ALGEMEEN NIEUWS
EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANPEREN.
PUROL
No. 7698.
Woexisdag 17 December 1924
J aargang.
H. E. Kantoorhouders
ScArale Imid?
Kloo&terhal&em
ABONNtMEfcTSPRIJS
BIHNENLANO.
fKlTHLITOH.
BUITENLAND.
euzen U. pei
voor buiten
Voor birmen l ei Neuzen J 1,40 per 3 maari tie.
Voor 't pverie buitenland f
inaandei
Voor Ned. Indie en Amerika f 2.70 p«i
,-t j 1,80 per 3 maanden Bij vooruitbetaling fr. per post /J6,60 perjaar
3 35 per 3 maanden Abnnnemente- voor't buitenland alleen bij vooruitbetaling.
Wegens het Kerst-
^feest zal V r ij d a g
,n26 December GEEN
nummer van dit blad verschijnen.
Beleefd wordt verzocht adverten-
tiSn voor het nummer van a.s Woens-
dag vdor 10 u u r in te zenden.
Onze abonne's in
'het Buitenland worden
dringend verzocht het
verschuldigde abonnementsgeld voor
1 Januari a.s. in te zenden Bij niet-
ontvangst voor dien datum wordt
het abonnement gestaakt
Voor Belgie, Frankrijk en Duitsch-
land, is de abonnementsprijs bij
vooruitbetaling f 3,35 per kwartaal,
voor Amerika en Ned. indie f 2,70.
DE UITOEEFSTER.
worden verzocht het abonnements
geld over het 4e kwartaal 1924
van de Ter Neuzensche Courant,
ten spoedigste te zenden.
DE UITOEEFSTER.
NEDERLAND EN BELGIE.
Het bericht omtrent de komst te's Graven
hage van een drietal Belgische officieele
persoonlijkheden (prof. Boucquin. baron
Van Zuyfen en de direeteur g- neraal van
het departement van Buitenlandsche Zaken
De la Ruelle) tot het houden van hespre-
kingen, heeft aanleiding gegeven tot ver-
schillende commentapen.
Van bevoegde zijde wijst men ons er op,
schrijft de Tel dat deze h-ereu hier niet
zijngekomen als gedelegeerden der Belgische
regeering, doch dat zij in hun kwaliteit
van deskundigen hier met eenige Ned-r-
landsche deskundigen omtrent technisehe
kwesties, waarbij beide Landen nauw zijn
betrokken, van gedachten zullen wisselen.
Intusscben verneemt men dat men in
welingeliclite kringen deze besprekingen
beschouwt als de inleidiug tot een mogelijke
nadere gedachtenwisseling, die, naar men
hoopt, zal kunnen leiden tot de detinitieve
oplossing der verschillende kwesties, welke
nog tusschen Nederland en Belgie hanuende
zijn, jjeventueel met terzijdelating van het
politieke element, dat aan sommige dezer
is verbonden
EERSTE KAMER.
Postcheque- en girodienst.
Blijkeras de memorie van antwoord over
het wetsomtwerp tot wijziging van art. 22
van de Postwet, zooals dit is gewijzigd en
aanigevuld bij de wet van 17 Feb man 1921
(postcheque- era girodienst), meerat de re
geering, bat voor de vrees, dat het publiek
door de afschaffing der rente minder van
dezen dienst zou gebruik maken en geen
bedraigne van eenige beteekemis daarbij zal
la ten steam, vooralsnog geen ernstige grond
bestaat.
De juiistheid van de opmerking, dat de
afschaffing der rentevergoeding voor de
minder kapitaalkrachtigen onbillijk zou wer-
ken, kan door de regeering niet worden
erkeftd.
Het is niet de teak van den postcheque-
en girodienst om gelegenheid te geven tot
het plaatsen van gelden tegen rentevergoe
ding aan hen, die bunne gelde.n met als
bankdeposito kunnen geplaatst krijgen.
Aan den wensch om allie stortingen van
f 500 em lager v.rij te stellen van het thans
verschuldigde recht van 5 cent per storting,
kan geen gevolg worden gegevera. Dit recht
kan voor dergelijke bedragen, voor.al opk
waar het gireeren koste.loos geschiedt, raiet
te bezwarend worden geacht. Aijpescheiden
nog, dat van een dergelijke vrijstelling zou-
de kunnen worden gebruik gemaakt, om
stortingen van bedrageni boven f 5O0 vrii
yara recht te doem geschiedera (door verdee-
linn van: die bedragen over siommen van
.f 500 en minder), moet ook in het oog wor
den gehouden, dat door zoodanige vrijstel
ling, de inkomsten van den dienst gevoelig
zouden worden getroffen, aangezien het
overgroo'te deel der stortingen een bedrag
van f 500 niet te boven gaat.
De zegelbelasting is op den postcheque-
en girodienst niet toeoasselijk verklaard, uit
hoofde van de overweging, dat ook overi-
gens voor a He formulieren, welke in den
postdienst gebruikt worden, vrijstelling van
zegel bestaat.
HET VERVOER VAN BENZINE EN
PETROLEUM.
De Minister van Waterstaat, heeft aan
de Gedep. Staten der provineies geschreven:
Van verschillende zijden wordt mijn aran-
dacht gevestigd op het brandgevaar dat het
vervoer van benzine, petroleum, en derge
lijke brandbare stoffen oplevert, inzonder-
heid het vervoer langs wegera, dat, door het
toenemende verkeer met motorrijtuigen ge
schiedt omder in belangrijke mate verarader-
de omstandighedera. Daarbij wordt gewe-
zen op het onlangs op eera weg te Lonneker
in brand gerakera van een vrachtauto, gela-
den met e'en groote hoeveeuheid van" g'e-
noemde brandbare stoffen, welk ongeva!
echter door gunstige omstaradigheden tot
geen ernistiger gevolgen heeft geleid. Ook
het meevoeren van berazine in autobussen,
zooals dit thans plaats vindt, zoude uit een
veiligheidsoogpuint te wenschen laten.
De vraag rijst in hoeverre aanleiding
zoude kunnen bestaan, van regeeringswege
ten deze tot het treffen van maatregelen
over te gaan. In verband daarmede zou ik
het op prijiS stellen, van u te vernemen, of
zich de laatste jaren in uw provincie onge-
vallen van, vorenbedoelden aard hebben
voorgedaany en, zoo ja, welke, alsmede tot
welke besc'houwiragen de kennisnemi.rag van
het vorenstaande overigens nog aanleiding
geeft.
Uit het Engelsch
van Edgar Wallace.
(Vervolg.)
zei ze verbaasd. „Wat doe jij
Chick!"
hier?"
,Hij is op straat gezet," zei Maggie en
keek raaar de klok, ,,en het is tijd om Samuel
eten te geven."
Chick hielp Gwenda bij het uittrekken van
haar mantel en gaf haar een overzicht van
den avond.
„Je hebt haar dus gezegd, dat je weg-
ging, omdat ik er raiet meer was?" zei
Gwenda. Chick, je bent een schat. Ja, het
is een vermoeiende avond geweest, Solburg
heeft ons een scene aldoor .maar over laten
spelen, op het eind kon ik wel huilen."
Ze zuchtte diep.
„Jij bent tenminste hier. Heeft Maggie
zittem uitweiden over de pitch ten en verant-
woordelijkheid van het moederschap?"
„lk heb medelijden met mevrouw Brad-
shaw," zei Chick.
„Dae als een van ons en noem haar Mag
gie," zei Gwenda lachend. „Maar jij hebt
met iedereen medelijden, Chick".
„lk heb natuurlijk medelijden met Sa
muel," gaf hij toe. „Maar ik kan me haar
standpunt inderaken." Hij trok rimpels in
ziijn voorhoofd. „lk wou, dat een mensch
DE TOESTAND.
Op de terugreis van Rome heeft Austen
Chamberlain zijn tweede gesprek met Her-
riot, die ongestelder lijkt dan de» eerste
berichten het lieten voorkomen, gemist.
Dit was ongetwiijfeld schrijft de N. R.
Crt. een streep door Chamberlain's rekening
geweest, want het was uitgelekt, dat de
gedadhtenwisseling over eenige kwesties
van hooge politiek tusschen hen nog niet
ten eimde gebracht was. In plaats van den
eerste-Miinister, ontmoette Chamberlain nu
Clement el, den Minister van Financien,
Bergery, Herriot's kabinetschef, en de la
Roche, directeur aan het departement van
buitenlandsche zakera. Clemen,tel kon al-
thanis de kwestie van de rransche schuld
aan Eragelanu met item bchandelen. Het
staat rau wel vast, dat rrarakiijk niets del i-
nitiefs te Washington afgesproken heeft
over de regelirag van zijn scnuld aan de
Vereenigde Staten, waaivan Engciand het
preferente karakter raiet wil erkennen era dat
Clementel de geruststelkirade verzekering
heeft kunnen geven, dat/er te Washington
alleen sprake is gewe>. "t van voorloopige
onderhandelingen.
Het oprakelen van de schulden tusschen
de geallieerden onderlirag heeft de Fran-
sche oppioisitie aanleiding gegeven tot eenige
aanvallen op Herriot's beleid. Men verwijt
hem in de eerste plaats, dat hij zoo zwak
is geweest om op de Londensche conferen
ce de kwestie van de Duitsche herstelbeta-
liingen te scheiden van die van de schulden,
tusschen de geallieerden. In de tweede
plaats laakt men het als onvoorzichtig, dai
hij aanvantkelijk met Washington over fun-
deeriing van schuld. heeft gesproken, zouder
Engeland erin te kennen. Het lijkt dat Her-
riot zich voorloopig raiet hiertegen te weer
.zal kuraraen stellen^ want men spreekt ervan
dat hij, zelfs als de acute onfsteking aan zijn
been genezen is, nog eenige weken rust za!
behoeven.
Intusschen, zal de conferentie tusschen de
Ministers van Firaancien, die op 6 Januari
te Parijs begint, gelegenheid geven, de
bovengenoemde dingen veer met elkaar in
verband te brengen. Op de agenda ervoof
staat de verdeeiling van de Duitsche betalin
gen volgens de regeling van Dawes, maar
het zal niet moeiliijk zijn, liier die kwestie van
de schulden der geallieerden aan vast te
knoopem. Het is geen geheim, dat het En
geland onverschillig is, uit welke bron het
betaliinigen zou krijgen en dat het ook ge-
noegen zou nemen met een zeker part van
Franikrijk's vorderingen op Duitschland. Met
dat al heerscht in Frankrijk zekere gevoelig-
heid, omdat men op g-ond van vroegere
Engelsche verzekeringen had meenen te
mogen aannemen, dat de redelijkheid van de
nieuwe Fransche regeering i,n zake de Duit
sche schadevergoeding, die z.ij inderdaad te
Londen betoond. he: ft "id. ^°u worden
met schappellijkheid van Engeland's kant
bij het iranen vara zijn schuld van Frankrijk.
Tegelijk brengt men in herimnering, dat Bal
four verleden. jaar van zeer tegemoetkomen-
de voornemens hlljk had gegeven door het
aanbod om de helft van zijn aanspraken op
de geallieerden te laten vaillen, Zaterdag
hebben wij, intusschen hier melding ge
maakt van, de geruchten, volgens welke de
nieuwe Engelsche regeering een groote po
litieke coneessie zou wililen doen, do'or aan
den Franschen wensch naar veiligheid te-
gemoet te komen met een bijzonder militair
pact, gepaard met diplomatieke afspraken
betreffende Egypte en Marokko op den voet
van 1904. Het gevoel van, meerdere veilig
heid ziou dan Frankrijk bereid vinden, geld
dat het araders voor wapeniragen, besteedde,
aa,n Engeland af te dragen.
De ziekte van Herriot heeft in, de han-
gende onderhandelingen een onzekerheid
gebracht, die nog grooter zou worden, in
dien er spirake zou moeten zijn van het kie-
zen van een oovolger voor hem.
Chamberlain heeft juist op het oogenblik
dat hij interessant had kunnen worden,
Maandag in het Lagerhuis het stilzwijgen
bewaard. Wij bedoelen, schrijft de N. R.
Crt, de passages, waarin hij.de gedachten
wisselingen met Frankrijk en Italie aan-
roerde. Zulke vertr'ouwelijke gedaehten-
wisselingen, zeide hij, zouden hun waarde
verliezen en voortaan onmogelijk worden,
als ieder deelnemer eraan een volledig over-
1NGEZONDEN MEDEDEEL1NGEN.
hclpt direct
babies kon koopen," zei hij, „net als poesen
en kanaries."
„Bied het Alaggie niet aan, want dan
krijg je hem ook," waarschuwde Gwenda
proestend. „Je moest een kinderbewaar-
plaats oprichten. En van kinderen, gespro
ken, ik derak er in eens aan, dat Solburg den
heelen avond een jeugdigen journalist bij
zich heeft gehad. Solburg is niet kwaad en
vain midd-ag was hij geweldig aardig tegen
je maar hij heeft een rare opvatting van
sommige dingen, en hij zou bijna alles willen
doen, terwille van reclame. Hij doet altijd
wat bijzonders bij een premiere."
„Wanneer is de premiere?" vroeg Chick.
Ze schudde het hoofd.
„Dat zeg iik je niet era ik wil niet, dat je
het weet. Lees dus als je blieft de eerste
dagen geen kranten. Ik ziou aan den grond
genage.ld staan, als ik jou vooraan zag zit-
ten."
Mijraheer Solburg's waardeering voor re
clame bleek den volgenden morgen. Chick
had een onrustigen raacht tengevolge van
de vreemde omgeving. Hij stond dus vroeg
op en belde aan de deur van het bovenhuis
n;ig voor half acht.
Tot zijn verba zing was Maggie op en ge-
kleed.
„Schrik maar niet, dat iik geen ochtend-
japon aan heb," zei ze lachend. „Kom boven
ontbijten, Gwenda moet je iets laten zien."
Dat iets was een krant, waarin aange-
kondigd werd', dat „de Markies van Pel-
borough slechts voor een enkelen avond
voor den eersten keer ten tooneele zou ver
schijnen," in het drama „Verloren Levens."
,,De markies zal een der gasten zijn in de
groote balzaal-scene."
zicht van het gebeurde en gezegde gaf.
Dus was hij onvolbdig. Van de kwestie
van Frankrrjk's schuld aan Engeland en
den veiligheidswaarborg voor Frankrijk werd
alleen de eerste terloops en a s onbespreek-
baar Vermeld. Maandag bebben wij intusschen
reeds in het licht gesteld hoe storend de
ziekte van Herriot gewerkt moet hebben
op zijn gedachtenwisseling met Frankrjjk.
Dinsdag opperde de Morn Post de meening
dat zijn ge-prekkeu niet tot detinitieve
besluiten geleid hebben en datenkele kwes'ies
misschien niet eens aangeroerd zijn. En
ook de Morning Post legt er den nadruk
op, dat de „onge ukkig" ziekte van Herriot"
en de „onzekere politieke toestand in Frank
rijk" de oplo«sing van verschillende vraag-
stukken die met Duitschland in verband
staan, niet gemakkelijker maken.
Zoodoende hebben wij ook nog altijd
niet de minste aanwijzing, hoe het moet
gaan met de ontruim ng der Keulsche z me
op 10 Januaii, van welker bevredigende
regeling. naar men thans in frankrijk
argwaant, Duitsch and het opgeven van
allerlei ezwaren bij de Fransch Duitsche
onderhande ingen over een handelstractaat
afhankelijk zou maken. Het eenige wat
opmerkelijk was in de rede van Chamberlain
was zekere warmte in zijn toon tegenover
de vroegere oorlogsbondgenooten, die libe
ralen bladen aanleiding geeft tot het ver
moeden dat hij streeft naar een herstel van
de oude entente.
Het arbeidersorgaan, de Daily Herald,
ziet in zijn terughouding aanleiding om van
terugkeer tot de geheime diplomatic te
spreken. De arbeidersregeering heeft ech
ter in die opztehx geen achoone l«i, ,iange-
zien zij er in de onderhandelingen met
Sowjet-Rusland evenmin afkeerig van ge
weest is Wat hamberlain over Egypte
zeide, bevatte feitelijk niets nieuws. Wq
wisten dat Engeland den Volkenbond er
buiten zou houden Van den beginue al
aan heeft het te verstaan gegeven, dat het
zich beriep op art 21 van het handvest,
volgens hetwelk dit in geen enkel opzicht
de geldigheid van reg onale overeenkomsten
als de Monroe-leer aan mag fasten, en
Chamberlain beriep zmh daar nu, voor het
eerst in het parlement, in alien vormen op.
Te Geneve heeft men daarom ook het ver-
zoekschrift van tut Egyptische parlement
om tusschenkomst, fluks in het archief
geborgen
Op vragen aangaande het protokol van
Geneve whs Chamberlain ten eenenmale
onvoorbereid. De eerste Britsche kabinets
raad over het stuk was gehouden op den
dag van zijn vertrek uit Londen Dit moge
zoo zijn, maar den 19en November verscheen
reeds de officieuze verklaring te Londen
dat de Engelsche regeering den Volkenbond
had verzocht het protokol niet aan de orde
te stellen in de vergadering van den Raad
te Rome, met de toevoeging/.Lit mag
niet worden opgevat als te beteekenen, dat
het protokol ter zijde zal worden gesteld"
dit als terechtwijzing aan de vaak uitstekend
ingelichte Daily Telegraph, welke het ver
zoek gekenscliptst had als een diplomatiek
euphemisme vo r een weigering van ratificatie-
In vrag n en antwoorden is de beruchte
brief van Zinowjef nog eenmaal uifc <d«
vergetelheid opgehaald, waarin hij nu wrf
verder zal rusten. Chamberlain overstelpte
de laatste twijfelaars of wie ervoor doo«
wilden gaan. met nieuwe bewijzen vooir
zijn echtheid. Als het erop aankomt
keuze te doen tusschen de *aarheidslief&t
van het Britsche kabinet en die van Zinowjei,.
is het niet moeilijk in het voordeel van
eerste te beslissen.
DE MOORDENAAR VAN DEN TSAAR
IN BELGIE?
Te Brussel loopt het gerucht, dat era.
van de Russische bolsjewiki, die persoonlijk'
medewerkte bij de executie van den TsaJ/r
Nicolaas, zich bevindt onder de groep
communisten, die in Brussel hun toevlutAc
hebben gezocht na hun uitwjjzing uit Par^R.
Zgn naam zou zijn Dolobordoff. en na««
beweert, dat hjj een geheime agent va*
Moskou is.
TER NEUZEN, 17 DECEMBER 1924.
GEMEENTERAAD VAN TER NEUZEN.
In de Dinsdag gehouden vergadering lier-
dacht de voorzitter het overleden lid de hee?
R. Nolsora, die sedert 1915 i,n den raad eer,
vooraaras'taarade plaats bekleeode era wiens
nagedachtenis in aangename herinnering
zail blijven.
Een schrijven van de Kamer van Ko-op-
haradel era Fabrieken, waarin in overweging
werd gegeven bij uitvoer van vlee&ch ee».
deel van het keurloon te restitueeren, wetti
voor kennisgeving aangenomen, aangeziei
deze gemeenfe een, zeer laajg keurloon he't
n.1. 1 voor eera rund, 75 cent voor een var-
kera, 50 cent voor een schaap, kal of geit.
terwijl andere gemeenten 5 voor een rune
en; f 2,50 voor een varken rekeraen. De hcer
Colsien kwam op tegen de voorstelling van-
Burg, en Weth. in hun preadvies gegevea,.
dat het vleesch te Ter Neuzen in den regel
hooger ii.s dara in andere plaats era. De voor-
zitlerhield dit staande en noodigek herai Us
voorzitter van den Slagersbond uit, dat c<e.
bond de prijzen in de verschillende p.laatsra
van Zeeuwsch-Vlaanderen geldend, maar
eens moet publioeerene
Een schrijven van Burg, en Weth. met era
rapport van den gemeerate-bouwmeester, be
treffende de overstrooming in den. nacht van
1 op 2 November, waarin de vera ratwoonie-
lijkheid van het gebeurde feitelijk aan ft-
kortkoming van den rijkswaterstaat w^rdt
geschoven, gaf aanleiding tot uitvoerige h< -
spreking era velerlei eritiek. De heer ScheGe.,
die bij 's rijkswaterstaat had opgestokm
noemde het openimaken der schuif dea
nachts van gemeentewege oraveraratwoondie-
lij.k en dat dus de gevotgen der handelwqze
wezen er op, dat de gemeentebouwme&sHcr
zich Zaterdagsnamiddags persoonlijk hsr1
1NGEZONDEN MEDEDEELINGER
Gesprongen Handen
Ruwe Schrale Huid
Springende Lippen
©n Huidwondjes
Gwenda hi eld de krant vast, terwijl hij
hardop las.
„Zoo is Solburg", zei ze boos. „Ik wist,
dat hij zoo iets in het §child voerde.'
„Maar ik ga niet!" zei Chick verontwaar-
digd. „lk ga natuurlijk raiet."
„Neen:, natuurlijk'', zei Gwenda verwij-
tend. „Maar liedereen' vara het publiek zal
den een of anderen figurant aanwijzen en
zeggen: „dat is de markies", en dat is al
wat Solburg verlangt. Den volgenden dag
zal hij bekerad maken, dat je tengevolge van
oragesteld'heidi raiet kon verschijnen. Hij
heeft zijn reclame gemaakt en dat is al,
waar het hem om te doen is. Het is te bar!"
Hoe „bar" het was, ontdekte Chiiok, toen
hij op kantoor verscheen. Hoewel het vroeg
was, werd de deur belegerd door journa-
listera. Als Chick gewacht en gesproken
had, dan zou mijn ontkenning gedrukt zijn.
Ira plaats hiervan liet een waarschuwing van
den boekhouder die niet als waarschu
wing bedoeld was hem naar de naast-
bijzijnde telefoonoel Snellen om den heer
Laither op te bellen en hem te smeekera, de
journalistan weg te sturen. Waaraan de
heer Leither gevolg gaf door de waarheici
van het bericht te bevestigen. Want Leither
behoorde tot degenen, die lijnrecht stonden
tegenover Mrs. Shipmet en onvoorwaarde-
lijk geloofde al wat gedrukt stond.
„Het spijt me, jongeralief mijn waarde
Pelborough", zei hij, toen Chick heimelijk
het kantoor binnengeslopen was. „Het had
best waar kunnen zijn. Waarom zou je niet
aarr het tooneel gaan? Het is een dood-
fatsoeralijk beroep. Ik heb verschillende
I prima „leven;s" van het tooneel gehad. Een
I polis voor tienduizend pond".
„Solburgh's leven is niets waard, als ik
hem vandaag te pakken krijg," zei Chick
nijdig.
,Hij was niooit een goed leven, beste Pel-
borough", zei Leithner ernstig.
Chick's positie op kantoor werd nu v.
ontrustend. Het schrijven van brieven era
het bijhouden van het dagboek was werk,
dat hij gemakkelijk aarakora en dat niet ve'ei
iraspanning vereischte. Maar het dagboek
was gegeven aan den boekhouder en de
typiste moest brieven adresseeren.
Chick had hlijkbacTr niet anders te doen,
dan sti'l te blijven zittera, telkens als de lieer
Leither hem op den sdnouder klopte, of te
antwoorden, als hij "aangesproken werd met
„mijn waarde Pelborough". Het verzeke-
riragskantoor werd veel drukker bezocht dan
in langen tijd het geval was geweest. De
menschen spraken tegen Leither, maar ze
keken naar Chick. Dit liet den raieuwbakken
edelman vrij koud. Hij vond het afleen ver-
velend, dat zoodra hij iets nuttigs kon doen,
het werk hem uit handen genomen werd
door een van zijn collega's.
Het was: „Laat mij dien inktpot even
vullen", of: „Laat mij dat vloei vernieuwen'
totdat Chick in wanhoop figuurtjes begon te
teekenera op zijn vloeiblok. Zelfs dan stond
het person-eel om hem heen en prees hem in
koor.
Dien avond at hij alleen met Maggie. Ze
was heel ernstig en hij meende, dat ze gc-
huild had. Het kwam zeker door haar on-
derhoud met Brancsome en het weigeren
vara het contract. Hij herinnerde het zich
era had medeliiden met haar.
„Qwenda komt natuurlijk ntet thuis eten"
zei ze, en Chick begreep niet, waarom dit
PUROL verkrijgbaar b§
Fa. A. van Ove beeke—Leitws.
^natuurlijk" was. Misschien moesten re
vandaag nog langer en vermoeiender repr-
teeren. Hij was van plan geweest, tegen
haar zln in, toch te weten te komen, was-
neer de eerste cjpv.,erin-g was, raiaai hij k.-.-il
het vergeten.
„Je vindt me zeker een vreeselijk menscb:*
vroeg Maggie voor den derden keer ged»-
rende den maaltijd.
Ik virad meraschen nooit echt vrees el ijkT
zei Chick. „Toen ik leerde boksera, zeuknt
ze me, dat ik voor alles een hoogen d»E*.
moest hebben van mijn tegenstanders
dat waren rare kerels. Als ik hen
vreeselijk viind, waarom zou ik jou dan vree
selijk vinden? Het is jammer, dat je ti8
vain Samuel houdt
„Nog een paar aardappels?" vroeg Mag
gie bijraa ruw.
Toen de maaltijd geeindlgd was en tie
tafel afgenomen, kwam Maggie terug in tk
eetkamer, waar Chick zat te lezen era tot zija
verbazing was ze gekleed om rait te gaan.
„Zou io een oogje op Samuel wfbw.
houden? Ik ga een uurtj-e uit" zei ze. JSk'
derak niet dat hij voor elf uur wakker zaS
worden, ga dus maar niet maar hem toe.
Chick glimladite.
„Ik zal met beide ooren lraisteren", zei
hij.
Ze giraig naar de deur, aarzelde en kwam
terug. Toen, vdor dat Chick besefte, wat ze
deed, bukte ze zich en gaf hem een zoen.
,,Je bent een goede jongera", zei ze en v;at
verdiwenen vddrdat hij iets kon zeggen.
„Geml", zei Chick tenslotte, want nieis
bekoorlijkers dan een ongetrouwde tan-te
had Item ooit gezoend.
(Wordt vervolgd.)
tfvwiftv CWWW \nmtum
11)
PUROL in Doozen 30.60.90ci TubeSOv
Bij Apotha'cers en Qrogisten
