TcMPrN NIFIIWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANPEREN.
Dais KWATTA
Ho. 79^7.
Maandag 20 September 1928.
66e Jaargang.
VOLLEMELK REEPEN
Een vervolging in Thibet.
ABONNEMENTSPRIJS:
8 I f< N E H L A H 0.
BU IT EN LAND.;
FEUILLETON.
DE OPENING VAN DE STATEN-
GENERAAL.
Hoewel de Koningin nog niiet geheel
hersteld is, met name nog niet over een
krachtige stem beschikken kan, heeftz
toch besloten de vergadenng der btaten-
Generaal .op Dinsdag a.s. in persoon
openen.
DE SLUITINGSVERGADERING
VAN DE STATEN-GENERAAL.
In de sluitingvergadering, die door den
vooraittex der Eerste Kamer, G. J. G. ba
ron van Voorst tot Voorst, in gala-um-
form werd gepresideerd, waren tegen-
woordag de leden der Eerste Kamer Heer-
kens, Thijssen, de Savornin Lo'hman, bei-
den leden der commissie van in- en uit-
qeleide, Ossemdorp, Danz, Lindeyer, u.
M. Hermans, De Muralt, Verkouteren,
Briet, Diepenihorst, De V oe0n'W1
W. Fransen. Rink en Van Embden en de
Tweede Kamerleden Dresselhuys, Dr. De
Visser. J. C. van Dijk, Knottenbelt, al
ien leclen der commissie van in- en uitge-
leide Van den Bergh, Duys, Ketelaar,
Oud, Van Schaik, mej. Kate, Langeman,
Tilanus, Bulten, Kampschoer, Bijleveld,
De Wilde, Westkaimp, Prof. Visscher,
Ruys de Beerenbrouck, Heemskerk en
Marchant.
Vele leden wenschten den voorzitter
nog geluk naar aanleiding van zijn 80sten
verjaardag die dezer dagen gevierd is.
De heer Dresselhuys woonde voor net
eerst na zijn onsgesteldlheid de ratting
weer bij.
De leden der commissie van in- en uit-
geilaide droegen ambtscostuum.
De pledhtige sluiting, sinds vele jaren
altijd eender en voor velen toch altijd
weer een aantrek'kelijk schouwspe'l, had
ditmaal tooh niog iets nieuws in dien zin,
dat de plechtigheid voor de eerste maal.
ook voor den' eersten keer in zijn leven
werd verriclht door Mr. B, Kan, den
Minister van Binnenlandsche Zaken en
Landbouw.
Tegen drie uur kwam de Minister, die
op zijn galia-teniu-e o.a. het prootofficiers-
kruis' van de Oranje-Nassauorde en een
hooqe onderscheiding van het Legioen
van Eer droeg, ten koninklijke paleize
aan, waar hij ontvangen werd door den
hofmaarschalik der Kondngm, F. r. baron
De Smeth.
Vijf minuten voor drieen nam Minister
Kan, uitgeleid door bovengenoemden hot-
diqni taxi's, plaats in de gala-koets van het
hof bespannen met twee paarden, die be-
sltuiurd werden door een koetsner in gaia-
ldvrei met steek en witte pruik. Naast de
portieren gingen lakeien eveneens in gala-
livrei. r
Het rijtuig werd voorafgegaan en ge
volqd door' kleine detaclhementen cava-
leri'e. De stoet begaf zich naar het ge-
bouw der Tweede Kamer langs Noord-
einde, Heuilstraat, Gevangenpoort, over
een qedeelte van het Buitenhof, naar het
Binnenhof.
Slechts eon merk kan aan de spits staan
Voor den ingang van het Kamerge-
bouw stonden nu huzaren en haie opge-
steld, die de geweren presenteerden toen
de Minister, als vertegenwoordiger der
Koningin, zich naar binnen begaf.
In de vestibule werd de Minister opge-
wacht door de reeds vermelde commissie
van in- en uitgeleide, die hem naar de
vergaderzaal leidde.
Met hetzelfde ceremonieel en langs
den'zelfden weg in omgekeerde volgorde,
keerde Minister Kan naar het paleis
terug, waar hij weder opgewaclht werd
door hofmaarschalik Baron De Smeth.
WELDADIGHEIDSPOSTZEGELS
OOK DIT JAAR.
Ook dit jaar zuillen weer, omstreeks
Kerstmis, weldadigheidspostzegels wor-
den uiitgegeven, waarvan de opbrengst
zal worden bestemd voor den arbeid ten
bate van het besdherming- en hulpbehoe-
vende kind, met uitzondering van de zui-
geling e n b esc h ermi n g
De Minister van Binnenlandsche Za
ken heeft wederom aan het bestuur van
den Ned. Bond tot Kindenbescherming
verzochtde propaganda voor den ver-
koop ter hand te nemen. De zegels zullen
ook thans de wapens van Nederlandsche
provincien dragen, in aansluiting aan die
welke verleden jaar werden uitgegeven.
DE T0ENADER1NG TUSSCHEN
FRANKRLJK EN DD1TSCBLAND.
'In de derde commissie uit de Volken-
bondsvergaderirg hteft jhr. Loudon Vrydag
als voorzitter der commissie van vooibe-
reiding van de ontwapeningscocfirtntie
veislag over hare verrichtingen uitgebracht.
Het is, schrijft de N. R. Crt.; met vol-
doening aaDgeho rd, maar niemand zal zich
ostveinzen dat er m g heel wat technische
vraagstukken bestudeerd zullen moeten
worden, voor de commissie zoo ver is dat
zy den ty i voor de conference zelve rpp
zal achten. Terwiil de commissie echter
aHus aan het werk was, werd het doel
dat zp na-treeft, buiten haar witen, sterk
bevorderd door het oLderhoud van vier
uur, dat Briand en Stres&mann in het
Fransehe dorpje Thoiry aan den voet van
den Jura over de talrijke Fransch-Duitsche
problemen met elkaar hadden
Het is afg-zaagd geworden, om er nadruk
op te leggen dat bet slagen van alle tech
nische ,/ontwapenii g" (in den zin dan van
aanmerkelpke be^ierking der oorlogstot-
rustingen) in laatste instantie athankelijk
moet b'pven van de moreele ontwapeniDg
der vol ken en, wat het Westen van Europa
betivft, allermeest van etn duurzame ver-
tusschen Fiansche en Duitsche
tegenstellingen. Hiermee is rijdag >e
Thoiry e-n hoopgeve; d beg n gemeakt.
""Het 'communique' dat "over dit onderhoud
verschenen is, gewaagt eerst van bet zeer
hartelpke karakbr irvan, deelt vervolgens
mede dat Briand en Stresemann over »alle
vraagstukken" hebben g spioken, „bij wdke
F.ankdjk en Duitsch'and rrcbtstreeks be
trokken zijn" en constateert dat zp het
eens zpn geworden over de groote lijnen
van een oplossing van alle moeilpkheden
in hun gezamenlnk verbaDd. Niemard zal
kunnen btweren dat dit nietszeggend is.
Briand en Stresemann hebben als leiders
van de buitenlandsche staatkunde de be-
kracht ging van de andere ministers op het
program dat zp ontworpen hebben, noodig,
maar zijn t eiden al geruimen tijd ,/der
ruhende Pol in der Erscheinungen Flucht"
geweestom het anders te zeggen, zp heb
ben, zij hebben zich weten te handhaven
in wisselende mimsteries en kalm voort-
gebouwd aan het werk van de Dawes
regeling en Locarro. Hun gezag is aldoor
to 'genomen en de richtirg die zp hebben
aangegeven, is gestadig gevolgd. Poincare,
de man van de Roer politick, beeft ei met
aan gedacht een spaak in het wiel te s'eken
bp de moeilpke voorbereiding van Duitsch-
land's opnrming in den VTolkenbond. Zpn
gedachten concentreeren zich op hetherstel
van dm franc en ook dit zal, r.aar verluidt,
bp de nieuwe Fransch-Duitsche samen-
werking gebaat zijn. Men speurt de lucht
van een nieuwen morgen.
De kwesties die bp het onderhoud aan-
geroerd zijn, lagen voor de hand. Tele-
grammen uit Parps en Berlijn preciseeren
ze met groote waarfchijnlpkheH, maar
misschien niet op gezag van ministerieele
zegslieden. Men noemt in elk gevalde
veikoriing of afschafiSng van de bezettmg
van dea linker Rpnoever, die in de ver-
anderde omstandigheden (Dawes-regeling,
tractaat van Locarno, Duitschland's lid-
maatschap van den Volkenbond) als waar
borg haar beteekenis heeft verlorende
afschaffing van de militaire coctrole door
de g-allieerde commissies verleeniDg van
kolor.iale Volkenbondsmar datenaanDuitsch-
land het afzien van het bp het tractaat
van Versailles voorziene plebisciet in het
Shar-bekken vervangiDg van de Fransch
Duitsche voorloopige hard Isovereenkomst
door een handelstractaat; de kwesiie van
Oostenrpk's aansluit'ng fp Duitschland
de kwestie van den corridor van Danizig.
Dit zpn alRmaal dingen, welker fevre-
dige; de regeling belangrijke concessies
aan Duitschland zouden moeten mee-
brengen. Er moeten concessies van
Duitschland tegenover staan en die zouden
Naar het Engelsch van
OTTWELL BINNS.
30) (Vervolg.)
Meteen kieerde hij zich weer tot Nima-
tashi en begon hem in korte, telikens af-
gebroken zininen iets te vertellen, waarop
de Thdbetaan uitvoerig antwoord gat.
Daarna keerde Sherrington zich weer tot
Janet.
,,Staat u er beslist op te gaan, miss
Craydon?"
„Waarom zou ze niet?" mengde Cray
don zich in het gesprek.
„Dus u la at u door miets van uw voor-
nemen afbrengen?"
,,Neen, door niets".
,,HmNima-tashi vindt 't goed. dat
u meegaat. Tegen beter weten in, heib ik
hem tot toestemming-geven overgehaald.
Als't nu maar goad afloopt, want 't is on-
verstandig en onverantwoordelijk
„Ik moet meegaan, 't is of ik gedreven
wordt", verontschuldigde Janet zich be-
deesd.
,,Dat weiet ik wel en dat begrijp ik ook
wel, maar toch", zonder zijn zin af te
maken wendde hij zich tot den grooten
Thibetaan. Een paar minuten lang over-
legden ze samen, d'aarna keerde hij zich
weer tot Janet. ,,Ik moet u namens Nima-
tashi zeggen, dat dit huis, tot aan ons ver-
trek, te uwer beschikking is. Zijn broer
is afwezig, maar zijn schoonzuster, een
Chineesche, zal u met het meeste genoe-
gen als gast ontvange-n. Hij zegt, dat het
in die Thibetaansche herb erg geen ge-
schiikte verblijfplaats voor u is, het we-
melt er van ongedierte en behalve die,
zijn er nog andere redenen. waarom u
beter hier kunt logeeren. Volgens mi
heeft hij volkomen gelijk als ik u was,
zou ik zijn aainbod zeker aannemen".
,,Goed....Graag". Glimlachend keek
Janet den grooten Thibetaan aan. „Wilt a
hem voor mij bedaniken? Ik vind het heer
iijk, dat het zoo geregeld kan worden,
maar omze bagage ik heb verschillende
din/gen noodig
,,'Dat komt in orde. uw neef of ik zul
len het hier brengen.
Hienmede was de zaak beklonken.
Janet werd aan haar gastvroow voorge-
steld, die haar op karakteristie'ke Chi
neesche maniier en grande tenue en met de
nioodige ceremonieen ontving en daarna
gingen de 3 mannen weg. Nlma-tasSu., om
verschillende zakelij-ke belanigen, de ge-
volgen van zijn reis naar Lhasa te regelen,
Crayidon en Sherrington om de bagage
uit de Heriberg van de Zeven bronmen
naar het huis van Nima's broer over te
brengen. Voor de poort nam Niima Sher
rington ter zijde.
..Blijf in de herb er g waohten, broe der.
Over een uur kom ik daar bij udan
zullen we het over deze reis naar Dze-cihu
hebben".
Dat uur wachten viel Sherrington lang.
Want geen 5 minuten na hun terugkomst
in de herberg, verdween Craydon met de
beide handkoffers en bleef hij alleen in
het lage smoikige vertrek achter. In een
stoel voor het venster begon hij de ge-
beurtemissen van de laatste paar uur na
te gaan, overdadbt hij alles wat Nima-
tashi hem verteld had in verbamd met het
voornemen van Janet Craydon om aan de
expeditie naar Dze-clhu deel te nemen.
Dat ze het wilde, was begrijpelijk, al
was het niet verstand'ig en al getuinde
het niet van 'n volkomen zich rekenschap
geven van de moeilij'kheden en gevaren
aan zulk een onidierneming verbonden.
Maar geluikkig had ze ,,spir(it": zij zou
wat de reis ze'lf betnof, geen rem biijken
te zijin en wie weet hoe ze haar naderhand
als Craydon eenmaal gevoniden was, nog
noodig zouden hebben! Neen, haar tegen-
woordigheid was geen bezwaar. Anders
stood het met het meegaan van Craydon.
De man was een lafaard. Een illoyale
kerel, die een sta-in-den-weg kon worden,
ROCHFORTS E1NDE ALS
00RL0GSHAVEN.
Rochefort heeft als oorlogshaven afgedaaD.
De havens liggm er verlaten en shbben
dicht en de marinewerf, die nog een per-
soneel van een duizend man telt, dat echter
geen werk meer heefi, zal dezer dagen
gesloten wo;den. Vpf maricewervin, waar
Engeland h»t met vier afdoH, zou voor
Frankrpk (e veel zpn. Nu er bezuinigd
moet worden, meet ook de marine weif
van Rocbfort sneuvelen. Wie hier te'ande
delpdensgeschiedenisvan hetz oveelkle nere
Hellevoetsluis gevolgd beeft, weet wat dat
voor het s'adje, dat Pierre Loti zoo minde,
moet beteeDnen. Yandaar dan ook, dat
men er een ncodkreet aanheft om de werf
te behouden, hetzij als staatswerf, die par-
ticu'iere orders uitvoert, hetzp door verkoop
aan een particuliere werf of aan een reederp.
De tpden zpn rchter slecht endaarmreook
dekansen voor het bthoud der werf. Zonder
deze moet Rocbfort een doode stad worden.
Het begmt nu al uitgestorven te lpken.
DE VERLOVING VAN PRINS
LEOPOLD.
Het bericht betreffende de verloving van
prins Leopold van Belgie met prmses
Asttid van Zweden, de dochter van prins
Karet, een broeder ^an den krning van
Zweden. wordt in officii use kringen beves-
tigd, maar zal vermoedt-lpk eerst binnen
enkele dagen, 1 i] de aankomst van koningin
Elisabeth en piits Leopold aan het
Zweedsche bof offie'eel worden bekmd
gemaakt. Het buwe'pk zcu einde 1926 of
begin 1927 worden vol'rokken.
VOORGENOMEN 1ND1JK1NG.
Naar de corresi or dent van de N. Roth
Cit. te Brussel meldt, hebbin de burge-
meester 'van rerscheidme dorpen aan de
Scbelde, bencdin Antwerpen, het lan
opgevat de schorren op den rechteroever
van de Schelde, tusschen Antwerpen en
de Nederlandsche grers, iD te dpken. Tit
kan echter niet gebeuren zonder de toe-
stemming en den financ'eelen st-un van
de regeering, tot het verkrpgen waarvan
een door het katbolieke Kamerlid graaf
de Ke'ckhove d'Exserde geleide* delegatie
zich dan ook naar Houtart, den minister
van financien heeft begiven. Em besluit
kon echter in deze eerste bespriking nog
niet worden genomen, doch de gedac-hten-
wisstling sal over eenige dagen worden
i ~i i voortgezet.
Spanjaarden op te staan. Deze preek was T^T^TT_„r.^
het begin van de onafhankelijkheid van j VOETGANGERS EN WIEI.RIJDERS
yynoncrlQa' bad py te Do'ons, dat VEREENIGT LI
neerkomm op een //mobilisa'ie van de
Dawcs-obligaties", op zoodanige wijze, dat
de geallieerden op snellcre voldoeuing van
de herst'lbetalii gen, behoudens een eren-
redige vermindering van de bedragen,
zouden kunnen reker en, wat soowel in het
belang van de verbeterir g van de wissel-
koersen van landen met gedeprecieerde
valuta als van de heileving van den wertld-
hardel zou zpn. Zoodoende zouden ook
Engeland's en Amer ka's be'angen gaan
meetellen. Er is tevens sprake van, dat
de vermindering van Duitschland's schulden
last gekoppeld zou worden aan een ver-
lichting van de rchnlden der geallieerden
aan e kaar. Het heele program is zoo
veelomvattmd, dat men niet bp de punten
afzonderlpk kan stilstaan. Het voornaamste
is, dat men weet, dat de ernstige wil be-
staat ze in verzoeDii gsgezinden geeet aan
;e pakken.
Een nieuwe warmte in de Frensch-
Duitsche betrekkingen zou r aar alle kanten
uitstralen. In de eerste plaats zou zij r oor
de betrekkingen tusschen Puitschlar d en
Polen een hoopgevend verschiet openen.
In den laatsten tijd is van Duiteche zijde
ernstige aandacht aan het vraagstuk tan
een verbetering van die betrekkingen ge-
schonkf n. De overtuiging, dat geweldad ge
oplossingen tot geen duurzame regelirgen
kurnen leiden, wint gestadig veld. De
VoBsische Ztg. heeft pas in een merkwaardig
artikel, dat een voorzichtige verkenniDg
van het verzoeningsterrein was, de vraag
geopperd, of Duitschland en Polen, die
elkaar in menig opzicht noodig hebben,
niet dm weg van een verstandige samen-
werking zouden kunnen opgaan. De ,rVer-
eenigde Staten van Europa (het woord is
door Briand zelf geijkt) zijn rog eeD ver-
wijderd ideaal, maar het internationale
tempo is dat van een ;/eenparig" verenelde
beweging geworden.
De conference vaD Thoiry is teekerend
voor het n;euwe tijdvak.*
EEN MERKWA ARDIGE PLECH
m TIGHE1D. P
"llonderd zestien jaar geledin stend een
oude Mexicaansche priester, don Miguel
Hidalgo, die niet Janger in staat was stil
zwpgend de onderdrukking door de Spaansche
aristocraten en soldaten te dragen, in den
kansel van zpn kerk te Dolores op, om
met welsprekende hartstochtelpkheid een
beroep te doen, om met hem tegen de
Mmico Woensdag had er te Do'ores, dat
thans Dolores-Hidalgo heet, een herdenking
plaats van dize gebeurtenis. Opmerkelpk
daarbp was dat. zookort na de godsdienstige
strubbelinger, die het gevolg waren van de
edicten, waarbij de macht van de katho ieke
kerk werd ingeperkt, pres'dent Dalles de
plechtigheid bijwoonde en zelf de Vrpheids-
klok luidde.
VEREENIGT U
Men meldt uit Brussel, dat aldaar, na
eem voorbiereidemde verga'dering, tot de
definitieve oprichting is besloten van een
vereeniging voor de verdediging der be-
langen van voetgangers en wielrijders.
Deze vereeniginig, welke ,,Ligue belgie de
vauvegarde des pietons et cyclistes wil
heeten, stdt zioh voor een centraal
iemand, dien ze waarschij.nlijk lang voor
het einde ider reis als een koppigen muil-
eziel door slagen en stompen voor zich uit
zouden moeten drijven. En dan was er
nog iets. Volgens Janet had de kerel haar
ten huwelijk gevraagd en geen uur gele-
den. had hij er op aan zitten dringen
niiet >dat Janet persuadeeren noodig had,
maar dat deed niets ter zake dat zie die
uiterst gevaarlijke reis ondernemen zou.
Dat was op zijn zadhtst gesproken zon-
derling een eigenaandige manier van
doen voor een verliiefden jongien man,
temzij hij door het 'dagelijiksche samenzijn,
door de op een reis als deze niet te ver-
mijden initimiteit, vervulling van zijn wen-
schen verwachtte.
Danik zij dien kijik, dien hij op het ka-
rakter van Husky Craydon had, kon hij
om deze gedachte lachen. Dagelijksche
omgang met 'een man van dat stempel
moest onvermijdelijk tot verlies van elke
illusie leiden. Maar als dat niet het doel
was? Als de -oehhans eens amdere plan-
nen met het meisje had, redenen, geheim
natuurlijk, om haar tot meedoen aan een
gevaarlijke onderneming, zooals deze on-
getwijfeld was, aan te zetten?
Terwijl hij over deze nieuwe theorie zat
na te denken en naar bewijzen voor de
ihoudbaarheid er van zocht, drong het
plotseling tot hem door, dat het uur, door
Nima genoemd, allang verstrelken was, en
dat de man, over wien hij rustig zat te
denken, zich niet meer had vertoond. Zou
hem een ongelulk overkomen zijn? In de
donkere straten van Taohien-lu was veel
mogelijk en mr. Husky be'hoorde tot de
uitverkoren individuen, die altijd en over-
al in moeiihjklheden komein.
Onidanks zijn antii-pathie tegen den
man hinideride de gedachte hem en toen
minuut na minuut verstree'k zonder dat
Craydon verscheen, begon hij in ernst
ongerust te worden. Na een kwartier
wachten stonid hij op, vast besloten hem te
gaan zoeken. Maar juist toen hij naar dc
ideur wilde gaan. hoorde hij buliderend
gelach en daarna de diepe basstem van
den Thibetaan.
,,Kalm aan wat, sieraad van het blanke
ras. De muur is geen deur.
Omder ihet gelach, dat op deze terecht-
v/ij.zing volgde door, hoorde hij strompe-
lende voetstappen. In een verontwiaar-
idigd vooirvoelen, wat hij te zien zou krij-
gen, keeik Sherrimgton naar den ingang.
Geen twee tellen later kwam de groote
Thibetaan met zijn rechteram om de
zwaaiende fig uur van Craydon voetje
voor voetje het vertrek in. Een oogenblik
dacht Sherrington, dat den Amerikaan
een ongeluk overkomen was, ziin oogen
werden donker van medegevoel. Nima
zag dien blik, met een glimlach van
medelij'denden spot schudde hij het^hoofd.
,,Schrik maar niet, broeder. 't Kereltje
is alleen wat zwakjes op zijn beenen hij
is zoo doim geweest am met iemand, ster-
ker van hoofd dan hij, chang met arak te
gaan zitten drink en
Nima-tashibegon Sherrington
verwijtend't was niet de eerste keer,
dat hij den Thibetaan na een langen ka-
ravaantocht meemaakte. Maar Nima-
tashi legde hem met een nebaar het zwij -
9en -°P-
.Hij heeft niet met mi) gedroniken,
broeder. Alis iik drink, drink ik met een
man, niiet metdat!" Onder het pra-
ten liet hij Craydon op een houten slaap-
brits neerploffen en rolde hem toen om en
om tot hij tegen den muur lag.
..Hij zat met dien Ohineesohen rat van n
paar uur geledende man die zoo
knap in 't hard wegloopen was".
Metwien?" bracht Sherrington
er overbluft uit.
,,Als boezemvrienden zaten ze bij el-
kaar en de rat praatte geen Chi-
neeschoneen... uw taal, broe
der tenminstezoo klonk het mij in
de ooren. Toen hij mij zag, vloog hij weg
en liet het kind daar vol clhang en arak
achterTer wille van u, broeder heo
ik hem toen meegenomen
Op Sherrington's gezicht wisselde twij-
fel met verbazing af.
,,Ben je er zeker van, Nima?" vroeg hij
met iets dringends in zijn stemWeet
je zeker dat je goed gezien hebt?"
,,Ik heb goed gezien. Die luistervink
hier, die ik bij zijn ooren gehad heb
ik heb zijn gezicht vlak voor me ge
ziendie met hem daar was dezelfde
man. En alls het met dezelfde was, waar
om liiep hij dan bij het zien van mij weg
Nu, broeder?"
Op die vraag was maar een antwoord
mogelijk. Nima had gelijk. Maar... wat
had Craydon met den man te verhande-
len gehad In een opwelling van drift
liep Sherrington naar de brits toe en
schudde den slapenden man meedoogen-
loos heen en weer.
Wordt wakker, dronken sbommeling,
die je bent
Een onverstaanbaar gebrom was 't
eenige antwoord. Hij schudde hem nog
eens dooreen, ruw, zonder rekening te
houden men den toestand. waarin de man
zich bevond. Het resultaat was den twee-
den keer nog sdhraler. Met een gezicht,
rood van drift ging hij een pas achteruit
en hief zijn gebalde rechtervuist op, alsof
hij den man op de brits wilde silaan.
Maar de Thibetaan was hem te vlug
een ondeelbaar oogenblik voor het van
impuls tot daad kwam, omgrepen zijn vin-
gers den dreigend omhoog geheven arm.
..Daarmee bereikt ge niets broeder. Zoo-
lang clhang en arak nog niet uitgewerkt
zijn. kunt ge evengoed een blok hout
slaia'n Maar* waarom die verontwaardi-
ging en die drift Hij is niet de eerste
blanke, die onzen alcohol...'
„0de zwakkeling, de dronken
zwakkeling", barstte Sherrington uit...
op een toon die Nima-tashi verbaaso
deed opkijken.
..Zoo", zei de Thibetaan langzaam. ..er
is dlus sprake van andere dinigen behalve
het drinken van te veel arak Dingen.
die niet tot aan de o^nervlakte komen...
maar waarvan &cn kris onidex het linker-
scihouiderblad ^misschien het gevolg kan
zijn, broeder?"
,,Ja. Ga zitten. Nima. dan zal ik ]e cle
heele qeschiedenis vertellen.
(Wordt vervolgd
MUM—
NEUZENSCHE COURANT
-=ir"
J
