ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD YOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN. No 7732. Maandag 9 Maart 1925. 65e J&argan 8 I H W E N L A H D. FITFILLKTOH. B~U I T E mTa W Q~ ic* - Voor buiten Ter Neuzen fr. per post 1,80 per 3 rnaanden Bij vooruitbetaling fr. per post J'6,60 per jaar Voor Ned. Indie en Amerika f 2,70 per 3 maanden Voor 't overig buitenland 3,35 per 3 rnaanden Abonnementen voor't buitenland alleen bij vooruitbetaiing. ABONNEMENTSPRiJS' V0l0r binnen Ter ^euzen f Per_3 maanden EERlSTE KAMER. Vergadering van Vrijdag. Bij de voortgezette behandeling van de arbeidsbegrooting wenscht de heer De Veer (a.-r.) openibaarrnaking van de begrootin- jjfen van de Kamers van Koophandel, tei vermijding van te groote particuliere bij- dragen. Oe heer Polak (s.-d.) verdedigt de ga- raitie van de Rijksverzekeringsbank aan het Internationale congres voor bedrijfs- hygiene. hi den ^toogen Raad van Arbeid is zijns inaiens het werknemerselement te sterk in de minderheid. Minister Aalberse zegt, dat de wetgeving inaake woningbouw alleen heeft bedoeld j»edewer!king aan de veribetering van de volkshuisvesting en niet voorziening in de wonirrgboh oef te. Belangheibbenden bij den anbeidstijd In verplegingsinrichtinigen zullen gelegenheid krijgen, hun bezwaren in te dienen. TWEEDE KAMER. Vergadering van Vrijdag. Het ontwerp tot wijziging van het Regee- rimgsreglement van Nederlandsch-Indie wondt aangenomen met 50 tegen 19 stem- mem. Tegen stemden de sociaal-democra- ten, die vrijzinnig-democraten en mej. Van Dorp. Bij de voortzetting van de behandeling van het ontwerp tot wettelijtke regeling op- nieuw van cooperatieve vereenigingen be- toogt de heer Van den Heuvel (a.-r.), dat de regeering meer rekening had moeten houden met verschillende bdhoeften van de cofiperaties. De heer Van den Tempel (s.-d.) zegt, da: de beperkte aansprakelijkheid der leden steeds de grondslag is geweest van de eobperaties. Minister Heemskerk zegt, dat niet voor iedere soort cooperatie een aparte wet kan wmden gemaakt. DE ZOMERTIJD. Door de heeren Vliegen c.s. zijn amende- menten ingediend om tusschen den eersten 3ondag in April en den eersten Zondag in October den wettelijken tijd met 30 minuten te vervroegen. Door de heeren Staalman c.s. wordt voor- csteld om van den laatsten Zondag in pril tot den laatsten Zondag in September den Amsterdamsohen tijd met 40 minuten te ♦ervroegen en gedurende den overigen tijd <tes jaars den bedoelden tijd met 20 minuten te verlaten. De bedoeling van dit amendement is het henkbeeld van de meerdeitieid der tijd- •ommissie te verwezenlijken. DE WEELDEBELAST1NG. Zoodra het hoofdbestuur van den Ned. R.-K. Middensfandsbond kennis genomen had' van het ontwerp-weeldcbelasting, kwam het tot de overtuiging, dat de belan- jjen van den midden-stand daaribij zoo nauw waren betrokken, dat een speciale behande ling daarvan op een algemeene vergadering vaH den bond, niet mocht aehterwege bfijven. Oienvolgens besloot het bondsbestuu; deze vergadering te houden op Donderdag 19 deizer te Utrecht. T-eneinde aan den bond gelegenheid te peven, met volikomen kennis van zaken zijn stand-punt te bepalen, werd reed's voor eenigen tijd aan de diverse aangesloten bonden verzocht, het ontwerp in behande ling te namen, en eventueele bezwaren en Uit het Engelsch van Edgar Wallace. (Vervolg.) 45) Hij legde zijn hoed op den grond en trok de han-dschoenen uit. „Ik ben een avon- turier", begon hij. „Met andere woorden, ik ben een persoon, wiens handelingen niet steeds in overeenstemming waren met de wet." „Goede genade!" zei Chick verschrikt. „Ik vertel u dit, Lord Pel'borough", ver- volg-de de heer Flower welgemoed, „omdat het zeker is, dat u navraag zult doen naar mijn persoon en karakter, zoodra ik u mijn boodsahap meegedeeld heb. Laat ik u ver- tellen, dat ik een week geleden uit de ge- vanganis gekomen ben, waar ik drie jaar lang opgesfoten ben geweest. In dit gevai was ik het slachtoffer van een gewelddadig en laag systeem, want op het oogenblik, dat iik me zoogenaamd wederrechtelijk toegang verschafte tot de Credit Fo-ncier in Marseil les, was ik inderdaad bezig een verzeke- ringsmaatsdhappij in Bordeaux te bestelen. Maar latep we daarover zwijgen. „Twaa!f jaar geleden, Lord Pelborough", hij boog zich voorover en zijn stem klonk ernstig, ,,werkte ik in de oostelij.ke staten van Midden-Amerika met een man, die nu in een gevangen.is zit in de Vereenigde Sta ten", hij spralk langzaam en met nadruk, ,,-en die man heette Joseph of, zooals ik toe- vallig weet, Josephus Beane en hij was de verlangens tijdig aan het bon-d-sbestuur ken- baar te maken. DE TWAALFDE JAARBEURS. A. s. Dinsdag wordt te Utrecht de twaalf- de jaarbeurs geopend. Dit geschiedt thans onder bijzondere gunstige vooruitzichten. De animo, zoowel van inzenders als van bezoekers, is bijzonder groot. De jaarbeurscourant meldt daaromtrent: „Er heeft in de voonbereiding van deze beurs, ,^muziek gezeten". Dat konden we al aanstonds bemerken bij de inschrijving der deelnemers. Die ging vlot en gemakke- lijlk van stapel. Het Jaarbeursgebouw was in een paar weken nagenoeg verhuurd. Toen kwamen in de dagblaiden de adverten- ties am monsterkamers te kunnen overne- men. Dat was ook al een goed teeken; het typeerde de animo, om toch mee te willen doen. Op het terrein Vredenburg waren de tijdelijke monsterikamers in een ommezien- tje verhuurd en enonm groot was de lief- hebberij voor „open ruimte". We moesten halfweg de voonbereiding, bij de gemeente aankloppen am nog wat rneer ruimte op het Vredenburg. De speciale groep Bouwmate- rialen was ook aanstonds een succes: de Handelsfoeurs moest weer voor jaarbeurs- doeleinden ter beschikking worden gevraagd en ook deze ruimte was spoedi gverhuurd. Alles is nu, tot in hoekjes en gaatjes ge- vuld en wij betreuren het in hooge mate, dat wij op het oogenblilk, dat wij dit schrij- ven: 26 Felbruari reeds tal van firma's die nog hadden willen deelnemen, hebben moeten afwijzen. En gewoonlijk kenmerkt de laatste week voor de beurs begint, zich nog door aanmerkelijiken toeloop. Maar we hebben het bordje „Uitverkocht" moeten uit- hangen en wij zijn er zeker van, dat, als we over meer ruimte de 'beschikking gehad zou- den hebben wij met de 12e Jaarbeurs de 1000 deelnemers zouden hebben gehaald." „Ook wat het te verwach,ten bezoek aan- gaat, zijn gunstiige voorteekenen te signa- leeren. Verschillende vereenigingen en or- ganisaties op industrieel en commercieel gebied zullen tijdens de Jaarbeurs hare ver- gaderingen te Utrecht houden en aan hare bijeenkomsten een bezoek aan de Jaarbeurs venbinden. Andere vereenigingen hebben collectieve excursies naar de Jaarbeurs, ge- organiseerd of hebben onderling afgespro- ken elkander op een bepaalden dag op de Jaanbeurs te zullen ontmoeten." Zoodat't vertrouwen in de doelmatigheid der Jaarbeurs bij den handel dan toch weer een heel eind hersteld is. Uit Zeeuwsoh-Vlaanderen is de heer E. Lockefeer te Hulst de geregelde en eenige exposant; uit Zeeland is met hem op de jaarbeurs nog vertegenwoordigd de stoom- vaartmaatschappij „Zeelanid". Uit Zeeland blijkt de animo tot exposeeren dus nog niet groot. AUTOBUSDIENSTEN TUSSCHEN HOLLAND EN BELGIe. In verband met een bericht omtrent ver schillende Nederlandsche aanvragen tot het inrichten van autobusdiensten tussohen Hollandsche en Belgische gemeenten, wordt uit Brussel gemeld, dat het Belgische deipartement van Landbouw en Openbare werken er zich naar alle waarsohijnlijkheid mee zal vereenigen am van de buitenland- sohe aanvragers een stipte naleving van de Belgische wet op de openbare en regelma- tige autobusdiensten te eischen. Voor de Nederlandsche aanvragers is het derhalve van belang te weten, dat zij in Bel- gie domicilie moeten kiezen en hun tarieven voor het vervoer op Belgisohen bodem in Belgische munt moeten opigeven. Hun aan vragen moeten bovendien vermelden, den, zoon van dokter Josephus Beane uit Pel- borough." Chick gaapte hem aan. „Mijn oom was vrijgezel." De anider schudde het hoofd. „Lees dit" zei hij en haalde een envelop uit den zak, die hij op tafel wierp. Chick haalde er twee stukjes papier uit. Het eerste was een huwelijkscontract tus schen Josephus Beane, student in de medi- cijnen en Agnes Cartwright. Het huwelijk was gesloten in Liverpool en Chick herin- nerde zich flauw, dat zijn oom in Liverpool in de medicijnen gestudeerd had. Het twee- de, ook een kopie, was het geboortebewijs van Josephus Pelborough Beane." „Mijn oom heeft me nooit iets over dit huwelijk verteld," zei Chick onigeloovig. De ander gliimlachte. „AUicht niet," zei hij droog. „Zijn vrouw stierf zeven jaar later in een tehuis voor drankzuchtigen. De jongen werd opgevoed door vrienden van zijn moeder. Dat heeft Jfle me dikwijls ver teld. Het was een huwelijk, zooals jonge menschen sluiten in een ondoordacht oogen blik. Joe haatte zijn vader en ik heb reden om aan te nemen, dat zijn vader dien haat met rente terugbetaalde. Joe was een avon- turier, maar in tegenstelling met mij" hier glimlachte hij ,,een kleingeestige avonturier. Hij zat drie keer in Engeland en zou de rest van zijn leven in een gevan- genis doorgebradht hebben, als hij niet bij- tijids naar Amerika gevluoht was, waar ik hem ontmoette." „Waar is hij nu?" vroeg het/neisje. Haar hart ibonsde en ze kon haast geen adem halen. „In Sing Sing" luidde het antwaord. Cihick sprak geruimen tijd geen wioord en toen hij begon, legde de heer Flower zijn door den dienst gevolgden weg, zijn lengie met opgave der straten en steden en be- bouwde gedeeften, de plaats van vertrek, halten en aankomst, den duur der onder- neming (maximum twintig jaar) de dienst- uren en ^dagen, den aard van rijtuig en drijfkracht en het getal plaatsen, dat ten dienste der reiziigers wordt gesteld. HET EINDE DER JUBILEUMZEGELS. De jubileumpostzege/s van 1923 worden thans niet veel meer gebruikt. De reden daarvoor is, dat de oplaag langzamerhand geheel verkocht is. Sedert eenige maanden zijn de waarden van 1, /2,50 en f 5 niet meer verkrijgbaar; de rneest gangbare zegel, die van tien cent, is aan bijna alle kantoren vervangen door de nieuwe zegel van die waarde naar het ontwerp-Veth. DE TOESTAND. Steeds diuidelijker blijkt, schrijft de N. R. Crt., welke ver strekkende gevolgen het sa- memgaan van de volkspartij met de Duitsch- nationalen in Duitschland heeft gehad. Reeds na de verkiezing voor den Rijksdag van Mei van het vorige jaar sprak men van sommige zijden van de grootste politieke crisis sedert de oprichting van de Duitsche republiek, omdat de strijd langzamerhand tusschen de republiek en de monarchic zou gaan. In werkelijkheid was dit toen niet zoo, omdat dr. Stresemann, minister van buitenlandsohe zaken en voorman van de volkspartij, in die oogen van de nationalis- ten geen goed kon doen. Tussohen de twee partijen stond het plan van Dawes, dat Stre semann aan wilde nemen en dat de Duitsch- nationalen ip verschillende graden van af- keuring wraakten. De Duitsche volkspartij ging echter toen reedis als onbetrouwbaar door bij de echte republikeinen, omdat zij b.v. aanikwam met het voonstel, de kleuren van de rijksvlag, die volgens het besluit van de Nationale Vergadering van Weimai zwart, rood en goud waren en het symbool van de republiek geworcien waren, te ver- anderen in het oude zwart, wit en rood. Eenige maanden tevoren had zich onder de volkspartij reeds een zeer sterke reactio- naire streaming geopenbaard in de oprich ting van de nationaal-liberale vereeniging uit den rechter vleugel van de volkspartij. Deze scheurmakers verklaarden, dat „het keizersohap, het zinnebeeld der Duitsche eenheid, in de Duitsche volkspartij, de po litieke erfgename van de nationale libera- Imi, hare trouwe wachtster en beschermster moet vinden". Na de afdoening van het rapport van Dawes, met de niet voor niets verleende hulp van een deel der Duitsoh- nation.alen, kwam het psyohologische oogenblik voor het van liever lede voorbe- reide samengaan tusschen Duitsoh-nationa- len en volkspartij en de vrucht van hun ver- eende inspanning was de nieuwe regeering van Luther. De sociaal-denrocratisohe pre sident aan het hoofd van het rijk was nog het laatste symbool van de politick, die een- maal in de Nationale Vergadering te Wei mar de bov'enhand had gehad. Nu hij dood is en een nieuwe president gekozen moet worden, kan men zeggen, dat de kansen voor een sociaal-democraat om tot rijkspre- sident gekozen te worden, niet gunstig staan.. Dat de rechterzijde, waartoe wij dus ook de volkspartij rekenen, groote verwach- tingen koestert ten aanzien van haren candi- daat voor het ambt is duidelijk. De grondwet van Weimar bepaalde, dat elke president gekozen moest worden „door glimlach geheel venkeerd uit. ,,Hij is dus eigenlijk de markies," sprak hij. „En u bent mijnheer Beane," vulde Flo wer beleefd aan. Tot nu toe had zijn nieuws niet de ge- wenschte uitwerking. ,,En nu," zei hij, „moet ik u werkelijk al leen spreken." Chidk knikte en toen het meisje opstond en het vertrek verliet volgde de heer Flower haar ofn de deur achter haar te sluiten. ,,1'k ben een zakeniman, Lord Pelborough," zei hij, „want zoo noem ik u, en u bent een zakenman. Er is niemand in de wereld, be- halve mijn arme vriend Josephus Beane, die aw geheim weet." „Mijn geheim?" zei Chick, opkijkend. „Nu, laten we zeggen mijn geheim,'*zei Flower welgemoed. ,,Maar nu ter zake. Wat is het u waard?" „Ik begrijp u niet precies," zei Chick. ,,1'k ga naar het buitenland naar Australie bijvoorbeeld. Ik heb genoeg van mijn ziwerversbestaan en ik wil me gaan vestigen op een kalm plekje. Is tienduizend pond te veel gevergd?" „Ik begrijp u heusch niet," zei Chick. ,,Bedoelt u, dat ik u tienduizend pond moet geven?" „Precies," glimlachte de heer Flower. „Waarom?" vroeg Chick. De man was verbluft. „lk dacht, dat ik het u duidelijk gemaakt had," zei hij vrien- delijk, „dat ik het in mijn macht heb een nieuwen Lord Pelborough te laten ver- schijnen." „iLaat hem verschijnen," zei Chick met een blijden glimlaah. Hij liep langzaam om het bureau heen, op den man toe. ,,Laat uw markies van Pelborough ver- het Duitsche volk", maar liet alle kwesties van candidaatsteliing. aan een bijzondert wettelijke regeling over. De noodige wet- gevende maatregelen zijn blijkoaar haastig en vluchtig in elkaar gezet en afgedaan, want het stelsel laat ruimte voor het verkie- zen van een candidaat, die een minderheid van de kiezers vertegenwoordigt. Elke par- tij kan een candidaat benoemen, en de can didaat die zegeviert, is degeen die de helft van het geheele aantal stemmen plus eCn krijgt. Krijgt niemandi deze volstrekte meer- derheid, dan wordt herstemming gehouden en zijn weer alle candidaten van de eerste stemming verkiesbaar. In deze tweede stemming is de candidaat, die het grootste aantal stemmen krijgt, tot president geko zen. Daar er geen oeperkende bepalingen bestaan ten aanzien van het aantal candi daten is er geen eiimineering van candida ten plaats vindt tusschen de eerste en de tweede stemming is het duidelijk, dat, ge- lijk wij reeds opmetkten, een verkiezing van een candidaat van de minderheid zeer wel mogelijk is. Het is teekenend, dat de sociaal-demo- craten aarzelen, of zij een eigen candidaat zullen stellen dan wel b.v. dadelijk op een man als Marx, die de candidaat van het centrum schijnt te zullen worden, zullen stemmen. Als zij er geen stellen, dan is hun kans natuurlijk voorgoed verkeken. Loebe, die als hun candidaat genoemd was, heeft uitdrukkelijk verklaard, dat hij niet voor president in aanmerking wil komen. Reeds de keuze van een geschikte figuur wordt den sociaal-democraten nu moeilijk. De aaneensluiting onder de partijen en partij- tjes van rechts, maakt het bovendien wen- schelijk, dat de republikeinsohe partijen zich eveneens al voor de eerste stemming aan- eensluiten, om aan geen overrompeling bloot te staan. Zoodoende krijgt de verkie- zingsstrijd nu van zelf het karaikter van een duel tusschen monarchaal gezinden en re publikeinen. Zelfs indien een republikein opnieuw president wordt, is er alle kans op, dat deze meer naar het midden toe staat dan Bbert. Men zou dan ook kunnen zeg- gengen, dat diens overlijden het tijdvak van den overwegenden invloed der sociaal- democraten in de Duitsche republiek heeft besloten. DE BERLIJNSCHE UITVAART VAN EBERT. Plechtig heeft Berlijn Woensdag den uit- vaart van het eerste repuiblikeinsche staats- hoofd bezorgd, maar het programma der plechtigheden was zoo overvol, dat het niet kon worden afgewerkt en daardoor zijn de laatste minuten in een wanlhopige wanorde verkeerd. Zij, die het hebben gezien, zeg gen, dat het voor het Potsdammer station een heksemketel was, waaruit men met moeite het lijk van Ebert heeft kunnen red den. Toen voerde de extratrein den doode, zijn familie, de vrienden en de landsofficia- liteiten en de duizenden kransen door den nacht naar Heidelberg, waar Vrijdag om kwart over eivdn de laatste pleohtigheid aan het praalgraf zou zijn geeindigd. Zij, die alles hebben meegemaakt, deelen als hun eenige voornaamste herinnering mede, dat zij niets dan dof-zwart hebben gezien, en aan vlaggen niets dan de som- bere zwart-rood-gouden Rijksvlag. De eer ste sociaal-democratisohe president van Duitschland is wel op een republikeinsche, dooh allerminst op een sociaaldemocratische wijze uitgeleid en vele zagerj daarin een voorteeken, dat het, met Ebert, tevens ge- daan zal zijn met de republic:, en dat de tijden rijp zijn geworden voor andere, oude, vormen. schijnen, mijnlheer Flower," zei hij, ,,dan geef ik u dadelijk tienduizend pond." De heer ^Flower zonk adhterover in zijn stoel. „Bent u dan van plan den titel op te geven?" ,;Ongetwijfeld," zei Chick. „En dit huis en het praohtige terrein?" Chick glimlachte. „Dat is het eigendom van Chick Beane, vriendlief", zei hij bijna hartelijk. „Neen, ik wil alleen den titel ver- liezen en ik ben heel dankbaar voor uw be zoek. Sing Sing, zei u, niet waar?" Maar de man was sprakeloos. „Toen u kwam, vond ik het vervelend," zei Chick. „Ik dacht, dat u me een piano wilde aansmeren. Ik hoop dat u het me niet kwalijk neemt." De heer Flower sahudde wanhopig het hoofd. „Ik kan u niet uitnoodigen voor den lunch," zei Chick. „Want" hij aarzelde „ik hoop niet, dat u het me kwalijk zult nemen, het is niet heel plezierig voor een dame om aan tafel te zitten met een heer, die zoo juist uit de gevangenis komt. Maar er is een uitstekend hotel in het dorp en ook een postkantoor." Hij keek den beduusden heer Flower na- denkend aan. „Gevangenen in Sing Sing mogen zaker geen telegrammen ontvangen?" vroeg hij. „Ik ben niet precies op de hoogte van Ame- rikaansahe gevangenissen, maar dat weet u zeker wel. Kan ik hem een telegram zen- dcn om hem te zeggen, dat hij altijd hier welkom is am d^i titel op te eischen?" Eindelijk kon de heer Flower weer spreken. „Hii weet er niets van," zei hij met een grafstom. ,,U bent todh niet van plan henl den titel te geven een ouden titel als De dag van Donderdag heeft drie 'hoofd- momenten gekend: de plechtigheden in het presidentieele paleis in de stille afgezette Wilhelmstrasse, daarna de demonstratie voor de treden van den Rijksdag en ten- slotte het afsaheid aan het Potsdammer sta tion, waar de rouwvuren een verstikkenden walrn door den zachten avond wierpen. De Wilhelmstrasse was afgezet met troe- pen van allerlei wapenen, ook van de ma rine. Te voet begaven de genoodigden zich door de voortuinen van kransen en bloemen het paleis binnen, waar alles een zwaar rouweffect had opgelegd gekregen. Aan de katafalk verzamelden zich eni<ele hon- derden diplomaten, staatsgrooten en, om 3 uur komen Bbert's vrouw en kinderen. Als de muziek zwijigt, neemt Luther, de tegen- woordige Rijkskanselier en plaatsvervan- gend Rijkspresident het woord; hij schetst den levensloop van den doode, tradht de fa milie met het verlies te troosten, ko.mt dan tot Elbert's opvatting, dat het vaderland boven alles moet worden gesteld, en memo- riseert de tallooze moeilijlkheden, welke men Ebert vooral in de laatste jaren, heeft be- rokkend. Luther's woorden gaven een dub- belzin.nigen indruk; het lezk telkens of hij Bbert wilde vengoeilijken voor een voile zaal met monarchisten. Als het stoffelijk oversahot op een vrijen wagen is geplaatst, defileert het begelei- dende escorte langs en stelt zich op. Ach ter de hooge praalwagen formeert zich de stoet. De menigten van, verscheiden hon- derdduizenden toeschouwers zijn haast niet in bedwang te houden door de tienduizen- den politieagenten en soldiaten-cordons. In het gedrang vielen ettelijken flauw, of ge- raakten onder den voet. Alleen reeds langs een der hoeken van het Rijksdaggebouw moest het Roade Kruis 800 menschen weg- dragen, die bevangen waren van angst. Cammunisten en politie leverden achter de dromimen van toeschouwers kloppartijen, gelijk dat vaker gebeurt, als de communis- ten een begrafenis van een andersdenken- den wensehen te verstoren. Om half vijf Donderdagmiddag boog de lange begrafenisstoet onder den Branden- burger Poort door en nam den keizerlijken weg tot voor den Rijksdag. De hooge deti- ren van den Rijksdag openden zich en alle leden, op de cammunisten na, traden met president Loebe aan het hoofd, naar buiten en daalden de treden af. Kilometers ver stond het volk en sohouwde toe. Toen, sprak Loebe, tot de familie, tot de buitenlandsche diplomaten, en tot de minis ters en de anderen, die vlak achter de baar waren gevolgd. Hij is een vriend van Ebert geweest, en daarom hebben zijn woorden een minder officieelen klank; de eenige zoon van Ebert begint te sniikiken. Loebe spreekt over de stad Heidelberg, welke haren zoon Friedirich Ebert in haren schoot terugkrijgt. De ondergaandie zon werpt over dit gewel- dige tooneel een vaarwel. Dan worsted de stoet zich naar het sta tion. Boven het paleis, boven den rijksdag, en boven het Potsdammer station cirkelen vliegtuigen met lange zwarte vanen ver- sierd. De stoet heeft maar enkele kilo meters af te leggen, doch hij is te lang voor zijn weg. Na de Uhlanen, komt veel infan- terie met de stalen helmen op; dan de ma rine en de veldartillerie en de machine- geweren. Daarachter eindelijik de open hooge wagen. getro'kken door zes zwarte paarden. Thans loopen de zoon en schoon- zoon van Bbert- achter hun vader, dian alle hooge landsdienaren, diplomaten, politici uit binnen- en buitenland, drie volgkoetsen met mevrouw Ebert en haar dodhter, dan de parlement-sleden, de studenten met hun tal- markies van Pelborough? Vergeet niet, Lord Peliborough, dat u verantwoordelijk bent tegenover uw voorvaderen." „Laten mijn voorvaderen in de lucht vlie gen,!" zei Chick. „Bn als ik verantwoorde-. lijk ben is hij het ook. Wilt u voor me tele- grafeeren en morgenoohtenid het antwoord komen brengen?" De heer Jagg Flower was dikwijls in een zonderlinge en ontzenuwde situatie geweest, maar een ondervinding als deze had hij nog nooit opgedaan. Als in een droom liep hij de oprijlaan af, in de schaduw der oude ol- nren, die hij zoo bewonderd had. Chick stonmde de huiskamer binnen, waar het meisje wachtte op het vertrek van den bezoeker. Voordat ze wist, wat er gebeur- de, omhelsde hij haar. „Het is een wonder, Gwenda, een won der! Is het niet heerlijk?" ,;Maar Chick," zei ze verschrikt. „Je ge- looft dien man toch niet zonder meer. Dat moet je niet doen, Chick." Ze duwde hem van zich af. „Natuurlijk geloof ik hem," jubelde Chick. „Eir is geen twijfel mogelijik. Het waren uittreksels van geiboorte- en huwelijksregis- ter. Daar weet ik alles van. Die moest ik altijd nakijken voor Leither." „Ga je dien titel geven aan een boef?" ,,Met liefde," zei Chiok, en nam haar han- den in de zijne. „Zie je dan niet, dat je be zwaren overdreven zijn? Ik ben alleen maar Chidk Beane. Weet je niet meer, wat je me gisteren geizegd hebt?" Haar haniden beefden en hij bracht ze aan de lippen (Wordt vervolgd.) ■H TER NEUZENSCHE CO U RANT

Krantenbank Zeeland

Ter Neuzensche Courant / Neuzensche Courant / (Algemeen) nieuws en advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen | 1925 | | pagina 1