ALGEIHEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
OCTOBER
NIEMELMERS
HIEMEUERS
No. 7972.
Vrijdag 1 October 1926.
66e Jaargang.
Doen door iaten.
ABONNEMENTSPRIJS
liNKEKLAND.
BUITEHtARD.
1 f'jH£
WINTEHTIJD
'voo, binnen Ter Neuzen f 1,40 per 3 maanden - Voor buiten Ter Neuzen fr. per post 1 80 per 3 maanden - Blj vooruMbetallag fr. per post /«,60 pe,
Voor 't buitenland f 2,70 per 3 maanden franco per post Abonnementen voor t buitenland alleen bi| vooruitbetalinp.
Oit blad verschljnt iederen Maandag-, Woensdag- en Vrljdagavond.
SHTE&STHl IBXj-A-ID-
Oproeping van leerlingen voor hel
Herhalingsonderwijs.
De nog niet lang geletden overleden
Prof. Chantepie de la Saussage 'heeft in
zijn weinig gelezen en ook te weinig be-
kende biografie van Nicolaas Beets, zoo
hier en daar, haast ongemerkt, laten door-
vloeien, dat een bijzondere karaktertrek
van dezen beminnelijken en begaafden
Nederlanider deze geweeist is: dat hij veel
heett gedaan door het te laten. Men wilde
Beets graag overal voor spannen, men
wiilde hem betrekken in den scfioolstirijd,
men meende in hem een zeer begeerlijk
medastrijder te zien in den kamp voor de
christelijke beginselen ook op maat-
sc'happelijk en staatkundig ter,rein, en
haast voor alles werd zijn belangstelling
gevraagd, maar ook al g'ing zijn interesse
naar d'it alles uiit, en was er nauwelijks
een ta-k van weten of trachten, waarvan
hij geen kennis nam, toch heeft Nicolaas
Beets het doen door laten als zijn leefregel
en levensbeginsel zeer vaak betracht, en
heeft hij wellicht juist daardoor een
kracht kunnen ontplooien, en een jeugdige
frischheid tot aan zijn sterfbed weten te
bewaren, die ons jaloersch kunnen maken.
In den laatstcn tijd heeft een van Beets'
lezingen wel zeer de aandacht getrokken.
Een van onze meest bekende romaa-
schrijfsters, mevrouw Jo van Ammers
Kiiller, geeft in haar mooien en hoogst
lezenswaardigen roman: ,,Opstandigen'
ook een aardig hoofdstuk over een lezing
van Nicolaas Beets, van welke gebeurte-
nis in haar boek nabuurlijk een gedeelte-
lijk verdio'hte teekening wordt gegeven,
maar waarin de lezing zelve levensge-
trouw is. Zoo kwamen wij er toe om aan
Beets' werk en leven weer eens wat meer
aandacht te schenken, en vonden wij on-
der 's dichters en 's hoogleeraars minder
bekende giesdhriften ook een voorlezing,
die getiteld is: „Het Doen door Laten",
waaraan wij in d'it artikel een en ander
ontleenen, terwijl wij de vrijheid zullen
nemen er enkele eigen gedachten en op-
merkingen mede te verme.ngien.
Beets begint zijn lezing (uit den jare
1859) Ban met op ,te merken, dat het niet
zoo moailij'k is een leesbeurt op zich te
nemen. Veel moailijker is het, zelfs waar
dit blijkbaar verstandiger wezen zou, het
te weigeren. Tot het eerste het op zich
nemen van een leesbeurt volstaat een
weinigje eigenliieifde, die wel zoo good is
of heet aan ,,vriendelijken aandrang" be-
leefdelijk tegemoet te komen. Tot het
laatste - (het weigeren van en bedanken
voor een leesbeurt) wordt een veel
minder alledaagsche maat van zelfkennis
en wijsheid vereisdht. Beets had zitten
mijimeren toen hij de spreekbeurt lhad aan-
gemomen, en zidh zat voor te bereiden op
wat hij zeggen zou. ,,Zoo gaat het", had
hij tot zichzelf gezegd, „men weigert hon-
derdmaal zonder eenige wroeging, waar
men nliet ibehoorde te weigeren; men wei
gert uit hoogmoed. uit traagheid, uit
giemelijik'heid, uit ik weet niet welken boo-
zen gril; maar die enkele maal, dat zelf
kennis en wijsheid het zouden vorderen,
dat men weiigerde, die enkele maal wei
gert men niet, maar geeft toe, en terwijl er
een Laten is uit enkel traagheid, waarin
wij maar al te veel behagen scheppen,
kuntnen wij den lust tot Doen niet ver-
loochenen, daar waar het Laten een nega-
tief Doen zou zijn, dat in zedelijke waarde
het posditieve Doen zeer zeker ver zou
overtreffen." f
Er was een Impavidus, die, eindelijk
aan den band der ouderilij'ke tucht ont-
snapt, en aan de hoogeschool gekomen,
alles meedeed, aan alles durfde meedoen,
wat door den baldadigste van zijn made-
studenten gedaan en ondernomen werd,
maar zou hij niet een blijk hebben gegeven
van edeler moed, indien hij het hart had
gehad, iets van dat alles te laten, al moest
hij daarbij misschien ingaan tegen den wil
en den wensch van velen
De groote Thaumaturgus (een fictieve
persoonlij'klheidis een zieldzame vereeni-
ging van allerlei giaven en bekwaam-
heden. Men staat verbaasd over al wat
deze wonderman vermag, hij schrijft zelfs,
en maakt zelfs verzen, al was het dan
misschien a la Nero. Maar helaas. tot
uitsdhrappen is hij niet in staat en ook
niist tot verscheuiren; ook al is dat (uit
sdhrappen en verscheuren) oppervlak-
9GEZONDEN MEDEDEELINGEt
of wel Ahdijisirooptijd. Denk er om
Uw klok te verzetten; denk er
tevens om Akker's Abdijsiroop in
hu'is te halen, want de kans is groat
dat gij verkcuden wordt, waar door
U vatbaar zijt voor Influenza, en
Uw onbeteekenende hoest kan ver-
ergeren tot Bronchitis of andere
borstaandoeningen. Weest paraat,
neem een flescih Akker's Abdijsiroop
in huis, een waarborg voor de ge-
volgen van het ruwe winterweer.
In vele gezinnen is Akker's Abdij
siroop in het koude jaargetij een on-
misbare bulp voor al die gevallen,
die ihaar oorzaak vinden in adem-
hali ng sstoorni ss en
Akker's Abdijsiroop bij de hand
hebben, beteekent dan ook veelal:
aandoeningen der luchtwegen voor-
ko-m n en bestrijden.
kig beschouwd zoo'n eenvoudige zaak
en zou het zeker de kroon hebben gezet
op zijn menigvuldige verdiiensten. Beets
haait met instemming een woord aan van
La Bruyere: „Het is sommiger menschen
roem en verdienste, dat zij goed weten te
schrijven; het is van eenige anderen de
roem en verdienste, dat zij nooit iets op
papier zetten". Wel en gepast te spreken
is een zeldzame gave, miaar zou het getal
van de wijzen, die de kunst verstaan om
wel en gepast te z wij gen niet nog veel
klieiner zijn dan het getal welsprekenden
Maar Beets had zijn leesbeurt nu
eenmaal op zidh genomen en hij kon ook
geen „lidhte ongesteldheid" voorwer.den
als verontschuldiging. Hij moest dus wel
een lezing giaan houden. Maar wat zou
dan zijn onderwerp zijn Hier was nu
een moieilijkheid waar alle sprekers (en
journalisten) telikens en telkens miee te
kampen krijgen. ,,Voorwaar, een moeilijk
werk", zegt hij, ,,en van al wat tot het ter
wereld brengen eener behoorlijlke voor
lezing geschieden moet het zwaarste, en
menigmaal het ondankbaar&te". Maar
ditmaal biehoefde hij niet lang te zoeken:
hij had immers zijn onderwerp reeds ge-
vonden; want waarom zou hij zijn gedach
ten, die nu eenmaal bij een niiet onbelang-
rijk verschijnsel in de menschenwereld
waren bepaald, niet nog wat langer bij
datzelfde verscihijnsel doen vertoeven,
met de stille hoop, dat uiit haar vermemig-
vuldigiing iets zou voortkomen, dat ,,der
penne en den dag" nliet geheel onwaardig
wais, en niet al te ongeschikt men
hoort den spreker uit het tafereel, zooals
onze moderne romanischrijfster dat zoo
geestig en getrouw heeft weten te teeke-
nen „om in eenen anders wel wat ont-
zag inboezemenden kring te word en
vooigedragen."
En dan - komt zooals men dat bij
Beets zoo vaak aantreft opeens als
t ware een uitgieting van de meest tref-
fende voorbeelden,, waardoor ons de
voortreffelijk'heid en voorrang van het
laten boven het doen wordt getoond. Wij
doen slechts een greep uit Beets' rijkdom
van gedachten. Hij geeft onder meer deze
,,gemengde voorbeelden":
Zich onkundig houden, koel blijven,
naar zich verlangen laten, door afwezig-
heid schitteren, zien komen, en wat men
met een spreekwijze uitdruikt, waarbij
mien zicih een zeer voorziclhtig 'huisdier in
een boom voorstelt: welke kraohten
eener zeker niet altijd even loffelijke, wijs
heid sdhuilen er niet voor mans en vrou-
wen, voo-r burgers en boeren, voor -regen-
ten en geregeerden in deze dingen
Een dwaas zelfs, heeft Salomo gezegd in
zijn Spreuken, een dwaas zelfs, die zwijgt.
zal wijs gea-cht worden, en in menig geval
is het winnen niet zoozeer de prijs en het
gevolg van een moedig wagen als wel van
een verstandig en geduldig wachten.
En dan krijgen wij ook dit typisch
Beetsiaanisdh zinnetje te lezen: Helaas,
M. H,, hoeveel wordt, op grooter en klei-
ner tooneel, door verstandige lieden. niet
zonder verstandig overleg, "edaan, dat
nog verstandiger gelaten was; hoeveel
door het voorzichtigste spreken verkor-
ven, wat door een nog voorzichtiger stil-
zwijgen ware te redden geweestIn
hoeveel en ih'oe groote moeilijkheden wik-
kelt zicih memigieen door te antwoonden,
waar hij zich tot aanhooren had moeten
bepalen; hoeveel bederft men door ijver,
dat men door traagheid had kunnen be-
houden en bievorderen. Bij Vonidel heet
het erigems: ,,Een krijgsman wint genoeg.
al wint hij niet dan tijd". Een oud-vader-
landsc'h spreeikwoord zegt: ,,Het echte
mertK van wijze lien is langzaam gaan en
verre zien". Om kracht te kunnen zetten.
moet men ook zichzelf weten te sparen.
Hij arbeidlt op den duur het best, die zich
ook op zijn tijd slaap gunt. En wie heeft
meer kans om zijn goed (of ook zelfs
kwaaid) oogmerk te bereikien: hij, die het
altijd in het oog houdt, die niets ziet dan
zijn doel, en va*'. niets droom-t dan van
zijn doiel, die alle oogenblikken in gevaar
is niet alleen zijn doel maar ook zichzelf
voorbij te loopen, ofhij die dat ook
durft ontveinzen, verloochenen, ja, bij
oogenblikken vergeten
De fortuin wiil niet worden nagejaagd,
zij wil worden afgewacht. En leerzaam is
zeker ook op dit gebied de ,,Roeiende
Vrijister" van Cats:
Het meisje, fluiks en onverimoeid,
Kwam naar de kaaie toegeroeid.
Ik, die hier op nam goed gemerk,
Standi vast, en dacht: Wat vreemder werk!
De vrijster wil aan (naar) dezen kant;
Maar slaat het oog op 't ander land;
En niet te man zij vordert meer,
Alsotf zij gang den rechten keer.
En dan komt Cats' goede en aardige les:
„Ziet, vriendien, hoe de wereld gaat,
De sdhijm is andprs dan de daad;
Ofcchoon, een maagd de rugge biedt,
't En hindert aan het roeien niet.
Het behoeft dan ook heelemaal niet
vreesachtigheiid te zijn, die op rijper leef-
tijd den mensch wat schuw maakt voor
een zeker soorit van treffende daden en
beslissende stappen, waar een voorbarige
jeugd op verzot is, maar het is veeleer
dikwijls vrucht van een rijpe erviaring.
Socrates verhaalt, dat hij op zijn levens-
weg te hulp werd gekomen door een ge-
leidenden geest, die hem alleen waar-
schuwde, wanneex hij beter deed iets te
iaten. Die geleigeest sohijmt hem bij zijn
doen aan eigen inzicht te hebben durven
overlaten.
Ook op het gebied van de lichaams-
verzorging is laten vaak van heel wat
meer belang dan doen. ,,Hebt gij
schxeef Vader Cats, „hebt gij een kwaad
of Vieiig Vurig) oog; verbind het met
den elleboog (met andere woorden:
blijf er afDoor omthouiding en rust wor
den die meeste ziekten genezen zegt reeds
een oude Latijinsche spreuk, en Tollens
heeft dat op zijn wijze uitgedrukt, als hij
verhaalt:
„Wat hebt ge daarvoor toch gedaan?"
Zoo sprak ik zeek'ren grijsaard aan
„Ik zie u waml'len langs de straten,
„Het hoofd ornhoag, die kinieen vast,
„Gezomid van lijf en ledematen,
„En vlug nog als die flmkste gast.
„Wat wondermiddel mocht u baten?"
En lachend ving de grijsaard aani;
„Daar heb ik nooit iets voor gedaan,
„M.aar altijd wel veel voor gelaten."
Ons woridt verhaald van een kleinen
Phenomenon (ook als 't louter fantasie is,
is het nog aardig gevonden, en de moeite
waard om te worden oververtelddie op
den school van zijn Engelsc'he kindermeid
alles van buiten leerde, wat men maar
wilde; al spoedig een stuk of drie talen
kernde, en om zijn snediige antwoonden
vermaard was. "Waar was het kind, dat
dit kind evenaarde, of dat dit kind zou
kunnen bijhouden, als het tegelijkertijd
met hem werd onder wezen en opgevoed
Het was moeilijk voor dit kind een leer
meester te vinden. Eindelijk verscheen
die, en zette die zich tot zijn gewichtige
taak. Hij wijdde zidh daar geheel aan.
Dag en nacht vestigden zich des leer-
meesters oagen op het Wonderwicht, en
over hem heen staarden de oogen der ge
lukkigie ouders. De beste lessen werden
gegieven uit de beste boeken. De beste tijd
werd gebruiikt. Zelfs van de uit spanning
werd partij getrokken om de kennis te
vermeerderen. Maar met welke vrucht
Wat een bittere teleurstelling Bdnnen
weinig jaren was van Phenomenons bui-
tenigewonie vlugbeid geen spoor meer te
onldekken. De snedige antwoorden wer
den schaarsciher, en bleven uit. De knaap
sdheen veeleer met iederen dag doffer en
trager te worden. Er werden nog altijd
wel genoeg talen gesproken, maar de be
ginselen der wetenschappen werden moei
lijk en met tegenzin aangeleerd. Men
voelide de noodzakelijkheid van een zeer
lange, zeer volstrekte vacanfcie, verande
ring van lucht, verstrooi'ing, koudwater
imrichtingeniEn toen eindelijk de tijd
gekomen was, waarop de Mentor (leids
man) den jongeling ging verlaten, bevond
deze zich zonder eenige geschiktheid tot
zelfstandige studie. Wat was de fout ge
weest Men had hier te veel gedaan, of
althans: te veel willen doen, en te weinig
gelaten.
Heeft de lezer wel eens gelet op de
eigemlijlke en diepe beteekenis van de
wooirdjes: opvoeding, edueatie en ontwik-
keling, welke a He zeker door een gelukkig
instinct zijn ingegeven, en die in alle stilte
waarschuwen tegen en afmanen van: op-
propping, bearbeiding, inprenting
Geldt dit alles van het verstandelijke,
het geldt zeker evenveel of nog veel meer
van en voor het zedelijke en godsdiens-
j tige. Vooral daar kan te groote bezorgd-
heidi, te zich.tbare inspanning, en die voor-
i barigheid, die de vrucht voor de bloem en
de bloem voor den knop te voorschijn wil
halen, allernoodlotfcigst zijn. Hoeveel wel-
meeinenden hebben (door een gedurig
voorhiouden van het goede) tegenzin op-
gewekt, en door een gedurig „onderhan-
dennemen" zelfs tegenwerking veroor-
zaakit. Het gevoel wil niet bewerkt, het
wil gespaard worden. Het geweten wil
wel worden, voorgelicht, het wil niet aan
den leiband gaan.
Beets zegt het zoo prachtig, en daar-
mede willen wij voor ditmaal eindigen:
„De ontwikkeling van het beste in den
mensch duldt geen veelvuldige, duld't niau-
welijiks eenige, aanraking, en het Gods-
werk in hem geen getuigien dan die het
gadeslaan op eerbiedigen afstand, zich
houdende, alsof zij het niet zagen, en
medewerkende, alsof zij God slechts lie-
ten werken."
TYBHD8.
Men meldt aan de N. R. Crt. uit Breda
De toestand was Donderdag weer minder
gunstig. Uit Prircenhage werden weer
twee nieuwe gevallen gemeld, zoodat htt
totaal gisteren met inbegrip vau vijf ge
vallen in oiservatie 75 bedraagt
De gezondheidscommissie ve'gaderde
Woersdagavond. In een verstrekt officieel
verslag dezer vergadermg zegt zij o.m
Wgl er sinds de vorige week nog voort-
durend ni-uwe gevallen van typhus a)hier
bijkomrn, heeft de commissie gemeend in
overleg met den inspecteur van de gezond-
heid, nogmaals a in het gemeente-e.^tuur
van Breda te moeten aanbevtlen, de ker
mis niet te doen doorgaan.
De mil taire die; st he»ft reeds eei aan-
vang gemaakt met het doen van prophy-
lactische inentingen en cok de gezondheids
commissie meent daarin niet achterwege
te mogen blijven en heeft voorgesteld deze
gratis te doen verrichten voor on en min-
vermogenden. Wat het hesmette water
der Mark betreft, zoo zullen psgingen wor
den aangewend, om dcor snelle opvoer
van het hooger in Bt-lgie opgezamelde
water een tydelijkezeer ruimedoorstrooming
te doen geschieden. Vers&hillende kleine
besmette haarden ko^den worden opgespoord
en door doeltreffend ingrrjpen, waarby
verschilleDde industrieele en anderen hun
medewerking verleenen, geheel worden
uitgeschakeld.
Ook te Maastricht zyn reeds een aan al
gevallen van paratyphus aan den genees-
kundigen dienst. bekend, welke op een 50
tal kunnen worden gescbat. De volksge
zondheia heeft aan den gereeskucdigen
dienst aanberolen de noodige voorzorgs-
maatregelen te nemen, omdat in den laat-
sten tyd het aantal paratyphusgevallen
grooter is dan normaal.
VRIJZLNNIG DEMOCRATJSCHE BOND.
Zond g 17 October zal te Amsterdam
de Partijraad van den Vvijzit n;g-Pemo
cradschen Bond bijeen worden geroppen
ter bespreking anhetNederlandsch-Belgisch
verdrag.
De bijeenro'ping geschiedt op verzoek
van de Tweede Kamerfractie, opiat zjj,
voor de openbare bf handelirg in die Kamer
aanvangt, de adviezen van den partjjfaad
met betrekking tot dit verdrag gaarnezou
willen vernrmen.
ENGELANH EN 1TALJE.
Het eenige wat op dit oogmblik in de
hooge politiek de aandacht trelt, is schrijft
de N. R. Crt de aang-kondigde ontmoeting
tusschen Chamberlain, den Engelschen
Minister van Buitenlatdsche Zaken, en
Mussolini, den Italiaanschen eerste minister
en leider vau de binnen en buitenlardscbe
staatkunde zan zijn land. Een bericht van
den officieuzen Engelschen draadlcozen
dienst zegt ervan: „Men beschouwt de ont
moeting algemeen meer als een bele> fdheids
bezoek (vac Chamberla n) dan als een onder-
houd met politieke betetkenis." In het
burgerlijkp leven brengt men vaak beleefd-
hiide- ezoek n, om gewensch'e relat es aan
te knoopen. Het aanknoopen van re'aties
tusschen twee landen kan echter nooit
zonder politieke beteekenis zijn.
Er zijn in dec laatsten rjd meer teeker en
aan Engelschen kant dat men Italie's
vrierdsebap op hoogen prijs stel Tsolement
sluit den wensch niet uit. cm bij zeke'e
gelpgPDheden gezelschap tehebber. Kort-
geleden heeft de Londenscle Lrrd Mayor
aan Mussolini de boodschap laten over
brengen dat hij, als hjj te Londen kwam,
van een ontvangst als eeD hooggeeeid en
welkom gast zeker kon zijn. D»- moei]ijk
heid is dat er anti fascist'sche Engelschen
bij de vleet zijn die dreigen te kennen te
geven dat zij een andere meering toegedaac
1NGEZQNDEN MKPEDEELi M<
30 ct
zyn en dat het in het traditioneele land
van de vrije ui'ing van meting ni-t zoo
gemakkelijk zal zijn, ocaangerame be-
toogingen van hen te verbi) deren.
Aan den anderen kant schijnt Mussolini
lhans Engeland's houd ng na de bezett ng
van het Gr eksche eiland Korfoe door Italie
te w lien vergetsn. Hij teeft daar go> de
redenen voor. De toei ad riDg tusschen
Frankryk en Duitschland zou t t gevolg
kui nen hebben, dat Duitscbla: d later sti un
krijgt voor zijn streven, om Oost nryk dat
een gt'isoleerd oecoromisch eilandje is ge-
vrorden, nauwer aan zich te verbinden.
Maar Mussolit i heeft ondubbelzi: nig te
kennen gegeven dat het doel van de Itali-
aansche poli iek moet zijn een aans'uiting
van Oosten ijk - y Duitschland te veibinders n.
Ital.e wil, om zoo te zeggen, „niet aan
Duitschland grenzen"
Italie heeft, zooals wij onlangs opmerk-
ten, reeds nut gehad van ren guede ver
standhouding met Engeland. door de over-
eenkomst tusschen beidtn over de toegaugs-
wegen voor economische penetratie in
Abbessii ie en door de voor dat land
bevredigei.de regeling van zijn gr<" nsverschil
met Egypte. Men noemt nu het vr-agstuk
van Tandzjer als een ond rwerp voor
vruchtbaar overleg met Ergeland. Niet
dat Italie de Spaansche wenschen ten op-
zichte van Tandzjer te sterk zou willen
dwarsboomen, want het streeft juist een
marine entente met Sparje voor de Middel-
landsche Zee na, die Frankrijk onbehagelijk
moet aandoen. Op zijn brogst zal Italie
te Tandzjer gelijke rechten als anderen
bedingen.
Indien Engeland zeker is dat zijn wrg
naar Indie van het sames gaan der twee
niets te duchten heeft. zal het een wel-
willende onzijdighdd vetkiezen boven ver-
sterking van zyn vloot in de Mi'della: dsche
Zee.
Het groote binnenlardsche pro' leem voor
Ital e dat een gestadigen terugslag rp zijn
buitenlacdsche staatkunde moet heb en, is
dat van zijn beeolkngsoverschot. Hee'e
cont'nenten zijn hans voor den u tv< er
ervan gesloten. H( e lang er nog ltaliar en
over de Fran-che grets kunren gaan, valt
niet te zeggen. Ophoopirg van Italiaan che
landverhu'zers zoo dicht bij huis he; ft haar
onaangeiamen kant. gelijk bij den aanslag
dcor een uit Frankrijk gekomen ltaliaanech
anarchist op Mussolini en zijn anti- Fransche
staaTtje bleek.
Noo'd-Afrika is als Italiaansch expansie-
gebied gesloten De bemachtiging van
Tripolitanie op bet zwakke Turkije was de
omzettirg van de Italiaensche expansie-
polit ek in de daad. Wat te midden der
ffLybiaansche zanden" aan oases ligt, is nu
bijkans met Italianen bezet. De Dodekanescs
in Italiaansche handen is als een pistool
op de borst van Aziatisch Turkije. Dit
van nature vruchtbaar 'and is e^n toekomst-
gehi: d vocr vreemde ko'onisteu Turkije
fesefte dat, indien het met Ergeland over
Moscel in gewapende botsing kwafbi, Italie
dre'gde door te tasten, en s'oot daarom. na
eenig wapengekletter, snel vrt de over het
betwiste wilajd.
De Italiaansche positie aan de Azia ische
kust zou voorts een argument voor Turkye
kunnen worden. om zich niet langer van
Geneve af ijdig te houden. Maar hoe de
toestand in de Lev.ant zich ook verder moge
ontwikbehn, het is Engeland's be'ang daar
een stelselmatige onzijd gh idspolitiek voor
te bereiden. tegen de zekerheid dat voor
zijn weg raar Indie ge'n gevar-n dreigen.
Daar conflTen noch ans in hur corse-
qenties altjid on-oorziene r sico's meebren-
gen, zal E'geland in nauwe betrekking
COURA
jj&tfWijiMSS, MM—i
r.'Burgemeester en Wethouders van TER NEUZEN
maken bekend, dat vanwege de gemeente gelegen-
heid bestaat tot het genieten van herhalingsonder-
wijs voor de rijpere jeugd in de scholen A en D(te
Sluiskil), over het tijdvakl Nov. 1926 tot Maart 1927.
Aanmelding van leerlingen voor 11 October 1926,
kan geschieden voor wat betreft school A ter ge-
meente-secretarie en voor wat betreft school D, bij
het hoofd dier school.
Bij beiden zijn nadere inlichtingen te bekomen.
Ter Neuzen, den 1 Oct. 1926.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
J. HUIZINGA, Burgemeester.
B. I. ZONNEV1JLLE, Secretans.
3
JB" 1
Frikche
per ons
per ons