ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN. PUfeOL No 7715. Woensdag 28 Januari 1925 65 B uTt~en la hp. BINNENLAND. »Quwb en Schrale huid ABONNENfEfcTSPRIJS* Vnnr STi I- NeUAZe" t-l'40^™3 mafden r Voor^uiten Ter Neu^n per post 1,80 per 3 maanden - Bij vooruitbetaling fr. per post ftS60 ner jaar °^Voor Ned. Ind.e en Amenka f 2,70 per 3 maanden Voor 't overig buitenland 3.35 per 3 maanden - Abonnementen voor't buitenland alleenbij v'wnmSng. IQaJBSTEl BXjAJD. DR. C. LELY GEHULDIGD. Gisteravond hebben de Vrijheidsbonds- fracties in de beide Kamers ecn feestmaal- tijd aanigeboden aan Dr. C. Lely, waartoe aanleiding was de waardeering, die in de kringen leeft voor diens verdiensten als staatsman cn diemi zeventigsten verjaardag die door ailerlei omstandigheden destijds van de z.ijde van den Vrij.heidsbond vrij on- opgamerkt voorbij moest gaan. Mr. H. C. Dresselhuys heeft Dr. Lely gehul- digd in een rede, aan het slot waarvan hij den julbilaris een schilderij aanbood, voor- stellenide den toijna voltooiden diik, die Wie- ringen met het vasteland veribindt. Het sohilderij draagt als opschrift: „Aan Dr. C. Lely, den schepper van Neer,lands twaalf- de provincie, opgedragen door de fracties der beide Kamers van den Vrijheidsbond." Nadat o.a. nog het woord was gevoerd door ihet Eerste Kamerlid, Mr. P. Rinik, die met Dr. Lely meer dan dertig jaar samen- werkte voor de liberale zaak, dankte de jubilaris voor de hem gebraohte hulde, ver- kilarende, dat het hem een behoefte was, nog eens te verzakeren, hoezeer voor hem de totstandkoming van den Vrijheidsbond was ?n bleef de verwezenlijking van een door hem steeds gekoesterd ideaal. EEN MOOIE GIFT. De heer W. Vroom, die de vorige week te Amsterdam overleed, heeft aan de St. Vin- centiusvereeniging voor armenzbrg een som van 25.000 gesdhoniken voor een eigen gebouw. Zoo 1ang aan den bouw hiervan nog niet begonnen wordt komt 'het vrueht- gebruik den bedeelden dezer vereeniging ten goade. PR1NSES JULIANA AAN HAAR &ERSTEN OFFlCleELEN MAALT1JD. Maandag heeft ten paleize de Koningin aan de civiele autoriteiten te 's Gravenhage een gastmaal aanigeboden. Met de Koningin en Prins Hendrik nam Prints. Juliana aan dezen oifirieelen maal tijd deel, hetgeen voor het eerst het geval was. Tot de gasten foehoorden behalve ver sdhiliende leden der hoflhouding, de voorzit- ter der Tweede Kamer, verschillende Minis ters, hooge reahterlijke am'btenaren, de Clommissaris der Koningin in Zuid-Holland en burgemeester Patijn. Tijdens het diner speelde de Koninlklij'ke militaire kapel. WERKLOOZEN EN RIJWIELBELASTING Op vragen van het Tweede Kamerlid Hiemstra betreffende verstrekking van kos teliooze rijwielmerken aan werklooze arbei ders heeft de Minister van Financien geant woord: Het is den ondengeteekende bekend, dat aan aribeiders, die werkloos zijn, geen rij wielmerk kosteloos wordt uitgereikt, ook niet, indien dit hun in 1924 wel is gegeven, op grond, dat zij toen voldeden aan de efechen, die de wet stelt. Zij, die werk hebben gevonden bij een gemeentelijke of particuliere werkverschaf- fing worden, ten deze niet als werkloos beschouwd. De ondergeteekende aoht zicli niet be- voegd te bevorderen, dat aan werklooze ar- beiders een rijwielmerk kosteloos wordt uit- UILLKTO*. Uit het Engelsch van Edgar Wallace. o 28) (Vervolg.) „Zweer als het u blieft niet," zei hij, ,,en wordt als het u blieft niet boos," voegde hij er aan toe, toen hij het gezicht van den man zag betrekken. ,,lk vind het hoogst onaan- genaam over me zelf te spreken, maar ik voel me toch verplioht u te vertellen, dat ik amateur-kampioen lichtgewicht ben u kunt er naar informeeren aan de „Poly- technic" en men is van meening, dat ik de kwaadaardigste lirtkerhand heb van alle boksers van mijn gewicht. Ik vind het ver- velend het u te vertellen," zei hij onhandig, ,,maar het zal ons zooveel onaangenaam- heden besparen. U komt natuurlijk net uit gevangenis en bent ongetraind. Het zou zijn of ik een klein kind neersloeg. Wat ik u voorstel is, dat u voor drie dagen verdwijnt om na te denken over mijn aanbod, en dat is, dat i'k u een pond per weeik uitkeer, zoo- lang u mevrouw Maynard met rust laaf." De man wi'lde hem in de rede vallen, maar Chick vervolgde: „Een pondi per week, totdat u een betrek- king gevonden hebt. Hoe vindt u dat?" Chick legde zijn portefeuille op tafel. „llk ben niet van plan u te helpen naar Canada over te steken," vervolgde Chick, „ze!fs al kon i'k. Om u de waarheid te zeg- gen is de homderd pond in die portefeuille at het geld, d,at ik in huis heb, maar dat doet niets ter zake, mijnheer Maynard. Ik mag de Canadeezen graag lijden en ik weet met, waarom ilk iemand van uw aard op Ca nada zou loslaten. Neemt u mi n aanbod aan?" gereikt, aangezien de wet onder meer als eisc stc- t, dat zij, die een rijwielmerk kos- telci s ontvangen, een r.ijwiel noodig moeten hebben voor hun beroep of bedrijf en hier van geen sprake kan bij iemand, die niet een beroep of bedrijf uitoef^nt. Bovendien is het nimmer vooraf te zeg- gcn of, indien een werklooze arbeider er in slnagt, in 1925 weder werk te vinden, de mstandigheden, waaronder hij zal werken, al of niet zullen afwijken van die, waaron- drr tetr. in 1924 een riivvielmerk kosteloos k >n worden uitgereikt. EEN BRIEFKAART ALS QUITANT1E. Een inzender in het weekblad „Tabaks- blad" deelt het volgende mede ter waar- sdhuwing: Een zeker persoon had van iemand een aangeteekenden brief ontvangen met in- houd een bedrag aan geld. Daarop had hij een briefkaart aan dezen verzonden, waarop o.a. stond vermeld, dat hij het bedrag in orde had ontvangen. In zooverre zou men dus zeggen is dat atles heel gewoon. Wat is eclhter het gevolg? De afzender van de briefkaart krijgt na verloop van enkele dagen een proces-venbaal thuis, om- dat de brieiikaart, als vermeldende de ont- vangst van gelden, gezegeld had moeten j zijn en heliep een boete van homderd gulden, j DE TOESTANlD. Chili heeft binnen vijf maanden tijd§ zijn tweeden staatsgreep beleefd, een inerk- waardiglheid voor deze republiek, die tot i dusver in vergelijking met versdheidene an- t dere Midden- of Zuid-Amerikaansche repu- blieken, waar revolutie en burgerooriog de normale voortzetting varl de politick schij- nen te zijn, voor een toonbeeld van orde en rust doorgimg. De onbloedige staats greep is, sch rij ft de N. R. Crt., een vervo.lg op de woelingen, die Chili, ten gevolge van 1 den grooten cmkieer dien de oorlog in de wereld gebracht heeft, evenmin bespaard zijn gebleven als anderen landen. Het begin van die woelingen viel in 1920 toen er een presidentieele verkiezing ge- houden werd, die tot dusver in Chili haar wedergade niet had gehad. De strijd ging i in dat jaar tusschen Arturo Alessandri, den candidaat van het Liberale VeAond, dat de radicale en democratische partijen en de vooruitstrevende liberalen omvatte, en Luis I Barros-Borogno, den candidaat van de Natiomale Unie, voor een klein deel uit Ii.be- I ralen en voor een groot deel uit comserva- i tieven gevonrmd. Alessandri was de candi- daat van de anbeiders- en rniddelklassen, 1 Barros-Borogno behoorde, gelij.k vrijwel 1 alle vroegerie presidenten, tot de regeerende politieke aristocratie, welike de oude ge- slachten in coalitie met de landeigenaars en I de geestelijkheid omvatte. Bij de in Juni 1920 gdiouden verkiezing werden 179 stem- men op Alessandri en 175 op zijn tegen- candidaat uitgeibracht. Het kleine verschil in stemmen was ooirzaak, dat de geldigheid van verschillende verkiezingsuitsfagen werd betwist en daar de twee .huizen van het Congres, die in gemeenschappelijke zitting in dezen de beslissing hadden, het niet eens schenen te zullen worden, werd de scheids- rechterlijke beslissing ingeroepen van een bijzonderen eere-raad, die ten slotte met vijf tegen twee stemmen uitmaakten, dat Alessandri met een stem meerderheid (177 geldige stemmen tegen 176) als president gekozen was. Alessandri aanvaardde op 20 December 1920 zijn am'bt voor den gewonen terrpijn van vijf jaar, zoodat hij bij een nor- malen loop van zaken pas tegen het einde van dit jaar zal aftreden en wel voorgoed, aangezien de President in Chili niet her- kiesibaar is. De politieke strijd kwari echter niet tot rust en in Septemiber vaVi het vorige jaar werd Alessandri „vreedzaam" afgezet en kreeg hij een „verlof" va" zes maanden. Hij verfr k naar het buitenla,, rn vertoeft thans te Milaan. Van daar hdb'be.n de aanstichters van den nieuwen staatsgreep, een groep officieren, die het garnizoen van Santiago QP hun hand hebben, hem thans op den presidentieelen zetel tcrggeroepen. De re- volutionairen (eigenlijk comtra-revolutionai- r#n, omdat het hun blijkbaar te doen is, om het herstel van den wettigten toestand-) hdbben de regeerings-junta (raad) die uit twee generaals, een admiraal en drie bur gers bestond en het heft im handen had, en het kabinet, na bezetting van verschillende openbare gebouwen, tot aftreden gedwongen en onverwijld maatregelen genomen tot vorming van een nieuwe „jiunta" onder generaal Dartnell, en een nieuw kabinet. 1 Of de democratische oeweging die zidh tegen de maoht der oude regenten-families ridht, sterk genoeg is, om zidh zonder bloed- vergieten te handlhaven, dan wel of de ge- beurtenissen van, Vrijdag het voorspel zullen vormen van ernstige conflicten en wellicht zei is van burgerooriog, zal men af dienen te wachten. De verkiezing van 1920 heeft intusschen geleerd dat ook in Chili nieuwe krachten in de politiek hun invloed laten gelden, ten gevolge van de algemeene deel- neir. ng van de arbeiders- en rniddelklassen aan het staatkundige leven en de gedeelte- lij'ke verdwijning van de corruptie praktij- ken, om bij een presidentieele verkiezing eenvoudig de stemmen te koopen, die men noodig had. De toestand in Duitschland is nog altijd belamgwekkend, nu er in P/uisen een nieu we regeering in de maak is op grond van een stemming die aangetoond heeft, dat de voor- en tegenstanders van een verande- ring elkaar vrijwel ;rt e. nwicht houden. Terwijl 'het centrum in het rij-k den toestand nog beheersoht en Luther's minderheids- regeering ervoor uit is moeten komen, dat het nieuwe kabinet in zijn geheel „den regeeringsvorm niet wenscht te wijzigen", is het in Pruisen voor recihts de moeite waard alle krachten in te spannen om de leden van het centrum te bewerken het voor- beeld van enkele reeds ,naar rechts ge- zwenkte afv.alligen te volgen en zoodqdnde de reactie aan een kleine meerdenheid te helpen. Luikt dit in Pruisen, dan zal de reactie tegen de republiek in Beieren ver- moedelij'k nog stouter het Ihoofd opsteken. Men herinnert zich, dat Beieren reeds in Januari 1924 een memorie bij de rijksregee- ring ingediiend heeft over een wijziging van de grondwet van Weimar, die zijn bijzon- dere positie in het rijk zou erkennen. Over die memorie is nog altijd geen beslissing gevaflen, maar de nieuwe rijksregeering kan in dat stuk een aanleiding vinden, om ook dergelijike veranderingen voor Pruisen, het grootste land in het rijk, te bepleiten. Als de twee machtigste staten zich beginnen te decentraliseeren, met een duidelijike over- helling naar den monarchalen regeerings vorm, zou de republiikeinische regeerings vorm van het Duitsche rijk ten slotte wel .,Neen," snauwide de man heftig. „Dan moet ik mevrouw Maynard raad- plegen," zei Chiok. „Wilt u me een minuut of tien verontschuldigen?" Ohidk ging het vertrek uit en vond het meisje in haar kamer, buiten zichzelf van angst. ,,Ga zitten, Gwenda". Zijn stem klonk ongewoon zaoht. „Is dit de man, die je al deze jaren vervolgd heeft?" Ze knikte. ..Heb je daarom je contract verbroken?" Ze knikte weer. ,,En 'ben je zoo verdrietig om hem, Gwenda?" ,Ja, Chick," zei ze zacht. „Hij is jaren lang mijn nachitmerrie geweest. Een paar dagen geleden hefb ik een brief uit Dart- mond gekregen om te zeggen, dat hij vrij kwam en dat hij me zou komen opzoeken. Ik heb sedert geen oog diicht gedaan." „Dat begriip ik," zei Chidk vriendelijk. „Wat ga je n,u doen, Chick?" vroeg ze. ,;Ga je naar Berlijn, en, Chick, je hadt geen honderd pond ,,Dat weet ik best," antwoordde hij tot haar verlbazing. „Heb je hem een voorstel gedaan?" Hij kmikte. „Ja, dat heb ik gedaan," zei hij na een poosje, „imaar hij heeft het niet aangenomen i en ik had niet anders verwacht." Sinds hij de kamer verlaten had, had hij de ooren gespitst om een zeker geluid op te vangen, en nu hoorde hij het. ,,Sir John Welson heeft me vandaag ge- j zegd, dat je altijd anderen moet laten den- j ken, dat ze je te slim af zijn, Gwenda," zei hij. ,,Ilk denk wel, dat je broer weg is." Toen ze naar de kamer teruggingen, za- j gen ze dat diit inderdaad het geval was. De heer Maynard was verdwenen, mitsga- ders Chick's Dortefeuille met vijftig pond erf Vee Snaansohe grammatica's. >,Zie je, beste kind,'' zei Chick dien avond, I toen hij naast haar aan tafel zat, haar hand in de zijne, ,,als ik hem geld had gegeven zou hij teruggekomen zijn. Nu hij het ge- stolen heeft komt hij niet terug. Hij kan niet bij jou komen, uit vrees, dat ik er ook zal zijn. Missdhien gaat hij naar Canada en komt hij daar aan zijn eind," voegde hij er hoopvol aan toe. H'OOFDSTUK VII. De eerste koeriersdienst. De markies van Pelhorough bestudeerde niet zeer tro-uw de krant, behalve de ko- lommen gewijd aan sport en meer in het bijizonder aan de bokssport. In heel Enge- land was waarsdhijmlijk niemand te vinden die beter op de hoogte was van de verschil lende verdiensten van veder- en lichtgewich- ten, dan deze zachtmoedige jonge man, van wien de groote ,,Kid" Steel gezegd had, op de hem eigen eenvoudige wijze: „Dat jog heeft een voet als een dansende elf en een stoot als een buffel." In den rege'l wierp Chick slechts een haas- tigen bliik op de vele pagina's met laatste moeilijke verwi'kkelingen („nieuws" in Fleet Street is altijd een of andere moeilijke ver- wikkeling), maar op zekeren morgen werd zijn aandaohtgetrokken door het vetgedruk- te opsdhnift van een lang artikel en hij las het volgende: ,,TengevoIge van een inheohtenisneming door Inspecteur Fuller van; een aantal per- sonen die vermoedelijk deel uitmaken van een internationale boevenbende, is een uit- gebreide samenzwening aan het licht ge- komen, die als doel heeft valsohe Fransche en Belgische bankbiljetten in omloop te brengen. ,,Het hoofdikwartier der bende is in Brus- sel en de politie heeft het departement van Buitenlandsohe Zaken voorzien van een aantal originee) documenten. die geen twij- fel laten aan het ibestaan der samenzwering. eens niet meer dan een heel broze bolster kunnen worden. De gealiieerden neldDen ue nieuwe Duit- sUie icgceiifiig van lapiitK geuiend op ue noid uer vorige uuitsune regeering, wenke een antwoord was op de aanKondiging, aat de noorclehj^e zone aan den liinker-Kijnoever vooi'ioopig aoor de gealiieeraen nipt ont- runn,^ zou woiaen. btresemann is intus- schdn minister van buitentanusche zaiten geoieven, zooaat de aangelegentieid over de oude schijt gaat. Stresemann had in zi|n nota den wensah uitgesiproKen net materiaai, op hetwetk zij hun Desltssing helbbeu geba- seend, onverwijld te mogen ontvangen, maar de geaiheerden laten het ook ditmaal bij een „zoo spoedig mogelijke" toezegging ervan. Voor de rest is hun antwoord gehfeel afwijzend. in de gegeven omstandigineden, zeggen zij, wenschen zij zich niet met Duitschlanu in gadacJitenwisseling te be- geven of te treden in beweringen, die zij niet kunnen aanvaarden. En daarop volgt dan hun interpretatie van de bepaiingen van het tractaat van Versailles, die bij de zaak in aanmerking komen (artt. 42S en 429). Art. 428 is, votgens hun voorstelling, de essentieele bepaling in dezen, art. 429 opent den weg voor een beperlking van het in art. 428 bepaalde, bij wijze van belooning voor Duitscbland's goad gedrag. SI aat men art. 428 van het tractaat op, dan leest men: „Als waarborg voor de uit- vocring van net tegenwoordige tractaat door Duitschland, zal het Duitsche gebiad gele- gen ten Westen van den Rijn, met inbegrip van de bruggeboofden, gedurende een tijd- perk van vijftien jaar door de geaiheerden n geassocieende troepen bezet worden." Daar valt inderdaad, sehrijft de N. R. Crt, nauwelijks een speld tussohen te ste ken: de geaiheerden kunnen, wanneer zij zulk een waarborg noodzakelij.k achten, den heelen linker oever vijftien jaar lang bezet houden. Maar stel, dat Duitschland zoo kwaadwillig was, dat zij den maatregel vijf tien jaar lang noodig adhten, dan zouden zij er na vijftien jaar toch vandaan moeten. Wij kunnen dit echter laten rusten, aange zien deze mogelij'kheid, welke na vijftien jaar een toestand gesahapen zou hebben die met meer op vrede lijkt, gelukkrg niet aan de orde is. Het volgende artikel 429 begipt aldus: „Indien de voorwaarden van het tegen woordige tractaat door Duitschland getrou- welijk nagekomen zijn, zal de bezetting, voorzien in art. 428, achtereenvol/gens als volgt beperkt worden: 1°. Na verloop van vijf jaren zullen ontruimd worden (volgt de r msdhrijving van de noordelijike zone met Keulen); 2°. Na verloop van tien jaar (volgt de omsdhrijving van de middelste zone met Koblenz; 3°. na verloop van vijftien jaar (volgt de omsdhrijving van de zuidelijike zone met Mainz). Uit het geibnuik van het futurum („zal beperkt worden" in plaats van b.v. „kan beperkt worden), volgt eohter ook een ver- plicihting voor de geaiheerden (althans een steldige toezegging bij tractaat waarvan zij de heiligheid zullen moeten erkennen), zoodra Duitsohland h. i. aan de voorwaar den voldaan heeft. Zij zijn van meening, dat Duitschland te kort geschoten is, maar zullen ,,zoo spoedig mogelijk" in bijzonder- heden moeten aangeven waarin. Daarna zal Duitsdh'land voor de keus gesteld wor den hieraan te voldoen. En nadat dit ten genoegen der geaiheerden geschied is, ont- sfaat dus de verp-lichting voor de geallieer- Een der beiangrijikste ontdekkingen van In- specteur Fuller is zeker wel de namen van de leiders der bende." „Gom!" zei Chick. ,,Wie zouden dat zijn?" Hij begon ziioh een'te voelen met het mi- i nisterie van Buitenlandsche Zaken en het feit, dat de bewijzen van schuld binnen de muren. van het gebouw waren, maakte het nieuws nog belangrijk in zijn oogen. Hij wist nog niet, dat hij even gewichtig zou wordep voor de valsche munters als zij voor hem waren. Er is een aardig huis aan den boulevard des Jandins botaniques te Brussel diCht bij j de Rue Pierre, en in dit huis woonde heel rustig de heer August Li'linfelt. Hij had blijkbaar geen beroep en had niets te maken met de vele rijksbetrekkingen, die president Lincoln eens 'beschreef als ,,baan,tjes waar j men niet voor werkt." Hij was een lange, zware man, met een 1 grooten, wilden baard en, hij droeg in de revers van zijn gekleede jas een rood lintje, j waardoor hij algemeen aangezien werd voor ridder in ,de Leopolds-orde; maar in- I derdaad was het slechts het teeken, dat hij eens in zijn veelbewogen loopbaan de dank- baarheid had verdiend van een eersten minister uit den Balkan, die hem de laagste j van minst waardevolle ridderorden had t vereerd, die de Bulgaarsche regeering uit- reikt voor kleine dienstbewijzen. Op zekeren dag, toen hij in zijn over- dadig oipgesierden salon zat, ontving hij een code-telegram uit Londen, dat hem van kleur deed verschieten en de groote handen, J die het telegram vasthielden, deed trillen. i Een uur lang zat hij langs zijn baard te strijken en te staren naar het ongeluks- nieuws. Toen stond hij op, telefoneerde om zijn luiurauto en reed naar stad. Hij stapte uit voor het bebloemde terras van eon beroemd cafe en hoewe! de dag warm genoeg was om buiten te zitten, be- INGEZONDEN MEDEDEELINGEN. Voor van Handen en Geiaai <§ebruik ik altijd PUROL is verkrijgbaar bij Van Baal, Lange Kerkstraat 52. den tot ontruiming van de Keuilsohe zone. Gegeven het feit, dat te Berlijn thans een regeering aan het roer is die van nationalis- me doortroklken is, en dat van haar, naar hetgeen over de eisdhen van de geallieer- den verluiid heeft, gevraagd zal worden, de verwijdering van de veiligheidspolitie uit de kazernes, de ontbinding van het lichaam, dat een nieuwen generalen staf zou vormen enz. gelooven wij niet, dat de zaak zich ge- makkelijik zal laten afwifckelen. GEEN GEMEBNTERAAD, GEEN CANDI DATE N, GEEN K1EZERS. Het was ecn aanvankelijik eenvoudige kwestie van vuilverbranding die er tenslotte in slaagde het gemeenteleven van Meudon, een idylilisCh plaatsje bij Pqrijs, grondig te schokken. Alle gemecnten hebben vuil. Ook Sevres heeft vuil, ook Ville d'Airay, ook Garches, en zelfs het lieflijke Meudon heeft vuil. Maar niet alle gemeenten hebben voldo'ende geld om dit vuil door mididel van verbranding weg te vagen van de aarde. Dies overwogen de wijize raden van voornoemde gemeenten of zij niet vuiltje bij vuiltje zouden ieggen in een groote fabriek en dan het intercom- munale vuil eendraahtig te zamen verbran- den. Aldus werd besloten, en bovendien werd met algemeene stemmen op een na Meudon aangewezen als de bevoorrechte plaats, die de Centrale Vuilverbranding on haar gebied zou mogen zien verrijzen. Die eene stem tegen was van Meudon, dat geen prijs stelde op de installatie en zelfs dudhi- te, dat het vreemdelingenvefkeer er niet door zou worden bevorderd als de vuilverbran- derij in zijn fraaie dreven zou worden be- oefend. Meudon trad uit de combinatie. De anderen lieten het er niet bij, en het resultaat was, dat de prefect van Seine-et Oise decreteerde, dat daar en daar in Meu don met den bouw moest worden begonnen. De gemeenteraad van Meudon, gerug- steund door een ziedende verontwaardiging der bevolking, trad onmididellijk en bloc af, overwegende dit en dat en ten slotte van oordeeJ, dat de belangen van de gemeente in hyigienisdh zoowel als in aesthetisch op- zidit door het besluit van den prefect zou den worden geschaad. Zondag zou een nieuwe gemeenteraad worden gekozen. Maar de bevolking van Meudon gaf blijk van een roerende en groot- sche soilidariteit. Niemand liet zich candi daat stellen, niemand ging in een stem- bureau zitten, niemand ging sten ms-n. Meudon negeerde gansohedijk de heele ver kiezing. Er wordt nu een nieuwe verkiezing uitgesdireven, natuurlijk ook zonder resul taat. En dan komt er een „speciale com- missie" om Meudon tebelheeren. gaf hij zich toch naar de donkere, ietwat geheimzinnige eetzaal. Hij zooht zich een plants aohterin en, bestelde een aperitif. Eenige oogeniblikiken later voegde zich monsieur BileTbij hem, een klein, mager mannetje met een vervaanlijke snor en ze praatten over het weer en den aanvang van het racesseizoen en de nieuwe opera, totdat de kellner aan hun verlamgen voldaan had. Toen haalde Monsieur Lilinfelt zonder eenige inleiding het telegram uit den zak en legde het op tafel. Monsieur Bidet las en begreep. Blijkbaar was Henry niet tevreden met twee duizend francs per week", zei Mon sieur Lilin 1 elt bedaard, ,,en hij heeft zich zeker ingelaten met die Ameri'kaansche mensohen, waarover hij ons schreef." Monsieur Bilet knifcte en draaide zijn vervaarlijke snor op. ,,I!k heb altijd geweten, dat Fertelot de beste van de twee was", zei hij, wijzend op het telegram, dat blijkbaar door Fertelot afgezoniden was. „Wat zullen we doen?" vroeg hij. Duitschland?" De man met den baard sohudde het hoofd. ..We hebben nog den tijd en de Brussel- sahe politie zal niets doen, voordat ze de bewijsstukken in handen heeft." Om met goede gevolgen inbreuk te maken op de wetten, heefit men juist die kalmte en dat inzioht noodig, waarover Monsieur Li'linfelt besohikte. „A1 ze telegrafisch benicht zenden?" Monsieur Lilinfelt streeks langs den baard en glimlachte. ,.ln dat geval, mijn waarde Bilet, zullen alle stations bewaakt worden en zit de po litie ons al op de hiielen." Hij keek onverschillig rond. Van waar hij zat kont hii door de groote open ramen het heele terras van het cafe overmen. (Wordt vervolgd.) i e I

Krantenbank Zeeland

Ter Neuzensche Courant / Neuzensche Courant / (Algemeen) nieuws en advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen | 1925 | | pagina 1