ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN Insectenbeten No. 7795. Vrijdag 7 Augustus 1925 65e Jaarg&ug, abonnementsprijs Het Mohammedanism©. Het nieuwe Verdrag met Belgie 5S Nedenindier 2,703p£TmTanden Voorst "buitenland'f 3°35 peV*3 maandeT^Abonnementen voor't buitenland alleen bij vooruitbetalmg. !DIiDX^3'XtJ±l BL.AP. VIII. Noch de uitgebreide voorschriften be- tretlende den eeredienst van het Moham- medamsme, noch de uitvoenge qeioots- artikelen daarvan, die wij in onze vorifle artikeien hebben getracht te schetsen, zijn voldoende voor het vrome gemoed. leer van het Nidvana niet te ontkennen. Deze (in den grond der zaak anti- Islamietische) richting kon natuurlijk niet geheel verborgen blijven, omdat er dwe- pers waren, die in een toestand van ver- rukking hun tong niet in bedwang hidden en die bij zulke gelegenheden zichzelf voor God verklaarden, zooals b.v. de beroem- de mysticus Halladj moet hebben uitge- roepen: „ana '1 hakk' dat wil zeggen: „ik ben de \Vaarheid (God) welke onvoor- zichtigheid hij met den gruwelijken mar- omoenuc teldood te Bagdad heeft moeten boeten Van de vroegste tijden af waren er ook (922). Men ging daarom sterk zijn best onder deze geioovigen tal van menschen, doen om het anti-Islamietisch karakter te ninaen te houden. Deze zijn dikwijls heel j Van zekere zijde in ons land schijnt zonderiingzood.t men huUende, dra.ien- die bijvoorbeeld door de in den Koran voorkomende beschrijvingen van den daq enzoovoorts zoo werden dat zij hun leven jongsten getroi onder qetroften en bewogen, -, gebed, vasten en andere geloots- uitingen gingen doorbrengen. en dan ook aiep doordrongen waren van het ijdele van aardsche grootheid en heerhikheid Ongetwijfeld zal ook daarbij de mvloed van christelijke asceten zich hebben doen gelden, maar toch vond de leefwijze van monniken en kluizenaars hier geen na- bootsing, omdat Mohammed zeer beslist zijn wil had verklaard, dat er in den islam geen monnikendom zou voorkomen. Een beroemd vertegenwoordiger van de meer pessimistische levensbeschouwing wis Hassan van Basra, die in 728 stierf een man van diepen ernst, die met veel anderen, die het met hem eens waren, iuide protesteerde tegen de verwereld- iiikinq. die onder de regeering der Uma- iaden in den Islam was gaan Oyerheer- schen, en die, ofschoon hij in veel kwesties met ce Charidjieten en in andere met de oudere Mutazilieten sympathiseerde, toch nog den naam van een goed orthodox wist te bewaren. In zulke kringen nu ontstond de leer van verschillende rangen en klassen onder de menschen, waartoe de Koran zelf al anleiding had gegeven. Niet al- en martelaars hebben bevoorrechte positie eenige leen' de profeten mar« word, ""deze leer ook gerep, van zo„en en vrienden Gods.Ae zeer- dm^ J, te vretzen of den Heer staan, en t9rrung\eedzijn.hHeteArabische woord, dat zulke' menschen aanduidt (wall, meer- voud: Awlija)kreeg nu al spoedig de beteekenis van een heilige, en ofschoon de Koran op andere plaatsen de peering van zulke heiligen als veelgodendom brandmerkt, heeft toch het volksgeloot zich daar in 't geheel niet om bekommerd en werd het't streven van vrome menschen, om zich op te,werken, tot den rang van ..vriend van God" of ..heilige Er moest, zoo meende men, een weg (tari.ca) zqn, die daarheen leidde, en zoo werd deze zaak al spoedig meer op systerna1 isciie wijze bedreven. Reeds in de eerste en tweede eeuw van de Hidjra was ue wollen ,,sufa" de dracht van vroomheid en wereldverzaking; en naar dit uitwen- dia kenteeken heeten deze menschen bu- fieten en de kunst of wCtenschap. waarzij zich mede bezig houden: tasawwof. Men trok zich niet geheel uit het wereldhjk verkeer terug, nam de godsdienstige wet- ten zeer trouw in acht, maar wel verre van daarmee tevreden te zijn, hield men ook nog afzonderlijke samenkomsten. waarin godsdienstige oefeningen voor- kwamen die in hoofdzaak bestonaen uit aanroepingen van Gods naam en die ge- duren.de een zeer langen tijd werden voortgezet (zoogenaamde Dzikrs.Maar de meer eigenlijke organisatie van zulke godsdienstige vereenigingen yalt in een veel la.teren tijd, ofschoon de latere mys tieken ze terug dateeren op Aboe-Beker en Ali. Dat men hiertoe kwam, was een gevolg van de d^yalingen, waartoe de Sufieten vooral in Perzie geraakten, waar de islam, zooals wij later nog hopen aan te toonen, zich geheel anders orgamseerde dan in de andere strikt Mohammedaan- sche landen. Deze soort van mystiek vond bi] de Perzen een buitengewone verbreiding, en misschien wel vooral omdat in de droevige tijden der nationale vernedering de ge- moederen toch reeds meer dan elders ge- neigd waren. om zich uit de wereld terug te trekken en in boeledoeningen en gods- dienstig gedweep troost te zoeken. He. doel werd hier, ook een ander dan elders, hier qing het er vooral om, dat men zich iin eensoort extase wilde verplaatsen, waardoor men voor wereldsche indrukken onontvankelijk werd en zich meer een ge- voelde met de godheid. De yerhoudinq van den mensch tot de godheid werd met meer bepaald door vreesvoorstellingen en door angst voor rechtvaardige hellestraf- fen maar werd hier beslist opgevat als een liefdesverhouding. De ware Gods- kennis, die slechts langs dezen weg moge- lijk scheen, toonde een geheel anderen God, dan hij was, dien de Islam predikte, en ontaarde geheel en al in pantheisme. Uit den godsdienst van Zarathustra is deze ontwikkeling niet te verklaren en ook niet uit het Boeddhisme, hoewel deze godsdienst in de oostelijke provincien een groote uitbreiding had gekregen voorda. het Mohammedanisme zijn veroveringen deed; maar zij moet. naar het schijnt, uit het pantheistische systeem der Vedanta worden verklaard. Alleen in de Sufische leer van het fana. waaronder verstaan moet worden de volledige oplossing van het zelfbewustzijn in de goddelijke yolheid, is eenige gelijkenis met de Boeddhistische verbergen, en ging nu de gangbare theo- logische uitdrukkingen in een geheel an dere beteekenis gebruiken: b.v. sprak men van tauhid wat in de officieele theologie beteekent: de eenheid en eenigheid Gods, doch waardoor men thans het een-worden van den mensch met de Godheid wilde te kennen geven, enz. Ook koos men de heiligen, aan wie men vooral vereering wilde bewijzen, met zekere voorliefde uit de nakomelingen van den profeet, en spe- ciaal werden de Kaiief Ali en diens beide zopen Hasan en Husain zeer hoog ver- eerd, wat alles vanaf het standpunt van den Islam niet kon worden afgekeurd, als men slechts de noodige voorzichtigheid en terughoudendheid betrachtte en hen zelf maar geen God noemde. Deze Perzische mystiek vond reeds spoedig de daartoe het meest geschikte verbreiders onder de hoofdvertegenwoordigers van de nieuw opgebloeide Perzische poezie. Reeds Aboe Said ibn abi '1 Khair (gestorven in 1049) dichtte zeer pantheistische vierregehqe verzen, en zijn voorbeeld vond veel na- volgers. Bijna al de grootere Perzische dichters zijn pantheistische mystieken. Wie nu daarbij nog in het oog houdt, dat deze gedichten in geheel Perzie bekend waren en zich zelfs in een zekere popu- lariteit mochten verheugen, als aan geen enkele andere dichtsoort ten'deel viel, zal het ook verstaan, dat bijna alle Perzen mystieken zijn geworden. en dat zij bij ai die zwevende en vage uitdrukkingen bijna alle begrip voor den overigens zoo een- voudigen en duidelijken Islam hebben in- geboet. Maar ook bij de i urken is de mystiek diep ingedrongen, iets minder bi) de Arabieren, ofschoon ook de Arabische literatuur mystieke dichters en theosophen weet aan te wijzen. De namen van al deze menschen en ook van de hoofdfiguren, noemen wij hier nu maar niet. Nauwelijks behoeft het te worden op- gemerkt, dat deze soort mystiek niet alleen het recht begrijpen, maar ook de zedelijk- de en dansende Derwischen onderscheidt. In eenige van deze orden is de zinsverruk- king z6o sterk opgevoerd, dat de perso- nen, die daartoe behooren gevoelloos wor den voor uiterlijke indrukken; gins en vurige kolcn cn andere voorwerpen in" slikken, zich afschuwelijk verwonden, slangen opeten, enz. In Egypte zijn op dit punt de Rifaija beroemd en ook de Saadija, die vroeger op het geboortefeest van den Profeet op den grond gingen lig- gen, terwijl dan de sheik te paard °yer hun lichamen heenschreed. Voor het overige oefenen de meeste Derwischen een handwerk uit en leven zij dus in de ge- wone maatschappij; toch zijn er ook bedel- derwischen. die geen vaste woonplaats hebben, en die van aalmoezen alleen leven. De invloed van deze verschillende or den is in de Mohammedaansche wereld een zeer beduidende, hoewel natuurlijk heel veel afhangt van de keuze van den aanvoerenden sheik, die over al de ande ren een haast onbeperkt gezag uitoefent. Langzamerhand heeft zich deze inrichtmg zoo ingeburgerd, dat bijna iedereen, zoo- veel als zijn werkzaamheden het hem ver- oorloven, zich bij een orde aansluit en de godsdienstige oefeningen bijwoont. Op deze wijze werd de mystiek. die aanvan- kelijk bestemd scheen om den Islam ge heel te vervluchtigen en te gronde te richten, nu in een streng verband opge- nomen, en is zij zelfs een zeer goed mid- del geworden om den oodsdienstzin te wekken en wakker te houden. I. De verschijning van het wetsontwerp tot goedkeuring van het nieuwe Derdrag met Belgie was voor hen, die eeniger mate de daarin geregelde onderwerpen konden overzien wel een der grootste verrassin- gen, die ze hebben beleefd. Indien men toch het geheele Verdrag naleest, ontmoet men ongeveer niets an ders dan tegemoetkoming aan Belgische wenscnen en belangen. waartegen geen enkel positief voordeel voor Nederland te vinden is. Het is natuurlijk mogelijk, dat de Memorie van Antwoord van onzen Minister van Buitenlandsche Zaken, die eerlang kan worden tegemoet gezien een eenigszins anderen kijk op deze zaak geeft. niet is toegegeven aan de politieke eischen, die in dat opzicht ten Zuiden van onze grens werden gekoesterd. Wij wil- len de mogelijke draagwijdte daarvan ook niet onderschatten, ofschoon bij conflicten, als in 1914, bij een schending der grens ons land moeilijk een ander standpunt zou kunnen innemen dan Belgie destijds ge- noodzaakt was in te nemen. INGEZONDEN MEDEDBELINGEN- lets over de behandeling van insectenbeten en be- langrijke raadgevingen, hoe ze te voorkomen. Insectenbeten zijn een over de geheele wereld verbreide plaag en overal zint men op middelen om het bijten dier plaaggeesten te voorkomen. In ons klimaat zijn het vooral de muggen die hier te lande in 3 verschillende soorten voorkomen - die het meest gevreesd zijn om hun jeuk- en zwellingveroorzakende beten. Akker's Kloosterbalsem, het sedert tal van jaren geroemde middel tegen wonden van ver- schillenden aard, schrammen, smetten, doorlig- gen en doorloopen, jeuk en zonnebrand, wordt ook met groot succes gebruikt bij beten van muggen en andere insecten. Indien spoedig aangewend, voorkomt dit de zwelling geheel en stilt de jeuk onmiddellijk. Door zijn anti- septische werking zuivert Akker's Kloosterbalsem de door den insectenbeet veroorzaakte wonde en verwijdert het gif, dat bij het toebrengen van de beten is binnengedrongen. Van groot beiang zijn echter ook de waardevolle eigen- schappen van Akker's Kloosterbalsem ter af- wering van de insecten. Men smere daartoe, voor het naar bed gaan, voorhoofd en handen met Akker's Kloosterbalsem in, dit houdt de insecten op een afstand en verschaft L een ongestoorde nachtrust. Akker's Kloosterbalsem in potten van 2U gram /0,50, 50 gram 1±100 gram 1 75, is verkrijgbaar bij alle apothekers en drogisten. Een pot Akker's Kloosterbalsem is een huis-, zak- en reisapotheek op zich zelf. If S«r8myesdekefmeShTDT j toonbeeld mochten heeten van ware vroomheid, maar het was een van de noodzakelijke gevolgen dezer zins\eyrux- t °n door en gn^je daad toont prijs kinJ>: Zl±T anderen verlTeven tAtellen op eene goede nabuurschap, ja leen nadeelen zien," tegen geen enkel voor deel, een overmatige tegemoetkoming Het is evenwel strijdig met ons gevoel, dat men, aan Belgie onthoudende hetgeen het op politiek gebied wenschte, er op economisch gebied een hoorn des over- vloeds over uitgestort heeft. Weliswaar heeft de heer Mr. Rutgers betoogd, dat ook hetgeen op economisch gebied in het Verdrag is geregeld, geheel in overeen- stemming is met de grondgedachte van solidariteit, belichaamd in den Volken- bond, doch men zal zeer moeilijk in ons land ingang kunnen doen vinden de ge- i Xachte^dat wij' in dat opzicht' aan Belgie ieder geval _oo n beetje. boven achtte en met name voorschriften van den heel verwierp, of ze in slechts als een voorportaal en eerste schrede beschouwde op den weg naar de volledige, mystieke ontwikkeling. waarbij men het dus gerustelijk in twijtel meende te mogen trekken, of deze gods dienstige voorschriften ook later nog bin- dende kracht zouden hebben. Voor de qei'nspireerde en verhelderde mystieken is er ook geen bepaald onderscheid meer tusschen de verschillende positieve gods- diensten, zoodat ook daaruit kan warden verklaard. hoe het komt, dat de qrenzen Ac ^AcrlionsM'ae blijkens verschillende persuitingen in dat IsHm 6f ge- ^nd bij al de groote economische voor- deelen, die hem met guile hand door het Verdrag worden toegeschoven, nog on- tevreden is. Dit mag inderdaad niet bescheiden ge- noemd worden, want het staat als een groote verplichtingen hebben. Wij be- schoiiwen zeer begrijpelijk die econo mische voordeelen als qewenschte ruilob jecten, om tegenover de concessies die worden gedaan, ook wat te krijgen. in dat licht en niet zonder grond, zooals hierna zal blijken hebben wij het Ver drag steeds bezien. Waar van geenerlei want necscaai axs ecu g teqenprestatie is qebleken, is er paal boven water, dat, indien twee par- ^erKregen teg p die het tijen kwestie hebben, en alle kwesties aameiaing c a werden opgelost, zooals zulks bij dit Ver- verkiaara, noe uci j eene parti) oe a tusschen mystiek en ongeloot, maar ai e wenschen toestaat. drag geschiedt, de rechtbanken voor ci- viele zaken en de advocaten, die daardoor bun werkkring vinden, wel konden wor den verdwijnen. Dan zouden er geen kwesties meer kunnen blijven, omdat de partij de andere ongeveer al zijn vaak zijn uitgewischt. Om deze gevaren teqen te gaan, wist men maar een middel. dat in den beginne nog nie-i eens afdoende was: men wilde deze mystiek in die mate reorganiseeren, dat het niet aan iedereen geoorloofd zou zijn, op eigen houtje zich bij de mystiek te voegen. maar uat men Er is, en voor het meerendeel eerst na het verschijnen van het oorloopig Ver- slag der Tweede Kamer. al heei wat over het' Verdrag geschreven,' artikels en bro chures, bevattende over het alfjemeen scherpe en gemotiveerde critiek. Enkele van de meest actueele hebben wij in ons in strenge onderdanigheid onder a. voor- bJad geheeDf cjedeeltelijk weergegeven schriften van een sheik en onder regel- en z^n overtuigd. dat ook verschn in^figg cn zeer afinsttcnclc godsdienstige oefeningen lange ieerjaren kreeg door te maken, om dan in de meeste geyallen voor altijd leerling (moerid) te blijven Up d»>ze wijze werd de mystiek een middel tot verheffing, of in ieder geval tot regelmg van den godsdienstigen zin, en hier had- den dus zelfs de orthodoxe Mohammeda- nen niets tegen in te brengen. Wij hebben er vroeger al eens melding van gemaakt, dat de vrome theoloog Ghazzali op rijpe- ren leeftijd bijna tien jaren doorbracht onder ascetische en mystische oefeningen, en dat hij deze voor de ziel even nood- zakelijk en heilzaam verklaarde als de qeneesmiddelen voor het lichaam. Maar men bleef er op staan, dat er nooit zou worden getornd aan de verbindbaarheid van de godsdienstige wetten, en dat dus ook de orthodoxie van geen enkelen sheik aanleidmg zou geven tot ongerustheid. Uit deze inzichten ontstond nu de stich- ting van de orden der Derwischen, die voornamelijk valt in de twaalfde en in de dertiende ccuw, maar di€ ook heden ten daqe nog voortgaat. Al deze orden heb- ben haar vaste geloofs- en leefregels, die door den stichter van zoo'n orde zijn vast- gesteld. maar die toch door een onafge- broken rij van overleveringen teruqgaan op Aboe Bekr of Ali, en dus op den Profeet zelf. Deze orden bezitten op ver schillende plaatsen hun qebouwen (kloos- ters)waar zij renelmatig eens of meer- dere malen per week samenkomen, en dan onder de leiding van een sheik hun oefe- en we zijn overtuigd. dat ook v lende rapporten van rijks-autoriteiten, wier advies naar het schijnt eerst in de laatste maanden is gevraagd, aan een groot deel der critieken steun geven. Tegenover die vele critieken ziin ook enkele stemmen opgegaan ter verdediging. Een der eerste, die te onzer kennis kwam. was die van den tegenwoordiqen Minister van Onderwijs, den heer Mr. V. H. Rut gers. destijds lid van de Tweede Kamer, in het debat met Louis Franck, oud- Minister van Kolonien in Belgie, in eene te Den Haag van weqe de Vereeniging voor Volkenbond en Vrede belegde ver- gadering. De heer Mr. Rutgers verklaarde zich dankbaar over het Verdrag gestemd. in verband met de organisatie van het Inter nationale leven. zooals de Volkenbond dat nastreeft. Die toets kan betoonde hij. het Verdrag doorstaan. Hij beschouwde het Verdrag evenwel in zijn hoofdlijnen, qe- grond op de omstandigheid. dat de Bel gische neutraliteit, die bii het Verdrag van 1839 was gewaarborgd, is weggevallen. De garantie door de groote mogendheden is verdwenen en voor Belgie was het vol- gens hem noodig, verzekering zijner vei- ligheid op andere wijze te zoeken. De daarin besloten stellinq kan worden toegestemd. doch juist op dit punt zijn de Belqen teleurgesteld, daar het Verdrag omtrent die verzekering der veiligheid van hare landsgrens in het Oosten zoo als zij die "zich denken, geen bepalingen bevat. Alg. Hbl. er aan gaf ,,al te goed is buur- mans gek. Tot een systematische verdediging van het Verdrag heeft zich blijkbaar aange- gord de ..Haagsche Post Dat blad wil er geen kwaad van weten. Het geeft in zijn nummer van io juli 1.1. toe. dat er, nu ja. op de details wellicht aanmerking is te maken. maar dat 't tegen de grondbeqin- selen waarop het berust. geen verzet zal I aan tee keriei^ In die opvatting ligt naar wij meenen veel besloten. Voor zoover wij het kun- I nen beoordeelen gaat het bezwaar tegen i dit verdrag in het 'algemeen ook niet tegen I de grondbeginselen, doch juist tegen de details, tege'n de wijze. waarop in strijd i met al hetgeen tot hiertoe geschiedde, aan 1 die grondbeginsels uiting zal worden ge- geven en het is de vraaa of zij, die voor het Verdrag den handschoen opnemen wel ten voile overtuigd zijn van de betee kenis van die details en van hetgeen de^e na zich kunnen sleepen. Wij zijn het volkomen eens. met de H. P. dat dit geen onderwerp is. dat „de man van de straat" in zijn geheelen om- vang kan beoordeelen, het is zelfs een vraagstuk, dat vermoedelijk in zijn details maar weinigen kunnen over zien, doch wij hebben van de geschie- nis ook een stukje meegemaakt het blad vrage zich eens af, of ook de vertrouwde raadslieden, die zij de kwestie ter berech- ting wil overlaten, ook niet kunnen falen. en hun oordeel ook niet eens op ver- keerde basis kan blijken te berusten. De critiek op het Verdrag tocii epa.i;'. zich in het geheel niet tot ,.de man van de straat." zij komt juist van mannen van gezag en beteekenis, van mannen. die uit hoofde van hun positie en bekendheid met toestanden tot oordeelen bevoeqd kunnen worden geacht. Indien de Rotterdamsche Kamer van Koophandel en Fabrieken bij breed qe- motiveerd adres aan de Tweede Kamer verzoekt het Verdrag in den bestaanden vorm niet aan te nemerr riaat het toch niet aan, dat adres op zijde te schuiven met de bemerking. dat deze opkomy voor de belangen barer stad en hare bedrijven. die. nu*ja, ook wel voor een deel lands- belangen zijn, maarniet zoo zwaar schijnen te wegen als het onderhouden van goede loyale betrekkingen met Bel gie. Als de hoefijzer-correspondent van het Alg. Hbl. na zijn Indische reis zijn artikel „Buurmans gek" schrijft, noemt de Haagsche Post dezen gedreven door Zeeuwsch Patriottisme, waarmede waar- schijnlijk dan bedoeld wordt te zeggen, dat men diens betoog nu niet zoo geheel ernstig moet opvatten. Omtrent de brochure van den heer Ra- maer, iemand, die, als hoofdingenieur van den Rijkswaterstaat, Zeeland en de Schel- de bijzonder heeft leeren kennen een on- betwist deskundige, heet het: dat diens eweringen wel niet van overdrijving zul- len zijn vrij te Dleiten. Wij herhalen: is, of zijn de verdedigers van het Verdrag omtrent de details en hun gevolgen wel geheel op de hoogte, en een vraag, daaromtrent is zeker op haar plaats, indien, na de geschiedenis der laaatste jaren, een niet op den laagsten sport staand staatsambtenaar in Den Haag van zijn geografische kennis om trent Zeeuwsch-Vlaanderen en dus ook wel van onze nukkige Schelde, blijk geeft door de vraag: ,,als je nu per spoor tot Vlissingen gekomen bent, moet je dan nog ver loopen naar Ter Neuzen?" Wat de brochure van den heer Ramaer betreft, een zeer belangwekkend geschrift, dat iedereen, die beiang stelt in deze voor ons land, voor onze natie, doch in het bij zonder voor Zeeuwsch-Vlaanderen en Zuid-Beveland, wegens de aan de Schelde grenzende polders, zoo belangrijke kwes tie, deze krijgt dezer dagen juist steun van den Delftschen hoogleeraar Prof. Ir. W. K. Behrens, die in de Economisch- Stat. Berichten diens critische beschou- wingen weergaf. Hij voegt er aan toe. er prijs op te stellen te verklaren. dat hij, zonder in alle bijzonderheden de inzichten van den schrijver te deelen met diens betoog omtrent de uiterst schadelijke ge volgen, welke van het Verdrag voor Ne derland te wachten staan, geheel instemt: Hij ziet in het optreden van den heer Ramaer in deze ,,een vaderlandsche daad, waarvoor hij hem gaarne hulde brengt In een schrijven uit Zeeland aan de N. R. Crt. is gewezen op de voor Neder land niet behaaglijke perspectieven, die van de waarschijnlijkheid: Antwerpen oorlogshaven, t gevolg kunnen zijn. Ver schillende schrijvers zijn het over de mogelijkheden, die het V erdrag in dit op zicht opent, niet eens. Ons komt ook deze kwestie van minder beteekenis voor, dan de verschillende economische verplichtin gen, die Nederland op zich neemt, en die niet alleen zware geldelijke verpbehtin- gen tenqevoige kunnen hebben, doch tot zelfs onzen Zeeuwsch-Vlaamschen, aan het Scheldewater ontwoekerden bodem zou kunnen kosten. Andere schrijvers wijzen op het be zwaar, dat uit het Verdrag te lezen is, dat de naar Antwerpen doorvarende schepen geheel onttrokken worden aan ingrijpen van Belgische of Nederlandsche autori- teiten, zoo rechterlijke als administratieve. Een gevolg hiervan is dus. dat de Neuer- landsche sterke arm op de Nederlandsche Schelde zelfs zal hebben af te biijven van een Nederlandsch koopvaardijschip. Een dergelijke bepaling achtte de N. R. Crt voor uitoefening der vrije vaart te ver gaand, ja zelfs een gevaar voor die uit oefening van de vrije vaart. De vraag kwam daarbij naar voren, hoe de samen- stellers van het Verdrag zich de hand- having van de regelen der verkeerspolitie op de Schelde hebben gedacht. Met rege- lingen, waaraan men geen sanctie kan ver- leenen, is men niet veel vooruit. De steliing is verdedigd, dat Nederland in deze verplichting tegenover Belgie heeft, omdat de Scheldemond, voor Bel gie zoo belangrijk, zich nu eenmaal bin- nen zijn gebied bevindt. Niet ten on- rechte is er door den heer Mr. Nolst Tre- nite op gewezen, dat door deze stellino- een gevaarlijk precedent wordt gescha- pen, want Nederland heeft binnen zijn ge bied niet alleen den Scheldemond, doch ook die van den Rijn en de Maas. Zal nu, vraagt hij, te eeniger tijd bijv. aan Duitschland voor zijn Rijn- en Roer- havens kunnen worden geweigerd wat thans aan Antwerpen en zonder teqen prestatie wordt afgestaan? Voor het oogenblik moge een beroep op dat prece dent niet te vreezen zijn, doch wij leven snel in politieken zin en in technisch op zicht en niemand weet, of de omstandig- heden zich niet binnen afzienbaren tijd zoo zullen wijzigen, dat Nederland door zijn Oosterburen voor soortaelijke eischen gesteld wordt, als thans de goede Zui- derbuurman doet gelden. Uit deze aanhalingen blijkt, da: de be- zwaren niet alleen van belanghebbetide zijde komen. niet alleen van Zeeuwsche patriotten. doch ook van bevoeqde land- qenooten. En, aangezien het niet onbe- kend is. dat vooral uit Zeeland bezwaren tegen het Verdrag zijn opgegaan gaat het o.i. niet aan. om die, in den stijl der Haag sche Post, af te maken of te verkleinen door ze toe te schrijven aan streek- patriottisme of misschien wel provin- cialisme. Als zoodanig kan men zeker niet be- schouwen het bezwaar, ingebracht door den Zeeuwschen W "-''schapsbond. be- staande uit personen, die, voor zoover de details van het Verdrag de Scheldeoevers TER NEUZENSCHE COURANT. WOO. U1C"

Krantenbank Zeeland

Ter Neuzensche Courant / Neuzensche Courant / (Algemeen) nieuws en advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen | 1925 | | pagina 1