Terlfeuzensche Courant
DE INDRINGER
FEUII.I.ETOH.
8EMENK0E BERICHTEN.
Yriidag 31 Juli 1925. No. 7792.
T W^nHiX3IE] B31lA-X3-
8INNENLAND.
DE KABINETSCRISiS.
De Minister van Financien, de heer Colijn,
heeft gisteren te Soestdijk aan de Koningin
meegedeeld, dat hij de opdracht tot vorming
van een nieuw ministerie aanvaardt.
Het gerucht, dat het departement van
onderwijs, kunsten en wetenscliappen zijn
zelfstandig bestsan in het nieuw te vormen
kabinet zou verlie/en en ondergebracht zou
worden by een der andere departementen
van algemeen bestuur, is niet juist.
DE KAARTEN VAN HET
NEDERL ANDSCH BELG1SCH
VERDRAG.
Zooals men weet vevwijzen sommige ar-
tikels betreflende de vaa-geul van de W.
Schelde en de Toelichtende Memorie van
het Nederl.-Belgisch verdrag naar vaange-
hechte kaarten".
De N. R. Crt merkt nu op dat, wonder-
lijk genoeg, deze kaarten niet bij het ont-
werp tot goedkeuring van het tractaat zijn
overgelegd. Dit lijkt aan het blad een
onbetwistbaar verzuim. De goedkeuring
die van de Staten Generaal wordt gevraagd,
omvat de genoemde kaarten, en zy kan
niet worden verleend, indien de Staten-
Generaal de kaarten niet eens zullen heb-
ben gezien. Terecht wordt dan ook in het
voorloopig verslag der Kamer op overleg-
ging van die kaarten aangedrongen.
Doch hiermee kan, volgens het blad,
niet worden volstaan. De kaarten behoo-
ren, gelijk het tractaat zelf, publiek domein
te worden, opdat zij door technici kunnen
worden nagegaan. Voor leeken en de
meeste Kamerleden zijn zulke kaarten vrij-
wel raadselen. Zij bevatten een grooten
drom cijfertjes, wier beteekenis eerst helder
wordt, wanneer men ze met andere kaarten,
die in den loop van jaren zijn gemaakt,
kan vergelijken.
Het blad dringt op openbaarmaking van
deze kaarten aan, omdat omtrent die cij-
fertjes de meest zonderlinge geruchten de
rondte doen.
Gelijk men weet is de Schelde eene u terst
grillige rivier waarvan op de onderscheidene
gedeelten en plaatsen de diepten aan sterke
wisseling onderhevig zijn. Nu zouden,
raar het gerucht wil, op de kaart door
de heele Schelde heen de cijfertjes de
grootste diepten aangeven, die de livier
in de jaren 1914 tot 1919 gehad heeft,
en zou aldus als het waren eene in cijfers
„ideale" Schelde zijn ontworpen en zouden
dus de kosten van onderhoud, mits naar
de diepte welke op de kaart is aangegeven,
wat dan de grootste diepte is welke in
verloop van de vijf bovengenoemde jaren
is geconstateerd, ten laste van Nederland
blijven.
Of dit zoo is kan slechts, gelijk gezegd,
door vergelijking van de aan het tractaat
gehechte kaarten met oudere kaarten blij-
ken. Dit is een technisch geduldwerk, dat
aan vakmannen moet worden overgelaten,
en daartoe moet de kaart worden gepubli-
ceerd. Het is ook duidelijk dat overlegging
van de kaart op zich zelve aan de Kamer
van weinig belang is. De beteekenis van
de cijfers kan eerst duidelijk worden voor
hem. die over de vroegere kaarten beschikt
en de honderden cijfers kan nagaan en
vergelijken.
STAKENDE EXAMINATOREN.
De door de regeeriDg benoemde examina-
toren voor de wiskunde-exam ens K 1 en
K 5 hebben geweigerd hun taak te aan-
vaarden.
Het Vaderland deelt daarover de volgende
bijzonderheden mee
De regeering had de vacatiegelden van
de examinatoren bij de middelbare examens
aanzienlijk moeten verminderen en de
heeren. die in de examen-commissies voor
wiskunde waren benoemd, meenden nu voor
Uit het Engelsch van
Harold Bindloss.
o
54) (Vervolg.)
Maar de mannen moe en bezweet, met
verschroeide haren en smeulende kleerqn,
stonden klaar om den strijd met het begee-
rige vuur aan te binden... met van water
druipende graanzakken, met spaden, som-
migen zelfs met hun eigen doorweekte
kleeren. Tegen een plek. waar de vlam-
men gesmoord en uitgestampt werden,
vloog het lange, droge gras op twee an
dere plaatsen opnieuw in brand; maar de
hoofdzaak was. dat de vlainmen aan gene
zijde van de beschermende strook, die
elken nieuwen brand zouden moeten voe-
den, steeds lager werden en eindelijk be-
gcnnen te dooven. Nu nog enkele minuten
en toen opeenseen luide juichkreet.
Ze hadden de overwinning behaald; de
vlammen binnen den verdedigingscirkel
Araren uitgedoofd en die daarbuiten had
den zich in tweeen gesplitst en kropen nu
verder van de hoeve weg, die ongedeerd
was blijven staan.
Nu beqon onmiddellijk het zoeken naar
hun leider; eerst was alle moeite tever-
geefsch, maar na een minuut of tien
kwam een van de jongere mannen naar
Dane toe.
..Courthorne ligt bij de tweede groep
hun cenoeming te moeten bedanken.
minister van Onderwijs zat door het n'e-
danken, met zijn handen in het, haar en
de candidaten, die zich voor het examen
hadden opgegeven, vroegen zich angstig
af, of zij hun studie nu eenvoudig een jaar
zouden moeten verlengen. Kans om een
andere examen-commissie te benoemen,
bestond er vrij wel niet, want vooral voor
de exameus hoogere wiskunde is het aantal
dergenen, die voor het ambt van examinator
in aanmerking komen, niet groot.
De Minister heeft ten slotte toegegeven.
Weliswaar stelde hij in het vooruitzicht,
dat een andere regeling tegen het volgend
jaar in werking zou zijn en betoogde hij
dat de Kamer o a. de tijd ontbroken had
om de anomalie dat examinatoren voor
lagere onder wijsakten beter bezoldigd
worden dan die voor de middelbare, uit
den weg te ruimen, maar de stakende,
examinatoren bleven op hun stuk staan en
het gevolg was, een voor hen bevredigende
regeling, die intusschen ook voor alle
andere examinatoren M. 0. zou gelden en
die van de sch.tkist natuurlijk een vrij
aanzienlijk offer vergt.
TAR]EVEN VOOR POST, TELEGRAFIE
EN TELEFONIE-
Namens de vereenigingen Nederl. Maat-
schappij voor Nijverheid en Handel, Centraal
Industrieel Verbond, Algem R.-K. Werk-
geversvereeniging, Vereeniging van C hriste-
lijke Werkgevers en Groothandelaren in
Nederland, Verbond van Nederl. Fabrikanten-
vereenigingen, Nederlandsche Middenstands-
bond. Nederlandsche Dagbladpers, Neder
landsche Periodieke Pers, Centrale Raad
van Vakbonden in het grafisch- en boek-
bedrijf, waarbij o m. zijn aangesloten de
Nederlandsche Uitgeversbond en de Federatie
der Werkgeversorganisaties in het Boek-
drukkersbedrijf, is in een uitvoerig adres
aan den Minister van Waterstaat verzocht,
in het algemeen de tarieven, geldende voor
post, telegrafie en telefonie, te verlagen of
te wijzigen. In het bij zonder wordt daarbij
de aandacht gevestigd op de volgende tien
punten het tarief voor het buitenland, het
tarief voor monsters, het tarief voor-
expre8se bestellingen, het tarief voor brief-
kaarten, het ontbreken van stadsporto
tarieven, het briefporto van 10 cents, het
tarief voor drukwerken, de gewichts-ver-
schillen van de opklimmende tarieven, het
hooge begintarief voor postpakketten en
het tarief van de intercommunale telefoon
en de hooge kosten van inschrijving voor
telegram-adressen
MET EEN REVOLVER
GESCHOTEN.
De metselaarsbaas W. J. L. uit de Her-
zogstraat te Den Haag, werd op straat
aangesproken door een aantal stakende
bouwarbeiders. Naar hij de politie ver-
telde, was hij bang, door de arbeiders te
worden ingesloten en zoo een pak slaag
op te loopen, waarop hij, om schrik aan te
jagen, een revolver trok en een paar scho-
ten loste. Hij trof echter niemand.
De stakers riepen de hulp der politie
in en beweerden, dat L. op hen had aan-
gelegd. Proces-verbaal is opgemaakt en
de revolver werd in beslag genomen.
EEN VLEERMUIZEN-KOLONIE.
,,De mensch is een gezellig dier," heb
ben we in een spotliedje eens hooren zin-
gen. Zou een vleermuis dan misschien
,,een gezellig mensch" zijn?
De heer A. te Oranjewoud, op een
avond een wandelingetje makend in de
laantjes, hoorde in den eersten singel Oos
van ,,Donglust", en daarvan het eerste
laantje links, een aanhoudend veelstemmiq
gepiep in een hollen boom. Op een vol-
genden avond, tegen donker ging hij er
weer heen en toen zag hij, dat achtereen-
volgens wel 25 vleermuizen door een
gaatje den hollen boom ontweken, om te
vliegenvangen tot de nieuwe dag verrijst.
Hij vond het zoo'n interessant gezicht, dat
hij er een anderen avond getuigen bij
haalde. De moeite werd ruim beloond,
want nu kwamen er wel 93 vleermuizen
uit het gaatje en den avond daarop 74.
Een vleermuis staat gewis niet onder de
woningwet, want een raadsel is het hoe in
een boomholte zooveel van deze dieren
r
voren, maar ik geloof, dat hij ex leelijk aan
toe is," zeide hij. ,,Hij heeft een trap tegen
zijn hoofd gehad; er was veel bioed en
hij herkende me niet."
Niemand wist later te vertellen, hoe de
jobstijding bekend geworden was, maar
toen Dane naast de donkere figuur kniel-
de, die zoo stil in het afgeschroeide gras
uitgestrekt lag. werd er opeens een hand
op zijn schouder gelegd. Hij keek op;
boven zich zag hij het gelaat van Maud
Barrington. Haar stem was bijna niet her-
kenbaar, toen ze vroeg; ,.Hij is toch niet
dood?"
Een van de mannen had een lantaarn,
meeaebracht. Deze schrok toen hij het
doodsbleeke gezicht van het meisje zag;
bijna bruusk wendde hij zich af.
..Hij is er niet een. die gemakkelijk dood
gaat. Houd de lantaarn wat hooger, een
van jullie, dan kan ik hem beter zien."
De overige bleven in spanning wach-
ten. blij, dat een- van hen de leiding op
zich genomen had. Na een paar oogen-
blikken keek Dane op.
,,Jij naar de nederzetting om den dokter,
Stapleton, en rijden zoo hard als je kan.
Je brengt hem mee, al zou je hem bij zijn
kraag mee moeten sleuren. Maar wacht
even. Ik weet nog niet, waar je hem mee
naar toe moet nemen."
..Hiernaartoe naar zijn eigen hoeve, na
tuurlijk," antwoordde de jonge man, ter-
wijl hij in looppas wegliep.
,,Neen stop!" hield Dane hem tegen.
..Dat zou niet goed zijn. Voor een be-
hoorlijke verpleging bij een geval als dit
hebben we een vrouw noodig."
't Was duidelijk te zien. dat een paar
kunnen huizen, Een vleermuis moet wel
inschikkelijk beest zijn.
FRAUDE.
Door de politie te Rotterdam is gearre-
steerd een kantoorbediende der le klasse
der posterijen. Deze ambtenaar pleegde
reeds een maand lang fraude ten nadeele
der Rijkspostspaarbank. Wanneer iemand
een bedrag op zijn spaarbankboekje kwam
storten, schreef hij het juiste bedrag in
op het boekje, doch op zijn eigen regis
ter boekte hij een lager bedrag. Het ver-
schil behield hij voor zichzelf. Zoo had
hij een inlage van f 1000 met f 100 in zijn
register verantwoord en de resteerende
f 900 ten eigen bate aangewend. In totaal
heeft hij zoodoende een bedrag van f 2100
verduisterd. Het feit werd ontdekt, door-
dat een der inleggers opvroeg, dat hooger
was dan de registers der Rijkspostspaar
bank aanwezen. Daardoor was argwaan
gewekt en werden de boeken van den
verdachte ten deze onderzocht. De aan-
gehoudene is ter beschikking der justitie
gesteld en overgebracht naar het huis van
bewaring.
ONWEER.
Zaterdag is de bliksem geslagen in de
boerderij van Kraaienzang, in de Schaak,
onder Twello. De boerderij is tot den
grond toe afqebrand; er" is nagenoeg niets
gered. "Te Stoutenburg bij Amersfoort
zijn Zaterdag verscheidene koeien door
den bliksem aedood. Te Meddo (gem.
Winterswijk) is een boerderij door den
bliksem getroffen en geheel afgebrand.
Slechts een gedeelte van het vee kon ge
red worden. Vrijdagavond is te Epe
een vrouw in den tuin bij haar woning
door den bliksem getroffen. Zij was da-
delijk dood.
EEN SENSATIONEELE JACHT.
Toen de internationale trein, welke 4
uur 16 van Roosendaal naar Antwerpen
vertrekt, dezer dagen aan het station te
Roosendaal stond, werd de gerant van de
restauratie gewaarschuwd, dat een be-
diende met het restauratie-wagentje langs
de treinen gaat, den reizigers meer bere-
kende dan de tarieven toelaten.
De klacht bleek gegrond, de gerant
bood den reiziger, wien te veel was afge-
nomen, zijn excuus, en zei den bediende
na vertrek van den trein, onmiddellijk zich
bij hem te vervoegen. Dit schijnt den be
diende niet erg naar den zin geweest te
zijn, hij reed het restauratiewagentje van
het tweede perron over de spoorlijnen,
schijnbaar om naar het eerste perron te
gaan. In werkelijkheid echter zette hij het
wagentje met de ach'terwielen voor de
machine van den voor vertrek gereed
staanden trein; de machinist echter had dit
in de gaten en liet hem het karretje weg-
halen. Toen echter de trein in beweginq
was, duwde hij het volgeladen wagentje
tusschen den tender en den eersten wa-
gen. Natuurlijk werd het geheel vernield
en kwam de inhoud over de rails te lig-
gen. De bediende sprong op de treeplank
van een waaen, opende een coupe en reed
mede naar Antwerpen. De marechaussee
beproefde Antwerpen telefonisch te waar-
schuwen, wat echter niet vlug genoeg ge-
lukte, zoodat het niet mogelijk was, voor
aankomst van den trein de politie aldaar
te verzoeken, den vluchteling aan te hou-
den. Per auto gingen dadelijk eenige ma-
rechaussee's naar Antwerpen en zochten
met eenige leden der Belgische recherche
heel den nacht naar den vluchteling, die
ook nog geld van zijn patroon onder zijn
berusting had. Doch vruchteloos. Toen
de Hollandsche politie was vertrokken.
wisten de Antwerpsche rechercheurs hem
evenwel aan te houden. Hij werd naar
Roosendaal overgebracht, doch toen de
trein binnenstoomde. zag hij kans uit den
coupe te springen. Vlug klom hij over het
hek. vluchtte, achtervolgd door ma
rechaussee en beambten, over de terrei-
nen. sprong over slooten en heggen en
kwam in een tuin, waar hij zich schuil
hield. Hier eindigde de sensationeele
jacht, doordat de vluchteling werd gepakt.
WENKEN VOOR HEETE DAGEN,
Bij warm weer is het geiaden eenige
rekening te houden met het feit, dat ons
lichaam niet gewend is aan deze tempera-
turen en daarop du3 onregelmacig reageerc.
Ofschoon het eerst wel wat vreemd lijkt,
is toch een dun wollen vest een beste
dracht in deze hitte. Wol isoleert naaielijk
veel beter dan katoen. Des winters weert
het de koude be er af, des zomers de hitte
zoodat het lichaam op gelykmatige tempe-
van de gehuwde mannen onmiddelliji
alaar stonden, om den gewonden man bij
zich in huis te nemen; maar zonder hen
den tijd te laten, om een behoorlijk aanbod
te formuleeren. legde Maud Barrington,
haar hand op den schouder van Dane.
,,Laat hem naar de Grange brengen,"
zeide ze.
Dane knikte. Na een kort: ,,zoo hard
als je kan." tegen Stapleton. keerde hij
zich om naar de mannen achter zich en
sprak even fluisterend met hen. Toen
wendde hij zich weer tot Maud.
..Rijd vast vooruit en zorg, dat alles
klaar is," raadde hij haar. ..Ik zal wel op-
passen, dat hem niets overkomt."
Dankbaar, dat ze iets kon doen, reed
het jonge meisje met haar metgezellin in
qalop weg. Dane boog zich over Witham
heen en, geholpen door een paar van de
jongere mannen, legde hij hem behoed-
zaam in een van de beste wagens. Toen
het voertuig langzaam wegreed, ging hij
naar twee mannen toe. die samen stonden
te praten. beiden rustige. bezadigde man
nen en nam ze iets terzijde.
..Nu hebben we nog iets anders in orde
te maken. Is 't jullie niet opgevallen, dat
zich bij deze quaestie ongewone factoren
voorqedaan hebben?"
,Nu je 't zegt, jaantwoordde de een.
..Ik heb nog geen tijd gehad, om er verder
over te denken. maar hoe is't vuur binnen
de omheining gekomen? De voorgeschre-
ven afweerstrook was breed genoeg; zon
der onze hulp zou die het vuur hebben
kunnen stuiten."
..Precies, dat is het 'm," zeide Dane
lakoniek." En hoe eerder we er achter
ratuur blijft. De al te snelle afkoeling is
het gevaar van deze abnormale hitte.
Natuurlijk moet het wollen kleedingstuk
dun zijn.
Men vermijde, wanneer men verhit is,
al te #koele" plaatsen te zoeken, waar veel
luchtstrooming is, tusschen venster en deur,
Overigens kan men de kamer het best koel
houden door de vensters aan de zonzijde zoo
vroeg mogeljjk af te sluiten met jaloezieen
enz. Het beste dek voor den nacht is een
licht linnen laken. Alcohol gebruike men
zeer spaarzaam. De beste drank tegen dorst
is koude thee. Veel rooken maakt den
mond droog en de keel rauw en vermeer-
dert het dorstgevoel.
GEWEI VAN EEN ELAND
OPGEGRAVEN.
Het valt den bewoners van de boscharme
landstreek nabij Oldeberkoop, die slechts
sporadisch een bangen haas en een al even
schuw konijntje en eenige peinzende oude
kraaien aantreffen, moeilijk, om in te denken,
dat eeuwen geleden daar zulk een rijke
verecheidenheid aan wilde dieren heeft
geleefd. Waar nu benzinewagens de lucht
doen trillen van hun getuf en getoeter,
maaimachines de landen seheren en de (ook
al vervaariijk hoog gehielde) schoentjeB van
landelyke schoonen onzen beminden grond
drukken, trilde weleer de lucht van het
gebrul der wolven, renden de elanden en
zetten de voorzichtige beren hun sokkige
pooten op den met mos en bladerea bedekten
grond van het onmetelijke oerwoud.^ Het
klinkt bijna als een sprookje en toch weten
wij allemaal, dat het zoo geweet-t moet zijn.
De bewjjzen daarvan worden steeds duide-
lijker.
Dezer dagen weer is bij de uitgravingen
van de Linde een volledig en nog volko-
men gaaf gewei van een eland gevonden.
Vele honderden jaren zal dit gewei daar diep
in het veen hebben gerust, om nu in een
of andere gang het mntsje of petje van
een modern menschenkind tot kapstok te
dienen
WEL WARM, MAAR ZOO
Het volgende speelde zich af in een
school in Noord-Holland.
Alle leerkrachten waren ijverig aan het
les geven. De temperatuur was wel wat
hoog, maar het ging nog best. De kinderen
waren er ook nog goed bij.
Daar komt onverwachts zulke men-
schen komen altijd onverhoeds een
inspecteur binnen.
Z E Gestr. heeft het ook warm. Hij ziet
het lokaal rond. Dan ziet hij een thermo
meter hangen. Hij er heen Het komt
hem wat verdacht voor dat bij deze hitte
nog les gegeven kan worden.
Wat was dat? 103 Graden Fhr.Dat
kan niet langer. Daar moest direct een
einde aan gemaakt worden. Hoe konden
ze het nog uithouden Dadelijk klonk het
bevel„Zuster. gauw de kinderen naar
huis. 't Is veel te heet"
Dat hooge bevel mocht de zuster niet
weerstaan.
Dadelijk werden de lessen gestaakt. De
meisjes gingen buiswaarts, ook de inspec
teur vertrok spoedig.
Hij ging eens een bezoek brengen aan
een jongensschool- Daar werden de lessen
nog voortgezet tot verwondering van Z. E.
Gestr. Niet te verwonderen dus, dat hy
dadelijk op den thermometer keek. Deze
wees geen 103 gr., maar 78 graden aan.
Deze temperatuur was niet te hoog. Het
onderwijs kon dus worden voortgezet.
Wat was nu het geval Een der kin
deren had den thermometer in de zon ge-
hangen zonder eenige bedoeling. En nu
moest de inspecteur juist op dien thermo
meter kijken.
SIMSON'S WRAAK.
Al meer dan een jaar geleden hadden in
de Venezolaansche hoofdstad Caracas gene
raal Hidalgo, gouverneur van die stad, en
kolonel Dalaris een van zijn ondergeschik-
ten, een ernstig meeuiugsveisehil in zake
het al of niet veroorloofde bij een revolutie.
Of het hier betrof het maken van een re
volutie dan wel het underdrukken van een
revolutie vait voor een buit-nstaander niet
komen, hoe beter. Volgens jnij is t echter
met de vraag, hoe t vuur daar gekomen
is. maar wie t aangestoken heeft."
Een paar oogenblikken keken de beide
mannen elkaar zwijgend aan; toen meng-
de de derde zich in t gesprek.
,.Ja, al is 't ellendig, om te bekennen
tenslotte is het dit, waar t op neer komt."
HOOFDSTUK XVI.
Maud Barrington toont zich onvermurw-
baar.
Vlak bij het wilgenboschje achter Sil-
verdale haalde Dane den wagen in. Het
was diep in den nacht, maar ondanks het
late uur schemerden de heldere verlichte
ramen van het groote huis door het dichte
loof van de boomen heen, en toen ze het
erf op reden, zagen ze Colonel Barrington
die hen met een paar van zijn knechts
voor de deur stond op te wachten. Onge-
lukken komen op de prairie tamelijk veel-
vuldig voor, en niet altijd is er onmiddel
lijk geneeskundige hulp bij de hand; daar-
om had de Colonel, die verscheidene ma-
len een veldhospitaal in actie gezien had,
bij het bekend worden van het ongeluk.
dadelijk voor een draagbaar gezorgd.
..Maak de haken van de achterplank
los." zeide hij bevelend-kort. ..Twee van
jullie hier met de draagbaar. En de vier
anderen daar. Nu zoo, jullie armen onder
zijn schouders. heupen en knieen. Oplich-
ten. nu voorzichtig neerleggen de voor-
ste drager met zijn rechtervoet, die ach-
teraan met zijn linkervoet beginnen te
loopen."
meer direct na te gaan. Een feit is, dat
de twist zou hoog i ep. dat de generaal
den kolonel liet arresteeren.
Meer nog, hij liet hem millimeteren. De
kolonel beschikte tot dusver over lange
lokken en woeste wenkbrauwen. De ge
neraal woedde er in als een tweede Dalila,
En zelfs de ravenzwarte snorren van den
ongelukkigen Dalaris, die snorren, eens
de glorie van het Venezolaansche leger,
zij werden gekapt. Slechts een tanden-
borsteltje op de bovenlip werd den kolo
nel gelaten om er aan te trekken.
N auwelijks was Dalaris vrij of hij scheepte
zich in naar het vreedzamer Frankrijk.
Maar hij zwoer dat hij nimmer zijn snor
zou laten groeien alvorens hij den generaal
zou hebben afgestraft.
Blijkbaar leek het hem veiliger dit niet
in Venezuela te doen. Althans, hij zond
zijn vroegeren superieur een snorkend tele -
gram, waarin hij hem uitnoodigde ffeven"
naar Parijs te komen, ten einde aldaar te
duelleeren. Generaal Hidalgo gaf er de
voorkeur aan, rustig te Caracas te blijven.
De beleedigde Dalaris beidde evenwel
zijn tijd. En hij beidde niet tevergeefs,
De verkenningsdienst van den kolonel was
in orde, zoodat hy nauwkeurig wist, hoe
laat generaal Hidalgo, thans op vacantie-
reis naar Europa, aan het station St. Lazare
te Parijs zou arriveeren.
Hij verwelkomde zijn ex chef aldaar op
het perron met een dikken wandelstok, en
de generaal was nog niet goed en wel uit-
gestapt. of hij had al een dracht stokslagen
beet. Na den eersten schrik pareerde hij
den aanval met zijn paraplu, maar weldra
lieten de twee ijzervreters deze onwaardige
wapens vallen en vlogen elkaar naar de
keel.
Tientallen politieagenten waren noodig
om de op het perron om en om rollende
hooge officieren te scheiden en, althans
voorloopig. een eind te maken aan de
vijandelijkheden.
DE ONGEWENSCHTE „DIAMANTEN
OOGEN".
Dezer dagen werd voor den Londenschen
rechter de zaak behandeld tegen een dertig-
jarige vrouw, bescbuldigd van diefstal van
een valies met geld.
Deze vrouw is de dochter van welvarende
Zuid Afrikaansche ouders en naar de rechter
opmerkte, is zij verleden jaar reeds voor-
waardelijk veroordeeld, met de bepalmg, n.l.
dat zjj zoo spoedig mogelijk naar Zuid-
Afrika zou terugkeeren, waartoe zij echter
niet de minste aa> stalten heeft gemaaki. Ook
vroeger was zij reed" eenmaal veioordeeld
wegens dief-tal van vyftigduizend gulden
aan juweelen.
By de behandeiing van de thans tegen haar
dienende aanklacht zeide de rechter, dat hij
deze dame, die n haar kringen als „De
zigeunerin" of als wDe vrouw met de dia-
manten oogen" een twyfelachtige vermaard-
heid geniet, niet in Londen wenscht te
dulden. By het hooren dezer woorden, trad
een man, Maurice Lazarus genaatnd, uit
het publiek naar voren en verklaarde be-
reid te zyn, haar hand en hart aan te bieden
en met haar naar Zuid-Afrika te vertrekken.
De rechter schortte hierop het vonnis
op, z ;odat zy nog een klein kansje krijgt
aan de wrekende gerechtigheid teontsnappen.
Mits zij maar Zuid Afrika met haar tegen-
woord-gheid vereert. Totdat zij de boot
zal hebben betreden, moet zij in elk geval
in het huis van bewaring blyven.
TE VEEL IJVER.
De rechtbank te Washington heeft
eenige vroiiwelijke politie-agenten met
overplaatsing gestraft, omdat zij zich bij
een onderzoek naar klachten van vrou-
wen, die verklaarden op straat door man
nen te zijn lastig gevallen, als demi-mon-
daines gekleed hadden en zich ook als
zoodanig hadden gedragen tegenover
vdorbijgangers, die, zoodra zij haar aan-
spraken. werden gearresteerd. De rechter
bleek echter van oordeel, dat een derge-
lijke handelwijze geen pas gaf en heeft de
aangehoudenen vrijgesproken.
PROJECTIEL IN DEN LOOP VAN
HET STUK ONTPLOFT.
Zaterdagochtend is op het Polyqoon-
hen oogenblik daarna was het gebeurd
droegen ze hun last voetje voor voetje
naar de deur; Maud Barrington, die met
haar tante in een van de slaapkamers zat
te wachten, rilde, toen ze die schuifelende
voetstappen door de hall hoorde aanko-
men. Die manier van loopen, dat lanq-
zame. had iets sterk supnestiefs en zij had
nooit een werkelijk ernstige verwonding
gezien. Toen ging de deur open'en kwa
men de dragers, hijgend onder hun last,
de kamer binnen; meteen voelde Maud
die bij t zien van dat stille gezicht, grauw-
zwart van den rook met hier en daar een
veeg van een geheel andere tint, onwille-
keurig een beweging van angst gemaakt
had, de hand van haar tante kalmeerend
op haar arm.
..Neerzetten, commandeerde Colonel
Barrington. ,,Nu hier op t bed leggen
op dezelfde manier van zooeven." Het
volgende oogenblik lag het siappe. krach-
telooze lichaam op 't bed. Toen werd het
even stil. maar na een paar minuten richt-
te Barrington zich op.
..Misschien wil .jij even de kamer uit-
gaan Maud. Dane, we moeten beginnen
met hem die halfverbrande kleeren uit te
trekken."
Het jonge meisje ging zonder een woord
van protest de deur uit; in de andere
kamer bleef ze bij de tafel staan, te be-
sluiteloos om iets te gaan doen.
Ondertusschen had Barrington met be-
hulp van Dane den man op het bed uit-
gekleed.
IWordt vervolgd.l
VAN
- rfnfriniiiM
