ALSE8IEEN NIEUWS- EH ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSGH-VLAANPEREM
1 mm
tfo. 7587.
Wl H fr 1s i M
Vrijdag 28 Maart 1924.
lit
W wM
64e Jaargaug.
Bjaaaso?Hi bx,a.jd.
Uit hot booge Koordsn.
^■■V- 1 1 t
BINNENLAND.
Geheel
NEDERLANDf
- .'4 f.'«- ■m%
jj^n m
mmm
Ifei Kg#
mi
LXXI.
Fascisme. Dirt nieuwe woor,u worut uen
lai.tstcii tiju nog al eens gebruikt. Wat is
dit eigeniijK? in net wezen uer zaak niet
anciers dan dat een minderheid, die onte-
vreden is over de landsregeeriiig, die ste.uni
op een vblksvertegenwoordiging zonder tx -
hoortijke werkkractu en prestige; geweld-
dadig naar ae regeeffiiachi grijpt oin, als dii
gelukt, die volksvertegenwoorriiging op
zijde te schuiven, met het dpel hex bewind
te voeren in cohservatieven geest. Feitelijk
i9 het fascisme even revolutionnair als net
communisme in Kusland, alwaar een min
derheid van bolsjewisten met geweid de
regeermacht veroverde, als het separatisms
in de Rijnprovincie en de Paltz en als de
beweging van Hittler-Ludendorf in Beieren.
Zij alien gebruiken dezeltde middelen om
hetzelfde ctoel te bereiken, n.l. met een min-
detiheid de regeermacht te verkrijgen.
Slechts ait onderscheid er: het fascisme is
conservatiel getint en richt zich op het na
tional belang. Het kan zich echter slechts
laten gelden, wanneer het beschikt over vol
doende geweld-macht, m. a. w. als het
wordt gesteund door de wapens. Het moet
dus: of uitgaan van hooge militairen, zoo-
als in Spanje, alwaar generaal Primo de
Riviera de beweging leid'de onder goedkeu-
ring van koning Alphonso, of zijn eigen
volgelingen goed gewapend hebben, terwijl
net leger zich onzijdig houdt, zooals in
Italic, alwaar Mussolini de geniale leider
is. Maar blijft politie en leger trouw, zooals
in Beieren, dan krijgt men een vrijwel
oogenblikkelijke mislpkking. Ook in ons
land, zijtii ei enkele personen, wier mvloed
echter zeer klein is, die fascistisch gezind
zijn.
Tot nog toe heeft het fascisme in Italie
alleen resultaten van beteekenis opgeleverd,
van dien aard, dat de bekende S. F. van
Oss, de leider van de Haagsche Post, op-
zettelijk een reis erheen heeft gemaakt om
dit verschijnsel te bestudeeren. Als een van
de kennxci kendste resultaten daarvan mag
worden beschouwd, dat de Staaisinkomsten
thans grooter zijn dan de Staatsuitgaven en
dat de Lire er beter voor komt te staan dan
de Franc. De resultaten in Spanje zijn tot
nog toe vrij problematiek. Trouwens het
heeft alien schijn, dat het fascisme slechts
dan slagen kan, als de aanvoerder hcl alge-
meen voiksvertrouwen geniet en een geniaal
man is.
Het onderscheidt zich vooral door drie be-
ginselen: in de eerste plants door 'n politick
van dfictatoriale macht, waarbij de volks-
vertegenwoordiging niet den minsten in-
vloed heeft en een persoon feitelijk boven de
wet staat en naar willekeur ingrijpen kan.
In de tweede plaats is de politiek een streng
nationale, die in dit geval streeft naar een
herstel van het oude Romeinsche rijk en die
de Middellandsche Zee beschouwt als
Italie's zee, die met internationale verplich-
tirvgen weinig rekening houdt. Men denke
bijv. aan de felle brute houding eenigen tijd
geleden aangenomen tegenover Oriekenland
en waarbij inmenging van den Volkeren-
bond afgewezen werd. En in de derde
plaats door een utilistische of nuttigheids-
politiek, waardoor men tracht alle pnrtijen
aan zich te binden: werkgever en arbeider,
R. Katholiek en niet-Katholiek, stads- en
plattelandsbevolking, komngsgezinden en
republikeinen. Dit laatste vereischt, dat bij
regfeeringsmaatrtgelen het materieele sterk
naar voren wordt geschoven en dat vraag-
stukken, waarmede beginselen zijn gemoeid,
blijven rusten. Men zou het kunnen aandui-
den als „welvaartspolitiek".
Maar, zooals reeds werd opgemerkt, dit
slaagde in Italie uitsluitend tengevolgc van
de' geniale persoonlijkheid, van" Mussolini,
van oorsprong socialist, maar thans uiter-
mate coriservatief, in zijn hart republikein,
rnaar die clen koning handhaaft, omdat deze
hem zijn gang laat gaan en die daardoor
de vele koningsgezinden niet tegen zich in
het harnas jaagt. Men moet als dictator
nalaten te trachten eigen beginselen of
keestelijke overtuigingen door te drijven.
P'w".2'.een ''beraal dictator moet geen li-
beralistische zaken doordrijven ert een ge-
loovig dictator moet nalaten wat geloovjgen
van andere gezindte onbehagelijk zou zijn.
1 och zou Mussolini niet hebben kunnen
slagen als de tijd daarvoor niet rijp was
gev^eest' als men in Italie niet reikhal-
end Had mtgezien naar een verlossing. Er
wnren one groote punten van beteekenis,
St T d'e,tiid riJP was- Allereerst het
resultaat van den oorlog, die schatten gelds
■■I gekosi, i e duizenden dooden en ge-
kwetsten had veroorzaakt en die na al die
opoffenngen met het door heel het volk
vurig begeerd resultaat had gehad nl de
uitbreiding van het rijk met die grondge-
bieden, die vroeger tot Italie hadden be-
hoord. In plaats van deze belooniing kreeg
men een zware straf in een volkomen eco-
nomische ontreddering, waarbij de Lire om-
laag tuimelde, een crisis die veel ernstiger
is geweest en die veel dieper ingevreten
heeft dan onze Nederlandsche crisis, waar-
over thans zoo zwaar gezucht wordt. Het
tweede punt is iets, dat wij in ons land niet
hebben gekend: het terrorisme, dat gedu-
rende eenigen tijd door communisten is uit-
geoefend en waarbij het volk de ellende
heeft ondervonden, hoe allerlei miisdadige.
elementem van deze gelegenheid misbruik
hebben gemaakt om te stelen, te rooven en
te moorden. En het derde punt was de in-
nerlijke zwakheid van de volksvertegen-
woordiging, gepaard agn de oremacht der
miniisteries, die elkaar opVolgden, zcodat
atom het besef wakker werd, dat alie par-
tijen even zwak en lamlendig waren. Het
spreekt wel van zelf, dat de samenwerking
van deze drie ongunstige omstandighederi
een groote ontevredenheid hadden doen ont-
stnan oru'.T a!'-.- 'a- en e. standen dcr be-
volking. Er was geen enkele volksgivep, of
men vcrlangde naar een oplossb g. En
daarbij kwam nog een gunstige omstandig-
heid: Gedurende den corlog was er overal
ee i - i I n
nationaliteifsbesef. Men voelde zich Ita-
liaan en geestdriftig streefde men naar de
„grootheid" van Italie.
Echter spreekt het van zelf, dat dit fas
cisme in zijn dictatoriale macht hetzelfde
ongunstige verschijnsel verfoo'nt if Is het
z.g.n. bolsjewisme. Ook hierbij zien wij, d'at
die macht des volks geheel is overge-
leverd aan den wil van, zeer enkele volks-
commissarissen, die in Rusland een macht
uitoefenen, die even willekeurig als de Cza-
nstische is, maar veel dieper ingrijpt in het
persoonlijke leven der burgerij. Beide stel-
sels hebben gewild U'itdrukking te geven
aan wat d-e volkswil heette te zijm, maar in
geen van beide stelsels wordt meer ge-
vraagd wat werkelijk de volkswil is. Enkele
personen decreteeren wat zij meenen, dat
goed voor het volk is eh leggen aan dat
volk op, wat volgens hurt theoretische denk-
beelden- gewemscht is. Het gevolg daarvan
is, dat de democratie in het fascisme geheel
is opgeofferd. Nu moet men voorzichtig
zijn met het gebruik van dit woord „derno-
cratie", want ook al heeft een land het
hieest urtgebreide kiesrecht voor zijn volks-
vertegenwoordiging, de ijiermede samen-
werkende regeering zal dan toch altijd, als
zij eens geconstitueerd is, doen, wat zij en de
kleine gekozen schare vertegenwoordigers
nuttig achten. Wie niet blind is, ziet tel-
kens, hoe bij het rnaken van allerlei wetten
de theoretische denkbeelden van den een, of
anderen regeerder aah het volk worden op-
gedrongen en bij de uitvoering dier wetten
Ook moet ons volk rtiets hebben van
.pnachts-expamsie", die streeft naar ver-
grooting van grondgebied. Daarnaast ont-
breken in ons land ar.dere voorwaarden, die
een fasciistische beweging noo'ig hceit om
te kunnert slagen: «en gevvapende macht,
die avontuurlijke heeren 'zou willen hel.pen,
ontbreekt en ten tweede ontbreekt een
„groote man", die in staat is'zoo de alge-
meene geestdriit op te wekken, dat het volk
zou berus+en in zijr> dictatuur. Hij ont
breekt, omdat de zeer enkele groote man-
nen, waarqver wij thans beschikken, er geen
oogenblik over zoudch denken, om mtde te
doen. Ons volk z; als de voorteekenen
iet bediriegen, vo'kMhien rustig doorleven.
Straks neemt de frisis automatisch een
eindd en keert de welvaart weer.
T. g. T.
heel
weinig rekening gehouden, wordt met
de eischen der praktijk. Bijv. er moet in ons
land- worden bezuimgd o.a. op onderwijs.
Fluks wordt gedecreteerd: voortaan komen
de kinderen niet op zes-, maar op zeven-
j-arigon lceAij-d op tehoa-i. -Doch het decreet
wordt gen omen; misschien na goedkeuring
van 100 Kamerleden, doch zonder dat de
honderdduizenden belanghebbende ouders
worden geraadpleegd. Die hebben eenvou
dig mets te zeggen. Evenmin wordt het ad-
vies der duizenden deskundigen (de onder-
wijzers) gevraagd. Theoretisch is „demo-
cratie'' prachtig, nl. men erkent de onein
dige waarde van iederen mensch en kent
dus aan iedereen toe, dat hij daaronx mede
eenigen, invloed op de richting van het
staatsbestuur uitoefenen zal. Doch die in
vloed is uiterst gering: een driehonderd mil-
lioenste in ons land! Maar het fascisme
houdt daarmede heelemaal geen rekening.
Het vraagt niet naar de bijzondere wen-
schen der personen, die deel uitmaken van
het volk. Voor het volk wordt geregeerd en
het volk heeft het eenvoudig te aanvaarden.
De kleine groep rond den dictator is opper-
machtig.
In ons land zijn thans eenige tientallen
fascisiten. De meest bekende van hen is
dr. Emile Verviers, die nog al veel rumoer
maakt in geschrift en toespraak. Maar naar
verslagem van vergaderingen te oordeelen,
schijnt het succes uiterst geung, meer een
gelegenheid tot amusement voor jongelui
dan dat bezadigde, ouderen zich laten mee-
slepen. Grootendeels moet dit worden ver-
kiaard uit onze Hollandsche „nuchterheid",
die niet overslaan wil tot geestdrift, terwijl
juist die groepen der bevolking, waaruit de
lascisten moeten worden gerecruteerd over
het algemeen veel te huiverig zijn om aan
de een of and'ere „beweging mede te doen.
Ik betreed in Amsterdam een vergader-
zaal, waar een poiitieke rede namens een,
groote partij wordt gehouden, en zie twee
dozijn nienschen. Op mijn verwonderde
vraag zegt de secretaris: wij hebben dui-
zend uitnoodigingskaarten gezonden! Er
moet dan toch heel wat gebeuren, voordat
er beweging komt in- zulk een iogge massa.
Nu is er een ding, dat zich in ons land
vertoont en dat zeker aanleiding tot onte
vredenheid geeft. Ook hier te lande ziet
men het internationale verschijnsel, dat onze
vqliksvertegenwoordiging hoe ianger hoe
minder in tel is, meer den indruk van een
praat-college maakt dan van een bestuurs-
college. Wij beseffen, dat tengevok-e van
het huidige parlementaire stelsel deze rS-
geering (maar ook elke andere regeeting,
die optrederu zou) veel minder kraclitig is
dan om twee voorbeelden te noemen: Thor-
becke, Kuyper. Maar hoezeer wij ook het
gevoel hebben van een wetten-fabriek, wier
product en weinig bekoren, een blik naar het
buitenland is voldoende. De machteloos-
heid der parlementen elders is veel erger
dan die bij ons en wij biijven ten minste be-
waard voor corruptie op groote schaal
door ministers. Bij ons is een petroieum-
schandaal, als in N.-Amerika zich voor-
doet, onmogelijk.
Daarnaast de ongunstige omstandig-
heden, die in Italie de voedingsbodem voor
het fascisme werden, ontbreken bij o-ns. Wij
hebben niet die economische ontreddering
en onze gulden staat ongedeerd. Wij zijn
bmten den corlog gebleven en hebben daar-
in geen bititere teieursteilingen ondervon
den. Een communistische terreur hebben wij
niet beleefd en wij glimlachen pm het
glaasje water, dat Wijnkoop noodig had.
NEDERLAND—BELGIe.
Het Tweede Kameriid Van der Waerden
iiceft (den minister van Buitenlandsche Za
ken de volgende vragen gesteld:
1. Wil de minister mededeelen, wanneer
voor het eerst het Nederlandsche loodg-
wezen de aandacht van het Belgische ge-
vestigd heeiit op het verzjanden van de
geul bij Valkenisse?
2. Wanneer ;s, ten gcvolge van deze
waarschuwxng, het \erzoek vanwege. de
Belgische regeering ingekomen om de
noodige baggerwerken te mogen uitvoeren
en wanneer is de iunstige 'beschikkinj
daarop ter kennis van bovengenoemde re-
gtering gebracht?
3. is er grond voor het ve.-wijt, dat met
het nemen van deze beslissing noodeloos
Iang is getalmd?
4. Aan weike fejfen of overwegingen
is het toe (e schrijven, dat Beigie de bag-
gerwerken bij Vaikenisse venicht hoew°|
de^ geui aldaar op Nederljandsch gebud
5. Kan de minis<er de verzekering ge
ven, dat van de zijde van Nederiand mets
wordt verzuimd om tegenover Beigie er toe
mfde te werken dat de scheepsvaart'weg
iangs de Schclde steeds in goed; n staat
wordt gehouden en dat in gcvallen van
storing steeds in c en kortst mogeiijken t ijd
daarin wordt voorziei.?
Naar aanleiding van het debat in de Ka-
mer o\er de verzanding van de vaargeui
te Valkenisse in de Westerschclde geeit
de Vingtieme Siecle toe, dat de Neder
landsche regeering er niet op uit is, door
middei van geniepige streken de hiven van
Antwerpen te benadeelen ten bate v an Rot
terdam. Het indertijd annexionistisch ge-
ziinde blad beweert vcrder nochtans .dat
Nederiand volgens de bepalingen der trac-
tateu van 1839 de vaargeuien in de Schelde
op zijn geb.ed moet openhouden, doch de
ze bepalingen niet nakomt. Waar de trac-
taten van lb39 voor Nederiand met meer
bestaan, gelden zij ook met meer voor
Beigie, meent de Vingtiern'e Siecle. Toch
zlou het ongewcnscht zijn, zich tegenover
Nederiand aan te stellen als een vechters-
baas ter.e.nde de herziening van deze trac-
taten te krijgen en is meer heil te verwach-
ten van een breed opgevat economisch
accoord, dat het Scheldevraagstuk naar on-
zen zm zou opiossen en de handelsbetrek-
kingen tusschen Bejgie en Nederiand, wei
ke eikaar aanvullen, ten goede zou komen.
Naar men uit Brussel aan de N. R. Crt.
seint, hebben eenige Belgische Kameiie-
den voor voorzlutcr vrzocht binnenkort
de comimssie van buitenlandsche zaken
bijten te roepen en voor die l ijeenkonist
de betrekkmgen met Nederiand, zoowel ten
aanzien van de verdragen van 1839 als ten
aanzien van a® Wjehllgeri, op de agenda
te plaatsen. Zij hebben den wensch uitge-
sproken, dat deze bijeenkomst op Woens-
dag gesleld zou worden en den vooizitter
inschikkelijk. Een overeenkomst moest ge-
vonden worden, om baggerwerken op
staanden voet te kunnen uitvoeren.
Hier deed de heer Huysmans opmerken,
dat Beigie dan vooraf een „mea culpa"
slaan mag om eigen traagheidi. Hebben uw
vrienden overigens verzaakt aan hun an-
nexionistische bedoelingen? vroeg Huys
mans nog.
Pecher betoogde verder, dat er gebrek is
aan loodsen. Men vergt te veel van ae hui
dige loodsen.
In de namiddag-vergadering zette minis
ter Ruzette den toestand uiteen.
Het toezicht o-p de Scheldevaart wordt
uitgeoefend door een gememgde commissie,
Ixestaande uit twee Nederlandsche en twee
Belgische ambtenaren.
Spreker weidde over de vaargeuien te
Bath en te Valkenisse. Op 23 November j.l.
werden peilingen gedaan. Niets omgewoons
werd vastgesteld. Indien het verzoek en de
toeiating tot baggeren vertragingen onder-
gingen, toen dit vereischt was, is dit te wij-
ten aan de bestuurlijke omwegen. Er was
niet de minste onwil van Nederiand nice ge
moeid. De medewerking van den Neder-
landschen Waterstaat zal gevraagd worden
tot verbetering van toezicht, peilingen enz.
Spreker verklaarde, dat de regeering al
het mogelijke doet, om zoo gauw en zoo vol-
ledig mogelijk den hinderpaal, die oprees te
Valkenisse, weg te ruimen.
Minister Neujean betoogde nog, dat de
ongelukken op de Schelde enkel te wijten
zijn aan een samenloop van omstandig-
heden, waarmede het tekort aan loodsen
niets te maken heeft.
Van, Cauwelaert verklaarde daarna, dat,
wanneer de regeering haar plicht doet, voor
de toekomst van de Antwerpsche haven niet
te vreezen valt. Het is dus van het hoogste
belang, dat de Schelde op doelmatige wijze
onderhouden en er streng toezicht op uitge
oefend wordt. De Antwerpsche haven heeft
maar een groote sluis voor zeeschepen, niet-
iegenstaande onderging de scneepvaart
verleden jaar geen vertraging. De enkele
vertragingen van 24 uur aan de Rovers-
sluis waren te wijten aan de ontreddering
op het spoor. Het sluiswezen op de Schelde
neeft dus niets te maken met de ongeiukken.
Het ongeluk te 'Valkenisse wijst op de on-
doelmatige inrichting van de Scheldediens-
ten. Vereenvoudiging is noodig, zoodat in
geval van nood onmiddellijk maatregelen
genomen kunnen worden. Nederiano was
steeds zeer bereidwiilig. Dringend moet het
vraagstuk der baggerwerken opgelost wor
den, steeds waarschuwen wij de regeerin1"^
onmiddelujk. Over uit te voeren bagger
werken moet men vast een jaar op°ant-
woord wachten. De Kattendijkmuur rergde
groote uitgaven, een ramp dreigde door den
ontstanen barst. De regeering denkt er niet
eens aan de uitgaven aan de stad Antwer
pen terug te betalen. Maar erger is, dat het
heretel van den muur nog niet aanbe-
steed is.
Van Cauwelaert besloot: De haven moet
toegangbaar zijn voor booten van 20.000 en
30.000 ton en, meer, om het even bij welk
getij. Het is een zaak van, fierheid voor
Beigie, de Schelde tot een meesterlijk werk-
tuig te maken.
Huysmans wees eveneens op het onvol-
doende baggermateriaai. De Nederlandsche
diensten kagen het eerst den gevaarlijken
toestand en vestigden er de aandacht op.
ij hebben dus aan de Nederlanders niets
te verwijten. Spreker las een brief voor van
Mr. Troelstra, waaruit eveneens bleek, dat
de toestemming tot baggeren door Neder
iand op negen dagen bekomen werd. Maar
deze kwestie mag niet afhangen van den
goeden of slechten wil van een buurland
Beigie moet het recht hebben, werken uit te
voeren in de Schelde, die vereischt worden
voor den bloei van "de haven.
Nadat nog enkele sprekers het woord i
hadden gevoerd, werd de interpellate
sloten verklaard.
INGEZONDEN MEDEDEET.INGF-
ROOfiT
degoedkoope
en besfe
Oueral werhryGbaarT
den dag bevyegen om een hervorming van
zijn kabinet in overweging te nemen.
Wij hebben ook nog even in, het licht
gesteld, dat een onmiddellijk heroptreden
van een demissionair minister-president
over het algemeen niet in de lijn van de
Fransche poiitieke gewoonten ligt. Dit was
dan ook vermoedelijk de oorzaak, dat
Poincare, rekeming houdende met die ge
woonten, zoo sterken, nadruk legde op de
onhierroepelijkheid van zijn besluit. Donder-
dagmiddag om 12 uur zou Poincare zijn
dan werkelijk definitieve besluit aan pre
sident Millerand mededeelen. Het feit, dat
hij de kabinetsformatie in overweging
neemt, zat wel beteekenen, dat hij ia zal
zeggen, indien hij zich de geschikte mede-
werkers kan verzekeren. Het zou verwon-
derlijk zijn, als'hem dit niet iukte, nadat de
loop van de gebeurtenissen van Woensdag
reeds aangetoond heeft, dat er een sterke
strooming is voor zijn terugkeer op den post
van eerste-minister. Dit is een streeiing
voor zijn eigenliiefde. Eenige ieden van hel
oude ministerie zouden in elk geval in den
Orcus verdwijnen, zooals: de Lasteyrie, de
minister van financien, die zich door den
geur van de versche lauweren, behaaid met
zijn steunpolitiek voor den franc, zobzeer
had laten bedwelmen, dat hij bij een een-
voudige terugverwijzing van een artikel van
de pensioenwet naar de commissie, de
kvyestie van vertrouwen steide; Maginot. de
minister van oorlog, die zich met zijn colle-
ga in dezen eens van ziiro verklaarde, en
wel licht nog een enkele andere.
Over de psychologische beteekenis van
het votum van de Kamer van Woensdag
valt, onverschili-ig hoe de crisis straks haar
beslag moge krijgen, nog iets op te merken.
z:eii als men er rekening mee houdt. dat de
regeering in de Kamer slecJrts een neder-
aag bij verrassing heeft geleden of eigen-
lijk een kleine meerderheid had moeten
urijgen, biijft het feit over, dat de gezind-
heid van de Kamer jegens de regeering van
Poincare plotseling zoo omgeslagen bleek,
dat het achteraf onbegrijpeiijk moet iijken
hoe diezelfde Kamer haar nog kort
ge-
t ge-
ge-
verzocht minister Hijmans uit te noodigen BUITFMI A fl
de vergadering bij te wonen. wwiltlfLrtSIU,
xergadering bij
Naar men uit Brussel metdt, heeft de
Belgische Kamer gisteren het wetsontr
werp goedgekeurd tot regeiing van de in-
terneeringskosj^n van de Belgische niilj-
taircn tijdens den oorlog. Naar men
wcet is het bedrag vastgesteld op
fl. 46.738.000, rentende 5 pet. en aflosftaar
in 15 jaar, te beginnen met 1923. Het ont-
werp is zonder discussie en met algemee-
ne stenimen aangenomen.
Een interpellatie over de verzanding der
Schelde in de Belgische Kamer.
in een interpellatie heeft de heer Pecher.
lid van de Belgische Kamer, aan de Regee
ring de vraag gesteld, weike maatregelen
zij zal treffen, om de bezorgdrteid, gewekt
door de verzanding van sommige vaargeu
ien in de Schelde, te doen verdwijnen.
Alarmeerende berichten verschenen in de
internationale pers. Men, vreesde zelfs, dat
te Valkenisse de verzanding den toegang
zou belemnieren. Weike zijn de aangevan-
gen en beraamde werken? Is het niet nood-
'•tk k, een onderzoek in te stellen naar de
jongste aanvaringen? Het is volstrekt nood-
zakelijk, alle vaargeuleq vrij te houcien in
de toekomst. De huidige inrichtingen zijn
op dat gebied niet voldoende. Het toezicht
is: gebrekkig. Beigie moet een voorbeeld
nemen aan den Nederlandschen Waterstaat.1
Nederiand gaf na acht dagen zijn toestem-
neng tot baggeren. Die korte termjjn is nog
te iang. Nederiand was steeds ten uiterste
FRANKRiJK.
Wij hebben Woensdagmiddag schrijft de
N. R. Crt. bij het bekend worden van het
verrassende feit zoo verrassend, dat men
het aanvankeiijk te Parijs, in de pmvincie
en in het buitenland niet gelooven wdde
dat de Fransche regeering in de Kamer in
de minderheid gekomen was, de onderstel-
i'ing geuit, dat deze uitslag waarsnhijnilijk
aan een onhandigheid of een onvo'doend
gezag van dt' Lasteyrie, den, minister van
financien, te wijten was en dat, wanneer
dit het geval mocht blijken, Millerand
waarschijnlijk Poincare wel weder met de
vorming van het kabinet zou belasten. Het
was trouwens heelemaal een dag van ver
rassende gebeurtenissen. in de eerste plaats
wees de rectificatie van verschiilende stem-
men in de middagvergadering uit, dat de
regeering eigenlijk niet in de minderheid
was geweest, maar integendeel een kleine
meerderheid gehad hoorde te hebben. Aan
een officieel verkondigden uitslag van een
stemming valt echter, volgens de Fransche
parlementaire gebruiken, niet meer tor-
nen, al kan men zeggen, dat het consta-
teeren, der misrekening alvast den weg
baande voor een reconstructie van het ka
binet onder zijn ouden leider, die feitelijk
n;iet gedesavoueerd was. Poincare, die
s middags na zijn bezoek aan het Elysee
aan de journalisten verklaard had, dat zijn
besluit om af te treden „definitief en onher-
roepelijk" was, bet zich nochtans later op
leden zulk een stevige meerderheid heef, s^-
geven bij de aanneming van de financieeie
machhgingswet. Met die wet was de nieuw.e
pensioenwet in volkomen logische overeen-
stemming.
De politiek van de regeering is, den "e-
pengioneerden een inkomen te waarbor^en
in francs die hun waarde houden \fac-
vaard.gden, die hun kiezers in het gevlij
will,en komen door het bedrag van de pen-
sioenen, te verhoogen; strooien hun slechts
zand m de oogen, omdat vermeerderins
van uitgaven de gezondmaking van den
franc tegenwerkt en het meerdere aantal
francs dan minder van „gehalte" wordt De
omstandigheid, dat het, met de verkiezin."
op komst. „op 't laatst der dagen Hep
"it tot het beproeven van een manoeu
vre met het doel om kiezersstemmen te win-
aen en de regeering bij overrompeling een
5f a d Cn- e inoraal va" het gebeurde
is dat Poincare, die in den Senaat in veel
e,evaarlijker parketten het wapen v-an de
kwestie van vertrouwen met zooveel succes
heeft gebruikt, het hanteeren van zijn siacr-
zwaard met meer aan zwakke onder-iuite-
nants mag overlaten. Dit is te noodzake-
hjker ciaar de stijging van den franc een
moeiiijken toestand heeft geschapen, waar-
op wij Woensdag het licht lieten vaiien cn
die reeds volgens een bericht geleid heeft
b°Jt M6" n',0dkreet van de industrieelen in
het Noorden en Oosten van FrankriiT en het
van eea campagne tegen de
regeenng. Wie de oorzaken van de rmdc
jaag van de regeering zou willen
in haar Roer-politiek, zoekt
te ver.
Als Poincare gelijk men algemeen ver-
wacht, aan het bewind terugkeert, is het de
tweede kee,* bmnen het jaar, dat h'i zics
daartoe iaat bewegen. De eerste maal is dit
;resoh.ted toen hij in Mei, nadat de c.,,
zich onbevoegd had verklaard om bij" de
oe recti ting van Cachin en andere commti-
pisten als hof te zitten, ziin ontsia"
ingediend.
zoeken
daarentegen
PETROGRAD HERLEEFT.
Ondanks alle pessimistische voorspellin-
gen, dat Petrograd, nu de regeeringszetel
naar Moskou verpiaatst is, Iangzamerhand
zal uitsterven, en veranderen in een klein
provinciestadje, neemt de bevolking de laat
ste jaren weer toe, hetgeen onmiskenbaar
op een herleving wijst. Volgens de laatste
statistische gegevens bestond de bevol| :ng
van Petrograd in 1923 uit 1.173.600 'Helen
tegen 1.083.000 in 1922, 782.000 in 1921 en
740.000 in 1920. In 1923 heeft dus Petro-
gran et zielenaantai van 1894 opnieuw be-
reikt.
-*BKK
v
v --