ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANPEREN.
"Bockin
No. 7887.
V ry dag 12 Ma-irt 1936.
66e Jaargang.
bTn n e n l a h d,
myn pyp nooit
iets anders dan
Oetker-Caka
Bakpoeder
ABONME »U£NTSP 8 US
r «UILLZT0I.
DrOef-ker's
BUITENLAND.
DOET UW 5CH0ENEN 60ED
Voor binnen Ter Neuzen /1,40 per 3 maanden Voor buiten Ter Neuzen fr. per post f 1,80 per 3 maanden Bij vooruitbetaling fr. per post '6,60 per ja? -
Voor t buitenland f 2,70 per 3 maanden franco per post Abonnementen voor *t buitenland alleen bij vooruitbetaling.
Dit blad verschljnt lederen Maandag', Woensdaj. en Vrljdagavond.
'3? WIHJiEJIXEl BXj-A-ID
HET VERDRAG MET BELGlS.
II.
De Schelde.
Wat de Schelde betreft, was de leiden-
de gedachte, die bij de in 1839 getroffen
regaling heeft voorgezeten, dat aan de
vaart van Antwerpen naar zee geen on-
noodige hindernis mocht worden in den
weg gelegd. Wij zorgen dan ook naar
ops beste weten voor een behoorlijke be-
tonning en bebakening van de vaargeulen,
voorzoover zij op ons grondgebied liggen.
Dit is niet zoo gemakkelijk als het lijkt;
in de Wester-Schelde met haar geweldige
oppervlakten overstroomde verdronken
landen, bevindt zich betrekkelijk smalle
kronkelende vaargeulen; door de getij-
beweging en stormvloeden worden mil-
lioenen kubie'ke meters zand verplaatst,
met het gevolg, dat ook de vaargeulen
zich verleggen. Nimmer sedert 1839 is aan
Belgie geweigerd om ten behoeve van
den scheepvaartweg van Antwerpen naar
zee de baggerwerken te verrichten, die
onze naburen wenschelijk achtten. Op
hun eigen kosten; die vaargeulen strekken
ten behoeve van Antwerpen niet van onze
havens.
Het nieuwe verdrag gaat echter verder;
wij zullen de onderhoudswerken zelf uit-
voeren en die betalen op den koop toe.
Nederland zal zich dus verantwoordelijk
stellen voor het in goeden staat houden
van een uiterst onbetrouwbaar vaarwater,
dat al zeer weinig geschikt is om den toe-
gangsweg te vormen tot een haven van
den rang van Antwerpen. De groote En-
gelsche en Amerikaansche wereldhavens
zullen in de naaste toekomst vaardiepten
van 130 d.M. bieden; Antwerpen zal
uiteraard niet achter willen blijven. De
Belgen zullen dus op onze Schelde een
nauwlettend toezicht uitoefenen; wat hen
betreft kan de baggermolen nooit genoeg
draaien, te meer waar de kosten voor hen
toch geen rol spelen. ,t,elfs de voor het
behoud van de Zeeuwsche landen van het
grootste gewicht zijnde watefstaatswer-
ken, o.a. dienende om de dikwijls sterke
diepe stroomen van onze dijken af te hou
den. zullen op last van Belgie eenvoudig
kunnen worden opgeruimd. V erzet Ne
derland zich tegen de eischen van Belgie.
dan wordt de schuld van het eerste het
beste scheepsongeval, dat plaats vindt.
geschoven op het onwilliqe Nederlano.
Aanvaarden wij alles of bijna alles wat
Belgie van ons verlangt, dan zal het ons
ta schatten gelds kosten en ons tot zonde-
bok maken van de grilligheid der Zeeuw
sche stroomen.
Maar ook ten aanzien van andere be-
palingen inzake de Schelde geldt: Belgie
krijgt en Nederland geeft zonder er jets
voor in de plaats te ontvangen. Onze
Nederilandsche haven Ter Neuzen heeft
de Belgische spoorwegen noodig voor
haar ontwikkeling; toen in 1914 de gunst
van de uitzonderinostarieven werd inge-
trokken, werd aan Ter Neuzen een zware
slag toegebracht. Maar in het verdrag,
waarin aan de Belgische havens een haast
niet te overziene rij van economische
voordeelen wordt toegezegd te onzen
koste, was blijkbaar geen plaats om Ter
Neuzen terug te bezorgen wat het gedu-
rende veertig jaren heeft bezeten. Daaren-
boven vindt in het tractaat een nieuwe,
eveneens geheel onredelijke bevoordeeling
van BelgiS plaats, doordat het de bepaling
bevat, dat de loodsgelden voor de reis
Uit het Amerikaansch door
E. J. RATH.
vanuit voile zee tot Antwerpen en omge-
keerd,- niet meer mogen bedragen dan die,
welke geheven worden voor de reis van
uit voile zee tot Rotterdam en omge-
keerd. Maar deze loodsgelden monen wel
lager zijn! Ook deze bepaling teekent den
geest, waarin het geheele verdrag is op-
gesteld.
Is het wonder, dat het nieuwe verdrag
het rechtsgevoel van het Nederlandsche j
volk niet bevredigt. maar beleedigt?
HET NEDERL.-BELGISCHE
VERDRAG.
De Dietsche Bond heeft in zijn verga-
dering van 6 Maart de volgende motie
aangenomen;
De Dietsche Bond enz., gezien het ver- i
slag van de rede door Mr. Van Cauwe-
laert te Antwerpen gehouden op 28 Fe- j
bruari 1926, in het Algem. Handelsblad
van 3 Maart,
onder voorbehoud omtrent de juistheid, j
daarin lezend, dat Mr. Van Cauwelaert
onder algemeene miskenning en veron-
achtzaming van de zakelijke bezwaren
van Nederlandsche zijde tegen het ont-
worpen Nederlandsch-Belgische verdrag j
geuit, zijn gehoor in algemeenheden den j
indruk heeft gegeven, als zouden deze be
zwaren voortvloeien uit ,,teveel bereke-
ning" en dat gehoor de voorstelling heeft j
gegeven als zou er van Nederlandsche 1
zijde gevaar bestaan, dat men zou willen
,,streven naar een bedekte herleving van
Munster",
betreurt ten zeerste dergelijke uitlatin-
gen, welke niet geschikt zijn om de betere
verstandhouding voor te bereiden, die de
redenaar beweert voor te staan.
FINANCIeELE HULP UIT FRANK-
RITK VOOR DE SLACHTOFFERS
VAN DEN WATERSNOGD.
Door onzen gezant te Parijs is aan den
penningmeester van de algemeene ver-
eenigde commissie tot leniging van ram-
pen door watersnood in Nederland over-
gemaakt een bedrag van f 4844,05 en
54.479.90 francs, welke bedragen zijn
gestort door in Frankrijk gevestigde of
tijdelijk verblijf houdende Nederlanders
voor de slachtoffers van den watersnood
in ons land.
Door te Parijs gevestigde Nederlan
ders werd gestort een bedrag van
f 3251,55 en 22.829,90 francs, terwijl door
de Nederlandsche kolonie aan de Fran-
sche Riviera, door inschrijving op het con-
sulaat der Nederlanden te Nice, buiten
rechtstreeks naar Nederland opgezonden
aiften, een bedrag van 1582,50 en 95.600
francs werd bijeengebracht.
De consul te Marseille maakte een be
drag van 6050 francs over, ingeschreven
door landgenooten in zijn ressort, terwijl
nog versefiillende consuls toezending van
gelden hebben aangekondigd.
Voorts is de bekende cellist Gerard
Hekking voornemens, in Mei a.s. een
concert te Parijs te geven ten bate van de
slachtoffers.
OUD MINISTER COLIJN OVER DE
C0AL1TJE.
Oud mirister Cu ijn, die zgn oude funct e
van hoofd redacteur van ,t e Standaarfl'
weer opgevac heeft, schrpft in dit blad een
artiket, onder het opschnft //Weer op de
brug'''. Daarin z^gt hp o.a. htt volgende;
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN.
naar Oetkers Recept gebakken met
een voor direct gebruik gereed Gistpoeder.
Backin vervangt de gist
Met Backin rijst het deeg onder het bakken.
Benoodigdheden
500 gram meel f 0.18
TToi1/,
250 gr. boter 0.60, of marg.
200 gram suiker. x,£\
4 eieren
I pakje Backin
1 citroen
V, liter melk.
1 theelepel zout
Bereiding:
Men roert de boter tot room, voegt hieraari
suiker en eieren toe en ten slotte roert
men het zout en de bloem, waardoor men
eerst de Backin verniengd heeft, er door,
onder toevoeging van een weinig melk.
Ten slotte mengt men de geraspte citroen>
schil en het sap van den citroen er door
en doet dit mengsel in een met boter inge»
smeerden vorm en wordt dit bij een matige
hitte 1 uur in den oven gebakken.
Men lette vooral op Backin van Dr. Oetker,
en dat op elk pakje als Eenige lmporteurs
E. Ostermann Co., A'dam, vermeld zijn.
Waar niet verkrijgbaar wende men zich
direct tot deze lmporteurs, die op aanvrage
ook een gratis»receptenboekje toezenden.
9) Vervolg.)
,,Zie je," zed ze, wijzend op Black Top.
,,We zien hier de oostelijke helling, waar-
langs het pad loopt."
,,Zoek je dien zijweg nog steeds?
,,Ja natuurlijk. }ij niet?"
,,En jouw methode om een weg te zoe-
ken is, te richten op een berg, die vijf
mijl verder ligt?"
,,Vijftien mijl - ja."
Het Wrak lachte hoonend.
„Vijf of vijftien. Dat komt op hetzelfde
neer. In plaats van uit te kijken naar wat
je zoekt, kijk je naar iets anders. Dat is
zeker jullie manier hier. Dat doet de
sheriff zeker ook."
Ze spxak hem niet tegen. Ze merkte.
dat het Wrak op iets het oog had en was
dus voorzichtig.
„Als jij hier een paar maal verdwaald
bent," zei ze, „roep je hoera ,als je een
bekend punt ziet."
„Hm!" gromde hij. „Bergen in de verte
in plaats van den weg, dien je zoekt.
,,}a," zei ze koppig. „En als jij een
betere manier hebt. zou ik die wel eens
willen weten."
Het Wrak lachte van ganscher harte
en streek over de stoppels on zijn kin, die
er sinds gisteren groeiden. Sally had hem
nog nooit zoo vroolijk gezien."
,,Mijn methode om een weg te zoeken.
zei hij, „is uit te kijken naar den weg zelf.'
Hij keek Sally aan bij deze woorden.
maar langzaam dwaalden zijn oogen af.
Sally volgde, zijn blik. Daarna uitte ze een
kreet van verbazing, sprong overeind en
boog zich voorover.
,,Hier is de weg!"
Ze waxen ongetwijfeld op een weg.
Geen breede, geplaveide weg; alleen een
paar sporen in het gras. Maar in Sally s
oogen was het een boulevard; ze kon nau-
weiijks haar oogen gelooven. Ze keek
achter de auto. Daar slingerde het pad en
verdween uit het gezicht. Daarna keek ze
het Wrak aan. Hij leunde kalm achter-
over, trommelde met de vingers onver-
schillig op het stuur en keek vergenoegd
en zegevierend voor zich uit.
,,Wanneer zag je dien weg?" vroeg ze.
„Welken weg?" plaagde het Wrak.
,,Zie je een weg? Ik dacht, dat je naar een
berg keek."
,,Ik ik zou je wel kunnen vermoor-
den," zei Sally.
Hij glimlachte minzaam en begon zijn
brilleglazen schoon te poetsen.
,,En jij laat me kalm een figuur slaan,
Henry Williams. Ik wed, dat je dien weg,
zag, voor dat je stopte. Ik zou je kunnen
haten."
,,Kijk nog maar een beetje naar je
berg," ried hij haar aan. ,Die weg loop*
niet weg. Daar zal ik wel op letten.
Sally ging weer zitten, staarde den weg
aan, balde de vuisten en barstte in lachen
uit.
,,Als je dit ooit vertelt," zei ze, ,,en ze
me dan uitlachen, dan zal de sheriff niet
de eenige zijn, wiens neus ingeslagen
Steeds sterker voel ik, dat moeilgke tijden
naderende zijn.
De zichtfare afbrokkeling vanh<tparle-
mentaire stelsel, de ver wording daarvan
tot parlementarismp, zooals Benoiat het
onlangs uirdiukte in de meeste landen
van Europa, plaats voor uite;st moeilijke
vragen.
Het verva len ten onzent van de samen-
werkiug der rechtsche partijen, en daarmee
voorshauds van de megelijkheid van een
normalen toestand op r< geeringsterrein,
roept tot zeer eri stige bezit niDg. Ik blpf
welbewust voorstander van die sameniver-
king. Tegen oveihaasting waavschuw ik
thans reeds.
Toen ik in 1920 als leider onzer partij
optrad, vond ik eeo toestand, die reeds veel
verschilde van dieD van 10 jaren vroeger.
Het coalitiegebouw vertoonde otmiskenbaar
ernstige scheuren.
Wat te duchten viel, is dan nu gesehied.
Maar nu moet dan ook de eenheid weer
groe;en. Gemaakt mag ze niet
Bezinning is noodig bij alle drie.
Men heeft het van deD kant der modtrne
democratic wel wiilen doen voorkomen,
alsof de anti revolutionnaire partij haar
verleden in de laatste jaren heeft ver-
wordt."
„Hm," peinsde het Wrak. ,,Dan zal ik
daar maar van afzien."
„Allicht."
Goed afgesproken.
,,Hoe lang heb je dien verdraaiden weg
1 ai in de gaten?" vroeg ze.
,,Op hetzelfde oogenblik, als we stop-
j ten."
,.Je mag me uitlachen," bekende Sally.
..Maar hij is niet makkelijk te vinden. Als
je er niet toevallig recht op kijkt, zie je
hem niet eens."
.Vooral niet, als je naar een berg
kijkt."
Ze voelde grooten lust hem een draai
om de ooren te geven, maar ze was bang,
dat ze zijn bril zou breken. En zijn bril
deed blijkbaar toch goeden dienst; hij
had er den weg mee gevonden. Weer
stond ze op en bestudeerde het pad, voor
zoover ze het kon volgen. Blijkbaar was
er in Iangen tijd geen wagen of auto langs
gereden. Hier en daar was het geheel ver-
borgen onder het gras. Welbeschouwd
was het toch niet heelemaal een boule
vard; het was geen weg, die veel beloofde.
Maar ze gaf toe, dat het veel beter was
dan niets.
,,Welken kant?" vroeg het Wrak.
.Recht1 door, zeker?"
,Hij schijnt ongeveer noord te loopen,"
zei Sally. ,,Daar moet de spoorweg ook
aijn. Ik weet niet waar de andere kant
naar toe gaat. Ik ik zal het jou maar
overlaten. Het is jouw weg."
Het Wrak knikte en reed door. Eeni-
gen tijd scheen de weg geen vast doel te
hebben; hij slingerde zich, zooals het het
v gemakkeJijkst uitkwam. Heuvel na heu-
loochend en in een verstard conservatisme,
bij voorkeur reactie geheeten, was vervallfn
maar ook dat gaa' voorbij.
Op zjjn tijd zal men toestemmen, dat
een gezonde fiDancieele toestand deoniris-
bare voorwaarde is voor een piogressieve
politiek die duurt.
Onze financieele toestand was in 1922
zeer ongezond geworden en is, ondanks
alles, wat ter verbetering is gedaan, nog
geenszins zooals hp behoort te zijn.
Gelijk over een paar jaar wel blijken zal
De heer Colijn zegt ten slotte, te zullen
medewerken voor bet verk'ijgen van een-
stemmigheid onder de groepen der rechter-
zijde.
EEN AMERIKAANSCH LUCHT-
SCHIP IN ZEE GESTORT.
Het Amerikaansche militaire bestuur-
bare luchtschip T. A. 5 is in zee gestort.
Groote spanning heerschte er terwijl
booten ter hulp snelden. De bemanning
van het luchtschip werd echter door een
rijkskotter opgepikt, die tevens het be-
schadigde luchtschip naar Fort Monroe
sleepte.
KRUPP WERKT MET VERLIES.
In het jaarverslag van de Krupp-fabrie-'
ken te Essen wordt een vergelijking ge-
maakt tusschen de positie der firma voor
en na den oorlog.
De balans wijst op een verlies van ruim
15 millioen marken, terwijl het jaar eindi-
gend September 1913 een winst van 41
millioen marken werd gemaakt en nadat
groote sommen voor philantropische doel-
edruden bestemd waren, kon nog een di
vidend van 14 pCt. worden uitgekeerd.
Herr Krupp von Bohlen het hoofd der
firma, verklaarde in zijn jaarverslag, dat
de Duitsche industrieen alles deden, wat
in haar macht was om de Dawes-bepalin-
gen na te komen.
Hij oordeelt voorts optimistisch over de
toekomst, met het oog op toenemende or
ders uit Rusland.
Het verslag zegt, dat 9300 machines op
last van de intergeallieerde militaire con-
trole-commissie zijn vernietigd, of 45 pCt.
van het totaal, zooals het op 1 November
1918 aanwezig was. De waarde daarvan
wordt aangegeven op ruim 100 millioen
marken, waarvan de firma Krupp slechts
een vergoeding van 40 millioen van het
rijk heeft terugontvangen.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN.
vel werd opgereden, maar niets kwam in
het zicht behalve prairie. Soms bestond
de weg nauwelijks en op andere plaatsen
waren de sporen zoo diep. dat de wielen
van de auto er in wegzonken en sturen
niet alleen overbodig, maar ook onmoge-
lijk was. Maar Sally zag, dat de weg
over het geheel toch naar het noorden
liep, hoewel zoo omzichtig, aisof hij zijn
einddoel wilde verbergen. Ze hield Black
Top in het oog, die nog steeds in de verte
zichtbaar was, maar zorgde, dat het
Wrak het niet merkte. Black Top hielp
misschien niet bij het zoeken van den
weg, maar hij was toch een soort van
baken in zee. Zoolang ze hem nog zag,
voelde ze zich veilig.
Op een punt liep de weg door een val-
lei, dwars door een riviertje. Het Wrak
vulde er den radiator en zijn veldflesch.
Sally vroeg zich af, of de spoorweg nooit
zou komen. Ze hadden ongetwijfeld ver
genoeg gereden; meer dan ver genoeg
zelfs. Maar ze had zelfs nog geen trein
hooren fluiten en geen rook aan den ho
rizon gezien. Niets dan eindelooze prairie
en armoedige prairie zelfs met schraal
gras, half verdord en verschrompeld.
Het Wrak reed voorzichtig verder; nu
hij een weg onder de wielen had, was hij
lang zoo wild niet, als wanneer hij dwars
het land door racete. Sally merkte op, dat
hij kalm voortsukkelde en zelfs zoo weinig
gas gaf, dat de motor af en toe stopte.
Hij scheen in gedachten verzonken te zijn,
en zei niets, temzij ze hem iets vroeg. Zelfs
toen ze stil hielden om koffie te drinken
en de laatste sandwiches op te eten, sprak
hij bijna geen woord
Vroeg in den middag kwam hun weg
CANADEESCH SCHIP
BESCHOTEN.
De Canadeesche regeering heeft de
klacht van den kapitein van den schoener
Eastwood", dat hij, meer dan 20 mijl uit
de Amerikaansche kust, door een Ameri
kaansch politievaartuig beschoten werd,
onder verdenking van dranksmokkelarij,
naar den Engelschen gezant te Washing
ton verwezen, ter onderzoek en afhande-
ling. De Eastwood" is door een kogel
getroffen, die eenige vernieling aan het
dek heeft aangericht; de bemanning is on-
gedeerd.
WEER EEN BUITENPLAATS
VERBRAND.
Sedert Januan zrn er in Engeland nfgen
b a- den geweest op bekende buitenplaatsfn
en kasteelen. Daarbij zijn historische ge-
bouwen verwoest en onvervangbare erfstck-
ken te loor gegaan. Pe geheele schade
van deze negen branden wordt p 6 mil
lioen gulden geschat. De verzekeringsdes-
kur digen zijn geneigd aan een toevallig
samentrefien te denken, maar men acht
het niet waarschiji lijk dat de jremiesver-
hoogd en den polishouders strengere beper-
kingen opgelegd zullen worden.
Nu weer is Lunton House kjj Brixton,
het buiten van Lord Churston, in vlammen
opgegaan en weer zijn vele kostbare schil-
derijen, oude meubelen, porselein en andere
familieschatten verloren gegaan,
Men vermoedt, dat twee van de redenen,
waarom op oude buitens zoo dikwijls brand
uitbreekt, het plaatstD van nieuwerwetscfe
kachels in oude schouwen en de gebrekkige
aanleg van electrisch litht zijn.
TER NEUZEnT 12 Maart 1926.
GEMEENTERAAD VAN
TER NEUZEN.
In de Donderdag gehouden raadszitting
werd goedgekeurd de rekening der com
missie tot wering van schoolverzuim te
Sluiskii over 1925 met een goed slot van
-rmnnin
uit op een anderen. Deze vormde net bo-
venstuk van een T., terwijl zij hadden
gereden langs den stok. Het Wrak stopte
er en keek zijn gezellin vragend aan.
Sally overlegde zwijgend in zichzelf. Er
was aeen black Top te zien om haar te
helpen. Het lastigste van dezen mieuwen
weg was, dat hij waarschijnlijk evenwijdig
liep aan den spoorweg, en ze wist heele
maal niet in welke richting ze de beste
vooruitzichten hadden. Het was een veel
grootere weg, blijkbaar druk bereden door
auto's.
.Zouden we niet kunnen wachten, tot-
dat er iemand voorbijkomt?" stelde ze
voor.
,,Wat voor nut heeft dat?"
..Misschien geen. Het is tijd verspiUen
om hier te gaan zitten wachten."
Het Wrak knikte.
,,Laten we dan rechtsaf gaan." zei
Sally. ,,Dat is in ieder geval in de rich-
ting van Chicago.
Ze sloegen rechtsaf en vglgden den
nieuwen weg.
Voor een weg, met de pretenties van
een heirbaan, was hij merkwaardig stil.
Het Wrak merkte dit op, toen ze er een
uur lang over gereden hadden.
..Bouwen ze hier nooit huizen of
steden?" vroe^ hij ongeduldig.
Zeker wel, zei Sally snibbig.
..Waar zijn ze dan?"
.Weet je wel, dat Montana op twee na
de grootste staat is van Amerika?"
,,0 ja? Waarom woont er dan nie-
mamd?"
,,Je maakt me zoo moe als een hond."
zei Sally. ,.Laat Montana met rust."
Met plezier. (Wordt vervolgd.)
-w»l
I
ft
0.35
0.10
0.24
0.07'/,
0.05
0.02
t
