ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
Backin
No. 7771.
Vrijdag 12 Juni 1925
65fi Jaargung.
DE I NDRINGER
JEUK
FEUILL ETON.
SOSneeuwballen
Dr Decker's
Bakpoeder
BUITENLAND.
ABONNEMENTSPRIJS: vZ N^Indtt ?nTmer*f/ Vo^'V"ovedg'^lUVanT/^S pe^ ^ndeT-V^nne3^
O? WEHEDZDIEI IB JJJLJD.
B INNEKLMD.
PRINSE3 JULIANA.
Naar bet Vad. ineent te weten is het
zeker dat Prinses Juliana in Leiden zal
gaan studeeren, zjj leert nu Latijn en
Grieksch. Doch .vermoedelyk zal dit nog
niet bij het begin van den academischen
cursus het geval ziin, daar zij hoopt, waar-
schijnlijk voor haar studie, nog belijdenis
des geloofs te zullen afleggen.
EERSTE KAMER.
Vevgaderiug van Woensdag.
A an de orde is de wijziging van het.
Ned.-lndisch Regeerings Reglement.
De heer De Muralc (v.b.) wijst op bet
belang der zaak, welke een kaltne, zake ijke
behandeling vereischt. Hij beroept zich
opnieuw op een parliculieren brief van den
oud gouverneur generaal v. LimburgStirum.
Het ontwerp heeft een verre strekking.
Door de amendeering in de Tweede Earner
is het volgens spr eerst aannemelijk ge-
worden. Spr. betoogt waarom dit het ge al
is. Bezwaar heett, hij nog tegen het ge-
delegeerd collegeinden Volksraad. Practisch
zal de gouverneur-generaal echter niets
meer zonder den Volksraad kunnen doeti.
De heer Slingenberg (v.-d.) aeht het
ontwerp door de amendeering in de Tweede
Kamer niet verbeterd. De vermindering
Van het inheerasclie element in den Volks
raad is in strijd met de gedane toezeggingen
De Minister had dat amendement onaan
nemelijk moeten verklaren. Het ontwerp
is een hoon voor de inlandsche bjvolking
en een aanfluiting van de grondwetsher-
ziening. Sprekers fractie zal tegen
stemmen
De heer Cramer (s -d.) betoogt dat de
Minister de amendementen in de Tweede
Kamer onaannemelijk had moeten verklareD
ol het wetsontwerp intrekken. Nu maakt
het in Indie een slechten indruk. Spr.
handhaaft zijn bezwaren tegen het college
van gedelegeerden. Ook de sociaal-demo-
cratische fractie zal tegen stemmen
De heer De Waal Malefijt (a.-r.) acht
een zuiver parlementaire regeeringsvorm
nog in afzienbaren tijd voor Indie niet
mogelijk.
Vergadering van Donderdag.
Voortgezet wordt de behandeling van de
wijziging van het Ned.-Indiscli Regeerings-
Reglement.
De heer Verkouteren (c. h acht de Azia
tiche volkeren niet rijp voor een parlemen-
tair stelsel.
Minister De Graaf zet uiteen, hoe de
ministerieele verantwoordelijkheid en het
toezicht der Staten Generaal behouden blij-
ven, Hij verdedigt o m. de voorgestelde
wijze van samenstelling van de begrooting.
Het wetsontwerp wordt aangenomen met
27 tegen 10 stemmen (tegen soc.-dem. en
vrijz.-dem
Aan de orde is verder de wijziging van
de Kieswet, Provinciale Wet en Gemeente-
wet.
De heer Mendels (s.-d.) is tegen stem-
dwang. Hij ontvouwt praktische bezwaren
tegen de voorgestelde wijze van bestraffing
van de stembus afwezig gebleven kiezers.
Spreker zat zich zijn stem voorbehouden.
De heer Van Nageil van Ampsen (v.-b.)
ontkent het nut van niet na te komen
strafbepalingen. Ook hij vraagt nadere
inlichtingen on te kunnen voor stemmen
De heer De Viugt (a. r.) zegt, dat de
wet onmogelijke lasten legt op de burge-
meesters van groote gemeenten. Hij /al
tegen stemmen.
UIT DEN VEENENDAALSCHEN
RA AD.
In de laatst gehouden raadsvergaderiug
van Veenendaal is besloten aan den burge-
meester te verzoeken het bedrag aan te
zuiveren, dat verdwenen is, door de mal-
versaties van den ontslagen gemeente-
secretaris.
De burgemeester deelt thans in een brief
aan den raad mee, dat hp geenerlei ver-
plichtmgen erkent inzake de aanvulling
der verduisterde gelden.
FRANSCH OP DE L AGERE SCHOOL.
Blijkens het afdeelingsverslag der Eerste
Kamer over het voorstel van Mej Wester-
man, werden door ,/zeer vele" leden min
1NGEZONDEN MEDEDEELINGEN.
Uit het Engelsch van
Harold Bindloss.
o
(Vervolg.)
„jij hebt alleen dat leeren jasje als be-
schutting gehad en mij heb je al die dekens
gegeven," zeide het meisje verwijtend.
Witham schudde het hoofd. Opeens voel-
de hij zich warm worden; wat moest Maud
Barrington van hem denken; uit de manier
waarop de reisdeken ingestopt was, moest
ze alles begrepen hebben.
,,Je leek me wat slaperig toe alsof je
geen lust had om te praten", zeide hij zoo
gewoon mogelijk; het meisje keek hem aan;
ofschoon ze hem niet geloofde, was ze hem
voor zijn houding dankbaar. „De quaestie
was," ging hij haastig door „dat ik
feitelijk zelf ook te suf was om behoorlijk
na te denken. Maar ik ben nu toch blij, dat
je wakker bent, 't wordt tijd om weg te
gaan als ik, voor't dag is, de Grange halen
wil."
„Maar de sneeuw zal heel hoog liggen -
ik geloof niet, dat ik mee zou kunnen," zeide
't meisje.
Witham schudde 't hoofd. ,,Neen, jij moet
hier blijven over een paar uur ben ik
weer, met Colonel Barrington, terug."
Het meisje begreep, dat angst toonen haar
niet zou helpen. ,,Maar als je den weg niet
vindt?" verontrustte ze zich. ,,Neem liever
het ravijn dan kom je bij de hoeve van
Graham uit."
,,'t Is beter dat ik naar de Grange ga,"
antwoordde Witham langzaam.
rr
of meer overwegeude bezwaren te berde
gebracht.
In de eerste plaats door principieele
tegenstanders.
Vele andere leden voelden weliswaar de
grootste sympatliie voor het denkbeeld van
mejuffrouw Westermar. maar zij meenden
toch, dat bet voorstel, zooals het daar hgt,
en dat door de Eerste Kamer niet kan
worden geamendeerd, bezwaarlijk zal kunnen
worden aanvaard
Deze leden achtten de invoering van het
onderwijs in de beginselen der Fransche taal
in de 5e en 6e klasse der lagere scholen,
uiterst gewenscht, doch uit den aard der
zaak alleen voor die leerlingen, wier ouders
zulks zoudeu wenschen en in het bijzonder
voor die leerlingen, wier ouders voornemens
zijn hun kinderen een verdere opleiding te
laten genieten op een hoogere burgerschool,
een gymnasium, een lyceum of een u. 1. o.-
kopsebool.
Vrijheid evenwel om een andere taal
dan de Fransche toe te laten, kwam den
leden hier aan het woord. bepaald onge-
wenscht voor, omdat dan een soort van
anarchie zou ontstaan die goede aansluiting
bjj het onderwijs, hetwelk op bovengenoemde
hoogere instellingen van onderwijs wordt
gegeven, zal belemmeren.
Voorts werd betoogd, dat het toelaten
van een ongelimiteerd aantal uren in een
vreemde taai een bedenkelijke aantasting
is van den waarborg van minstens 22 uur
voor deugJelijk onderwijs in de gewone
vakken.
DE MALVERSAT1ES TE ESGWiRDUM.
In de Woensdag gehouden raadsvergade-
ring van Engwirdum is met algemeene
stemmen besloten den geschorstengemeente-
ontvanger H. P. Pasroa te ontslaan, hoofd-
zakelijk op grond, dat deze ambtenaar de
capaciteiten mist, om zelf het ontvanger
schap waar te nemen. wf.ardoor het mogelijk
was, dat gedurende e n^achttal jaren door
een particulieren klerk malversaties werden
gepleegd en een tekort ontstond van ruim
f 17.000.
Tevens is besloten, op advies van Mr. M.
E. Hepkema te Leeuwarden, een rechtsge-
ding te voeren tegen den ontslagen ontvanger
tot terugvordering van het aan de gemeente-
kas ontt.ro kken bedrag.
PLEZIERVLCCHTEN
Het aantal personen, dat in Nederland
gebruik maakt van de door de Kon. Lucht-
vaart maatschappij gebodengelegenheid voor
pleziervluchten, neemt zoodanig toe, dat
thans reeds in 1925 tweemaal zooveel pas-
sagiers op ro. dvluchten zijn vervoerd als
in het geheele jaar 1924. Dit is niet
alleen te danken aan het buitengewoon
gunstige weer, doch ook aan het feit, dat
de K. L. M. deze pleziervluchten thans
niet alleen op de vliegvelden Schiphol en
Waalhaven organiseert, doch ook elders.
Zoo heeft zij tijdens de Jaarbeurs op Soes-
terberg twee vliegtuigen gestationneerd
gehad daarna gedurende de Pinksterdagen
op Gilze Rijen bij Til burg en thans is zij
bij de feestelijkheden in Den fl elder aan
wezig geweest Daar is ook de oude
Dorus Rijkers de lucht ingegaan.
Binnenkort gaat de K. L. M. met enkele
vliegtuigen naar Vlissingen, tergelegenheih
van het internationale technische congres
aldaar. Zij zal dan ook vluchten tusschen
Vlissingen en O-tende organiseeren
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN.
Opeens begreep Maud Barrington hem
met een kleur keek ze voor zich. Maar tege-
lijk wist ze, dat ze alle regeting aan hem
kon overlaten: hij zou aan alles denken.
Toch was 't haar niet mogelijk, om hem
antwoord te geven, toen hij, bij de deur, zich
nog eens glimlachend omkeerde.
„Van dit intermezzo behoeven we ons bij
een volgende ontmoeting niets meer te her-
inneren," zeide hij, „maar ik zou wel willen
dat je me een kans gaf om te bewijzen, dat
de Lance Courthorne van vroeger niet lan-
ger bestaat."
Even daarna hoorde Maud de deur achter
hem dicht gaan; met een warmen bios bleef
ze naar den stapel bonte dekens en huiden
staan kijken, waarvan hij er niet een meege-
nomen had.
HOOFDSTUK X.
Een belofte.
Het daglicht begon juist door te breken
toen Witham, dan stappend, dan half wa-
dend door een laag poederfijne, losse
sneeuw van meer dan een voet hoog, einde-
lijk de Grange bereikte. Half versuft van
vermoeienis en kou ging hij de kleine zit-
kamer binnen; daar bleef hij, zwaar leunend
op de tafel, ongemakkelijk in zijn stijfbe-
vroren kleeren, die zijn verkleumde lichaam
bij elke beweging pijn deden, staan wachten.
Het duurde geen drie minuten, of de Colo
nel kwam haastig binnen. Bij 't zien van
het gelaat van zijn vroegen gast, liep hij
snel naar het buffet en schonk een glas
wijn in.
Drink dat eerst op," zeide hij kort. „Je
bent meer dood dan levend."
Witham schudde koppig't hoofd. Beter,
dat u me eerst aanhoort."
Maar Barrington duwde hem't glas in de
hand. „Zooals je nu spreekt, begrijp ik toch
niets van wat je mij vertelt. Drink het op en
wacht met praten, totdat je aan 't verschil
in temperatuur gewend geraakt bent."
Witham dronk het glas wijn leeg en liet
zich, zwaar op den stoel naast hem vallen.
Zijn gezicht zag nog grauw-bleek, maar
toch begon zijn huid alweer pijnlijk te tinte
len door de energieke poging van zijn bloed,
om in de weefsels aan de oppervlakte door
te dringen. Toen hij wat bijgekomen was,
begon hij zijn verhaal. Kaarsrecht, met zijn
oogen strak op die van zijn gast gericht,
stond Barrington toe te luisteren; maar in
contrast met zijn flinke houding was zijn
gezicht bleek en vervallen; zijn ijzeren wil,
die hem gedurende den verderen dag op-
hield, deed zich vroeg in den morgen, zooals
nu, nog niet volkomen gelden; hij zag er. nu
uit, zooals hij zich in werkelijkheid voelde
een oude man, met een last van zorgen,
welke hem te zwaar dreigde te worden
Maar naarmate Witham's verhaal vorderde
kwam er meer leven in zijn gezicht: het was
duidelijk te zien, dat hij slechts met de
grootste moeite zijn uiterlijke kalmte wist
te bewaren.
„Je wilt dus zeggen, dat een poging, om
de Grange nog gisteravond te bereiken
levensgevaarlijk geweest zou zijn?" vroeg
Barrington.
„Ja," antwoordde Witham rustig.
De oude man bleef hem een paar oogen-
blikken lang strak aan staan kijken. ,,lk
moet je zeggen, dat ik het een zeer betreu-
renswaardigen samenloop van omstandig
heden vind."
Met een klein handgebaar viel Witham
hem in de rede. ,,Er was niets aan te doen
sir. Ik zou de paarden er niet doorgekregen
hebben en geen van beiden zouden wij er
levend afgekomen zijn."
„Je behoeft je niet te verontschuldigen, je
Kloosterbalsem is verkrijgbaar bij A. van
Baal, Lange Kerkstraat, Ter Neuzen.
DE TOESTAND.
Het ontbreken van een officieelen tekst
aangaande hetgeen Briand en Chamberlain
te Geneve precies overeen zijn gekomen,
bevordert scbrijft de N. R. Crt. mis-
verstanden, die al of niet gewild kunnen zijn.
Als eenigen grondslag had men een bericht
uit Geneve van Havas, waarvan men kon
vermoeden dat het otficieus ge'inspireerd was,
maar op hetwelk Woeusdagavond op een
punt alvast, wederom door Havas uit Geneve,
een verbetering verscheen, die houvast
moet geven aan de opvatting, dat
men bij het vormen van zijn oordeel op
den oorspronkelijken Havas tekst niet
kan afgaan* Men moet dus stellig in dit
geval zijn geduld bewaren, al is het te
betreuren dat internationale kwaadwillighetd
die den vrede geen kans wil geven, zoo
doende in een intermezzo vrij spel krijgt
tot het verkrijgen van pessimistische uit-
leggingen en commentaren in den warmen
tijd van het jaar, waarin de mensch ont,-
vankelijk is voor gedruktheid en neer-
slachtigheid, zoodat dan ook de meeste
zelftnoorden vonrkomen.
Moet men het verklaren uit het feit dat
een Italiaan zooveel beter bestand is tegen
subtropische temperaturen dat Scialoja te
Geneve met het beminnelijkste optimisme
aan de journalisten verzekerd heeft. dat er
nu geen vuiltje meer aan den internatio-
nalen hemel en een conference tusschen
de borgen overbodig was, omdat wredelijker-
wijze gedacbt, de zaak thans geacht mag
worden in orde te zijn" en voor het overige
,/Voldoende besproken is".
Legt men hiernaast, otficieuze allures
aannemende, mededeelingen uit Berlijn,
volgens welke er, na hetgeen er uit Geneve
gemeld is, heelemaal niets meer komen kan
van het Duitsche plan, dan begrijpt men
bij instinct dat de waarheid tusschen zoo
ver uiteen wij kende meeningen in moet
leggen, maar misschien toch nog het dichts
bij Seialoja's lezing. De voornaamste he-
denking zou zijn, dat men te Berlijn uit
het, Geneefsche communique gelezen wil
hebben dat het Frankrijk en Engeland niet
meer te doen zou zijn om een waarborg
tractaat, waarbij eike beschermende deel-
nemer dezelfde beseherminp verleent aan
een ander deelnemer, maar om een een.
zijdigen waarborg door Engeland van
zu.lt je best wel gedaan hebben nu 't ge-
beurd is, ben ik blij, dat jij, een tamilielid,
het geweest bent. Maardit is een van
de gevallen waarbij openhartigheid 't beste
is je moet goed begrijpen, dat de zaak
hiermee atgeloopen is, dat ik er geen woord
verder over wil hooren."
Witham glimlachte even; toen hij ant
woordde klonk zijn stemming in den licht-
Lronischen klank van zijn stem door. „Deze
kleine vermaning had u uzelf en mij kunnen
besparen, sir. Ik gevoel me, begrijpelijker-
wijs, al zeer gelukkig, dat ik de doorluehte
familie, die wel zoo goed geweest is, mij bij
mijn komst hier te ontvangen, een kleinen
dienst bewezen heb. Maar noch u, noch Miss
Barrington behoeft zich ongerust te maken,
dat ik me op grond daarvan een vrijpostige
houding zal aanmatigen."
Colonel Barrington keetde zich met een
ruk naar hem toe. ,,ln je drift ben je ten-
minste een echte Courthorne, en ik moet
toegeven, dat ik aan deze uitbarsting wel
wat schuld heb. Je hebt buitengewoon ver-
standig gehandeld met regelrecht hierheen
te komen. Als ik het eerste oogenblik niet
zoo verbaasd geweest was, zou ik zeer
zeker onmiddellijk je mijn appreciatie daar-
voor getoond hebben. Als jij er niet geweest
was, zou mijn nichtje vannacht doodgevro-
ren zijn."
„Misschien heb ik wel wat te heftig ge-
reageerd, sir maar u begrijpt, ik ben moe.
heel moe. Maar als u hier even wachten
wilt, zal ik zelf de paarden uit den stal gaan
halen de stalknecht heeft er niet bij noo
dig."
Barrington knikte eerst toestemmend,
maar toen bedacht hij zich. Met een blik op
het vermoeide gezicht van den jongen man,
zei hij: „Je moet hier blijven, rusten en sla-
pen tot werken ben je niet meer in staat."
,,U heeft iemand mee noodig, meneer,
Frat.krijk's grens. Zulk een „eenzijdige"
uit egging kan bij voorbaat als een praatje
voor den vaak betiteld worden. Het eenige
aanknoopingspunt ervoor is, dat in het
Fransche communique gezegd wordt dat
Engeland voortaan de nieuwe oostelijke
grens van Frankrijk tegen elke scbending
verdedigen zal. Maar dit sluit natuuvlijk
niet uit, dat Engeland niet op zijn beuvt
de Duitsche grens niet garandeeren zou.
Men behoeft slechts terug te denken aan
hetgeen er vooraf gegaan is In zijn levendig
verlangen om Frankrijk veiligheid te ver-
zekeren, heeft Chamberlain vroeger het
plan geopperd dat Engeland met Frankrijk
een tractaat zou s'uiten, waarbij het zulk
een eenzijdige bescherming tegen een Duit-
schen aanval verleendt.
M. a. w. de Entente cordiale zwart op
wit. Maar de meerderheid van het Engelsche
kabinet heeft daar niet aan gewild. Inmid
dels kwam Duitschland met zijn viervoudig
garantie-aanbod. Het Engelsche kabinet
vond dat een aanneemlijken gronds'ag en
Chamberlain heeft tr zich bij neergeRgd.
De Engelsche politiek komt er dus voor
op, dat Engeland evengoed Frankrijk als
Duitsehland zijn tegenwoordige Rijngrens
(wij noemen die grens nu maar gemaks-
halve zoo, volgens het spraakgebruik, hoe-
wel slechts goed 150 K.M. ervan den Rijn
volgt) zal waarborgen. Sommige Engelsche
bladen zeggen dat de Engelsche grens
voortaaa bp den Rijn zal beginnen Dit
moet aldus verstaan worden, dat Duitschland
zich natuurlijk ook tegenover Engeland
moet verplichten de Rijngrens niet aan te
tasten. Nader berichten uit Londen laten
trouwens geen twijfel meer over aan de
wederkeerigheid van de ontworpen waar
borgen.
Het eenig mbgelgke zou zijn, dat men
aan Duitschen kant de eenzijdigheid van
den waarborg hierin ziet, dat Duitschland
niet zeker zou zijn, dat Frankrijk de Rijn
grens niet overtrekt, om Polen hulp te
brengen, als het die noodig heeft. Hoe
dit punt precies geregeld is, weet men niet
uit gezaghebbende bron. Duitschland als
goedgezind lid van den Volkensond zou
zulk een overtrekken volgens het handvast
niet alleen goed moeten vinden, maar
moeten mogelijk maken. (Telkens vraagt
men zich op grond van het voorbehoud
dat Duitschland te dien aanzien maakt, af,
of het zich te Rapallo tegenover Sowjet-
Rusland soms verbonden heeft, zoo iets
niet toe te zullen laten.) Duitschland als
afvallig lid en vijand van den Volkenbond
kan het verwachten, maar niet van Frank
rijk alleen. Blij ft dus over het geval, dat
Duitschland geen lid van den Volkenbond
zou zijn met de twee mogelijkheden, dat
het zelf oorlogshandelingen tegen Polen
begon of dat Rnsland dit deed. Dit geval
met zijn twee mogelijkheden kan men echter
elimineeren. omdat volgens de verbetering
van Havas uit Geneve, waarop wij in den
aanhef gedoeld hebben, er nog eens de
nadruk op gelegd wordt dat de veiligbeids-
waarborg niet in werking kan treden,
indien Duitschland niet eerst als lid tot
den Volkenbond toegelaten is. Als men
de zaken slechts zoo nuchter wil bescliouwen.
vervalt de aanleiding tot veel nutteloos
commentaar.
wierp Witham tegen. „Het zal zwaar werk
woraen, de sneeuw ligt hoog en ze pakt
niet."
Zonder antwoord af te wachten, ging hij
de deur uit. Barrington bleef op dezelfde
plaats staan, er was een eigenaaraige uit-
drukking in zijn oogen gekomen en een paar
maal Knikte hij even goedkeurend. Geen
twintig minuten later zat hij naast Witham
in de slede, die langzaam over de witte
viakte voortgleed. Maar ondanks het feit
dat ze slechts langzaam vorderden, lag de
Grange toch reeds een ntijl achter hen toen
de zon vlammend boven den zuid-oostelijken
horizon verscheen. De wind was gaan lig
gen, de stonm had plaats gemaakt voor
doodsche stilte; meedoogenloos hel licht en
een alles vernieiende koude; de sneeuw,
droog en fijn door de vorst, lag hier en daar
opgeolazen tot heuvels; overal was de op
pervlakte rimpelig als water, koude-verstard
bij fellen wind. Zoo droog en poeierig was
de sneeuvsdat de glij-ijzers er diep inzon-
ken; bij 't voorthelpen van het angstige on-
zeker-voortgaande span verdween Witham
telkens tot aan zijn middel in de dikke wit
te laag. Sinds den vorigen ochtend had hij
niets gegeten, dat werkelijk den naam van
voedsel verdiende, maar toch hield hij vol,
gaf hij blijk van zulk een kracht en een uit-
houdingsvermogen, dat zijn metgezel, on-
machtig hem te helpen, hem telkens ver-
wonderd aanstaarde. Op de lage terrein-
gedeelten lag de sneeuw zco hoog, dat de
half bedolven slede er slechts moeizaam
doorgetrokken kon worden, dan waren er
plekken schoongeveegd door den wind, waar
het stugge bevroren gras het voortgaan on-
mogelijk maakte, waar er ongeloofelijk veel
moeite en geduld noodig was, om het weer-
barstige span tot voortgaan te bewegen.
(Wordt vervolgd.)
TER NEUZENSCHE COURANT.
33)
9 q«dep°
WOO' 42i/s rent, »»bakk'-n met
Backin vervangt de Gist.
125 gr tarwebloem f 0.04l/2
ltheelep. Dr.Oetkcr'sBackin 0.02'/s
X liter water
125 gr botei f 0.35 marg. 0.15
3 eieren 0.18
1 theelepel suiker O.OObj
1 Dr. Oetkers'
Vanillesuiker 0.02
Bereiding:
Het water metdeboterbrenge men totkoken;
al roerende strooie men het meel daarin en
roere tot het deeg van de pan loslaat.Men laai
de massa atkoelen klopt Je eieren er door
doet er dan suiker Vanille-suiker en Backin
n Met een theelepel maakt men Dalletjes,
zet deze op een mei meel bestrooid bakblik
en bakt ze bij matige hitte goudgeel. De
30 sneeuwballen worden warm opgediend
met wijn», chocolade' ol vanillesaus Wil men
ze vullen, dan snijde men ze middendoor en
vulle ze met geslagen room oi vanille creme.
Men lette vooral op Backin van Dr. Oetker,
en dat op elk pakje als Eenige Importeurs
E. Ostermann Co., A dam, vermeld zijn.
Waar niet verkrijgbaar wende men zich
direct tot deze Importeurs, die op aanvrage
ook een grati s*receptenboekje toezenden.
Waarom die onnoodige kwellingen
verdragen van huiduitslag, enz.
Krabt met, Akker's Kloosterbalsem
zal den jeuk doen bedaren, ver-
zachting en genezing brengen.
tmumammammm minima thin wiWiiMiMffnMMtfi lifium ^tihh r r
