ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD YOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
No 7732.
Maandag 9 Maart 1925.
65e J&argan
8 I H W E N L A H D.
FITFILLKTOH.
B~U I T E mTa W Q~
ic*
- Voor buiten Ter Neuzen fr. per post 1,80 per 3 rnaanden Bij vooruitbetaling fr. per post J'6,60 per jaar
Voor Ned. Indie en Amerika f 2,70 per 3 maanden Voor 't overig buitenland 3,35 per 3 rnaanden Abonnementen voor't buitenland alleen bij vooruitbetaiing.
ABONNEMENTSPRiJS' V0l0r binnen Ter ^euzen f Per_3 maanden
EERlSTE KAMER.
Vergadering van Vrijdag.
Bij de voortgezette behandeling van de
arbeidsbegrooting wenscht de heer De Veer
(a.-r.) openibaarrnaking van de begrootin-
jjfen van de Kamers van Koophandel, tei
vermijding van te groote particuliere bij-
dragen.
Oe heer Polak (s.-d.) verdedigt de ga-
raitie van de Rijksverzekeringsbank aan
het Internationale congres voor bedrijfs-
hygiene.
hi den ^toogen Raad van Arbeid is zijns
inaiens het werknemerselement te sterk in
de minderheid.
Minister Aalberse zegt, dat de wetgeving
inaake woningbouw alleen heeft bedoeld
j»edewer!king aan de veribetering van de
volkshuisvesting en niet voorziening in de
wonirrgboh oef te.
Belangheibbenden bij den anbeidstijd In
verplegingsinrichtinigen zullen gelegenheid
krijgen, hun bezwaren in te dienen.
TWEEDE KAMER.
Vergadering van Vrijdag.
Het ontwerp tot wijziging van het Regee-
rimgsreglement van Nederlandsch-Indie
wondt aangenomen met 50 tegen 19 stem-
mem. Tegen stemden de sociaal-democra-
ten, die vrijzinnig-democraten en mej. Van
Dorp.
Bij de voortzetting van de behandeling
van het ontwerp tot wettelijtke regeling op-
nieuw van cooperatieve vereenigingen be-
toogt de heer Van den Heuvel (a.-r.), dat
de regeering meer rekening had moeten
houden met verschillende bdhoeften van de
cofiperaties.
De heer Van den Tempel (s.-d.) zegt, da:
de beperkte aansprakelijkheid der leden
steeds de grondslag is geweest van de
eobperaties.
Minister Heemskerk zegt, dat niet voor
iedere soort cooperatie een aparte wet kan
wmden gemaakt.
DE ZOMERTIJD.
Door de heeren Vliegen c.s. zijn amende-
menten ingediend om tusschen den eersten
3ondag in April en den eersten Zondag in
October den wettelijken tijd met 30 minuten
te vervroegen.
Door de heeren Staalman c.s. wordt voor-
csteld om van den laatsten Zondag in
pril tot den laatsten Zondag in September
den Amsterdamsohen tijd met 40 minuten te
♦ervroegen en gedurende den overigen tijd
<tes jaars den bedoelden tijd met 20 minuten
te verlaten.
De bedoeling van dit amendement is het
henkbeeld van de meerdeitieid der tijd-
•ommissie te verwezenlijken.
DE WEELDEBELAST1NG.
Zoodra het hoofdbestuur van den Ned.
R.-K. Middensfandsbond kennis genomen
had' van het ontwerp-weeldcbelasting,
kwam het tot de overtuiging, dat de belan-
jjen van den midden-stand daaribij zoo nauw
waren betrokken, dat een speciale behande
ling daarvan op een algemeene vergadering
vaH den bond, niet mocht aehterwege
bfijven.
Oienvolgens besloot het bondsbestuu;
deze vergadering te houden op Donderdag
19 deizer te Utrecht.
T-eneinde aan den bond gelegenheid te
peven, met volikomen kennis van zaken zijn
stand-punt te bepalen, werd reed's voor
eenigen tijd aan de diverse aangesloten
bonden verzocht, het ontwerp in behande
ling te namen, en eventueele bezwaren en
Uit het Engelsch
van Edgar Wallace.
(Vervolg.)
45)
Hij legde zijn hoed op den grond en trok
de han-dschoenen uit. „Ik ben een avon-
turier", begon hij. „Met andere woorden, ik
ben een persoon, wiens handelingen niet
steeds in overeenstemming waren met de
wet."
„Goede genade!" zei Chick verschrikt.
„Ik vertel u dit, Lord Pel'borough", ver-
volg-de de heer Flower welgemoed, „omdat
het zeker is, dat u navraag zult doen naar
mijn persoon en karakter, zoodra ik u mijn
boodsahap meegedeeld heb. Laat ik u ver-
tellen, dat ik een week geleden uit de ge-
vanganis gekomen ben, waar ik drie jaar
lang opgesfoten ben geweest. In dit gevai
was ik het slachtoffer van een gewelddadig
en laag systeem, want op het oogenblik, dat
iik me zoogenaamd wederrechtelijk toegang
verschafte tot de Credit Fo-ncier in Marseil
les, was ik inderdaad bezig een verzeke-
ringsmaatsdhappij in Bordeaux te bestelen.
Maar latep we daarover zwijgen.
„Twaa!f jaar geleden, Lord Pelborough",
hij boog zich voorover en zijn stem klonk
ernstig, ,,werkte ik in de oostelij.ke staten
van Midden-Amerika met een man, die nu
in een gevangen.is zit in de Vereenigde Sta
ten", hij spralk langzaam en met nadruk,
,,-en die man heette Joseph of, zooals ik toe-
vallig weet, Josephus Beane en hij was de
verlangens tijdig aan het bon-d-sbestuur ken-
baar te maken.
DE TWAALFDE JAARBEURS.
A. s. Dinsdag wordt te Utrecht de twaalf-
de jaarbeurs geopend. Dit geschiedt thans
onder bijzondere gunstige vooruitzichten.
De animo, zoowel van inzenders als van
bezoekers, is bijzonder groot.
De jaarbeurscourant meldt daaromtrent:
„Er heeft in de voonbereiding van deze
beurs, ,^muziek gezeten". Dat konden we
al aanstonds bemerken bij de inschrijving
der deelnemers. Die ging vlot en gemakke-
lijlk van stapel. Het Jaarbeursgebouw was
in een paar weken nagenoeg verhuurd.
Toen kwamen in de dagblaiden de adverten-
ties am monsterkamers te kunnen overne-
men. Dat was ook al een goed teeken; het
typeerde de animo, om toch mee te willen
doen. Op het terrein Vredenburg waren de
tijdelijke monsterikamers in een ommezien-
tje verhuurd en enonm groot was de lief-
hebberij voor „open ruimte". We moesten
halfweg de voonbereiding, bij de gemeente
aankloppen am nog wat rneer ruimte op het
Vredenburg. De speciale groep Bouwmate-
rialen was ook aanstonds een succes: de
Handelsfoeurs moest weer voor jaarbeurs-
doeleinden ter beschikking worden gevraagd
en ook deze ruimte was spoedi gverhuurd.
Alles is nu, tot in hoekjes en gaatjes ge-
vuld en wij betreuren het in hooge mate, dat
wij op het oogenblilk, dat wij dit schrij-
ven: 26 Felbruari reeds tal van firma's
die nog hadden willen deelnemen, hebben
moeten afwijzen. En gewoonlijk kenmerkt
de laatste week voor de beurs begint, zich
nog door aanmerkelijiken toeloop. Maar we
hebben het bordje „Uitverkocht" moeten uit-
hangen en wij zijn er zeker van, dat, als we
over meer ruimte de 'beschikking gehad zou-
den hebben wij met de 12e Jaarbeurs de 1000
deelnemers zouden hebben gehaald."
„Ook wat het te verwach,ten bezoek aan-
gaat, zijn gunstiige voorteekenen te signa-
leeren. Verschillende vereenigingen en or-
ganisaties op industrieel en commercieel
gebied zullen tijdens de Jaarbeurs hare ver-
gaderingen te Utrecht houden en aan hare
bijeenkomsten een bezoek aan de Jaarbeurs
venbinden. Andere vereenigingen hebben
collectieve excursies naar de Jaarbeurs, ge-
organiseerd of hebben onderling afgespro-
ken elkander op een bepaalden dag op de
Jaanbeurs te zullen ontmoeten."
Zoodat't vertrouwen in de doelmatigheid
der Jaarbeurs bij den handel dan toch weer
een heel eind hersteld is.
Uit Zeeuwsoh-Vlaanderen is de heer E.
Lockefeer te Hulst de geregelde en eenige
exposant; uit Zeeland is met hem op de
jaarbeurs nog vertegenwoordigd de stoom-
vaartmaatschappij „Zeelanid". Uit Zeeland
blijkt de animo tot exposeeren dus nog niet
groot.
AUTOBUSDIENSTEN TUSSCHEN
HOLLAND EN BELGIe.
In verband met een bericht omtrent ver
schillende Nederlandsche aanvragen tot het
inrichten van autobusdiensten tussohen
Hollandsche en Belgische gemeenten,
wordt uit Brussel gemeld, dat het Belgische
deipartement van Landbouw en Openbare
werken er zich naar alle waarsohijnlijkheid
mee zal vereenigen am van de buitenland-
sohe aanvragers een stipte naleving van de
Belgische wet op de openbare en regelma-
tige autobusdiensten te eischen.
Voor de Nederlandsche aanvragers is het
derhalve van belang te weten, dat zij in Bel-
gie domicilie moeten kiezen en hun tarieven
voor het vervoer op Belgisohen bodem in
Belgische munt moeten opigeven. Hun aan
vragen moeten bovendien vermelden, den,
zoon van dokter Josephus Beane uit Pel-
borough."
Chick gaapte hem aan. „Mijn oom was
vrijgezel."
De anider schudde het hoofd. „Lees dit"
zei hij en haalde een envelop uit den zak,
die hij op tafel wierp.
Chick haalde er twee stukjes papier uit.
Het eerste was een huwelijkscontract tus
schen Josephus Beane, student in de medi-
cijnen en Agnes Cartwright. Het huwelijk
was gesloten in Liverpool en Chick herin-
nerde zich flauw, dat zijn oom in Liverpool
in de medicijnen gestudeerd had. Het twee-
de, ook een kopie, was het geboortebewijs
van Josephus Pelborough Beane."
„Mijn oom heeft me nooit iets over dit
huwelijk verteld," zei Chick onigeloovig.
De ander gliimlachte. „AUicht niet," zei
hij droog. „Zijn vrouw stierf zeven jaar
later in een tehuis voor drankzuchtigen. De
jongen werd opgevoed door vrienden van
zijn moeder. Dat heeft Jfle me dikwijls ver
teld. Het was een huwelijk, zooals jonge
menschen sluiten in een ondoordacht oogen
blik. Joe haatte zijn vader en ik heb reden
om aan te nemen, dat zijn vader dien haat
met rente terugbetaalde. Joe was een avon-
turier, maar in tegenstelling met mij"
hier glimlachte hij ,,een kleingeestige
avonturier. Hij zat drie keer in Engeland
en zou de rest van zijn leven in een gevan-
genis doorgebradht hebben, als hij niet bij-
tijids naar Amerika gevluoht was, waar ik
hem ontmoette."
„Waar is hij nu?" vroeg het/neisje. Haar
hart ibonsde en ze kon haast geen adem
halen.
„In Sing Sing" luidde het antwaord.
Cihick sprak geruimen tijd geen wioord en
toen hij begon, legde de heer Flower zijn
door den dienst gevolgden weg, zijn lengie
met opgave der straten en steden en be-
bouwde gedeeften, de plaats van vertrek,
halten en aankomst, den duur der onder-
neming (maximum twintig jaar) de dienst-
uren en ^dagen, den aard van rijtuig en
drijfkracht en het getal plaatsen, dat ten
dienste der reiziigers wordt gesteld.
HET EINDE DER JUBILEUMZEGELS.
De jubileumpostzege/s van 1923 worden
thans niet veel meer gebruikt. De reden
daarvoor is, dat de oplaag langzamerhand
geheel verkocht is.
Sedert eenige maanden zijn de waarden
van 1, /2,50 en f 5 niet meer verkrijgbaar;
de rneest gangbare zegel, die van tien cent,
is aan bijna alle kantoren vervangen door
de nieuwe zegel van die waarde naar het
ontwerp-Veth.
DE TOESTAND.
Steeds diuidelijker blijkt, schrijft de N. R.
Crt., welke ver strekkende gevolgen het sa-
memgaan van de volkspartij met de Duitsch-
nationalen in Duitschland heeft gehad.
Reeds na de verkiezing voor den Rijksdag
van Mei van het vorige jaar sprak men van
sommige zijden van de grootste politieke
crisis sedert de oprichting van de Duitsche
republiek, omdat de strijd langzamerhand
tusschen de republiek en de monarchic zou
gaan. In werkelijkheid was dit toen niet
zoo, omdat dr. Stresemann, minister van
buitenlandsohe zaken en voorman van de
volkspartij, in die oogen van de nationalis-
ten geen goed kon doen. Tussohen de twee
partijen stond het plan van Dawes, dat Stre
semann aan wilde nemen en dat de Duitsch-
nationalen ip verschillende graden van af-
keuring wraakten. De Duitsche volkspartij
ging echter toen reedis als onbetrouwbaar
door bij de echte republikeinen, omdat zij
b.v. aanikwam met het voonstel, de kleuren
van de rijksvlag, die volgens het besluit van
de Nationale Vergadering van Weimai
zwart, rood en goud waren en het symbool
van de republiek geworcien waren, te ver-
anderen in het oude zwart, wit en rood.
Eenige maanden tevoren had zich onder de
volkspartij reeds een zeer sterke reactio-
naire streaming geopenbaard in de oprich
ting van de nationaal-liberale vereeniging
uit den rechter vleugel van de volkspartij.
Deze scheurmakers verklaarden, dat „het
keizersohap, het zinnebeeld der Duitsche
eenheid, in de Duitsche volkspartij, de po
litieke erfgename van de nationale libera-
Imi, hare trouwe wachtster en beschermster
moet vinden". Na de afdoening van het
rapport van Dawes, met de niet voor niets
verleende hulp van een deel der Duitsoh-
nation.alen, kwam het psyohologische
oogenblik voor het van liever lede voorbe-
reide samengaan tusschen Duitsoh-nationa-
len en volkspartij en de vrucht van hun ver-
eende inspanning was de nieuwe regeering
van Luther. De sociaal-denrocratisohe pre
sident aan het hoofd van het rijk was nog
het laatste symbool van de politick, die een-
maal in de Nationale Vergadering te Wei
mar de bov'enhand had gehad. Nu hij dood
is en een nieuwe president gekozen moet
worden, kan men zeggen, dat de kansen
voor een sociaal-democraat om tot rijkspre-
sident gekozen te worden, niet gunstig
staan.. Dat de rechterzijde, waartoe wij dus
ook de volkspartij rekenen, groote verwach-
tingen koestert ten aanzien van haren candi-
daat voor het ambt is duidelijk.
De grondwet van Weimar bepaalde, dat
elke president gekozen moest worden „door
glimlach geheel venkeerd uit.
,,Hij is dus eigenlijk de markies," sprak hij.
„En u bent mijnheer Beane," vulde Flo
wer beleefd aan.
Tot nu toe had zijn nieuws niet de ge-
wenschte uitwerking.
,,En nu," zei hij, „moet ik u werkelijk al
leen spreken."
Chidk knikte en toen het meisje opstond
en het vertrek verliet volgde de heer Flower
haar ofn de deur achter haar te sluiten.
,,1'k ben een zakeniman, Lord Pelborough,"
zei hij, „want zoo noem ik u, en u bent een
zakenman. Er is niemand in de wereld, be-
halve mijn arme vriend Josephus Beane, die
aw geheim weet."
„Mijn geheim?" zei Chick, opkijkend.
„Nu, laten we zeggen mijn geheim,'*zei
Flower welgemoed. ,,Maar nu ter zake.
Wat is het u waard?"
„Ik begrijp u niet precies," zei Chick.
,,1'k ga naar het buitenland naar
Australie bijvoorbeeld. Ik heb genoeg van
mijn ziwerversbestaan en ik wil me gaan
vestigen op een kalm plekje. Is tienduizend
pond te veel gevergd?"
„Ik begrijp u heusch niet," zei Chick.
,,Bedoelt u, dat ik u tienduizend pond moet
geven?"
„Precies," glimlachte de heer Flower.
„Waarom?" vroeg Chick.
De man was verbluft. „lk dacht, dat ik
het u duidelijk gemaakt had," zei hij vrien-
delijk, „dat ik het in mijn macht heb een
nieuwen Lord Pelborough te laten ver-
schijnen."
„iLaat hem verschijnen," zei Chick met
een blijden glimlaah.
Hij liep langzaam om het bureau heen,
op den man toe.
,,Laat uw markies van Pelborough ver-
het Duitsche volk", maar liet alle kwesties
van candidaatsteliing. aan een bijzondert
wettelijke regeling over. De noodige wet-
gevende maatregelen zijn blijkoaar haastig
en vluchtig in elkaar gezet en afgedaan,
want het stelsel laat ruimte voor het verkie-
zen van een candidaat, die een minderheid
van de kiezers vertegenwoordigt. Elke par-
tij kan een candidaat benoemen, en de can
didaat die zegeviert, is degeen die de helft
van het geheele aantal stemmen plus eCn
krijgt. Krijgt niemandi deze volstrekte meer-
derheid, dan wordt herstemming gehouden
en zijn weer alle candidaten van de eerste
stemming verkiesbaar. In deze tweede
stemming is de candidaat, die het grootste
aantal stemmen krijgt, tot president geko
zen. Daar er geen oeperkende bepalingen
bestaan ten aanzien van het aantal candi
daten is er geen eiimineering van candida
ten plaats vindt tusschen de eerste en de
tweede stemming is het duidelijk, dat, ge-
lijk wij reeds opmetkten, een verkiezing van
een candidaat van de minderheid zeer wel
mogelijk is.
Het is teekenend, dat de sociaal-demo-
craten aarzelen, of zij een eigen candidaat
zullen stellen dan wel b.v. dadelijk op een
man als Marx, die de candidaat van het
centrum schijnt te zullen worden, zullen
stemmen. Als zij er geen stellen, dan is hun
kans natuurlijk voorgoed verkeken. Loebe,
die als hun candidaat genoemd was, heeft
uitdrukkelijk verklaard, dat hij niet voor
president in aanmerking wil komen. Reeds
de keuze van een geschikte figuur wordt
den sociaal-democraten nu moeilijk. De
aaneensluiting onder de partijen en partij-
tjes van rechts, maakt het bovendien wen-
schelijk, dat de republikeinsohe partijen zich
eveneens al voor de eerste stemming aan-
eensluiten, om aan geen overrompeling
bloot te staan. Zoodoende krijgt de verkie-
zingsstrijd nu van zelf het karaikter van een
duel tusschen monarchaal gezinden en re
publikeinen. Zelfs indien een republikein
opnieuw president wordt, is er alle kans op,
dat deze meer naar het midden toe staat
dan Bbert. Men zou dan ook kunnen zeg-
gengen, dat diens overlijden het tijdvak van
den overwegenden invloed der sociaal-
democraten in de Duitsche republiek heeft
besloten.
DE BERLIJNSCHE UITVAART VAN
EBERT.
Plechtig heeft Berlijn Woensdag den uit-
vaart van het eerste repuiblikeinsche staats-
hoofd bezorgd, maar het programma der
plechtigheden was zoo overvol, dat het niet
kon worden afgewerkt en daardoor zijn de
laatste minuten in een wanlhopige wanorde
verkeerd. Zij, die het hebben gezien, zeg
gen, dat het voor het Potsdammer station
een heksemketel was, waaruit men met
moeite het lijk van Ebert heeft kunnen red
den. Toen voerde de extratrein den doode,
zijn familie, de vrienden en de landsofficia-
liteiten en de duizenden kransen door den
nacht naar Heidelberg, waar Vrijdag om
kwart over eivdn de laatste pleohtigheid aan
het praalgraf zou zijn geeindigd.
Zij, die alles hebben meegemaakt, deelen
als hun eenige voornaamste herinnering
mede, dat zij niets dan dof-zwart hebben
gezien, en aan vlaggen niets dan de som-
bere zwart-rood-gouden Rijksvlag. De eer
ste sociaal-democratisohe president van
Duitschland is wel op een republikeinsche,
dooh allerminst op een sociaaldemocratische
wijze uitgeleid en vele zagerj daarin een
voorteeken, dat het, met Ebert, tevens ge-
daan zal zijn met de republic:, en dat de
tijden rijp zijn geworden voor andere, oude,
vormen.
schijnen, mijnlheer Flower," zei hij, ,,dan
geef ik u dadelijk tienduizend pond."
De heer ^Flower zonk adhterover in zijn
stoel. „Bent u dan van plan den titel op te
geven?"
,;Ongetwijfeld," zei Chick.
„En dit huis en het praohtige terrein?"
Chick glimlachte. „Dat is het eigendom
van Chick Beane, vriendlief", zei hij bijna
hartelijk. „Neen, ik wil alleen den titel ver-
liezen en ik ben heel dankbaar voor uw be
zoek. Sing Sing, zei u, niet waar?"
Maar de man was sprakeloos.
„Toen u kwam, vond ik het vervelend,"
zei Chick. „Ik dacht, dat u me een piano
wilde aansmeren. Ik hoop dat u het me
niet kwalijk neemt."
De heer Flower sahudde wanhopig het
hoofd.
„Ik kan u niet uitnoodigen voor den
lunch," zei Chick. „Want" hij aarzelde
„ik hoop niet, dat u het me kwalijk zult
nemen, het is niet heel plezierig voor een
dame om aan tafel te zitten met een heer,
die zoo juist uit de gevangenis komt. Maar
er is een uitstekend hotel in het dorp en ook
een postkantoor."
Hij keek den beduusden heer Flower na-
denkend aan.
„Gevangenen in Sing Sing mogen zaker
geen telegrammen ontvangen?" vroeg hij.
„Ik ben niet precies op de hoogte van Ame-
rikaansahe gevangenissen, maar dat weet
u zeker wel. Kan ik hem een telegram zen-
dcn om hem te zeggen, dat hij altijd hier
welkom is am d^i titel op te eischen?"
Eindelijk kon de heer Flower weer
spreken.
„Hii weet er niets van," zei hij met een
grafstom. ,,U bent todh niet van plan henl
den titel te geven een ouden titel als
De dag van Donderdag heeft drie 'hoofd-
momenten gekend: de plechtigheden in het
presidentieele paleis in de stille afgezette
Wilhelmstrasse, daarna de demonstratie
voor de treden van den Rijksdag en ten-
slotte het afsaheid aan het Potsdammer sta
tion, waar de rouwvuren een verstikkenden
walrn door den zachten avond wierpen.
De Wilhelmstrasse was afgezet met troe-
pen van allerlei wapenen, ook van de ma
rine. Te voet begaven de genoodigden zich
door de voortuinen van kransen en bloemen
het paleis binnen, waar alles een zwaar
rouweffect had opgelegd gekregen. Aan
de katafalk verzamelden zich eni<ele hon-
derden diplomaten, staatsgrooten en, om 3
uur komen Bbert's vrouw en kinderen. Als
de muziek zwijigt, neemt Luther, de tegen-
woordige Rijkskanselier en plaatsvervan-
gend Rijkspresident het woord; hij schetst
den levensloop van den doode, tradht de fa
milie met het verlies te troosten, ko.mt dan
tot Elbert's opvatting, dat het vaderland
boven alles moet worden gesteld, en memo-
riseert de tallooze moeilijlkheden, welke men
Ebert vooral in de laatste jaren, heeft be-
rokkend. Luther's woorden gaven een dub-
belzin.nigen indruk; het lezk telkens of hij
Bbert wilde vengoeilijken voor een voile zaal
met monarchisten.
Als het stoffelijk oversahot op een vrijen
wagen is geplaatst, defileert het begelei-
dende escorte langs en stelt zich op. Ach
ter de hooge praalwagen formeert zich de
stoet. De menigten van, verscheiden hon-
derdduizenden toeschouwers zijn haast niet
in bedwang te houden door de tienduizen-
den politieagenten en soldiaten-cordons. In
het gedrang vielen ettelijken flauw, of ge-
raakten onder den voet. Alleen reeds langs
een der hoeken van het Rijksdaggebouw
moest het Roade Kruis 800 menschen weg-
dragen, die bevangen waren van angst.
Cammunisten en politie leverden achter de
dromimen van toeschouwers kloppartijen,
gelijk dat vaker gebeurt, als de communis-
ten een begrafenis van een andersdenken-
den wensehen te verstoren.
Om half vijf Donderdagmiddag boog de
lange begrafenisstoet onder den Branden-
burger Poort door en nam den keizerlijken
weg tot voor den Rijksdag. De hooge deti-
ren van den Rijksdag openden zich en alle
leden, op de cammunisten na, traden met
president Loebe aan het hoofd, naar buiten
en daalden de treden af. Kilometers ver
stond het volk en sohouwde toe.
Toen, sprak Loebe, tot de familie, tot de
buitenlandsche diplomaten, en tot de minis
ters en de anderen, die vlak achter de baar
waren gevolgd. Hij is een vriend van Ebert
geweest, en daarom hebben zijn woorden
een minder officieelen klank; de eenige zoon
van Ebert begint te sniikiken. Loebe spreekt
over de stad Heidelberg, welke haren zoon
Friedirich Ebert in haren schoot terugkrijgt.
De ondergaandie zon werpt over dit gewel-
dige tooneel een vaarwel.
Dan worsted de stoet zich naar het sta
tion. Boven het paleis, boven den rijksdag,
en boven het Potsdammer station cirkelen
vliegtuigen met lange zwarte vanen ver-
sierd. De stoet heeft maar enkele kilo
meters af te leggen, doch hij is te lang voor
zijn weg. Na de Uhlanen, komt veel infan-
terie met de stalen helmen op; dan de ma
rine en de veldartillerie en de machine-
geweren. Daarachter eindelijik de open
hooge wagen. getro'kken door zes zwarte
paarden. Thans loopen de zoon en schoon-
zoon van Bbert- achter hun vader, dian alle
hooge landsdienaren, diplomaten, politici
uit binnen- en buitenland, drie volgkoetsen
met mevrouw Ebert en haar dodhter, dan de
parlement-sleden, de studenten met hun tal-
markies van Pelborough? Vergeet niet,
Lord Peliborough, dat u verantwoordelijk
bent tegenover uw voorvaderen."
„Laten mijn voorvaderen in de lucht vlie
gen,!" zei Chick. „Bn als ik verantwoorde-.
lijk ben is hij het ook. Wilt u voor me tele-
grafeeren en morgenoohtenid het antwoord
komen brengen?"
De heer Jagg Flower was dikwijls in een
zonderlinge en ontzenuwde situatie geweest,
maar een ondervinding als deze had hij nog
nooit opgedaan. Als in een droom liep hij
de oprijlaan af, in de schaduw der oude ol-
nren, die hij zoo bewonderd had.
Chick stonmde de huiskamer binnen, waar
het meisje wachtte op het vertrek van den
bezoeker. Voordat ze wist, wat er gebeur-
de, omhelsde hij haar.
„Het is een wonder, Gwenda, een won
der! Is het niet heerlijk?"
,;Maar Chick," zei ze verschrikt. „Je ge-
looft dien man toch niet zonder meer. Dat
moet je niet doen, Chick."
Ze duwde hem van zich af.
„Natuurlijk geloof ik hem," jubelde Chick.
„Eir is geen twijfel mogelijik. Het waren
uittreksels van geiboorte- en huwelijksregis-
ter. Daar weet ik alles van. Die moest ik
altijd nakijken voor Leither."
„Ga je dien titel geven aan een boef?"
,,Met liefde," zei Chiok, en nam haar han-
den in de zijne. „Zie je dan niet, dat je be
zwaren overdreven zijn? Ik ben alleen maar
Chidk Beane. Weet je niet meer, wat je me
gisteren geizegd hebt?"
Haar haniden beefden en hij bracht ze aan
de lippen
(Wordt vervolgd.)
■H
TER NEUZENSCHE CO U RANT