ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
PUfeOL
No 7715.
Woensdag 28 Januari 1925
65
B uTt~en la hp.
BINNENLAND.
»Quwb en
Schrale huid
ABONNENfEfcTSPRIJS* Vnnr STi I- NeUAZe" t-l'40^™3 mafden r Voor^uiten Ter Neu^n per post 1,80 per 3 maanden - Bij vooruitbetaling fr. per post ftS60 ner jaar
°^Voor Ned. Ind.e en Amenka f 2,70 per 3 maanden Voor 't overig buitenland 3.35 per 3 maanden - Abonnementen voor't buitenland alleenbij v'wnmSng.
IQaJBSTEl BXjAJD.
DR. C. LELY GEHULDIGD.
Gisteravond hebben de Vrijheidsbonds-
fracties in de beide Kamers ecn feestmaal-
tijd aanigeboden aan Dr. C. Lely, waartoe
aanleiding was de waardeering, die in de
kringen leeft voor diens verdiensten als
staatsman cn diemi zeventigsten verjaardag
die door ailerlei omstandigheden destijds
van de z.ijde van den Vrij.heidsbond vrij on-
opgamerkt voorbij moest gaan.
Mr. H. C. Dresselhuys heeft Dr. Lely gehul-
digd in een rede, aan het slot waarvan hij
den julbilaris een schilderij aanbood, voor-
stellenide den toijna voltooiden diik, die Wie-
ringen met het vasteland veribindt. Het
sohilderij draagt als opschrift: „Aan Dr.
C. Lely, den schepper van Neer,lands twaalf-
de provincie, opgedragen door de fracties
der beide Kamers van den Vrijheidsbond."
Nadat o.a. nog het woord was gevoerd
door ihet Eerste Kamerlid, Mr. P. Rinik, die
met Dr. Lely meer dan dertig jaar samen-
werkte voor de liberale zaak, dankte de
jubilaris voor de hem gebraohte hulde, ver-
kilarende, dat het hem een behoefte was,
nog eens te verzakeren, hoezeer voor hem
de totstandkoming van den Vrijheidsbond
was ?n bleef de verwezenlijking van een
door hem steeds gekoesterd ideaal.
EEN MOOIE GIFT.
De heer W. Vroom, die de vorige week te
Amsterdam overleed, heeft aan de St. Vin-
centiusvereeniging voor armenzbrg een som
van 25.000 gesdhoniken voor een eigen
gebouw. Zoo 1ang aan den bouw hiervan
nog niet begonnen wordt komt 'het vrueht-
gebruik den bedeelden dezer vereeniging
ten goade.
PR1NSES JULIANA AAN HAAR
&ERSTEN OFFlCleELEN MAALT1JD.
Maandag heeft ten paleize de Koningin
aan de civiele autoriteiten te 's Gravenhage
een gastmaal aanigeboden.
Met de Koningin en Prins Hendrik nam
Prints. Juliana aan dezen oifirieelen maal
tijd deel, hetgeen voor het eerst het geval
was.
Tot de gasten foehoorden behalve ver
sdhiliende leden der hoflhouding, de voorzit-
ter der Tweede Kamer, verschillende Minis
ters, hooge reahterlijke am'btenaren, de
Clommissaris der Koningin in Zuid-Holland
en burgemeester Patijn. Tijdens het diner
speelde de Koninlklij'ke militaire kapel.
WERKLOOZEN EN RIJWIELBELASTING
Op vragen van het Tweede Kamerlid
Hiemstra betreffende verstrekking van kos
teliooze rijwielmerken aan werklooze arbei
ders heeft de Minister van Financien geant
woord:
Het is den ondengeteekende bekend, dat
aan aribeiders, die werkloos zijn, geen rij
wielmerk kosteloos wordt uitgereikt, ook
niet, indien dit hun in 1924 wel is gegeven,
op grond, dat zij toen voldeden aan de
efechen, die de wet stelt.
Zij, die werk hebben gevonden bij een
gemeentelijke of particuliere werkverschaf-
fing worden, ten deze niet als werkloos
beschouwd.
De ondergeteekende aoht zicli niet be-
voegd te bevorderen, dat aan werklooze ar-
beiders een rijwielmerk kosteloos wordt uit-
UILLKTO*.
Uit het Engelsch
van Edgar Wallace.
o
28) (Vervolg.)
„Zweer als het u blieft niet," zei hij, ,,en
wordt als het u blieft niet boos," voegde hij
er aan toe, toen hij het gezicht van den man
zag betrekken. ,,lk vind het hoogst onaan-
genaam over me zelf te spreken, maar ik
voel me toch verplioht u te vertellen, dat ik
amateur-kampioen lichtgewicht ben u
kunt er naar informeeren aan de „Poly-
technic" en men is van meening, dat ik
de kwaadaardigste lirtkerhand heb van alle
boksers van mijn gewicht. Ik vind het ver-
velend het u te vertellen," zei hij onhandig,
,,maar het zal ons zooveel onaangenaam-
heden besparen. U komt natuurlijk net uit
gevangenis en bent ongetraind. Het zou
zijn of ik een klein kind neersloeg. Wat ik u
voorstel is, dat u voor drie dagen verdwijnt
om na te denken over mijn aanbod, en dat
is, dat i'k u een pond per weeik uitkeer, zoo-
lang u mevrouw Maynard met rust laaf."
De man wi'lde hem in de rede vallen, maar
Chick vervolgde:
„Een pondi per week, totdat u een betrek-
king gevonden hebt. Hoe vindt u dat?"
Chick legde zijn portefeuille op tafel.
„llk ben niet van plan u te helpen naar
Canada over te steken," vervolgde Chick,
„ze!fs al kon i'k. Om u de waarheid te zeg-
gen is de homderd pond in die portefeuille
at het geld, d,at ik in huis heb, maar dat
doet niets ter zake, mijnheer Maynard. Ik
mag de Canadeezen graag lijden en ik weet
met, waarom ilk iemand van uw aard op Ca
nada zou loslaten. Neemt u mi n aanbod
aan?"
gereikt, aangezien de wet onder meer als
eisc stc- t, dat zij, die een rijwielmerk kos-
telci s ontvangen, een r.ijwiel noodig moeten
hebben voor hun beroep of bedrijf en hier
van geen sprake kan bij iemand, die niet
een beroep of bedrijf uitoef^nt.
Bovendien is het nimmer vooraf te zeg-
gcn of, indien een werklooze arbeider er in
slnagt, in 1925 weder werk te vinden, de
mstandigheden, waaronder hij zal werken,
al of niet zullen afwijken van die, waaron-
drr tetr. in 1924 een riivvielmerk kosteloos
k >n worden uitgereikt.
EEN BRIEFKAART ALS QUITANT1E.
Een inzender in het weekblad „Tabaks-
blad" deelt het volgende mede ter waar-
sdhuwing:
Een zeker persoon had van iemand een
aangeteekenden brief ontvangen met in-
houd een bedrag aan geld. Daarop had hij
een briefkaart aan dezen verzonden, waarop
o.a. stond vermeld, dat hij het bedrag in
orde had ontvangen. In zooverre zou men
dus zeggen is dat atles heel gewoon.
Wat is eclhter het gevolg? De afzender
van de briefkaart krijgt na verloop van
enkele dagen een proces-venbaal thuis, om-
dat de brieiikaart, als vermeldende de ont-
vangst van gelden, gezegeld had moeten j
zijn en heliep een boete van homderd gulden, j
DE TOESTANlD.
Chili heeft binnen vijf maanden tijd§ zijn
tweeden staatsgreep beleefd, een inerk-
waardiglheid voor deze republiek, die tot i
dusver in vergelijking met versdheidene an- t
dere Midden- of Zuid-Amerikaansche repu-
blieken, waar revolutie en burgerooriog de
normale voortzetting varl de politick schij-
nen te zijn, voor een toonbeeld van orde
en rust doorgimg. De onbloedige staats
greep is, sch rij ft de N. R. Crt., een vervo.lg
op de woelingen, die Chili, ten gevolge van 1
den grooten cmkieer dien de oorlog in de
wereld gebracht heeft, evenmin bespaard
zijn gebleven als anderen landen.
Het begin van die woelingen viel in 1920
toen er een presidentieele verkiezing ge-
houden werd, die tot dusver in Chili haar
wedergade niet had gehad. De strijd ging i
in dat jaar tusschen Arturo Alessandri, den
candidaat van het Liberale VeAond, dat de
radicale en democratische partijen en de
vooruitstrevende liberalen omvatte, en Luis I
Barros-Borogno, den candidaat van de
Natiomale Unie, voor een klein deel uit Ii.be- I
ralen en voor een groot deel uit comserva- i
tieven gevonrmd. Alessandri was de candi-
daat van de anbeiders- en rniddelklassen, 1
Barros-Borogno behoorde, gelij.k vrijwel 1
alle vroegerie presidenten, tot de regeerende
politieke aristocratie, welike de oude ge-
slachten in coalitie met de landeigenaars en I
de geestelijkheid omvatte. Bij de in Juni
1920 gdiouden verkiezing werden 179 stem-
men op Alessandri en 175 op zijn tegen-
candidaat uitgeibracht. Het kleine verschil
in stemmen was ooirzaak, dat de geldigheid
van verschillende verkiezingsuitsfagen werd
betwist en daar de twee .huizen van het
Congres, die in gemeenschappelijke zitting
in dezen de beslissing hadden, het niet eens
schenen te zullen worden, werd de scheids-
rechterlijke beslissing ingeroepen van een
bijzonderen eere-raad, die ten slotte met
vijf tegen twee stemmen uitmaakten, dat
Alessandri met een stem meerderheid (177
geldige stemmen tegen 176) als president
gekozen was. Alessandri aanvaardde op 20
December 1920 zijn am'bt voor den gewonen
terrpijn van vijf jaar, zoodat hij bij een nor-
malen loop van zaken pas tegen het einde
van dit jaar zal aftreden en wel voorgoed,
aangezien de President in Chili niet her-
kiesibaar is.
De politieke strijd kwari echter niet tot
rust en in Septemiber vaVi het vorige jaar
werd Alessandri „vreedzaam" afgezet en
kreeg hij een „verlof" va" zes maanden. Hij
verfr k naar het buitenla,, rn vertoeft thans
te Milaan. Van daar hdb'be.n de aanstichters
van den nieuwen staatsgreep, een groep
officieren, die het garnizoen van Santiago
QP hun hand hebben, hem thans op den
presidentieelen zetel tcrggeroepen. De re-
volutionairen (eigenlijk comtra-revolutionai-
r#n, omdat het hun blijkbaar te doen is,
om het herstel van den wettigten toestand-)
hdbben de regeerings-junta (raad) die uit
twee generaals, een admiraal en drie bur
gers bestond en het heft im handen had, en
het kabinet, na bezetting van verschillende
openbare gebouwen, tot aftreden gedwongen
en onverwijld maatregelen genomen tot
vorming van een nieuwe „jiunta" onder
generaal Dartnell, en een nieuw kabinet. 1
Of de democratische oeweging die zidh
tegen de maoht der oude regenten-families
ridht, sterk genoeg is, om zidh zonder bloed-
vergieten te handlhaven, dan wel of de ge-
beurtenissen van, Vrijdag het voorspel zullen
vormen van ernstige conflicten en wellicht
zei is van burgerooriog, zal men af dienen
te wachten. De verkiezing van 1920 heeft
intusschen geleerd dat ook in Chili nieuwe
krachten in de politiek hun invloed laten
gelden, ten gevolge van de algemeene deel-
neir. ng van de arbeiders- en rniddelklassen
aan het staatkundige leven en de gedeelte-
lij'ke verdwijning van de corruptie praktij-
ken, om bij een presidentieele verkiezing
eenvoudig de stemmen te koopen, die men
noodig had.
De toestand in Duitschland is nog altijd
belamgwekkend, nu er in P/uisen een nieu
we regeering in de maak is op grond van
een stemming die aangetoond heeft, dat de
voor- en tegenstanders van een verande-
ring elkaar vrijwel ;rt e. nwicht houden.
Terwijl 'het centrum in het rij-k den toestand
nog beheersoht en Luther's minderheids-
regeering ervoor uit is moeten komen, dat
het nieuwe kabinet in zijn geheel „den
regeeringsvorm niet wenscht te wijzigen",
is het in Pruisen voor recihts de moeite
waard alle krachten in te spannen om de
leden van het centrum te bewerken het voor-
beeld van enkele reeds ,naar rechts ge-
zwenkte afv.alligen te volgen en zoodqdnde
de reactie aan een kleine meerdenheid te
helpen. Luikt dit in Pruisen, dan zal de
reactie tegen de republiek in Beieren ver-
moedelij'k nog stouter het Ihoofd opsteken.
Men herinnert zich, dat Beieren reeds in
Januari 1924 een memorie bij de rijksregee-
ring ingediiend heeft over een wijziging van
de grondwet van Weimar, die zijn bijzon-
dere positie in het rijk zou erkennen. Over
die memorie is nog altijd geen beslissing
gevaflen, maar de nieuwe rijksregeering kan
in dat stuk een aanleiding vinden, om ook
dergelijike veranderingen voor Pruisen, het
grootste land in het rijk, te bepleiten. Als
de twee machtigste staten zich beginnen te
decentraliseeren, met een duidelijike over-
helling naar den monarchalen regeerings
vorm, zou de republiikeinische regeerings
vorm van het Duitsche rijk ten slotte wel
.,Neen," snauwide de man heftig.
„Dan moet ik mevrouw Maynard raad-
plegen," zei Chiok. „Wilt u me een minuut
of tien verontschuldigen?"
Ohidk ging het vertrek uit en vond het
meisje in haar kamer, buiten zichzelf van
angst.
,,Ga zitten, Gwenda". Zijn stem klonk
ongewoon zaoht. „Is dit de man, die je al
deze jaren vervolgd heeft?"
Ze knikte.
..Heb je daarom je contract verbroken?"
Ze knikte weer.
,,En 'ben je zoo verdrietig om hem,
Gwenda?"
,Ja, Chick," zei ze zacht. „Hij is jaren
lang mijn nachitmerrie geweest. Een paar
dagen geleden hefb ik een brief uit Dart-
mond gekregen om te zeggen, dat hij vrij
kwam en dat hij me zou komen opzoeken.
Ik heb sedert geen oog diicht gedaan."
„Dat begriip ik," zei Chidk vriendelijk.
„Wat ga je n,u doen, Chick?" vroeg ze.
,;Ga je naar Berlijn, en, Chick, je hadt geen
honderd pond
,,Dat weet ik best," antwoordde hij tot
haar verlbazing.
„Heb je hem een voorstel gedaan?"
Hij kmikte.
„Ja, dat heb ik gedaan," zei hij na een
poosje, „imaar hij heeft het niet aangenomen i
en ik had niet anders verwacht."
Sinds hij de kamer verlaten had, had hij
de ooren gespitst om een zeker geluid op te
vangen, en nu hoorde hij het.
,,Sir John Welson heeft me vandaag ge- j
zegd, dat je altijd anderen moet laten den- j
ken, dat ze je te slim af zijn, Gwenda," zei
hij. ,,Ilk denk wel, dat je broer weg is."
Toen ze naar de kamer teruggingen, za- j
gen ze dat diit inderdaad het geval was.
De heer Maynard was verdwenen, mitsga-
ders Chick's Dortefeuille met vijftig pond erf
Vee Snaansohe grammatica's.
>,Zie je, beste kind,'' zei Chick dien avond,
I toen hij naast haar aan tafel zat, haar hand
in de zijne, ,,als ik hem geld had gegeven
zou hij teruggekomen zijn. Nu hij het ge-
stolen heeft komt hij niet terug. Hij kan
niet bij jou komen, uit vrees, dat ik er ook
zal zijn. Missdhien gaat hij naar Canada en
komt hij daar aan zijn eind," voegde hij er
hoopvol aan toe.
H'OOFDSTUK VII.
De eerste koeriersdienst.
De markies van Pelhorough bestudeerde
niet zeer tro-uw de krant, behalve de ko-
lommen gewijd aan sport en meer in het
bijizonder aan de bokssport. In heel Enge-
land was waarsdhijmlijk niemand te vinden
die beter op de hoogte was van de verschil
lende verdiensten van veder- en lichtgewich-
ten, dan deze zachtmoedige jonge man, van
wien de groote ,,Kid" Steel gezegd had, op
de hem eigen eenvoudige wijze: „Dat jog
heeft een voet als een dansende elf en een
stoot als een buffel."
In den rege'l wierp Chick slechts een haas-
tigen bliik op de vele pagina's met laatste
moeilijke verwi'kkelingen („nieuws" in Fleet
Street is altijd een of andere moeilijke ver-
wikkeling), maar op zekeren morgen werd
zijn aandaohtgetrokken door het vetgedruk-
te opsdhnift van een lang artikel en hij las
het volgende:
,,TengevoIge van een inheohtenisneming
door Inspecteur Fuller van; een aantal per-
sonen die vermoedelijk deel uitmaken van
een internationale boevenbende, is een uit-
gebreide samenzwening aan het licht ge-
komen, die als doel heeft valsohe Fransche
en Belgische bankbiljetten in omloop te
brengen.
,,Het hoofdikwartier der bende is in Brus-
sel en de politie heeft het departement van
Buitenlandsohe Zaken voorzien van een
aantal originee) documenten. die geen twij-
fel laten aan het ibestaan der samenzwering.
eens niet meer dan een heel broze bolster
kunnen worden.
De gealiieerden neldDen ue nieuwe Duit-
sUie icgceiifiig van lapiitK geuiend op ue
noid uer vorige uuitsune regeering, wenke
een antwoord was op de aanKondiging, aat
de noorclehj^e zone aan den liinker-Kijnoever
vooi'ioopig aoor de gealiieeraen nipt ont-
runn,^ zou woiaen. btresemann is intus-
schdn minister van buitentanusche zaiten
geoieven, zooaat de aangelegentieid over de
oude schijt gaat. Stresemann had in zi|n
nota den wensah uitgesiproKen net materiaai,
op hetwetk zij hun Desltssing helbbeu geba-
seend, onverwijld te mogen ontvangen,
maar de geaiheerden laten het ook ditmaal
bij een „zoo spoedig mogelijke" toezegging
ervan. Voor de rest is hun antwoord gehfeel
afwijzend. in de gegeven omstandigineden,
zeggen zij, wenschen zij zich niet met
Duitschlanu in gadacJitenwisseling te be-
geven of te treden in beweringen, die zij
niet kunnen aanvaarden. En daarop volgt
dan hun interpretatie van de bepaiingen van
het tractaat van Versailles, die bij de zaak
in aanmerking komen (artt. 42S en 429).
Art. 428 is, votgens hun voorstelling, de
essentieele bepaling in dezen, art. 429 opent
den weg voor een beperlking van het in art.
428 bepaalde, bij wijze van belooning voor
Duitscbland's goad gedrag.
SI aat men art. 428 van het tractaat op,
dan leest men: „Als waarborg voor de uit-
vocring van net tegenwoordige tractaat door
Duitschland, zal het Duitsche gebiad gele-
gen ten Westen van den Rijn, met inbegrip
van de bruggeboofden, gedurende een tijd-
perk van vijftien jaar door de geaiheerden
n geassocieende troepen bezet worden."
Daar valt inderdaad, sehrijft de N. R.
Crt, nauwelijks een speld tussohen te ste
ken: de geaiheerden kunnen, wanneer zij
zulk een waarborg noodzakelij.k achten, den
heelen linker oever vijftien jaar lang bezet
houden. Maar stel, dat Duitschland zoo
kwaadwillig was, dat zij den maatregel vijf
tien jaar lang noodig adhten, dan zouden
zij er na vijftien jaar toch vandaan moeten.
Wij kunnen dit echter laten rusten, aange
zien deze mogelij'kheid, welke na vijftien
jaar een toestand gesahapen zou hebben die
met meer op vrede lijkt, gelukkrg niet aan
de orde is.
Het volgende artikel 429 begipt aldus:
„Indien de voorwaarden van het tegen
woordige tractaat door Duitschland getrou-
welijk nagekomen zijn, zal de bezetting,
voorzien in art. 428, achtereenvol/gens als
volgt beperkt worden: 1°. Na verloop van
vijf jaren zullen ontruimd worden (volgt de
r msdhrijving van de noordelijike zone met
Keulen); 2°. Na verloop van tien jaar (volgt
de omsdhrijving van de middelste zone met
Koblenz; 3°. na verloop van vijftien jaar
(volgt de omsdhrijving van de zuidelijike
zone met Mainz).
Uit het geibnuik van het futurum („zal
beperkt worden" in plaats van b.v. „kan
beperkt worden), volgt eohter ook een ver-
plicihting voor de geaiheerden (althans een
steldige toezegging bij tractaat waarvan
zij de heiligheid zullen moeten erkennen),
zoodra Duitsohland h. i. aan de voorwaar
den voldaan heeft. Zij zijn van meening,
dat Duitschland te kort geschoten is, maar
zullen ,,zoo spoedig mogelijk" in bijzonder-
heden moeten aangeven waarin. Daarna
zal Duitsdh'land voor de keus gesteld wor
den hieraan te voldoen. En nadat dit ten
genoegen der geaiheerden geschied is, ont-
sfaat dus de verp-lichting voor de geallieer-
Een der beiangrijikste ontdekkingen van In-
specteur Fuller is zeker wel de namen van
de leiders der bende."
„Gom!" zei Chick. ,,Wie zouden dat zijn?"
Hij begon ziioh een'te voelen met het mi- i
nisterie van Buitenlandsche Zaken en het
feit, dat de bewijzen van schuld binnen de
muren. van het gebouw waren, maakte het
nieuws nog belangrijk in zijn oogen. Hij
wist nog niet, dat hij even gewichtig zou
wordep voor de valsche munters als zij
voor hem waren.
Er is een aardig huis aan den boulevard
des Jandins botaniques te Brussel diCht bij j
de Rue Pierre, en in dit huis woonde heel
rustig de heer August Li'linfelt. Hij had
blijkbaar geen beroep en had niets te maken
met de vele rijksbetrekkingen, die president
Lincoln eens 'beschreef als ,,baan,tjes waar j
men niet voor werkt."
Hij was een lange, zware man, met een 1
grooten, wilden baard en, hij droeg in de
revers van zijn gekleede jas een rood lintje, j
waardoor hij algemeen aangezien werd
voor ridder in ,de Leopolds-orde; maar in- I
derdaad was het slechts het teeken, dat hij
eens in zijn veelbewogen loopbaan de dank-
baarheid had verdiend van een eersten
minister uit den Balkan, die hem de laagste j
van minst waardevolle ridderorden had t
vereerd, die de Bulgaarsche regeering uit-
reikt voor kleine dienstbewijzen.
Op zekeren dag, toen hij in zijn over-
dadig oipgesierden salon zat, ontving hij een
code-telegram uit Londen, dat hem van
kleur deed verschieten en de groote handen, J
die het telegram vasthielden, deed trillen. i
Een uur lang zat hij langs zijn baard te
strijken en te staren naar het ongeluks-
nieuws. Toen stond hij op, telefoneerde om
zijn luiurauto en reed naar stad.
Hij stapte uit voor het bebloemde terras
van eon beroemd cafe en hoewe! de dag
warm genoeg was om buiten te zitten, be-
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN.
Voor
van
Handen en Geiaai
<§ebruik ik altijd
PUROL is verkrijgbaar bij Van Baal, Lange
Kerkstraat 52.
den tot ontruiming van de Keuilsohe zone.
Gegeven het feit, dat te Berlijn thans een
regeering aan het roer is die van nationalis-
me doortroklken is, en dat van haar, naar
hetgeen over de eisdhen van de geallieer-
den verluiid heeft, gevraagd zal worden,
de verwijdering van de veiligheidspolitie uit
de kazernes, de ontbinding van het lichaam,
dat een nieuwen generalen staf zou vormen
enz. gelooven wij niet, dat de zaak zich ge-
makkelijik zal laten afwifckelen.
GEEN GEMEBNTERAAD, GEEN CANDI
DATE N, GEEN K1EZERS.
Het was ecn aanvankelijik eenvoudige
kwestie van vuilverbranding die er tenslotte
in slaagde het gemeenteleven van Meudon,
een idylilisCh plaatsje bij Pqrijs, grondig
te schokken.
Alle gemecnten hebben vuil. Ook Sevres
heeft vuil, ook Ville d'Airay, ook Garches,
en zelfs het lieflijke Meudon heeft vuil. Maar
niet alle gemeenten hebben voldo'ende geld
om dit vuil door mididel van verbranding
weg te vagen van de aarde. Dies overwogen
de wijize raden van voornoemde gemeenten
of zij niet vuiltje bij vuiltje zouden ieggen
in een groote fabriek en dan het intercom-
munale vuil eendraahtig te zamen verbran-
den. Aldus werd besloten, en bovendien
werd met algemeene stemmen op een na
Meudon aangewezen als de bevoorrechte
plaats, die de Centrale Vuilverbranding on
haar gebied zou mogen zien verrijzen. Die
eene stem tegen was van Meudon, dat geen
prijs stelde op de installatie en zelfs dudhi-
te, dat het vreemdelingenvefkeer er niet door
zou worden bevorderd als de vuilverbran-
derij in zijn fraaie dreven zou worden be-
oefend. Meudon trad uit de combinatie.
De anderen lieten het er niet bij, en het
resultaat was, dat de prefect van Seine-et
Oise decreteerde, dat daar en daar in Meu
don met den bouw moest worden begonnen.
De gemeenteraad van Meudon, gerug-
steund door een ziedende verontwaardiging
der bevolking, trad onmididellijk en bloc af,
overwegende dit en dat en ten slotte van
oordeeJ, dat de belangen van de gemeente
in hyigienisdh zoowel als in aesthetisch op-
zidit door het besluit van den prefect zou
den worden geschaad.
Zondag zou een nieuwe gemeenteraad
worden gekozen. Maar de bevolking van
Meudon gaf blijk van een roerende en groot-
sche soilidariteit. Niemand liet zich candi
daat stellen, niemand ging in een stem-
bureau zitten, niemand ging sten ms-n.
Meudon negeerde gansohedijk de heele ver
kiezing. Er wordt nu een nieuwe verkiezing
uitgesdireven, natuurlijk ook zonder resul
taat. En dan komt er een „speciale com-
missie" om Meudon tebelheeren.
gaf hij zich toch naar de donkere, ietwat
geheimzinnige eetzaal. Hij zooht zich een
plants aohterin en, bestelde een aperitif.
Eenige oogeniblikiken later voegde zich
monsieur BileTbij hem, een klein, mager
mannetje met een vervaanlijke snor en ze
praatten over het weer en den aanvang van
het racesseizoen en de nieuwe opera, totdat
de kellner aan hun verlamgen voldaan had.
Toen haalde Monsieur Lilinfelt zonder
eenige inleiding het telegram uit den zak
en legde het op tafel.
Monsieur Bidet las en begreep.
Blijkbaar was Henry niet tevreden met
twee duizend francs per week", zei Mon
sieur Lilin 1 elt bedaard, ,,en hij heeft zich
zeker ingelaten met die Ameri'kaansche
mensohen, waarover hij ons schreef."
Monsieur Bilet knifcte en draaide zijn
vervaarlijke snor op.
,,I!k heb altijd geweten, dat Fertelot de
beste van de twee was", zei hij, wijzend op
het telegram, dat blijkbaar door Fertelot
afgezoniden was. „Wat zullen we doen?"
vroeg hij. Duitschland?"
De man met den baard sohudde het
hoofd.
..We hebben nog den tijd en de Brussel-
sahe politie zal niets doen, voordat ze de
bewijsstukken in handen heeft."
Om met goede gevolgen inbreuk te
maken op de wetten, heefit men juist die
kalmte en dat inzioht noodig, waarover
Monsieur Li'linfelt besohikte.
„A1 ze telegrafisch benicht zenden?"
Monsieur Lilinfelt streeks langs den baard
en glimlachte.
,.ln dat geval, mijn waarde Bilet, zullen
alle stations bewaakt worden en zit de po
litie ons al op de hiielen."
Hij keek onverschillig rond. Van waar hij
zat kont hii door de groote open ramen het
heele terras van het cafe overmen.
(Wordt vervolgd.)
i e
I