ALGEMEEN NIEUW3- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
Woensdag 29 September 1925
Jaargang.
ABONNEMENTSPRIJS:
vowwimiTer »7r,/i,4orja=^n- ;T^ren-^r„rj«ep»rvr v&sJdM sr-
H. E. Kantoorhouders
E. E. Kantoorliou&ers
Een vervoiging in Thibet.
8 I N N E H LA HP."
FEUILLETON.
BU ITEM LAND.
smaakt als room
oor LPr,ihU«t ..1- Woen«.»S- an vrUaasnvon-.
welke met de inning der abonne-
mentsgelden van de Ter Neuzensche
Courant zijn belast, worden dringend
verzocht voor of op 1 October 1 iV6
eene lijst in te zenden met het valladigg
adres van de abonnees.
DE UITGEEFSTER.
Onze abonne's in
'het Buitenland worden
dringend verzocht het
verschuldigde abonnementsgeld voor
15 October in te zenden. Bij niet-
ontvangst voor dien datum wordt
het abonnement gestaakt.
Abonnementen worden slechts aan-
genomen bij vooruitbetaling.
DE UITGEEFSTER.
worden verzocht het abonnements
geld over het 3e kwartaal 1926
van de Ter Neuzensche Courant,
voor 1 October in te zenden.
Wij vestigen er de aandacht van
onze abonne's op dat wij "bij terug-
ontvangst van eene onbetaalde kwi-
tantie onmiddellijk de toezending van
het blad zullen staken.
DE UITGEEFSTER.
DE TYPHUS TE BREDA.
Men meldt aan de N. R. Crt:
Nog steeds breidt zich de typhus m
Breda en omliggende gemeenten uit. Sinds
de vorige opgave, die 52 gevallen ver-
melde, zijn er in de agglomerate Breda
weer acht gevallen, waaronder enkele, die
reeds in "observatie waren, bijgekomen,
zoodat het cijfer voor Breda en omstreken
tot 60 gestagen is.
Ook in het centrum der stad is Maan-
dag een lijtder per brancard naar de ba-
raikken gebradht, zood'at de ziekte zich
ook in de betere wijken sdhijnt uit te
breiden.
De gezondheidscommissie vergadert
Woensdag wederom en dan zullen de of-
ficieele cijfers worden medegedeeld.
Te Princenhage is sedert de vorige op-
gave, die 21 bedroeg, is het aantal geste-
gen tot 25 en zijn er nog een paar gevallen
in observatie. Ook komt een geval van
roodvonk voor.
Negen patienten liggen in de keurig in-
gerichte gemeentebarakken, terwijl er 14
in de noodbarakken zijn ondergebracht.
Twee patienten worden te hunnen huize
verpleegd.
Dinisdagmiddag zou in de vergadering
van Burg', en Weth. beslist worden over
het al dan niet aflasten der kermis. Wordt
deze voor Breda afgelast, dan zal dit voor
de stad een schadepostje beteekenen van
f 30.000.
Nader wordt gemeld:
De typlhus te Breda breidt zich in ver-
onitrustende wijze uit. Het opgegeven
aantal gevallen 60 wordt, naar wij van
bevoegde zijde vernemen, door het werke-
lijke aantal, dat tot heden niet is opge-
geven, verre overtroffen. Ivlen zou eerc.^r
de 100 dan de 60 naderen.
Thans zijn in Princenhage langs de
openbare wateren bord'en geplaatst,
waarop de waarschuwing is aangebracht:
Levensgevaarlijk water voor gebruik.
DE TOESTAND.
Streseman, de Duitsche minister van
buittnlandsche zaken had, schryft de N.
R. Crt. op een bieravond van de Duitsche
kolonie te GeLe'e, vlak na het verzoenings-
tafereel vm Thoi y, op minder gelukkige
wijze de kwestie van de Duitsche schuld
aan den oo log te beide gtbiacht en he ft
daardoor Poincare, het hoofd van het
F.ansche kabimt, uit zijn tent gelokt.
Poiuca e heeft in twee redevoeringen,
eveneens op minder gelukkige wijze, oude
kceien uit de sloot gefcaald. Maar met
dat al gelooven wij niet, dat er blyrende
schade aan het vei zoeningswerk is toege-
bracht.
Men moet met verschillende factoren
rekenina h. udm. Het denkbeeld van een
nauwe Fransch Duitsche /amenwerkirg is
zoo nieuw, dat de e'ementen die nitt zoo
gemakklijk kunrnn vergeten, z ch er de
1< ede oogen I ij uitwrijven. Zulke elementen
zijn er in Puifschland en zijn er in Frank-
rijk. Van emstige samenwerking tusschen
de twee landen is la 1871 eigenlijk nooit
ernstig sprake geweest, Nu moet zij na
een veel b'oediger oorlog verwezenljjkt
worden.
Tot 1914 hebben Frai sche chauvinisten
van weerwraak gedroomd en na 1918
drcomen Dui'sihe chauvinisten ervan.
Stresemann heeft zijnnieuwe politiek moeten
doorzetten tegen een hevige oppositie van
rechts in. Men her:nnert zich, hoe eel
voeten het in de aarde gehad heeft, op de
Dawes- r.g ling de bekrachtiging door den
Rijksdag met de vereischte meerderheid te
krijgfn.
By menige gelegenheid, en nog kort ge-
leden, heeft het „Siegreich wollen wir
Frankreich schlagen" uit Duitsche nationa-
lis'ische kelen geklonken. Wat Stresemann
in besloten kr>ng te Geneve zeide, was voor
„binnenlandsch veibruik" beslemd en het
zelfde geidt van Poincare's rtdsvoeringen,
te St. Germain en-Laye en te Bar-le Due,
zijn geboovteplaats. In het eerste stadje
vcerde Poincare bovendien het woord voor
oorlogsinva'iden, die de elh nde van den
oorlog aan den lijve gevoeld hebben.
Dit was een bijzowiere omgeving. In
zjjn geboorteplaats moest Poinca'e wel
eecigszins aans'uith g zotken op zijnvroe-
gere redevoeriDgen, in andere orostandig-
lieden gehouden, die philippicPs^ over
Duitschland's kwade tro ,w waren. Strese-
ma< n heeft thans in besloten kring de
kwestie van de oorlogsschuld ter sprake
gebracht, maar de laafste maal, dat Duitsch
land haar officieel en openlijk in de at
bracht (hetgeen geschiedde in de wisseling
van lange nota's met de geallieerden ovei
Duitschland's to treding tot den Volkenbond)
krteg het ook van de Engelscbe regeeiing
het bondige antwooid, dat die kwestie voor
raar eens en voor altyd afged an was en
niet heropend kon w rden.
Na dien tijd is de Dui sche r. geering
er nooit meer officieel op teruggekomen
en misschitn zou Poincare er ook zijd monft
o er gehouden hebber, iudien btr>sema n
laar niet weer aangeroe>,d had. Zekei is
dat men best zal doen haar thans te laten
rus'en en aan ten histor sch onderzoek
over te laten, dat dan, volgens sommiger
meening, bij bet verdrag van Verdun zou
moeten beginnen.
Watneer de stekeligheden die het inci
dent uitgelokt heeft weer vergeten zyn zal
men zich liever uit Poincare's redevoerirgen
beriuneren dat hij //niet alle Dgitsch» rs
zonder uitzondering" veraLtwoordelyk stelde
voor het gebeurde van 1914; dat hij aan-
sluiting scheen te zoeken 1 ij etn nieuw
Duitscblanddat Fra-krijk, volgens zyn
verzekering, nooit geweigerd had, over de
tusschen de twee landen hargende vra«g-
stukken te beraadslegeu en dat het i,ooit
voorEemens is geweest tegenover zijn
vrocgere vijanden een polit ek van wraak
en haat te volgen. it alles past
in het kader van Thoi'y.
Menschen veranderen dikwijls niet zco
snel als de omsffindigbeden om hen heen.
Sch room om oude plunje voor modieuser
kleedij te verwisselen speelt een rol, vooral
bij he", die zich altijd op logica en conse-
quet tie beroemd hebben. Maar ten ^lotte
hebben wij s'echts met redevceringen te
doen, waa van de woorden ver?liegen en
staande buiten het besluit van de twee
regeeringen in haar geh> el tot voortzetting
van de zooveel b lorende vertrouwelijke
gedachten»isselingen van Thoiry. Zoo mag
men veiwachten, dat by het uitwerken van
een rege'ing van de reeds omschreven
punten tusschen Briand en Stresemann alles
wat daarmee niet in rechtstreekzch verband
staat, geen gewicht in de schaal zal leggen
VECETPART1J IN 3ET BEZETTE
GEBIED.
Te Ludwichshafen hebben Zondagnacht
2 F ansche officieren twist met er-kele
burgers gekreg(n in de burnt van den
Weissenburger Tor. De offici ren waren
in burgerklteren. E n hunner trok ijn
revo'ver en bracht den scboenmaker Kichard
Holzmann een ernstige verwonding aan het
hoofd toe. Voorts werd de 22-jarige ar
beider Erich Miiller door een schot in het
hoofd gedocd en de koetsier Jozef Math s
zoo ernst'g gewond, dat aan 'ijn behoud
gewanhoopt wordt. Pe dader is later door
een Fransche wachtpatrouille g arresteerd.
Een onderzoek zoowel van de zijde der
Duitsche als van de Frsnscbe overhfid is
aan den gayg.
ST 4B1LISAT1E VAN DEN BELG1SCHEN
FRANC.
De correspond°nt van de N. R Crt. te
Brusstl meldt, dat, naar iu officieuse
kringen wordt ver ekerd, de Belgische
regeer'ng niet van plan is haar definit e^e
pogingen tot' stabi'isat'e van den Bel-
crischen franc nog langen tijd uit te stel-
f, n. Wa^r met het buitenland ondethan-
delt wordt over een eventueele leening
van 100 miliioen do lar en de voo uitzich
ten voor het slagen vau deze onderban
delingen gunstig zijn, verwacht men dan
ook in de Wets'raat, dat de minister dtr
Schatk st, Francqui, weldra over al de
middelen zal besch kken, welke voor het
stabilisee en van het Belgische betaalmiddel
noodig worden geacht.
Francqui zM zich biuneukort naar Parijs
begeven, om de Fiat.sche re^ee ing op de
hoogte te stelJen van den sta; d aer Bel
gische sta ilisatiep gingeu. Het is t chter
niet waarschynlijk, d.it, indien Frankryk
mocht blrjven talmen met de uitvorring
van zijn stabilisatiepol tRk, Fiancqui het
door he'm geschikt geachte oogenblik, om
de stab lisatie van dt-n Brlgischeu franc te
verzekeren, ongebru kt zal 1 .ten voorbygaan_
DE ENGELSCHE MIJNWERKERS-
STAKING IN HAAR LAATSTE FAZE.
De gestadige toeneming van het aantal
Engelsche mijnwerkers, dat in de schach-
ten afdaalt, blijft schrijft de N. R. Crt.
een teeken, dat de nood velen dwingt,
niet langer te hopen op die vervulling van
de ijdele verwachtingen, die de leiders
hun aldoor voor hebben gespiegeld met
de leus: geen loonsverlaging, geen ver-
lenging van werktijd. Zelfs Cook, hun
secretaris, zoo lang de ziel van het verzet,
is hoe laniger ihoe meer in redelijke stem
ming gekomen en predikt thans den ,,ge-
organiseerden terugtoc'ht" en dit kan ook
niet anders, want de berichten uit de
mijnwerkersdistricten worden troosteloos.
De kassen van de afdeelingen der vak-
'vereenigingen zijn uitgeput, de armvoog-
den die steeds maar oniderstand verleend
hebben aan de vrouwen en kinderen der
stakers, worstelen met een financieele
crisis. Zij kunnen geen geld meer leenen.
De „armenibelastingen" (d. z. de plaatse-
lijke belastdngen volgens de huurwaarde
der huizen welke voornamelijik geheven
worden tot bestrijding van de kosten van
armenzorg) zijn staag verhoogd, maar het
wordt nu heel moeilifk ze te innen in stre-
ken, waar bijna alle nering en bedrijf af-
hankelijk zijn van den bloei der steenkool-
nijverheid. Indien er geen middelen uit de
algemeene kas beschikbaar worden ge-
steld, zullen ook de armvoogden met de
onidersteuningen niet kunnen doorgaan.
Het nauwelijks te vermijden einde na
reeds, een-en-itwintig weken stilstand zal
wel zijn, dat de stakers steeds meer de
ragelingen zullen aanvaarden, die de
districtsvereenigingen van eigenaars hun
aanibieden. Deze week komt te Louden
het mijnwerikerscongres weer bijeen en
daar zal misschien de capitulatie haar be-
slag krijgen.
De groote verdeeldheid, die in de orga-
nisatie.der mijnwerkers los dreigt te bars-
ten, wanneer de ontgoochelde stakers tot
het besef zullen komen, hoe sleciht zij ge-
leid zijn, kondigt zich aan in den rede-
twist tusschen Frank Hodges, den secre
taris van de mijnwerkers-internationale,
en Cook. Men weet, dat deze laatste
Hodges voor een verrader van de zaak
der mijuwerkers heeft uitgemaakt, om geen
andere reden dan dat Hodges steeds, van
wege de oeconomisohe onmogelijkheid
van Cook's leus, voor een schikking ge-
pleit heeft. Hodges' oorisltructieve voor-
stellen waren: een werkdag van zeven en
een half uur, geen loonsverlaging, een
nationale overeenkomst en een bestand
van vijf jaar tot verzekering van den vre-
de in de steenkoolnijveriheiid. Cook en de
andere extremisten hebben ze uitgekreten,
maar Hodges heeft vermoedelijk cjefijk
met opniieuw uit te laten komen, dat men
die voorwaarden best had kunnen krijgen.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN.
Naar het Engelsch van
OTTWELL BINNS.
34) (Vervolg.)
,,Wat een onzin... ik was niet bang",
pochte Craydon met iets smalends. ,,Ik
was alleen maar riietiwsgierag. Je vindt
het natuurlijik beroerd als ze je ventellen,
dat je in je slaap hebt liggen wauwelen."
„Hm", bromd'e Sherrington, vast over-
tuigd als hij was, dat de man hem stond
voor te liegen. Maar hij onthield zidh van
verdeir vragen en begon met zijn handen
diep in de jaszakken, langzaam op en neer
te loopen.
De wind droeg 'het klarikrijke geluid
van de gongs uit de kloosters buiten de
stadlsmuren aan hij telde er acht. De
sterren begonnen te verbleeken, de lucht
in het Oosten was strak-azuur, met gou-
den en lila strepen, de besneeuwde berg-
toppen begonnen in de steal en van de op-
komende zon rood op te gloeien. Sher
rington bleef staan en keek om zich heen.
Op dat oogenblik zag hij Nima-tashd, die
naast een sierlijk opgetuigden muilezel,
wiaarop een vriouw in Thibetaansdhe klee-
derdracht zat, snel-stappend het glooiend
ter.redn aan den voet van de heuvels op-
kwam,
„Zei|[, Craydon, sta niet zoo ongeluk-
kig te kijken, doe gewoon asjeblieft, Daar
heb je Nima-tashi met je nichtje. Zij
hoeft die geschiedenis van gisteravond
niet te weten."
Na deze niet bepaald vriendelij.ke toe-
spraak haastte hij zicih, om zijn beide an-
dere reisgenootefi tegemoet te gaan. J a-
net Craydon begroette hem lachend.
..Goeden morgen, Mr. Sherrington
Wat zegt u van mijn nieuwe costuum
Laatste mode uit Lhasa
,,'t Staat u uitstekend," ging hij opge
wekt op haar scherts in.
..Schei /uiitWat lijk ik wel Maar ik
had geen ikeus, dank zij onzen vriend
Nima-tashi hier, die zijn schoonzuster ge
I zegd had, om al mijn kleeren weg te
n.ernen mijn geitemantel uitgezonde.rd.
Toen ik vanmorgen wakker werd vond
ilk deze fraaie uitrusting naast mijn bed."
„Ze zijn practisch, ze zijn geschikt voor
dit kl.imaat en ze trekken de aandacht
niet d'rie goede redenen lachte Sher
rington. ,,Voor we een dag verder zijn,
ziet u ons, uw neef en mij, in een dergelijk
costuum rorlidwandelen.
Bij Shernington's laatste woorden kwam
er een eigenaardige uitdrukking in de
groote donkere oogen van het meisje. Ze
keek om zich heen en toen ze de onbe-
weeglijke gestalte op het rotsblok zag,
was'het of haar geheele gezicht verstoak-
te. Zonder verder een schertsend woord
reed ze door naar de plaats waar Cray
don zat te waohten; toen de muilezel vlak
bij was, stond Craydon op, maar de be-
groeting van haar kant was zoo koel, zoo
abs.oluiut niet in overeenistemming met
haar gewone, opgewekte manier van
doen, dat Sherrington, verontrust, naar de
reden van deze verandering van houding
begon te zoeken. Kon het zijn, dat ze die
fraaie geschiedemis van den vorigen
avond gehoord had? Neen, dat was niet
mogelijik, want Nima-tashi was de eenige
die het wist en Nima-tashi beschikte niet
over een voldoenden Engelschen v\oor-
den^voorraad om haar iets dergelijks te
ventellen. Maar er kon iets anders ge-
beuird zijn; misschien hadden ze oneenig-
heid over het een of ander gehad... of...
weer kwamen hem de paar gemompelde
woorden van den omrustig heen en weer
gaanden man in de gedachten: „Ze wil
niet... ze wil niet... maar...
Ongerust vroeg Sherrington zich af.
wat 't kon zijn, dat Janet Craydon niet
gewild had: blijkbaar had haar weigerdng
op het zwakke brein van den lastigen
jonigeling voor hem uit diepen indruk ge-
maakt. Maar na een poosje denken en al-
lenleii mogelijikheden in gedachten opperen
en weer verwerpen, gaf hij de poging op.
Zeker was hij maar van een ding: voor
het oogenblik waren neef en nicht op
voet van oorlog zij gunde Lraydon
nauwelijks een groet en Craydon deed
niet de ministe moeite om de naar zijn
meening hem rechtens toekomende
plaats naast den kop van haar muilezel
in te nemen.
Met Nima-toslhi aan het hoofd ging het
mu langzaam vooruit. Vlak achter Nima
liep Craydon Janet Craydon en Sher
rington vormden de achterhoede. Zoo
trokken ze over het vrij sterk opglooiende
teurein v oortdoor een kromming in den
weg den nu snel aankomeniden dag tege
moet. En juist toen de zon boven de be
sneeuwde toppen van de bergen ten Oos
ten van hen te voorschijn kwam met
een rood-gouden schijmsel, overgoten de
zonnestralen de vier gestalten op den een-
zamen weg zagen ze recht voor zich uit
een eenza'am, vervallen uitziend klooster
en vlak daarachter een rivier vol stroom-
versnellingen en miniatuur-watervalletjes
om en over de rotsbkxkken in een ondiepe
bedding.
Het pad liep door tot op een paar meter
afstand van den linker-oever; daar begon
de brug, een sierlijk steenen bouwwerk,
dat als een groote, hooge boog de rivier
overspande. Vlak bij het klooster bleef
Sherrington staan en kondigde met een
pompeus handgebaar aan:
„De Poort van Thibet, Miss Craydon.
"Wat die brug daar?" riep Janet
verwonderd uit.
,,Ja, zoo hebben ze haar gedoopt. Aiie
karavanen van den Litang-Batanigweg
gaan hier de rivier over en komen weer
langs denzelfden weg terug.
Janet keek om zich heen. Dat vervallen
klooster, die rivier, troebel, woest-stroo-
mend water tusschen oevers van on-
vruchtbare kali en aan den overkant die
sombere bergpas... onwillekeurig huiver-
de ze. Met iets hulpeloos in haar oogen
keek ze Sherrington aan.
,,En... mijn vader..." begon ze tluis-
terenid aarzelenid zweeg ze even, toen
<met een angstigen blik om haar heen
ging ze voort: ,,U denkt, dat hij langs
dezen weg gegaan is!"
Jahoogstwaarschijnlijk wel, gat
Sherrington rustig ten antwoord.
„0," steunide ze ,,o 1 Ze trok haar
mantel strakker om zich heen en zoc'ht,
indien het be-stuur van den mijnwerkers-
bonud er met zijn gezag .achter had gestaan.
Nu moeten de mijnwerkers ten slotte aan-
nemen, wat zij krijgen kunnen en van een
eigendijike nationale overeenkomst zal wel
niets meer komen.
Hodges heeft op Cook's beschuldigin-
gen geantwoord en zegt o.m.: ,,De leus is
dood. Het vertrouwen van een miliioen
werklieden is inmiiddels vernietig'd. Deze
een-en-twintig weken van ellende en op-
offering zijn alle vergeefsch geweest
Cook heeft hem met een wederwoord
gedieind, maar uit den langen strijd moet
ten leste de bezadligde, vexstendige Hod
ges met grooter prestige te voorschijn
komen dan Cook met zijn bolsjewieksche
neigingen, wiens verwijdering b.v. de
Amierikaansdhe afdeeling van de mijnwer
kers-internationale geeischt heeft, voor
zij eenigen finanioieelen steun aan den
Britschen mijnwerkersbond wilde betalen.
ER WONEN 22.000 GEDROSTE
VREEMDE MATROZEN IN DE V. S.
De New-Yorksche politie heeft 36
vreemde zeelieden gearresteerd, die van
hun schepen waren gedrost. Deze men
schen zullen gedepoTiteerd worden.
De immigratiedienst maakt zich van
lieverlede ongerust over het aantal
v,reemdelingen, dat er in slaagt, onge-
merkt het land binnen te komen door te
deserteeren van de schepen, die hen heb
ben aangebracht. Bevoegde autoriteiten
schatten het aantal gedeserteerde vreem
de schepelingen, die reeds in de V. S.
wonen, op 22.000. Wie men van hen in
handen krijgt, zal nu gedeporteerd
world en.
EEN HONDERDJARIGE KANUNNIK
GEVIERD.
Te Mechelen is Zondag de honderdste
verjaardag van kanunnik Lamal, door het
volk ..pastoorke Lamal" geheeten, een der
populairste figuren van de aartsbisschop-
pelijke stad, op plechtige wijze gevierd.
's Ochtends werd de honderdjarige ka
nunnik per auto naar de Sint-Rombouts-
kerk gebracht, waar een door mgr. Van
Roey, aartsbisschop van Mechelen, bijge-
woonid Te Deum werd gezongen. Later
was het de beurt aan de bevolking om
hem, hartelijk en ongedwongen te huldi-
gen,
DE WATER EN BROOD-RECHTER.
De 75jarige reohter Bryant uit Harting-
ton in Nebraska, van wien wij Zaterdag
vertelden, dat hij zich vijf dagen op water
en brood was gaan zitten om zelf over
deze straf, door hem gewoonlijk aan
drankwet-overteeders opgelegd, te kun
nen oordeelen, heeft zijn vrijwiillige straf
uitgezeten, zoo wordt draadloos gemeld.
Hij is tien pond afgevallen en verklaarde,
dat hij de rest van zijn leven spaarzaam
zou zijn met eten. Hij zal yoortaan de
straf van ,,op water en brood progressief
toepassen, al naar gelang van den ernst
van het misdrijf.
huiverend meer beschutting in het bont
om haar hals. Sherrington zweeg onhan-
dig; uit pieteit met haar gevoelens mocht
hij, een vreemde, haar niet met troost-
woonden lastig vallen. Hij greep den
muilezel bij de'teugels en leidde het dier
zoo de brug over. Aan den overkant
kwamen ze een Thibetaansohe vrouw
tegen op een verwaasloosd uitzienden yak
met een vracht vol wollige plukken haar.
De vrouw nam 'hen in het voorbijrijden
scherp op, maar kreeg, tot haar zichtbare
ergernis, geen blik terug. Een eind verder
zagen ze'een lama, die in zijn roode ge-
waad en met een kleinen gebeds-cylinder
in de hanid lanigzaam-stappend naderbij
kwam en hen eindelijk, gebeden mompe-
lend, voorbij liep. Daarna hadden ze len
small en, uiterst primitieven weg voor zich.
Naarmate ze vorderden, werd de s.:j-
ging sterker, het landschap om hen heen
Qniherbergzamer, woester. Telkens moes-
ten ze nu een omweg maken om groote
roitsblokken heen, die den weg feitelijk
niets anders dan een pad, platgetreden
door generatie op generatie van pel grams
met hun yaks, of kooplieden, met hun rij-
en lastdieren volkomen versperden.
De rotsen aan weeriszijden werden hoo-
1 ger en steiiler en ginigen eindelijk over m
den recht en gladden wand van een berg
pas En steeds bleef het pad stijgen; de
rivier bij het klooster was niets dan een
bruiinqele streep; heel in de d'iepte en voor
zich uit zagen ze de glinstering van wit,
de sneeuw op bergtoppen in de verte.
(Wordt vervolgd
IMSCflE
r--' - '-<• I'SkJrfr-Si
wm\
