im m
ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENT1EBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
u
7905
Maandag 38 April 1926
Jaargang,
Ht WMAS
ifiiEilLJiiiL
8 UITEHLAHD.
FEUILLETON.
Vnor binrien Ter Neuzen 1,40 per 3 maanden - Voor buiten Ter Neuzen fr. per post f 1,80 per 3 maanden - Bij vooruitbetaling fr. per post 6,60 per jaar
ABONNEMENTSPRHS: Voor 't buitenlaod f 2,70 per 3 maanden franco per post Abonnementen voor t buitenland alleen bij vooruitbetaling.
Dit blad verschijnt lederen Maandag-, Woensdag- en Vrijdagavond.
Parlementair Oagboek van insider.
22 April.
De Kamer blijikt een .nieuwe Indische
specialiteit te hebben gekregen: Mr.
Droogleever Fortuyn In een bondig
sgeec'hje bleek deze liberale afgevaardig-
de een zeer gematigd standpunt in te ne
men. Echter waarschuwde hij nadrukke-
iijk tegen een te streng optreden inzake
het belemmeren van vergaderingen e.d.,
welke juist als veiligheidsk.lep kunnen die-
Hen, wanneer de spanning te groot wordt.
Ook de andere woordvoerder van den
Vrijheidsbond de heer Boissevain, achtte
tpoote voorzicihtigheid geboden, al gaat
ij niet zoover om het bekende art. 161 bis,
dbt de Indische Regeering verklaart noo-
cBgt te hebben, haar geheel uit de hand te
nemen.
Nadat de heer De Visser nog eens een
ve*bolgen speech had gehouden hij
was ook leelijk in zijn communistische
kaart gekeken, beantwoordde Minis
ter Koningsberger de rij van sprekers. De
nieuwe bewindsman verklaarde, dat de
houding der Regeering tegenover de in-
laadsche bevolking zoo welwillend en
liberaal mogelijk zal zijn. Wat de staats-
iruichting betreft, achtte de Minister rust
geboden; Indie, zoo vernamen wij uit zijn
mond, is herzieningsziek en herzienings-
moede. Zij, die vreesden, dat onder het
nieuwe bewind de Indische zeemacht ver-
waarloosd zou worden. werden gerust-
gesteld een verklaring, welke begrepen
werd door enkele ingewijden, die reeds
wisten, dat Minister Van Royen weder
zou worden vervangen door majoor Lam-
booij.
Twee moties zijn ingediend, welke mor-
gen wel zullen worden verworpen; de
stakingsmotie van den heer Cramer en de
communistische moti'e, waarin niet meer ol
.minder dan een algemeene amnestie ge-
vraag.d wordt voor alle gestraften en ge-
externeerden in verband met de volksbe-
weging.
Het slot van de zeer lange vergadering
werd gev-ormi door een vrij seherpe
woordenwisseling tusschen de predikan-
ten Lingbeek en Dr. De Visser over de
verbreiding van het Evangelie in Indie.
Giimladhend zat de Minister te luisteren
aaar de vinnigheden, welke deze beide
aSgevaardigden elkander toevoegden.
Laat ons hopen, dat de millioenen in Indie
niel zullen vernemen op welke wijze de
verpolitiekte zendingsijveraars met elkaar
phikharen!
23 April.
Wat voor degenen, die geregeld de
Kamerzittingen bijwonen, dagelijksch
brood is, is' voor den belangstellende uit
de provincie een pasteitje. Maar vandaag
was het wel een heel oud korstje brood.
®e behan.deling van de onderdeelen der
Indische begrooting, nadat gister de alge
meene beschouwingen waren beeindigd.
vermocht uiterst geringe belangstelling te
wekken. Zelfs tef linkerzijde was er een
eehte Vrijdag-stemming. Verschillende
Kamerleden stonden tegen het presidiaal
ftestoelte geleund; och! waarom ook al in
indie in de politick; laten we nu eens over
ra&ele dingen praten. Anderen waren ach-
ta* de klapdeurtjes gekropen en zaten er
op de trapjes stiekum een sigaartje te ver-
schalken. De heer Marchant was met
diepe wereldveraohting aan het schrijven
Iiet zal hem niet weer gebeuren, zooals op
een dergelijiken saaien, narniddag, dat hij
in een rustigen slaap was gevallen en bij
zijn ontwaken door zijn collega's werd
ontvangen met een ironisch: Goeden mor-
gen.
Als een donderslag uit een helderen
hemel kwam in den aanvang der verga
dering het voorstel van den president om
de volgende week twee avondvergaderin-
gen te houden. Waarom die spoed, nu
geen dringende wetsontwerpen en begroo-
tingen zijn af te doen? Men weet bij voor-
baat, dat het „kletsavonden" worden,
zooals avondzittingen, waarin uitsluitend
algemeene politieke debatten worden ge-
voerd, oneerbiedig, maar typeerend juist
worden genoemd. Zou de Kamer ook op
al te praatzuohtige leden niet kunnen toe-
passen een metihode als vandaag ten op-
zichte van den communist werd gevolgd.
Immers, deze had niet minder dan zes
barbaarsch-lange moties ingediend; toen
de president na de voorlezing vroeg, wie
deze moties ondersteunde, bleken heel
toevallig, alle bankjes der sociaal-demo-
craten leeg. De heeren bleken er wijselijk
voor te bedanken om de behandeling van
deze vanuit Moskou gedicteerde moties
door hun ondersteuning mogelijk te ma-
ken, zoodat zij, na de daverende toelich-
ting, van den voorsteller, wel een heel
stille begrafenis kregen. Wij hebben de
tijden gekend, dat de Kamer daverde van
de protesten van de socialistische eenlin-
gen, toen dezelfde methode op door hen
ingediende moties werd toegepast. Niet-
waar, de tijden veranderen, en de men-
schen met hen!
MINISTER LAMBOOIJ.
Een der correspondenten van de N. R.
C. meldt, dat hij op een vraag aan Minis
ter Lambooij, of zijn wederoptreden als
Minister van Oorlog, ad interim van Ma
rine, er op duidde, dat de Minister op
eenigerlei wijze met betrekking tot het
punt veranderd was sedert hij om dezelt-
de quaestie zijn ontslag-aanvrage had in
gediend, ten antwoord heeft gekregen,
dat dit niet het geval was. Deze zaak was
voor hem, na de laatste beslissing der
Tweede Kamer, van de baan, en toen de
Minister-President in 's lands belang een
beroep op hem had gedaan, meende de
heer Lambooij zich hieraan niet te mogen
onttrekken.
EMMENS FINANCIeN.
In de Vrijdag te Emmen gehouden
raadsvergaidering kwam o.m, aan de orde
een missive van Ged. Staten, waarbij
werd medegedeeld, dat zij verlangden,
dat het vermenigvuldigingscijfer van de
plaatselijke inkomstenbelasting gebracht
werd van 2,75 op 3, terwijl zij de verhoo-
ging van de hondenbelasting alsmede noo-
dig'acihten, voor zij hun goedkeuring aan
de' begrooting 1926 zouden kunnen ge-
ven.
B. en W. stellen naar aanleiding hier-
van voor, te voldoen aan den wensch van
Gedeputeerden.
Na een langdurige discussie stelde de
heer Veenstra (S. D. A. P.) voor, om de
voorstellen tot belastingverhooging aan te
houden en B. en W. uit te noodigen, met
spoed een onderhoud bij Ged. Staten aan
te vragne, om te informeeren, hoe Ged.
Staten, als de verhoogingen worden aan-
genomen, denken het dan nog aanwezig
tekort van pl.m. f 100.000 te dekken.
De fractie der S. D. A. P. acht het n.l.
niet mogelijk, om dit bedrag op den kapi-
taaldienst te zetten, zooals Gedeputeer
den wenschen, daar het h.i. niet aangaat
om voor loopende uitoaven steeds te lee-
nen. De fractie achrhet noodig, daar
jaarlijks ongeveer 3 ton moet worden be-
steed aan werkloosheid en armenzorg en
aan de pacificatie van het onderwijs, dat
de Regeering in dit geval het tekort voor
haar rekening moet nemen. Als dit ge-
beurt, zullen waarsdhijnlijk de voorstellen
tot belasting-verhooging kunnen worden
aangenomen.
Het voorstel van den heer Veenstra
werd aangenomen met 13 tegen 12 stem-
men.
VENEZUELAANSCHE ONDER-
SCHEIDINGEN.
Bij decreet van 5 Maart j.l., gepubli-
ceerd in El Nuevo Diario van Caracas
van 7 Maart, heeft generaal J. V. Gomez,
president van de Republiek Venezuela,
naar het Centrum meldt, aan Koningin
Wilhelmina het halssnoer van het eere-
teeken van het Borstbeeld van den Be-
vrijder gesdhonken. El Nuevo Diruo
voegt aan dit dicreet het volgende toe:
,,De doorluchtige President van Vene
zuela heeft, door aan Id. M. de Koningin
van Holland het Collier van onze glorieu-
ze rationale orde toe te kennen, een daad
van rechtvaardigheid verricht, die tegelij-
kertijd zoowel een hulde beteekent aan de
deugden van het verheven karakter dezer
waardige Souvereine, als een uiting van de
hartelijke verhouding tusschen Venezuela
en Holland."
Bij decreet van den 6en Maart is tevens
aan Mgr. Dr. W. H. Nolens, den leider
der Katholieke Staatspartij in Nederland,
staatsraad, hoogleeraar aan de Universi-
teit te Amsterdam het Groot Lint van de
Nuevo Diario het portret van Mgr. No
lens.
de toestand.
Deze week zal voor de ciisis in de En-
gelsche stefnkoolrgverheid van be lissende
beteekenis zgn en daarom heeft Baldwin
het instrument vcor de onderh&ndelingen
vereenvoudigd met zijn door de twee par-
tijen aanvaarde voorstel tot instelling van
twee klfcine commissies. Tegelgk leek
iets constructiefs in de richting van een
oplossing bereikt te zijn in de uit Londen
gemelde en onder een andere tubriek iuede
gedeelde bijzonderheden nopets een leening,
wa-rmee de regeering het bedrijf door den
moeilgken tijd zou willen heezhelpen, ond< r
voorwaarde dat het zich reorgauiseert vol-
gens de aanbevelingen van het rapport der
kolen commissie. De tegenspraak is dit
bericht echter op den voet gevolgd.
In de mijnwerkersdistrictei! heerschteen
onrustige stemming en ondanks het vooruit-
zicht dat Baldwin hard aan het werk zal
blijven, om de partijen tot toenadering te
Uit het 7\merikaansch door
E. J. RATH.
27)
Vervolg.)
HOOFDSTUK XII.
De sheriff.
De verihalen van de familie Underwood
over het korte en simpele voorval van de i
geleende benzine werden hoe langer hoe
wilder. Zelfs Charley McSween gaf toe,
dat de toestanden in het Westen weer
werden als van ouds. Jerome Underwood
bleef bij zijn vier bandieten met de hard-
nekkigheid, een betere zaak waardig. Har
riet Underwood was eerst van plan zich
strikt te houden aan wat ze gezien had;
ze meende zich toch te herinneren, dat ze
de tegenwoordigheid van geest had gehad
haar ringen in haar coeurtje te doen ver-
dwijnen, waar ze haar sclhramden, maar
overigens veilig waren. Ze had haar ring-
looze handen moeten laten zien aan den
man met het geweer, die kwaadaardig ge-
gromd had.
Chester zei ook, dat er vier bandieten
geweest waren, omdat hij slim genoeg
was te begrijpen, dat zijn vader, dat zou
waardeeren. Chester deed het voorko-
men, als had hij met moeite zijn helden-
moed beheerscht. Verschillende keeren
had hij de bandieten willen aanvallen; hij
had er alleen van afgezien, uit vrees, dat
de anderen het slachtoffer zouden worden
van den vreeselijken strijd. Hij vertelde
dit alles aan Sally geduren de het rij den
op vroolijken, ongedwongen toon, tot
groote veribazing van het meisje. Ze
dacht, dat goed liegen meestal een eigen-
schap was van oudere menschen, zoodat
ze nu tot de conclusie kwam, dat Chester
vroeg rijp was en oud voor zijn leeftijd.
Chester was groot en sterk gebouwd, on-
getwijfeld opgewassen tegen bandieten;
maar nu ze wist, dat hij jokte, twijfelde ze
ook sterk aan zijn heldenmoed.
De verhalen van Timothy, den chauf
feur der Underwoods, waren nog wonder-
lijker. Eerst had hij zich strikt aan de
waarheid gehouden. Hij was begonnen
met te zeggen, dat er slecbts een bandiet
was geweest, maar hij vermenigvuldigde
met zes, mlssohien onbewust, missclhien
omdat hij van hooger hand inspiraties
kreeg. Hij bedierf in ieder geval niets; hij
overdreef zelfs.
Er waren zes bandieten geweest en zelfs
Jerome Underwood gaf toe, dat Timothy
gelijk kon hebben, want chauffeurs had-
den goede oogen, anders zouden ze geen
chauffeur zijn. Zes bandieten, van wie
Timothy er zelf vijf had gezien en de aan-
wezigheid van den zesde had gevoeld; die
had in de scihaduw gestaan aan den kant
van den weg, met een geweer onder den
arm en een temperament, dat hem deed
snakken naar een vechtpartij.
Sally en het Wrak bespraken de quaes
tie, als ze er zeker van waren, dat nie-
mand hen kon beluisteren. Het Wrak
was niet zeer rrfild gestemd.
..Leugenaars", zei hij.
,,Maar je beheerscht je, hoor, en zegt
het hun niet", waarschuwde Sally.
..Waarom moeten ze liegen
,,Wat geeft het En voor ons is het
beter."
Hij schudde het hoofd op de hem eigen
driftige manier.
„Vier i" zei hij. „Zes Ze doen alsof
er een heel leger was.
,,Laat hen praten. Ik hoop, dat ze het
iaten oploopen tot een dozijn.
,,Het maakt me kriebelig.
„Niet noodig. Het kan mij toch ook
niet schelen. Henry, ik geloof, dat je ja-
loersch bent. Je bent gepiqueerd, omdat
ze een niet genoeg vinden. Ik geloof
heusch, dat je wil, dat ze jou beschul-
digen."
Hij ontkende dit wrevelig.
,,Laat ze er maar zooveel van maken,
als ze willen", nied Sally hem aan. ,,En
als je trotsch bent op wat je gedaan hebt,
houdt dat dan voor je. Je zult je zelf al
leen moeite op den hals halen. Je moet
het maar als compliment opvatten. Ze
stellen je gelijk met zes man.'
,,Ik heb het land aan leugenaars". zei
het Wrak.
,,Wij liegen ook," zei ze vroolijk. ,,Ja
heuscih. We liegen, door de waarheid te
verzwijgen. Dat is de ergste manier van
lfegen. We hebben het achter de mouw."
Het Wrak stond op.
,,Goed. Dan zal ik het hun gaan vertel-
len," zei hij.
Sally schudde het hoofd.
,,Neen, geen quaestie van. Als je alleen
was, kon je doen, wat je wilt. Maar ik
ben er ook nog. En als je New-England-
geweten je kwelt, spijt het me, maar ik
heb er geen last van."
Pittsburgh is niet in New England."
..Yonkers dan."
,,Yonkers ook niet."
..Spreek toch niet altijd tegen."
Maar ze bleven redetwisten, zelfs niet
aldoor op waardige wijze. Sally vond het
Irengen, is het gevaar voor een conflict
nog heel groot.
De verklaring die Briaud Vrijdag in de
comm'ssie voor buitenlandsche aangelegen-
heden u;t de Kamer heeft afgelegd, toont
den geest waarin Frankrijk het thans in
elkaar gezette accoord voor de consolidatie
tan zijn scbulden aan Amerika za! aan-
vaarden. Zij kom' hierop neer dat Frar krpk
facditeiten van Amerika verwacht voor het
gcal het in de materieele onmogelijkhe;d
komt, de verpiichtingen welke het te goeder
trouw op zich zal nemen, gestand te doen.
M a. w. indien de Duitschcrs met hun
stortingen volgens de Dawes-regeling in
gebreke bleven, zou Frankrijk zich op een
non possumus beroepen. Briand baseerde
deze opvatting, op de dorr de Vereenigde
Staten „in het openbaar afgelegde ver
klaring" dat zij van Frankrijk slechts be-
talirg zouden eischen naarmate van zijn
wermogen. Wij herinneren ons riet goed,
op welke verklaring hij hier het oog heeft,
maar hij zou er .zich niet op beroepen,
indien zij niet gedaan was.
De politiek van de Vereenigde Staten"
wordt echter niet alleen lepaald door den
president en de ministers, want het geval
met den Volkerbond hi eft geleerd, welke
machtige sb-m de Seraat in het kapi.tel
heeft. Br and .voelt dit trouwens zdt,
want, in een aanvullende lezing over zijn
rede zien wij dat hij verder de overtmgit g
uitsprak „dat wanneer de overeenkomst in
den Amerikaanschen feenaat in behandeling
kan kom n, aan Frankrijk waarborgen
zouden gegeven worden, dat van Frank-
rpk niet verlangd zou worden dat
het meer zou betalen dan het van Duitsch-
land ontving". De Amerikaansche regee
ring zou dan voorloopig een dergelijke
toezegging hebben gedaan als Duitschland
b.v. ontvangen heeft ten aanzien van zijn
bijzondere positie als lid van den Volken-
bond met het oog op zijn beperkte mili'a re
™<^hjsmidi'elen en zijn geografische ligging.
openbare meening in'de'V'efedifi^fif^lhilfl
gerust te stellen doordat de ,clausule van
voorbehoud" (voorbehoud ten opzichte van
de Fiansche betalingen, indien Duitschland
b genover Frankrijk in gebreke blijft) niet
in het accoord wordt opgenomen, en ander-
zpds de opeDbare meening in Frankiijkte
bevredigen met het vooruitzicht dat de
Vereenigde Staten zich erbij zouden neer-
leggen dat van Frankrijk geen betaling
verwacht wordt, indien het zelf niets uit
de Dawesregeling krijgt. Af te wachten
blijft, of de Amerikaansche Senaat hier zjjn
goedkeurirg aan hecht.
Engeland eindelijk z^u, indien het Frank
rijk gelukt deze toezegging door Amerika
gesanctioneerd te krijgen, Frankrijk bij de
regeling der schu'd niet ongunstiger kun
nen behandelen, zonder de openbare mee
ning in Frankrpk tegen zich in het harnas
te jagen. (N R Crt.)
DE VREDESCONFERENTIE VAN
OEDJDA HEEFT NOG GEEN SUCCES
OPGELEVERD.
Ofschoon er geen versch 1 v. n meening
schijnt te bestaan tusschen Frankrijk en
kinderachtig. Ze scihenen nu eenmaal al
tijd te moeten vechten. Ze wanhoopte er
aan het ooit met het Wrak eens te zijn
over iets. Hij dacht er preoies hetzelfde
over. Ze was zoo onredelijk. Geen van
ibeiden begrepen ze, dat het niets-doen
hen nog meer hinderde dan de spanning.
Timothy, de chauffeur, gebruikte de
maaltijden in de keuken. Hij was beleefd,
al kwam hij uit New-York. Hij zei aldoor
,,mevrouw" en „mijnheer", zoodat hij Sal
ly zenuwachtig maakte met zijn beleefd-
heid. Hij volgde haar steeds met de oogen,
waarheen ze zich wendde of keerde, wat
het Wrak opmerkte en natuurlijk ver-
keerd uitlegde. Zoo voelde hij een anti-
pathie voor Timothy, die zich niet ver-
zette tegen het onverhoien misnoegen van
het Wrak, maar het gelaten droeg, wat
nog erger was dan tegenkanting. Timo
thy was niet kwaad; hij loog alleen op
gezag van hooger hand. En hij was niet
de eenige, die Sally bewonderde. Alle
jonge mannen van de hoeve deden het
zelfde, maar waren steeds gedachtig aan
wat Mort overkomen was. Ze vonden
het Wrak een suikkel, maar het lot van
den ladytkiiller had hen toch voorzichtig
gemaakt. Ze hadden McSween's raad
niet noodig. Mort was ergens in de heu-
vels aan het opknappen en ze dachten er
telkens aan, als ze Sally aankeken.
Van alle menschen op de hoeve vond
het Wrak Chester Underwood het hin-
derlijikst. Chester had Sally te paard ont-
dekt en on-tdekte haar nu ten tweeden
male in de keuken. Als hij ooit aan stand-
verschillen geloofd had, vergat hij dat nu
geheel in het democrafcische Montana. Hij
kwam telkens in de keuken, onder allerlei
VQorwendsels en bleef af en toe naar haar
zitten kijken, als ze met opgestroopte
Spanje over de vrecb svooiwaarden met de
Riffijnen, bestaat er geen twijfl-1 of de
Spanjaarden meenen, dat het bijeenroepen
der conferentie \an Oedjda eenigszins voor-
barig is geweest. Zp zouden er de voorkeur
aan hebben gegevtn, wanneer den Spaarschen
tioepen, die reeds te Alhucemas gerted
lagen, de geJegenbeid was geboden Targ< eist,
het hoofdkwartier van Ald-el-Krim aan
te vallen en te wrovtren voor de conferentie
werd bpeengeroepen. Zij zijn de meening
toegedaan, dat ten dergelijke slag aan Afcd-
el-Krim"s prestige toeg' bracht, het btreiken
van den vrede zou hebben vcrgemakl.elijkt.
Primo de Rivet a ve klaarde ttn aanz'en
zpner^inatste it drukken over de vredes-
onderhande ingen in Marokko bp een ont-
vangst van verslaggeveisDe onder-
handelingen te Oedjda geven niet veel
hoop op resultaat. De Spaansche regeering
heeft deze ondt rhandelingen echter geopend,
ten einde te bewijzen, dat Spanje geen
verovetaars- of imperialistische doeleitden
nastreeft.
In de Fransche Kamer wees de afge-
vaardigde Renaudel er op, dat volgens
zekere geruchten de pogingen tot vredes-
sluiting in Marokko niet ernstig bedoeld
zouden zijn.
Briand antwoordde met vercntwsardigirg
dat een dergelijke veronderstellit g be-
leedigend is voor Fiankrpk. Hp zeide dat
de commentaren van sommige buiten
landsche b'aden met wantrouwen becordteld
moeten worden. „Laat ons, zeice hij,
tezamen met Spanje slechts een doe) na-
streven vrede^zonder felustheid op ver-
overingen. De Fransche regeering hoopt
op een spoedig en daadwttkelijk einde van
den oorlog, doch er dienen vredesvoor-
waarden gesteld te worden."
Briand prees het werk der onderhande-
laars en bractt ontroerd hulde aan de
Fransche •soldaten in Marokko, bp ver
klaarde, mede tegevoelen met degezinnen,
wier zonen zich in Marokko bevinden.
Tenslotte zeide Briand, dat men de taak
d6T)xrraiyft!mA«htiff-'IeA-Diet moet.vertrcebelen
Wtj streven naar een reeel doel te Marokko,
zeide bp wij koes'eren een ernstlgen
wensch om te komen tot een duurzamen
en gewaarborgden vrede.
De resident generaal van Marokko, Steeg,
die tijdens de voorbereidingen voor de
Oedjda-onderhandelingcn in Parijs was,
is naar Marokko vertrokken. Hp reist
via Madrid en men vermoedt, dat hij daar
een onderhoud met Primo de Rieera zal
hebben.
De Riff gedelegee; den die laat te Taoerirt
waren teruggekeerd hebben het con'actmct
de Fransche en Spaansche gedelegeerden
nog niet hervat.
Toch meldt de Matin, dat het vermemt
uit Oedjda
De voorloopige ondeihandelingen zul
len toch opnicuw beginnen. De Riff af-
gevaardigden blijven onverzettelijk tegen
de beslissing om geen krijgsgevanger.en
voor het teekenen van den rede vrij te
laten en om concessios omtrent m-titaire
garanties en het bezetten van stia'egische
punt-n te doen. De rebellen hebten zich
te Siti Boerotta verschanst.
mouwen aan het werk was. Voor Chester
was het Wrak niet anders dan iemand,
die borden waschte, tafei diende en van
paarden afviel niet de moeite waard
om notitie van te nemen.
De bordenwasscher werd hoe langer^
hoe slechter gehumeurd. De welgescha-
pen zoon en ertgenaam van Jerome Un
derwood het hem volmaakt onverschiliig,
zoolang hij zich met zijn eigen zaken be-
moeide en het Wrak niet lastig viel. Hij
kon met Sally praten, als hij wou en Sally
met hem, hetgeen ze dan ook deed. Hij
kon zelfs in de keuken omhangen en on-
zinpraatjes verkoopen; dan was er nog
geen reden voor het Wrak om tusschen
beiden te komen. Maar toch ergerde hij
het Wrak, zonder dat deze het zelf be-
greep. Hij dacht, dat hij Chester negeer-
de, niet wetend, dat hij onbewust voort-
durend zijn aanwezigheid voelde.
Sally werd ongedurig. Het koken voor
een groot gez-in schrikte haar niet af, hoe-
wel het vrij druk was. Ze deed genoeg
aan het huishouden thuis, waar lang niet
zooveel monden waren. Maar het dreig-
de een sleur te worden, zonder \ntzicht op
verandering.
Ze wilde weg, hoewel ze er nog geen
tijd of gelegenheid voor gehad had. Ze
wist niet of ze naar Chicago wou of naar
huis terug; maar ze wilde ergens heen.
Het was haar plicht voorzichtig te zijn;
dat vergat ze niet. Maar de noodzaak
zich op deze manier te verbergen ergerde
haar meer dan ze kon zeggen. Ze was
jong en had dus niet het geduld, dat komt
met de jaren. Maar ze hield zich goed,
omdat er niet veel anders op zat.
(Wordt vervolgd.)
»ttgr.*%.-aaL">i '-,P s^IbcA^SM^f^.-
ntccllj1 rV
i
