ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
Wvberf
No, 7829.
Maandag 26 October 1925.
65e Jaargau
DE INDRINGER
BINNENLANO.
TXUILLZTOH.
BUITENLAND.
VMrbtaT.. Voorp'f" ^^-"Abonnfmenta'IlS^fl^aSd .?£'^oo^i&lng.
HET TRACTAAT MET BELGIE.
Naar uit Brussel gemeld werd zou de
prins De Ligne, de Belgische gezant te
's Gravenhage Zaterdag te Brussel aan-
komen, waar hp een onderhoud zal hebben
met d-n heer Zandervelde, den Minister
van Buitealandsche Zaken.
Besproken zullen worden de kwestie van
het Hollandsch-Belgisch-verdrag en eenige
nadere verduidelijkingen door de Nedei
landsche regeering dienaangaande gevraagd.
Het bestuar van de Alg. R.-K. Werk-
gevers Yereeniging heeft uit leden dezer
Vereeniging een commissie samengesteld
ter bestudeering van het tractaat Nederland-
Belgie.
Het dagelijksch bestuur heeft getracht
deze commissie zooveel mogelijk een ver-
tegenwoordiging der locale belangengroepen
te doen zijn, zoodat op zijn uitnoodiging
hierin zitting hebben genomenG. F. H.
Houben, Amsterdam, voorzitter; F. B. G.
de Meijer, Ter Neuzen; H. Smeets, Roer-
mond; P. J- M. Verschure, Amsterdam;
B. M. Yismans, Rotterdamdr. L. G.
Kortenhorst, Den Haag en Mr. A. Diepen-
broeck, Den Haag, secretarissen.
Op een Woensdagavond ten stadhuize
van Dordrecht, onder voorzitterschap van
den burgemeester gehouden vergadering
van ingezetenen, is, na een inleiding van
ir. A A. Mussert, secretaris vau het Natio-
naal Oomite van Actie tot wijziging van
het verdrag met Belgie, een afdeeling
Dordrecht van het Comite van Actie opge-
richt, waarvan tot bestuursleden werden
gekozen mr. J. van Droogen, mr. J. G.
Pijnacker Hordijk, en de heeren L. de
Lange, A. J. Roest en J. G. van Niftrik.
Spoedig zullen de noodige maatregelen
worden genomen, om tot uitbreidirig van
de aldaar gestichte afdeeling te geraken.
HET NEDERLANDSCH-BELG1SCH
VERDRAG.
Op verzoek van de Nederlandsche partjj-
geuooten zullen, naar „De Schelde' meldt,
de socialisten te Antwerpen eerlang een
vergadering houden, waarop door beide
partijen over het Nederlandsch-Belgisch
verdrag zal worden beraadslaagd.
UNTER DEN LINDEN-PRIJSVRAAG.
Een Nederlandsch ontwerp bekroond.
Geruimen tijd geleden heeft het gemeente-
bestuur van Berlijn een internationale
architectonische prpsvraag uitgeschreven
ffHoe moet Unter den Linden, de hoofd-
straat van Berlpn, zich in de 20ste eeuw
ontwikkelen V"
De jury, bestaaude uit den Stadtebau
Director Elkart, de professoren Poelzig,
Fahrenkamp en Dernburg en de redac-
teuren van het tpdschrift „Stadtebau dr.
Werner Hegeman en Gunther Wasmuth,
heeft thans, na het groot aantal inzen-
dingen nauwkeurig te hebben onderzocht,
den eersten prijs van 1500 mark toege-
kend aan onzen landgenoot C. van Eesteren,
architect te 's Gravenhage.
De bekroonde ontwerpen zullen de vol-
gende week tentoongesteld worden.
INGESCHREVENEN LIGHTING 1926.
Vanwege het department van Oovlog
is aan de burgemeesters der gemeenten
een schrijven gericht, waarin wordt mtede
gedeeld, dat ten aanzien van de tot ge
woon dieustplichtige bestemde ingeschreve-
nen der lichting 1926, die een verbintenis
hebben gesloten bij den vrijwilligen land-
storm, doch nog niet in het bezit zpn van
het bewps van voorgeoefendheid mettemin
bij het bepalea van het tijdvak van in-
Ipving met de kans op het verwerven van
dit bewijs rekening wordt gehouden, indien
de verwachting bestaat, dat zij voor 1 Mei
1926 aan de gestelde eischen zullen vol
doen. Mocht deze verwachting echter ten
aanzien van sommigen niet worden vervuld,
dan zal voor de inlpving van dezen meestal
nog een ander tpdvak van inlpving moeten
worden aangewezen.
Den burgemeesters wordt in verband
daarmede verzocht, van dit laatste aan de
betrokkenen kennis te geven.
AGHT JAPANSCHE VISSCHERS.
„De Locomotief" meldt, dat de acht
Japansche visschers, die nabij de Duizend-
eilanden hun beroep uitoefenen, een hedrag
van j 100.— bijeenbrachten voor de slacht-
offers in Nederland.
Als dat bericht, aldus de Hoefpzercorres-
pondent van het Handelsblad, juist is, dan
gfetuigt de daarin vermelde daad toch wel
weer eens van zulk een ioternationaal
altruisme, dat men mag z-ggen Op dat
stuk is de wereld toch wel vooruitgegaan.
De gewone gastvrijheid jegens vreemde-
lingen was in de oude tijden allicht grooter
dan tegenwoordig en wat dat belangt is er
althans zeker geen vooruitgang in de mo-
derne .samenleving". Maar om de leden
van andere volkeu bekraunde men zich
destijds over:gens niet veelmen hoorde
er ook te weinig van. Thans echter is
mede dank zij telegraai, post en pers, het
gevoel van internationale saamhoorigheid
zoo veel grooter geworden, dat men, bp
nationale rampen, elkander onderling te
hulp komt over de oceanen heen. Wij
hebben dat gedaan na de aardbeving in
Japan en vermoedelpk is de hierboven
vermelde daad een weerslag daarop Maar
dat acht Japansche visschers, die wel met
bepaald tot de millionaire zullen hooren
visschend in de buurt van Bata'ia, spon-
taan zulk een bedrag bpeenbrengen omdat
er ergens in Holland (dat ze natuurlijk
niet eens weten te liggen) een paar plaat-
sen zijq vernield. waarvan ze niets weten,
dat is toch wel heel treffend.
Het is waarlijk een stukje wereldroman-
tiek
Uit het Engelsch van
Harold Bindloss.
o
91) (Vervolg.)
Ze waren nu vlakbij; de lage, groene
muur rees hooger en hooger, eerst kwam
wat lang struikgewas. met hier en daar
alleenstaande wilgen of scheefgegroeide
berkenboomen, toen renden ze onder de
laaghangende takken door en na een
korten rit over mos en vochtige pas af-
gevallen bladen, overschaduwd door
dorren ondergroei, waardoorheen de
paarden zich krachtig een weg baanden.
kruisten ze een pad met diepe wagen-
sporen, dat kronkelend naar de houten
brug over de rivier leidde. Met een
wenk aan zijn metgezel, hield Payne zijn
paard in en monsterde snel de omgeving;
overal wae het pad zoo 9mal, dat zij met
hun beiden het volkomen konden blok-
keeren. Met een tevreden glimlach liet
hij zijn paard keeren, en wendde zich tot
zijn metgezel.
..Achteruit in de strudken tot het pad
geheel vrij is," zeide hij; meteen trok hij
zijin karabijn uit de koker en legde het
wapen voor zich op het zadel. ,,Met
Hilton achter zich moet hij dezen kant
uit komen."
Door een lichte aanraking van zijn
knie noodzaakte hij zijn paard eenige
stappen achteruit te gaan, tot de berken-
DE TOESTAND.
De ervaring heeft geleerd, schrijft de
N. R. Crt. hoe moeilijk het is, op critische
oogenblikken in de Duitsche buitenlandsche
staatkunde, van den eenen dag op den an-
deren peil te trekken op de stemming van
de elementen, bij wie de beslissing berust.
Donderdag leek te Berlpn ten gevolge
van de houding van de Duitsch nationaie
groep in den Rpksdag een crisis over Lo
carno in aantocht, Vrijdag wederom op
stammen en ondergroei hem aan het oog
onttrokken. Zoo, met zijn vingers, die
ondanks zijn beheersching een weinig
trilden, op de kolf van zijn karabijn bleef
hij oaibeweeglijk zitten. tot een zwak re-
gelmatig dreunen van den prairiekant de
stilte verbrak.
,,Daar heb je 'm!" zeide de marechaus
see. Hilton zit'm op de hieletihoor
maar die manier van rijden!
Payne gaf geen antwoord; op dat
oogenhlik, in de grauwe onwerkelijke
schemering, die het aanbreken van den
dag voorafging, ondervond hij het snel-
naderbij komende geluid als iets, dat hem
beklemde. Op dat uur bereikt 's men-
schen vitaliteit haar laagste punt, het
grootste gedeelte van den vorigen dag
en den geheelen nacht hadden ze in het
zadel doorgebracht en daarenhoven be-
greep Payne, omdat hij wist, met wien
hij te doen had dat het birtere ernst
ging worden. Maar, al zat hij in den
killen ochtendwind, die de zilvergrijze
berkenbladeren boven zijn hoofd telkens
fijn-ritselend in beweging bracht, te ril-
len van de kou, zijn geziicht met de vast
opeengeklemde lippen bleef strak en vast
besloten op deb aohtergrcmd van zijn
denken bewoog zich de heninnering aan
den kameraad, die op menigen verren
tocht zijn trouwe metgezel geweest was.
Na een paar minuten van spanning
kwam, toch nog onverwac'ht, het oogen-
blik, waarop de mannen hadden staan
wachten; in de smalle ruimte tusschen de
boomen verscheen plotseling de schadu-
wige figuur van een ruiter. Zijn paard
was doodmoe en blijkbaar was hij er zelf
crrond van nadere berichten en toelichtingen
het gevaar daarvoor niet acuut meer, Zater
dag stond daarentegen weer alles op stelten
door het met groote meerderheid genomen
besluit van het Duitsch-nationale partpbe-
stuur en de vertegenwoordigers der partij-
afdeelingen in de verschillende landen, dat
het tractaat van Locarno onaannemelijk
verklaart. Dit plaatst de Duitsch-nationale
ministers Schiele, Schlieben en Neuhaus,
die aan bet beleid van Guther en Strese-
maDn hun goedkeuring hadden gehecht,
voor de noodzakelpkheid om toch nog uit
het kabinet te treden of de partij te ver-
laten.
De Duitsch natiodale groep in den Rpks
dag kan natuurlpk evenmin anders doen
dan zich naar de beslissing van de bonzen
der partij richten of zich anders in een
gehoorzame meerderheid en een ongehoor-
zame minderheid splitsen, voor welke
laatste dan in de partij geen plaats meer
zou zijn. Het heeft echter vooralsnog
weinig nut, om zich te verdiepen in de
eonsequenties van het genomen besluit,
onder welke behalve hervorming van
Luther's kabinet ook ontbinding van den
Rpksdag en verkiezingen voor of tegen
Locarno als mogelijkheden genoemd worden.
Tegenover het buitenland blijft het met
dit al beschamend, dat een partij deel
uitmakende van de Duitsche regeering, die
eerst met het pact aanbod bij de gealli-
eerden is aaDgekomen en dit pact daarna
tot stand heeft helpen brengeD, het bij kans
voltooide verzoeningswei k saboteerd en
dwars ingaat tegen den nieuwen geestvan
verzoening in Europa.
Na de militaire bezetting van 2 Bulgaar-
sche grenssteden door Griekeland hebben
wij te dezer plaatse opgemerkt, dat de
regeering te Athene, die in 1923 sl«cht-
offer was bij de bezett'ng van Korfoe door
Italie, geen haar beter bleek dan de mogend-
heid, over welker eigenbereidheid de Grieken
zich toen terecht beklaagden. De over-
eenkomst gaat nu nog verdoaGelpk Musso
lini toentertijd verklaarde, dat zijn regeering
geen tusschenkomst van den Volkenbond
zou aanvaarden en bij de gestelde eischen
bleef, zal thans, naar Reuter uit Athene
verneemt, de Grieksche g*zapt te Parijs
uit naam van zijn regeering aan den Raad
van den Volkenbond mededeelen, datGrie-
kenland blijft staan op wat het in zpn
„nota" van Bulgarije bp wpze van genoeg
doening heeft geeischt. Griekenland stelt
zich hiermee op het standpunt, dat het
rechter in eigen zaak kan zijn en dat de
verzoenende taak. die tengevolge van Bulga-
rije's beroep op den Volkenbond op deszelfs
Raad is komen te rusten, overbodig is.
De gewone procedure volgens art. 15 van
het handvest is. dat de secretaris-generaal
dadelijk nadat hp van het bestaan van het
geschil door een van de partpen verwittigd
is, de noodige maatregelen treft voor een
volledig onder zoekdat de partij en zoo
spoedig mogelijk hun uiteenzetting van de
zaak gevenen dat de raad vervolgens
moeite doet om het geschil in der minne
te regelen. Een partij, die bij voorbaat
verklaart, dat zij op de inwilliging van al
hare eischen staat, geeft den Raad van den
Volkenbond een s'ag in het gezicht. Ge-
lukkig is het gezag van den Volkenbonc
reeds zoo sterk, dat niet dit gezag van
INGEZONDEN MEDEDEELIN GEN -
^^lableifen,
tegen heeschheid
zulk een handelwijze scbade ondervindt,
maar enkel het prestige van het lid, dat
zulke slechte manieren toont.
HET SERVIE8 VAN DENKROONPRINS.
Het tafelservies, dat 40 Pruisische steden
ind-irtpd als bruilofisgeschenk voor den
gewezen kroonprics hadden bestemd, heeft
nog altpd zpn bestemming niet gevonden.
Men zal zich herinneren dat de ver-
vaardiging van het kunstwerk, dat circa
drie millioen goudmark heeft gekost, zoo
veel tpd in beslag nam, dat het bij 't uit-
breken van den oorlog nog niet klaar was.
Het werd later, daar de omstandigheden
weinig gucstig waren voor de aanbieding,
in de kelders van de rijksbank opgeborgen,
waar het nu nog is.
De commissie uit den Pruis schen Steden-
dag, die aangewezen was om het geschenk
te overhandig-n, heeft zich na de om-
wenteling op het standpunt gesteld, dat de
omstandigheden zoo ingrijpend zpn ge-
wpzigd, dat de vraag rpst of de gewezen
kroonprics als de rechtmalige eigenaar
van het servies te beschouwer, is. Enkele
commissieleden bepleiten plaatsing van het
servies in een museum.
Na veel heen en weer praten besloot de
commissie een deputatse naar den ex-
kroonprins te zenden, om met hem een
minnelijke schikking te bespreken, doch
naar de bladen melden heeft de slotheer
van Oels de deputatie niet willen ontvan-
gen en haar bp monde van een vertegen-
woordiger te kernien gegeven, dat hp voor
een schikking niet te vinden was. „Het
Duitsche volk had hem zooveel ondark
betooDd, dat hp in dit geval op zijn recht
moest blijven staan."
De Vorwarts, waaraan dit is ontleend,
is woedend over dit antwoord en betoogt,
dat het recht niet aan den kaDt van den
ex-kroonprins is. Het geschenk was be
stemd voor den kroonprins van het rijk
en niet voor den particulier, die thans te
Oels woont. De openbare meening in
Pruisen zal niet gedoogen, dat het servies
in diens handen komt, verzekert het blad
TER NEUZEN, 26 Oct. 1926.
GEREF. GEM.
Bedankt voor het beroep naar Aagte-
kerke door Ds. B. van Neerbos te Ter
Neuzen.
VERBOD TOT HET HOUDEN VAN
U1TVLiEGENDE DUIVEN.
In het kort overzicht van de laatste
raadszitting te Ter Neuzen verzuimden
wij melding te maken van de aanneming
der wijziging van de Algemeene Politie-
verordening, met 7 tegen 5 stemmen,
waarbij binnen de bebouwde kommen
der gemeente verboden wordt duiven te
houden anders dan in hokken of in afge-
sloten ruimten. Van dit verbod kan voor
het houden van wedstrijden door Burg,
en Weth. ontheffing worden verleend.
MOBILISATIEFILM.
Uitgaande van het corps Vrijwillige
Motorrijders werd alhier j.l. Grijdag in
het Concert- en Bioscoopgebouw een
vertooning gegeven van de Mobilisatie-
film, in beeld brengende verschillende
verrichtingen en oefeningen van afdee-
lingen en corpsen van ons leger tijdens
de mobilisatie en van het in die jaren
gehouden groot militair sportfeest op
Houtrust. De opkomst was, teleurstel-
lend voor de inrichters, niet groot, het-
geen voor een groot deel wel het gevolg
zal zijn van de wijze waarop deze vertoo
ning is aangekondigd, welke den schijn
moest wekken, dat deze alleen toegan-
kelijk was voor oud-gemobiliseerden,
terwijl zij voor het publiek in het alge-
meen toegankelijk was. De film is zeer
bezienswaard.
VEREENIGING TOT Z1EKEN-
VERZORGING.
In de Vrijdag gehouden vergadering
zijn in bestaande vacatures benoemd tot
bestuurslid de heeren A. Dees en F. L.
Rijnberg.
DE WEG PHILIPPINE—
DRIEKWART.
Omtrent een voorstel van Ged. Staten
aan de gemeente Philippine tot vernieu-
wing van bovengenoemden weg, ontlee-
nen wij het onderstaande uit het verslag
der laatste raadszitting te Philippine aan
de Z. K.:
Aan de orde kwam dan punt 3: Be-
spreking vernieuwing weg Philippine
Driekwart.
De secretaris las een dienaangaande
van Ged. Staten ontvangen schrijven
voor, waarin erop gewezen werd, dat de
weg Phiiippine-Driekwart dringend ver-
betering behoefde en het voorstel werd
gedaan hierin op de volgende wijze te
voorzien: Allereerst zou worden vastge-
steld het bedrag, dat door de onder-
houdsplichtige (de gemeente Philippine)
tot op heden te weinig aan onderhouds-
kosten was besteed, voorloopig geraamd
op f 56000. Vervolgens zou worden
overgegaan tot vaststelling van de kos-
ten, noodig voor aanleg van een A M.
breeden baan van kleinplaveisel. door
den hoofd-ingenieur van den Waterstaat
geraamd op f 196.000. Van het verschil
tusschen beide posten. zijnde (volgens de
glob ale voorloopige raming) f 140.000
zouden de Provincie en de gemeente
ieder de helft dragen, terwijl de Provin
cie bovendien 25 van het. teweinig
voor onderhoud uitgetrokken bedrag (in
dit geval dus f 14.000) voor hare reke
ning zou nemen. Resumeerende zou der-
halve in de vernieuwingskosten f 84.000
door de Provincie en f 112.000 door de
gemeente worden bijgedragen. Berekend
op een rentebasis van 5 zou de jaar-
1 lijksohe annuieteit, gedurende 40 jarec
door de gemeente hiervoor op te brengen,,
f 5625 bedragen. Ged. Staten gingen bij
dit voorstel van de veronderstelling nit.
dat de bermen langs den weg door de
j betreffende polders (Philippine-, Re-
moortere- en Vergaertpolder) gratis
zouden worden afgestaan evenals het
j plantrecht. Zij verzochten de gemeente
Philippine een en ander nauwgezet te
overwegen en met de betrokken polders
1 overleg te plegen in hoeverre deze bereid
i konden worden gevonden de gemeente
in haar deel van de kosten tegemoet te
komen er aan toevoegend. dat. na ver-
betering van den weg. deze bij de Pro-
niet veel beter aan toe, want een paar
maal zakte hij schuin uit t zadel weg.
Maar ondanks dat reed hij rechtdoor, zelfs
toen de beide marechaussees met een ge-
rinkel van staal plotseling uit de struiken
te voorschijn reden en hun paarden
schuin over het pad zetten. Toch zag
hij hen wel, want bij hun verschijnen
keerde hij zich onmiddellijk in het zadel
om, om te zien of hij nog achtervolga
werd. Even aarzelde hij, toen gaf hij
zijn paard de sporen.
„Pull up!" riep Payne, met een stem
die, schor van opwinding klonk. ,,Stop,
waar je bent, als je verder komt moeten
we schieten!"
Het leed geen twijfel of de man moest
de wapens gezien hebben, want hij ging
plotseling rechterop zitten, zoodat zijn
gezicht onder den hoed met breeden
rand zichtbaar werd. Het was mager,
met diepe lijn£n en aschgrauw van tint,
maar de oogen achter de half gesloten le
den hadden dezelfde indolente uitdruk-
king van altijd. Weer zakte hij uit het
zadel weg, alsof hij plotseling pijn had
of volkomen uitgeput was, maar het vol
gende oogenblik zat hij weer rechtop,
met beide handen op de teugels. Payne
zag zijn voeten even bewegen, zag dat de
sporen dropen van het bloed, instinct-
matig gleed zijn hand langs den loop van
zijn karabijn. Op de plaats, waar beiden
stonden was het pad zoo smal, dat een
ruiter er ternauwernood zou kunnen
keeren. em de man dacht er blijkbaar niet
aan, om den galop van zijn paard in te
houden.
,,Hij schijnt niet anders te willen".
barstte de marechaussee los. ,,Als hij
een van ons tegen den grond rijdt, loo-
pen we kans, dat-ie ons ontsnapt.'
,,We moeten hem tegenhouden ant-
woordde Payne kort.
Met een laatste krachtsinspanning zet-
te Courthorne zich recht in het zadel,
gooide zijn hoofd achterover en reed
rechtop op Payne in. Hij was nu vlak
bij, onder de grauwe vegen van stof en
zweet was zijn gezicht iijkbleek, maar
toch gingen zijn lippen vaneen in een
verbitterden glimlach, toen de beide ka-
rabijnen gelijktijdig op hem gericht wer
den. Op *t allerlaatste oogenblik be-
greep Payne hem, begreep hij ook het
achterwege blijven van kreet of gebaar.
Courthorne's aangeboren instinct bleef
hem tot 't laatste toe trouw.
Een laatste schorre waarschuwing
van den marechaussee, waarop geen ant
woord kwam. Toen het einde: een
vuurstraal uit de eene karabijn. Court-
home liet de teugels los, zakte opzij uit
het zadel, keerde zich, met zijn eenen
voet in den stijgbeugel en zijn hoofd op
den grond. nog half om, en bleef liggen,
terwijl het paard zonder ruiter en de
marechaussee, die geen twee meter ach-
teraan kwam. voortstoven, rakelings
langs de beide mannen heen, die in den
ijlen, langzaam wegtrekkenden damp
eenige oogenblikken bleven zitten.
Toen sprong Payne uit het zadel en
Iiep te zamen met den marechaussee, die
zijn voorbeeld onmiddellijk gevolgd was,
naar de onbeweeglijke figuur toe, die
midden op het pad machteloos lag uitge-
strekt. Maar toen de jonge man zich
over hem heenboog, gingen de moe-ge-
sloten oogleden traag open.
,,}e hebt goed geraakt voor mij is
't het einde", zeide hij moeilijk.
Payne richtte zich op en keerde zich
tot zijn metgezel. ,.Rijd door naar de ne-
derzetting." beval hij. ,,Daar hebben ze
een dokter. Breng hem hier en ook
Harland. den vrederechter."
De man gehoorzaamde zonder een
oogenblik te verliezen; blijkbaar was hij
blij, dat hij weer kon opstijgen en weg-
rijden. Toen hij vertrokken was, booq
Payne zich weer over den gewonden man
heen.
,,'t Spijt medat ik 't heb moeten
doen", zeide hij, maar een andere manier
om u tegen te houden, was er niet. Kan
ik u misschien helpen?"
Om Courthorne's mond gleed een ver-
drietige trek. ..Neenen spijt ervan
behoef je niet te hebben." zeide hii lang
zaam. ,.'k Had geen lust om op de jury
te wachten en de verwo.ndinghier
in m'n borstmet rust laten, dat is
het beste."
Verder zeide hij niets; Payne en de
tweede marechaussee, Hilton, die kort na
't vertrek van zijn kameraad terugge-
keerd was, bleven zwijgend naast hem
zitten, tot ze na verloop van tijd, welke
hun een eeuwigheid toeleek, den waqen
met de beide mannen erin en hun kame
raad er naast het steile pad zapen op-
komen.
(Wordt vervolgd).
NEUZENSCHE
RANT
ZttSSZfSBBMX
