ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
as
l^beii
No. 7825.
Viijdag 16 October 1925
Paul Kruger
65" -Jaarg'tsxg:.
ZHD-HHASX-H]
DcAiX Uw Schoenen Goed
ABONHEMENTSPRIJS: IZXTinm vo^ve^
v/labletfen.
teg&n Keelpi|n
geborcn 10 Oct 1825.
De Paul Kruger-herdenkimg, die alom
in den lande neett plaats gehad, mag
zeker reden zijn, om in dit blao een arti-
kel aan dezen grooten man te wijden, die
door Proiessor Blok (in een te Gronin-
gen gehouden redevoering) niet ten on-
rechte genoemd is een \Villem-de-Zwij-
ger voor Xuid-Afrika.
En dan willen wij als onze meening
vooropzetten, dat tenslotte de strijd en
de worsteling van de Boeren onder Kru-
ger en Steyn een dieper medeleven hier
in Holland hebben gevonden dan het
grootste en gewichtigste gebeuren uit
den Wereldoorlog. Toen. bij die V-rij
heidsoorlogen in Xuid-Afrika, is ei dooi
velem hier te lande meer mee geleden en
gebeden dan gedurende de jaren 1914 tot
1918. En ook al hebben wij in Nederland
(en niet het minst de menschen in
Zeeuwsch-Vlaanderenden grooten
wereldoorlog aan den lijve gevoeld
de worsteling van de l rainsvalers en
Oranjevrijstaters is ons door de ziel ge-
gaan. En dat is dan ook de groote reden,
die er toe geleid heeft, om alom ook in
ons land den honderdsten geboortedag
van Paul Kruger te gedenken.
Drie maal heeft schrijver dezes den
President gezien. De eerste keer was in
1884, toen hij als zevenjarige Rotter-
damsche jongen den President met Gene-
taal Smit en den eeniaszins bedenkehjicen
onderwijs-specialiteit Ds Du Toit, door de
Rotterdamsche straten en langs de Rot-
terdamsche kaden zag rijden. Wat dat
bezoek aan Nederland beteekende, hij
heeft er zich als jongen natuurlijk niet om
bekommerd, maar de gesprekken. die,
naar aanleiding van dit bezoek, in ons
ouderlijk huis werden gevoerd, en de bij-
zonder warme sympathie van de Rotter-
Hammers voor deze drie manneii, die als
Deputatie Nederland er. West-Europa
bezochten, hebben meer indruk op hem
gemaakt dan eenige andere openbare ge-
beurtenis in zijn jongensjaren.
En vooral Kruger heeft hij toen duide-
lijk gezien, zoo gezien, dat hij die typisch
boersche en stoere uitdrukking van zijn
gelaat nooit meer geheel kwijt is geraakt.
Zij stonden toen nog voor hun vollen
bloeitijd, de Transvalers, al was de eer
ste Vrijheidsoorlog van 1880 tot 1881
glorierijk doorstaan. Daar lag over deze
lieden echter niets van trots of praal. Zij
waren en bleven mannen van diepen
eenvoud, altijd ernstig, altijd waakzaam.
altijd als het ware voorbereid op iets
ernstigs en geweldigs. dat hun voile
energie en al hun kracht zou vorderen,
kortom: altijd vroom in den besten zin
des woords.
Hoe het verder met de Boeren qegaan
is het zou dwaasheid zijn, indien wij
thans wilden beproeven in dit artikel
daar allerlei van te gaan vertellen. Het
staat den meesten lezers alles nog wel
duidelijk voor oogen.
Zestien jaar later op Sinterklaasdag,
o December, hebben wij den intocht van
Paul Kruger in Den Haag bijgewoond.
Wij wilden Kruger niet hier of daar aan
een station zien langsrijden, neen, wij
wilden hem in de Residentie zien aan-
komen. Het was ook zeker een zeer
eigenaardige begroeting. Zelden ol nooit
zaqen wij Den Haag zoo druk en zoo vol.
En een zeer merkwaardige stemming
was er onder de menschen: iets opge-
ruimds want alien waren blij. dat
Kruger eindelijk in Nederland in veilig-
heid was; maar daarnaast stond heel veel
weemoed en heel veel teleurstelling. 1 e-
leurstelling over den Duitschen keizer,
die Kruger te Keulen had doen weten, dat
hij den President niet kon ontvangen,
omdat hijmoest gaan jagen; teleur
stelling ook over al die andere mogendr
heden! die niet tusschenbeiden wilden
komen. En daarbij kwam toch ook weer
een gevoel van blijden trots over onze
eigen Vorstin, die op ons oorlogschip
..Gelderland", den 75jarigen President
naar Europa had doen terugbrengen.
Opgeruimdheid dus en teleurstelling, een
gevoel ook van trots, maar toch vooral
van weemoed. want hoe vreeselijk
was dit. dat Kruger zijn land en zijn volk
en zijn Vrouw had moeten verlaten, om
hier tenslotte aan te landen, zooals in die
dagen de ..Assiette au Beurre het zoo
goed teekende: Kruger in een soort oli-
fanfekleurige huid aangespoeld op de Hol
landsche kust, nu veilig, maar in wat
voor berooidheid en nu daar liggende
aaffl het strand onder de hoede van onze
Koningin
Wat is er ook hier te lande toen mee-
geleefd in die maanden Elke dag vond
ons voor de landkaart, en ndg kennen wij
de aardrijkskunde van Zuid-Afrika beter,
dan die van onze eigen kolonien, alleen
door den oorlog, die 11 October 189®
was uitgebroken, en die ons dag aan dag
in manning hield, totdat eindelijk het bit-
tere eindc kwam.
Nog een derde maal hebben wij Kru
ger gezien, kort ;na dien tweeden keer.
Het was te Hilversum, waar de President
een eenvoudig verbiijf bewoonde. Enkele
studenten uit een der Academiesteden,
hadden aangevraagd om door den Pre
sident te mogen worden ontvangen, en
dat was toegestaan. Wij brachten die
vrienden er heen. Eerj uur voordat zij
bij den President zouden worden toege-
laten, gingen wij het terreiin eens ver-
kennen, en zagen nu Kruger daar voor
een raam zitten, achter zijn bijbel. En
ook later, toen die studenten bij hem
binnen waren gelaten, had hij daar nog
precies zoo gezeten, zeiden zij. Zie, dat
was Krugers echte houding, en zoo kun-
nen wij ons hem het meest levensgetrouw
denken en voorstellen. Het viel ons ook
bij het lezen van Kruger's gedenkschrif-
ten dezer dagen weer op: de bijbel was
echt de bron van zijn kracht. En Kruger
stelde zich er niet mee tevreden om
zooals men dat helaas in kerkelijke krin-
gen maar al te veel vindt theoretisch
zijn geloof in de inspiratie te betuigen
voor een ieder, die het hooren of ook
niet hooren wil, neen, hij leefde echt met
en uit den bijbel. We hoorden eens van
iemand, die het met den President gehad
had over de Kaffers. (Een teer punt zoo
als men weet.) Maar ook hierbij had
Kruger dadelijk zijn bijbel opgeslagen
(opengeslagen was niet noodig. want zijn
bijbel lag altijd open) en hij had gewezen
op die moeielijke passage in Galaten 4.
die menig theoloog zoo'n hoofdbreken
kost, maar die hem juist een uitkomst
bood, dat stuk over de twee verbonden:
i het eene van den berg Sinai', tot dienst-
baarheid barend, hetwelk is Hagar
zooals er staat en dan het verbond met
Jeruzalem. dat boven is, en dat vrij is
hetwelk is ons aller moeder En zie,
nu stond het er immers: De Kaffers, dat
waren de menschen, die tot dienstbaar-
heid waren geboren. En zegt ook de
Schrift niet (Gal. 4 30): „Werp de
dienstmaagd uit en haren zoon; want de
zoon der dienstmaagd zal geenszins er
ven met den zoon der vrije En Paulus
concludeert aan het slot van dat hoofd-
stuk in Krugers geest al zullen wij niet
beweren, dat Kruger concludeerde in
Paulus' geest ,,Zoo dan. broeders.
j wij zijn niet kinderen der dienstmaagd.
maar der vrije
Toch, wie nu zou denken, dat Kruger
i zijn bijbel gebruikte of ik mag gerust
zeggen: misbruikte om daar allerlei
mee goed te praten. dat niet door den
i beugel kon, die vergist zich deerlijk.
Neen. het was zoo: de bijbel was zijin lijf-
boek, zijn dagelijksch brood. Hij stond er
I mee op, en hij sliep er ook mee in. En als
hij niet sliep, ook dan, ja dan juist was
Gods woord bij hem. Maar zie. dan was
I dit ook een leven, dat bij den bijbel vrij
makkelijk kon aansluiten. Het was 'en
bleef daar in dat leven van Kruger alles
zoo aartsvaderlijk. Zeker, wij weten:
Paul Kruger heeft in al zijn leed, bij zijn
laatste verbiijf in Duitschland, toch den
Keulschen Dom nog willen bewonderen,
en hij heeft ook eens in 'n luchtballon
boven Parijs gezweefd, maar toch: de bij-
belsche, en speciaal de Oud-Testamen-
tische sfeer was het levenselement dezer
lieden. Wij noemden reeds even hun
verhouding tot de slaven en de kaffers-
wij wijzen ook op hun enormen veestapel.
De groote trek van Krugers ouders en
verwanten in 1833 toen de President
dus acht jaar oud was had plaats
met een troep, die ongeveer 20 koppen
sterk was. doch die dertio duizend scha-
pen telde en eenige honderden paarden
en ossen Over de Oranjerivier geko-
men. verkocht Krugers vader 3000 scha-
pen a f 1.40 per stuk aan een slachfer
Elk kind zoo deelt hij zelf mede had
in die dagen van jongs af een paar scha-
pen, ossen of paarden in persoonlijk
eigen dom.
En dan zwijgen wij nu maar van Kru
gers jachtavonturen. Hij weet het alles,
als hij tegen de tachtig loopt. nog heel
precies: waar en wanneer hij zijn vierden
of vijfden leeuw had geschoten. En elk
van die Boerenkinderen leerde onder de
hand vain zijn vader lezen en schrijven.
En de bijbel was dan het leesboek
Aartsvaderlijk was dus hun leven en
streven, aartsvaderlijk waren ook de ge-
zinnen: Uit Krugers tweeden echt wer-
den hem 9 zooms en 7 dochters geboren
(van wie er in 1902 nog 3 zoons en 5
dochters in leven waren).
Maar dan worden wij ook weer sterk
aan Davids leven herinnerd. Zoover ik
nog weet (zegt hij in zijn gedenkschrif-
ten) heb ik tusschen de 30 en 40 olifan-
ten en 5 zeekoeien geschoten. en ik heb
zelf 5 leeuwen neergelegd. Hij vreesde
leeuw noch olifant, precies zooals David
het zei: ,,Uw knecht heeft zoo den leeuw
als den beer verslagen; alzoo zal deze on-
besneden Filistijm zijn!' Dat en zoo is
dus Krugers leerschool geweest. Maar
er was nooit eenige barbaarschheid, zoo
ver wij weten. In zijn Staatkundig Pro
gram bij de eerste Presidents-verkiezing
sprak Kruger zich aldus uit:
„De naturellen-politiek in een R^pu-
bliek met zoo tairijke kaPerstammen, die
onder ons en rondom ons wonen, biedt
buitengewone moeilijkheden; als grond-
Degmsel moet hierbij gelden, dat de bar
baarschheid in toom gehouden en door
gerechtigheid en beschaaldheid be-
neerscht wordt En dat is Krugers pro
gram gebleven.
Daarbij heeft hij zich b.v. nooit laten
vinden tot eenige overheersching van de
Kerk over den Staat. Ep toen Burgers
na Pretorius president w^rd, en als zoo-
danig werd beeedigd, sp^ak Kruger den
nieuwen president als volgt toe: ,,Hoog
Edele Heer, ik heb mijn uiterste best ge-
daan om uwe verkiezing tegen te werken,
voornamelijk om uwe, mijns inziens ver-
keerde godsdienstige opvattingen; doch
nu gij verkozen zijt door de meerderheid,
onderwerp ik mij als een goed Republi-
kein aan de uitspraak des Yolks, in de
hdtop, dat ik later zal mogen inzien, dat
gij gelooviger zijt dan ik gedacht heb; in
elk geval wil ik u van harte gelukwen-
schen
Zoo'n royaal geloovige was Kruger.
Is het wonder, dat een van zijn lofrede-
naars hem liberaal noemde Zeer dank-
baar voor benaalde overwinningen
zoo staat er in zijn Gedenkschriften te
lezen liet hij echter nooit den moed
zakken, wanneer hem nederlagen wer-
den gerapporteerd. En zelf heeft hij ook
verklaard, dat hij ook zelts tegenover het
feit, dat de vrede niet was zooals de Bur
gers dien gewenscht hadden, toch den
moed niet liet zakken. ,,Want", zoo zei-
de de President, ,,nog geheel er van af-
gezien. dat er een einde gemaakt is aan
het bloedvergieten en het vreeselijk lijden
van het volk der beide Republieken, ben
ik overtuigd, dat God de Zijmen niet ver-
laat, ook al schijnt dit zoo. Daarom on
derwerp ik mij aan den wil des Heeren.
Ik weet. dqt Hij het verdrukte volk niet
ten onder zal laten gaan. Hij is de Heer,
en Hij heeft aller harten in Zijn hand, en
bestuurt ze naar Zijnen wil."
Doch hoe zou een dergelijk vertrou-
wen, een zoo groote moed, en vooral een
zoo diepe overgegevenhcid mogelijk zijn
geweest zander een alles "overheerschend
geloof in Gods trouw en macht
Krugers naam blij ft bij duizenden in
dankbare zegening.
i Krugers ideaal. Krugers hoop. Krugers
geloof zullen niet worden beschaamd.
Maar vooral zijn groote gelatenheid
zij ons ten voorbeeld
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN.
TER NEUZEN, 16 October 1925.
VEILING WOONHUIS.
Heden werd alhier in het Hotel des
Pays-Bas door den ontvanger der Re-
gistratie en Domeinen verkocht een huis
met erf, aan de Noordstraat no. 67, te
Ter Neuzen, groot 2 are 70 c.A.
Kooper werd de heer C. Wieland te
Ter Neuzen, voor 7100.
INFORMATIE- EN REI^BUREAU
DER CIE INT. DES WAGON-LITS.
Door bovengenoemde maacschappij zal
evenals in alle andere hoofdplaatsen der
Europeesche landen, te Amsterdam een
eigen informatie- en reisbureau openen.
Als chef van dit bureau zal optreden on
ze vroegere stadgenoot, de heer j. M.
de Cooker.
SLEEPSCHIP TE WATER
GELATEN.
Donderdagnamiddag is met goed ge-
volg van de werf der N-V. 1 er Neu-
zensche Scheepsbouw te water gelaten
het 425tons stalen sleepschip ,,Ter Neu
zen 28", voor rekening van den heer G.
F. P. van der Peijl te Ter Neuzen.
De afmetingen van het schip zijn 42.80
X 5.05 X 2.40 M. Het is gebouwd vol-
gens het type van het speciaal Belgische
sleepschip, z.g. spits. In afwijking hier
van is het schip voorzien vam het model
Hollandsche luiken, roef en van con-
structie sterker gebouwd. zoodat het een
combinatie vormt van de Hollandsche
em Belgische bouwmethode.
Naar wij vertnemen zal de afwerking
van roef en kajuit worden uitgevoerd
door de meubelfabriek van den heer C.
A. Kaan te Ter Neuzen, geheel in eiken-
hout.
Aangezien in den loop van den zomer
van deze in den aanvang van dit jaar in
bedrijf gestelde werf reeds een stalen
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN.
.«aaajngaMK'aaiBaaKaa.aa.
kraamdekschuit is te water gelaten, was
dit het tweede alhier gebouwde nieuwe
schip. Er was voor het te water laten
veel belangstelling. O.m. werden opge-
merkt burg, en weth. der gemeente Ter
Neuzen, ingenieur en opzichter van den
Rijkswaterstaat, de havenmeester e.a.
Naar we vernemen zal op de vrijgeko-
men helling terstond de kiel worden ge-
legd voor een zelfde soort schip als de
,,Ter Neuzen 28".
HET VERDRAG MET BELGIe.
Jl. Woensdag werd in het Hotel des
Pays-Bas" alhier de van wege den
Zeeuwschen tiond van Polaer- en Wa-
1 terschapsbesturen belegde vergadering
gehouden, waarin als spreker optrad de
heer Ir. J. C. Ramaer, oud-inspecteur-
generaal van den rijkswaterstaat, met het
onderwerp „Het tractaat met Belgie een
ramp voor Nederland De opkomst van
vertegenwoordigers van gemeente- en
polder'oesturen was druk.
De vergadering werd, wegens de uit-
landigheid van den voorzitter. op diens
verzoek geleid door den heer D. J. Dees,
bestuurslid van den Bond. Deze wees er
op, dat, omdat vooral Zeeland een pol-
derland is, de kwestie van het tractaat
met Belgie hier staat in het brandpunt der
belangstelling, omdat de belangen der
polders zoo nauw bij dit tractaat betrok-
ken zijn. Het is daarom toe te juichen,
dat de Bond het initiatief nam om door
een deskundige eens te doen uiteenzetten
wat van het tractaat de gevolgen kunnen
zijn, dat dit er zelfs toe leiden kan, dat
onze welverzorgde polders, die schatten
hebben gekost, ter wille van de eischen
van Belgie zouden moeten worden prijs-
gegeven. Hij gnf daarop het woord aan
den heer Ramaer.
Deze ving aan met, aan de hand eener
kaart van' Zeeland, eenige mededeelin-
gen te doen over de geschiedenis der
Schelde en hetgeen daarmede verband
houdt. Hij wees er op. dat de doorvaart
tusschen Zuid-Beveland en Noord-Bra-
bant voor de vaart naar de Rijn in 1867
reeds niet meer bruikbaar was, dat de
schepen uit Belgie toen voeren door het
Sloe en de Zandkreek en dat dus het
graven van het flinke kanaal door Zuid-
Beveland, toen het Kreekrak werd af-
gcdamd voor de vaart van en naai
Antwerpen een groote verbetering was.
Als gevolg van het aan Nederland in
1839 door de groote mogendheden opge-
legde tractaat ontstond hier de onaan-
gename omstandigheid, dat men op de
Nederlandsche rivier ook moest gedoo-
gen het beloodsen door Belgische lood-
I sen. Door het in de 15e eeuw door
i Philips de Goede ingestelde hof van
Mechelen werd bepaald, dat de grens
I tusschen Vlaanderen en Zeeland zou zijn
de Zuidkust van het water; vandaar dat
j de Schelde en de Wielingen als zuiver
Nederlandsch gebied te beschouwen zijn.
Er bestaat ook nog een andere vaar-
weg naar zee, ill. de Sardijngeui, doch
spreker wijst er op. dat die in 1850 nog
I 700 IvI. breed was en thans slechts 100,
1 zoodat het niet onmogeliik is, dat na
j verloop van tijd de Wielingen de eenige
geul zullen vormen om vanuit de Schel-
de de Noordzee te bereiken.
Zooals men weet, verkeerde Belaie in
1919 in een overwimningsroes en stelde
j het verschillende eischen, ook tot af-
stand van Nederlandsch gebied. Onze
Minister van Buitenlandsche Zaken. de
heer Van Karnebeek. heeft die eischen.
i ook die tot het sluiten van een defen-
sief verbond, met kracht afgewezen en
daarvan is dan ook afgezien. Men meen-
de echter dat het tractaat van 1839
I moest worden herzien, aangezien daarin
o.m. ook bepaald is, dat Belgie meutraal
moest zijn. Die herziening is voor Ne-
j derland van geen beteekenis, want Bel-
gie is nu eenmaal niet neutraal meer,
dat behoeft dus niet in een nieuw con-
j tract te worden .bmschreven.
1 Heeft, zooals gezegd. Minister van
i Karnebeek onze hoogheidsrechten met
i bekwaamheid verdedigd. zoo stelt des te
i meer te leur al wat hij bij het nieuwe
tractaat aan Belgie heeft toegegeven..
Gelukkig heeft dat contract, zoolang het
niet door de Staten-Generaal is goedge-
keurd. geen rechtskracht. Hij zegt ge
lukkig. wamt dit tractaat is een eeuwig
edict, waar we nimmer van af kunnen
komen, en dat ten zeerste in strijd is met
verschillende Nederlandsche belangen.
Er is te veel toegegeven.
Spreker liet de kwestie over het gra
ven van kanalen rusten. om zich te be-
palen tot het deel van het contract dat
deze vergadering meer in het bijzonder
zal interesseeren. ml. het beheer over de
Schelde.
De belangen der visscherij zijn door
den liter Mr. fokker, voorzitter van het
visscherijbestuur in de dagbladen reeds
uiteengezet.
De bezwaren van het Schelaebeheer zijn
bij spreker gelegen in de samensteliing der
commissie en de regeling der besiissing,
bij gemis aan- overeenstemming, en voorts
dat alle kosten van de werken op het
Nederlandsch gedeelte ten laste van Ne
derland komen.
Hij wijst op den toestand van het vaax-
water in de Wester-Schelde. Bij Bath
is dit, zooals bekend, zeer nauw. Hij
schat de kosten van de in 1924 daar uit-
gevoerde baggerwerken op 4 ton. Die
kosten kwamen ten laste van Belgie,
maar ze dienen ook uitsluitend Belgische
belangen.
Spreker voorziet een steeds meer en
meer verzanden der Schelde, omdat er te
weinig waterafvoer van boven is, om bij
eb het met den vloed binnenwaarts ge-
vloeide zand weer af te voeren. Er moet
aan de Schelde veel water worden ont-
trokken om o.m. tegen te gaan de ver-
zouting van het kanaal van Gent naar
Ter Neuzen en andere vaarten en wa-
terleidingen in Belgie die aan de kust
uitkomen.
Wat de werking der natuur in bet
vaarwater der Schelde zal tengevolge
hebben, is met geen zekerheid te voor-
spellen, maar het kan in de toekomst wel
100 millioen kosten, om het vaarwater op
peil te houden zooals Antwerpen dat
noodig heeft. Spreker acht het te ver
gaand. dat Nederland aan zulke offers
zou bloot staan in het belang van een
concurremt van hare eigen havens.
Volgens de tegenwoordige regeling
wordt er aan Belgie vergunning gegeven
tot baggeren, mits men 500 M. uit de
oevers' blijft, een afstand waarop gere-
kend wordt dat de oeverwerken geen
hinder van het baggeren zullen onder-
vinden.
De volgens het tractaat in te stellen
commissie heeft echter alleen te lettem
op de belangen der zeevaart en zij heelt
?een rekening te houden met de oevers.
ntegendeej, zij kan nog werken gelasten
binnen de bandijken en ook werken be-
letten buiten de zeedijken. Indien zij
het in het belang van het vaarwater noo
dig oordeelt, moet b.v. de krib bij Wal-
soorden worden opgeruimd. Die com
missie wordt als macht gesteld boven de
polderbesturen, boven gedeputeerde sta-
ten, zelfs boven de kroon, en zijn daar-
door onze hoogheidsrechten op de
Schelde en de oevers voor altijd naar de
maam.
En hoe zal het met*de beslissingen
dier commissie gaan. Indien men nagaat
hoe in 1867 door de Belgen bezwaren
werden gemaakt tegen het leggen van
een dam door het Kreekrak. hetgeen van
niet de minsten nadeeligen invloed op de
Schelde is geweest, kan men ook nagaan
hoe het verder gaan zal.
In die commissie krijgen zitting 3 Ne~
derlanders en 3 Belgen, terwijl de voor
zitter geen beslissende stem heeft. Die
commissie zal het naar te vermoeden is
weinig eens zijn. Dan krijgt men de be
siissing in een commissie van 5 personeD,
waarvan slechts 1 Nederlander lid mag
zijn, doch waarvan de voorzitter, die dan
hoogstwaarschijinlijk de besiissing zal
heboen re geven, afwiSselend wordt be
noemd door den koning van Spanje of
dien van Denemarken, die wel een lands
man zullen kiezen. Aangezien men in
beide landen geen polderland heeft zoo
als wij dat kennen, zal die voorzitter
niet als een deskundige kunnen worden
beschouwd. Deze moet zich bovendien
binnen een maand er in werken en be
siissing geven, terwijl indertijd de des
kundige die door den Czaar van Rusland
was aangewezen voor beslechting van
het geschil tusschen Nederland en
Frankrijk over grensregeling in Suriname
er 3 jaar over deed. Spreker vreest, dat
het flux de bouche dat den Belgen eigen
is, dezen in die commissie onwillekeurig
overwicht zal verzekeren.
Hij wijst er voorts nog op, dat indien
een Nederlander op de Schelde door een
Belgisch schip zai worden aangevarcu,
dezer zaak eene meer algemeene actie
hij dezen niet meer voor den Nederland-
schen rechter kan dagen. doch zijn
recht kan gaan zoeken in Belgie. Het
geen hij wel eens hoorde van hen die
ervaring hebben van de behandeling van
zaken door de Belgische rechtbanken is
niet bemoedigend.
Ten slorte geeft hij als ;ijn meening
te kennen dat het Verdrag zooals het
thans bij de Kamer is ingediend niet be-
hoort tot stand te komen en zoodanig-
moet worden herzien. dat rekening ge
houden wordt met de betrokken Neder
landsche belangen,
Door den spreker werden hierna eeni
ge hem gestelde vragen beantwoord.
De voorzitter. de heer Dees, dankte
den spreker voor zijn heldere uiteen-
zetting en sprak de hoop uit, dat de aan-
wezigen alien zouden willen meewerkea
om te doen datgene wat mogelijk is, om
een ongev-'izK'de totstandkow no va" "'e*'
Verdrag te voorkomen, en daartoe het
