ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
KWATTAffi
No, 7925.
Maandag 14 Juni 1926.
66e Jaargang.
BIHKE8LA8 0.
VOLLE;MELK-REEP
FEUILLETON.
Beter dan oed: I>£ BESTE
n n h i r >i r ti t o n n 11 O voor binnen Ter Neuzen f 1,40 per 3 maanden Voor buiten Ter Neuzen fr. per post f 1.80 per 3 maanden Bij vooruitbetaling fr. per post 6,60 per jaar
ABONNEmENTornlJo. Voor 't buitenland f 2,70 per 3 maanden franco per post Abonnementen voor t buitenland alleen bij vooruitbetaling.
Dlt blad verschijnt iederen Alaandag-, Woensdag- en Vrijdagavond.
NED. BELGISCH VERDRAG.
Omtrent de behandeling in de afdeel'ngen
der Belgische Kamer wordt nog gemeldt:
in de eerste afdeeling heeft eeu lid de
aandacht der regeering gevestigd op het
belang, dat aauwezig aou zijn om, voor
het geval men Maas en Schelde gat-t ver-
binden, difc kanaat door Zuid-Limburg te
laten loopen. In dat geval, zoo zeide hij,
zou er aanleiding zijn, bet ontworpen kanaal
van Ruhrort te laten varen.
Een ander lid verklaarde, voor het ver-
drag te zullen stemmen, doch er p.ijs op
te stellen, er op te wijzen, dat het verdrag,
gelijk het daar ligt, geen volkomen bevre-
digirg geeft uit economisch oogpunt. Het
beantwoordt niet, aldus deze sprekir, aan
alles, wat wij er van mochten verwachten.
Men kan zich niet meer een volledig beeld
vormen van hetgeen in 1920 overeenge-
komen is.
De regeering heeft vijf jaar geleden de
onderhandelingen afgebrokc-n en sedert dien
is de toestand zwevend gebleven. Belgie
heeft, door dit afbreken, een enormen mis-
slag begaan, aldus dit lid.
Een ander lid wees er op, dat de inter-
nationale situatie, in het algemeen gespro-
ken, er sedert niet stabieler op is geworden
en de Nederlanders, zoo werd gezegd, hebben
hiervan ook geprofiteerd.
Een ander lid vestigde er de aandacht
op, dat de aanleg van het Moerdijkkanaal
10 tot 15 jaar zal vragen.
In de vierde afdeebng sprak em lid er
zijn leedwezen over uit, dat de Wielingen-
kwestie niet aangeroerd is en beslist.
In de zesde afdeelir g heeft een lid critiek
uitgeoefend op de organisatie van het 'oods-
wezen, waardoor, zoo zeide hij, de Neder-
landsche loodsen in een bevoorrcehte positie
verkeeren. Verkregen rechten, aldus deze
spr., behooren te worden gerespecteerd.
Het is nog niet bekend, wanneer de
Kamer het verdrag zal behandelen.
De Rotterdamsche Kamer van Koophandel
heeft aan de Tweede Kamer der Staten
Generaal een ernstig waarschuwend en
critisch adres gezonden, waarin de wensch
wordt geuit, dat ons land ter wdle van de
rechtvaardigheid en de levensbelangen onzer
volkswelvaart voor de totstandkoming van
dit verdrag wordt be hoed, mede ter wille
van een goede nabuurschap met BelgiS.
De verandering van den ongelimiteerden
baggerplicht op de Schelde in een be-
grensden doet bij de K. v. K. een harer
belangrjjke bezwaren wegvallen. Hare
overige, ten minste even ernstige bezwaren
zijn gebleven. De commissie van beheer
op de Schelde, het scheidsgerecht, het ver-
bod van gerechtelijk beslag op doorgaande
schepen, de onbillijke regeling van de
loodsgelden, het Rijn-Maas-Schelde-kanaal,
en boven alles het kanaal Antwerpen
Moerdijk doen haar het verdrag be^chouwen
als in hooge mate nadeelig voor de scheep-
vaart, den handel en de nijverheid van ons
vaderland, waardoor de opbloei tot oude
hoogte voorgoed zal worden belet.
Uit het Amerikaansch door
E. I. RATH.
47)
Vervol-g.)
Het was nutteloos hem tegen te spreken
of te ontmoedigen en Sally begreep, dat
doorloopen beter was dan stilstaan. Ze
liet zich dus verder leiden door de duis
ternis. Het Wrak was blijkbaar onver-
moeid. Hij stronipelde voort, dwars door
alles been, stond op. als hij viel, hiel-d het
geweer stijf vast en toonde voortdurend
een bewonderenswaardiq humeur en qe-
duld.
,,Als je wilt rusten, zeg je het maar,"
ried hij haar aan.
Ze beloofde het, maar zei niets.
Ze vonden het kamp niet. Zelfs al wa-
ren ze er vlak bij, dan zouden ze het
waarschijnlijk nog niet zien, want de
regen zou het vuur al lang gedoofd heb
ben.
Het kwam Sally voor, alsof het Wrak
uren lang bleef zoeken. Hij wilde niet be-
kennen, dat hij verdwaald was, hoewel
Sally het zonder aarzelen toegegeven zou
hebben. Hij scheen uit te gaan van de
theorie, dat loopen door de bosschen het
zelfde was als wandelen door de straten
van Pittsburgh; zelfs al kende men den
weg niet, dan vond men hem ten slofte
toch wel.
Laten we een beetje uitrusten," stel-
de hij voor. Sally wilde niets liever. Haar
rok was zwaar van den regen, haar bee-
INGEZONDEN MEDEPEELINGEN
Meer voedmgswaarde dan 2 EIEREN
De kanaalverbindingen zijn naar het
oordeel der K. v. K. niet het uitvloeisel
van het verdrag van 1839, zooals de re
geering verklaart, doch van de oorlogs-
psychose van L919. Verbet.ering van het
bestaande kanaal Hansweert-vVemeldinge
acht zij alleen te aanvaarden in de piaats
van het kanaal Antwe> pen-Moerdijk dat
fnuikend zal zijn voor de Nederlandsche
havens en Antwerpen bp den reeds be-
staanden voorsprong der nabijheid van de
industriegebieden nog een nieuwen voor
sprong zal geven. Op de zgn. concessies
van Belgie ten aanzien van den gratis
sleepdienst en de surtaxes d'entrepot et
d'origine meent zij, dat veel is af te din-
gen, evenals op ve.scheidene andere voor-
steilingen van zaken in de memorie van
antwoord.
Een andere regeling met Belgie, die in
de oogen van be de partijen redelijk is,
zou h. i. in de plaafs moeten treden van
de voorgestelde.
In een beschouwing over bet Neder-
landsch-Belgisch verdrag merkt „de Rot-
terdammer" (a.-r.) het volgende op:
Het geldt hier een vraagstuk, waarom-
trent in den kring der verschiller.de partijen
verschil van opvatting bestaat. Het kan
niet gezegd worden van zuiver principieelen
aard te zijn. Zoo wordt onder de anti-
revolutionnairen ook niet gelijk gedacht
over het pro of contra. Terwiji o.a. mr.
Rutgers in de nummers 12 en 13 van
Anti-revolutionaire Staatkunde" zich be-
toond heeft een warm voorstander te zijn
van het Verdrag, heeft de schrijver van
deze nrtikelen en velen met hem langen
tpd in angst en vreeze geleefd omtrent
eventueele gevolgen van een aannemen van
het ongewijzigde Tractaat, geljjk het was
opgesteld door de betrokken departementen
te Brussel en 's Gravenhage.
Hiermede mag (echter) niet gezegd zijn,
dat alle bezwaar verdwenen is, sedert ken-
nis kon worden genomen van Minister Van
Karnebeek's lang tegemoefgeziene memorie
van beantwoording.
Er is nog een zeer belangrijke kwestie,
welke buiten de zuLer zakelijke merites
om, iuvloed zal kunnen uitoefenen op de
houding der Staten-Generaal. Dat is de
moreele zijde. En voor de Staten-Generaal
blijft de vraag van zelfonderzoek besfaan,
of op moreele gronden de regeering dient
te worden gedekt, dan wel of 's lands be
lang zich hier tegen verzet.
De „Limb. Koerier" vestigd de aandacht
op het bezoek, dat de Fransche stafofficieren
brachten aan Antwerpen, dat tot oorlogs-
ha-en kan worden getransformeerd, als
het verdrag tot stand komt. De beeren
bezochten werven en de haven.
Herhaaldelijk hebben we reeds betoogd,
dat achter het Ned. - Belgisch verdrag,
nen moe. Ze vonden een omgewaaiden
boom en bleven daar geruimen tijd zitten,
tot-dat eindelijk de maan opkwam, waar
door het niet veel lichter, maar wel vroo-
lijker werd. Ze spraken niet veel. Ze
merkte dat het Wrak teleurgesteld was.
om-dat ze de auto niet hadden kunnen
vinden. Ze sprak er dus niet over. Ze
vroeg zelfs niet, wat ze nu verder zouden
doen, hoewel ze minder hoop had dan
ooit.
,,Over een uur of zoo zal het wel licht
worden." zeide ze.
Hij was het met haar eens en stelde
voor weer verder te gaan. Er scheen geen
einde te 'komen aan de bosschen. Sally
had er geen idee van hoe ver ze geloopen
hadden en in welke richting. Ze voelde
zich hulpeloos. Haar eenige troost was de
opgewektheid van het Wrak. Hij was
onverschrokken; alles zou terecht komen,
zoodra het licht genoeg was om te zien.
wat ze deden.
Ze zaten weer te rusten, toen ze dicht
bij hen een geluid hoorden van iets, dat
bewoog. Ze sprongen op en met inqe-
houden adem qreep Sally de hand van het
Wrak. Het geluid werd eenige malen her-
haald; 't was alsof iets groots door de
struiken liep.
..Misschiien een van de bandieten,"
fluisterde ze.
..Misschien. Zijn hier beren
,,Niet veel, geloof ik. Ik heb er nog
nooit een gezien."
..Blijf hier," zei hij. ,,Ik zal kijken wat
het is."
,,Neen."
..Ik heb toch het geweer."
,,Dat ihindert niet. Blijf liever hier."
Weer hoorden ze het geluid.
waar^ an de heer van Karne't eek met zoo-
veel aandrang de aanvaarding bepleit, de
invloed schuilt van F-ankrijk.
De proef op de som is geleverd door de
Fransche regeering zelve, die, bij de
debatteo in den Franscben Senaat over de
bekrachting van hi t Locarno-verdrag, de
insuucties ovtrhgde, toen aan haren ge-
zant te Locden geg ven. In die instructies
staat, dat het, met het oog op een moge-
lijke schendiDg van Ned. Limbmg door
Duitschland BXiOodzakelpk zou zijn, dat
Nederland op een of andere wijze bij de
te sluiten overeenkomst zou worden be
trokken".
Dan wijzend op de casus belli-verklaring
zegt het blad
Wanreer .wij aan Belgie (en Frank-
rijk) beloven, dat Ned. Limburg geen
gevaar voor hunre veiligheid zal op-
leveren, mogen wij daartegenover van
Belgie (en Frankrijk) niet de belofte
eischen, dat Antwerpen geen bedreiging
zal worden voor onzen landsvrede
Want als Antwerpen oorlogshaven
wordt, worden onze Zeeuwsche Schelde-
oevers haar voorferrein, en zullen in
oorlogstijd of de aanvaller of de ver-
dediger alles doen om dat in handen
te nemen of te houden.
In verband daarmede steunt het blad het
door ons besproken denkbeeld dat Belgie
plechtig zou verklaren er van af te willen
zien Antwerpen tot oorlogshaveD te maken.
Zooals het nu is, vertoont het tractaat
een bedenkelijke gelijkenis met het paard
van Troje.
DE HOUDING VAN BET NATIONAAL
COMIT^.
Jl. Zaterdag is te's Gravenhage een ver-
gadering gehouden van afgevaardigden der
afdeelirgen van het Nationaal Comite
tot wgziging van het Verdrag met Belgie.
Door vooraf daar;oe aangewezen commissies
was reeds een beoord.elirg van de Memorie
van Antwoord ontworpen, waarmede de
vergadering zich in hoofdzaken vereenigde.
Die beschouvtingen zijn terstor.d verzonden
aan de leden der Tweede Kamer.
Er wordt in geconstateerd dat, met alle
wsardeering voor de met goeden uitslag
aangewende pogiigen om althans eenige
der allerergste leetnten, bedreigingen en
onbillijkheden uit het verdrag te verwijderen,
moet worden vastgesteld, dat dit in gee9t
en ^trekking onaangetast is gebleven. Eet
was nauwelijks anders te verwachten en de
M. v. A. strekt dan ook in hoofdzaak om
geest en strekking te verdedigen.
Ook ua de aangebrachte wijzigingen
op zich zelf overigecs geenszins van belarg,
blijft het xerdrag voor Nederland onaan-
nemelpk,
Ontkent wordt. dat het Verdrag van 1839
Nederland zou nopen tot zoo ver gaande
concessies en verplichtirgen als die welke
het bij het nieuwe verdrag op zich neemt.
Wordt dit aangtnomen dan staan wij later
weerloos tegenover Belgie wanneer dit later
onder verwijzing naar alsdan wederom
gewijzigde omstandigheden, met nog verder
gaande desiderata voor den dag komt.
De verplichting tot kanalen-aanleg wordt
te vergaand beschouwd. Die medewerking
voor kanalenaanleg behoort niet in het
Verdrag thuis, doch zou voor ieder kanaal
,,Ik ga," zei het Wrak. Blijf zitten."
Henry
Het volgende oogenblik was hij ver
dwenen in de duisternis. Sally klemde
de tanden opeen en volgde hem. Wat zou
hij nu weer beginnen
Ze was eenige meters achter hem, toen
ze een geschuifel hoorde, gevolgd door
een kreet van verbazing van het Wrak.
Tusschen de struiken voor haar bewoog
iets heen en weer.
Henry!'' riep ze angstig. Henry
Opgewonden riep hij haar toe:
,,Ik heb een paard te pakken. Wat zal
ik er mee doen
,,Een paard?"
„Ja, een paard."
..Houd vast. Ik kom."
Ze sprong vooruit, struikelde, viel
languit op den grond, stond op en ging
weer verder.
,,Het loopt achteruit," klaagde de stem
van het Wrak. ,,De idioot is
,,Houd hem vast," zei Sally streng. ,,Ik
kom dadelijk. Die ellendige struiken."
HOOFDSTUK XXI.
Het paard van den sheriff.
Toen ze het Wrak bereikte, zag ze hem
druk bezig met een groot donker iets, dat
wanhopige pogingen deed weg te komen.
..Laat eens zien", zei Sally, naar voren
-tredend. ,,Hoe houd je het vast Zeg, het
is een gezadeld paard."
Het was het Wrak nog niet opgeval-
len, dat een paard, dat 's nachts door de
bosschen dwaalt, gewoonlij.k niet geza
deld is, maar Sally, die er meer verstand
van had, vond het wonderlijk.
,,Kalm, kalm." Ze greep het paard bij
afzonderlijk, na vooraf&aande studie, moeten
worden overeengekomen,
De memorie doet zelfs geen poging om
te verklaren waarom Nede.'land zich voor
een ptriode van 20 jaar eenzjjdig zou
moeten verbinden toestemming te verleenen
tot den aanleg van kanalen, waarvan niets
vaststaat dan begin- en eindpunt en profiel,
benevens het d< elafle ding van het Rijn-
verkeer van de Nederlandsche havens naar
Antwerpen.
Ten opzichte van het Schelderegime kan
naar de meening van het comite gezegd
worden, dat door het Verdrag de Neder
landsche souvereiniteit op de Schelde in die
mate wordt uitgehold, dat er niet veel
meer dan de ledige schaal van overblijft.
Ondanks de daarin aangebrachte verbete-
ringen blijft dit ifegime onaanvaardbaar.
Het gaat veel verder dan het ontwerp-
statuut van Barcelona omtrent de rivieren
van internationaal belang van 20 April
1921, waarbij bovendien aan de oeverstaten
het recht niet alleen wordt toegekend,
maar bovendien de verplichting opgelegd
tot het handhaven van politie en justitie,
terwiji volgens het Verdrag op het Neder-
landsch gedeelte der Schelde aan de Neder
landsche politie en justit'e alle toezicht op
doorgaande schepen wordt veiboden en door
de Commissie van In heer alle Nederlandsche
wetten en algemeene maatregelen van be-
stuur op zij kunnen worden gezet. Ten
aanzien van werken kent het statuut van
Barcelona aan oeverstaten het recht van
veto toe, doch volgens het Verdrag zou
Nedeiland daar feitelijk niets meer overte
zeggen hebben.
Voorts wordt er op gewezen dat volgens
de M. v. A. ten opzichte van het toelaten
van Belgische oorlogsschepen op de Schelde
in oorlogstijd ncg niets is of wordt beslist
en dat dit juist in oorlogs'ijd tot verwik-
kelingen zou kunnen aanleiding geven.
Het Verdrag kan naar de meening van
het Comite niet medewerken tot het
scheppen van betere verhoudingen met
Belgie. Het zal eerder een bron van ver-
wikkelirgen in de toekomst worden. Als
eindconclusie wordt te kennen gegeven dat
verwerping van het Verdrag geboden is.
GARANDEERING VAN ONZE GRENS.
Dp de vragen van het Kamerlid Van
Vuuren in zake de overeenkomst van
Locarno heeft Minister V an Karnebeek thaDS
het volgende geantwoord
De in Maart 1925 aan den Franschen
ambassadeur te Londen in verband met het
Duitsche voorstel tot het sluiten van een
waarborgverdrag gegevrn instructie. waarin
van het betrekken van Ntderland bij de te
sluiten ovxreenkomst wordt gesproken, is
den Min:ster niet bekend geweest voordat
deze instructie dezer dagen aan den
Franschen Senaat werd overgelegd.
Ook van den in die instructie uitgedrukten
wensch van de Frar sche regeering heeft de
Minister voor de overleggir g van bedoeld
stuk geen kennis gedragen.
Noch toentertijd, noch later is er bij de
Nederlandsche regeering eenige stap gedaan
om Nederland op de een of andere wijze bij
de overeenkomst 'an Locarno te betrekken
of haar te bewegen, langs een anderen weg
tegemoet te komen aan in die richting
gaande wenscben der Fransche regeering.
den teugel en sprak het aan op kalmee-
renden toon, waarnaar het dier bijna on-
mi'ddellijk luisterde. „Zoo, kalm maar. En
wie heeft je hier alleen gelaten in het
bosdh Ik begrijp er niets van. Het is
zeker losgebroken. Het was natuurlijk
bang voor het onweer. Kom, oude jon-
gen, kalm Heb je ooit zoo iets gezien
Kant en klaar gezadeld
Ze streelde den nek van het paard,
klopte het op den schouder en sprak ei
zacht tegen. Het beantwoordde haar
vriendelijkheid door het hoofd tegen haar
arm te leg-gen en toen wist ze, dat ze
goede vrienden waren.
„We* kunnen niet ver van het kamp
zijn, Henry. Het is natuurlijk het paard
van Nosey of een der andere bandieten.
Een paard kan bang worden in zoo'n
onweer, maar het kan toch nooit zoo heel
ver weg loopen. Hoor eens
Het Wrak had niets gehoord. maar Sal
ly wel.
..Er is nog een paard ergens in de
buurt", zei ze. ..Luister maar."
Na eenige oogenblikken hoorden bei-
den het een zacht gehinndk.
..Beweeg niet", zei Sally, ..Dit paard
zal dadelijk wel antwoorden. Ze zullen
elkaar gaan zoeken."
Even later kwam haar voorspelling uit
maar het paard in de verte moest nog een
keer hinniken, voordat het gezadelde
paard an-twoordde.
..Blijf hier, Henry. Het andere komt
wel naar ons toe. Houd je geweer bij de
hand, voor het geval, dat Misschien
is dat andere paard bereden zeg
Het tweede paard naderde nu sneller.
Ze riepen elkaar en Sally hield stevig
den teugel vast. Met Wrak was vol ge-
WEELDEVERTERINGSBELASTING,
Bij nota van wijziging op het ontwerp
tot heffiig e mjr Weeldeverteringsbelasting
heeft de Minister van Finai cieD een andere
redactie xastgesteld voor den post schoeisel
aangezien gebleken is, da' de grens tusschen
be a t en onbelast schoeisel, naar de strek
king der wet, niet zoo juist was getrokken
als dat wenechelijk was.
De post komt daardoor te luiden
Schoenen, laarzen, muilen en pantoffels
waarvan de buiten zijde der schacht (de
scboenneus niet meegerekend) gtheel of
grootendeels is vervaardiga uit leder van
krokodiilen, hagedissen, slangen of andere
reptilien, uit verguld of verzilverd leder,
uit lakleder, u't zijde of uit saiijn.
BETREKT KOLEN UIT LIMBURG
De Minister van Binnenlandsche Zaken en
Landbouw heeft zich met een schrijven tot
Ged. Staten der onderscheidtne provizicien
gericht, waaiin hij, onder herinnering aan
een schrpven van 6 No\ember 1925, waarlij
aan bun colleges in xerband met de moelijk-
heden welke de Nederland-cbe mijnindustrie
ondeivindt, verzocht werd te willen be-
vcrderen, dat de provincial en gemeente-
ljjke instellingen de bmoodigde kolen en
kolerpioaucten van de Limburgsche mijnen
(Staats- cf particuliere mijcen) tetrekken
mededeelt, dat de diiecties der particuliere
mijnen zich bjj den Minister van Water.-taat
hebben beklaagd, dat door verschillende
instellingen die uitnoodiging aldus wordt
opgevat, dat de voorkeur aan de pTcducten
der Staatsmijnen moet wordin gegeveD.
De Minister vesrigt er de aendacht van
Ged. Staten op, dat het in de bedoeling
heeft gelegen, zoowel de particuliere Lim
burgsche mijnen aTs de Steatsmpnen voor
leverantifs in aarmerking te dcen komen.
De Minister verzoekt Ged. Staten, voor
zoover noodig, de gemetntetesluren in bun
gtwest hierop te willen wijzen.
BELAST1NG OP HENGELEN.
Geruimen tjjd gelt den hebben wij aan
de Tel. ontleend, dat een wjjziging van de
visscherijwet. zal worden voorgesteld, waarbij
o.a. de prijzen van de viscbakten zullen
worden verhoogd. Binnenkort zal het wijzi-
gingsontweip veiscbijnen.
Thans deelt het blad mede, dat in den
prijs van de hengelakte tot het visschen
met meer dan een hergtl a 50 cents per
jaar ge;n veranderii g komt, zoodat bet
visschen met een hergel onbelast blijft.
HET OVERCOMPLEET TAN ONDER-
W1JZEND PERSONEEL.
De „Opleid ng" schrijft bierover het
volgerde
Wij meenen met groote zekerheid aan
te mogen nemen, dat het overcompleet hij
het openbaar onderwijs, dat hoofdzakelijk
een gevolg kan worden gecoemd van de
uit bezuinigingsmaatregelen voortvloeiende
vergrooting van het aartal leerlirgen per
klasse en misschien eenigermate van de
maatregelen ten opzichte van het zevende
leerjaar, dat in ve'e plaatsen ret ds iDge-
voerd was, ua twee a drie jaren, dus in-
1928 <f 1929, reeds zal zijn omgeslagen in
een tekort. Het zal dan onmogtlijk bljjkf n
de als tijdelijk bedoelde maatrege'en, die
slechts tot 1930 gelden, weer optebeffen1
spannen aandacht, klaar om te schieten
op alles, wat op een man leek. Sally
waarschuwde hem voorzichtig te zijn: ze
wilde bloedvergieten voorkomen, als het
eenigszins mogelijk was.
Uit de struiken kwam eindelijk een
tweede paard te voorschijn, eveneens
zonder ruiter.
.,Houd jij dit vast," zei Sally en gaf het
Wrak den teugel aan.
Het volgend oogenblik had ze weer een
paard gevangen.
,,Ook gezadeld I" riep ze uit. ,,Wat z: -
je van zoo'n bof
..Van wie zouden ze zijn
..Ik denk van Nosey en Lefty. Die heb
ben ze zeker in het onweer laten staan en
toen zijn ze bang geworden en op de
vlucht gegaan. Arme dieren."
,,Wat zullen we met ze doen
Ze keek naar hem in de duisternis, als
wilde ze zien of hij in ernst sprak.
..Met ze doen I" herhaalde ze verwon-
derd. ..Wat doet men gewoonlijk met een
paard Zoenen Malle jongen, we gaan
er op rijden".
Het Wrak trok een zuur gezicht.
..En mijn auto dan vroeg hij. ..Gaan
we die niet zoeken
..Neen. Ben je mal Zoo lang wij hun
paarden hebben, kunnen zij onze auto
houden. We zullen vannacht maar niet
verder naar dat kamp zoeken. Dan ko
men we weer in moeilijkheden. Wees niet
overmoedig. Henry Williams. We heb
ben geboft met die twee paarden. Boven
dien hebben we een geweer. Wat wil je
nog meer
(Wordt vervolg-d.)
COURANT
