ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
No. 7608.
Maandag 19 Mei 1924.
64e Jaargaug.
DE BROEDERS.
K 1EZERSLIJST.
BINNENLAND.
FEPHLETOH.
TWEEDE KAMER.
Vergadering van Vrijdag.
De heer van Ravesteijn (comm.) houdt
een interpellatia over den stand van de
onderhandelingen met Rusland. Spr. meent,
dat Nederland heeft ge'tjracht veel koop-
mansvoordeelen te verkrijgen zonder iets
te betalen, behalve de rekening,. Hij be-
pleit de handelsbelangen van Rotterdam.
Hi] stelt een zeventlai v'ragen betreffende
de onzekerheid en den abnormalen toestand
waaraan d® minister door spoedige voile-
dige hervatting van de betrekkingen met
Rusland-«en einde kon maken.
Minister van Karnebeek antwoordt dat
Nederland groote liberaliteit heeft getoond
doch dat Rusland's reserve met betrekking
tot d« voordeelen, die Rusland zou toe-
kennen aan staten die dit land reeds eerdfcr
erkenden, \velke aan Nederland zouden wor
den onthouden, onoverkomelijk was.
Eenzielfde reserve ten aanzien van de
schulden was onoVerkomelijk. De abnor
mal® toestand kan alleen verdwijnen door
medewerking van Rusland, doch er is geen
enkel beletsel voor het gbruik van de Rot-
terdarnsche haven ook zander verdrag. Ne
derland heeft voor een goede oplossing ge-
daan wat h«t kon.
De heer Troelstra (s.d.) kwalificeert de
interpellate als een poging tot verzwak-
king van h«t Nederlandsche standpunt ten
gunste van Rusland.
DE EERSTE VREDESCONFERENTIE.
Zaterdagmiddag vond in de Ridderzaal
op het Binnenhof de herdenkingsplechtig-
heid plaats van de eerste Haagsche Vredes-
eonferentie welke, op initiatief van Csaar
Nicolaas II van Rusland werd bijeengeroe-
pen en gehouden werd in het Huis ten
Bosch. De conference werd geopend onder
voorzitterschap van den eersten Russischen
gedelegeerde, den heer de Staal, destijds
Russisch ambassadeur te Londen, op den
18en Mei 18'99. De Nederlandsche delega-
tie bestond uit de heeren Jhr. A. P. C. van
Karnebeek, generaal J. G. E. den Beer Poor-
tugael, Staatsraad Mr. T. M, C. Asser en
kapt. ter zee A. P. Tadema,
Op de eerste vredesconferentie werden
gewichtige besluiten genomen; o. a. werd
door de overeenkomst van 29 Juli 1899 in-
gesteld het Permanente Hof van Arbitrage.
Ook in het buitenland bestond voor de
herdenkingsplechtigheid van Zaterdagmid
dag groote belangstelling. Verschillende
prominente lichamen op pacifistisch en in-
ternationaal gebied waren vertegenwoor-
digd Het uitvoerend bureau van de inter-
parlementaire Unie verzocht aan zijn Hol-
landsch medelid, den heer Mr. Dr. D. A. P.
N. Koolen het bij deze gelegenheid te ver-
tegenwoordigen. De Wereldbond der ker-
ken werd vertegenwoordigd door Prof. Dr.
J. A. Kramer te Utrecht en de Union des
Associations pour la Societe des Nations te
Brussel door den Belgischen senator H. La-
fontaine. De Tsjecho-Slowaaksche vereeni
ging voor den Volkenbond door den heer
Fierlinger, zaakgelastigde bij 't Nederland
sche Hof, terwijl de Grieksche gezant, de
24) (Vervolg.)
Alsof een dichte nev®l voor zijn oogen
wegtrok, lag' plotseljng klaar en duide-
lijk het feven voor den baron open. Hij
scheen in duisteren nacht te hebben ge-
wandeld. Maar thans omstraalde hem de
heldere dag. Hij gevoelde zich niet meer
ongtlukkig.... hij voelde zich vrij... hij
haalde verlicht adem.
En dat alles wist u, Kifty? vroeg
hij verbaasd.
Neen, zeide zij ik wist het niet,
al vermoedde ik het. Thans eerst heeft mij
een onderhoud met tnijn oom voile licht
verschaft, en ik dacht dat het u in uw
stemming van nut kon zijn, eveneens hel-
der te zien.
Ja, u hebt gelijk. Ik dank u van
heeler harte. Ik bewonder uw moed en
uw helderheid. Weet u, Kitty, dat u mij
meer dan het leven gereddat u mij
deg moed om te leven teruggegeven hebt?
Zij1 keek hem met stratende oogen aan
en een licht rood steeg op in baar gelaat.
Dan zal u de smart, die deze ont-
goocheling u veroorzaakt, opk overwin-
nen, zlei ze En u fcal -uw broeder
vergiffenis schenken?
Zijn gezicht werd weer scfirrtjer.
Dat staat op een ander blad, zei hij
koud.
Uw broeder is het minste schuldig.
Wie draagt dan de meeste schuld?
Ik kan het niet zeggen.
Waarom niet?
heer Kapsambelis, de vertegenwoordiging
van de Grieksche vereeniging vooir den Vol
kenbond op zich had genomen; graaf Mus-
kahoji, gezantsehapsattache te Brussel, ver-
tegenwoordigde de Japansche vereeniging
voor den Volkenbond. Generaal van Schoe-
naich was aanwezig namens den Bund
Neues Vaterland en prof. Ludwig Quidde
namens de Deutsche Friedensgesellschaft.
Voor de Engelsche National Peace Councel
kwam al9 reeds gemeld, miss Fry, de doch-
ter van den eersten Engelschen gedelegeer
de ter tweede Vredesconferentie in 1907. De
te Parijs gevestigde Association National
Russe pour la Societe des Nations had den
heer Briantchaninoff verzocht tegenwoordig
te zijn.
Voorts ontving het bureau van ihet Uit
voerend Comite der 18 Mei-herdenking van
den secretaris-generaal van den Volken
bond, sir Eric Drummond een uitvoerig
schrijven, waarin deze het betreurt persoon-
lijk verhinderd te zijn om te komen, en ten
gevolge van de vele werkzaamheden, welke
op het Secretariaat van den Volkenbond in
verband met de a.s. zitting van den Raad,
geen der leden van zijn staf te kunnen af-
vaardigen.
Van de Volkenbomd-vereenigingen in
Zwitserland, in Duitschland, in Oostenrijk,
Engeland en Ierland, van de Chineesche
Volkenbond-vereenigingen te Parijs geves-
tigd; van de Vredes-vereenigingen in Zwe-
den, Hongarije en Polen, van de New-York
Peace Society; van de Internationale Arbi
tration League te Londen, werden brieven
ontvangen, die een gelukwensch in zicih
sluiten met de herdenking, en waarin het
een goede gedachte wordt geheeten om
dezen eersten mijlpaal in de ontwikkeling
van het dusgenoemde „Haagsche werk" te
herdenken.
De heer Mr. J. Limburg, voorzitter Van
de Vereeniging voor Volkenbond en Vrede,
opende de bijeenkomst met de volgende
redevoering:
Is er reden met voldoening .te gedenken,
dat een kwart eeuw geleden de staten der
wereld hun vertegenwoordigers opdracht
gaven, zich in Den Haag te vereenigen
voor blijvend vredeswerk? Of past bij dezen
dag slechts de weemoed van eep hoopvol
verleden, van een verbleekte illusie, van een
teleurgesteld optimisme? Moeten wij, ster-
velingen, ons stil terugtrekken in ons zelven,
omdat wij onze krachten hebben over-
schat? Bleek de menschheid minder te zijn,
dan zij toen scheen? En is daarvan 't gru-
welijk bewijsstuk de vreeselijkste ramp uit
de moderne gesehiedenis, die sindsdien over
Europa is gekomen?
In de plechtigheid zelve van dezen mid-
dag waartoe de Nederlandsche Vereeniging
voor Volkenbond en Vrede u uitnoodigde,
ligt het ontkennend antwoord op deze vra-
gen. Want, niet waar, ook de medische
wetenschap adit zich niet verslagen, wan-
neer ondanks een door haar adepten gedane
en door ieder deskundige als waardevol
erkende ontdekking ter leniging van men-
schelijke smarten, een epidemie haar slacht-
offers maakt, de nieuwe uitvinding ten spijt.
In de oogen der deskundigen was daarmee
slechts bewezen, dat het nieuwe heilmiddel
onvolkomenheden vertoonde, waardoor het
niet afdoende beschermde tegen de gevrees-
de kwaal. En men gordt zich aan met nog
vuriger ijver ten arbeid in de wetenschap-
pelijke laboratoria, om de nieuwe ontdek
king te volmaken, teneinde opnieuw den ge-
vreesden vijand tegemoet te treden. Van het
principled juiste der ontdekking bleef men
immers overtuigd!
Het staat niet in de eerste plaats aan
ons, Nederlanders, de Eerste Vredesconfe
rentie in haar algemeene en internationale
beteekenis te gedenken. Wellicht, dat een
der beide sprekers, die ge straks zult hoo-
ren, op deze zijde der conference, het licht
zal doen vallen.
Ik vrees u te kwetsen, want! u hebt
immers miss Jefferson lief.
Ah, miss Jefferson. Ik bemin haar..„
zegt u? Ja, het is waar.... ik meende haar
lief te hebben.... maar had ik haar w^rkep
lijk lief, Kitty? Was hetf niet maar e«n roes
een droom? Als ik in uw reine oogen
zie, dan is het mij alsof ik miss Jefferson
nooit gezien had... nooit bemind,...
O, mijnheer de baron.
Neen, duizendmaal neen. Ik bemin
miss Jefferson niet, riep hij uit en nu
wil ik u ook zeggen, Kitty; wie ik bemind
heb van het eerste uur af, waarin ik het
huis van uw oom betrad.
Zij hief smeekend de hand^n op.
Niet verder, niet vender, smeektje
zij. Ontwijd dit uur nietf en... maak mij
niet beschaamd.
Bloztnd verborg zij het gezicht in de
handen. Vol ontroering zag Edmund op
haar neer, nu zij met gebogen hoofd voor
hem stond, alsof zij het vonnis van een
rechter verwachtje. De zon schit;t©rde op
haar blond haar, dat het blonk als een
gouden kroon. Haar teere gcgtalije beefde
en tusschen de blanke vingers parelden
tranen. f.-^|
Toen trad hij op haar toe en legde zacht,
heel zacht den arm om haar heen.
Ik dank u, Kitty; fluisfierde hij.
lk was blind, maar jij hebt mij ziende ge-
maakt... niijn hart was dood, maar jij
hebt het opgowek.jtmijn ziel was van
nacht en nevel vervuTd, jij htbt de zon in
mijn ziel, in mijn (even gebrachtik dank
je. Neen, ik zal dit uur niet ontiwijden.
Wij weten beiden, wat wij gevo^len; wat
wij denken. En het uur zal komen, waarin
ik als vrij man voor u zal staan en naar uw
hand kan dingen. Thans mag ik dat niet.
Maar wel is er aanleiding voor ons in
deze ure met dankbaarheid er van te ge-
wagen, dat het Den Haag is geweest, dat
in 1899 door de gezamenlijke regeeringen
is uitgekozen als de stad, waarheen afge-
vaardigden zouden samenkomen voor het
vredeswerk, en dat men den Nederland-
schen grond beschouwde als een klassieken
bodem, waar nieuw recht tot wasdom kon
komen. En wij herinneren ons, hoe wij in
die dagen met een gevoel van trots zoovele
juristen en diplomaten met een wereldnaam
hier vereenigd zagen als gasten van de
Nederlandsche regeering^ en het Haagsche
stadsbestuur.
De samenkomst in Nederland der Eerste
Vredesconferentie, in 1907 "door de tweede
gevolgd, is voor ons vaderland en zijn in
ternationale positie van groote beteekenis
geweest.
Toen als tastbaar resu'ltaat van de Eerste
Vredesconferentie het Permanente Hof van
Arbitrage ontstond, kreeg het krachtens be-
sluit der conference zelve zijn zetel te
's Gravenhage.
Het Hof van Arbitrage, eerst gevestigd
in de deftige, doch bescheiden behuizingen
aan de Prinsegracht, om welhaast te verrij-
zen in het weidsche Vredespaleis, door de
milde hand van den Amerikaanschen Mae
cenas aan de internationale rechtsgedachte
geschonken; dat Vredespaleis keif, geopend
in 1913 onder de auspicien van de geheele"
beschaafde wereld, zij hebben de banden,
die Nederland samenstrengelen met de ont
wikkeling van het Volkenrecht, nog meer
versterkt en toen, na den wereldoorlog de
internatfonale gedachte de nieuwe wegen
begon in te slaan, die door de volkenrechts-
leeraars te voren waren gebaand, toen de
justitieele idee van een gerechtshof het
denkbeeld van arbitrage op zijde begon te
streven, was het Nederland, dat begiftigd
werd met het Permanente Hof van Inter
nationale Justitie, dat zijn waardigen zetel
vond in datzqlfde Vredespaleis.
Zoo is voor Nederland's burgerij reden
op den dag van heden haar dankbaarheid
te uiten voor hetgeen 25 jaar geleden uit-
gangspunt is geworden van een nieuw in-
ternationaal rechtsleven in ons vaderland.
Van die dankbaarheid meent de Vereeni
ging van V. en V. zich tot tolk te mogen
maken.
Het was in Mei 1899 dag van werke-
lijke lente, toen d6 gedelegeerden der 26
Staten zich vereenigden in het historische
paleis het „Huis ten Bosch", dat door het
geeerbiedigd hoofd van den Staat aan de
Vredesconferentie ter beschikking was ge-
gegeven De boomen stonden in vollen bloe-
sem, een diepe poezie lag over het malsche
Hollandsche landschap, verwarmd door de
Meizon, en het was of de natuur een hymne
jubelde ter eere van de Vredesgodin. In die
atmosfeer begon de arbeid, vol gezonde
idealen. Die arbeid werd gadegeslagen
door meer dan een figuur, die zich ter wille
der conferentie naar Den Haag had bege-
ven, en die ten alien tijde, in de herinnering
der vrienden van den Vrede zal blijven leven:
Jean Bloch William Stead, Bertha von
Suttner. Helaas, zij behooren niet meer tot
het rijk der levenden. Maar ook over zoo-
velen der Regeeringsgedelegeerden is het
graf reeds geruimen tijd gesloten. Wij ge
denken hier de namen der Nederlandsche
vertegenwoordigers: den Beer Poortugael,
Asser, Rahusen. Doch nog mag Nederland
trotsch zijn op het bezit van zijn eersten
gedelegeerde ter conferentie: den minister
van staat, Jhr. Van Karnebeek senior. Al
kan deze groote Nederlander tot ons aller
leedwezen hier niet tegenwoordig zijn, ik
ben overtuigd, dat zijn gedachten heden-
middag zijn bij onze plechtigheid. En als
hij dan zijn geestelijk oog laat dwalen over
de dagen dier conferentie, dan kan zelfs
z ij n bescheidenheid hem niet beletten te
zien, welken goeden invloed hij, staatsman
Nog te veel is er op te ruimen uit1 mijn
leven. Jij hebt gezegd. dat miss Jefferson
de grootste schuld droeg. O, neen; niet
zijik draag de schuld- Ik; wiens oogen
en hart door haar goud werden vei-blind.
Maar, dat is nu voorbij. Ik Feb het echtie
goud ontdektden cchfen steen van liefde
entrouw, in jouw hart; Kitfty. Dank voor je
liefde, je trouw; je moed en je waarheid.
Hij kuste haar zacht op de gouden lokken
toen zag zij naar hem op met zoo'n zalig
schitteren in de blauwe oogen, dat) hij haar
jujehend in zijn armen nam.
Slechts een oogenb'ik rusttp zij stil aan
zijn harttoen maaktb zij zich los en
snelde heen. j
Maar met een van geluk stralend gelaal
keek hij haar na en fluisterde:
O, jij; mijn gouden; zoet kind...
HOOFDSTUK XV.
En nu aan het werk.
Hij richtte zich op en zijn gelaat;, dat in
den laatsten t'ijd zoo ernstig was geworden.
kreeg een vroolijke uitdrukking. Hij leek
jaren jonger te zijn geworden.
Toen ging hij naar zijn schrijftafel.
Er moet opgeruimd en orde ge
bracht worden, mompelde hij; een blik
op de boeken, papieren en brieven slaande.
Ja, opruimen en in orde brengen; binr.en
en van buiten. Opruimen met alio valsche
streven naar een licht en gemakkelijk te
bereiken geluk. Opruimen het zelfbedrog
der zinnen, dat hij voor liefde had gehou
den. Opruimen het vuil en stof, dat zich
in zijn hart had vej-zameld, en in orde
brengen, alles; zoodat de vrije lucht van
eerlijke zin en tervoi Streven, de vroo-
van top tot teen, in 1899 op het werk van
Den Haag heeft uitgeoefend; hij, de man
van wie in de slotzitting de eerste Duitsche
gedqlegeerde, Graaf Miinster, getuigde,'dat
hij was geweest: „la cheville ouvriere de la
conference". Uit naam der Vereeniging
voor V. en V. breng ik hem van deze plaats
onze eerbiedige hulde.
Ook thans gelijk in 1899 sfemt de schoone
Meimaand ons alien tot idealisme. Het ver-
rukkelijke jonge groen is ontloken. De na
tuur ademt Vrede. Moge ook Vrede komen
over de menschheid!
Vervolgens werd de rede, opgesteld door
wijlen baron d'Estournelles de Constant
(22 November 185215 Mei 1924), in leven
senator en oud-gevolmachtigde van Frank-
rijk ter beide Vredesconferenties, naar het
door den overledene kenbaar gemaakt ver-
langen, door zijn zoon uitgesproken.
Deze rede was in zes hoofdstukken inge-
deeld: de nacht van den voortdurenden en
algemeenen oorlog; de dageraad van Den
Haag; de Nieuwe Wereld komt de Oude te
hulp; eerste resultaten; de bewapenings-
wedloop en de catastrophe; de Volkenbond,
in den geest van Den Haag.
De steller der rede merkt in de eerste
plaats op, dat de vijf-en-twintigjarige ge-
denkdag van de eerste Vredesconferentie
slechts een flauw schijnsel vormt in den
peilloozen nacht der opeengestapelde
moordpartijen en verwoestingen welke het
lot zijn geweest van de volken dezer aarde
sinds duizend jaren waarin de sterkste over
den zwakkere triomfqerde. Maar op den
duur zal de datum van 18 Mei 1899 een der
grootste feesten van de menschheid worden.
Hij is de verwonderde getuige geweest, van
de eerste straling van dit licht, dat zich
thans wekt, na den wreedsten van alle oor-
logen, in de bijna anarchistische wanorde
waartoe de beschaving schijnt terug te kee-
ren, ondanks alles over de wereld verspreidt.
Na die toegejuichte rede bracht Albert
Vogel een fragment uit Antigone van
Sophacler ten gehoore; het orkest voerde
een tweetal muziekstukken uit.
Daarop werd het woord gevoerd door
Chr. Lange, uit Geneve, secretaris-generaal
van de Interparlementaire Unie, oud-tech-
nisch gedelegeerde van Noorwegen ter
tweede vredes-conferentie, terwijl het slot-
woord werd uitgesproken door den Minister
van Buitenlandsche Zaken, den heer Van
Karnebeek.
Mr. W. P. GRAAF VAN BFLANDT. f
Te 's Gravenhage is overleden Mr. W.
P. Graaf van Bylandt, opperhofmaarschalk
van H. M. de Koningin.
DE RENTEZEGELS.
Het Staatsblad no. 22 bevat het besluit
van 1 dezer, tot wijziging van het K. B.
van 22 Nov. 1919 (St.bid. no. 764, hou-
dende vaststelliDg van de modellen der
rentezegels en van aanwijzing der plaatsen,
waarop deze zegels ten verkoop voorhanden
zijn, zooals dat besluit laatstelijk is gewij-
zigd bij K. B. van 80 Juli 1923 (St.bid.
no 383.)
Het onder le, 2e, 3e en 4e bepaalde van
het model van de rentezegels, als bedoeld
in art. 1 van voornoemd besluit, wordt
gelezen als volgt
le. de kleur van het rentezegel voor
loonklasse I is roode opdruk op lichtrooden
onderdruk en de op het zegel uitgedrukte
geldswaarde 25 cent
2e. de kleur van het rentezegel voor
loonklasse II is bruine opdruk op groenen
onderdruk en de op het zegel uitgedrukte
geldswaarde 30 cent
3e. de kleru van het rentezegel voor
loonklasse 111 is roode opdruk op blauwen
Iijke zonneschijn van een rein z«lfgewon-
nen geluk in zijn hart intocht mocht hou-
den.
Opruimen binnen en buiten. De jgrondsla-
gen van zijn leven, van zijn geluk vaster
te Ieggen dan op vreemd goud en zinsbe-
goocheling geschieden kon.
Daarbij ging' het erfdeel der vaderen wel
voor hem verloren, maar een ander erf
deel werd daarvoor het zijne; «er, geluk en
eerbied voor zichzelf.
Hij liep een paar maal in de kamer heen
en weer, besluiteloos; waar en hoe hij zou
beginnen, toen Villerbeck bij hem werd
aangediend. Daar hebben we het begin
dacht hij, en liet den aangediende binnen.
De majoor had zich snel in de nieuwe
positie geschikt, toen miss Jefferson hem
van de verbroken verloving met Edmund
vertelde, kort en bondig vcrklaard had;
dat zij met Ferdinand ging trouwen, die
bereid was ontslag uit den dienst te ne-
men. Toen hij wat tegenwerpingen maakte
en sprak van het verlies, dat hip door die
verandering van plannen zou moeten lijden,
zei miss Jefferson:
Uw verliezren zal ik vergoede nbo-
vendien zal u nog een ujd lang mijn zaak-
waarnemer zijn en ik denk, dat u daar
niet slecht bij vaart.
Toen toonde hij zich gehejel tevreden
met den ommekeer van zaken en stelde
nu met miss Jefferson in een lang onder
houd de maatregelen voor de naaste toe-
komst vast. Het lot van Edmund was hem
volkomen onverschiHig, als hij zelf er maar
voordeel bij vond.
U komt als geroepen, majoor; ont
ving hem de baron, Neam plaats
ik heb heel wat met u fie bespreken.
Villerbeck liet zijn verbazing niet merken.
onderdruk en de op het zegel uitgedrukte
geldswaarde 40 cent
4e. de kleur van het rentezegel voor
loonklasse IV is blauwe opdruk op groenen
onderdruk en de op het zegel uitgedrukte
geldswaarde 50 cent.
De thans bestaande rentezegels voor de
loonklassen I, II, 111 en IV onderseheiden-
lijk blauw violet op licht violetten onder-
grond, roodbruin oplichtbruiuen ondergrond,
geelgroen op lichtgroenen ondergrond en
bruingeel op lichtgelen ondergrond, blijven
geld'g
DE VERZAND1NG VAN DE SCHELDE.
De /Neptune" heeft een onderhoud ge-
had met den heer H. van Oordt, hoofd-
ingenieur bij den Rijkswaterstaat te Middel-
burg, in verband met de verzanding van de
Schelde De heer Van Oordt betoogde. dat
Nederland altijd Belgie gesteund had bij de
uitvoering van maatregelen om de Schelde
op diepte te houden. Er was geen enkele
reden aan te geven, waarom in de toekomst
een andere gedragslijn zou worden gevolgd.
De goedkeuring van de te nemen maat
regelen door de Nederlandsche regeering is
zeer spoedig afgekomen. Vier en twintig
uur later begon de uitvoering en werkten
de baggermachines reeds.
Men moet echter, zeide de heer Van Oordt,
rekening houden met de elementen. De
ondiepten verplaatsen zich voortdurend.
Sedert 1914 is in de Schelde niet meer
gebaggerd. Hoofdzaak is, dat men nu studie
gaat maken van middelen, die afdoende
zullen blijken te zijn tegen de natuur-
elementen. Men mag niet te lang wachten
met de baggerwerken in de passen.
DE WESTER-SCHELDE.
Zaterdag is officieel de sluiting van de
overeenkomst tot beperking van de con-
currentie tusschen den Nederlandschen en
den Belgischen loodsdienst op de Wester-
Schelde bekend gemaakt, waarvan we den
inhoud reeds eenige dagen geleden hebben
meegedeeld.
De (Brusselsche) Standaard sehrijft
De vernielingswerken aan het wrak van
de Sierra Grande worden langzaam voort-
gezet. Men hoopt tegen het einde van de
maand het bovendeel van de boot weg-
geruimd te hebben tot op een diepte van
zeven meter onder laag waterpeil. Om
het overige deel van de boot gelijk met
den bodem te maken zal men nog onge-
veer 2r/2 maand noodig hebben, zoodat de
onderbreking van de scheepvaart meer dan
vier maanden zal geduurd hebben vermits
de Sierra Grande op 8 April is gezonken.
DE KOSTEN DER BELGISCHE
GEINTERNEERDEN.
Een B. T. A.-telegram d.d. Brussel 16
Mei, meldt dat de „Moniteur" (Staats-
courant) de wet bevat betreffende de regeling
van de interneering der Belgische militairen
in Nederland gedurende den oorlog.
HET CONFLICT IN DE TWENTSCHE
TEXTIELN1J VERHEID.
De besturen van het R.-K. Vakbureau
en het Christelijk Nationaal Vakverbond
hebben zich in een uitvoerigen brief tot
den Minister tan justitie gewend in ver
band met de geLeurtenissen te Enschede
Zij hebben den Minister terzocht te laten
nagaan, door welke oorzaken het mogelijk
was dat de leden der R-K. en Christelijke
organisaties niet voldoende beschermd
werden en vervolgens, of zoodra het weer
Het verheugt mij, baron; zei hij
u na- al de onaangename- gefoeurtenissen
zoo voorbereid, zoo opgewekt te zien.
Deze ongename gebuurtenissen wa
ren gemakkelijk vermeden als men eertij-
ker en meer oprecht tegenover mij was
geweest.
Ik hoop niet, baron; dat dit verwijt
mij moet gelden?
Inderdaad, neen! Ik geloof; dat u
op uw inanier eerlijk geweest is; het was
immers slechts uw voordeel.
Ik herinner er u aan baron, dat niet
ik het was, die u opzocht; maar dat u tot
mij kwam.
Het is waar, ik zelf draag de meeste
schuld; doch faten we dat blijven; het
komt er niet meer op 'aan. Nu geldt het,
het kluwen van verwarring ordelijk ie ont-
wikkelen.
Naar mijn meening geschiedt dat
het best in alle k aim Je en zond r eenig
opzien.
Stellig. Ik haat allle schandaal. Wat
aan mij ligt zal geschieden om alle ge-
praat te vermijden. Opzien zal de historic
nog genoeg baren. U komt als zaakwaar-
nemer van miss Jefferson?
La.en we zeggen, als bemiddclaar tus
schen haar en u.
Te bemiddelen is hier niets, vvaarde
heer. De breuk is onherstelbaar.
Ik weet dat en doe ook geen moeite.
om een verzoening tot stand te brengen.
Maar er is toch wel iets, dafi door onpar-
tijdige bemiddeling te lCgelen zou zijn.
Nu, kom dan maar eens daarmee
voor den dag. Ik ben benieuwd naar uw
bemiddeling.
(Wordt vervolgd.)
COURA
Burgemeester en Wethouders van TEK NELZEN
maken bekend, dat de op 22 Maart j 1. vastgestelde
kiezerslijst, zooals deze thans luidt tot 15 Mei van
het volgende jaar van kracht blijft, behoudens de
wijzigingen daarin tengevolge van rechteilijke uit-
spraken, wetke wijziging der lijst bevelen, te brengen.
De kiezerslijst blijft \;oor een ieder op de secre
tary der gemeente ter inzage_ nedergelegd en in
afschrift, tegen betaling der kosten, verkrijgbaar.
Ter Neuzen, den 15 Mei 1924.
Burgeraeester en Wethouders voornoemd.
J. HUIZINGA, Burgemeester.
B. I. ZONNEVIJLLE, Secretaris.
