
sociale wetenschappen, 'dat bijna alle
woordendie men daar gebruikt, dubbel-
zinnig zijn. Zoo is het woord .scheiding
bijvooTbeeld in dit verband een dubbel-
zinnig woord. Immers, tegenover ,,schei~
idfintg" kan staan: ,,eenheild", zoodat, ook
waar die eenlbeid slechts een weinig ver-
broken wordt, men van sdheiding zou
kunnen, gewagen. Scheiding kan echter
1 ook den zin hebben van ,,volkomen los-
scheuriing".
Dus kunnen zich bij toepassing van de
scheiding drie gevallen voordoen. Er kan i
ontstaan een zekere verbinding met over-
w.icht van ide Kerk; ex kan ontstaan eene
zekere verbinding met overwicht van den
Staat; en er kan komen een volkomen
losscheuring van den Staat.
In dit laatste geval is de verhouding
een zoodanige geworden, dat de Staat
zicih tegenover de Kerken plaatst als
tegenover elke andere vereeniging, b.v.
een muziekvereenigincj of sportvereeni-
ging een Maatschapoij tot Nut van het Al- i
gemeen, een stoombootmaatschappij, enz..
die hij alle eenvoudig aan zichzelf over- j
laat, terwijl de Staat er alleen maar voor
waakt, dat zij de publieke orde niet storen.
Maar terwijl nu deze volkomen schei-
iding zoinder eenig bezwaar kan worden
aangebracht en doorgezet tegenover klei-
nere vereeniging en, zooals die enkele, die
wij daareven noemiden, heeft men daarom
nog absoluut niet het recht, haar ook zon
der bezwaar te achten tegenover die
grootere, de Kerken, die zooveel inniger
sarnenhangen met alle deelen van het
volksgeheel
in den loop der jaren ja wij mogen
zelfs wel spreken van eeuwen is .deze
vraag elders van groot gewicht geworden,
kiaar gesteid, maar ook alom andeis be-
antwoord. in Oostenrijk was bijvoorbeeld
het antwoord heel aniders dan in Duitsch-
land. Men zal wat in een of andere Staat
qesohied is niet mogen beoordeelen en af-
keuren idoor alleen maar te letten op e^-ii
beginsel van scheiding vjan Kerk en Staat,
dat dan alom consequent en op precies
dezeit'de .wijze zou moeten worden toe-
en dit is all een belangrijk resul
tant, indien men al vast tot dit inzicht
mocht zijn gekomen in de verhouding
tusschen Kerk en Staat kan niet alles wor
den afgedaan .met het eene groote woord:
sdheiding; er liggen hier tai van kwesties
en er zijn bier onnoemelijk veel factoren
in het spel, waarmede voile rekening zal
moeten worden gehouden.
Zoo zal er dus ook nooit of te nimmer
een bepaalde „modus vivendi"' als de
beste kunnen worden aangeraden. Dat
zal even moeilij.k, ja onmogelijk, zijn ais
b.v. het aangeven van een regeeringsvorm
als de beste. Allerlei omstandigheden
komen voor ibeide gevallen in rekening.
verschillen van land, tijd en historie; ver-
schillen ook in den aard der Kerken zelve.
Men zal ook nimmer mogen meenen,
dat de meest .radicale scheiding de beste
zal zijn. Wel wordt een dergelijke radi
cale scheiding hier en daar geprobeerd,
maar men vexg.ete dan vooral niet, dat
eenvoudige middelen niet altijd de beste
zijn. Evenm'in alls het "aanbeveling ver-
dient om alle echtgenooten, bij de minste
stoornd'S in hun onderlinge verhouding.
direct te verwijzen naar het radicale mid-
del van volkomen echtscheidinig, evenmin
zal altijd volkomen scheiding van Kerk
en Staat de beste oplossing zijn.
De bekende staatsman Edmund Burke,
heeft den Staat een zoo ingewikkeld
raderwerk genoemd, dat de ingewikkeld-
ste imriohtinig naar zijn meening de beste
kon worden geacht, en dat was dan de
Engelsche constiitutie, die vol tegenstrij-
digheden was, en die daarom juist zoo
practisch moest worden geacht.
Radical en en clericalen gaan merk-
waardigerwijze op dit punt hand aan
'hand. Eerstgenoemden wiillen de schei
ding uit oiwerschilligheid voor den gods-
dienst; zij zien in den Staat niets dan een
willekeurtig.e vereeniging; daartegenover
is voor de clericalen de scheiding geen
doel doch alleen maar middel om te komen
tot hun oud ideaal: eenheid van Ker.k en
Staat in den zin der oude theocratic. Zij
widen, dat de Kerk vrij kunne werken en
woelen. En het is lang niet onmogelijk,
dat de clericalen, bij een totale scheiding
dan ook alleen maar zouden winnen.
Wij zouden willen blijven plciten niet
voor totale sdheiding, maar voor het aan-
houden van de betrekkingien. En dan ver-
lieze men nimmer uit .het oog, dat een
Kerk altijd meer wil en moet wezen den
een privaat gezelschap, een soort maat-
sc'hap dus, dat de Kerk altijd zal zijn een
zeidelijk licihaam, een rechtseenheid of
rechtspersoon. En daarom zal geen en
kele Kerk willekeurig veran.deri.ng mogen
aanbrenigen in haar statuten, en blijft de
Staat, bij ingrijpende verandering, niet ge
houden om de erkenning der rechtsper-
soonlifkheiid te laten voortduren. Best
mogelijk zal het dus ook zijn, dat aan de
Kerk bijzondere privilegien worden ver-
gund. Dat zal de Staat kunnen doen, in-
dlijeii hij tegelijkertijd zichzelf handhaaft
en daamaast aan de Kerken de grootst
m'ogelijke vrij'bei.d toestaat.
Lovink viroeg, of wij op de vlucht moeten
gaan voor eenig geschimp in de Belgische
pers als waarvan wij reeds een voor-
piroefje mochten geniieten. Het is intus-
sdhen voor ons de vraag of het Belgisch
volk, dat tlha.ns zoo in feeststemming is,
wel eenige nota zou nemen van verwer-
ping van het verdrag
De avonidzitfcing was weder gewij.d aan
de militaire relletjes te Assen en te Eede.
De commuiniist en talrij'ke socialist en heb
ben den ganschen avond vol gepraat,
waarbij zij vooral elkander weer duchtig
te lijf gingen De eenige uitlating van be-
teekenis was die van den heer Albarda,
die „eenig verlband" tusschen de relletjes
en de ontwapeningisbeweging toegaf.
Voila!
10 November. Moeizaam sleepten de
debatten over het tractaat zioh heden
voort. Zeker, dit Verdrag was een vette
idudf voor onze praatgrage Kamer, maar
zij is nu ook tot op het been afgekloven.
Ook vandaag waxen bijna uitsluitend
tegenstanders aan het woord, waarbij een
nieuwe spreker, Prof. Van Gijn, die uit-
voerig betoog.de, dat op grond van het
recht dit verdrag'voor ons onaannemelijk i
is. Slechts een voorstander deed zich
hooren, Mr. Heemskerk, die met zwier
zijn houding heeft gewijzigd. Mr. Heems
kerk ,,nam aan dat er slechts een kanaal
karat; ,.nam aan dat aan die maximum-
eiischen voor dat kanaal niet zou worden
Sedert
gieleg.de tractaat van 3 April 1925 ernstige
I bezwaren zij.n gerezen, hoofdEakeliik hier-
vaistgehouiden en met dezen geest van best.iarade, dat:
luchthartigheid zal hij ook het v erdrag belt stand.punt van Nederlanid in-
willen .aannemen 1 erecht wees de heer zake zijn bevoegdheid om in tijd van oor-
M.archant cr op, dat wel erger, nooit betex ]0qSqevaar en van oorlog het watergebied
kan worden; daarvoor zullen de oelgen Wester-Schelde voor oorlogsver-
wel zorgen, die immers niet de minste beef te siujken> mie-t uitdrukkelijk is er-
reden hebben om met minder genoegen te
nemen! Mr. Marchant deelde tijdens zijn
rede mede, dat aan het einde der debatten
een schorsingsmotie door hem zou worden
voorgesteld. Feitelijk heeft hij deze motie
ontfutseld aan den Vrijheidsbond, van
w elk en bekend was, dat hij een dergelijke
motie zou indienen. De Minister wijst
natuurlijk deze motie af, en kans op aan-
neming sdhijnt zij niet te hebben.
Wederom volgde op de middenverga-
dering een avondzitting, gewijd aan de
militaire relletjes. Gewe'ldig heeft de Mi
nister van zicih afgeslagen en de interpel-
lanten zullen zeker niet verlangen naar
deze ,,herhalingsoefeningen" in de Kamer.
Het bleek al spoedig uit de wijze, waarop
zij elkander onderling bestookten, zoodat
het slot van dit debat inderdaad een „rel-
ietje" is gewieest. Fel waren de uitvallen
.der socialisten naar den communist, wiens j
enorm stemg.eluid echter alles overstemde. j
Het scihijnt die vloek van alle ontwape- j
ningsdebatten te zijn, dat zij onder tumult j
en onderlinge ruzie onder die ontwape- i
naars moeten eiradigen
Parlementaire Kalender.
9 November. Reeds zes sprekers heb
ben heden van antwoord gediend op de
groote en grootsche rede van Minister
i Van Karnebeek ter verdediging van het
1 Belgisch Verdrag. De Minister is een te
goed diplomaat dan dat hij zou verraden
wat er .in hem omgaat, maar men kon toch
duidelijk van zijn gezicht aflezen, da't hij
het een 'hoogst onaangenamen middag
vond. Immers, Dondlerdag jJ. sprak de
Is "het weT zoo" vreemd, als j Minister voor een hem b ew onder ende,
toejuichende Kamer, maar heden waxen
i zij,n tegenstanders aan het woord, die
de Staat haar hoogere eer gunt en ruimere
voorrechten toestaat, haar een steun en
bescherming vergunt, die niet aan andere
maatschappijen te beurt valt En is het
ook aan d'en anderen kant wel zoo
vreemd, als de Staat tegenover haar zich
waarborgen schept, die hij tegenover al
die andere vereenigingen onnoodig en
overbodig acht Waar b.v. de Staat zelf
het groote beginsel der gewetensvrijiheid
in zijn grondwet schreef. zal hij daar on-
verschil'lig mogen en durven toezien, hoe
deze of geene Kerk haar minderheid be-
hanidalt, hoe zij zou willen afzetten of uit-
drijven al wie afwijken van wat de meer-
derheid, zelfs een eenigszins toevallige
meerderheid. die oogenblikkelijk aan het
roer is, zou goedvinden te belijden of aan
te nemen Zou het zoo vreemd of ook
verwerpelijk zijn,, indien de Staat het eens
noodig zou achten, hier het recht der mdn-
derheden te beschermen en te handhaven,
en te beletten, dat vrees voor stoffelijke
of geestelijke schade het beginsel der ge
er veae otaten waren in cue eene iver*.. ox ccesucxx)^t svjmbuc u«i >n-
Die Kerk was de Kerk van Rome, die Sta- i wetensvrijheid inderdaad zou vernietigen?
al'lermiust overtuigd waren en bestand
bleken teg.en de suggestieve kracht van
den Minister. De krachtige aanvallen,
in eerste instantie gedaan, wehden tihans
ontstuimigier herhaald en vaag'den den in-
druik, welken de ministerieele redevoe-
ring had gewekt, vrijwel geheel weg.
Trouwens, die inidruk had reeds veel gc-
leden door de adressen, welke inmiddels
van de Kamer van Koophandel te Rotter
dam en het gemeemtebestuur van die stad
waren inqCkomen. Het was ook wel won-
tlerlijk, idat de Minister de stok-oude ad-
N-iezen van Rotterdam te voorschijin haal-
de, doch die b.v. van den Rijkswaterstaat
en van Gad. Sta ten van Zealand geheim
hield. De Min. ,,huiverde" bij de gedach-
te aan varwerping van het Verdrag, maar
heeft hij dtit door argumemten aanneme-
lijk gemaakt? De heer Knottenbelt zeide
het kor.t en 'krachtig: ons volk hudvert bij
gedachte aan aanneming van het Ver
drag, en een voorzichtig man als Dr.
De aanneming van het Verdiag.
In de zitting van gisteren werd nog hel
woord gevoerd door den heer Vliegx: n
van zijn standpu-nt het verdrag verdedig- j
de, vertrouwen stelde in de verklaningen
van den Belgischen Minister Vandevelde. j
en meent, dat Rotterdam weinig nadeel zal
onden'i.nden van het Moerdifk-'faanaal,
dat er miisschien over 25 jaar pas ligt. Hij
meent, dat verwerping een slechten i.ndruk j
zal maken in Bedgue.
Dr. Kortemhorst kon zich nog niet ge
heel met alle bepalingen vereenigen, doch i
verklaarde, dat de Minister hem op een j
paar voorname pun ten heeft tevroden ge- j
steld.
De heer Van Vuuren gaf te kemnen, j
dat hij van 's Ministers rede niet zoo n I
indruk heeft gekregen als voorgaanden
spreker en dat bij hem de bezwaren over-
wegenid Meven.
Dr. De Visser handhaafde ten voile j
zijne bezwaren tegen het tractaat en sprak
het uit, dat dlit Verdrag bij volksreferen-
dum niet alleen zou word'en verworpen,
doch dat ook in de Kamer wel 75 leden
tegen het daarin opgenomen Antwerpen-
Moerdijk-kanaal zijn.
De heer Albarda is wel niet geheel be-
vredigd, maar, aartgezien de motie door
den heer Marchant in te dienen alleen uit -
ging van tegenstanders van het Verdrag
had deze voor hem een ander karakter j
gekregen en schaarde hij zich thans ook
onder de voorstaruders.
De heer Schaper hield nog een betoog
tegen hoi Verdrag, en na hem ook de heer j
Boon, die tevens de motie-Marchant ver- j
dedigde.
Daarna kwam de Minister Van Karne
beek aan het woord, ter nadere verdedi
ging van het Verdrag. Hij beval aanne
ming aan, als zijnde in s lands belang en
verklaajnde niet genegen te zijn, nadere
oridei'hardeilingen hierover te cperen.
kend;
2. van den aanleg van het kanaal Ant-
werpenMoerdijk, zooals het in het trac
taat en de toelichten.de memorie tot hat
tractaat is gedacht, voor Nederland ern
stige bezwaren zijn te duchten;
dlait bij een voortgezet overleg deze be
zwaren zullen kunnen worden uit den weg
geruimd;
spreekt den wensch uit, dat het over
leg omtrent de voor beide partijen aanne-
melijke g emeenschappelij.ke formuleering
worde voortgezet, ten einde alsnog met
Belgie tot overeenstemining te komen;
het besluit de beraadslagingen over het
wetsontwerp tot goedkeurdinig van het
tractaat van 3 April 1925 te schorsen,
totdat zij het resultaat van het voortgezet
overleg zal hebben vemomen, en gaat
over tot de orde van den dag"-
Deze werd verworpen met 53 tegen 44
stemmen, aangezien verschillende tegen
standers van het verdrag tegen deze motie
stemdein, omdat die h.i. niet ver genoeg
ging.
Voor de heeren: Visscher, Groeneweg.
Van Gijn, Moiler, Drooglever Fortuyn.
Marchant, Van Zadel'hoffVan Aalten,
SchokkiiingLovink, mevr. Ba.kker-Nort,
Brautigam, K. ter Laan, mej. Westerman.
J. ter Laan, Kersten, Knottenbelt, J. J. C-
van Dijk, Sten'huis, Tilanus, Snoeck Hen-
kemans, Dr. De Visser, Ketelaar, Boon,
Van Boetselaer, Oud, Joekes, Van Rap-
pard, Langman, Lingbeek, Van d. Waer-
den, v. d. Heuvel, Schouten, Boissevain,
Van Braambeek. Bakker, mej. Katz, Krij-
I ger, Weitkamp, Staalman, Zar.dt. Ehels,
Schaper en Duys.
Tegen de heexen: Engels, v. d, Sluis,
Hiemstra, Loerakker, Drop, v. d. Bilt,
i Kampschoer. Vos, Aalberse, B. v. Dij:v,
j Wintermans, Cramer, Heemskerk, Albar-
da, Vliegen, De VriesBru.ins, De Wil
de, Zijls'tra. Gerhard. Nolens, v. d. Heij-
f die, Kleerekoper, v. d. Berg, Fleskens,
Hermans, v. d. Tempel, Bijlleveld, L. de
Visser, Braat, Kortenlhorst, Van Schaik,
Van Rijckevorsel, mej. Meyer, Duymaer
van Twist, Arts, Bomans, Van Wijnber-
1 gen, Ament, Buiten, Veraart, Kuiper. Su-
riing, Deckers, Van Vuuren, Beumer, Van
i Sasse van IJsselt, Smeenk, Van Rijsewijk,
Leenstra, S-annes, IJzerman, Ru.tten en de
Voorzitter.
I De algemeene beschouwingen wor'den
gesloten.
Het ontwerp aangenomen.
Bij de consideran legt de heer Braat
(PI. B-.een korte verklaring af. Hij zal
voor het tractaat stemmen.
Het tractaat wordt aangenomen met
5047 stemmen.
De artiikelen in het ontwerp worden
z. h. s. aangenomen.
Voor de heeren: Sannes, IJzermaxi, Rut-
ton, Engels, v. d. Sluis, Hiemstra, Loerak-
ker, Drop, v. d. Edit, Kampschoer, Vos,
Aalberse. J. B. V. Dijk, Wintermans, Cra-
mer, Heemskerk, Albarda, Vliegen, mevr.
De VriesBruins, De Wilde, Zijlstra,
Gerhard, Nolens, J. C. v. Dijk, v. d.
Hei.de, Kleerekoper, v. d. Berg'h, Fleskens,
amaeuimgen merover te opeisexi. n
De heer fvlarchant dienide nu onder- j Hermans, v. d. Tempel Bijleveldt, D.raa
staand'e motae in
,,De Kamer, overwegende. dat Neder
land een onderlinge vriendschappe'l ijkc
regeling met Belgie van de hangende
vraagstukken op den hoogsten prijs stelt
en vertiouiwt, dat een voor beide partijen
aannemelijike gemeenschappe'lijke formu
leering der arondislagen zeker is t :"J
1 Kortenhorsit, Van Schaik, Van Rijckevor
sel, v. d. Heuvel, Duymaer van Twist,
dat tegen het thans aan de Kamer voor- I per, Days, asscher. enoenjeweg
Arts, Bomans, Ament, Buiten, Kuiper, Su-
ring. Deckers, Beumer, Van Sasse van
IJsselt, Smeenk, Van Rijsewijk, Leertstra
en de Voorzitter.
Tegen: mej. Katz, de heeren Krruer.
i Weitkamp, Staalman, Zar.dt, Ebels, Scha-
Van
jjlH'-fj niry fr i' ~t~t" TTTT a
^BL3aassKXsaaassA -
XMSA
wsasB&s* -raz3&&~cif4y
«ra»w
1x.
C1IOCU1 Cll y -
I. h„kkrt.„ y-y-io~f m.in.nic>r rrc>r\rvf>,n.f>n i
VV C.X y/w1 H
- I/"i.,1K on L- \/:ar* IV nir*
illLJ U'Cl UHU'lliU'^XCl'S'•■L J'° L"~ v 1" -rr
