algemeen nieuws- en advertentieblad yoor zeeuwsch-vlaanderen.
No. 7831.
Vrijdag 30 October 1935,
65® Jaargaiig-.
Of dieien spreken kunnen?
ABONNEMENTSPRIJS
BUITENLAND.
Voor binnen Ter Neuzen f 1,40 per 3 maanden. - Voor buiten Ter Neuzen fr. per post f 1,80 per 3 maanden - Bij vooruitbetaling fr per post /«,60 per jaar -
Voor Ned. Indie en Amerika 2,70 per 3 maanden Voor 't overig buitenland f 3,35 per 3 maanden Abonnementen voor't buitenland alleen bq vooruitbetaling.
STB JBLjJlJD-
Men vreeze geen oogenblik, dat wij
ons widen gaan mengen in de gerucht-
makende Amsterdamsche kwestie, nu een
vermaard en volijverig, maar ook uiterst
bekwaam, Gereformeerd predikant al-
daar in staat van beschuldiging werd ge-
steld, omdat hij in een preek zich minder
voorzichtig en behoedzaam schijnt te heb-
ben uitgelaten, en aldus den schijn heeft
gewekt (althans bij een van zijn hoor-
ders, die niet bijzonder met hem op goe-
den voet scheen te staan) van niet te
gelooven, dat werkelijk de slang in het
Paradijs zou hebben gesproken. Hoe in-
teressant overigens deze kwestie ook
moge zijn, ook uit een kerkhistorisch
oogpunt, wij zijn de meening toegedaan,
dat dergelijke zaken zich niet leenen voor
een kortere of zelfs breedere beschou-
wing in een blad als het onze. Waar
echter in den laatsten tijd bijzonder
merkwaardige dingen worden medege-
deeld over het spreken van dieren. door
mannen en vrouwen, die deze dingen
mogen beoordeelen, en van wie met goe-
den grond mag worden verwacht, dat zij
de resultaten van hun onderzoek niet la-
ten beinvloeden door noch in dienst stel-
len van een bepaalde theologische of reli-
gieuse beschouwing, gelooven wij goed
te doen, indien wij in een artikel daar-
omtrent onzen lezers eens het een en an-
der gaan bekend maken.
Wie over een onderwerp als het bo-
ven dit artikel geplaatste handelen gaat,
zal goed doen zijn taak en doel wat bree
der *op te vatten, en zal zeker lot verras-
sende en tegelijkertijd meer betrouwbare
vondsten en resultaten komen, indien hij
dit zoogenaamde spreken der dieren
beschouwt in samenhang met en als uit-
vloeisel van een sociaal instinct van een
of andere diersoort.
Onder sociale instincten verstaan wij
dan vooral die handelingen, waarvan
sommige door bepaalde individuen van
een soort worden vernicht, of ook: han
delingen, door andere individuen uitge-
voerd, terwijl die verschillende indivi
duen in een gemeenschap dan samen-
leven. Zoo wordt het dan arbeidsver
deeling dus tusschen de verschillende
leden van een en denzelfden staat.
Is het niet hoogst menkwaardig al da-
delijk, en leerzaam, enbeschamend,
dat wij bij verscheiden diersoorten zoo n
keurige en minutieuse arbeidsverdeeling
aantreffen Bijna alle in kudden levende
zoogdieren zetten schildwachten uit, hou-
den er terreinverkenners enz. op na, maar
toch* wordt er nergens zoo'n volledige
arbeidsverdeeling bereikt als bij de bijen
en de mieren. En dat dan weer in bijzon
der groote verscheidenheid, want bij de
ongeveer vijfduizend soorten van mieren,
die er zijn, zijn er geen twee, die volko-
men dezelfde instincten vertoonen.
Al dadelijk de nestbouw der mieren
doet het ons zien, hoe hier de vele indi
viduen van een mierenkolonie samenwer-
ken, terwijl allerki aardige en doelma-
tige inrichtingen worden aangetrof-
fen, die men in die voortreffelijkheid en
vindingrijkheid nergens elders aantreft.
De aardnesten der mieren bijvoorbeeld,
die uit gangen en kamers bestaan als de
mijnen der menschen, zijn soms ook nog
voorzien van eenbovenbouw, en
hebben dan nota bene niet zelden
verborgen uitgangen naar de aardopper-
vlakte. De gewone uitgangen zijn soms
voorzien van een wal, om de uitgangs-
openingen te beveiiigen tegen binnen-
stroomend regenwater of ook tegen stui-
ven. Dan zijn er zwevende nesten, door
sommige miersoorten ge'bouwd in boomen
of heresters, die door de mieren zelf wor
den bezet met bepaalde kleine planten,
die zij uitzaaien.
Doflein heeft een uitstekende beschrij-
ving gegeven van den nestbouw van de
wevermier. Deze miersoort bouwt haar
nesten op levende boomen, welker bla-
deren dienst doen als wanden van het
nest. En deze blaren worden dan on-
derling verbonden door een fijn, zijde-
achtig spinsel, dat geleverd wordt door
de sterk ontwikkelde spinklieren van de
larven van deze zelfde miersoort. De
zelfde onderzoeker, Doflein, heeft waar-
genomen, hoe een groot aantal arbeid-
sters in rij en gelid naast elkander gingen
staan om de randen van de bladeren, die
zij noodig hadden, naar elkaar toe te
brengen. Ze moesten daartoe met haar
kaken den rand van het eene blad aan-
grijpen, dan zich met de drie paar pooten,
die zij hebben, aan de oppervlakte van
het andere blad vasthaken, en dan trok-
ken zij op die wijze de randen paar elkan
der toe.
Er zijn andere onderzoekers, die ge-
constateerd hebben, dat de arbeidende
mieren daarbij niet altijd eenvoudig een
rij formeerden. maar dat zij, als de ruim-
te tusschen de beide bladeren grooter
was dan de lengte van een mieren-
lichaam, vaak op de ingenieuse gedachte
kwamen om door een aantal dieren een
levende keten te vormen om dan langs
dien weg de spleet te overbruggen. En
nog merkwaardiger is het om te hooren,
hoe zij dit deden Zij deden het door el
kaar met de kaken om het middel te vat
ten; dan werden met rukken de blad-
randen (alweer door gemeenschappe-
lijken arbeid) naar elkaar toegebracht,
tot deze heel dicht bij elkaar waren; en
als dat was geschied, dan naderden aan
de binnenzijde van de bladeren nieuwe
arbeidsters, die elk een larve van de
eigen soort tusschen de kaken droegen.
Het vooreind van de larve werd dan
tegen den bladrand geplaatst en zoo werd
even gewacht, alsof zij door het aan-
drukken van den larvenkop (zooals wij
menschen doen met een tube kleefstof
het einde van den door de larve gespon-
nen draad wilden vastkleven. Zoo werd
een vast weefsel gesponnen over de
spleet, en gebruiken deze mieren dus
blijkbaar hun eigen larven als spoelen.
Bekende vakmannen beweren, dat een
samenwerking als deze nergens elders in
de natuur voorkomt, en bovendien is dit
een van de weinige gevallen, die bekend
zijn, waarin een dier een werktuig ge-
bruikt.
Een andere functie in den mierenstaat
na den nestbouw is de voeding van de
volwassen dieren en van de larven. In
elk mierennest gaat slechts een gedeelte
van de arbeidsters er op uit om voedsel
te halen. Het meest karakteristieke voor-
beeld echter zijn wel de Amazone-mieren,
bij wie de zoogenaamde ,,slavernij' tot
de hoogste ontwikkeling is gekomen.
Deze Amazone-mieren hebben kaken, die
niet als zoodanig zijn te gebruiken, maar
die zoo scherp zijn als dolken. Zij arbei-
den niet en zijn daartoe ook in het ge-
heel niet in staat. Als zij geen slaven
hadden, zouden zij geen voedsel tot zich
kunnen nemen, en zouden zij moeten
sterven. Maar nu zijn zij tevens gewel-
dige strijders In groote legers verlaten
zij hun nesten om andere miersoorten te
overvallen en daarvan de larven te stelen,
die dan mede te nemen naar hun nest en
op te kweeken tot slaven. Hun legers
zijn georganiseerd als de meest moderne
armeeen.
Zou het oms na het reeds medegedeelde
verbazen, indien wij vernamen, dat deze
dieren, als mieren en bijen, nu ook het
vermogen bezitten om elkander iets mede
te deelen Waar er toch niet alleen een
groote arbeidsverdeeling bestaat, maar
ook velerlei arbeid gezamenlijk wordt
uitgevoerd, moet er wel bijna een mede-
deelingsvermogen aanwezig zijn. En wie
nu wel eens een mierennest wat rustiger
heeft gadegeslagen, zal stellig gezien heb
ben, hoe de mieren elkander herhaalde-
lijk met de voelers op het lichaam en
vooral op den kop bekloppen. Dat moet
dus wel een soort van mededeelingen-
doen zijn. Langs dezen weg wordt dan
aangezet tot nadoen, bijvoorbeeld bij een
gemeenschappelijken aanval of bij een
massa-vlucht, bij het gaan op expeditie,
bij wisseling van nest, enz. Ook worden
door deze teekenspraak waarschuwingen
gegeven, wordt bij anderen langs dezen
weg opwinding gekalmeerd en zelfs bij
andere mieren omvoedsel gebedeld
Lubbock heeft een proef genomen om
naar het bestaan van dit mededeelings-
vermogen een onderzoek in te stellen,
die prachtig is geslaagd. Eenige doode
insecten werden dan op eenigen afstand
van een nest vastgemaakt, en men liet
ze door een enkele mier ,,ontdekken
Dit beestje trachtte eerst vergeefs den
buit naar het nest te sleepen. Dan keerde
het naar het nest terug en verscheen
spoedig weer, gevolgd door een groot
aantal andere mieren, die haar hielpen
het insect bij gedeelten weg te sleepen.
En een ander onderzoeker: Wassmann,
die van dit alles studie heeft gemaakt,
verzekert ons, dat de teekenspraak der
mieren ongeveer even gecompliceerd
moet zijn als de „spraak" van de vogels.
Maar niet alleen de mieren zijn zoo rijk
om dit mededeelingsvermogen te bezitten.
Ook de bijen kunnen elkaar hun gevoe-
lens mededeelen, wel niet door tasten,
maar doorgeluiden. Men heeft in
een bijenkorf verschillende geluiden
waargenomen, al naar omstandigheden.
Gewoonlijk heerscht daar een zacht ge-
brom. Geheel verschillend daarvan is de
hooge zwermtoon, die vooraf schijnt te
gaan aan den huwelijksvlucht. En dan
vertelt men ons, dat de bijen ,,huilen".
wanneer de koningin uit den korf is ver-
wijderd. Ook is van de koninginnen be
kend, dat zij nog bijzondere geluiden kun
nen voortbrengen. De het eerst uit de
cocon gekomen koningin heeft het in
stinct, om de andere, die nog niet uit-
gekomen is, te dooden. En als dit nu door
de arbeidsters wordt verhinderd, omdat
de kolonie nog zwermen wil, dan begint
de jonge koningin uit jaloerschheid te
,,tuten", waarop de rijpste, nog ingeslo-
ten koningin met een ..kwaaktoon" ant-
woordt. En dit kan zoo dagen-lang
duren tot het zwermen eindelijk begint.
Genoeg om te laten zien, hoeveel on-
begrijpelijks en verwonderlijks er is in het
dierenrijk. Natuurlijk: spreken en praten
is dit alles niet; maar men zal het met
ons eens zijn: op deze wijze en langs
dezen weg nadert het dier toch wel zeer
dicht tot den mensch!
De afstand. is altijd nog groot genoeg
om geen verwarring te vreezen, maar
toch: de gelijkenis is weer altijd zoo, dat
wij des te beCer en onze voorrechten en
onze verplichti tgen gaan verstaan. Laten
wij, menscheii, die zoo heerlijk zijn toege-
rust met andere Godsgaven, onze
plants in de schepping weten en met eere
vervullen, en laten wij die talenten steeds
meer besteden tot 's menschen heil en
Scheppers eer!
DE FINANCIEeLE PLANNEN DER
BELGISCHE REGEERING.
De Belgische Minister van Financien,
Janssen, heeft omtrent zijn financieele
plannen verklaard, dat hij is begonnen
met de uitwerking van een algemeen over-
zicht betreffende den financieelen toe-
stand van Belgie, waarmede hij binnen
eenige weken voor het parlement hoopt te
verschijnen.
Naast de landen, welke den gouden
standaard hebben gehandhaafd of weder
ingevoerd en hun steun o.a. door de uit-
gitte eener groote internationale leening
voor het herstel van den financieelen toe-
stand van Belgie hebben toegelegd, n.l.
de Vereenigde Staten, Engeland. Zwit-
serland en Nederland, kan thans ook de-
finitief Zweden worden genoemd.
De desbetreffende telegrafische toezeg-
ging had de minister ontvangem. Demede-
werking van Nederland wordt door den
minister zeer op prijs gesteld; de onder-
handelingen met de Nederlandsche fi
nancieele wereld werden niet weinig
veraangenaamd door de persoonlijke re-
laties van den minister tot de heeren Vis-
sering en Ter Meulen.
De koersbeweging van den Belgischen
franc aan de buitenlandsche beurzen is
thans volkpnvn losgemaakt van die van
het Fransche ruilmiddel. Er is op dit
oogenblik slechts een verhouding van de
Belgische valuta tot een buitenlandsche,
die de voile aandacht van den minister
heeft, n.l. die tot het Engelsche pond ster
ling. De minister zeide ten voile verze-
kerd te zijn over de middelen te beschik-
ken, welke dezen toestand zullen besten-
digen en welke schommelingen overigens
andere valuta's mogen vertoonen, zijn de
vies luidt: ,,Ik beweeg mij niet".
BET NEDERL-BELGISCH VERDRAG
Naar „Het Laatste Nieuws" meldt, houdt
men zich te Brussel in het departement
van Buitenlandsche Zaken druk bezig met
het opmaken van de memorie van toelich-
ting bg het ontwerp tot bekrachtiging van
de overeenkomst BelgieNederland inzake
het Schelde-regiem. Dit ontwerp zal door
minister Vandervelde ingediend worden bij
de heropening van den parlementairen
zittijd (10 November).
HET VERDRAG NEDERLAND-BELGIE.
Bij het bericht, dat de Belgischen gezant
te 's Gravenhage, prins de Ligne, be-
sprekingen heeft gevoerd met den Belgischen
Minister van Buitenlandsche zaken, Van
dervelde, over de ratificatie van het Neder
lardseh-Belgische verdrag teekent de
Brusselsche correspondent van „De Msbd."
aan
„Men mag zich afvragen, of het bezoek
niet eerder dient om, naar wij hier in
diplomatieke kringen onder groot voor-
behoud hebben hooren fluisteren, gedaan
te krijgen, dat de voor Nederlard scherpe
kanten van het verdrag iu quaestie, die
de bekende oppositie van zekere zijde
hebben uitgelokt, wat geschaafd zouden
worden teneinde het voor het Nederlandsch
parlement aannemelijk te maken.
DE TOESTAND.
Painleve heeft, zooals wij meldden, na
den kabinetsraad van Dinsdag het ontslag
van het heele Fransche kabinet ingediend.
Van een bekend hoogleeraar in de ge-
neeskunde, die het met zijn assistent niet
vinden kon, wordt verhaald, dat hij dezen
op een goeden dag, dat het hem te mach-
tig geworden was, een oogenblik buiten
de operatiezaal riep en bem mededeelde
„Mijnheer, een van ons tweeen moet weg,
maar ik ga nietDeze methode had
Painleve eerst in een bewogen quart d'heure
voor een vroegeren kabinetsraad tegenover
Cail'aux, zijn minister van financien, be-
proefd, maar zonder succes. Nu heeft hg
langs den omweg van een collectief ont
slag toch bereikt, dat Caillaux, zes maan
den geleden begroet als de ridder die den
venijnigen draak der inflatie zou dooden,
demissionair is geworden. Men verwachtte
terstond een nieuw kabinet-Painleve met
een nieuw minister van financien en mis-
schien nog een paar anderen om dan weer
voort te modderen, zoo mogelijk tot 1
December wanneer Briand gelegenheid zou
krijgen zijn paraaf onder het tractaat van
Locarno met zijn handteekening te be-
krachtigen, hoewel die van een ander mi
nister van buitenlandsche zaken even goea
haar kracht zou hebben.
De uitdrukking „voo;tmodderen" schrijft
de N. ft. Crt., behoortbij een toestand, die
indtrdaad zoo helder als modder is, als
men het communique dat het aftreden van
het minis erie met redenen heet te om-
kleeden, als leidraad wil nemen Dit begint
namelijk met te verklaren dat de kabinets
raad, die in zijn vorige vergadering de
voorstellen van den minister van financien
gunstig beoordeeld bad, de beraadslaging
over het onderwerp heeft voortgezet, (welke
geen wezenlgk verschil tusschen de leden
van het kabinet aan den dag bracht) ten-
eirde met het oog op den politic ken en
parlementairen toestand gelijk die zich bij
de jongste partij-betoogingen had voorge-
daan, te handelen. Overtuigd zoo ver-
volgd het communique dat de spoed-
eischende inspanning, die noodzakelijk is
voor het nationaal herstel, alleen kan ge-
schieden met de zekerheid van een stand-
vastige meerderheid, heeft de regeering
met algemeene stemmen besloten haar
ontslag in handen van den president der
republiek te plaatsen.
Een andere uitlegging dan dat de re
geering het over het. algemeen eens is ge-
weest met Caillaux's plannen, is nauwelijks
mogelijk. Toch weet iedereen, dat zij alleen
aftrad, om Caillaux eruit te krijgen. De
meerderheid ve'rloochent dus haar overtuiging
dat Caillaux plannen aannemelijk, gezor d
en verstandig zijn, om naar hetpijpenvan
het congres van socialistische radicalen (een
van „de jorgste partij betoogingen") te
dansen. De socialisten, die altijd door op
de heffing ineens getamboereerd hebben en
de socialistische radikalen zijn te zamen
twee machtige factored, wier meening men
niet opzij kan schuiven, zonder gevaar te
loopen in de Kamer of in de minderheid
te ger&kfn of de „gevangene van de rech-
terzijde" te worden, wat Painleve en zijn
medestanders blijkbaar als de ergste moge-
lijkheid beschouwen. De regeering offert
dus haar eigen overtuiging, dat Caillaux
plannen goed zijn op. terwille van de op-
vatting van het kartel (ten minste een
belangrijk deel ervan), dat zij niet deugen,
ter wille van de zekerheid van een „stand-
vastige mee deiheid". Cynischer had Pain
leve er nret voor uit kunren komen, dat
hij slechts een opportunist is.
Met dat al zal men nog af moeten wach-
ten of de kapitaalheffing werkelgk in de
Kamer van de stemmen van het heele
kartel („standvast ge meerderheid") zoo
zeker kan zijn, waarna de Senaat nog aan
het woord moet komen. van wien het geen
ge'neim is, dat hij meer voelt, voor Caillaux'
bedachtzaamheid dan voorde verwezen ijking
van radieale beto'ten aan de kiezers. Het
eenige wat men met waarschijniijkheid
zeggen kan, is, dat de heffing van het
kaoitaal automatisch haar beslag zal krijgen,
als men de zaken door politiek gemodder
nog lang op hun belocp laat en den franc
zijn depreciatie-proces laat vervolgen Dan,
zullen vooral de spaarders van den midden-
stand, die Caillaux wilde onlzien, gelijk in
Duitschland, dupe worden. Painleve zal
indien hij of een geestverwant van hem
weer opdracht heeft gekregen tot voi ming
van het n'euwe kabinet, d t hervormen,
maar is dan bij lange ra nog nut aan het
jTjationale herstel" toe. En daarnm is het
niet eens zoo onmogelijk, dat vo^r Caillaux,
nadat men eenige pijnlijke ervaringen heeft
opgedaan, weer zijn dag zal aanbreken.
Painleve heeft Woensdag van p;esident
Doumergue de opdracht gekregen en aan-
vaard om bet nieuwe kabinet te vormen
en nog voor het ochtendgloren zat het
reeds in elkaar. De paar persoonsverande-
ringen erin de portefeuille van oorlog
is van Painleve op Deladier overgegaan,
de Monzie heeft zijn plaats van juatitie
afgestaan aan Chautemps en heHt zelf
openbare werken ond<=r zich genomen, enz.
kunnen nauwelijks itmand belang in-
loezemen tegenover het belangwekkende
feit, dat Pain'eve ten slotte zelf de porte
feuille van financien heeft genomen.
Painleve heeft als wiskundige totdusverop
een heel andere manier met getallen te doen
gehad dan nu van hem aan het hoofd van
de Schatkist verlangd zal worden. De
moeilgk oplosbare vraagstukken die den
wiskunstenaar aantrekken, zijn ook van
geheel anderen aard dan de netelige pro-
blemen, voor welke hij in den ontredderden
financieelen trestand zal komen te staan.
Maar de partijpolitlek heeft Let gewild, dat
een bekwaam financiee' specalist thans
vervangen is door een bewindsman, die een
nieuweling op het gebied der financieele
gezondmaking is.
Het nieuwe kabinet is, door de ver-
dwijning van Caillaux, meer naar links
gericht dan het vorige en daardoor bij de
tegenwoordige constellatie en gezindheid
van Kamer en Senaat vermoedelijk ook
zwakker. Men zal geneigd zijn het als
een overgangsministerie te bestempelen,
maar waar voert de overgang dan heen
Naar sterkere mannen misschier, en het
ontbreekt niet aan profeten, die een her-
verrgzing van de ster van Poincare naast
die van Caillaux meenen te kunnen voor-
spellen, al of niet na Kamerontbir ding.
Hiermee begeeft men zich echter op het
gebied van politieke sterrenwichelarij.
De Raad van den Volkenbond is te
Parijs goed op weg met de bijlegging van
het Bulgaarsch-Grieksche incident, dat in
tijden, toen er nog geen Volkenbond was,
tusschen twee Balkan-volken die elkaar
fel haten, gemakkelijk tot een oorlog had
kunnen leiden-
Men ziet nu integendeel, dat Roemenie
hetwelk in die vroegere tjjden aanvechting
had kunnen krijgen om mee te gaan strijden,
met een geimproviseerde tusschenkcmst in
dezelfde richting werkzaam is als de
vredestichtende Volker bondsraad. Grieken-
land heeft zich door Chamberlain moeten
laten voorhouden dat bet gebeurde' een
hoon voor de beschaving was, en reeds de
moreele pressie van den Raad zal, naar
zich laat aanzien, voldoerde zijn, om de
Grieken te bewegen hun troepen uit Bul-
gaarsch gebied terug trekken. Pulgarije
is, als benadee'de partij, natuurlijk een
toonbeeld van gehoorzaamheid aan 's Raads
voorscbriften.
Wanneer de zaak onpartijdig onderzocht
is, zal pas kunnen blijken. in hoever Grie-
kenland recht op schadevergoeding heeft
en wat er dan van de oorspronkelijke
eischen over kan blijven.
SIC TRANSIT.
Dr. Edmund Stinnes, de zorn van wijhn
den milliardair Hugo Stinres is 23 dezer
plotseling raar Amerika vertrokken. Over
dat veel op een vlucht lijkende vertrek
van dr. Edmund St'nres naar Amerika
meldt men uit Berlijn, dat Stinnes in het
laatst van de vorige week bg den curator
van het Stinnes coucern verscheen en daar
vroeg of men hem zekefheid kon geven,
dat er vcor hem, Edmnrd Stinnes nog een
millioen mark over zou bijiven. De cu: ator
actwoordde ontkenrend, waarop Stinnes
zeide, dat bet voor htm dan geen doel
meer had in Duitschland te blijven. Hij
heeft door bemiddeling van de Kamer van
Koophandel een visum naar Amerika ge
kregen en is verleden week Dim dag 20
October daarheen in alle stilte vertrokken.
Zelfs de naaHe bloedverwar.ten wer-Jen er
niet in gekend en Stinnes heeft ook van
zijn particuliaren secretaris niet eens af-
scheid genomen. De zenn van den milli
ardair is als een arm man naar de Nieuwe
Wer-Td vertrokk- n.
Stinnes zou voor zijn vertrek een tg-
eenkom't m<t zijn familie bel ben gehad,
waarin prir.cipieel werd besloten t t een
verdeeiiDg in de veronderstelling, dat
de A.G A. door de banken zon worden
gesaneerd. Daar dit eohter met het geval
schijnt te zijn. is Stimos. die boven dien
onlangs een zenuwaanval bfeft gehad, na
aaD zijn vrouw een algemeene volmacbt
te bebben verstrekt, vertrokken.
TER NEUZEN, 30 October 1925.
POST EN TELEGKAF1E.
Aan de telefoniste 2e klasse bij den
inttriocalen dienst, J. A. de Smidt, te
Sas van Gent, post- en le egraafkantoor
is op haar ver^oek van lb November i025
tot en met 15 Jamari 192b non ac'ief
verleend.
DE DUIVEN-KWEST'iE.
Het was te begrijpen, dat het besluit
van den gemeenceraad, waarbij verboden
wordt in de bebouwde kommen duiven
te houden anders dan in hokken, oij de
vele beoetenaars der duivensport zou
werken als een knuppel in het hoender-
hok. Nadat sinds het begin dezer eeuw
een dergelijke bepaling in de politiever-
ordening voorkwam, is deze bij eene al
gemeene herziening dier veEordening
niei hersteld en is sinds het vervallen
dier bepaling de liefhebberij voor het
houden van postduiven sterk toegenomen.
Zooals is aangekondigd, werd j.l.
Woensdagavond op initiatief van de be-
sturen der verschillende alhier bestaande
vereendgingen van duivenhouders eene
protestvergadering gehouden. De op-
komst van duivenhouders en belangstel-
lenden was groot, daar de bovenzaal van
het „Hotel du Commerce" geheel bezet
was. Er waren ook velen van Sluiskil
opgekomen. alsook enkelen uit omliggen-
de gemeenten.
Namens de besturen werd de vergad
TER NEUZENSCHE COURANT
