ALGEMEEN HIEUWS- EW ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
DETNDRINGrER
Qtukloopert
No 7787.
Woensdag 3 Juni 1925
65* Ja&rgtaig.
ABONKEMENTSPRIJS: vZSl-dS £1 SS£T?"
BINNEKlANU
FE0ILL 110H.
BUITENLAKD.
to# van Huid en Voeten
DE TARIEFWET.
Bij Kon. besluit van den 26sten dezer is
bepaald, dat de Tariefwet 1924 (St.bl. no.
568) op 1 Juli a.s. volledig in werking
treedt.
Mr. H. C. DRESSELHUYS.
Naar gemeld wordt is Mr. Dresselhuys
door een lichte ongesteldiheid verhinderd de
spreek'beurten, welke hij de eerst volgende
dagen op zich had genomen, te vervullen.
SCHADEVERGOEDLNG AAN
REEDERIJEN.
De Nederlandsdhe Regeering heeft eeni-
gen tijd geleden, aldus verneemt de „N. R.
Ct.", een bedrag van 3.150.000 betaald als
schadevergoeding aan dertien Nederland-
sche reederijen voor de requireering van een
en dertig schepen in 1917.
De verdeeling van dit bedrag leverde geen
moeilijkheden op.
BR1EVEN VOOR DE KONINGIN.
Op last van H. M. de Koningin brengt de
directeur van 'het kabinet der Koningin ter
kennis, dat gedurende Hr. Ms. verblijf in het
buitenland de aan haar gerichte brieven
in gesloten omslagen, voorziien van een
adres aan H. M. op de gewone wijze per
post kunnen worden ingezonden of bezorgd
bij het kabinet der Koningin te 's Graven-
hage.
EEN NEDERLANDSCHE GIFT AAN
DEN PAUS.
Bij gelegenheid der audientie, welke de
paus aan de Nederlandsche pelgrims daags
voor de heiligverklaring van Petrus Canisius
verleende, werd namens hen den paus aan-
geboden eene enveloppe bevattende 60.000
Lire als offer voor den St. Pieterspenning.
DE WERKWJjZE DER TWEEDE KAMER.
In de Vrijdag gehouden Tweede Kamer -
zitting is nog aan de orde gekomen het
voorsiel van den heev Dresselhuys c.s. tot
wijziging van het reglement van orde der
Kamer, strekkende tot het openstellen van
de mogelijkheid tot het instellen voor den
duur van een zitting van vaste commissien
voor het ondenzoek van tot zekere groep
van onderwerpen beboorende wetsont-
werpen.
De heer Van Vuuren (r.-ik.), verklaarde
zeer nuiverig te zijn voor dit voorstel te
stemmen, in venband met de slechte ervaring
opgedaan met de commissie uit de Kamer
voor de buitenlandsche aangelegenheden,
doch de lteer Rutgers (a.-r.) merkte op dat
dit niet als argument mag gelden, omdat de
aard van beide commissies niet dezelfde is.
Spreker verdedigde het voorstel.
De heer Schaper (s.-d.) had ook den in-
druk gekregen, dat de leden van de commis
sie voor de buitenlandsche aangelegenheden
schr.iel zijn met het doen van mededeelingen
aan hun medeleden. Iedere afgevaardigde
kan z.i. evenwel zijn fractiegenoot in de
commissie aan de ooren trekken.
De heer Beumer (a.-r.) opperde beden-
kingen tegen het voorstel mede op grond
van de omstandigheid dat in de toeliehting
niet is aangegeven voor welke groep van
onderwerpen de vaste commissies zouden
jnoeten wonden ingesteld.
Het voorstel wordt z. h. s. goedgekenrd.
BELASTING VOOR SCHIPPERS.
De heer Duymaer van Twist heeft aan
Uit het Engelsch van
Harold Bindloss.
29) (Vervolg.)
Een ding stond echter vast, voor het
oogeniblik moest hij de rol van Courthorne
volhouden. Van een materieel standpunt
had hij daartegen slechts kleine bezwaren.
het bezit van de hoeve was ten slotte een
geringe vergoeding voor't vele, dat hij door
Courthorne verloren had; jammer genoeg
was het geval ook in dit o'pzicht gecompli-
ceerd, doordat hij, met 't aanvaarden van
Courthorne's erfenis. Maud Barrington een
deel van haar bezit afgenomen had. Wei
prikkelde ze hem voortdurend door haar
vijandige houding, maar toch waren haar
schoonheid en haar flink, open karakter niet
zonder uitwerking gebleven en de gedac'hte,
hoe zij over den onzuiveren toestand oor-
deelen zou, wanneer ze dezen te weten mocht
komen, drukte Witham dag en nacht. Daar-
om nam hij zich voor, voor er iets mocht ge-
beuren, moest hij haar bewijzen wie hij was,
en hij moest haar eigendom, dat onder't be-
heer van haar oom langzamerhand achter-
uitgegaan was, weer rendeerend maken.
Tegen den tijd, dat hem dat gelukt zou zijn,
was de moord op marechaussee Shannon
allicht vergeten en kon hij ongemerkt weer
in ziin vroeger bestaan terugkeeren.
Op dat oogenblik begon het feit, dat de
hoeve nog op slechts korten afstand voor
hem uit lag, tot hem door te dringen; twii-
felend keek hij van de plek, waar hij wist
den Minister van Buitenlandsche Zaken de
volgende vragen gericht;
Is het den Minister bekend, dat, evenals
in Belgie (zie vragen, ingezonden 9 Oct.
1924), thans ook in Frankrijk maatregelen
worden getroffen, waarbij schippers, die
met hun vaartuig dit land bezoeken, belas-
ting wordt opgelegd?
Kan de Minister over deze belasting
nadere jnededeelingen doen?
Zoo vraag 1 bevestigand wordt beant-
woord, is de Minister dan bereid stappen
te doen, orn de getroffen maatregelen on-
gedaan te maken?
Verder heeft de heer Duymaer van Twist
de volgende vragen gericht aan den Minis
ter van Onderwijs, Kunsten en Wetenschap-
pen:
Kan de Minister reeds eenige mededeeling
doen, tot welk resultaat de overweging heeft
geleid, om, evenals dit met de vereeniging
„SChuttevaer" geschiedt, ook aan den Pro-
testantsch-Christelijken Schippersbond steun
van regeeringswege te verleenen ten be-
hoeve van het schippersonderwijs?
DE WET OP DE COOPERATIEVE
V E R EEN! GIN GEN
Het Staatsblad no. 296 bevat het Kon.
besluit vain den 28sten Mei, houdende vast-
stelling van het tijdstip van inwerkingtre-
ding der wet van den 28sten Mei 1925
(St.bl. no. 204), houdende nieuwe wettelijke
regeling van de cooperatieve vereenigingen.
Daarbij is bepaald:
De Wet op de Cooperatieve Vereenigingen
1925 treedt in werking met ingang van 15
Juni 1925.
FERRYBOOTEN TUSSGHEN
NEDERLAND EN ENGELANiD?
De Antwerpsche redacteur van de „Maas-
bode" meldt d.d. 26 Mei:
De Ferrybooten-dienst tusschen Zeebrug-
ge en Harwich schijnt grooteren omvang te
gaan krijgen. Zoo zijn er onderhandelingen
gevoerd tusschen de Duitsche en Oosten-
rijksche spoorwegmaatschappijen met de
betrokken besturen om ook via Zeebrugge
per Ferryboot naar Engeland te verzenden.
Voorts wordt gemeld, dat vlak bij de aan-
legplaats vier Feiry.booten'een grooi abat
toir zal worden opgericht, waar het Argen-
tijnsche vee zal worden geslacht om het dan
in wagons op de 'booten naar Engeland te
transporteeren.
Gezien dit groeiend resultaat schijnt men
ook in Nederland er aan te gaan denken per
Ferry-boot te verzenden en men is aan het
onderzoeken of een dergelijke dienst ook niet
van Nederland uit kan worden ingericht.
Verschillende lichamen zooals de tuin-
ders-organisatie die belang hebben bij
snel vervoer zonder overlading, zijn in dien
i geest reeds werkzaam.
Bovendien is deze week een Nederland
sche delegatie te Zeebrugge aangekonren,
om ter plaatse een onderzoek in te stellen.
EEN RADIO-REDE.
Naar „De Standaard" meldt, zal de heer
H. Colijn op den vooravond der verkiezin-
gen, 30 juni a.s. te 8 uur, een radio-rede
uitspreken.
VERLAG1NG VAN TELEFOON-
TARIEVEN.
Met ingang van 31 Mei a.s. is voor inter-
locale telefoomgesprekken, waarvan de kan-
toren van aanvrage en bestemming 15 kilo
meter of minder van elkander verwijderd
zijn, 20 cent (en voor dringende gesprekken
60 cent) per drie minuten verschuldigd. De
kosten van deze gesprekken waren tot dus-
ver 35 cent en 1.
dat 't pad zich in tweeen splitste, naar de
dreigende lucht. In t Noorden had zich een
grauwe sluier over de prairie uitgebreid,
't was of de loodkleurige wolken daar nog
lager over de doffe witte sneeuwoppervlakte
hingen, telkens stoven er wolken van fijne
sneeuw, opgezweept door den gierenden
wind, in wilde jacht langs hem heen. t Was
duidelijk, dat er sneeuw op handen was en
Silverdale lag nog op een afstand van meer
dan twee mijlen; maar Witham had met den
eigenaar van de boerderij zaken te doen en
't zou niet de eerste keer zijn, dat hij een
sneeuwstorm zou moeten trotseeren. Daar-
om nam hij bij de splitsing het pad, dat naar
de hoeve leidde en schudde aanmoedigend
de teugels. Hij had geen oogenblik te ver-
liezen, de wind begon al op te steken, toen
hij uit zijn slede stapte en de woonkamer in
het houten hoofdgebouw binnenging.
,,Hier is je afrekening, Macdonald we
hebben on-ze verliezen wel maar net gedekt,
maar ik geloof toch, dat we goed gedaan
hebben met eruit te gaan," zeide hij. „De
markt is wel wat vaster, maar er is minder
vraag je zult zien, binnen een paar maan-
den krijgen we een scherp herstel."
Boer Macdonald legde de papieren ter-
zijde; de cheques bekeek hij echter met een
tevreden glimlach. „Blij, dat ik naar je ge-
luisterd heb, Courthorne," zeide hij. Jam
mer voor hem en voor z'n nichtje alle twee,
dat Barrington het niet wou ten minste,
niet voordat het te laat was.'
„Wat bedoel je?" vroeg Witham.
„Neen, jij kan 't niet weten, je bent weg
geweest," antwoordde de boer. „Wel, 't is
een toer om er iets bij den Colonel in te
krijgen, maar als 't er eenmaal in zit, 'is
't nog een grootere toer, om 't er weer uit
te krijgep. Barrington heeft't altijd minach-
tend tarwegokken genoemd, maar geld is
DE TOESTAND.
Wanneer Engeland en I rankrijk over een
belangrijk vraagstuk met elkaar van ge-
dachten wisselen, ontbreekt het nooit,
schrijft de N. R. Crt. aan ongeluksprofeten,
die voorspellen, dat zij Iv i eeuwig en altijd
oneens zullen blijven over'de problemen die
het tijdvak na den vrede aan Europa opge-
geven heeft. De opvattingen derzulken heb
ben vooral opgeld gedaan in den tijd van
de herhaalde samensprekingen tusschen de
voornaamste bewindslieden, nu eens aan
deze, dan weer aan de andere zijde van het
Kanaal. Toen leek het inderdaad, of op per-
soonlijke ontmoetingen de vloek rustte, dat
zijn misverstanden veeleer schiepen dan bij-
legden. Uit dien tijd dagteekent ook de ge-
woonte, om alle officieuze en officieele com
munique's over goed vorderende overeen-
stemmiing of el'kaar naderende standpunten
scherp onder een vergrootglas te nemen.
Inmiddels zijn er vele dingen anders gewor-
den. Aan Engelsche zijde zijn Lloyd George
en Curzon verdwenen, aan Fransche telt
Poincare's opvatting niet mee, en ook heeft
zich een conservatieve Duitsche vredespoli-
tiek afgeteekend. De conferentie van Lon-
den van Augustus 1924 is de eerste mijl-
paal geworden op den rieuwen weg van
samenwerking tusschen de geallieerden, die
geen medewerking van Duitschland uitsluit.
He( 's de eenige weg om werkelijk tot een
algemeenen vredestoestand te geraken.
Nu naderen wij met het vraagstuk van den
veiligheidswaarborg den tweeden mijlpaal.
Voor den gewonen krantenlezer was het her-
stelvraagstmk iets dat zoo in den treure be-
handeld was, dat het hem ten slotte kregel
maakte. Dit nam echter niet weg, dat het
zijn volledige belangrijkheid be'hield, tot het
geregeld kon worden. Het vraagstuk van
den veiligheidswaarborg heeft met dat van
het herstel de eigenschap van vervelend en
tevens belangrijk te zijn, gemeen. Het ver-
keert thans in dit stadium, dat een Fransch
ontwerp van antwoord op het Duitsche vei-
ligheidsaanbod door het L ngelsche kabinet
nauwlettend bestudeerd en van aanteekenin-
gen voorzien is en dat men er vrij zelker van
kan zijn, dat het niet naar Berlijn gezonden
zal worden, zonder dat Engeland en Frank
rijk het over den tekst ervan eens zijn.
Men heeft ook over deze kwestie een kloof
tusschen beide landen kunnen constateeren.
Maar het lijkt niet overdreven optimistisch,
om goeden moed te houden, dat men erover
kan komen. De kloof geldt natuurlijk de
Poolsche kwestie en den waarborg van
Duitschland's oostelijke grenzen. Engeland
wil thans de onschendbaarheid van Frank-
rijk's grens tegenover West-Duitschland,
welke het Duitsche rijk zelf bereid is te
waarborgen, ingeval van conflict met zijn
voile militaire macht te verdedigen. Enge
land merkt terecht op, dat Frankrijk op deze
wijze toch den steun krijgt, dien de Engel-
schen het bij het oorspronkelijke Engelsch-
Amerikaansche-Fransche pact hadden toe-
gezegd, maar waarvan later niets komen
kon. omdat de Amerikaansche senaat het
niet wilde bekrachtigen. Om meerdere vei-
lij^heid in het Westen te krijgen, heeft
Frankrijik toen aansluiting bij Polen en
Tsjecho-Slowakije gezocht. Het kan nu zijn
handteekening niet meer verloochenen, maar
het verkrijgen van den Engelschen steun
maakt het voor Frankrijk de moeite waard,
middelen te .zoeken om den vrede in het
Oosten te handhaven, in welik geval er geen
beroep op zijn handteekening gedaan zou
schaarsch in Silverdale, en toen hij zag, wat
jij dagelijks kon opsteken, is hij met naden-
ken begonnen. Hij gaat nu wel verkoopen,
maar aan den anderen kant is hij toch ook
weer ervan overtuigd, dat tarwe niet de
hoogte in zal gaan, en daarom laat hij dit
seizoen de helft van het land braak liggen.
Het ergste is, dat de heele nederzetting hem
natuurlijk na gaat doen en dat hij het eigen
dom van Maud Barrington beheert."
Witham's gezicht betrok. ,,ln Winnipeg
heb ik gehoord, dat't meerendeel van de
kleine bouwers hetze'lfde van plan is. Dit
heeft als gevolg een kleinen oogst winter-
tarwe en wllligheid van de meelfabrieken
om onze vraagprijzen te betalen. We moe
ten den Colonel tot rede zien te brengen."
„lk pas," antwoordde Macdonald af-
werend. „En ten slotte is, wat jij beweert,
maar de opinie van een man. Je ziet't zelf,
in Minnesota en hier zijn ze bang om te
ploegen."
Witham begon zachtjes te lachen. „De
man, die de dollars verdient is degeen, die
verder ziet dan de menigte. En in elk geval,
ik heb met een paar lui, vooraanstaande
zakenmenschen, deze zelfde quaestie be-
sproken en die waren het met mij eens.
't Beste is, maar rechtstreeks met Miss Bar
rington te spreken."
„Dat treft ga maar even mee, dan beo
je meteen in de gelegenheid, ze is hier."
Witham schrok op. „Ze had hier op
't oogenblik niet mogen zijn," zeide hij strak.
„Waarom heb je haar niet naar huis ge-
stuurd? Elke seconde kan 't beginnen te
sneauwen."
Macdonald haalde lachend zijn schou-
ders op. „Zelf heb ik niet op 't weer gelet
en mijn vrouw wou graag dat ze blijven zou;
maar ook zonder dat zou 't niets gegeven
hebben; als Miss Barrington eenmaal iets
bthoeven te worden. De toestand verschilt
in zijn wezen niet van dien van voor 1914.
Had Frankrijk toen het conflict tusschen
Rusland en Duitschland kunnen verhoeden,
dan was het zelf niet met Duitschland in
oorlog gekomen. Men kan het gevaar nu
veel verder vooruitzien en er maatregelen
tegen nemen, nog voor het acuut is gewor
den. Hulpverleening uit het Westen aan Po
len in geval van conflict met Duitschland
moet tot generalisatie van zulk een conflict
leiden. Dit is wat Engeland vermoedelijk
ervan vreest. Het wil alien mogelijken di-
plomatiaken steun aan Polen geven, maar
geen militaire hulp. Frankrijk zal tot het-
zelfde inzicht moeten komen. Duitschland
wil niet toelaten, dat Frankrijk door
Duitsch gabied heen hulp brengt aan Polen,
zoo dit laatste met Sowjet-Rusland in bot-
sing komt, omdat de Russen dit den Duit-
schers zouden inpeperen. Komt Duitschland
zelf met Polen in botsing, dan is elke hand
die Frankrijk uitsteekt, in Duitsch oog na
tuurlijk een vijandelijke hand, geraken
Duitschland en Frankrijk zelf met elkaar in
gewapend conflict'en vervalt de veiligheids
waarborg in het Westen. Dan zal de Engel
sche hulp voor Frankrijk ook uitblijven, om
dat de bedoeling enkel kan zijn, haar te ver
leenen tegen een aanranding van Duitschen
kant. Het kan daarom niet genoeg herhaald
worden, dat de PoolsChe kwestie het kardi-
nale vraagstuk voor den Europeeschen
vrede is. Politici wien het ernst is met hun
leus „nooit meer oorlog", zullen in het Oos
ten alle middelen aangrijpen, om een arbi
trage-dam tegen conflicten op te werpen.
Duitschland lijkt bereid hiertoe mee fe wer-
ken. Het is verklaarbaar dat Polen zich be-
roept op de grenzen die in het tractaat van
Versailles zijn afgebakend, maar als die
niet met dat al in de toekomst onzeker wa
ren, zou Frankrijk zelf toch odk geen be-
hoefte gevoelen de letter van het tractaat
met een nieuwen geschreven waarborg te
versterken. Op grond van dat tractaat al-
leen zijn de grenzen in het Westen en in he't
Oosten beide even onveilig. Blijft Polen on-
willig, dan moet het het gevaar loopen, dat
zijn grenzen tegenover Duitschland (en mis-
schien ook tegenover de Sowjet-Unie) op
een goeden dag met geweld frerzien worden.
Hoeveel verkieselijker is het dan niet, een
beroep op een scheidsrechterlijke regeling
mogelijk te maken, welike toch zeker ge-
rechtvaardigde Poolsche eischen niet zal
kunnen verlooChenen, en daarmee tevens aan
heel Europa den vrede zooveel mogelijk te
verzekeren?
Indien de aanwijzingen niet bedriegen,
voelt men in Frankrijk, ondanks velerlei on-
gunstige oordeelvellingen in de pers, thans
zeer sterk, dat de gelegenheid om een drie-
voudig veiligheidspact voor het Westen te
sluiten, van zoo vitaal belang is, dat men ze
niet door een misplaatste sentimentspoli-
tiek jegens Polen in gevaar mag brengen.
DALIiNG VAN DEN FRA^C.
In verband met de nieuwe daling van den
franc beginnen, naar uit Brussel wordt ge-
meldt, de prijzen der levensmiddelen gelei-
delijk ook weer te stijgen. Met ingang van
1 Juni wordt de prijs van het brood dan ook
te Antwerpen, bij besluit van het Verbond
van Bakkersbazen, op fr. 1.75 gebracht. Te
Brussel en elders in het land zal het voort-
aan fr. 1.70 kosten.
HELGOLAND.
Over het recht om op Helgoland passa-
giers te mogen landen, is een ernstig con
flict ontstaan. In 1884 bepaalde de Engel-
niet wil, geeft praten en argumenteeren
niets. Daarin heeft ze het Karakter van den
Colonel."
Al pratend was hij. naar deur geloo-.
pen, welke hij nu voor zijn gast opendeed.
Witham kleurde, toen hij zag hoe 't meisje
op zijn binnenkomen reageerde; alleen aan
de tegenwoordigheid van de vrouw van
Macdonald had hij het te danken, dat ze
hem bahoorlijk begroette. Maar een bilk op
't raam deed hem zien, dat langer uitstel ge-
vaarlijk kon worden.
„Je doet verstandig, als je vannaeht hier
blijft, Miss Barrington," zeide hij. „Er komt
een sneeuwstorm."
„Tot mijn spijt kan ik je goeden raad niet
opvolgen," antwoordde het meisje. ,,Ik heb
op de Grange nog dingen te doen, die geen
uitstel verdragen kunnen."
,,Dan moet Macdonald je span hier hou
den en dan breng ik je thuis," zeide Witham.
„Ik heb de beste paarden in Silverdale en
voordat we thuis zijn zullen we al hun
kracht noodig hebben."
Zijn stem klonk zoo beslist, dat Maud
Barrington hem driftig, verontwaardigd
aankeek; maar de bezorgde uitdrukking op
zijn gezicht weerhield haar, zonder meer,
kortaf te weigeren. En toen Macdonald er
bij haar op aandrong, dat ze toe zou geven,
stond ze langzaam op.
„Goed, binnen tien minuten ben ik klaar,'
zeide hij.
Ze Met W'itham er echter twintig wachten,
voordat ze op dezelfde kalme, bedaarde
manier de kamer weer binnenkwam. Witham
bedwong zijn korzeligheid, hielp haar be-
leefd in de slede en ging zelf op zoo groot
mogelijken afstand als de beperkte ruimte
van de slede het toeliet, naast haar zitten.
Een oogenblik kreeg hij den indruk, dat ze
hem om die manoeuvre uitlachte, maar hij
sche gouverneur (ihet eiland was toen nog
in het bezit van Engeland) dat de landing
van passagiers uitsluitend op grond van
concessies, die aan de bewoners van Hel
goland werden verleend, mocht geschieden.
De landingskosten bedragen M. 2 per per-
soon, zoodat dit een niet geringe rnkomst
voor de bevolking uitmaakt. De Hamburg-
Amerika Lijn, die sinds een groot aantal
jaren in den zomer een geregelde verbinding
met Helgoland ond^rhoudt, verklaarde zich
bereid, ook in den winter twee keer per
week een boot te laten loopen, onder voor-
waarde, dat de geconcessioneerde roeibqo-
ten uitsluitend passagiers van de Hap'ag
mochten landen. Naast de Hapag heeft nu
ook de Nordsee Linie A. G. een lijn naar
Helgoland geopend, die niettegenstaa^de
het protest van het gemeentebestuur van
Helgoland; met eigen booten passagiers
landde. In venband daarmee iheeft de politie
47 processen-verbaal opgemaakt, waartegen
de Nordsee Linie in hooger beroep is ge-
gaan. Daarna had de Nordsee Linie gecon
cessioneerde roeibooten van particulieren
gecharterd, wat de Hapag verijdelde door
de aanwezige concessies tegen M. 1500 per
stuk aan te koopen. Kort geleden deed zich
nu het eigenaardige geval voor, dat aan 250
inwoners van Helgoland, die met een boot
van de Nordsee Linie van Wyk a. Fohr wa
ren gekomen, niet eens verlof werd gegeven
te landen. Men is zeer benieuwd hoe dit
conflict zal worden bijgelegd.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN.
|p geneesl men met PUROLI
Hitpath.en DrogisterTEiB^r
TER NEUZEN, 3 Juni 1925.
ZOMERDAG TE TER NEUZEN.
Onder begunstiging van het fraaie weer
der laatste dagen werd gisferen alhier op
een weide der hofstede van den heer K.
Dees, aan den Baandijk, gehouden den Zo-
merdag, uitgaande van den Ring ,,Oost-
Zeeuwsch-Vlaanderen" van het Neder-
landsch Jongelingsverbond.
Het bezoek was gedurende dezen dag
zeer bevredigend. De bijeenkomst werd des
voormiddags 10,30 geopend door Ds. G.
van Dis te Zaamslag. Daarna sprak Ds. M.
J. Beuikenhorst van Sluis over: „Zie mijne
handen".
Daarop werd pauze gehouden en gaf het
Chr. fanfarecorps „Hosanna" van Groede
eene muziekuitvoering.
Te 1 uur sprak Ds. C. Sunderineijer vart
Ritthem over: „Koninklijk Priesterdom",
vervolgens Ds. j. Hofker van 's HeerenhoeK
over: Andere lalen, onze eigene taalen
Ds. H. M. E. Bremer van Breskens over
„Op alle vleesch". Het was nu ruim 3 uur
namiddag en er werd opnieuw gepauzeerd,
gedurende welke tijd de muziek zich weer
liet hooren.
Te 4.20 werd de rei der sp.rekers vervolgd
door den heer C. V. Doorschodt van 's-Gra-
venhage, alg. secretaris van het Ned. Jonge
lingsverbond die sprak over: „de Zendings-
taak van het Ned. Jongelingsverbond", op
hem volgde de heer L. DeJ< van Sluiskil over
het onderwerp: „Het zuchtend schepsel",
terwijl Ds. G. P. A. Ruijsch van Dngteren
van Axel de slotrede uitsprak.
had geen tijd, om zich over haar houdjng
het hoofd te breken; de paarden voelden
wat hun te wachten stored, en pas toen hij
ze tegen een lange besneeuwde helling op in
stap dwong, was er gelegenheid, om iets te
zeggen.
,,lk ben blij, dat we alleen zijn, want ik
heb je iets te zeggen... maar aan den ande
ren kant, zie ik tegen het beginnen erover
op, omdat je gewoonlijk alles wat van mij
komt, energiek tegerewerkt", zeide hij. ,.Je
zult moeten toegeven, dat dit recht op den
man af is."
Maufa Barrington begon te lachen. „Van
dubbelzinnigheid kan ik je in dit geval ten
minste niet beschuldigen."
,,Wel, de quaestie is deze," ging Witham
voort. „lk heb gehoord, dat je oom van
plan is te verkoopen," maar dat hij tegelij-
kertijd besloten heeft om een groot gedeelte
van je land dezen winter niet te bebouwen.
Nu zijn de wetten, die 't op en neer van de
markt bepalen heel eenvoudig en bijna alfijd
onveranderlijk, maar 't ongeluk is, dat de
meeste menschen van de werking ervan zich
geen rekensehap kunnen geven."
,,En blijkbaar beschouw je je zelf als een
uitzondering?" zeide't rfieisje lichtelijk iro-
nisch.
Witham knikte. „ln dit geval wel. Maar
over mezelf wil ik 't op het oogenblik niet
hebben. Kijk eens hier, de menschen in
Europa moeten te eten hebben, de berichten
uit de graan-verbouwerede landen wijzen op
een miiddelmatigen oogst en d# Slappe vrees-
achtige boeren hier in Canada durven niet
zaaien. Als de vraag naar Westersche tarwe
komt, zal er bijna geen voorraad zijn."
(Wordt vervolgd.)
TER NEUZENSCHE COURANT.
