ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VQOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
No ^783
Vry dag 10 Juli 1925
65
Bekendmaking.
Set Mohammedanisme.
Kiespijn
ui n
e T
IB3 SUES/SI1 JB3 BX-.A.3D.
Algemeene Politieverordening
voor de Gemeente TER NEUZEN.
VI.
B MIT?
N D
W
TER
NSCHE COURANT
Voor binnen Ter Neuzen 1,40 per 3 maanden
Voor Ned. Indie en Amerika /2.70 per 3 maanden
Vr>nr huiten Ter Neuzen fr per post f 1,80 per 3 maanden Bij vooruitbetaling fr per post '6.60 per jaar
Voor 't overig buitenland /3,35 per 3 maanden - Abonnementen voor't bmtenland alleen bij vooru.tbetaling.
De Burgemeester en Wethouders
van TER NEUZEN doen te weten,
dat door den Raad dier gemeente in zijne ver-
gadering fan 11 Juni 1925 is vastgesteld de
volgende verordening
Tusschen de artikels 71 en 72 der bestaande
politieverordening op te nemen de navolgende
artikelen
Artikel 71a.
Het is aan houders of bestuurders van mo-
torrijtuigen verboden op den openbaren weg
standpla.itsen in te nemen of aldaar te stopper
be i in- of uiriater. van reizigers.
Burgemeester en wethouders kunnen van
dit verbod ontheffing verleenen.
Artikel 71b.
Het is aan houders of bestuurders van mo-
torrijtuigen aan wie geen ontheffing als in het
vorige artikel bedoeld, is verleend, verboden:
1°. op den openbaren weg een motorrijtuig
aan het puibliek te huur aan te bieden of
daarin eene zitplaats te verhuren of te
huur aan te bieden;
2". op den openbaren w%g te rijden of post te
vatten met het kennelijk doel een motor
rijtuig te verhuren of daarin eene zit-
plaats te verhuren;
3°. op den openbaren weg te rijden met een
motorrijtuig dat voor een zekeren afstand
per plaats verhuurd wordt.
Artikel 71c.
Het is aan bestuurders van motorrijtuigen,
bestemd voor het vervoer van reizigers, ver
boden:
1°. tijdens het vervoer sterken drank of an-
dere alcoholhoudende dranken te gebrui-
ken;
2°. tot het in- of uitlaten van reizigers stil te
staan op andere dan de door burgemees
ter en wethouders aangewezen stand- of
stopplaatsen binnen de bebouwde kom
der gemeente;
3°. een ander, voor vervoer van reizigers be
stemd, motorrijtuig voonbij te rijden, wan-
neer dit tijdens het in- of uitlaten van rei
zigers daartoe op eene stand- of stop-
plaats binnen de bebouwde kom der ge
meente stilstaat.
Artikel 71d.
Het is aan houders of bestuurders van mo
torrijtuigen, bestemd voor het vervoer van rei
zigers, verboden:
1°. sterken drank of andere alcoholhoudende
dranken in het motorrijtuig mee te voeren;
2°. benzine, anders dan in de daarvoor be-
stemde en door de deskundigen, aange
wezen door den Commissaris der Koningin
in Zeeland, goedgekeurde reservoirs of
ledige benzinebussen in het motorrijtuig
mee te voeren;
3°. de reservoirs te vullen of te doen vullen,
wanneer tie motor niet tot stilstand is ge-
bracht of er passagiers in het motorrijtuig
aanwezig zijn;
4°. de motor aan te zetten, alsvorens 't reser
voir gesloten is;
5°. te rijden met een motorrijtuig, waarin
geen goed werkend brandbluschapparaat,
geschikt voor het blusschen van benzine-
branden, onder direct bereilc aanwezig is;
6°. te rijden met een motorrijtuig, waarin niet
aanwezig is een verbandtrommel ten
minste de volgende verbandmiddelen be
vattend: een stel spalken, 3 snelverbanden.
3 driekante doeken, eenige pakjes steriel
gaas, een doos zuivere watten en een kne-
velverband te gebruiken bij het optreden
van slagaderbreuken
7°. in het motorrijtuig koffers of rijwielen te
wervoerer.;
8*. in het motorrijtuig handbagage te plaat-
sen of toe te laten dat handbagage word1
geplaatst op zoodanige wijze. dat de reizi
gers bij het binnengaan of het verlaten
van het motorrijtuig daardoor belemme
worden
9°. de reis met het motorrijtuig voort te zet
ten nadat de politie heeft verklaard, dat
het daarmede vervoerde gewicht gevaar
oplevert voor de veiligheid der reizigers.
Artikel 71e.
Het rooken is in motorrijtuigen voor het ver
voer van reizigers, verboden.
Artikel 71f.
Het is aan houders of bestuurders van mo
torrijtuigen, bestemd voor het vervoer van rei
zigers, niet zijnde openbare middelen van ver
voer in den zin der wet van 23 April 1880
(Staatsblad no. 69), verboden:
1°. te rijden met een motorrijtuig, waarop niet
aan de beide lange zijden van het koets-
werk met duidelijk zichtbare, sterk tegen
den achtergrond afstekende letters en cij-
fers, ten minste hoog 60 m.M. en ten
minste breed 15 m.M. zijn vermeld de
naam van den ondernemer of van de on-
derneming, het grootste getal der perso-
nen, waarvoor het bestemd is en het groot
ste gewicht, hetwelk daarop bovendien
mag worden geladen, benevens, zoo er
meer motorrijtuigen voor de uitoefening
van denzelfden dienst worden gebezigd
een onderscheiden naam of nummer;
2°. dcreis met een motorrytuig voort te zet
ten, nadat door de politie is verklaard, dat
het rijtuig wegens zijn onvoldoenden toe-
stand gevaar oplevert voor de veiligheid
der reizigers.
In zoodanig geval mag de voortzetting
der reis niet plaats hebben, tenzij het ge-
brekkige is hersteld of het bezwaar door
het hoofd van het gemeentebestuur onge-
grond wordt geoordeeld;
3°. personen in kennelijk beschonken toestand
of lijdende aan besmettelijke ziekten of die
wegens andere redenen voor hunne mede-
reizigers gevaarlijk zijn, in het motorrij
tuig toe te laten, of, zoo de omstandig-
heid eerst gedurende de reis wordt ont-
dekt, deze voort te zetten, zonder dat be-
doelde personen uit het motorrijtuig zijn
verwijderd
4°. gevaarlijke of zieke dieren, tenzij onder
behoorlijk geleide en met zoodanige voor-
zorgen als de veiligheid der reizigers vor-
dert, in het motorrijtuig toe te laten;
5°. buskruit, andere licht ontplofbare stoffen
of geladen geweren in het motorrijtuig te
vervoeren. Hiervan zijn uitgezonderd de
munitien. welke tot de uitrusting van In
dienst reizende militairen behooren en
buskruit, hetwelk reizigers in geen groo-
tere hoeveelheid dan van 1 K.G. en in be
hoorlijk gesloten metalen verpakking met
zich voeren.
Artikel 71g.
Deze verordening is niet van toepassing op
motorrijtuigen, bestemd voor het vervoer van
reizigers, waarvoor door den Commissaris der
Koningin eene verklaring is afgegeven, dat zi]
buiten de toepassing van deze verordening
vallen.
Aldus vastgesteld door den Raad der gemeente
TER NEUZEN in zijn vergadering van
den 11 Juni 1925.
(get.) J. HUIZINGA, Voorzitter.
(let.) B. I. ZONNEVIJLLE, Secretaris.
Zijnde deze verordening aan de Gedeputeerde
Staten van Zeeland volgens htfn bericht van den
3/8 Juli 1925, no. 126, 3e Afd., in afschrift mede-
gedeeld.
En is hiervan afkondiging geschied, waar het
behoort, den 10 Juli 1925.
De Burgemeester en Wethouders voornoemd,
J. HUIZINGA, Bnrgemeester.
B. I. ZONNEVIJLLE, Secretaris.
Burgemeester en Wethouders van HOEK,
brengen ter openbare kennis dat op de
Gemeente-Secretarie voor een ieder is ter
visie gelegd het bestek en de voorwaarden
waarnaar zal worden aanbesteed
het vernieuwen en uitbreken van
een gedeelte straatweg.
De aanbesteding zal plaats hebben op
Dinsdag 21 Juli 1925, des voormiddags
half elf uur.
Aanwijs op den dag der aanbesteding des
voormiddags 9 uur.
Hoek, den 8 Juli 1925.
Burgemeester en Wethouders voornoemd.
A. WOLFERT, Burgemeester.
J. DREGMANS, Secretaris.
Zonder strijd, zeils zonder zwaren strijd
is ook net Mohammedanisme niet tot
zoo'n geweldige macht geworden, als het
te dezen dage is. En dan bedoelen wij
met alleen den strijd, waarover wij in het j
slot van oils vong arcikel lets zeiden. en
waarover wij in een der volgende artike
len ook nog wel iets zullen hebben mede
te deelen, doen wij bedoelen ook een
strijd, waaraan onze lezers, althans bij
het Mohammedanisme zeker niet had-
den gedacht, en dien wij kortweg zouden
willen noemen: den dogmatischen strijd.
Het is van algemeene bekendheid, dat
de Arabieren na den dood van dezen
proteet onder Omar 1 (634644) in on
geloof elijk korten tijd geheel Perzie, Sy-
rie, Egypte en aangrenzende landen heb
ben veioverd. Een van de gevolgen was,
dat de islam daardoor in aanraking kwam
met vreemde ideeen. Men denke niet,
dat de overwonnen volkeren aanstonds
werden gedwongen om zich bij massa s
tot den Islam te bekeeren; deze bekeering
is pas van lieverlede tot stand gekomen,
en hier en daar hebben de ..ongeloovigen
zich zelts tot op den huidigen dag weten
te handhaven. Maar de overwonnen lan
den werden wel als t ware met Arabie
ren overstroomd, die overal hun gods-
dienst en hun taal met zich mee brachten.
en die het werkelijk zoo ver wisten te
orengen, dat zoowel de aiwijkende gods-
dienst-vormen als de vreemde talen in de
meeste streken op den achtergrond ge-
raaUteri en misschien zeirs wel gansch en
al werden verdrongen. Dan kwam juigt
de wraakbegeerte op oij alleriei men
schen, die hun vaderlandslievende gevoe-
iens beleedigd achtten. en vonden zij bij
dubieuse punten in Koran en overleve-
ring gereede en welkome aanleiding om
een voet tusschen de deur te krijgen, en
zich aan de door hen gehate Arabieren te
wreken. Dat deed men dan door rustig
en als in het verborgen alleriei meeningen
en uitspraken om te vormen en te mengen
met eioen, heterogene bestanddeelen.
Daardoor wordt aan de geschiedenis van
den Islam in de eerste drie eeuwen een
zeer bont merk opgedrukt, dat wel heel
erg afsteekt'bij het (althans schijnbaar)
onveranderlijk beeld. dat de Islam later
vertoont, wanneer de orthodoxie de al-
leenheerschappij heeft verkregen.' En men
heeft zich over dit alles later nog getracht
te troosten door te gaan Tondvertellen,
dat de profeet Mohammed zelf 73 secten
had voorspeld!
Echter behoeft de welwillende lezer er
niet bang voor te zijn, dat wij al deze 73
secten die wij trouwens zelf ook niet
kennen! de revue zouden willen laten
passeeren. "Wij doen slechts hier en daar
een greep.
De eerste vraag, die de geloovigen ver-
deelde, en die later tot een altijddurende
splitsing heeft geleid, was oorspronkelijk
van politieken aard. Toen Mohammed
gestorven was, wist men niet, wie nu na
hem aan het hoofd der gemeente zou' moe-
ten staan. Hij zelf had daarover niets be-
schikt, en het beginsel van de erfelijkheid
van de macht was bij de Arabieren geen
regel. Omdat te dezer zake Koran en
overlevering niets beslisten, bleef slechts
over, de keus te laten aan de gemeente
zelve. En als gevolg daa 'an beweren
de Sonnieten, dat de eerste vier kaliefen,
die hun waardigheid te danken hebben
aan de keus der gemeente, de eenig recht-
matige opvolgers van den profeet zijn ge-
weest.
De Omajaden en Abbasieden zijn dan
kaliefen geweest ,,de facto niet ,,de
jure," wel in de praktijk, maar niet volgens
recht, ofschoon de orthodoxe leer de ver-
plichting tot gehoorzaamheid ook aan
dezen heeft behouden, omdat immers
Alah in Zijn wijsheid verheft wien Hij wil,
en neerwerpt dien Hij wil.
Dit alles scheen dan Sonnieten van-
zelf-sprekend toe, maar toen de Verkeer-
de en slappe regeering van Othoman
groote ontevredenheid veroorzaakte,
waardoor nij zeit lenslotte ais siachtotici
Kwam te vailen, en toen later de burger-
knjg ontbranctde tusschen den nieuwen
kanel Ali en.diens talrijke tegenstanders,
Kwamen twee sterk uiteenioopende op-
valcingen aan den dag. Ook al wilden
de Arabieren van .net oegmsel der erfe-
iij^heid heeiemaai niets weten, de Perzen
beschouwden dit juist als het eenig denk-
oare. Deze laatsten beweerden daarom
bij Kris en kras, aac de verkiezing der eer-
j ste drie kaliefen metig was geweest, en
dat slechts de bloedverwanten van den
Profeet van rechtswege bevoegd waren
geweest, 'deze waardigtieid te bekleeden,
or, dat, daar de proteet geen zoon had
nagelaten, zijn dochter Fabima en haar
man Ali de eenig wettige opvolgers zou
den zijn geweest. De aanhangers van
deze opvatting heeten: Schiieten.
Dan was er nog een derde opvatting
met betrekking tot het imamaat, die na
verwant is aan de meening der Sonnieten,
nafmehjk die der Charidjilten, die men
niet geheel ten onrechte heeft vergeleken
met de joodsche Zeloten en de Engelsche
Puriteinen. Deze menschen behoorden
oorspronkelijk dot de partij van Ali, maar
later verlieten zij zijn zijde^en werden zij
zijn felste tegenstanders. Zij waren men
schen, die bij de geringste aanleiding
reeds naar de wapens wilden grijpen, en
die dan weer een anderen kalief kozen
zoodra de tegenwoordige hun niet aan-
stond. Maar dan gingen de Sonnieten
daar weer niet mee accoora, omdat bij
hen zoo langzamerhand het gebruik had
post gevat, dat de gemeente alleen maarf
een Korei'schiet tot kaliei mocht kiezen.
Dus brachten de Charidjieten het niet
verder dan tot partieeie opstootjes en op-
roertjes, die vaak niet dan met groote
moeite werden onderdrukt.
De vraag naar het Imamaat was wei in
oorsprong van politieken aard, maar zij
Petrad toch ook het terrein van de theo-
logie, omdat het wel en wee der geloovi
gen daarmee zeer nauw samenning, en
ook omdat anderen de vraag van het ge-
loof er opzettelijk mede in verband brach
ten. En zoo kwam nu een groote menigte
van geioofsvragen aan de orde, b.v. deze,
of de mensch volkomen heer en meester
is over zijn handelingen, of dat hij daar
toe gedwongen wordt aoor Cods al-
macht. De antwoorden op deze en andere
v rag en vielen heel verschillend uit, te
meer omdat zij noch door den Koran,
noch door de overlevering op besliste
wijze waren te beantwooiden. Christe-
lijke invloed, die in een land als Syrie
nog' sterk was, kan daarbij ook hebben
gewerkt en dit of dat antwoord hebben
geinspireerd. In elk geval: de vragen
bleven aan de orde, tot zij onder de ,re-
gscring der Abbssicclcn in ccn
nieuwe faze traden.
De kaliefen, die men kortweg de Uma-
jaden noemt, waren voor een deel buiten
kijf zeer bekwame en energieke heer-
schers, die den uitwendigen glans der
Mohammedaansche wereldheerschappij
tot een nooit meer bereikte hoogte neb-
ben gebracht; maar hun heerschappij was
in werkelijkheid geen heerschappij van
den Islam, doch een nationaal-Arabischc,
waarbij de onderworpen volken, hetzij zij
zich tot den Islam hadden bekeerd, hetzij
zij aan den godsdienst van eigen voorge-
slacht trouw waren gebleven. eenvoudig
werden uitgezogen tot voordeel van de
Arabieren. Dit £ing wel niet overal even
qemakkelijk, maar in het algemeen slaag-
den zij toch wel. Toen later de Abba
sieden aan de regeering kwamen, be-
teeker.de dit een versterking van den
universalistischen godsdienst., De Islam
was dan nu loscjcmaakt uit het strikt
Arabisch milieu en keurslijf. De eenheid
der geloovigen, die vroeger alleen een
letter was geweest. werd nu werkelijk
heid. En een rijk geestelijk en geestes-
leven ontplooide zich.
Gevolq was, dat de theologische pro-
blemen der praedestinatie. van het qeloof,
van het Godsbeqrip, van de openbarinq
men ziet: het zijn precies dezelfde
kwesties als die in het Christendom tel-
keris weer aan de orde komen. nu veei
giouoigei weraen benanaeid en ook veei
uieper opgevat dan vroeger. Het was
hootdzakeiijk de sekte der MutazilieLen,
die zich op dit punc verdiensteiijK
ni^eit gemaaKt. t^eze sekte is ontstaan
door ae loocnening van de praedestinatie.
iriuii naam beteeKent. de aigescneidenen.
Uit tiun Knng zijn veie knappe wijsgeeren
opgestaan, en zij zijn de groncivesters
van de rvalam, de wetenschappeiijxe ge-
iootsieer, die men meestai met de christe-
lijke SenoiastieK vergelijkt. iocn is er
verschil: de Scholastieken immers legden
zich er op itoe om het kerkelijk dogma,
dat reeds vast stond, voor het denken te
rechtvaardigen, terwijl de iS/lutaziiieten
een veei vrijere positie innamen, en de
geiootsleer pas later trachtten vast te
stellen. Daarom heeft men hen met meer
recht de ,Rationalisten van den Isiam ge-
noemd, en zeits ook wei eens van vnjden-
kers gesproken. \Vat hen het beste Ken-
merkt, is nun ,zeer vrije houding ten op-
zichte van oe overlevering, en oeze hou
ding onuerscheidde hen dan ook sterk
van de bonnieten. Eij hadden een heele
coiiectie tezwaren tegen de overlevering,
bijvoorbeeld: /-ij steiden aan de Kaak oe
iichtgeioov.gheid van enkele menschen,
die bij de overlevering een roi hadden
gespeeid; zij merkten tairijke cegenstrij-
digneden op bij de verschiliende tradities,
en vonden het Godsbeorip vaak ruw en
hoogst riaiet, waar het in enKeie over-
leveringen met erg krasse anthropomor-
phismen werd uitgebeeid, enzoovoorts.
ejus moest men, haar zij meenden, zeu
den inhouu beoordeeien en mocht men
aiies verwerpen, wat in strijd was met het
,,gezond verstand.
Wel stonden zij heel sympathies, tegen-
over den Koran, maar hun verzet flhig
hier in hoofdzaak tegen de leer van de
eeuwigheid van het woord Cods. Ue
vrome Mohammedanen hadden een ma-
telooze vereering voor het heilige boek en
beschouwden, dat haast als een algod,
zoodat zij soms hun exempiaar van den
Koran voor ,,eeuwig hielden. Joodsche
Thora-vergoding had daartoe t voorbeeio
qeqeven en men had er zich reeds aan
qewend om alles als ongeloof te brand-
merken, wat hier of daar tegen de god-
delijkheid van den Koran werd inge-
bracht. En al werd dan ook later de mu-
tazilietische opvatting officieel als staats-
dogma geproclameerd, verzet bleef er
heerschen.
Een ander belangrijk punt was de na-
druk dien de Mutazilieten legden op Cods
qerechtigheid. Zij noemden zichzelf daar
om qaarne de menschen van de eenneid
en van de gerechtigheid en waren een-
stemmiq in het loochenen van de prae-
descinarie. welke leer zij fel oestreden.
Naar hun meening, was het een eisch, die
voortsproot uit Gods gerechtigheid. dat
de mensch Gods geboden kon weerstaan,
en dus moest, naar hun meening, de
mensch vrij zijn in zijn besluiten en han-
deiinqen.
Toch hadden de Mutazilieten op den
duur qeen succes. Reeds omstreeks 65
beqon de regeering hen te veryolgen, en
toen werd eenvoudig het verbod uitge-
vaardigd; om over religieuse kwesties te
disputeeren. Sinds dien (ook al werd het
verbod vaak overtreden!) werd het ge
vaarlijk de hoofdpunten van de leer m het
openbaar te bespreken: disputen werden
voortaan in de scholen gevoerd. en ver-
loren nu hun vat op de groote massa. Ue
linkergroep der Mutazilieten verviel vol
komen tot ongeloof.
Maar de meeste vrijdenkers onder de
Mohammedanen waren voorzichtiq en
wisten hun gevoelens te bedekken. Zoo
hoort men in de eerste daqen der Abba
sieden meermalen van zooqenaamde
Zindik's, dat zijn: menschen. die aan de
qeopenbaarde qodsdiensten slechts een
relatieve waarde toekennen en die een
daarvan onafhankelijke. zelfstandiqe
zedenwet proclameeren.
Wij willen niet vragen. of dit alles nu
ook is terug te brengen tot vreemde
invloeden.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN
en Aangezichtspijn verdrijft men het beste
door Sanapirin-Tabletten (Mijnhardt). Per
glazen Buisje 75 ct. Bij Apoth. en Drogisten.
H AN DELSC0RKE8P0NDENT1E.
De Minister van (Jrderwijs, Kunsten en
Wetenschappen heeft ingesteld een com-
missie, aan welke worrit opg'dragen te
onderzoeken of de instelling van een Staats
practijkdiplnma voor handelscorrespoi-d' ntie
en handelsterminologie in vreemde talen,
gedacht als bovenbouw op de bestaande
praetijkdiploma's, mogelijk en wenschelpk
is, en of het aanbeveling verdient het bezit
van dat diploma naast de gewone akten,
te eischen van leeraren in de gene emde
vakken aan handelsscholen.
GERECHTIGDEN TOT HET DRAGEN
VAN HET MOBILISATIEKRDIS.
Het nationaal comite herdenk'ng mobili-
satie is 2 Juli in Den Haag officieel ont-
bonden, maar een uitvloeisel daarvan is
blijven bestaan. De gerechtigden tot het
dragen van het mobilisatiekruis zijn aan
stonds begonnen zich te vereenigen overal
in den lande zijn plaatselijke vereenigingen
ontstaan. Het doel isonderlinge saam-
doorigheid en onderling hulpbetoon. Men
wil nu komen tot een bond over het geheele
ani en er is in verhand hiermee een voor-
-oopig comite gevormd, bestaande uit de
ieeren mr. F. J. van Lanschot, burgemeester
van 's-Hertogenhosch H. C. van Capelle,
voorzitter van het comite herdenking mobi-
lisatie te Rotterdam ds P. Rootsma, veld-
prediker te ZwolleE. J. H. J 8chut,
secretaris van de Rotterdamsche Bankver-
eeniging te Rotterdam; Jac. de Vries Sr
voorzitter van het provinciaal comite Noord-
Holland herdenking mobilisatie, te Hilver
sum P. van Rees, burgemeester van Papen-
drechtP. de Vries, majoor der militaire
administratie in Den Haag en L J. deVos
ta Assen. Dit comite zal vervangen worden
door een definitief bestuur, dat ge kozen zal
worden door de vergadering van afgevaar-
digden, die bin,nenkort uit de reeds opge-
richte afdeelingen zal worden bijeengeroepen.
DE KAMERVERK1EZ1NGEN
Het uitsluitend voor de verkiezingen van
den heer Ter Hall opgericht hoofdeomite
heeft aan alle subcommissies een -po d-
c rculaire gezonden.
Het hoofdeomite schrijft daarin, dat het
zijns inziens in strijd met dj goede vormen
en vooral met den wensch der kiezers en
den geest van de Kieswet zou ziju. irdien
de heer Staalman den Kamerzetel van den
heer Ter Hall zou bezetten
Het «is echter overtuigd, dat de heer
Staa'man een op dergelijke wijze verkregen
zetel niet zal aanvaarden, doch het heeft
daarvan tot heden nog niet de zekerheC
verkregen.
In verband hiermede rerzoekt het hoofd
eomite aan de subcommissies in de ver
schiliende steden gevestigd, nog niet tot
opheffing over te gaan, doch in afwachting
van de komende gebeurtenissen tot uader
bericht van het hoofdeomite intact te blijven
DE TOESTAND.
De Spaansch-Fransche conference te
Madrid zou volgens een telegram van
Belga, waarschijnlijk een convent ebetreffen
de po itieke samenwerking van F.ankrgk en
Spanje in Marokko teekenen. lets meer
dan algemeene feginselen zal die conventie
wel niet bevatten schrijft de N. R. Crt.
Dezer dageu is van Fransche zijde lets ge
meld over een plan, waobij de Fransehen
uit het Zuiden naar het Noor en tegen de
Maroxkanen zouden oprukken, om hen tegen
de Spaansche linie op e dring-n en zoo
in het nauw te drijven. Tegelpk werd toen
bekend, dat verschiliende hocggeplaatste
Spaansche militairen ertegen waren het
offensief tegen Abd el Krim's strijders te
hervatten. maar dat Priruo de Rivera van
plan was, zipt ztn door te zetten en de
operaties in samenwerking met de Fransehen
te hervatten Als men intusschen in -an-
merking neemt. dat de Fransehen zich in
hun zone nauwelijks definitief kunnen hand-
haven z iu aan Fransche operaties de uit-
zending van groote versterkingen vooraf
moeten gaan. De bedoding kan zijn, de
troepen. die thans uit het Roeibekken vrij
komen, hier voor recbtstre ks te gebruiken
of hen in andere Fran che garnizoenen te
leggen waaruit de bezettingen, die er tot-
dusver gelegen hebben, naar Marok o ge
zonden zouden kunnen worden Er blijven
nog slechts eenige maanden van het seizoen
over, dat gunstig is voor het voeren van
een veldtocht in Mgrokko en dsrtir moet
dan stiel partij van getrokken worden.
Het pessimisme an zekere militaire
Spaansche kringen ten opzichre van nieuwe
krijgsbedrjjven t gen Abd el Krim hangt
ook samen met Ae vrees, dat ten slotte
Tandzjer, dat zoo dicht bij de Spa:nsche
grens ligt, in de operaties zou betrokken
worden. Het lr.ternationaal statuut waar-
onder deze stad is geplaatst, is nog in zijn
eerste faze en de inlernationale strijdmacht
die er ligt, vermoedelijk geheel onvoldoende.
wanneer de Rif-kahyleu kwaad willen.
EnaHand wil de bezettii g niet met
Spaansche "of Fransche soldaten versterkt
zien, maar de interrationale gendarmerie,
die er ligt, uitbreiden. Daar zou mm dan
reeds onverwijld moeten beginnen, want
als de nood eenmaal aan den man is, sta ipt
men maar geen nieuwe gendarmerie uit den
grond. Is echter de hulp van Spaansche
en Fransche soldaten op een oogenblik
noodig. om Tandzjer, welks inlandsche be-
volking evenmin betrouwl aar is als de
lewoners van welk ander deel van Marokko
