ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
No. 7727.
Woensdag 25 Februari 1925.
ABONNEMENTSPRIJS:
BiKMENL/tftU.
FEtriLLETOH.
BUITENLAND.
KJ
Voor binnen Ter Neuzen 1,40 per 3 maanden
Voor Ned. Indie en Amerika /2,70 per 3 maanden
Voor buiten Ter Neuzen fr. per post 1,80 per 3 maanden Bij vooruitbetaling fr. per post J'6,60 per jaar
Voor 't overig buitenland /3,35 per 3 maanden Abonnementen voor't buitenland alleen bij vooruitbetaling.
DE TOESTANiD VAN MR. SCHOKKING.
Naar De Ned. verneemt, is hoewel in de
ziekte van Mr. Schokking nog geen verbe-
tering valt op te merken, de algemeene
toestand bevredigend.
RlJKSSUiBSIDIE VOOR DE
OLYMPISCHE SPBLEN.
Aan de Tweede Kamer is het volgende
adres gezoniden:
Het Nederlandsche Christelijke Gymna-
stiek Verbond, met verwondering en ont-
stemming het regeeringsvoo<rstel om voor
de in 1928 te Amsterdam te houden Olym-
piade uit's Rijks scihatkist een subsidie van
een miilioen gulden te verleenen vernomen
hebbend, neemt de vrijlheid, aan de Kamer
te verzoeken, dit voorstel niet aan te nemen
en wel oim de volgende redenen:
De uitgave wil adressanten voorkomen
orrbiilijk en ongemotiveerd:
1°. wijl soherpe maatregelen kortelings
tot bezujniging moesten worden genomen,
en volgens de verklaring des ministers voor-
zichtigheid in den komenden tijd geboden
blijft;
2°. wijl voor de licihamelijke opvoeding
vele subsidies niet gehandihaafd konden
blijven;
3°. wijl gebleken is, dat het particulier
initiatief en de steun uit de belangenkrin-
gen aammerkelijk beneden een redelijken
eisdh Eleven;
4°. wijl het Rijk door aldus een subsidie
te voteeren, een grooten last gaat leggen op
de financien van sommige overheidslicha-
men in stab en provincie;
5°. wijl met het welslagen van de olym-
piade niet gemoeid is een volkSbelang, doch
de belangen van slechts groepen uit deel-
nemende 1 anden;
6°. wijl evenmin de lichamelijke opvoe
ding, noch de gymnastiek, maar de dikwijls
tot excessen leidende wedstrijdmanie wordt
gebaat;
7°. wijl bovendien door geen te dezen op-
zichte bepenkende voorwaarden de Zon-
dagsheiliging wordt verzekerd en dus een
groot deel van ons volk in ziin heilige ge-
voelens wordt gekrenkt;
8°. wijl tenslotte ihet belang misschien
voor de plaats der Olympiade bestaande,
voor het overige Nederland in hooge mate
twijfelachtig mag worden genoemd.
DE NEDERLANiDSCH—BBLG1SCHE
ONDERHANDELINGEN.
De Antwerpsche redacteur van „de Maas-
bode" meldt d.d. 20 dezer:
De Brusselsdhe correspondent van de
Antwerpsche „Matin" heeft een onderhoud
gehad met baron Ru:zette, den minister van
openbare werken, waarin deze over de Ne-
derlandschBelgiscihe onderhandelingen
o.m. het volgende meedeelde:
Twee besprekingen hebben tot nu toe in
Nederland plaats gehad. Op het oogenblik
beraadslaagt men ieder voor zich. Maar de
indrutk is optimistisch en er bestaat een vast
verlangen naar een overeenkornst. Het gaat,
zooals ge weet, om de herziening of liever
de aanpassing van de verdragen van 1839
aan de huidige noodzakelijkheid. De wer
ken op het Nederlandsch gedeelte der Schel-
de moeten sneller gelbeuren dan thans. Elk
werk, hoe dringend ook, moet eerst de goed-
keuring van de Nederlandsche regeering
Uit het Engelsch
van Edgar Wallace.
(Vervolg.)
HOOFDSTUK X.
Moed.
Niets kan in schoonheid wedijveren met
Monte Carlo, tenzij misscihien het Zuiden
van Spanje in het voorjaar.
De mankies van Pellborough had nooit ge-
weten, dat er zoo iets moois bestond als het
uitzicht van van zijn kamer in het „Hotel
de Paris".
Het weer was zonnig en koele briesjes
temperden de Mei-warmte. Het seizoen
was voorbij, vele van de villa's die verspreid
lagen tegen de heuvels, waren onbewoond
en de grootste restaurants waren gesloten.
Hoewel eenige banken in het Casino geslo-
tei] waren, was het er toch druk en Chick
had de oogen niet kunnen afwenden van het
spel, waardoor telkens duizenden ponden
van eigenaar verwisselden.
Gwenda ,,nam rust", keelpijn en een liehte
aanval van influenza, die Chidk voor den
eersten keer had laten voelen, hoeveel ze
voor hem was, had haar gedwongen haar
werk neer te leggen. Chick had dadelijk ge-
bruik gemaakt van den raad van den dokter
om een zachter klimaat op te zoeken dan
dat van Dauglhty Street, Bloomsbury.
„Waar bij voorbeeld?" vroeg hij.
JO hm het zuiden van Fran'krijk of
Torquay", zei de geneesheer, die steeds
deze twee plaatsen aanried en het aan zijn
patienten overliet om uit te kiezen, wat hun
best oonvenieerde.
Gwenda was voor Torquay; juffrouw
Phibbs, die nooit verder dan Brussel was
hebben. Vandaar diikwijls schadelijke ver-
tragingen.
De minister wees er dan op, dat hij alle
middelen wilde aanwenden om de Schelde-
passen te stabiliseeren. Dit is mogelijk dooi
het leggen van dijken. Maar alvorens tot
deze kostbare werken in de Schelde over te
gaan, moet de zaak tot in den grond bestu-
deerd worden. Daarom heb ik ojm. besloten
om aan de Hoogeschool van Gent een hy-
draulisch laboratorium op te richten zooals
die in Nederland en Engeland bestann.
Tot zoover de minister.
Wij kunnen daar nog aan toevoe.gen, dat
er bij het ministerie van openbare werken
reeds verschillende plannen zijn ingekomen
om het Schelde-vaarwater definitief te re-
gelen. Zoo o.a. een van den Gentschen pro
fessor Mertens, die o.m. voorstelt een groo
ten zeedijk door de Schelde te trekken van
ter hoogte van Santvliet tot aan de punt
van Zuid-Beveland bij het fort Bath.
DE OUDE GIRO-MACHINES.
Naar Het Volk verneemt, heeft de direc-
tie van de Nederlandsche Spoorwegen te
Utrecht een aantal kantoormachines die na
de reorganisatie van den postdheque- en
girodienst bij dezen dienst niet meer ge
bruikt worden, aangekocht Het ligt in de
bedoeling deze machines ter vereenvoudi-
ging van de administratie der Spoorwegen
in gebruik te nemen.
DE KiST VAN HUGO DE GROOT.
Men schrijft aan de „N. R. Crt.":
De kist waarin Hugo de Groot van Loe-
vestein zou zijn ontvlucht, geschonken door
de familie van Boetselaer' van Dubbeldam
te De Bildt aan de gemeente Delft is
zooals gemeld is geplaatst op het ge-
meentemuiseum te Delft.
Wel geteld zijn er thans nog vier va;
deee kisten over, een in 't Rijksmuseum te
Amsterdam, een te Delft en 2 in het bezit
van particulieren.
De origineele kist is misschien allang
den weg van de meeste kisten gegaan en
aan kachelhout gehakt!
,,De Delftsche Crt." verneemt van den
heer L. G. N. Bourictus, gemeente-arohiva-
ris te Delft, dat hij over materiaal beschikt,
dat de echtheid van het bedoelde voorwerp
vaststelt.
DE DOiRUS RIJKERS-BR1EFKAART.
De Dor us Rijkers-briefkaart zal a.s.
Woensdag versohijnen. Het is, zooals men
weet, de gewone Rijksbriefkaart van 7G
cent, welke voor 5 cent verkrijgbaar zal zijn
bij de voornaamste bbekhandelaren (niet
aan de postkantoren). Het versdhil in prijs
wordt voor het Dorus Rijkers-fonds meer
dan gedekt door op de adreszijde van de
kaart aangelbrachte reclame. De achter-
zijde is volkomen gelijk aan die van de ge
wone Rijksbriefkaarten.
DE TOESTAND.
Terwijt het verslag van de militaire des-
kundigen in handen en in overweging van
de geallieerden is, begint, sdhrijft de N. R.
Crt., in de pers een eerste gedachtenwisse-
ling over de vraag, wat men ermee moet
geweest, steunde haar pliohtmatig en hoop-
te in haar hart, dat Chick niet zou toegeven.
Hij was noch voor het een, noch voor het
ander. Op een goeden avond kwam hij
thuis en legde een dikke envelop op tafel.
„Ilk heb de paspoorten in orde laten ma-
ken en kaartjes genomen voor Monte Car
lo", zei hij gebiedend. „Lk heb plaats ge
nomen in den slaapwagen van Calais af en
we gaan Zondagochtend."
Gwenda was te zwak om zich te ver-
zetten.
Ziekte verstoort onze nachtrust. Gwenda
had over dag gedommelo en 's nachts veel
wakker gelegen.
Ze was zwak geweest tegenover Chick,
vond ze, door het onvermijdelijk afscheid uit
te stellen. Qhick kon nu op eigen beenen
staan. Was er ooit een tijd geweest, dat hij
het niet kon? Haar gedachten keerden terug
naar den tijd, dat ze tezamen gewoond had-
den in het pension, zij als werkloos actrice,
hij als kantoorbediende, zonder het minste
vermoeden, dat zijn oom den titel van mar-
kies van Pelborough zou krijgen. Toen had
hij plotseling den titel geerfd en zij had het
op zich genomen voor zijn toekomst te zor-
gen.
Maar was hij ooit hulpbehoevend ge-
geweest? Ze schudde haar bonzend hoofd.
Ghidk was boven verwachting flink. Ze be-
droog zich als ze dacht dat hij haar niet
kon missen en er moest een eind komen aan
hun saimenzijn. Dat stond vast. Chick was
betrekkelij'k rijk nu en het was idioot, dat
hij de nederige woning zou deelen, met de
beide vrouwen, die van hem hidden.
Gwenda's gezicht betrok.
Juffrouw Phibbs was huishoudster, vrien-
dln en dhaperone geweest en ze aanbad
Chidk.
Gwenda hield ook van hem, maar op een
andere manier. Juffrouw Plhiibbs was moe-
derlijik, haar liefde voor den jongen markies
draaide om zijn solkken en ondergoed. Maar
bij Gwenda was het anders. Ze hield zich
zelf voor den mal, maar wist het. Ze legde
doen. Vrij vast schijnt te staan, dat er een
conierenfie over gehouden zal worden. Dit
denkbeeld wordt althans, door hen, die
over andere punten van meening verschil-
len, heelemaal niet betwist. De vraag is dan,
wanneer en in wei'ken vorm deze conferentie
moet plaats vinden.
Spoeaig zal zij niet ikunnen zijn, meenen
wij. Den Sden Maart zal Chamberlain, de
Britsche minister van buitenlandsche zaken,
uit Londen via Parijs naar Geneve vertrek-
ken voor de vengade^ng van den Volken-
bondsraad, die den 9den Maart geopend
wordt. Op den heen- en terugweg zal hij
met Herriot overleg houden en natuurlijk
dan vooral over de kwestie van de ontrui-
ming van Keulen in verbarid met het boven-
genoemde rapport spreken. Van HerrioF's
bezoek voor dien tijd te Londen kan niets
komen omdat de financieele vraagstukken,
samenhangende met den koers van den
franc en de belastingSiervorming, op het
oogenblik de voile aandacht van den Ieider
der Fransdhe politiek vereischen. Half
Maart wordt het dus zeker, voor beiden
hun standpunt elikaar kenbaar gemaakt
hebben, wat nog niet medbrengt, dat zij het
dan ook eens geworden zijn. Engeland staat
weer de methode voor om elk vraagstuk
afzionderlijk te behandelen. Het heeft dit
ook in den afgeloopen zomer te Londen ge-
daan met de kwestie van de Duitsche scha-
devergoeding, welke gesaheiden werd van
el'ke verbinding met het vraagstuk van de
onderlinge schulden der geallieerden. Het
heeft eenige kracht gekost de Fransahen
hiertoe te krijgen, maar dezen hebben den
Engelschen ten slotte toegegeven, dat het
de eenige methode was om tot spoedige re-
sultaten te komen. Nu weer heeft de Engel-
sche regeering te verstaan gegeven, dat zii
de Duitsche ontwapening gescheiden
wenscht te houden van den veiligheids-
waarborg, dien Frankrijk verlangt. Onder
Fransche politic! valt opnieuw verzet tegen
dit denkbeeld waar te nemen en deze poli-
tici zijn oolk te vinden onder Herriot's links
staande aanhanigers.
Er is echter nog ander verschil tusschen
Engelsche en Fransche opvattingen en dit
geldt den vorm van de conferentie. Het
voorbeeld van -de Lotfkensahe conferentie
over de schadevergoeding, waanbij de Duit-
schers werden uitgenocdigd, heeft voor En
geland veel aanlokkelijks. Een conferentie
in dien vorm zou de beste vooruitzichten
openen op een medewerking van de Duit-
schers aan de uitvoering der ibesluiten, ge
lijk dit vooreerst va'lt te constateeren bij de
regeling van Dawes volgens het Londen-
sdhe protocol. De Londensche Observer
var, Zondag meldt, -dat de Engelsche regee-
ring, „naar zij zidh voorstelt", wederom
voor een conferentie met de Duitschers erbij
zal zijn. Zij zou ook de kwestie van de vei-
ligheid in een ,,heilderder licht" kunnen
plaatsen. Den avond voor de Observer dit
bericht bevatte, was de Parijsche Temps
echter komen betoogen, dat Frankrijk er
sterk tegen gekant is, den Duitschers eenige
stem te geven bij de beraadslagingen over
een ontruiming van Keulen. Het argument
van de Temps is dat Duitsdhland's deel-
neming aan de Londensdhe conferentie niet
als precedent kan gekten, omdat het nu niet
erom te doen is voorwaarden op te stellen
die buiten het vredestractaat vallen (gelijk
de regeling van Dawes), maar om te bepa-
len in hoever Duitschland de bepalingen
van het traetaat uitgevoerd heeft. Op dit
Het
zich neer bij Chick's fait accompli,
stelde haar besluit weer uit.
Ze was verrukt over de Riviera, hoewel
ze haar zag, toen het frissche lentegroen
overgegaan was in de tropisdhe planten-
weeide, die de terrassen van Monte Carlo
's zomers bedekt.
Het was een genot te wandelen in den
tuin tegenover het Casino of te zitten onder
het wuifende palmengroen en te kijken naar
het water, waarmee de tuinman den dorsti-
gen grond besproeide; of te zitten in de
koele hall van het hotel met de verleidelijke
makikelijke stoelen. En Chick had een auto
gehuurd en ze hadden den weg naar La
Turbie beklommen en de ruinen bezichtigd
van den grooten toren, die Augustus trotsch
had doen verrijzen op den bergtop.
Gwenda's gezondheid ging snel vooruit
van het oogenblik af, dat ze aankwam.
Voordat een week om was voelde ze zich
beter dan ze zich ooit gevoeld had. En naar-
mate haar krachten terugkeerden kreeg ze
een vroolijken kijk op het leven. Er scheen
nu niet zooveel haast te zijn om met Chick
te spreken.
„Ik ga naar het speelhol," zei Chick op
zekeren middag.
„Je bedoelt de Rooms, Chick," zei
Gwenda. „Je moet het woord ,,apelen" niet
noemen in Monte Carlo."
Chick krabde zich aohter het hoofd.
„Er zijn zooveel dingen, die men hier niet
moet doen, Gwenda," zei hij. „Je moet
iemand geen geluk toewensdhen, want dat
brengt hem ongeluk, en je moet het spel
de Rooms bedoel ik, niet ibinnentreden met
den linkervoet. En als je wijn op tafel
morst, moet je een beetje achter je oor
smeren. Het lijkt mij bijgeloof."
„Dat is het waarschijnlijk ook," zei
Gwenda lachend. „En van bijgeloof gespro-
ken, ik ga mijn geld op No. 24 zetten, om
dat het mijn verjaardag is."
Chick putte zich uit in verontschuldigin-
gen.
„Hoe zou jij kunnen weten, dat het mijn
punt is geen schikking mogelijk. Frankrijk
acht daarom ditmaal geen reden aanwezig,
om af te wijken van de procedure, volgens
welke de geallieerden een besluit moeten
nemen, dat aan Duitschland beteekend dient
te wonden.
Dit moge logisch geredeneerd zijn van de
Temps, het betoog toont een bedenkelijken
terugkeer tot de methode om zich aan de
letter van het traetaat vast te klampen, die
in het verleden ten eenen male onvruchtbaar
is gebleken. Een dwangbevel aan Duitsch
land zal het verzet der nationalisten niet
breken, maar hun slechts goede kans ver-
sdhaffen op den steun van een groot deel
van het volk, dat wel een redelijke regeling,
bij schikking en overleg tot stand gekomen,
zou wil'len aanvaarden, maar door bedrei-
ging sdhichtig gemaakt moet worden. Zelfs
al zouden de geallieerden dus op het stuk
van materieele ontwapening hiermee iets
bereiken, deze winst zou meer dan verloren
gaan door de Duitschers te stijven in den
onwil tot moreele ontwapening. Pas wan
neer de Franschen zich tot het inzicht laten
bekeeren, dat de vorm van de Londensche
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN.
De goedkoope hoestmiddeltjes welke
men gewoonlijk te baat neemt,
genezen de hoest nietze onder-
drukken hoogstens de verschijnselen.
Neemt toch Akker's Abdijsiroop te
baat, het krachtig werkende be-
proefde kruidenmiddel en U zult
zien, hoe gauw U Uw verkoudheid
kwiit is.
conferentie verkieslijker is, kan er kans be-
staan op wehkelijk vruchtdragende beslui-
ten in het algemeene belang van Europa.
Ten slotte 'komen wij nog even op het
hierboven aangeroerde punt terug, wanneer
de conferentie plaats zal hebben. Niet voor
half Maart, hebben wij uiteengezet, is er
kans op. Neemt men echter ook nog in aan-
merking, dat men in Belgie voor een ont-
binding van het parlement staat, dan zal
het voor de geallieerden gewenscht lijken,
af te wachten, welke partijcomstellatie daar
aan het roer komt. Voor half April zullen
de Belgische verkiezing en de vorming van
een nieuwe regeering nog wel niet afgeloo
pen zijn. Tegen Mei zou het ontwapenings-
rapport dan pas rijp voor beraadslaging
worden. Inmiddels heeft men ampel tijd
om de procedure welke men bij de confe
rentie zal volgen, zorgvuldig te overwegen.
Rijkskanselier Luther heeft op een feest-
maal, uitgaande van de Rijksvereeniging
der DultsChe pers, een politieke rede gehou
den, die, schrijft de N. R. Crt., tro? door
haar aangenamen toon en, ten einde dien te
kunnen handlhaven, geen strijdvragen aan-
roerde. Als men echter af wilde gaan op
hetgeen hij erin zeide over de politiek der
Duitsche regeering, zou men moeten aan-
nemen, dat haar elik program ontbrak en zij
haar taak van dag tot dag bepaalde. „Wie
een hoogen berg beklimt" zeide hij -
„moet niet voortdurend naar den top kijken
maar letten op het pad, dat hij voor zich
heeft en dikwijls omkijken naar den afge-
verjaardag is?" vroeg ze lachend en legde
haar hand tegen zijn mond. „vVees niet
flauw."
Ze had een opwindenden middag, want
No. 24 werd precies vier en twintig maal
gedraaid in twee uur.
,,En ik heb vier en twintig duizend francs
gewonnen," zei ze zegevierend. „lk ben rijk,
Chick, en ik zal je alles terugbetalen, wat
ik je op deze reis gekost heb."
Chick verzette zich met hand en land.
Voor hem was het een gelukkigen dag.
De chef-kok in het Paris", die zich over
niets verbaasde, ontving een dringende op-
dracht om een verjaardagstdhrt te bakken
en het diner werd gebruikt in hun eigen
zitkamer.
De taart, omgeven dpor vier en twintig
slaapkamerkaarsen ze hadden zoo gauw
geen andere kunnen krijgen overtrof alle
verwachtingen en Chick's hart zou vol
geluk en trots geweest zijn, als niet een
hoogst ongewenschte gast aan het feest-
maal verschenen was.
Het was een welgedane, roze gast en
toen het eerste oogenblik van spijt voorbij
was, sohaamde Chick zich geducht, want
hij was veel verschuldigd aan graaf Mansar.
Gwenda vond het minstens even verve-
lend, maar dat wist Chick niet. Lord Mansar
vertelde, dat hij 's middags aangekomen
was.
„Ik hoorde, dat jullie en familie dineer-
den en aangezien ik me voel als een van
jullie, wist iik, dat je er niets op tegen zoudt
hebben, a'ls ik binnenkwam."
Het kostte Chick moeite te zeggen, dat
hij blij was hem te zien, maar hij zei het.
„Neen dank u," antwoordde Lord Mansar
op Gwenda's oitnoodiging. ,,Ik heb al ge-
geten. Wat is er voor feest? Jij bent toch
niet jarig, Chick?"
„Het is niet mijn verjaardag," zei Chick
kafrn, „maar die van mevrouw Maynard."
Het was eigenaardig, dacht hii bij zich
zelf, hoe een aardige man als Mansar een j
schaduw kon werpen op de feestvreugde J
legden weg. Zoo geeit het ieven i-ederen
dag een taak te vervullen en de voornaam
ste taak van de Duitsche regeering, het her-
stel van Duitschland na den ongelukkigen
atloop van den oorlog, is zoo voor de hand
liggend en tevens zoo moeilijk, dat het ge-
heel overibodig is om voorloopig verder te
kijken."
Om het beeld te kunnen volhouden, ge-
looven wij nochtans, dat dr. Luther zich hier
heeft laten verleiden tot een verklaring die
ermstigen twijfel zou wekiken aan zijn
staatsmanseigenschappen en daarom niet
ernstig bedoeld kan zijn. Want de vergelij-
king zou hem zelf op een lijn stellen met
een muddier, dat, met de oogen op den
grond gericht, zijn last langs het bergpad
draagt, zonder zich een ander doel te stei-
len dan de steenen des aanstoots op zijn
weg te vermijden. Daarom gelooven wij
eer, dat Luther op een banket waar dag-
bladschrijvers van elke kleur vertegenwoor-
digd waren, het program van de nieuwe re
geering maar voor zich wilde houden, om
geen aanstoot te geven. In elk geval was
het een ongelooflijke tamme rede voor het
hoofd van een regeering, waarin voor het
eerst sadert de oprichting van de Duitsche
republiek de Duitsch-nationalen zitting heb
ben. Deze partij is stellig niet van plan die
deelneming aan het bewind tot een wassen
neus te maken, maar het centrum zal zeker
soherp blijven toezien, dat de nationalen, nu
zij geplaatst zijn voor de taak om een op-
bouwende politiek te voeren, daartoe geen
steenen zullen breken uit het republikeinscbe
gebouw. Zoodoende is de heele atmosfeer
in Duitschland er op het oogenblik een van
afwaclhting, en het was geheel in overeen-
stemming met die atmosfeer dat Luther de
pers op het hart druikte voorloopig te wach
ten en zwijgen, wat als een nagalm klonk
van het Asquithiaansdhe: wait and see.
Koning George van Engeland heeft ait
een ernstigen aanval van griep een slepen-
de bronchitis overgehouden en de dolcters
zijn er voor uitgekomen, dat de longen niet
buiten spel zijn gebleven. Hij gaat daarom,
zoodra zijn toestand het veroorlooft, over
land naar de Riviera, om zich daar in k-
schepen op zijn jaoht en een kruistoeht voor
herstel te doen. Volgens de verwachting,
zal hij echter in elk geval voor zijn zestig-
sten verjaardag in Juni terug zijn. Ook zijn
vader Eduard VII heeft met bronchitis te
stellen gehad, maar kreeg in zijn 69ste jaar
juist een ernstigen aanval toen hij in het
voorjaar van 1910 te Biarritz vertoefde,
waarvan hij niet meer geheel herstelde.
Toen hij, wegens het dreigende conflict in
de binnenlandsclie politiek, in Engeland
terugkwam, was het om te sterven.' Koning
George is jonger en krachtiger en koning
Eduard had een zwak hart.
Terwijl men zich dus in Engeland over
's konings toestand en gedwongen afwezig-
heid ongerust maakt. vestigt zijn ziekte toch
opnieuw de aandacht op het feit, dat de
prins van Wales, ondanks zijn 31 jar.en, nog
altijd niet getrouwd is. Nu gaat hij weer in
Maart een groote reis doen, in de eerste
plaats naar Zuid-Afrika. Maar met hoeveel
beiangstelling het Engelsche volk de reizen
van den populairen prins ook volgt, a'.ge-
meen wenscht het hem toch eindeliik een
vrouw toe, die in gratie en lieftalligheid
niet onder doet voor zijn schoonzuster, de
jonge hertogin van York,
van zijn vrienden. Ze waren van plan ge
weest den avond gezamenlijk door te bren-
gen, maar de komst van hun gast dwong
hen terug te keeren naar de onvermijdelijk'e
Rooms.
Chick zag met leede oogen, hoe Mansar
en het meisje samen wegliepen en het aan
hem overlieten juffrouw Phibbs bezig te
houden, wat er op neerikwam, dat ze hem
aan zijn lot overlieten, want deze waardige
dame had een hartstocht ontwikkeld voor
het spelen met vijf-francs-stukken,
Hij 1-iet haar achter aan de roulettetafel
en liep doelloos naar den cercle prive op
zoek naar Gwenda en haar begeleidster.
Het rijke interieur van de priveclub had
een kalmeerenden invloed op zijn geschokte
zenuwen, maar Chick kon er geen inspiratie
vinden. Mansar zette een stoel voor hel
meisje aan de trente-et-quarante tafel en
Chick stond op een afstandje met de han
den in de zakken en een somber gezicht te
kijken, hoe het geld van den een naar den
ander vloog. Hij bewonderde, voor zoover
hij in staat was iets te bewonderen, de on-
geloofelijke handigheid van den zwart-
gejasten croupier, die de kaarten keerde.
Hij slenterde naar het buffet, bestelde een
orangeade (niemand kent den fijnen geur,
van orangeade, voordat men deze gedron-
ken heeft in Monte Carlo) en ging in een
leuningstoel zitten boudeeren. Hij had na
tuurlijk niet het minste reaht om zich te ver-
zetten tegen Gwenda's vriendschap, en zeker
niet tegen haar vriendschap voor den man.
die zooveel gedaan had voor zijn toekomst.
Wat hem meer dan iets anders hinderde
was, dat Gwenda getrouwd was en het was
niets voor haar om een derde aan te moe-
digen. Chick had een sterk gevoel van fat-
soen. Hij was goed, niet in den slappen
zin, waarin het woord zoo dikwijls gebruikt
wordt. Hoe langer hij zat des te somberder
werd zijn stemming; eindelijk stond hij met
een ruk op en liep naar de bar.
(Wordt vervolgd).
40)
iMm-mumv sunr-wrs '-wupntu
