ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
No. 7628.
Maandag 7 Juli 1924.
64e Jaargaug.
11T
8INWENLAN0.
~TU I TEN LAND.
FKUIL11T0I,
TWEEDE KAMER.
Bij den aanvang der zitting van Vrijdag
werd met 31 tegen 24 stemmen verworpen
het voorstel van den voorzitter om alsnag
te behandelejz het voorstel strekkende tot
concentratie van de opleiding van verlofs-
offioieren en berioepsofficieren te Kampen,
met opheffing van de school voor verlofis-
officieren te Breda en te Kampen.
Zonder stemming werd aangenomen een
wijziging van de wet van 30 juni 1921 tot
toekenning van een voorschot voor de
stoomlbootvefbinding Nederland—Zuid-
Afrika.
Voonts werd aangenomen de suppletoire
oorloigsibegrooting van 2 millioen voor kos
ten van een aangegaan contract met de
firma Armstrong.
Na bestrijding door den heer Kersten
stond de Kamer bij een stemming met zit-
ten en opstaan toe de door de regeering
aangevraagde subs id ie van f 50.000 voor de
Parijsche tentoo-nstelling voor moderne
sier- en nijverheidskunst.
De Kamer is hierna op reces gegaan.
HET AUTOBUSVRAAGSTUK.
Het St.bl. no. 290 bevat een Kon. besluit
van 13 Juni j.l., tot wijziging van het Kon.
besluiit van 31 juli 1880 (St.bl. no. 121),
houdende bepalingen ter verzekering van de
veiliglheid der reiziigers met openbare mid-
delen van vervoer.
Bepaald is:
I. Het Koniinklijk besluit van 31 Juli
1880 (Stjbl. no. 131), houdende bepalingen
ter verzekering van de veiligheid der reizi-
gers met openbare middelen van vervoer,
te wijzigen als volgt:
A. Artikel 2, eerste lid, wordt als volgt
gelezen:
„De dienst mag alleen worden uitgeoe-
fend met rij- of vaartuigen, ten aanzien
waarvan eene goedkeuring van kracht is,
met het oog op de veiligheid der reizigers
verleend door of van wege het gemeente-
bestuur der plaats, waar het hoofdkantoor
der onderneming is gevestigd."
Het vierde lid van artikel 2 vervalt.
B. Tusschen de artikelen 2 en 3 wordt
ingelascht artikel 2bis, luidende als volgt:
Artikel 2bis. Voor motorrijtuigen, wordt
omtrent goedkeuring niet beslist dan na on-
derzoek van het motorrijtuig door een des-
kundige, aangewezen door den Cpmmissaris
der Koningin.
,,Behalve in het geval, dat als deskundige
is aangewezen een arrtbtenaar, die van wege
het gemeentebestuur omtrent goedkeuring
beslist, geeft de deskundige aan het ge
meentebestuur kennis van zijne bevinding.
„Wegens kosten van het onderzoek kan
de deskundige den ondernemer een door
den Commissaris der Koningin te bepalen
bedrag in rekening brengen.
„De goedkeuring van motorrijituigen
wordt verleend voor een termijn van ten
hoogste zes maanden."
C. Aan artikel 6 wordt een eerste lid
toegevoegd, luidende als volgt:
,,Het is verboden in een rij- of voertuig
een grooter aantal personen toe te laten of
daarop een grooter gewicht te laden dan in
artikel 3 is bedoeld."
II te bepalen, dat motorrijtuigen, waar-
mede bij het in werking treden van artikel
2bis de dienst wordt uitgeoefend, worden
geacht te zijn goedgekeurd voor een termijn
van drie imaanden te rekenen van dat tijd-
stip.
DE VERPLICHTE AANSLUITING OP DE
THOOLSCHE WATERLEIDING.
Men schrijft naar aanleiding van de
vragen van het Kamerlid, de heer Kersten,
inzake de Tholensche Waterleiding, het vol-
gende aan de Midd. Crt.:
In de eerste plaats dient opgemerkt te
worden, dat het onjuist is, dat zij die kun-
nen aantoonen over goed en voldoende
uit het Engelsch
door Arthur Applin.
1)
HOOFDSTUK I.
Proloog.
Andrew Marton was een gebroken man.
Hij had h«t al eenigen tijd geweten,
naar hij had het niet kunnen gelooven.
Hi/ wilde het niet gelooven. Het' was hem
meegeloopen in de wereld. Hij had zjch
opg^werkt; niets dan zijn vastberadenheid.
idea I en en moed harden hem bijgestaan
in den strijd om het bestaan. Vier jaar go
lden had hij het hoogtepunt bereikt. Hij
was op weg een van de beroemdste trai
ner voor racepaarden te worden. Hij had
d« vrouw getrouwd waar hij van hield.
Maar op hetzelfde oogenblik scheen For-
tuna b®rouw te krijgen van haar edelmoe-
digheid en verpletterde hem.
Hij zat in een door gordijnen afgesloten
d' u-- 'n Vljegende Paard. De pijp,
die hij tusschen de lippen klemde was
urtgebrand, het glas voor hem beg. Hij
tii(2,rcIe, 1106 re8'en tegen de ruiten
'J tterde en windvlagen door de stragt
en ramen dcden rammelen. Het
a ed hem goed te luisteren naar het ge
nu d van regen en wind, het was in har-
mome met den storm, die woeclde in zijn
nart de storm van haat, de begeerte
drinkwater te kunnen besdhikken, worden
verbaliseerd en veroordeeld. Alle gemeente-
verordeningen op Tholen heibben een artikel
waarin uitdrukkelijik bepaald wordt, dat
dergelijke perceelen kunnen worden onthe-
ven van de varplichting tot aansluiting tot
de waterleiding,
Wat betreft de veroordeelingen voor het
kantongerecht zij opgemerkt, dat alien, die
voor den kantonredhter zijn verschenen
siedhts voorwaardelijk zijn veroordeeld met
gelegenheid om alsnog aan te sluiten, waar-
aan zich de meeaten, zoo niet alien gehaast
hebben gevolg te geven. Slechts zij, die niet
ten. kantongerecht zijn versdhenen werden
'eroordeeld.
Hoewel de gemeentebesturen slechts ver-
piicht waren over vijf jaren de verplichte
aanisluiiting in te voeren, verkozen zij alien
teneinde de veel goedkoopere tarieven aan
de ingezetenen te kunnen verschaffen de
zoogenaamde verplichte aansluiting direct
in te voeren.
In venschillende gemeenten zijn de aan-
sluitingen reeds geheel vrijwillig zoo aan
zien,lijk, dat de verordening niet werd toe
gepast, in anderen gaven de inwoners zich
na het zenden van een circulaire uitgaande
van B. en W. in overleg met den Raad
reeds in voldoende getale op, in anderen
is voldoende toename te verwachten en
siedhts in enkelen zal directe toepassing
van de verordening noodig zijn of is deze
toegepast waar het aantal aansluitingen
naar niets leek.
Trouwens in N.-Holland is ook de ver
plichte aansluiting ingevoerd en toegepast,
met succes en zonder eenige oppositie.
Door den tegenstand van een zekere
categorie personen kost de waterleiding
aan het eiland Tholen het dubbele als
de oonpsronkelijke raming, slechts door
algemeene deelname kan de zaak, die
g e m e e n t e z a a k is, een behoorlijk ren-
dement geven,
Thans aan dezelfde oppositie van vroe
ger het oor te leenen is allesibehalve wen-
schelijk te aehten en niet in het belang van
het eiland Tholen.
Zooals boven omschreven en vroeger bij
de opening voorspeld is de waterleiding op
Tholen populair.
DE FORENSENBELASTING.
Met vernietiging van de desbetreffende
besiissingen van Ged. Staten van Gelder-
land, zijn bij Kon. besluiten van 28 April
j.l. gehandhaafd de aanslagen van twee
conducteurs der Nederlan.dsche Spoorwe-
gen, die, in de gemeente Gorssel woonach-
ting, in de plaatselijke inkomstenlbelasting
te Zutphen als forens aangeslagen waren,
o;p grond, dat zij zich dagelijks in het sta
tion aldaar hadden te vervoegen tot het in
ontvangst nemen van instructien emz. en al
daar verslag van da reis moesten uitbren-
gen en andere werkzaamheden verrichten.
De Kroon nam aan, dat de betrokken
conducteurs op meer dan 90 dagen van het
belastingjaar te Zutphen aanwezig geweest
zijn tot vervulling van een berekking.
(De Gem. Stem.).
TEN VOORBEELD!
Dagelijks schrijft het „Hbl. van Ant-
werpen", ontmoeten wij in de stad groepen
Nederlandsche toeristen, welke gewoonlijk
per pleizerboot aanikomen.
De sohepen leggen vrij aan en er is geen
tolbeamte, die de minste formaliteit doet
vervullen,; onze buren komen aan wal en...
klaar is Kees!
Dat het in Nederland zoo gemakkelijk
niet gaat, ondervonden onlangs de leden
der Ligue Maritime Beige, die te Hansweert
wilden afstappen. Maarde formalitei-
ten, verboden het. Eerst moest de douane
het sehin van onder tot boven komen af-
zoeken. Alhoewel de kapitein en enkele
bestuursleden van de Ligue Maritime Beige
de tolbeamlbten verwittigd hadden en ge-
vraagd het onderzoek te doen zoo spoedig
mogelijik, deden deze heeren niet minder
zich te wrekcn.
Buifen de alkoof klonkeii mannenstem-
men en gcrinkel van glazen, lachen, vloe-
ken en vroolijke grappen. Degenen, die
hem binnen hadden zien komen, hadden
er zich waarschijnbjk over jverwonderd,
waarom hij zich zoo op een afstand hield*
want hij Andrew Marton eigenlijk deed
in Het Vliegende Paard. Een uur geleden
had hij aifscheid genomen van z'n \touw
en haar gekust, omdat hij naar zijn zeggen
voor zaken naar Doncaster moest. Hij
lachte, toen ^en regenvlaag tegen de rui
ten kletterde, de wind gierde, een echo;
als het ware van zijn gcvoejens. Hij haalde
een gouden horloge uit den zak. Zijn naam
stond er m gegraveerd en het was hem
acht en vecrtig uur geleden ten geschenke
gegeven door een van zijn beste klantev
en beste vrienden, Sir James Derrington,
ter herinnering aan den wedstrijd van de
beroemdc North County Meeting, waar hj;
met zulke schitterende gevolgen voor hem
opgetreden was.
Het was acht uur. Marton vulde zijn
glas uit een flesch, die naast hem stond,
hij dronk het met een teug leeg en zoodra
hij er kans toe zag, liep hij ongemerkt de
voile kroeg door en baande zich een weg
naar buiten.
Een rijtuig reeds langzaam door de straat.
Hij wachtte (ot het uit het ge*
zicht verdwenen was en begon toen snel
den heuvcll te bestijgen in de richting i
an zijn huis. Er was gegn levendc ziet
te bekennen. De regen striemde hem in
het gezicht, de wind joeg hem riu eens
\oort en stuit daarna weer zijn vaart.
dan drie kwartier op zich wachten, wat
ten slotte het bestuur deed besluiten terug
te keeren en in ons land een meer gastvrije
landingsplaats te zoeken.
Vinden niet alle Nederlanders met ons,
vraagt het triad, dat de Antwerpsche me-
thode verkieslijker is?
Mr. W. K. F. P. GRAAF VAN BYLANDT. f
Te 's Gravenhage is uit Zeist, waar hij
den laatsten tijd tijdelij'k vertoefde, het be
nefit ontvangen van het overlijden van Mr.
W. K. F. P. graaf van ^ylandt, oud-voor-
zitter van de Tweede Tamer der Staten-
Generaal.
Door dit verscheiden is een hoogstaand
man, een goed en braaf memsch in den wa-
rin zin des woords, heengegaan. Minzaam
in den omgang met een ieder met wien hij
in aanraking kwam, had Graaf Van Bylandt
geen vijanden. In ons Parlement, waarvan
hij meer dan dertig jaren heeft deel uitge-
maakt, genoot hij het vertrouwen van reohts
en links. Van dit vertrouwen getuigde ook
in 1909 zijne verkiezing tot eerste-candidaat
op de nominatie voor het voiorzitterschap
van de Kamer, eene keuze welke zich in op-
voLgende jaren telkenmale herhaalde tot
1912 toen Graaf Van Bylandt voor de ver-
dere waarneming van het presidium had
bedankt en Jh.r. Van Nispen tot Sevenaer
hem opvolgde in de leiding van de Kamer.
Daarna bleef de thans ontslapene nog tot
1916 zijn plaats in de groene bankjes in-
nemen.
Al is Graaf Van Bylandt geen op den
voorgrond tredende politieke persoonlijk-
heid in onze parlementaire geschiedenis ge
weest, toch heeft hij jarenlang onafgebro-
ken in ons parlement zitting gehad. In
1882 deed hij zijn intrede in de Kamer, toen
het kiesdistrict Amersfoort hem afvaardig-
de en later van 1897 tot zijn vrijwillig heen-
gaan in 1916 hernieuwde het kiesdistrict
Apeldoorn bij voortduring zijn mandaat.
Graaf Van Bylandt heeft een ouderdom
van ruim 83 jaren bereikt. Hij werd den
4en December 1841 te 's Gravenhage ge-
boren, studeerde te Leiden in de rechten en
promoveerde aldaar in Juni 1863.
Het voilgende jaar trad hij in diplomatie-
ken dienst. Hij werd 'namelijk in 1864 aan-
gesteld als attach^ bij Zn. Ms. gezantschap
te Frankfort a/M. Na den afloop van den
oorlog in 1866 werd OraabVan Bylandt ver-
plaatst als secrehnris van legatie naar het
gezantsdhap te Berlijn, vervolgens naar dat
te Weenen, waarna hij achtereen.volgens
raad van legatie was te Berlijn, Louden en
Parijs, terwijl hij in 't begin van 1876 be-
noemd werd tot chef van het Kabinet van
den Minister van Buitenlandsohe Zaken,
met den rang van Minister-resident. In
1879 volgde .zijne benoeming tot Minister
bi; <ie haven te Stockholm en Kopenhagen,
:nch de heer Van Bylandt zag zich in het
begin van 1882 door familieomstandigheden
genoopt, non-activiteit aan te vragen. Hij
ontving daarna den rang van buitengewoon
gezant en gevolmachtigd Minister.
Het was na zijn teruigkomst uit den
vreemde, dat het kiesdistrict Amersfoort
hem een iplaats bezorgde in de Tweede
Kamer.
Dat Graaf Van Bylandt ook nadat hij in
1916 uit de Kamer was getreden geen ver-
geten man was geworden, trad wel het dui-
delijkste aan het daglicht, toen hii in 1921
zijn tachtigsten verjaardag vierde. Treffend
waren bij die gelegenlheid de tallooze blijken
van hartelijke belangstelling.
Prins Hendrik kwam hem mede namens
de Koningin gehikwenschen. terwijl de Ko
ningin,.-Moeder hem door een Kamerheer
Hare gelukwensch deed aanbieden. Voorts
bond jhr. Mr. A. F. de Savornin Lohman
namems een groote groep van vrienden uit
alle oorden des lands den tachtigjarige een
marmeren beeld aan, voorstellende een
vluchtende vrouw met een kind in de armen.
Dat men juist dit beeld als geschenk had
gekozen, was omdat het zooals de heer
Lohman bij de aanbieding zeide symboli-
Maar hij ging voort, de oogen half ge-
sloten, de sterke kakcn opeengeklemd in
onwrikbare vastberadenheid. Zijn huis
stond boven op den heuvel4 even buiten
de stad en was omgeven door een hooge
houten schutting. Toen hij het hek bereikt
had, leunde hij er met zijn voile gezicht
tegen aan. met den wind in den rug. Hij
herinnerde zich, dat het opcngestaan had
toen hij vertrok, nu was hetj gesloten.
Een groepje denneboomen stond op zijn
terrein, links van lu-m, hij luisterde naar.
het eigenaardige klagende geluid van den
wind als hij er door joeg. Hij duwde het
hek open, liep zijn tuin in, aarzelde en
voelde zijn besluit wankelen.
Hij was een gebroken man. Hij herhaal
de het telkens en telkens weer, als wa
re het een les, die hij van buiten ge-
leerd had. Niets zou meer zijn als vroeger.
Zijn leven was hem niets meer waard.
Alle moed had hij verloren, die was ver-
nietigd, tegelijk met zijn idealen.
Hij faegon de oprijlaan op te loopen
on, langzaam nu, als was hij bang. Door
een d«r ramen scheen ljcht.
De wind duwde hem bijna omver en
hij boog het hoofd om kracht te zetten.
Hij had een gevoel alsof de wind gezon-
den was om hem tot stfaan te brengen.
om zijn plan te verijdelen....
Als hij een zoon had gehad,, zou alles
misschien anders geweest zijn. Dat kon
nu niet meer. Nooit, nooit, nooit. Toch
had het zoo kunnep zijn.
Plotseling scheen de wind te gaan lig-
gen. Hij stond in de luwte van b t huis.
Heel kalm stak hij den huissleutef in het
seert een. toestand van nood, waarvoor ook
in huis van Graaf Van Bylandt zooveel
goeds is gedaan in het belang van vluchte-
lingen en andere hulpbehoevenden.
De verdiensten van Graaf Van Bylandt,
die als poli.tiek persoon de ChrLsrtelijk-
Historische beginiselen voorstond, werden
o.a. erkend door zijne benoeming tot Com-
mandeur in de Orde van den Nederland-
sc'hen Leeuw, ook waar vele buitenlandische
ondersoheidingen zijn ten deel gevallen.
DE TOESTAND.
Anderhalve week voor de conferentie
te Londen beginnen moet, heeft plotseling
schrijft de N. R. Crt., een nachtvorst de
nieuwe bloesems van de Engelsch-Fran-
sche vriendschap geteisterd, zoodat het de
vraag is geworden, of zij de vruchten zullen
dragen, die men ervan verwachtte. Eeni
gen tijd geleden hebben wij de opmerking
gemaakt, dat de EngeI|Sche politiek met het
aan het bewind komen van Herriot erin
g^laagd scheen te zijn de bovenhand te
krijgen op de Fransche. Uiterlijk was daar
een aanwijzing voor dat de Fransche eer-
ste-minister naar Engdand ging, en zijn
Britsch collega niet naar Frankrijk, zooals
Bonar Law en Baldwin het vorige jaar
hadden gedaan. Bovendien werd op Che-
qu.ers het definitieve besluit genomen, dat
de conferentie der geallieerden te Londen
vergaderen zou, waardoor op Engeland de
taak kwam te rusten, de uitnoodigingen
te verzenden. De Britsche regeering heeft
de gelegenheid aangegrepen, om aan die
uitnoodiging een uiteenzetting toe te voe-
gen, die; volgens Fransche opvatting, een
soort van reclame is voor haar eigen in-
zichten inzake de nieuwe regeling, en in
het geheel geen protokol met punten over
welke men het op Chequers voorgoed eens
was geworden. Het eerste wat de Fran-
schen den Engelschen verwijten, is dat deze
laatsten een fout in den vorm hebben be-
gaan, door Parijs geen uitnoodiging voor
de conferentie te zenden. Van Engelschen
kant heeft men hierop geantwoord, dat
de uitnoodiging aan Frankrijk kon verval-
len, omdat Herriot zelf aan het totstand-
komen van het bvsluit tot bijeenroeping
der Londensche conferentie had meege
werkt. Het argument is niet overtuigend,
want bij het verzenden van officieele uit
noodigingen slaat men bijvoorbeeld in het
burgerlijke Ieven, zijn naaste familie, ook
wanneer die er alles van we'et, niet over.
Nu Engeland zich editor niet tot een enkele
korte uitnoodiging aan de op schadever
goeding recht hebbende mogendheden be
paalde, maar er een ontwerp-protokol aan
toevoegde, was er alle reden geweest om
Frankrijk niet te negeeren. Het zou eer
begrijpelijk zijn geweest, dat het Foreign
Office de Quai d'Orsay even den volledigen
tekst van de uitnoodiging ter goedkeuring
had voorgelegd, gezien het feit, waarop
men zich nu van Engelschen kant be-
roept, dat Frankrijk tot het bijeenroepings-
besluit heeft meegewerkt.
Het gevolg is geweest dat Frankrijk langs
een omwog en wat later kennis heeft ge-
kregen van de uiteenzetting die het Fo
reign Office aan de uitnoodiging had ver-
bonden. Nadat de Fransche regeering het
stuk gdezen had, heeft Herriot naar Lon
den geseind, dat hij er zich niet door
gebonden achtte. De Enge(sche regeering
heeft dat dadelijk bevestigd. Ook naar
haar opvatting bindt het Britische sthk,
dat faeurtelings protokol en memorandum
g«noemd wordt, niemand en de oonferentie
blijft volkomcn vrij in hare besluiten.
Waar m«n in Frankrijk in dat stuk aan-
stoot aan heeft genomen, is het punt dat
wij er aanstonds uit naar voren hebben ge-
bracht, toen een Havas-tejegrain uit Lou
den het noemde als rten van de kwesties
die de conferentie in overweging zou heb
ben te nemen: de vervanging van de com-
missie van herstel door een ander lichaam
om voortaan tekortkomingen van Duitsch-
slpt en opende de deur. Hij sloot haar
achter zich zonder eenig geluid te maken,
stak geruischloos de gang over, liep de
trap op en opende de laatste deur op de
eerste verdieping. Een nachtlichtje ver-
sprejdde een schemerlicht in het vertrek.
Aan beide kanten van de tafel waarop het
nachtlichtje brandde, stond een bf dj e en
in ieder bedje lag een kind. Op het eene
kussen zag hij een hoofdje met diklye
blond6 krullen, op hot andere een donker
fcroeskopje. Hij trad iets nader. Beiden
sliepen. Op het gezlchtie van het eene
kind lag een tevreden glimlach, het roze
mondj® was half open. Het andere kind
klemde de handjes stijf om de sprei, het
vastb^raden mondje was stijf dicnt. Weer
voelde hij zijn besluit wankelen. Hij draaidy
zich dus om en veriiet het vertrek.
Hij li«p sneI naar beneden, stak de gang
ov«r en zonder een oogenbltik te aarzi>
Nn trad hij de kamcr binnen, waar hij
van buiten af het lichts had zien branden.
Hij sloot d® deur en leunde er met den
rug tegen aan. Hij ho.o.rde, dat een vrouw
«en kreet van schrik uitfe, maar het duur-<
de eenige oogen'blikkenvoordat hij lets
kon zien. Toen zag hij zijn klant en vriend
Sir James Derrington voor den divan
staan, waarop zijn vrouw zat.
Eenige oogenblikken zwegen alien. De
regen ruischte hier zacht tegen de ruiten
de wind floot alleen maar door de toppen
van de boomen.
We dachten ik dacht dat je
naar Doncaster was, Andrew, sprak Der-
rington gedwongen.
Marton keek naar zijn vrouw, die als
land in het naleven van zijn financiecle ver-
plichtingen te constateeren. Wij zagen er;
toen nog niet duidelijk was dat Engeland
dit denkbeeld eigenlijk op eigen hand en
voor ejgen rekening en verantwoording
opperde, een aanwijzing in; dat de geal-
lieerden geneigd zouden zijn tot een wij
ziging van het tractaat van Versailles. Zoo
ver blijkt Herriot echter nu nog niet te
wiljen gaan. De argumenten die er van
Fransche zijde tegen aangevoerd worden
zijn: Frankrijk heeft rL>cht op 52 pet. van
de Duitsche schadevergoeding, is dus de
grootste belanghebbende bij de naleving
en moet zich tweemaal bedenken voor het
zijn tegenwoordige positie in de oommissie
van herstel prijs geeft.
Bij een vorige gelegenheid heeft
de commissie van herstel Duitsch-
land's ingebreke blijven alleen geconsta-
teerd, dank zij het overwicht dat Frankrijk
er had door de beslissende stem van zijn
Franschen voorzitter en den trouwen steun
van den Belgischen bondgenoot. Wordt
een besljssing in dezen voortaan overgela-
ten aan een nieuw orgaan of de financieele
commissie van den Volkenbond, dan is
denkbaar dat Frankrijk, hoewel. het de
grootste crediteur is, zijn zin niet meer
krijgt. y
Intusschen is de reclapie voor het En-
gelsche standpunt al gemaakt en straks
zal het Fransche parlement er Herriot mis-
schien een strop van draaien, dat hij niet
met vooruitzienden blik al op Chequers
maatregelen heeft getroffen, om te verhin-
deren dat Engeland een voorsprong kon
krijgen en Frankrijk straks bedreigd kan
worden met het odium, dat het de confe
rentie die zich gunstig liet aanzien, laat
mislukken. Bij herhaling is hier uiteenge-
zet hoe zwak Herriot's positie is. In de
nieuwe Kamer beeft een deel van zijn
eigen aanhangers pas de verkiezing van
Maginot, den vroegeren minister van oor
log onder Poincare, tot voorzitter van de
Iegercommissie doorgedreven. In den met
vernieuwden Senaat, die Poincare tot het
laatst toe nog een kleine meerderheid had
gegeven, is hij nog zwakker. En zie, juist
in den Senaat kondigt Poincare, de ge-
duchte strijder in de gelederen van de
oppositie, thans voor Dinsdag e^n inter
pellate over de buitenlandsche staatkunde
aan. Het zal dan spannen.
ENGELAND.
In Lagerhuiskringen is men ontstemd
over het feit, dat de fiscus voor het eerst
de salarissen der leden aanrand Tot dus ver
werden de 400 pond schadevergoeding, die
de Lagerhuisleden genoten, beschouwd als
een tegemoetkoming voor de uitoefening
van hun mandaat. zoodat reiskosten, tusschen
de woonplaats der leden en Londen konden
worden afgetrokken, evenals kosten van
correspondentie, secretaris e.d. Nu de
leden van het Lagerhuis sedert eenigen
tijd vrij reizen hebben verkregen, heeft de
fiscus gemeend, in deze wijze van aanslaan
een verandering te moeten breng n en
werden de bedragen, die de leden tot
dusver wegens reiskosten in aftrek brachten,
ten voile als belastbaar inkomen gesteld.
Dit treft in hooge mate de leden uit af-
gelegen districten, die tot dosver bedragen
van loO tot 200 pond per ja«r als reis
kosten declareerden en thans in vele ge
vallen 50 a 60 pond over dit bedrag als
belasting hebben te betalen.
RDSLAND.
De Lenin-vereering in Rusland, zich
uitende niet alleen in het oprichten van
monumenten en het stichten van instellin-
gen van diversen aard, waaraan de naam
Lenin verbonden is, maar ook in het ver-
vangen van geografische en -andere bena-
mingen door nieuwe. welke op eenigerlei
wijze aan den overleden sowjetleider her
v«rsteend op den divan zat, de handen
gevouwen, de oogen opengesperd.
Ik loog, to«n ik zei dat ik op reis ginj?
Marton's stem klonk kalm en kod. Het
l«ek me het beste dat we elkaar op deze
w ijz6 ontmoettf nEr is nu geen vergis-
sen meer mogelijk. Jij gaat een reis
ondernemen, Derrington. En een langere
dan ik van plan was. Een waarvan men
nooit terugkeert. Begrijp je me'
Andrew
Marton deed alsof hij de stem van zijr?
vrouw niet hoorde, die hartstochtelijk
klonk en geheimzinnig als de wind en
^•enals deze wegstierf, zonder beantwoord
wortfen. Andrew Marton Jceek stfrak
naar Derrington, zonder ho.ed had hij den
storm getrotseerd. Regendruppels glinster-
d6n in zijn kort geknipt donker haar en-
liepen langs zijn donker. diep doorgroefd
gezicht. De oogen waren nu niet meer
half oicht, maar wijd ^opend en ze glin-
sterden onnatuurlijk. Langzaam bracht hij
ae nand naar den zak en haalde een re-
volv«r te voorschijn. Hij liep op Der
rington toe en hield hem het wapen voor
De vrouw op den divan volgde al zijn
bewegingen. Alle leven scheen uit haar
oogen geweken te zijn. Met starre blikken
keek ze toe. De roode lippen waren ge-
opend, evenals van het kind dat boven
in de kamer sliep. Werktuigelijk nam Sir
James de revolver aan en keek er naar
Hoe kom je hier aan?
Uit de la van je bureau, waar ik hem
dikwijls had zien- liggen. Ik geef je drie
minuten voor de eenig rnog. iijke opiossingf.
(Wordt v«rvoIgd.)
3I
