ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN. Velours Cortina Velours Verooa No 7895. Woensdag 81ljMaart 1928. 65e Jaargang. HET WOONHUIS. niet d""* ABONNEMENTSPRIJS: 8INNENLAND> BUITENLAND. Wegens het Faaschfeest zal a.s, Maandag GEEN nummer van dit blad verschijnen, Bakkersnachtarbeid. t 3 ffllLETO*. EIGEN STOFFEERINRICHIING. Blauw,..50 d TZood.... 40ct\?y/ Groen...35 ct\ Geel30rflpond mmmaaamma \Zoor binnen Ter Neuzep f 1,40 per 3 maanoen Voor buiter, Ter Neuzen fr, per post 1,80 per 3 maanden Bij vooruitbetaling fr. per post fd.60 per jaar Voor 't buitenland f 2,70 per 3 maanden franco per post Abonnementen voor 't buitenland alleen bij vooruitbetaling. Dit blad verschijnt iederen Waandag-, Woensdag- en Vrljdagavond. GEEN WIIZIGING IN DE STAATS- LOTERIJ. Met betrekkinq tot de Staatsloterij merkt de Minister van Financien in de Memorie van Antwoord op de beqroo- tiaq van „Finanoien' op, dat omtrent deze zaak voorshamds qeen wijziqinq in den bestaanden toestand zal worden qebracht. R.-KATH. VOL.KSPARTIJ. Onder leidinq van den heer W. C. Set; ie-ur, had Zondaq te Utrecht een alqe- meene verqaderinq plaats van de R,-Kath. Volkspantij. De voorzitter opende de verqaderinq met een toespraak, waarin hij een ui-teen- zetbinq qaf van het partijproqram in ver- band met een qoede welvaartpolitiek. Spreker keurde het af, dat de voorzitter van het R.-Kath. Werkliedenverbond in een verqaderinq van dat Verbond propa ganda maakte voor een qroote R.-Kath. Staatspartij, terwijl toch vele leden van het Verbond lid zijn van de R.-Kath Volksoartij. Uit het jaarverslao van den secretaris. den heer F. Donders, bleek, dat de partij thans 33 afdeelinqen telt. Bij de verkie- zinqen bleken 40.000 mannen en vrouwen achter de partij te staan. Binnenkort zul len de 18 Rijkskieskrinqen qeformeerd zijn. Nadiat het jaarverslao was qoedqe- keurd sprak Mr. P. M. Arts, lid van de Tweede Kamer. Spreker vemeleek deze verqaderinq bij het eerste conqr-es van de R. Kath. Volkspartij en constateerde daarbij den qroei der partij, zoodat deze thans te beschouwen is als te omvatten de .democratise he Roomsch Katholieken en dat deze richtinq uit de R.-Kath. Staat- psrtij eiqenlijk verdwenen is. Sprekej: wees er vervolgen's op, dat de •crisis voor de R.-Kath. Staatspartij op een *mot fiasco is uitgeloopen. De vertegen- woordiger van de partij, zeide spreker, zal Uit het Amerikaansch door E. J. RATH. INGEZONDEN MEDEDEELINGEN Laat Uwe gebruikte meubelen opnieuw stoffeeren met smaakvolle dessins Voorts alle bekende meubelstoffen a 1 s Moquette, Trijp, Leerdoeken, Kunstleer enz. ook in de Tweede Kamer aan het partij proqram vasthouden en met doen zooals de Michaelisten bij de Oorloqsbeqrootinq, nl. weqblijven uit de Kamer, hetqeen vol- komen in strijd was met zijn woorden bui- ten de Kamer. Prof. Veraart qeeft wel af op onze par tij, doch het ware beter, zeide spreker. dat hij in de Kamer handelde volqens de mm- ten van zijn democratisch proqram. Men is bevreesd, dat R.-Kath. arbeiders zullen overloonen naar de sociaal-democraten bii eventueele samenwerkino tusschen de R.-Kath. Staatspartij en de S. D. A. P. Spreker qelooft inteqendeel dat, wan neer samenwerkinq tot stand mocht ko- men, de R.-Kath. Volkspartij er zal zijn om alle R.-Kath. democraten in zich op te nemen. Spreker wekte ten slotte op om de R.-Kath. Volkspartij qroot en sterk te ma- ken, opdat later aezeqd kan worden, dat de partij Nederland heeft behoed voor den rooden qloed der sociaal-democratie. KERKNTEUWS. De Hervormde qerileente te Rijperkerk die heel wat bezittinqen en inkomsten heeft, is al vrij lanq vacant, omdat ze niet bereid is den aanslaq van den raad van beheer te betalen. Die aanslaq qaat over een bedraq van eeniqe duizenden. De kerkvooqdii en raad van beheer, die vroeqer de onder- handelinqen afbraken, zijn thans weer be- qonnen, om door een scbikkinq to' een overeenkomst te komen, Het is een kwes- tie van loven en bieden qeworden en of- schoon partijen noq lanq niet ,,bij elkaar" zijn (men spreekt noq van een verschil van een paar duizend gulden) hoopt en verwacht men, dat het tot een reqelinq zal komen, opdat men met het beroepinqs- werk van een predikant kan aanvanqen. OVERHEID EN TAALZUIVERING. Er bestaat hier te lande een soort flin- derwvt, die in harden van de hoofden van plaatselijk bestunr de be^oegdheid legt. om vergunnmg ta ge en tot het oper.en van fabrieken en neringen. Deze nfive hcids- inrichtirgeri worden dikwjils aargeduid op de gevels, op rekeningen, in advertenties met aan vreemde talen onHeende termen. 17) Vervolq. Teen ze klaar was in de keuken, qinq at verder op verikenninq uit. Er was een bijkeuken met noq meer poroelein, waar ae van opkeek. „Het is een rijke boel hier," mompelde ae. ,,Hm! Limoqes! Wat zeq je daarvan!" Verder was er een eetkamer, die blijk- baar alleen als zoodaniq qebrudkt werd. De knechts aten daar natuurlijk niet; die qe- bruikten hun maaltijden in de keuken. Een eetkamer was een verfijnde luxe, die diepen indruk op haar maakte. Naast de eetkamer was een qroote zit- kamer, die bijna de helft van het huis be- sloeq. Deze beviel haar dadelijk, niet al leen door de qroote afmetiaqen, maar ook door de qezelliqe, zelfs weelderiqe meubi- leerinq. Er was een qroote qemetselde schouw en qordijnen voor de ramen en tapijten, ,e,n met leer overtrokken stoelen en een heeleboel schilderijen, die meestal Inidianen en cowboys voorstelden. Maar in de eerste plaats waxen er boeken overal verspreid op de tafels, en kasten vol teqen dean muur. Ze slenterde door de qroote vertrek- ken, als Alice in Wonderland; niet ver- haasd over wat ze zaq, maar verwonderd, dat het daar wias midden in de prairie, waar de meeste huiskamers eenvoudiq, zelfs kaal waren. Ze bestudeerde de schilderijen, keek naar de titels van de boekan, zat op leeren kussens en nam dankbaar en behaqelijk de a!mo;;'eer van haar nieuwe omqevimq in zich op. ,,Zoo wil ik het later ook hebbetn," dacht ze bij zichzelf. .Alleen noq meer naar mijn smaak. ik ben niet critisch aan- qeleqd, maar ik zou het toch beter kun- nen. Tenslotte nam ze een boek op, dat haar aanlokte, trok een qrooten fauteuii naa.r het raam en rolde er zich behaqelijk in op. Ze las een paar hoofdstukken en verqat het Wrak, het aototje en den trein. Na eeniqen tijd werd ze dommeliq en haar ooqleden vielen toe. Ze voelde, dat ze insliep. Waarschijnlijk droomde ze. Maar ze kon het nooit met zekerheid zeqqen, want, al beqon het als een droom, dan eindiqde het toch met werkelijkheid. Ze hoorde een rhythmisch zoemen in de ooren en toen ze lanqzaam en met teqenzin ontwaakte, werd het steeds luider. Het qinq met een machinale reqelmaat, die haar deed den- ken aan den windmolen van de Morqan- hoeve, maar bijna op hetzelfde ooqenblik herimnerde ze zich, dat ze niet thuis was. Het was ook qeen win'dmolen; het klonk meer als een motor. Ze knipperde met de ooqen. Natuurlijk, het was een auto! Sally rekte zich uit, Als Henry Wil liams zijn auitotje had doen herleven, als hij dat wiel qevonden had, en als hij met Charley McSween qevochten had, dan had hij het druk qehad. Ze hoorde nu scherper; ze was klaar wakker. Neen, het was niet het autotje. Het was een ander soort motor, reqelmatiqer en kalmer duurder. Ze booq zich voorover en schoof het qordijn wat op zij. Het dinq, dat het leven veroorzaakt had, was juist buiten tot be- daren qebracht. Sally keek er naar met stomverbaasde ooqen. ,?Ik qeloof o, het is zoo!" Ze spronq, snel als een kat, uit den stoel en snelde in de richtinq van de keu ken. Dit zou, werd gemeend, kucnea ?ermin deren, indien in de vergunring van de hoofden vanp!aatse!ijkbestaurNedtrlandsche termeD werden gebezigd immcrs de ver- gunningsbouders zouden een zekere neiging hebben om hun bedrijf te omschrgven als in de vergunt ing werd gedaan. Het Alg. Ned. Verbond verzocht aan de Regeering de aaidrcbt van de H. P. D. te vestigeD op de wenschelijkheid in der- geiijke veigunningen zoo^eel mogelijk uit- drukkingen van goeden Nederiandschen oorsprong te bezigen. Dit zoo redelijk verzoek is afgewezi-n op den verheugeoden grond, dat er geen voldoende aanleidirg bestaat, om de algeme^ne aanschrijvirgen gericht tegen het gebruik van vreemde woorden in ambteljike briefwisseling in het bijzonder te herhal> n voor dearabteraren be'ast met het verleenen van vergunningen op den voet der Hinderordonnantie. Verbeugend is deze afwgzmg, omdat er uit blijkt, dat de Regeering de hier be- doelde aanschrijvingen nog in gedachte heeft en wenscht, dat zij wordt nageleefd en dat zjj hetbegripambtelijkebriefwisseliDg zoo ruim mogelijk wil nitlfggen immers het verleenen van vergunningen wordt er onder gebracht. SCHIPPER ZIJN. De eerste stuuxman van het in Januari bij New-Foundland veronqelukte Neder- landsche stoomschip „Alkaid" heeft aan een persman het sobere verhaal van de reddinq van het scheepsvolk door het Duitsche stoomschip Westphalia" ge daan. In het relaas van den qeredden zeeman trof mij schrijft ons „Waar- nemer" een zin en wel de volqende: ..Kapitein Graalfs heeft toen aan boord van de Westphalia" vrijwilliqers opqe- roepen om een reddinqboot te bemannen. Alic opvarenden boden zich aan". Geen mtzonderinqsqeval. Neen, de qe- schiedenis van he- ^zeewezen kent hon- derden, zoo niet duftefftden qevallen van alqemeene bereidwilliqheid van een scheepsbemanninq om een reddiinqboot te bemannen. Er is in dit opzicht ook qeen uiftblinkende natie. Toch dwinqt elk voorkomend qeval weer eerbied af. Hoo- qe zeeen beuken teqen den scheepswand. De qezaqvoerder neemt het op zijn ver- antwoordinq een sleep te water te laten en ziet als een man staat heel zijn equipage achter hem. bereid niet alleen om de ver- artwoardelijkheid mede te draqen. maar zelfs om de sloep te bemannen en te po- qen zeven-en-twintiq makkers van een wrak te halen. Als na heviqen en uiterst gevaarlijken strijd met de golven, de red- ders hun werk volbracht hebben, de man nen van de ,,Alkaid" in veiliqheid zijn qe bracht aan boord van de ,,Wbstiphalia" moet kapitein Roos van het veronqelukte s-chip behalve aan zijn redders, dank zeq- oen aan zijn eiqen mannen, die zeventien daqen - in zwaar stormweer (dekluiken, stoomleidinqen, enz. werden vernield) op voorbeeldiqe wijze hun plicht hebben ge daan. Otts volk ontleent in zijn beeldspraak ve5l aan het zeemansleven. Het qaat ons voor den wind, wij stappen in het huwe- lijksbootje, ,,hoe vaart U vraqen wij „Ze hebben ons spoor qevolqd!" hijqde ze, onder het hollen. HOOFDSTUK VIII. De schuilplaats. Op het ooqenblik dat Sally de keuken binnenstormde door de bijkeuken. kwam het Wrak binnen door de buitendeur. Hij keek haar verbaasd aan; hij wist niet, dat I ze zoo hard kon loopen. ..Waarom zoo haastig?" vroeq hij vriendelijk. .,We worden achtervolgd!" ,,Achtervolqd? Wat bedoel je?" ..Hebben ze je gezien?" hijqde ze. „Wie?" Waar heb je het over? Ik heb niets qezien dan een paar paarden."- ,,En we worden toch achtervolqd, Hen ry Williams. Ze staan voor het huis?" ..Wie staan voor het huis?" ,,De menschen, die je aanqehouden hebt de qroote auto!" Het Wra-k trok de wenkbrauwen op. keek ernstiq en richtte zich op in zijn voile lenqte. ,,0, dat is best," zei hij. ,,We zullen ze wel weer klein krijqen." Sally kreuwde. ..We moeten hier weq," zei ze heftiq. ,,We moeten ontsnappen. We zullen-twee paarden vanqen, voordat ze ons zien. }e moet rijden." Het Wrak te paard was een zieliqe ver- tooning, maar het scheen de eeniqe oplos- sing. ,,G, ik kan best rijden", zei hij. ,,Ik kan op alles rijden. Het is alleen makkelijker bun een poets te bakken. Ik heb een idee!" Zijn ooqen glinsterden. ,,We zullen hun auto nemen." Sally schudde boos het hoofd. Neen ie bent mal rie.p ze. ,,We zul len paarden nemen, als het mogelijk is. Gauw 1' elkander, wij spreken over de levenszee, die wij bevaren. Is het dan ver qezocht, lezer, om het qeval" van de ,,Alkaid" in verband te brenqen met ons persoo.nlijk leven Wanneer het waar is, in de taal onzer verbeelding, dat wij den oceaan des levens bevaren, dat wij den wind mee en teqen kunnen hebben, dat wij goed en slecht kunnen varen, zouden zich dan-al- weer in onze verbeelding qeen ,,Alkaid"- gevallen in ons persoonlijk leven kunnen voordoen Naar Uw antwoord behoef ik niet te gissen. Geen tocht over de levenszee wordt volbracht zonder strijd teqen storm en teqen wind. Geen schipper op de levenszee, die niet getuige is ge- weest van schipbreuk, van redding en van ondergamg. Maar kunnen wij ook alien van ons zelf qetuiqen, dat wij als schipper voorzichtig hebben gevaren, als wij den wind mede hadden, moedig en vastberaden op onze post stonden, wanneer stormen over ons heen trokken en hooge. zeeen ons schip teisterden Kunnen wij verklaren, al be- hneven wij dan ook niet als kapitein Roos voor een Raad van Scheepvaart te ver schijnen, dat zij, die met ons scheep gin- gen, hun plicht zouden doen, omdat wij zelf het voorbeeld gaven Laat ik deze vrnaen niet beantwoorden. Den lezer zij het overgelaten voor zichzelf het ant woord te zoeken. Kapitein Roos en zijn mannen, stuur- man Rettberq met zijn redders van de ..Westphalia" moeten ons voorbeelden zijn, voorbeelden van plichtsbetrachting, van moed en van menschenliefde. ,.Alle opvarenden boden zich aan". Zoo meet het zijn, ook in ons persoonlijke leven, wanneer in oogenblikken van qroot qevaar, alle krachten van ons geeischt worden om zee te kunnen houden. „Schipper" moeten wij zijn, in den vol- len zin des woords. Ook dan noq, wan neer men schipbreuk heeft qeleden. En met opgeheven hoofd moeten wij kunnen zeqqen: ,,Varende heb ik mijn plicht gedaan en zoo deden al mijn op varenden". Een zware eisch Voorwaar. maar ko- zen wij dan onbewust de zee als beeld van het leven? GRAFSCHENNIS. De gemeente Gilly (in de Belgische provincie Henegouwen) is thans in rep en roer ten gevolqe van de veroordeeling van den socialistischen burgemeester en van den gemeeinte-secretaris wegens graf- schennis. De lijken der gesneuvelde sol- daten uit Gilly waren na den wapenstil- stand naar de gemeente overgebracht. Toen de lijikkisten te lanq bleken voor de grafkelders, liet de burgemeester er een voudiq een stuk afzaqen. Dit lugubere werkje leidde tot een proces voor den strafrecht er, die de beklaagden vrij sprak. In hooaer beroep werd de burgemeester echter tot zes maanden gevanqenisstraf veroordeeld. Maandag moest de gemeenteraad van Gilly vergaderen, doch de liberalen en ka tholieken. die reeds vroeqer qeweigerd Ze had hem bij de hand qeqrepen en trok hem mee naar de deur, op hetzelfde ooqenblik dat Charly McSween binnen- sta'pte. Sally bleef staan en keek hem on- derzoekend aan. Als het Wrak er noq cp qesteld was hem er van ianqs te qeven, dan was nu het ooqenblik daar. En zoo noodiq. zou zij hem helpen. ,,Ik zocht je net", zei Charley tot het Wrak. .demand moet me met de koffers helpen." „I:k vroeq het Wrak. ..Koffers", herhaalde Charlev. ,,De baas is qekomen." Sally en het Wrak wierpen elkander een veelbeteekenenden blik toe. Daarna kneep ze hem hard in .de vinqers en hij begreep wat ze bedoelde. ,,Waar zijn de knechts Kunnen die qeen koffers draqen vroeq ze. ,,De knechts zijn er niet. Daarom vraaq ik het aan hem": dit met een hoofdbewe- qing in de richtinq van het Wrak. ,.Mijn man sjouwt niet met koffers." Weer kneep ze het Wdak in de vinqers. ..Waarom niet? Is hij te deftiq ,,Hij is hij is niet sterk". zei Sally. Het Wrak beqon onqedurig te worden en keek kwaadaardiq. ,,Ik qeef tioe, dat hij er niet ijzersterk uitziet. Maar een poosje qeleden zei bij, dat hij me wou afranselen en daarom dacht ik. dat hij noq wel een koffer zou kunnen hanteeren, zonder er nadeel van te ondervinden." ,,Neen, je moet maar iemand anders zoeken", zei Sally. Charley trachtte niet zijn oprechite er- qernis te verberqen. Hij nam het Wrak op van top tot teen en maakte een min- achtend qebaar. ..Als je vrouw het niet qoed vindt", zei hij schamper. .dan zal ik bet wel alleen met den chauffeur doen." Het Wrak beqreep niet, hoe hij zijn INGEZONDEN MEDEDEELINGEN. hadden ter raadsverqaderinq te verschij nen, bleven ook thans weq, evenals de socialistische raadsleden, zoodat de zittinq tot een lateren datum moest worden uit- gesteld. De burqemeester verklaarde voornemens te zijn, cassatie van 't vonnis aan te vraqen. HET FOPSPEEN-DEBAT IN DE FRANSCHE KAMER. De Fransche Kamer heeft zich in haar zititinq van Woensdaqmiddaq der voriqe week vrijwel uitsluite'nd beziq qehouden met het voorste! van prof. Pinand, strek- ken-de tot afschaffinq der volqens hem zoo uiterst onhyqienische fopspenen. Men kan licht bevroeden, dat het bij dit overiqens zeer ernstiqe debat ook aan hi- lariteit niet heeft ontbroken. Prof. Pinard, een oud-strijder in dezen, zwoer, dat hij tot zijn laatsten ademtocht teqen de fopspeen zou strijden. Als kam- pioen voor het aanqevochten artikel Trad de heer Guerin op, die hartstochtelijk be- toogde, dat een ,,sucette" ten minste veel onschuldiger is dan de oude lapjes qoed qedrenkt in een of ander vocht. Tijdens zijn rede, bleek, dat eeniqe af- qevaardiqden in de war waren en dach- ten, dat hier met de „sucette" de lolly werd bedoeld, die in het Fransch net zoo heet. W aarop de heer Guerin drie fop spenen uit zijn zak haalde en tot qroote vreu^de der Kamer op den rand van het spreekgestoelte deponeerde. Ten slotte wees hij er op, dat in qeen enkel partij- programma van de fopspeen gewag wordt gemaakt. Nadat prof. Pinard als laatste argument noo had aanqevoerd het qevaar van het t inslikken der speen.tjes, en nij sfeur had qekreqen van een communist, die met veel emphase verklaarde, dat zijn fractie vnor de afschaffinq van de fopspeen zou stem- men. werd ten slotte het voorstel-Pinard tot verbod van den verkoop met -roofe meerderheid aanqenomen. zelfbeheerschinq bewaarde, maar hij qaf Sally de schuld van alles. Hij schreeuwde alleen: „Als je denkt, da'c^ik met koffers zal smijten, wacht dan maar af, wat er met je borden zal gebeuren." -'cley verdween met de opmerking, dat hij dat niet zou behoeven te betalen. Het Wrak en Sally keken elkaar aan. Je je hebt den eiqenaar van deze plaats aanqerand kermde ze. 7 ..Hij was een ellendeling", zei het Wrak met bewonderenswaardige kalmte. Hij maakte zich qeen zorqen over den eiqenaar: hij zon hoe hij zich kon wreJken op Charley McSween. ,,Wat zullen we nu doen? Paarden gappen Sally dacht na en schudde bedacbtzaam het hoofd. ,,Neen, ik qeloof, dat het nu beter is te wachten. Ik qeloof niet, dat het zoo erq is, als ik eerst dacht. Ze zijn ons ten-mi,n- ste niet op het spoor. Ze hooren hier thuis. Waarschijnlijk weten ze niet, waar we. zijn: anders hadden we al wat ae- hoord. We moeten nu kalm overleqcjen. Het voorhaamste is, dat ze jou niet moqen zien Daarom wou ik je niet met de kof fers laten helpen." Hij zei, dat afwachten niets voor hem was. Hij zou noq het liefst de qroote auto nemen en er kalm mee vandoor qaan. Maar Sally verbood hem ten strenqste zulke plannen te beramen. (Wordt vervolqd.) NSCHE COURANT De BurgemeeBter van TER NEUZEN maakt bekend, dat ter gemeente-secretarie ter inzage ligt een aan- vraag van JACOB J.ANbEN, om vergunning tot het verrichten van bakkersnachtarbeid, tusschen 8 unr des nainiddags en 6 uur des voormiddags in het perceel Donze Visserstraat 9. Op Maandag 26 April a.s., des voormiddags 10 unr, zal in het raadhuis gelegi nlieid bestaan om ten overstaan van den Burgemeester bezwaren tegen de aanvraag in te brengen. •aarbij worden zoowel de aanvrager als zij, die bezwaren inbrengen, in de gelegeriheid gesteld zich naar aanleiding van de bezwaren mondeling en sehriftelijk te verklaren. Xoowel de aanvrager als zij, die bezwaren inbrengen, kennen gedurende acht da gen voor hetboven- g«»elde tijdstip, ter secretarie der gemeente, van de terzake ingekomen schrifturen kennis nemen. Ter Neuzen, den 27 Maart 1926. De Burgemeester voornoemd, J. HUIZINGA. m"-!H NV.Dowe iGBtDTi Tabmusabmckin JOURE UTQECHT „Wat een pech", vervolqde Sally, anq- stiq fluisterend. ,,Zoo in het hoi van den leeuw te loopen 1 Ik vertrouwde het hier al dadelijk niet, zoodra ik even had rond- gekeken."

Krantenbank Zeeland

Ter Neuzensche Courant / Neuzensche Courant / (Algemeen) nieuws en advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen | 1926 | | pagina 1