ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
UITITOODIGING.
^TiT¥ eTl'Fn o7
No. 7654.
Vrij dag 5 September 1924.
64e Jaargang.
Blaise Pascal.
ABONNEMENTSPRIJS:
Gemeente-Begrooting.
Keelontstekms
Abdijsiroop
BUITENLAND.
Voor binnen Ter Neuzen 1,40 per 3 maanden Voor buiten Ter Neuzen fr. per post 1,80 per 3 maanden Bij vooruitbetaling fr. per post /6,60 per jaar
Voor Ned. Indie en Amerika 2,70 per 3 maanden Voor 't overig buitenland /3,35 per 3 maanden Abonnementen voor't buitenland aileen bij vooruitbetaling.
m HBST EJ BIjA D.
r en de melk voor
het georuik goed te koken.
Iemand heeft er eens terecht op gewezen,
dat men Pascal niet onder de groote man-
nen van zijn tij.d kan en mag rekenen, om-
dat zijn uitwendige omstandigheden zoo
schitterend waren. „Wanneer maninen als
Richelieu en Mazarin, Turenne, Conde en
Luxembourg aan ons oog voorbij gaan, en
wij zien naar dien eenzamen en vaak ver
geten. Pascal met den ijzeren gordel vol
scherpe punten om het bloote lichaam"
zoo schreef dr. Cramer, „dan is er in die
verschijning weinig, wat haar te midden
van den, glans harer omgeving in het oog
doet vallen". Zoo is het. Hii was ook geen
dichterlijk genie als Corneille, Moliere of
Racine; hij bezat evenmin de redenaars-
gaven van een Bossuet of anderen zijner
tijdgenooten. Men mag dan dankbaar er-
kennen, dat zelfs een man van zoo geheel
andere geestesrichting als Voltaire, de
„Provinciales" van Pascal het eerste ge-
niale boek inproza heeft genoemd, hij
stond to,ch tegenover die alien.
Pascal is niet aileen een Franschman uit
de zevemtiende eeuw, maar een mensch, die
aan alle eeuwen, behoort. Neander noemt
Pascal: „den wijze voor alle eeuwen". Nu,
hij is ook beroemd om zijn uitvindingen op
wiskundig en natuurkundig gebied. Zijn
proeven, genomen in Normandie en op den
toren van den Saint-Jacques te Parijs, die
het vermoeden, reeds vroeger door Torri-
celli geuit, volkomen bevestigden, en waar-
uit hij aanleiding nam tot het schrijven van
een verhandeling over den luchtdruk en het
evenwiicht van vloeistoffen, de uitvinding van
zijn rekenmachine, die dienien moest om
zijn vader, intendant te Rouaan, het reke
nen gemakkelijker te maken, zijn nota
bene reeds op 16jarigen leeftijd geschre-
ven! verhandeling over de kegeldoor-
snede, en zijn uitkomsten met betrekking
tot de kansrekening, hebben hem reeds een
onveVgankelijken roem bezorgd op natuur
kundig en wiskundig gebied. De „wet van
Pascal": dat de drukking op een vloeistof
in een gesloten vat geoefend, zich naar
alle zijden met onverminderde kracht voort-
plant, leerden velen onzer reeds op school.
Maar hoe vreemd zal nu niet menigeen op-
kijken, wanneer hij of zij verneemt, dat die-
zelfde man niet aileen is geweest een geloo-
vi,g Christen, terwijl tegenwoordig toch
zoo menigeen denkt, dat degelijke kennis en
beoefening Van de natuur onmogelijk daar-
mede kan samengaan, maar dat hij in
zijn „Gedachten" een warme verdediging
heeft gegeven van het christelijk gel oof, die
nog tegenwoordig als model kan dienen.
Over zijn leven willen wij hier rets mede-
deelen.
Pascal heeft een heel moeielijk leven ge
had en dat vooral door zijn zwaikke ge-
zondheid. Zijn wetenschappelijke onder-
zoekingen grepen zijn zwak gestel erg aan.
Er was vaak geen remman meer aan. Iede-
ren dag, van zijn 18de levensjaar af, had hij
pijn. Geboren werd hij 19 Juni 1623 te Cler
mont in Auvergne. Zijn vader bekleedde
in zijn geboorteplaats een rechterlijke be
trekking. Hij was no. 2 van drie kinderen.
Zijn moeder stierf reeds in 1626. Vooral
met zijn jongere zuster 'Jacqueline was
Blaise nauw verbonden. Quack zegt: „De
christelijke wereld levert zeer weinig trek-
ken of gebeurtenissen op, die in aandoen-
lijikheid kunnen wedijveren met die geheel
eenige verhouding, waarin deze twee per-
sonen tot elkander stonden". En daarvoor
zijn dan vooral twee oorzaken te noemen.
Hij toch was het, die deze zuster van het
wereldsche leven harer omgeving afriep en
haar oog voor een ernstiger levensopvat-
ting opende, en Jacqueline was het, die ten-
slotte haar vurige gebeden verhoord en haar
waarschuwingen em vermaningem met zegen
bekroond zag, toen eindelijk haar breeder
de genietingen van het wufte leven te Parijs
vaarwel zei, en in de eenzaamheid van
Port-Royal-des-Champs zijn God gimg die
nen in eenvoud en waarheid.
Wat men zijn „eerste bekeering" noemt
dat valt in 1646, toen hij dus 23 jaar oud
was. Dit gebeurde nog te Rouaan, waar
Bailleul de la Bouteillerie en Bailleul des
Landes, twee dokters, die zijn vader langen
tijd onder behandeling hadden gehad.
Blaise Pascal kwam zeer onder den indruk
van hun ernstige beschouwingen, die veel
geleken op de denkbeelden van Cornelius
jamsen, die in 1638 als bisschop van Ype-
ren was gestorven (en vviens werk, getiteld
..Augustinus" pas ma zijn d'ood uitkwam in
1640)Het was alles sterk gedrenkt in den
eeest vtin Augustinus. Pascal ging nu eerst
de groote tegensielling gevoelen tusschen
den ernst van het Christendom en de zede-
lijke slapheid van het leven der wereld. En
voor het eerst begon hij te begrijpen, dat
gelooven nog iets anders was dan een uiter-
lijke godsdienstigheidi, waarom hij zich tot
nu toe temidden van zijn drukke en inge-
wikkeide wiskundige studies al heel weinig
had bekommerd. Toch was het rniet, dat hij
voor dien tijd een ongeloovige was geweest,
neen. Prof. Van Dijk zegt zoo terecht:
..Pascal, godsdienstig opgevoed, had tot
no^ toe meer aan zijn .Ma'hesis dan aan
den gcdsdienst gedacht. Hij was gods
dienstig op de manier, waarop nog bijna
alle memschen dat zijn voordat zij het wer-
kelijik wo,rden!" En van Blaise ging nu
weer, zooals wij reeds zeiden, imvloed uit
op zijn zuster. Dit begaafde 20jarige meis-
je, dat door haar dichterlijke talenten zelfs
de bewondering van een Corneille opwekte,
was in haar kring zeer gezocht. Maar
thans gaf zij haar liefde voor de poezie op
en trok zij zich uit de drukke samemleving
terug, om zich uitsluitemd aan godsdiens-
tige gedachten te kunnen wijdern. Bij een
zangersfeest, 8 Dec. 1640 te Rouaan ge-
houden, had zij door een gedicht op de ,,on-
bevlekte ontvangenis" den eersten prijs be-
haald, maar nu. was dat alles voorbij en...
voorgoed. ^nders was het met haar broe-
der, bij wlen de ernstige indrukken weer
vervloeidem. Zijn geneesheeren hadden hem
den dwazen en lichtzinnigen raad gegeven,
om het „!even" te gaan genieten en
zich te werpen in de verstrooiimgen van de
Par.ijsche uitgaande wereld. Wei zag Pas
cal de gevaren, die aan zoo'n leven verbon
den waren, maar hij wilde alles doen, wat
in zijn vermogen lag om zijm geknakte ge-
zondheid! terug te krijgen en dusGe-
lukkig mocht zijn oorechte, eerlijke zuster
later getuigen, dat hij ziich altijd van im-
moreele daden had weten vrij te houden.
Het is uit dien tijd, dat Pascals verhan
deling dateert over de „hartstochten van de
liefde." In dit geschrift verdedigt hij op
z|eer retime en kuische wijze het goed recht
van den hartstocht. Hij zegt daarin echter
ook: „wat is een leven toch gelukkig, dat
met liiefde 'begint en met die eerzucht ein-
digt! Als het van mij afhing, zou ik zulk
een leven, verkiezen. Zoolang men vuur in
het hart heeft, is men beminnemswaardig;
w dt dat vuur uitgedoofd, welk een groote
speelruimte blijft er dan niet over voor de
eerzucht!"
In deze dagen was Pascal met velen zij
ner tijdgenooten, een bewonderaar van
.Montaigne, een man, die in zijn zedelijke
eischen niet wilde uitgaan boven het alge-
meen zedtelijk ,peil, een mani, die hield van,1
fatsoen en wellevendheid, zonder te hooge,
doch ook zonder al te lage eischen te stel-
len. Hij was iemand, die het leven nam,
zooals het was. Maar het verwondert ons
niet, diat reeds spoedig Pascal het onbevre-
digende van deze beschouwimgen ging ge
voelen,. Ook kon hij te Parijs, niettegen-
staande dat zijn zuster hem eem gedeelte
van haar vermogen had afgestaan, on
mogelijk rondkomen. Daarvoor was zijn
leven veel te weelderig onder al die aan-
zienlijken. Blaise besloot zijn zuster, die
tegen zijn wensch en wil in het klooster was
gegaan, te gaan bezoeken. Eerst wilde hij
tegenover haar ,no>g de beleedigde partij
spelen, maar nauwelijks zag hij haar ge-
laat, dat de sporen droeg vani diepgaand
leed, of hij veranderde, en besloot alles te
doen wat hij kon, om haar maair terwille te
zijn.
Het zal altijd wel heel moeielijk zijn om
precies te zeggen,, wat het geweest is, dat
Blaise Pascal tot zijn „tweede bekeering"
heeft gebraCht. Dr. Cramer vraagt: „Was
het het ongeluk op de brug van Neuilly,
waarbij de 'twee voorste paarden van zijn
zesspan in de Seine stortten,, doordat de
strengen braken, en de andere vier op den
rand van, de brug bleven liggen en den
wagem tegenhielden?" Velen hebben het
zoo voorgesteld. Voltaire schreef aan Con-
dorcet zoo venijniig-spottend: ,,Bedenk
toch vooral, dat Pascal sediert die gebeur-
tenis op de brug te Neuiilly totaal zijn hoofd
is kwijt geraakt". Ook noemde diezelfde
spotter Pascals Gedachten: „De droomen
van een zieken man". Een ding staat wel
vast: Dat ongeluk heeft diepem indruk op
Blaise gemaakt, waar hij zoo onverwachts
d'en dood voor oogen zag. In 'ieder geval
ging hij nu „de wereld vergeten en alles,
behalve God", zooals te lezen staat op een
klein stukje perkament, dat Pascal altijd
in den zoom van zijn, kleed bij zich droeg.
In alles wat hij verder puibliceerde, hoort
men den toon van innig berouw over de
ontrouw, waaraan hij zich tegenover God
en zijn Heiland had schuldig gemaakt. En
door alles heen kan, men hooren den jubel-
zang van een verloste ziel, die, gedragen
door een eeuwige liefde, al hooger opstijgt
tot haar God. Die vreugde is niet de op-
welling geweest van een oogenbHk. Als hij
de wereld vaarwel heeft gezegd, en zijn eel
heeft b'etrokken, schrnft hij aan zijn zuster:
,,ik woon hier en word hier behandeld als
een prins".
Het ongeval op die brug moet hebben
plaats gehad October 1654. En zijn „be-
keering" dateert van 23 November van dat
jaar. Daaruit blijkt wel heel duiidelijk, dat
ook andere motiieven bij Pascals verande-
ring moeten hebben meegewerkt. Hoe het
zij: het geloof van Blaise's zuster, Jacque
line, had in ieder gey*] gezegevicrd. En nu
kan men' miisschien zijn bezwaren hebben
tegen de rich ting, wa-trin Pascal's verdere
leven zich bewocg, d« ch men zal goed doen
niet te vergeten, oat Pascal thans zijn
kracht iwerkelijk niet aan, de samenleving
ging onttrekken. Immers juist uit zijn
kloostercel komen zijn „Gedachten". Quack
noemt het klooster van Port-Royal „een
zeer edele en fijne uiting van den mensche-
lijken geest". Ze waren daar, zooals Sainte
Beuve heeft verklaard: „werkzaam als de
bijen". En alom werd hulp en bijstand ver-
leend. Toen bijvoorbeeld in den tijd van
een burgeroorlog het land in beroering ver-
keerde en de omgeving erg onveilig was,
leek Port-Royal wel een arke Noachs, zoo-
veel have hadden de boeren, uit de om
geving daar binnen gebracht. Vee en
pluimgedierte liepen blatend en kakelend
rond op het voorplein. Doch de allergroot-
ste beteekenis heeft dit gesticht gehad door
zijn scholen, waar de jeugd in frisschen en
degelijken, geest werd onderwezen, en waar
o.a. ook een Racine zijn eerste onderricht
onfving. Daar werd vooral werk gemaakt
van het lezen van den bijbel.
Eenmaal in zijn had gegrepen, wendde
PascaJ zich tot Singlin. een der beste direc-
teuren, en hem vroeg hij om raad. Hier was
hij aan het rechte kantoor en hij gaf zich
weldra geheel aan de beste leiding over en
gimg nu een leven leiden van trouwe, stipte
onthouding en correcte gehoorzaamheid.
Reeds op 35jarigen leeftijd kon echter dit
rijke leven voor goed geknakt heeten. De
laatste vier jaar, schrijft zijn zuster, waren
een aanhoudende wegkwijning. Slechts in
1657 en '58 was het hem nog mogelijk zich
eenigszins geregeld bezig te houden met
den arbeid, die geheel zijn ziel vervulde.
Na die jaren mocht Wj vaak niet lezen of
schrijven; Met zijn lijden het even toe, dan
schreef hij zijn Geda "ten op losse stukjes
papier. Met bewonderenswaardig geduld
droeg hij zijn lijden. Nooit kwam er een
klacht over zijn lippen. Als een gehoorzaam
kind vervulde hij stipt, zoolang het hem
mogelijk was, zijn godsdienstplichten.
Weinig weken voor zijn diood Het hij zich
nog overbrengen naar de woning van zijn
zuster. In zijin eigen huts was de pokziekte
uitgebroken bij een arm gezin, dat hij had
opgenomen; hij vreesde nu, dat zijn zuster
de besmetting zou overdragen op haar kin-
deren, indien, zij hem bezoeht. Enkele uren
voor zijn dood ontving hij met vol bewust-
zijn en onder veel tranen het Sacrament der
Stervenden. En-toen stierf hij, 19 Augustus
1662, terwijl zijn laatste, verstaanhare
woorden waren: ,,Moge God mij nimmer-
meer verlaten!" Die bede is zeker verhoord.
RIJW1ELBELASTING.
Volg^ns art. 1 4e lid der Rijwielbelas-
tingwei wordt een belastiingmerk kosteloos
uitgereikt voor rijwielen uitsluitiend te be-
rijd«n door hoofden van igezinnendie voor
hun beroep of bedrijf een rijwiel noodig
hebben en niet in de rijksinkomstenbelas-
ting voor het loopende belastjingjaar zijn
of worden aangeslagen.
Indertijd hebben we voorspeld, dat de
kw«stie gezinshoofd meermalen zou wor
den opgeworpen om een kosteloos merk
te verkrijgen, terwijl men Teitelijk geen
gezinshoofd was. Naar we thans Vememen,
is dit ook inderdaad het geval en heeft de
belastingadministratie reeds verschillende
gevallen aangewezen, waarbij iemand niet
als gezinshoofd kan worden beSchouwd.
Zoo zal de gebruiker van een woning
hoofd van het gezin zijn, ook al wordt de
huishouding bekostigd door een inwonend
kind. Wanneer iemand aileen woont, kan
er van een gezin en dus van een gezins
hoofd geen sprake zijn. Wanneer een ge-
huwd pCrsoon of een weduwnaar met zijn
Kinderen inwoont bij anderen, dan vormt
hij m«t dezen een gezin en is niet zelf
als gezinshoofd te beschouwen. Ook een
ongchuwd kostwinner, die bij zijn ouders
inwoont, is niet als hoofd van e^n gezin
aan te merken.
Omtrent het noodig hebben van een
rijwiel voor een beroep of bedrijf is o.a.
besjist; dat een arbeider geachf kan wor
den een rijwiel noodig te hebben, indien
hij doorgaans om zich naar zijn werk te
beg even een afstand van meer dan een
half uur heeft af te leggen. Voor personen
die gebrekkig loopen, bchoeft het crite-
rium van een half uur gaans niet gesteld
te worden. i
ZEEHONDEN.
Op de vragen van den heer Braat be-
treffende het nemen van maatregelen tegen
de toeneming van het aantal zeehonden
na de afschaffing der premies op het van-
gen dier dieren, antwoordde de Minister
van Binnenlandsche Zaken en Landbouw:
Bij een in,gesteld onderzoek is niet ge
leken, dat de zeehondenjagers als regel
de jonge dieren-die voor de traankokerij
nog niet geschikt zijn, wcder zouden vrij-
laten. Nu de pr€mien voor het dooden van
zeehonden bij wijze van proef voorloopig
niet meer worden toegekend, schijnt over
het algemeen aanvankelijk minder jacht
op die dieren te worden gemaakt. Voor
zooVer nog de jacht met het geweer wordt
uitgeoefend, wordt echter elke zeehond,
die onder schot komt, geschoten, hetzij
het een volwassen of een jong dier is.
Voor het overige zij nog opgemerkt, dat,
waar eerst sedert 1 Jan. 1924 geen pre-
mien kneer worden toegekend, moeilijk.
nu reeds van een sterke vergrooting van
het aantal dieren als jgevolg daarvan sprake
zou kunnen zijn.
Mocht na eenigen tijd inderdaad blijken,
dat het aantal zeehonden sterk toeneemt,
dan is de (minister bereidom in ,het belang
onzer vlsschers maatregelen tot beperking
van dat aantal in overweging te nemen.
DURE SCHENK1NG.
De Maatschappij van Weldadigheid te
Willemsoord (Ov.) wilde de Ned. Herv.
kerk en pastorie aan de Hervormde ge
meente aldaar schenken. Toen dit kerkge-
bouw voor de Protestantische bevolking
aldaar gesticht werd, had de maatschappij
destijds den onderhoudsplicht ook van de
pastorie op zich genomen. Als vergoe-
ding wil de Maatschappij dan tevens onge-
veer 200 H.A. weiland aan de kerkelijke
gemeente overdragen. Echter op deze
schenking en overdracht komt dan zoo-
veel successierecht, dat de kerkelijke ge
meente, klein en zonder middelen, dit niet
kan betalen. zoodat de schenking niet kan
worden aanvaard. In verband biermede is
aan de Koningin een verzoek gericht, voor
dit geval ontheffing van de successiewetl
te willen verleenen.
"tNGEZONDEN MEDEDEELINGEb
TEGEN DE TAR1EFWET.
De Bond van Nederlandsche groothan-
delareti in IJzerwar'n en aanverwante ar-
tikele.n heeft zich tot, de Tweede Kamer
gewend met een adres, waarin o.a. ge
zegd wordt dat: de mdiening van dit ont-
w-erp, in tegenstelling met de bekende
regeeringsverklaring, dat een radicale
ov®rgang van het vrijhandelstelsel tot dat
van beschermende rechten met in de be-
doeling dezer regeering lag, nu arm het
licht biengt, dat dit ontwerp de duiddijke
strekking hecft om niet op radicale maar
op meer bedekte, doch daardoor niet min
der zekere wijze, ons te voeren naar pro-
tectie. De bond acht elken stap m pro-
tectionistische richting voor Nederiand ver-
derfelijk.
De protecitionistische tendenz van het
ontwerp zou blijken uit de 36 pet. waar-
mede de invoerrechten", geheven volgens
het nieuwe ontWerp, de tegenwoordige
invoerrechten, naar de raining der Re
geering zullen overtreffen.
Noch de meening, dat het in deze louter
gaat om een verbruiks- em vert»eringsbe-
lasting; noch het oordeel dat deze tarief-
w®t een zuiver fiscaal karakter draagt;
wordt houdbaar geacht. De eerste niet,
Idoordat enkel de geimporf^erde artike-
len belast worden en niet de in het bin-
nenland gefabriceerde, het tweede niet
doordat ieder invoerrecht, zelfs al is het
gering; beschermend werkt (men lette op
de zeer verklaarbare klachten der Neder
landsche fabrikanten wier tot nu toe be-
laste artSkeIen volgens het ontwerp vrij
zouden worden, die onderlijnen, dat ons
huidige tarief bescherming ve.rleent, zoo
dat elke verhooging meer beschermend
werkt).
Op grond van deze principieele over-
wegingen; meent de Bond, dat de aan-
neming van het ont!werp-ta,riefw-\ een
ramp voor d'en Nederlandschen hardel
en de Nederlandsche industrie zai zijn.
Naar zijn meening is voorts e(,n wijzi-
ging in detariefwet voor de welvaart van
ons vaderland van zoo bijzonder groote
beteekenis, dat een zeer zorgvuldige, niet
enkel technische maar ook economiscue
voorb'ereiding in nauw contact en rustig
overleg met de verschillende, vaak zelfs
legenstrijdige btjangen vertegenwoordi-
gende fabrikanten en kooplieden strikt
noodzakelijk is te achten daar toch riijver-
heid en handel op een bepaalden toestand
wat de invoerrechten betreft zijn geba-
seerd; doordat de ondernemers hun za
ken hebben ingericht, mede geleid door
de vraag, welk artikel vrij is, welk belast.
Voor een dergelijke degelijke voorberei-
ding heeft de tijd ten eenenmale outbro
ken; zoodat het gevaar voor zeer onge-
wenschte niet-voorziene gevolgen verre
van denkbeeldig te achten is.
DE TOESTAND.
Men moet voorzichtig zijn schrijft de
N. R. Crt. met het voorbarige optimis-
me dat in een deel van de Europeesche
pers tentoon wordt g'esprcid, nu in de
vergadering van den Volkenbond de kwes-
ties van de Europeesche ontwapening en
\-eiHoheid aan de orde komen. De aan-
wezigheid van den Britschen cn den Fran-
schen eerste-minister en hun voornemen
door hun program in groote redevoi ring. n
op dat s'tuk uitoen te zetten hebben de
gewone spanning verwekt, die waar te
nemen is voor het begin van een extra
nummer waaraan sterren medewerken.
Beide staatslieden hebben het intusschen,
in voorafgegane gesprekken, noodig ge
acht; vcrkoelende compressen te leggen
op van verwachting popelende harten. Mac
Donald legde nadruk op de moeielijkheid
om het begrip veiligheid zoodanig te om-
s?hrijven; dat alle Europeesche mogendhe-
d«n die definftie aanvaarden. Herriot waar-
schuwde dat de gewichtige vraagsjukken
niet met twee redevoeringen op te los-
sen zjjn. Beter is het dan ook in te zien
dat men pas aan het begin is van een stei-
]en weg; waarachter het verschiet niet
zichtbaar is. Aljs de idee te Geneve verkon-
digd wordt, is het vraagstjuk nog slechts
op zijn hoogst rijp voor beraadslaging
cfp een conference, moeielijker en nete-
liger stellig dan die pas te Londen ge-
houden is.
Het begrip ontwapening is na'juurfijk
niet absoluut, maar betrekkelijk bedoeld,
zoodat het vraagstuk in zijn wezen neer
moet komen op het bepalen van grenzen,
vvaartoe; bij gemeenschappe]ijk besiuit, in-
dividueele staten zullen moeten gaan bij
het inkrimpen van oorlogstoerustingen. De
oplossing zal dus een dergelijk moeilijk
aspect vertoonen als bij verschil van mee
ning over grensafbakeningen tusschen het
gebied van souvereine staten. Het zal stel
lig veel gevergd zijn van groote, van hun
macht bewuste mogendheden zich door
vreemde meerderheden den omvang van
eigen behoefte aan middelen tot verweer
te laten voorschrijven cn zich in hun
machtsmiddelen tot doorzetting van eigen
staatkunde, om zoo te zeggen L laten
rantsoeneeren.
Dit ter vluchtSge aanduiding van het
algemeene aspect van het vraagstuk,
waaraan nog heel andere moeilijkheden
verbonden lijkenwanneer men aan de
bijzonqere gevallen aandacht wijdt. Om
te blijven bij de twee landen, wier eer
ste ministers de aandacht van de Geneet-
sche vergadering zullen vragen. Al da-
delijk zal Engelaud rekening dienen te
houden met de belangen van veiligheid
in zijn zich over de geheele wereld uit-
strekkend rijk. Het ^al heel wat grooter
weermiddelen eischen dan staten, °die in
andere omstandigheden verkeeren, omdat
het bijkans in alle werelddeelen tegelijk
moeilijkheden kan krijgen. Op het oogen-
blik heeft fiet moeilijkheden in Soedan, die
v«rsterking van troepen noodig maken,
welke moeilijkheden nieuwe kunnen ver-
wekken met Egypte en in de Mohamme-
daansch-Engelsche wereld daarbuiten. De
weermiddelen die eventueel aan het Brit-
sche rijk toegestaan worden, kunnen, zoo
zij er zijn; echter ook in Europa gebruikt
worden. In den grooQn oorlog heeft En-
geland den ban en den achterban uit het
heele wereldrijk opgeroepen. Frank rijk
kan met een minder belangrijk koloniaa.l
rijk Censdeels zich op dergelijke argu-
mcnten beroepen Anderdeels zal het wat
Europa betreft met de oude beduchtheid
aankomcn, dat zijn bevolking maar twee-
dcrden bedraagt van de Duitsche. Zoo
beschouwd begrijpt men datgene waarop
MacDonalidd zinspeelde. dat de brgrip-
pen safety en securite verschillende voor-
istcllingen kunnen oprocpen.
Het plan van wederkeerigen bijstand is
van de baan, omdat het, na lang beraad
geen onverdeelde instemrning heeft kun
nen vinden. Wij moeten nog zien, of de
nieuwe methode waarmee men de ge
varen voor den vrede wi[ verminderen,
meer kans op verwezenlijking biedt. Het
gebaar van Denemarken om den gren-
del van het nachtslot weg tip willen schui-
v®n; moge een kordaat voorbeeld lijken,
maar verlokt ten slotte tot inbraak.
RADIO BIJ HET ONDERWIJS.
In Engeland zal na de va can tie in ver
schillende scholen gebruik worden gemaakt
van radio bij het onderwijs. Er zijn reeds
tal van proeven genomen. Men probeerde
eerst een gewone les te geven met vragen
en antwoorden. De aandacht van d kinde
ren was echter te veel afgeleid door het
vr«emde van het geval; om zich bij de les
te bepalen.
Daarna werd een andere proef genomen
Er werd iets voorgelezen over Napoleon
en de leerlingen moesten na afloop van de
voordracht een opstel maken over het ge-
hoorde. Deze proef slaagde uitstekend-
zoodat men op deze wijze zal voortgaan.
Men is voornemens dagelijks van 3.15
tot 3.45 draadloos voordrachien te houden
voor kinderen van 12 tot 15 jaaifOm niet
te veel van hun aandacht f!e vergen zal
na een kwartier even rust worden^gehou-
den, er zal dan wat muziek worden ge
maakt; waarna de voordracht wefr wordt
voortgezet.
De kinderen mogtn vragen stellen naar
aanleiding van het gehoorde, die vragen
ziillen in een volgende les beantwoord
worden.
Verder zal driema'al i'n de week's avonds
om 7.15 u voor de Volksuniversiteit een
voordracht worden gehouden voor jon-
gens en nifisjes van 16 jaar en ouder
Honderden scholen zullen die vocrdrach-
ten opnemen en in de meeste gevallen zijn
de ontvangtoetsL'llen door de leerlingen
zelf vervaardigd in de schoolwerkplaatsen
TER
ENSCHE COURANT
De Burgemeester van TER NEUZEN noodigt de
ingezetenen van S 1 u i s k i 1 uit wegens het voor-
komen van 5.
Ter Neuzen, den 4 September 1924.
De Burgfemeester voonioemd,
J. HUIZINGA.
Burgemeester en Wethouders der Gemeente TER
NEUZEN, brengen ter kennis van de ingezetenen, dat
de Begrooting der gemeente voor het dienstjaar 1925,
aan den Raad is aargeboden en overeenkoinstig Art.
203 der Gemeentewet, ter seeretarie voor een ieder
ter lezing is nedergelegd en tegen betaling der kosten
in afschrift verkrijgbaar is gesteld.
Ter Neuzen, den 4 September 1924.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
J. HUIZINGA, Burgemeester.
B. I. ZONNEVULLE, Serretaris.
catarrh, bronchitis, schorheid.
Gebruik AKKER's
