ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
Velours Cortina
Velours Verooa
No 7895.
Woensdag 81ljMaart 1928.
65e Jaargang.
HET WOONHUIS.
niet d""*
ABONNEMENTSPRIJS:
8INNENLAND>
BUITENLAND.
Wegens het
Faaschfeest zal
a.s, Maandag GEEN nummer
van dit blad verschijnen,
Bakkersnachtarbeid.
t 3 ffllLETO*.
EIGEN STOFFEERINRICHIING.
Blauw,..50 d
TZood.... 40ct\?y/
Groen...35 ct\
Geel30rflpond
mmmaaamma
\Zoor binnen Ter Neuzep f 1,40 per 3 maanoen Voor buiter, Ter Neuzen fr, per post 1,80 per 3 maanden Bij vooruitbetaling fr. per post fd.60 per jaar
Voor 't buitenland f 2,70 per 3 maanden franco per post Abonnementen voor 't buitenland alleen bij vooruitbetaling.
Dit blad verschijnt iederen Waandag-, Woensdag- en Vrljdagavond.
GEEN WIIZIGING IN DE STAATS-
LOTERIJ.
Met betrekkinq tot de Staatsloterij
merkt de Minister van Financien in de
Memorie van Antwoord op de beqroo-
tiaq van „Finanoien' op, dat omtrent deze
zaak voorshamds qeen wijziqinq in den
bestaanden toestand zal worden qebracht.
R.-KATH. VOL.KSPARTIJ.
Onder leidinq van den heer W. C. Set;
ie-ur, had Zondaq te Utrecht een alqe-
meene verqaderinq plaats van de R,-Kath.
Volkspantij.
De voorzitter opende de verqaderinq
met een toespraak, waarin hij een ui-teen-
zetbinq qaf van het partijproqram in ver-
band met een qoede welvaartpolitiek.
Spreker keurde het af, dat de voorzitter
van het R.-Kath. Werkliedenverbond in
een verqaderinq van dat Verbond propa
ganda maakte voor een qroote R.-Kath.
Staatspartij, terwijl toch vele leden van
het Verbond lid zijn van de R.-Kath
Volksoartij.
Uit het jaarverslao van den secretaris.
den heer F. Donders, bleek, dat de partij
thans 33 afdeelinqen telt. Bij de verkie-
zinqen bleken 40.000 mannen en vrouwen
achter de partij te staan. Binnenkort zul
len de 18 Rijkskieskrinqen qeformeerd
zijn.
Nadiat het jaarverslao was qoedqe-
keurd sprak Mr. P. M. Arts, lid van de
Tweede Kamer. Spreker vemeleek deze
verqaderinq bij het eerste conqr-es van de
R. Kath. Volkspartij en constateerde
daarbij den qroei der partij, zoodat deze
thans te beschouwen is als te omvatten
de .democratise he Roomsch Katholieken
en dat deze richtinq uit de R.-Kath. Staat-
psrtij eiqenlijk verdwenen is.
Sprekej: wees er vervolgen's op, dat de
•crisis voor de R.-Kath. Staatspartij op een
*mot fiasco is uitgeloopen. De vertegen-
woordiger van de partij, zeide spreker, zal
Uit het Amerikaansch door
E. J. RATH.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
Laat Uwe gebruikte meubelen
opnieuw stoffeeren met
smaakvolle dessins
Voorts alle bekende meubelstoffen
a 1 s Moquette, Trijp, Leerdoeken,
Kunstleer enz.
ook in de Tweede Kamer aan het partij
proqram vasthouden en met doen zooals
de Michaelisten bij de Oorloqsbeqrootinq,
nl. weqblijven uit de Kamer, hetqeen vol-
komen in strijd was met zijn woorden bui-
ten de Kamer.
Prof. Veraart qeeft wel af op onze par
tij, doch het ware beter, zeide spreker. dat
hij in de Kamer handelde volqens de mm-
ten van zijn democratisch proqram. Men
is bevreesd, dat R.-Kath. arbeiders zullen
overloonen naar de sociaal-democraten bii
eventueele samenwerkino tusschen de
R.-Kath. Staatspartij en de S. D. A. P.
Spreker qelooft inteqendeel dat, wan
neer samenwerkinq tot stand mocht ko-
men, de R.-Kath. Volkspartij er zal zijn
om alle R.-Kath. democraten in zich op te
nemen.
Spreker wekte ten slotte op om de
R.-Kath. Volkspartij qroot en sterk te ma-
ken, opdat later aezeqd kan worden, dat
de partij Nederland heeft behoed voor
den rooden qloed der sociaal-democratie.
KERKNTEUWS.
De Hervormde qerileente te Rijperkerk
die heel wat bezittinqen en inkomsten
heeft, is al vrij lanq vacant, omdat ze niet
bereid is den aanslaq van den raad van
beheer te betalen.
Die aanslaq qaat over een bedraq van
eeniqe duizenden. De kerkvooqdii en
raad van beheer, die vroeqer de onder-
handelinqen afbraken, zijn thans weer be-
qonnen, om door een scbikkinq to' een
overeenkomst te komen, Het is een kwes-
tie van loven en bieden qeworden en of-
schoon partijen noq lanq niet ,,bij elkaar"
zijn (men spreekt noq van een verschil
van een paar duizend gulden) hoopt en
verwacht men, dat het tot een reqelinq
zal komen, opdat men met het beroepinqs-
werk van een predikant kan aanvanqen.
OVERHEID EN TAALZUIVERING.
Er bestaat hier te lande een soort flin-
derwvt, die in harden van de hoofden van
plaatselijk bestunr de be^oegdheid legt. om
vergunnmg ta ge en tot het oper.en van
fabrieken en neringen. Deze nfive hcids-
inrichtirgeri worden dikwjils aargeduid op
de gevels, op rekeningen, in advertenties
met aan vreemde talen onHeende termen.
17)
Vervolq.
Teen ze klaar was in de keuken, qinq
at verder op verikenninq uit. Er was een
bijkeuken met noq meer poroelein, waar
ae van opkeek.
„Het is een rijke boel hier," mompelde
ae. ,,Hm! Limoqes! Wat zeq je daarvan!"
Verder was er een eetkamer, die blijk-
baar alleen als zoodaniq qebrudkt werd. De
knechts aten daar natuurlijk niet; die qe-
bruikten hun maaltijden in de keuken.
Een eetkamer was een verfijnde luxe, die
diepen indruk op haar maakte.
Naast de eetkamer was een qroote zit-
kamer, die bijna de helft van het huis be-
sloeq. Deze beviel haar dadelijk, niet al
leen door de qroote afmetiaqen, maar ook
door de qezelliqe, zelfs weelderiqe meubi-
leerinq. Er was een qroote qemetselde
schouw en qordijnen voor de ramen en
tapijten, ,e,n met leer overtrokken stoelen
en een heeleboel schilderijen, die meestal
Inidianen en cowboys voorstelden. Maar
in de eerste plaats waxen er boeken
overal verspreid op de tafels, en kasten
vol teqen dean muur.
Ze slenterde door de qroote vertrek-
ken, als Alice in Wonderland; niet ver-
haasd over wat ze zaq, maar verwonderd,
dat het daar wias midden in de prairie,
waar de meeste huiskamers eenvoudiq,
zelfs kaal waren. Ze bestudeerde de
schilderijen, keek naar de titels van de
boekan, zat op leeren kussens en nam
dankbaar en behaqelijk de a!mo;;'eer van
haar nieuwe omqevimq in zich op.
,,Zoo wil ik het later ook hebbetn,"
dacht ze bij zichzelf. .Alleen noq meer
naar mijn smaak. ik ben niet critisch aan-
qeleqd, maar ik zou het toch beter kun-
nen.
Tenslotte nam ze een boek op, dat haar
aanlokte, trok een qrooten fauteuii naa.r
het raam en rolde er zich behaqelijk in op.
Ze las een paar hoofdstukken en verqat
het Wrak, het aototje en den trein. Na
eeniqen tijd werd ze dommeliq en haar
ooqleden vielen toe. Ze voelde, dat ze
insliep.
Waarschijnlijk droomde ze. Maar ze
kon het nooit met zekerheid zeqqen, want,
al beqon het als een droom, dan eindiqde
het toch met werkelijkheid. Ze hoorde een
rhythmisch zoemen in de ooren en toen
ze lanqzaam en met teqenzin ontwaakte,
werd het steeds luider. Het qinq met een
machinale reqelmaat, die haar deed den-
ken aan den windmolen van de Morqan-
hoeve, maar bijna op hetzelfde ooqenblik
herimnerde ze zich, dat ze niet thuis was.
Het was ook qeen win'dmolen; het klonk
meer als een motor. Ze knipperde met de
ooqen. Natuurlijk, het was een auto!
Sally rekte zich uit, Als Henry Wil
liams zijn auitotje had doen herleven, als
hij dat wiel qevonden had, en als hij met
Charley McSween qevochten had, dan
had hij het druk qehad. Ze hoorde nu
scherper; ze was klaar wakker. Neen, het
was niet het autotje. Het was een ander
soort motor, reqelmatiqer en kalmer
duurder.
Ze booq zich voorover en schoof het
qordijn wat op zij. Het dinq, dat het leven
veroorzaakt had, was juist buiten tot be-
daren qebracht. Sally keek er naar met
stomverbaasde ooqen.
,?Ik qeloof o, het is zoo!"
Ze spronq, snel als een kat, uit den
stoel en snelde in de richtinq van de keu
ken.
Dit zou, werd gemeend, kucnea ?ermin
deren, indien in de vergunring van de
hoofden vanp!aatse!ijkbestaurNedtrlandsche
termeD werden gebezigd immcrs de ver-
gunningsbouders zouden een zekere neiging
hebben om hun bedrijf te omschrgven
als in de vergunt ing werd gedaan.
Het Alg. Ned. Verbond verzocht aan de
Regeering de aaidrcbt van de H. P. D.
te vestigeD op de wenschelijkheid in der-
geiijke veigunningen zoo^eel mogelijk uit-
drukkingen van goeden Nederiandschen
oorsprong te bezigen. Dit zoo redelijk
verzoek is afgewezi-n op den verheugeoden
grond, dat er geen voldoende aanleidirg
bestaat, om de algeme^ne aanschrijvirgen
gericht tegen het gebruik van vreemde
woorden in ambteljike briefwisseling in
het bijzonder te herhal> n voor dearabteraren
be'ast met het verleenen van vergunningen
op den voet der Hinderordonnantie.
Verbeugend is deze afwgzmg, omdat er
uit blijkt, dat de Regeering de hier be-
doelde aanschrijvingen nog in gedachte
heeft en wenscht, dat zij wordt nageleefd
en dat zjj hetbegripambtelijkebriefwisseliDg
zoo ruim mogelijk wil nitlfggen immers
het verleenen van vergunningen wordt er
onder gebracht.
SCHIPPER ZIJN.
De eerste stuuxman van het in Januari
bij New-Foundland veronqelukte Neder-
landsche stoomschip „Alkaid" heeft aan
een persman het sobere verhaal van de
reddinq van het scheepsvolk door het
Duitsche stoomschip Westphalia" ge
daan. In het relaas van den qeredden
zeeman trof mij schrijft ons „Waar-
nemer" een zin en wel de volqende:
..Kapitein Graalfs heeft toen aan boord
van de Westphalia" vrijwilliqers opqe-
roepen om een reddinqboot te bemannen.
Alic opvarenden boden zich aan".
Geen mtzonderinqsqeval. Neen, de qe-
schiedenis van he- ^zeewezen kent hon-
derden, zoo niet duftefftden qevallen van
alqemeene bereidwilliqheid van een
scheepsbemanninq om een reddiinqboot te
bemannen. Er is in dit opzicht ook qeen
uiftblinkende natie. Toch dwinqt elk
voorkomend qeval weer eerbied af. Hoo-
qe zeeen beuken teqen den scheepswand.
De qezaqvoerder neemt het op zijn ver-
antwoordinq een sleep te water te laten
en ziet als een man staat heel zijn equipage
achter hem. bereid niet alleen om de ver-
artwoardelijkheid mede te draqen. maar
zelfs om de sloep te bemannen en te po-
qen zeven-en-twintiq makkers van een
wrak te halen. Als na heviqen en uiterst
gevaarlijken strijd met de golven, de red-
ders hun werk volbracht hebben, de man
nen van de ,,Alkaid" in veiliqheid zijn qe
bracht aan boord van de ,,Wbstiphalia"
moet kapitein Roos van het veronqelukte
s-chip behalve aan zijn redders, dank zeq-
oen aan zijn eiqen mannen, die zeventien
daqen - in zwaar stormweer (dekluiken,
stoomleidinqen, enz. werden vernield) op
voorbeeldiqe wijze hun plicht hebben ge
daan.
Otts volk ontleent in zijn beeldspraak
ve5l aan het zeemansleven. Het qaat ons
voor den wind, wij stappen in het huwe-
lijksbootje, ,,hoe vaart U vraqen wij
„Ze hebben ons spoor qevolqd!" hijqde
ze, onder het hollen.
HOOFDSTUK VIII.
De schuilplaats.
Op het ooqenblik dat Sally de keuken
binnenstormde door de bijkeuken. kwam
het Wrak binnen door de buitendeur. Hij
keek haar verbaasd aan; hij wist niet, dat I
ze zoo hard kon loopen.
..Waarom zoo haastig?" vroeq hij
vriendelijk.
.,We worden achtervolgd!"
,,Achtervolqd? Wat bedoel je?"
..Hebben ze je gezien?" hijqde ze.
„Wie?" Waar heb je het over? Ik heb
niets qezien dan een paar paarden."-
,,En we worden toch achtervolqd, Hen
ry Williams. Ze staan voor het huis?"
..Wie staan voor het huis?"
,,De menschen, die je aanqehouden hebt
de qroote auto!"
Het Wra-k trok de wenkbrauwen op.
keek ernstiq en richtte zich op in zijn voile
lenqte.
,,0, dat is best," zei hij. ,,We zullen
ze wel weer klein krijqen."
Sally kreuwde.
..We moeten hier weq," zei ze heftiq.
,,We moeten ontsnappen. We zullen-twee
paarden vanqen, voordat ze ons zien. }e
moet rijden."
Het Wrak te paard was een zieliqe ver-
tooning, maar het scheen de eeniqe oplos-
sing.
,,G, ik kan best rijden", zei hij. ,,Ik kan
op alles rijden. Het is alleen makkelijker
bun een poets te bakken. Ik heb een idee!"
Zijn ooqen glinsterden. ,,We zullen hun
auto nemen."
Sally schudde boos het hoofd.
Neen ie bent mal rie.p ze. ,,We zul
len paarden nemen, als het mogelijk is.
Gauw 1'
elkander, wij spreken over de levenszee,
die wij bevaren. Is het dan ver qezocht,
lezer, om het qeval" van de ,,Alkaid" in
verband te brenqen met ons persoo.nlijk
leven
Wanneer het waar is, in de taal onzer
verbeelding, dat wij den oceaan des
levens bevaren, dat wij den wind mee en
teqen kunnen hebben, dat wij goed en
slecht kunnen varen, zouden zich dan-al-
weer in onze verbeelding qeen ,,Alkaid"-
gevallen in ons persoonlijk leven kunnen
voordoen Naar Uw antwoord behoef
ik niet te gissen. Geen tocht over de
levenszee wordt volbracht zonder strijd
teqen storm en teqen wind. Geen schipper
op de levenszee, die niet getuige is ge-
weest van schipbreuk, van redding en van
ondergamg.
Maar kunnen wij ook alien van ons zelf
qetuiqen, dat wij als schipper voorzichtig
hebben gevaren, als wij den wind mede
hadden, moedig en vastberaden op onze
post stonden, wanneer stormen over ons
heen trokken en hooge. zeeen ons schip
teisterden Kunnen wij verklaren, al be-
hneven wij dan ook niet als kapitein Roos
voor een Raad van Scheepvaart te ver
schijnen, dat zij, die met ons scheep gin-
gen, hun plicht zouden doen, omdat wij
zelf het voorbeeld gaven Laat ik deze
vrnaen niet beantwoorden. Den lezer zij
het overgelaten voor zichzelf het ant
woord te zoeken.
Kapitein Roos en zijn mannen, stuur-
man Rettberq met zijn redders van de
..Westphalia" moeten ons voorbeelden
zijn, voorbeelden van plichtsbetrachting,
van moed en van menschenliefde.
,.Alle opvarenden boden zich aan". Zoo
meet het zijn, ook in ons persoonlijke
leven, wanneer in oogenblikken van qroot
qevaar, alle krachten van ons geeischt
worden om zee te kunnen houden.
„Schipper" moeten wij zijn, in den vol-
len zin des woords. Ook dan noq, wan
neer men schipbreuk heeft qeleden.
En met opgeheven hoofd moeten wij
kunnen zeqqen: ,,Varende heb ik mijn
plicht gedaan en zoo deden al mijn op
varenden".
Een zware eisch Voorwaar. maar ko-
zen wij dan onbewust de zee als beeld van
het leven?
GRAFSCHENNIS.
De gemeente Gilly (in de Belgische
provincie Henegouwen) is thans in rep en
roer ten gevolqe van de veroordeeling van
den socialistischen burgemeester en van
den gemeeinte-secretaris wegens graf-
schennis. De lijken der gesneuvelde sol-
daten uit Gilly waren na den wapenstil-
stand naar de gemeente overgebracht.
Toen de lijikkisten te lanq bleken voor de
grafkelders, liet de burgemeester er een
voudiq een stuk afzaqen. Dit lugubere
werkje leidde tot een proces voor den
strafrecht er, die de beklaagden vrij sprak.
In hooaer beroep werd de burgemeester
echter tot zes maanden gevanqenisstraf
veroordeeld.
Maandag moest de gemeenteraad van
Gilly vergaderen, doch de liberalen en ka
tholieken. die reeds vroeqer qeweigerd
Ze had hem bij de hand qeqrepen en
trok hem mee naar de deur, op hetzelfde
ooqenblik dat Charly McSween binnen-
sta'pte. Sally bleef staan en keek hem on-
derzoekend aan. Als het Wrak er noq cp
qesteld was hem er van ianqs te qeven,
dan was nu het ooqenblik daar. En zoo
noodiq. zou zij hem helpen.
,,Ik zocht je net", zei Charley tot het
Wrak. .demand moet me met de koffers
helpen."
„I:k vroeq het Wrak.
..Koffers", herhaalde Charlev. ,,De
baas is qekomen."
Sally en het Wrak wierpen elkander
een veelbeteekenenden blik toe. Daarna
kneep ze hem hard in .de vinqers en hij
begreep wat ze bedoelde.
,,Waar zijn de knechts Kunnen die
qeen koffers draqen vroeq ze.
,,De knechts zijn er niet. Daarom vraaq
ik het aan hem": dit met een hoofdbewe-
qing in de richtinq van het Wrak.
,.Mijn man sjouwt niet met koffers."
Weer kneep ze het Wdak in de vinqers.
..Waarom niet? Is hij te deftiq
,,Hij is hij is niet sterk". zei Sally.
Het Wrak beqon onqedurig te worden
en keek kwaadaardiq.
,,Ik qeef tioe, dat hij er niet ijzersterk
uitziet. Maar een poosje qeleden zei bij,
dat hij me wou afranselen en daarom
dacht ik. dat hij noq wel een koffer zou
kunnen hanteeren, zonder er nadeel van
te ondervinden."
,,Neen, je moet maar iemand anders
zoeken", zei Sally.
Charley trachtte niet zijn oprechite er-
qernis te verberqen. Hij nam het Wrak
op van top tot teen en maakte een min-
achtend qebaar.
..Als je vrouw het niet qoed vindt", zei
hij schamper. .dan zal ik bet wel alleen
met den chauffeur doen."
Het Wrak beqreep niet, hoe hij zijn
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN.
hadden ter raadsverqaderinq te verschij
nen, bleven ook thans weq, evenals de
socialistische raadsleden, zoodat de zittinq
tot een lateren datum moest worden uit-
gesteld. De burqemeester verklaarde
voornemens te zijn, cassatie van 't vonnis
aan te vraqen.
HET FOPSPEEN-DEBAT IN DE
FRANSCHE KAMER.
De Fransche Kamer heeft zich in haar
zititinq van Woensdaqmiddaq der voriqe
week vrijwel uitsluite'nd beziq qehouden
met het voorste! van prof. Pinand, strek-
ken-de tot afschaffinq der volqens hem zoo
uiterst onhyqienische fopspenen.
Men kan licht bevroeden, dat het bij dit
overiqens zeer ernstiqe debat ook aan hi-
lariteit niet heeft ontbroken.
Prof. Pinard, een oud-strijder in dezen,
zwoer, dat hij tot zijn laatsten ademtocht
teqen de fopspeen zou strijden. Als kam-
pioen voor het aanqevochten artikel Trad
de heer Guerin op, die hartstochtelijk be-
toogde, dat een ,,sucette" ten minste veel
onschuldiger is dan de oude lapjes qoed
qedrenkt in een of ander vocht.
Tijdens zijn rede, bleek, dat eeniqe af-
qevaardiqden in de war waren en dach-
ten, dat hier met de „sucette" de lolly
werd bedoeld, die in het Fransch net zoo
heet. W aarop de heer Guerin drie fop
spenen uit zijn zak haalde en tot qroote
vreu^de der Kamer op den rand van het
spreekgestoelte deponeerde. Ten slotte
wees hij er op, dat in qeen enkel partij-
programma van de fopspeen gewag wordt
gemaakt.
Nadat prof. Pinard als laatste argument
noo had aanqevoerd het qevaar van het
t inslikken der speen.tjes, en nij sfeur had
qekreqen van een communist, die met veel
emphase verklaarde, dat zijn fractie vnor
de afschaffinq van de fopspeen zou stem-
men. werd ten slotte het voorstel-Pinard
tot verbod van den verkoop met -roofe
meerderheid aanqenomen.
zelfbeheerschinq bewaarde, maar hij qaf
Sally de schuld van alles. Hij schreeuwde
alleen:
„Als je denkt, da'c^ik met koffers zal
smijten, wacht dan maar af, wat er met je
borden zal gebeuren."
-'cley verdween met de opmerking,
dat hij dat niet zou behoeven te betalen.
Het Wrak en Sally keken elkaar aan.
Je je hebt den eiqenaar van deze
plaats aanqerand kermde ze.
7 ..Hij was een ellendeling", zei het
Wrak met bewonderenswaardige kalmte.
Hij maakte zich qeen zorqen over den
eiqenaar: hij zon hoe hij zich kon wreJken
op Charley McSween.
,,Wat zullen we nu doen? Paarden
gappen
Sally dacht na en schudde bedacbtzaam
het hoofd.
,,Neen, ik qeloof, dat het nu beter is te
wachten. Ik qeloof niet, dat het zoo erq
is, als ik eerst dacht. Ze zijn ons ten-mi,n-
ste niet op het spoor. Ze hooren hier
thuis. Waarschijnlijk weten ze niet, waar
we. zijn: anders hadden we al wat ae-
hoord. We moeten nu kalm overleqcjen.
Het voorhaamste is, dat ze jou niet moqen
zien Daarom wou ik je niet met de kof
fers laten helpen."
Hij zei, dat afwachten niets voor hem
was. Hij zou noq het liefst de qroote auto
nemen en er kalm mee vandoor qaan.
Maar Sally verbood hem ten strenqste
zulke plannen te beramen.
(Wordt vervolqd.)
NSCHE COURANT
De BurgemeeBter van TER NEUZEN maakt bekend,
dat ter gemeente-secretarie ter inzage ligt een aan-
vraag van JACOB J.ANbEN, om vergunning
tot het verrichten van bakkersnachtarbeid, tusschen
8 unr des nainiddags en 6 uur des voormiddags in
het perceel Donze Visserstraat 9.
Op Maandag 26 April a.s., des voormiddags 10
unr, zal in het raadhuis gelegi nlieid bestaan om ten
overstaan van den Burgemeester bezwaren tegen
de aanvraag in te brengen.
•aarbij worden zoowel de aanvrager als zij, die
bezwaren inbrengen, in de gelegeriheid gesteld zich
naar aanleiding van de bezwaren mondeling en
sehriftelijk te verklaren.
Xoowel de aanvrager als zij, die bezwaren inbrengen,
kennen gedurende acht da gen voor hetboven-
g«»elde tijdstip, ter secretarie der gemeente, van de
terzake ingekomen schrifturen kennis nemen.
Ter Neuzen, den 27 Maart 1926.
De Burgemeester voornoemd,
J. HUIZINGA.
m"-!H
NV.Dowe iGBtDTi Tabmusabmckin
JOURE UTQECHT
„Wat een pech", vervolqde Sally, anq-
stiq fluisterend. ,,Zoo in het hoi van den
leeuw te loopen 1 Ik vertrouwde het hier
al dadelijk niet, zoodra ik even had rond-
gekeken."