I
ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANPEREN.
"b rinrnrc thd7~~
No. 7624.
VrUag 27 Juni 1984
64e Jaarg-feHg.
De ketterkoning.
Tu 1 T E N L
Z'isinderdaad
delicaaH
jfrSi! $|g
JOBOSiSXJED BXi^-XD.
In het zeer onderihoudend geschreven
werk van Prof. H. Th. Obbink van Utrecht,
getitelid: „Op bijbelschen bodem", wordt
een hoofdstuik gewijd aan de besohrijving
van den vorst van Egypte, die als „de ket
terkoning' bekend staat, Amenhotep IV, die
zioh op b.ijizondere wijs heeft los gemaakt
van alles wat van ouds tot het geestelijk be-
zit van het Egygtische volik behoorde, en
die met al heel weinig pi&toit te werk.jging
tegenover de „overlevering dar ouden", zoo-
dat reactie niet kon uitblijven, en al spoedig
na zijn dood zijn geheele werk dan ook werd
ver.nietigd.
De regeering van dezen ketterkoning is
een der belangrijkste episoden uit de ge-
schiedenis niet alleen van Egypte, maar ook
van de geheele oudheid, en wij aohten deze
gqpdhiedenis niet alleen belangrijk, maar
ook bij uitstek leerzaam.
Amenlhotep IV was de zoon van Amen
hotep III en Teje, een vrouw, die niet tot het
Egyptisdhe volk behoorde. Men heeft er
onder de gelieerden over getwist of zij
te oardeelen naar een gevonden en kunstig
gesneden buste van haar een Nubische
was dan wel van Semietische afkomst.
Vooral daarom aditte men deze zaak van
beteekenis, omdat men op die wijze wilde
nagaan, welke invloeden op Amenhotep IV
werkzaam waren geweest om hem tot ket
terkoning te maken. Deze man zelf was van
een zwakke gezondheid en daarom werd hij
daardoor alsoak door zijn geheel anderen
aan leg afgehouden van de strijdlustige en
roemzuchtige banen zijner voorgangers. Hij
was meer godsdienstig dan politiek aange-
legd, en terwijl hij al de landen, die zijn
voorvaderen hadden veroverd (zooals: Pa-
lestina en Voor-Azie) verwaarloosde, en die
ten prooi liet aan bandieten en verwarring,
riditte hij, alsof hij meer priester of profeet
was dan koning, zijn geheele streven op de
zuivering van den ouden godsdienst.
Het was te Thebe, dat zioh rondom den
rijksgod Amon-Re een heirleger van ver-
wante goden had gevormd, die naast den
eenen rijksgod werden gediend. Het was
Amenhotep een doom in het oog, dat de
oude zuivere godsdienst van de zon, niet
meer zuiver bewaard was gebleven. Nu
heeft volgens Prof. Obbink het Egypti9ch
een afzonderlijken naam voor de aan den
hemel staande zonneschijf: Aton. Aan de
zen naam was het, dat Amenhotep zijn
godsdienstige hervorming vastknoopte, zijn
hervorming, die welhaast een revolutie mag
worden genoemd, en al zal het nu wel waar
zijn, dat de naam Aton ook al eerder een
religieuze beteekenis had en als zoodanig
werd gelbruikt, ook hier zou blijken, dat
iedere religieuze reformatie lhaar kracht
vindt en als zij slagen wil, vinden moet, in
het weer doen opl-even van oude en soms
reeds geheel vergeten of op den achtergrond
geraakte voorstellingen.
Reeds spoedig na zijn troonsibestijging
schijnt Amenhotep IV te hebben rondgeloo-
pen met revolution aire plannen, al kon hij
daarvoor niet dadelijk den gewenschten en
vasten vorm vinden. Hij was trouwens nog
heel jong. Men heeft vroeger bij het on-
derzoek van zijn mummie gemeend, dat hij
bij de bestijging van den troon nog geen 15
jaren telde. De mummie toch was er eene
van een man van niet meer dan dertig ja
ren, en hij had minstens 16 jaar geregeerd,
dus moest hij dan wel heel jong aan het be-
stuur zijn gekomen. Maar in den lateren
tijd is men er aan gaan twijfelen, of de ge
vonden en ondefzochte mummie wel van
hem was. In elk geval kan hij niet veel
ouder dan 20 jaar zijn geweest, toen hij den
troon beklom.
Nu bestaan er een paar inscripties uit het
begin zijner regeering, die een merkwaardig
licht wenpen op wat toen reeds zich begon
te vertoonen. De koning noemt zioh op een
van die steenen, die met een gevleugelde
zonneschijf is gekroond, niet met den ge-
wonen koningstitel, maar dient zich aan als
,,eenste priester van Horachti". Zoo grijpt
hij terug op den ouden zonnedienst en op
de zonnevereering. En al blij-kt, daarbij nog
niets van reformatoris'che plannen, zoo
geeft toch die verandering van Godsnaam
te denkeo. Vooral ook moet het opvallend
worden genoemd, dat Amenhotep zich aller-
eerst priester noemt, waarmede hij stellig en
zeker wil duiden op zijn priesterlijke functie
in den ternpel van Horachti te Thebe. En
later blee'k al heel spoedig en beslist, dat
zijn sympathieen en strevingen meer den
religieuzen dan den politieken kant uiit-
gingen.
Weldra deed de koning nu een nieuwen
stap en liet hij den zonnegod afbeelden als
en zonneschijf, welker stralen uitloopen in
fnensdhenhanden.
Niatuurlijk kwamen daar nog allerlei
andere dingen bij, en de Thebaansche
priestersdhap wend dit alles dan ook wel
gewaar, en hoe meer de koning deed, des te
sterker werd hun adhterdodht. Eenst schijnt
Amenhotep nog van zins te zijn geweest om
den nieuwen god naast den ouden (zij het
dan al als diens meerdere), te doen ver-
eeren. Maar de houding der Thefoanenen
schijnt zoo te zijn geweest, dat de koning
ging begrijpen, dat een botsing toch op den
duur zou moeten komen. Thebe was groot
gewonden door Amon, en Amon op zijn
beurt door Thebe. Die twee waren dan ook
bereid om elkaar tot het uiterste te verdedi-
gen. De Amion-traditie had te diep wortelen
geschoten, dan dat op dien bodem een nieu-
we godsdienst zoo-maar mogelijk zou zijn
geweest. Bovendien waren de Amon-pries-
ters gewoon om de leiding van de zaken te
hebben, ook in politiek opzichit, zij waren
de mannen, die den koning eenvoudig den
goddelijken wil decreteerden, en daarom
kon er toch ook van een compromis tus-
schen hen en den farao geen sprake zijn.
Hier henhaalde zich dus de aloude strijd
tusschen koninklijk en priesterlijk gezag, en
de koning was blijklbaar wijs genoeg om te
begrijpen, dat hij het tegen de Amon-
priesters zou afleggen, indien hij zou trach-
ten om op hun eigen terrein en dan tegen
hun zin nieuwigheden in te voeren. Daarom
deed Amenffbteb een beslissende stap, en
bouwde hij eene nieuwe residence halver-
wege tusschen Memfis en Thebe, aan den
Nijl, op een gebied, dat (naar hij zelf in een
inscriptie zegt) „aan geen god of godin,
geen vorst of vorstin behoorde". Bij zijn
eigen naam werd nu de gewone toevoeging:
„de god, de heersoher van Thebe" wegge-
laten. De naam, dien hij aan zijn nieuwe
residentie gaf, toont met alle du-idelijkheid,
dat hij zioh een geheel nieuwe riehting voor
zijn godsdienst dacht. Hij noemde haar:
Ichtaton, d. w. z.: horizont van Aton, of
duidelijker: paleis van den zonnegod.
Nog bleef de koning tijdens den bo<^v van
de nieuwe residentie te Thebe, en daar be-
raarnde hij verdere plannen. Daaronder be-
hioort ook de bouw van nog andere Aton-
tempels in Nubie, en ook heeft men in
Galilea den naam van Aton wfllen vinden in
de stad Hannaton. Dit is echter verre van
zeker.
Ook zijn eigen naam Amenhotep, waarin
de naam van den gehaten god Amon
sdhuilt, beviel hem,niet meer, en moest nu in
overeenstemming worden gebracht met zijn
eigen wensdhen en inzichten. In het vijfde
jaar zijner regeering verandende hij zijn
naam in Ichnaton, dat beteekent: Aton is
heerlijk. Zelfs in de inscripties, waar hij
nog met zijn ouden naam in werd genoemd,
liet hij dien naam Amon wegbeitelen, en
door Aton vervangen. Ook de naam zijner
vrouw, die overigens gansah geen aanstoot
behoefde te wekken, kreeg nog een toevoe
ging, waaruit zijn yereering voor Aton
bleek. Zelfs trachtte cle koning den alge-
meenen Godsnaam: Neter (god) te doen
vervangen door den naam A ton. Zooveel
ernst was het hem met zijn verandering van
geloof. En met den dag werd zijn afkeer
•tegen den naam Amon nog heviger. Door
heel't land Egypte zond hij zijn dienaren om
in graven en op tempelmuren, overal waar
men den gehaten naam Amon aantrof, dien
weg te beitelen. Dit vernielingswerk is alom
in Egypte nog te vinden. Het werd zelfs
verboden om den naam Amon uit te spre-
ken, en de bezittingen van den ouden god
werden tot eigendom van den nieuwen god
vertklaard. Maar ook hierbij liet deze fana-
ticus het nog niet. De Amonpriesters hin-
derden hem natuurlijk nog veel meer dan
die woorden en namen. De Amonpriesters
werden ontslagen, en de geheele Amon-
cultus veiiboden.
Ook de andere goden moesten het nu ont-
gelden. Hij wou zelfs niet meer hooren van
eenig meervoud: goden, ihet moest alles al
leen zijn de eene god. Wel moet de vernie-
fing radicaal zijn geweest, want zijn tweede
opvolger Tut-anch-aton, die weer tot den
dienst der oude goden terugkeerde, eu die
derhalve onder den naam Tut-anch-amon
bekend is geworden en gebleven, beschrijft
den toestand aldus: „Toen ik den troon
besteeg, was het land woest als een chaos,
de bezittingen der goden waren verwoest
van Elefamtine tot de Delta; hunne tempels
waren verlaten, hun grondgebied verwoest,
zoodat er onkruid groeide, de tempelmaga-
zijnen waren geplunderd en de heiligdom-
men lagen upen. De goden hadden het land
hun rug toegekeerd."
Nu verrees dan te El Amarna de nieuwe
residentie. In het zesde jaar zijner regee
ring was het werk zoo ver gevorderd, dat
Ichnaton zioh daar met zijn getrouwen kon
vestigen. En hier werd dan nu odk de
dienst van Aton gevestigd. Een zonne-
tempel werd gebouwd. Zelfs schijnt er meer
dan een tempel gebouwd te zijn. Hier lig-
gen ook de graven zijner rijksgrooten, en
nog verder het dal in liggen de graven der
koninklijke familie. Van alle oude zeden en
gewoonten maakte Iohnaton zich los. Hij
sChijnt b.v. voortdurend zich met zijn dooh-
ters in het openbaar te hebben vertoond.
Zes had hij er. Hadden de sohilders en
beeldhouwers tot nu toe geregeld rekening
moeten houden met het goddelijk karakter
van hun koning, dat was nu ook uit. Vroe
ger werd de vorst afgebeeld in een stijve.
onbewogen houding, en heel conventioneel.
Er stor.d liefde noch haat, noch eenig ander
menschelijk gevoel op zijn gelaat te lezen.
Nu werd het alles lenig, en levendig en
kleurig. De Amarnakunst is^ereproduceerde
nntuur. Een nieuwe kunstbeweging stond
dus naast de nieuwe religie. Voortaan zat
de koning op de afbeeldingen heel noncha
lant, met e£n'elleboog over de leuning van
zijn stoel, elders met over elkaar gestagen
beenen, of met een kind op schoot, dat hij
kust. of onder den kin strijkt. Ook nog aller
lei andere alleraardigste tooneeltjes zijn er
te zien. Buiten den eigenlijken kring der
getrouwen moet dit alles echter aanstoot
hebben verwekt. Was de oude kunst een en
al nose, hier was alles ..natuur en waar-
heid". Ook de taal ontkwam aan dit stre
ven niet. De stijl der oude opschriften was
stiif en statig, en geheel passend bij de sta-
tige figuren. Zii stond geheel buiten de
prakti'k van het dagelijksehe leven. Wat de
mannen van Iohnaton deden is het beste te
vergelijken met wat de „tachtigers" bij ons
deden, oolk hier werd „natuur en waarheid"
gei'ntroduceerd, zij het dan soms op wat erg
forsche wijze.
Zoo vormen de nieuwe godsdienst en de
nieuwe kunst en de nieuwe taal een onlos-
makelijik geheel. En zoo bleek de nieuwe
vorst dus te zijn een nieuw mensch. Alle
mythologische gedachten werden op den
duur overboord geworpen. En zijn eenige
God is de stralende zonneschijf, of, zooals
hij het zelf uitdrukt: „de gloed, die in Aton
is". Deze stralende zon is hem het eenige
voorwerp van vereering en aanbidding. En
todh, en dat is het wonderlijke: hoe begrij-
pelijk en foevattelijk di, 'dies sc'hijnen moest,
toch worden we ook weer hier gewaar, dat
epn godsdienst van het „gezonde verstand"
weinig geschikt is om den mensch op den
duur te geven, datgenewat hijbehoeft. Nooit
heeft de godsdienst -gan Aton in Egypte
diepe wortels geslage#. Obbink zegt het
zoo duidelijk en aardig: ,,het accompagne-
ment van het volk ontbrak". Hij had na
tuurlijk ook votgelinigem om des broods wil,#
en die „werden terstohd geergerd". Zoo
waren er bij het vernietigen van zijn levens-
werk na zijn dood niet weinigen, die bij zijn
leven tot zijn trouwste volgelingen hadden
behoord.
Een van de redenen, die wel moesten lei-
den tot de mislukking zal deze zijn ge
weest, dat de nieuwe godsdienst te veel van
boven was opgelegd. en dus slechts gedra-
gen werd door een kleinere groep hovelin-
gen, die lang niet alfen zuivere motieven
hadden. Ook kwam daar nog conservatisme
bii, waar velen de oude hun heilige voor
stellingen en gebruilSn niet meenden te
kunnen prijsgeven. Eu dan was er een
voortdurende agitatie van duizenden, die
broodeloos waren gemaakt door het weg-
vallen der oude tempels en beelden.
Wat er verder met Ichnaton gebeurd is,
weten wii niet. Hij wend in het rotsdal te E!
Amarna ibagraven. maar zijn rijk versierde
sarkofaag is later bij Thebe in een rots&raf
feruggevonden. Zijn opvolger regeerde
slechts heel kort, en zijn tweede opvolger.
die eveneens zijn schoonzoon was, diende
reeds weer den ouden rijksgod, ook al heette
hij eerst nog Tut-anch-Aton. Deze bracht
de rpsidentie weer naar Thebe over, onder
besciherming der Amonpriesters. De haat
tegen den renegaat van El Amarna"
zooals men later dcat.1 Farao noemde
was zoo groot. dat men weigerde hem mee
te tellen in de liist der koninigsnamen.
VLOOTCOMMISSIE.
Bij Kon. b^lslfiiit is de heer jhr. R. R.
L. de MuralK, lid van del Eerste Kamer;
benoemd tot lid van de Vlootcommissie,
benoetnd bij Kon. besluit van 24 Jan. 1922.
DUITSCHLAND.
Lawaai en gevechten in den Rijksdag.
Opgewonden tooneeIen kenmerkten Dins-
dag de Rijksdag-zitting. Behandcld wer-
den de communistische x'oorsU llcn tot vrij-
lating d«r communistische gevan-
gCnen, opheffing der uitzonderingsver-
ordeningen alfemede voorstollen tot am
nestic voor politieke misdrijven, ingediend
door communisten, sociaal-democraten en
nationaal-soci aljsten
Dr. Roth (nationaal-sccialjst) voormalig
Beiersch minister van justitie, verdedigde
d® voorstellpn van zijn fractie tot am-
nestie voor de wegens den Kapputsch,
de onlusten te Kustrin en der NovSmber-
putsch-veroordeelden. Communistisch ge-
roep: denkt gij niet aan de arbeiders? waar-
op Roth anfwoorddb: ja, ik <Ienk aan
Adojf Hitler, die zooals gij we€t; ook
arbeider is. Voor amnestie voor de deelne-
m^rs aan de radenregeering danken Wij1
vriendelijk, (gtlach bij de communisten).
Levine (een der deelnemers aan de raden
regeering te Mur.chen) heeft volkomen te-
r«cht den kogel gekregen.
Hierop ontstond een geweldig lawaai op
de communistische banken. Velen riepen.
weg met dien man. Hij heeft ploert gezegd.
Eenige communisten gooiden hem met
schriften naar het hoofd.
Frau Reiterer (communiste) riep op Roth
wijzend: Hij mag niet voortgaan.
L)e vice-voorzitter dr. Riesser trachtte te-
vergeefs het lawaai baas te worden 6n
verklaarde, dat hij gehoopt had, dat de
intrede der vrouw in het parjjement de
pariementaire zeden zou verbfeteren, doch
dat dit niet het geval schijnt te zijn.
Dr. Roth ontkende dat hij het woord
pleert heeft gebruikt. Wanneer hij zijn
r«de wil voortzetten, ontstaat opnieuw
lawaai bij de communisten. De vice-voor-
zittor maant tot orde, tjerwijj communisten
en nationaaJ-socialisten voor het spreekge-
stoelte elkaar scheldwoorden toeroepen.
Onder voortdurend lawaai schorst de voor-
zitter dan de zitting voor tien minufen.
Na heropening kwram de commynist
Eichhorn aan het woord, die heftig tegen
Roth te keer ging en daarvoor tot de orde
werd geroepen.
Dr, Roth zette zijn rede voort en betpog-
de dat Levine volkomen rechtmatig door
een standenrechtfoank gevonden is.
Dr. Rosenfeld (sociaal-democraat) sprong
hevig opgewonden op het spreekgestoelte
en riep uit: Ik protesteer tegen deze ver-
valtsching, het was een justitiede moord.
In de zaal ontstond opnieuw tumult, de
sociaal democraten en de afgevaardigden
der rechterzijde slingerden elkaar scheld
woorden naar het hoofd. Weldra ver-
scherpte zich het conflict en stormden de
partijen op elkaar Los, zoodat een verward
kluwen van menschen ontstond, waarbij
de sociaal-democraat Egerstedt van den
Duitsch nationaal Lawerenz een stoot kreeg
Daarop valt een aantal sociaal-democra
ten op Lawerenz en de zijnen aan. De
sociaal-democraat Simon vliegt dr. Roth
naar de keelt In het gewetoige tumult
zijn in het midden der zaal, tientaflen for-
meel aan het vechten. Scheldwoorden wa
ren niet meer te onderscheiden. Van de'
publieke tribune wordt foei geroepen.
De vice-voorzittcr dr. Riesser schorst om
zeven uur opnieuw de vergadering. De
afgevaardigden bespr.-ken nog lang in op
gewonden groepen het gebeurde.
Na heropening der zitting zei Riesser,
dat het tumult onfetaan was dooreen
mis verstand.
Vervollgens kreeg dr. Roth opnieuw het
woord- De communisten riepen: Laat de
moordenaar maar doorspreken, en verlieten
de zaal,.
De amnestievoorstellen werden nayr de
huishoudelijke commissie verwezen en de
zitting tot hedenmiddag verdaagd.
HEVIGE ONWEDERS BOVEN
AMERIKA.
Na een dagenlange ontzettende hitte, die
in geheel Noord-Amerika temperaturen van
90 tot 100 gr. Fahrenheit gebracht heeft,
brak boven New-York een vreeselijk on-
weder los. De hitte duurt echter voort.
In Californie vonden onweders plaats,
zooals in geen jaren zijn voorgekomen.
In de plaatsen Buffalo, Dunhirch, Syracuse
en Newark evenals in de Mississippi-dalen,
is de schade ontzettend Voorloopige schat-
tingen becijferen de schade op rond 4
millioen dollar. De oogstschade is zeer
groot.
Ten gevolge van het inslaan van den
bliksem zijn talrijke gebouwen afgebrand
en in het verkeer zijn talrijke stremmingen
voorgekomen. De hitte en het onweder
hebben 26 slachtoffers geeischt.
AMUNDSEN'S POOLVLUCHT BELET
Uit Pisa wordt gemeld, dat de fabriek,
welke de vliegmachines voor Amundsen's
voorgenomen Poolvlucht heeft gebouwd,
weigert deze at te lev^ren, zoolaog de rest
van de koopsom, n 1. 15.000 pond sterling
niet is betaald. Wordt dit bedrag binnen
10 dagen niet voldaan, dan zal Italie eeu
eigen vliegexpeditie uitzenden onder leiding
van den Italiaanschen vlieger Locattelli.
Aan Amundsen is aangeboden aan deze
expeditie deel te nemen als tweede com
mandant. Dit aanbod zal Amundsen in
elk geval afslaan. Hij hoopt het benoo-
digde geld nog bij een te zullen krijgen.
Volgens een ander bericht is het plan
volkomen mislukt en zijn de Noorsche
piloten en de Amerikaan Davison reeds
naar huis vertrokken.
STORINGEN OP TELEGRAAFKABELS
Een eigenaardig gevolg van de droog-
legging in Amerika is het meermalen voor-
komen van storingen op de transatlantische
telegraafkabels De Western Union Telegraph
Co. en de Compagnie Fran9aise des cables
telegrapkiques te New-York hebben zich
namelijk bij de bustbewaking ernstig er
over beklaagd dat hun kabels in den laatsten
tijd in de nabijheid van New-York berhaal-
delijk doorgesneden zijn, en wel klaarblijke-
lijk door alcoholsmokkelaars. In het meeren-
deel der gevallen waren namelijk de kabels
op die plaatsen van de kustwateren door
gesneden, waar naar de ervaring de smokkel-
vaartuigen zich ophouden.
Volgens het gebruik der zeelieden geven
anders de schepen, wanmer zij met hun
ankers bij verg;ssing telegraafkabels vatten,
zonder meer hun ankers op, omdat zij van
dfn eigenaar van den kabel zonder tegen-
werping vergoeding voor het anker met
toebehooren krijgen.
De smokkelaars daarentegen, wanneer zij op
hun verborgen vaarten met de kabels te
doen krijgen, helpen zich kort en goed
aldus, dat zij den gevatten kabel naar de
zeeoppervlakte brengen en doorsnijden om
hun anker niet te verliezen De Fransche
kabelmaatschappij schat de schade die haar
voor het herstellen van zulke door de
smokkelaars doorgesneden telegraafkabels
berokkend is, reeds op meer dan 120.000
frank.
TER NEUZEN, 27 JUNI 1924.
GEMEENTERAAD VAN TER NEUZEN.
In de D'onderdag gehouden vergadering
werd meegedeeld een schrijven van de In-
diustrieele Maatschappij te Amsterdam, ex-
ploitamte van de electrisChe verlichting in
de kom der gemeente, dat zij, in verband
met den hoogen prijs die de P. Z. E. M.
vraagt voor stroomlevering, niet kan ingaan
op het verzoek van het gemeentebestuur om
de buurtschappen te electrificeeren. Burg,
en WeiJi. beschouwden nu de zaak afge-
daan, aangezien zij overtuigd waren, dat
voor hun voorstel, hetwelk behelsde verlich
ting van Sluiskil ter weerszijden van het
kanaal en Driewegen, onder betaling eener
subsidie van f 1200's jaars aan de P. Z. E.
M. in den raad geen meerderheid zou ge-
INGEZONDEN MEDEDEEL1NG.
vonden zijn, omdat die er ook 't Zwaantje
en Baandijk bij wenschten en bovendien de
P. Z. E. M. voor dat bedrag odk alleen ver
lichting van Sluiskil ten Westen van het
kanaal op zich wilden nemen. Voorts had
ook de volksvergadering te Sluiskil te ken-
nen gegeven geen stroomprijs van 55 cent
te willen betalen en niet te willen aanslui-
fen indien ook niet tevens de Oostzijde werd
aangesloten. Een uitvoerige discussie onf-
stond, waarin versdhillende leden uitspra-
ken, dat er toch nog een poging moet wor
den aangewend, om tot electrificatie der
buurtschappen te geraken. Verwondering
werd uitgesproken over de houding van de
P. Z. E.M., die, terwijl de Industrieele
Maatschappij met haar over Sluiskil onder-
handelde ook tevens ondenhandelde met
particulieren. Ten slotte vereenigde de raad
zich met een voorstel van den heer Nolson,
om Burg, en Weth. uit te noodigen opnieuw
onderlhandelingen te openen met de P. Z.
E. M., daar hij meent, dat, in verband met
de aansluiting van enkele industrieele on-
dernemingen ten Oosten van ihet kanaal, dit
mogelijk aansluiting van Sluiskil-Oost en
den Baandijk gemakkelijker zal maken.
Voor een voorstel-Colsen om aan Burg, en
Weth. drie leden van den raad voor deze
zaak toe te voegen was geen steun te vin
den. Ook werd door den heer Nolson tegen
over den aandrang van den heer Colsen
verwondering uitgesproken, dat deze het
wel den raad die hier ongeveer 25 jaar ge-
leden zetelde kwalijk heeft genomen, bij de
electrifiicatie de belangen van Sluiskil niet
voldoende te hebben behartigd, doch, dat
deze er thans op aandringt om ten spoedig-
ste Sluiskil aan te sluiten, zonder te letten
op de belangen der andere buurtschappen.
Bij de goedkeuring der rekening van het
Armbestuur maakte de heer Van Riet op-
merkingen op de verpleegkosten, die in re
kening waren gebracht door het Ziekenhuis
voor verpleging van patienten aan besmet-
telijike ziekten, waaromtrent in de vergade
ring van 15 April van het vorig jaar reeds
was bepaald, dat een regeling zou getrof-
fen worden. De heer Geethoedt deelde
mode, dat de rekening nog niet kon worden
vastgesteld en een voorloopige rekening
was ingezonden op verzoek van het Arm
bestuur.
Besloten werd de bijdragen voor inkoop
van pensioen niet op de ambtenaren te ver-
halen.
De raad wenschte niet te aanvaarden de
sdhenking van een straatje te Driewegen
van M. de Putter c. s., daar de gemeente
daardoor tevens op zich zou nemen de kos-
ten van verharding en rioleering en nog
verisehiUende andere dergelijke straten be
staan die men cadeau kan krijgen. Het
Driewegein-straatje zal echter worden ver-
foeterd.
Gunstig werd beschiikt op een verzoek
van E. D. Scheele om hem 0,45 M2. grond
te verkoopen in het Bakkerijstraatje, die hij
noodig heeft voor verbouwing van zijn per-
ceel, terwijl aan P. J. Visser ontheffing werd
verleend van de bepaling, dat op door hem
tegenover de H. B. S. gekodht bouwterrein
woningen moeten gesticht worden van ten
minste 7 M. hoog Dit is teruggebracht tot
6,35 M.
Door verscbillende leden werd het aan
Burg: en Weth. kwalijk genomen, dat zij
hebben gedoogd, dat langs den opril aan
de Scheldekade woningen zijn gebouwd,
beneden de als voorwaarde gestelde hoog-
te van 7 M. In elk geval had daarvoor een
verzoek in den raad moeten komen.
Aan den heer W. Temperman werd we
gens vertrek naar elders eervol oratslag ver
leend als lid der schooleommissie.
RIJKS HOOGERE BURGERSCHOOL
TE TER NEUZEN.
Bij Koninklijk besluit zijn met ingang van
1 September benoemd tot leeraar, de heer
A. C. Muste en tot tijdelijk leerares mej. J.
M. van der Meyden, beiden thans tijdelijk
aan die school werkzaam;
tot tijdelijk leerares mej. W. A. Zijlstra,
te Dordrecht.
EEN WAARSCHUWING.
Naar we vernemen is gister door de
politic tegen een twintigtal paartjes, die met
het mooie weer een zitplaats hadden ge-
kozen in't gras van een der dijiken rondom
Ter Neuzen, proces-verbaal opgemaakt.
KONINKLIJK BEZOEK AAN
OOSTELIJK ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
Naar wij vernemen is thans voor het
Koninklijk bezoek op Vrijdag 8 Aug. a.s.,
voor zoover dit Oostelijk Zeeuwsch-Vlaan-
deren betreft, het volgende program ma
vastgesteld:
H.M. voor zoover bekend vergezeld van
Prins Hendrik en Prinses Juliana, met ge
volg, zal per soomschip Hy-drograaf te 9,15
sssc;«iSLfflwi? eszrm
