ALSE8IEEN NIEUWS- EH ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSGH-VLAANPEREM 1 mm tfo. 7587. Wl H fr 1s i M Vrijdag 28 Maart 1924. lit W wM 64e Jaargaug. Bjaaaso?Hi bx,a.jd. Uit hot booge Koordsn. ^■■V- 1 1 t BINNENLAND. Geheel NEDERLANDf - .'4 f.'«- ■m% jj^n m mmm Ifei Kg# mi LXXI. Fascisme. Dirt nieuwe woor,u worut uen lai.tstcii tiju nog al eens gebruikt. Wat is dit eigeniijK? in net wezen uer zaak niet anciers dan dat een minderheid, die onte- vreden is over de landsregeeriiig, die ste.uni op een vblksvertegenwoordiging zonder tx - hoortijke werkkractu en prestige; geweld- dadig naar ae regeeffiiachi grijpt oin, als dii gelukt, die volksvertegenwoorriiging op zijde te schuiven, met het dpel hex bewind te voeren in cohservatieven geest. Feitelijk i9 het fascisme even revolutionnair als net communisme in Kusland, alwaar een min derheid van bolsjewisten met geweid de regeermacht veroverde, als het separatisms in de Rijnprovincie en de Paltz en als de beweging van Hittler-Ludendorf in Beieren. Zij alien gebruiken dezeltde middelen om hetzelfde ctoel te bereiken, n.l. met een min- detiheid de regeermacht te verkrijgen. Slechts ait onderscheid er: het fascisme is conservatiel getint en richt zich op het na tional belang. Het kan zich echter slechts laten gelden, wanneer het beschikt over vol doende geweld-macht, m. a. w. als het wordt gesteund door de wapens. Het moet dus: of uitgaan van hooge militairen, zoo- als in Spanje, alwaar generaal Primo de Riviera de beweging leid'de onder goedkeu- ring van koning Alphonso, of zijn eigen volgelingen goed gewapend hebben, terwijl net leger zich onzijdig houdt, zooals in Italic, alwaar Mussolini de geniale leider is. Maar blijft politie en leger trouw, zooals in Beieren, dan krijgt men een vrijwel oogenblikkelijke mislpkking. Ook in ons land, zijtii ei enkele personen, wier mvloed echter zeer klein is, die fascistisch gezind zijn. Tot nog toe heeft het fascisme in Italie alleen resultaten van beteekenis opgeleverd, van dien aard, dat de bekende S. F. van Oss, de leider van de Haagsche Post, op- zettelijk een reis erheen heeft gemaakt om dit verschijnsel te bestudeeren. Als een van de kennxci kendste resultaten daarvan mag worden beschouwd, dat de Staaisinkomsten thans grooter zijn dan de Staatsuitgaven en dat de Lire er beter voor komt te staan dan de Franc. De resultaten in Spanje zijn tot nog toe vrij problematiek. Trouwens het heeft alien schijn, dat het fascisme slechts dan slagen kan, als de aanvoerder hcl alge- meen voiksvertrouwen geniet en een geniaal man is. Het onderscheidt zich vooral door drie be- ginselen: in de eerste plants door 'n politick van dfictatoriale macht, waarbij de volks- vertegenwoordiging niet den minsten in- vloed heeft en een persoon feitelijk boven de wet staat en naar willekeur ingrijpen kan. In de tweede plaats is de politiek een streng nationale, die in dit geval streeft naar een herstel van het oude Romeinsche rijk en die de Middellandsche Zee beschouwt als Italie's zee, die met internationale verplich- tirvgen weinig rekening houdt. Men denke bijv. aan de felle brute houding eenigen tijd geleden aangenomen tegenover Oriekenland en waarbij inmenging van den Volkeren- bond afgewezen werd. En in de derde plaats door een utilistische of nuttigheids- politiek, waardoor men tracht alle pnrtijen aan zich te binden: werkgever en arbeider, R. Katholiek en niet-Katholiek, stads- en plattelandsbevolking, komngsgezinden en republikeinen. Dit laatste vereischt, dat bij regfeeringsmaatrtgelen het materieele sterk naar voren wordt geschoven en dat vraag- stukken, waarmede beginselen zijn gemoeid, blijven rusten. Men zou het kunnen aandui- den als „welvaartspolitiek". Maar, zooals reeds werd opgemerkt, dit slaagde in Italie uitsluitend tengevolgc van de' geniale persoonlijkheid, van" Mussolini, van oorsprong socialist, maar thans uiter- mate coriservatief, in zijn hart republikein, rnaar die clen koning handhaaft, omdat deze hem zijn gang laat gaan en die daardoor de vele koningsgezinden niet tegen zich in het harnas jaagt. Men moet als dictator nalaten te trachten eigen beginselen of keestelijke overtuigingen door te drijven. P'w".2'.een ''beraal dictator moet geen li- beralistische zaken doordrijven ert een ge- loovig dictator moet nalaten wat geloovjgen van andere gezindte onbehagelijk zou zijn. 1 och zou Mussolini niet hebben kunnen slagen als de tijd daarvoor niet rijp was gev^eest' als men in Italie niet reikhal- end Had mtgezien naar een verlossing. Er wnren one groote punten van beteekenis, St T d'e,tiid riJP was- Allereerst het resultaat van den oorlog, die schatten gelds ■■I gekosi, i e duizenden dooden en ge- kwetsten had veroorzaakt en die na al die opoffenngen met het door heel het volk vurig begeerd resultaat had gehad nl de uitbreiding van het rijk met die grondge- bieden, die vroeger tot Italie hadden be- hoord. In plaats van deze belooniing kreeg men een zware straf in een volkomen eco- nomische ontreddering, waarbij de Lire om- laag tuimelde, een crisis die veel ernstiger is geweest en die veel dieper ingevreten heeft dan onze Nederlandsche crisis, waar- over thans zoo zwaar gezucht wordt. Het tweede punt is iets, dat wij in ons land niet hebben gekend: het terrorisme, dat gedu- rende eenigen tijd door communisten is uit- geoefend en waarbij het volk de ellende heeft ondervonden, hoe allerlei miisdadige. elementem van deze gelegenheid misbruik hebben gemaakt om te stelen, te rooven en te moorden. En het derde punt was de in- nerlijke zwakheid van de volksvertegen- woordiging, gepaard agn de oremacht der miniisteries, die elkaar opVolgden, zcodat atom het besef wakker werd, dat alie par- tijen even zwak en lamlendig waren. Het spreekt wel van zelf, dat de samenwerking van deze drie ongunstige omstandighederi een groote ontevredenheid hadden doen ont- stnan oru'.T a!'-.- 'a- en e. standen dcr be- volking. Er was geen enkele volksgivep, of men vcrlangde naar een oplossb g. En daarbij kwam nog een gunstige omstandig- heid: Gedurende den corlog was er overal ee i - i I n nationaliteifsbesef. Men voelde zich Ita- liaan en geestdriftig streefde men naar de „grootheid" van Italie. Echter spreekt het van zelf, dat dit fas cisme in zijn dictatoriale macht hetzelfde ongunstige verschijnsel verfoo'nt if Is het z.g.n. bolsjewisme. Ook hierbij zien wij, d'at die macht des volks geheel is overge- leverd aan den wil van, zeer enkele volks- commissarissen, die in Rusland een macht uitoefenen, die even willekeurig als de Cza- nstische is, maar veel dieper ingrijpt in het persoonlijke leven der burgerij. Beide stel- sels hebben gewild U'itdrukking te geven aan wat d-e volkswil heette te zijm, maar in geen van beide stelsels wordt meer ge- vraagd wat werkelijk de volkswil is. Enkele personen decreteeren wat zij meenen, dat goed voor het volk is eh leggen aan dat volk op, wat volgens hurt theoretische denk- beelden- gewemscht is. Het gevolg daarvan is, dat de democratie in het fascisme geheel is opgeofferd. Nu moet men voorzichtig zijn met het gebruik van dit woord „derno- cratie", want ook al heeft een land het hieest urtgebreide kiesrecht voor zijn volks- vertegenwoordiging, de ijiermede samen- werkende regeering zal dan toch altijd, als zij eens geconstitueerd is, doen, wat zij en de kleine gekozen schare vertegenwoordigers nuttig achten. Wie niet blind is, ziet tel- kens, hoe bij het rnaken van allerlei wetten de theoretische denkbeelden van den een, of anderen regeerder aah het volk worden op- gedrongen en bij de uitvoering dier wetten Ook moet ons volk rtiets hebben van .pnachts-expamsie", die streeft naar ver- grooting van grondgebied. Daarnaast ont- breken in ons land ar.dere voorwaarden, die een fasciistische beweging noo'ig hceit om te kunnert slagen: «en gevvapende macht, die avontuurlijke heeren 'zou willen hel.pen, ontbreekt en ten tweede ontbreekt een „groote man", die in staat is'zoo de alge- meene geestdriit op te wekken, dat het volk zou berus+en in zijr> dictatuur. Hij ont breekt, omdat de zeer enkele groote man- nen, waarqver wij thans beschikken, er geen oogenblik over zoudch denken, om mtde te doen. Ons volk z; als de voorteekenen iet bediriegen, vo'kMhien rustig doorleven. Straks neemt de frisis automatisch een eindd en keert de welvaart weer. T. g. T. heel weinig rekening gehouden, wordt met de eischen der praktijk. Bijv. er moet in ons land- worden bezuimgd o.a. op onderwijs. Fluks wordt gedecreteerd: voortaan komen de kinderen niet op zes-, maar op zeven- j-arigon lceAij-d op tehoa-i. -Doch het decreet wordt gen omen; misschien na goedkeuring van 100 Kamerleden, doch zonder dat de honderdduizenden belanghebbende ouders worden geraadpleegd. Die hebben eenvou dig mets te zeggen. Evenmin wordt het ad- vies der duizenden deskundigen (de onder- wijzers) gevraagd. Theoretisch is „demo- cratie'' prachtig, nl. men erkent de onein dige waarde van iederen mensch en kent dus aan iedereen toe, dat hij daaronx mede eenigen, invloed op de richting van het staatsbestuur uitoefenen zal. Doch die in vloed is uiterst gering: een driehonderd mil- lioenste in ons land! Maar het fascisme houdt daarmede heelemaal geen rekening. Het vraagt niet naar de bijzondere wen- schen der personen, die deel uitmaken van het volk. Voor het volk wordt geregeerd en het volk heeft het eenvoudig te aanvaarden. De kleine groep rond den dictator is opper- machtig. In ons land zijn thans eenige tientallen fascisiten. De meest bekende van hen is dr. Emile Verviers, die nog al veel rumoer maakt in geschrift en toespraak. Maar naar verslagem van vergaderingen te oordeelen, schijnt het succes uiterst geung, meer een gelegenheid tot amusement voor jongelui dan dat bezadigde, ouderen zich laten mee- slepen. Grootendeels moet dit worden ver- kiaard uit onze Hollandsche „nuchterheid", die niet overslaan wil tot geestdrift, terwijl juist die groepen der bevolking, waaruit de lascisten moeten worden gerecruteerd over het algemeen veel te huiverig zijn om aan de een of and'ere „beweging mede te doen. Ik betreed in Amsterdam een vergader- zaal, waar een poiitieke rede namens een, groote partij wordt gehouden, en zie twee dozijn nienschen. Op mijn verwonderde vraag zegt de secretaris: wij hebben dui- zend uitnoodigingskaarten gezonden! Er moet dan toch heel wat gebeuren, voordat er beweging komt in- zulk een iogge massa. Nu is er een ding, dat zich in ons land vertoont en dat zeker aanleiding tot onte vredenheid geeft. Ook hier te lande ziet men het internationale verschijnsel, dat onze vqliksvertegenwoordiging hoe ianger hoe minder in tel is, meer den indruk van een praat-college maakt dan van een bestuurs- college. Wij beseffen, dat tengevok-e van het huidige parlementaire stelsel deze rS- geering (maar ook elke andere regeeting, die optrederu zou) veel minder kraclitig is dan om twee voorbeelden te noemen: Thor- becke, Kuyper. Maar hoezeer wij ook het gevoel hebben van een wetten-fabriek, wier product en weinig bekoren, een blik naar het buitenland is voldoende. De machteloos- heid der parlementen elders is veel erger dan die bij ons en wij biijven ten minste be- waard voor corruptie op groote schaal door ministers. Bij ons is een petroieum- schandaal, als in N.-Amerika zich voor- doet, onmogelijk. Daarnaast de ongunstige omstandig- heden, die in Italie de voedingsbodem voor het fascisme werden, ontbreken bij o-ns. Wij hebben niet die economische ontreddering en onze gulden staat ongedeerd. Wij zijn bmten den corlog gebleven en hebben daar- in geen bititere teieursteilingen ondervon den. Een communistische terreur hebben wij niet beleefd en wij glimlachen pm het glaasje water, dat Wijnkoop noodig had. NEDERLAND—BELGIe. Het Tweede Kameriid Van der Waerden iiceft (den minister van Buitenlandsche Za ken de volgende vragen gesteld: 1. Wil de minister mededeelen, wanneer voor het eerst het Nederlandsche loodg- wezen de aandacht van het Belgische ge- vestigd heeiit op het verzjanden van de geul bij Valkenisse? 2. Wanneer ;s, ten gcvolge van deze waarschuwxng, het \erzoek vanwege. de Belgische regeering ingekomen om de noodige baggerwerken te mogen uitvoeren en wanneer is de iunstige 'beschikkinj daarop ter kennis van bovengenoemde re- gtering gebracht? 3. is er grond voor het ve.-wijt, dat met het nemen van deze beslissing noodeloos Iang is getalmd? 4. Aan weike fejfen of overwegingen is het toe (e schrijven, dat Beigie de bag- gerwerken bij Vaikenisse venicht hoew°| de^ geui aldaar op Nederljandsch gebud 5. Kan de minis<er de verzekering ge ven, dat van de zijde van Nederiand mets wordt verzuimd om tegenover Beigie er toe mfde te werken dat de scheepsvaart'weg iangs de Schclde steeds in goed; n staat wordt gehouden en dat in gcvallen van storing steeds in c en kortst mogeiijken t ijd daarin wordt voorziei.? Naar aanleiding van het debat in de Ka- mer o\er de verzanding van de vaargeui te Valkenisse in de Westerschclde geeit de Vingtieme Siecle toe, dat de Neder landsche regeering er niet op uit is, door middei van geniepige streken de hiven van Antwerpen te benadeelen ten bate v an Rot terdam. Het indertijd annexionistisch ge- ziinde blad beweert vcrder nochtans .dat Nederiand volgens de bepalingen der trac- tateu van 1839 de vaargeuien in de Schelde op zijn geb.ed moet openhouden, doch de ze bepalingen niet nakomt. Waar de trac- taten van lb39 voor Nederiand met meer bestaan, gelden zij ook met meer voor Beigie, meent de Vingtiern'e Siecle. Toch zlou het ongewcnscht zijn, zich tegenover Nederiand aan te stellen als een vechters- baas ter.e.nde de herziening van deze trac- taten te krijgen en is meer heil te verwach- ten van een breed opgevat economisch accoord, dat het Scheldevraagstuk naar on- zen zm zou opiossen en de handelsbetrek- kingen tusschen Bejgie en Nederiand, wei ke eikaar aanvullen, ten goede zou komen. Naar men uit Brussel aan de N. R. Crt. seint, hebben eenige Belgische Kameiie- den voor voorzlutcr vrzocht binnenkort de comimssie van buitenlandsche zaken bijten te roepen en voor die l ijeenkonist de betrekkmgen met Nederiand, zoowel ten aanzien van de verdragen van 1839 als ten aanzien van a® Wjehllgeri, op de agenda te plaatsen. Zij hebben den wensch uitge- sproken, dat deze bijeenkomst op Woens- dag gesleld zou worden en den vooizitter inschikkelijk. Een overeenkomst moest ge- vonden worden, om baggerwerken op staanden voet te kunnen uitvoeren. Hier deed de heer Huysmans opmerken, dat Beigie dan vooraf een „mea culpa" slaan mag om eigen traagheidi. Hebben uw vrienden overigens verzaakt aan hun an- nexionistische bedoelingen? vroeg Huys mans nog. Pecher betoogde verder, dat er gebrek is aan loodsen. Men vergt te veel van ae hui dige loodsen. In de namiddag-vergadering zette minis ter Ruzette den toestand uiteen. Het toezicht o-p de Scheldevaart wordt uitgeoefend door een gememgde commissie, Ixestaande uit twee Nederlandsche en twee Belgische ambtenaren. Spreker weidde over de vaargeuien te Bath en te Valkenisse. Op 23 November j.l. werden peilingen gedaan. Niets omgewoons werd vastgesteld. Indien het verzoek en de toeiating tot baggeren vertragingen onder- gingen, toen dit vereischt was, is dit te wij- ten aan de bestuurlijke omwegen. Er was niet de minste onwil van Nederiand nice ge moeid. De medewerking van den Neder- landschen Waterstaat zal gevraagd worden tot verbetering van toezicht, peilingen enz. Spreker verklaarde, dat de regeering al het mogelijke doet, om zoo gauw en zoo vol- ledig mogelijk den hinderpaal, die oprees te Valkenisse, weg te ruimen. Minister Neujean betoogde nog, dat de ongelukken op de Schelde enkel te wijten zijn aan een samenloop van omstandig- heden, waarmede het tekort aan loodsen niets te maken heeft. Van, Cauwelaert verklaarde daarna, dat, wanneer de regeering haar plicht doet, voor de toekomst van de Antwerpsche haven niet te vreezen valt. Het is dus van het hoogste belang, dat de Schelde op doelmatige wijze onderhouden en er streng toezicht op uitge oefend wordt. De Antwerpsche haven heeft maar een groote sluis voor zeeschepen, niet- iegenstaande onderging de scneepvaart verleden jaar geen vertraging. De enkele vertragingen van 24 uur aan de Rovers- sluis waren te wijten aan de ontreddering op het spoor. Het sluiswezen op de Schelde neeft dus niets te maken met de ongeiukken. Het ongeluk te 'Valkenisse wijst op de on- doelmatige inrichting van de Scheldediens- ten. Vereenvoudiging is noodig, zoodat in geval van nood onmiddellijk maatregelen genomen kunnen worden. Nederiano was steeds zeer bereidwiilig. Dringend moet het vraagstuk der baggerwerken opgelost wor den, steeds waarschuwen wij de regeerin1"^ onmiddelujk. Over uit te voeren bagger werken moet men vast een jaar op°ant- woord wachten. De Kattendijkmuur rergde groote uitgaven, een ramp dreigde door den ontstanen barst. De regeering denkt er niet eens aan de uitgaven aan de stad Antwer pen terug te betalen. Maar erger is, dat het heretel van den muur nog niet aanbe- steed is. Van Cauwelaert besloot: De haven moet toegangbaar zijn voor booten van 20.000 en 30.000 ton en, meer, om het even bij welk getij. Het is een zaak van, fierheid voor Beigie, de Schelde tot een meesterlijk werk- tuig te maken. Huysmans wees eveneens op het onvol- doende baggermateriaai. De Nederlandsche diensten kagen het eerst den gevaarlijken toestand en vestigden er de aandacht op. ij hebben dus aan de Nederlanders niets te verwijten. Spreker las een brief voor van Mr. Troelstra, waaruit eveneens bleek, dat de toestemming tot baggeren door Neder iand op negen dagen bekomen werd. Maar deze kwestie mag niet afhangen van den goeden of slechten wil van een buurland Beigie moet het recht hebben, werken uit te voeren in de Schelde, die vereischt worden voor den bloei van "de haven. Nadat nog enkele sprekers het woord i hadden gevoerd, werd de interpellate sloten verklaard. INGEZONDEN MEDEDEET.INGF- ROOfiT degoedkoope en besfe Oueral werhryGbaarT den dag bevyegen om een hervorming van zijn kabinet in overweging te nemen. Wij hebben ook nog even in, het licht gesteld, dat een onmiddellijk heroptreden van een demissionair minister-president over het algemeen niet in de lijn van de Fransche poiitieke gewoonten ligt. Dit was dan ook vermoedelijk de oorzaak, dat Poincare, rekeming houdende met die ge woonten, zoo sterken, nadruk legde op de onhierroepelijkheid van zijn besluit. Donder- dagmiddag om 12 uur zou Poincare zijn dan werkelijk definitieve besluit aan pre sident Millerand mededeelen. Het feit, dat hij de kabinetsformatie in overweging neemt, zat wel beteekenen, dat hij ia zal zeggen, indien hij zich de geschikte mede- werkers kan verzekeren. Het zou verwon- derlijk zijn, als'hem dit niet iukte, nadat de loop van de gebeurtenissen van Woensdag reeds aangetoond heeft, dat er een sterke strooming is voor zijn terugkeer op den post van eerste-minister. Dit is een streeiing voor zijn eigenliiefde. Eenige ieden van hel oude ministerie zouden in elk geval in den Orcus verdwijnen, zooals: de Lasteyrie, de minister van financien, die zich door den geur van de versche lauweren, behaaid met zijn steunpolitiek voor den franc, zobzeer had laten bedwelmen, dat hij bij een een- voudige terugverwijzing van een artikel van de pensioenwet naar de commissie, de kvyestie van vertrouwen steide; Maginot. de minister van oorlog, die zich met zijn colle- ga in dezen eens van ziiro verklaarde, en wel licht nog een enkele andere. Over de psychologische beteekenis van het votum van de Kamer van Woensdag valt, onverschili-ig hoe de crisis straks haar beslag moge krijgen, nog iets op te merken. z:eii als men er rekening mee houdt. dat de regeering in de Kamer slecJrts een neder- aag bij verrassing heeft geleden of eigen- lijk een kleine meerderheid had moeten urijgen, biijft het feit over, dat de gezind- heid van de Kamer jegens de regeering van Poincare plotseling zoo omgeslagen bleek, dat het achteraf onbegrijpeiijk moet iijken hoe diezelfde Kamer haar nog kort ge- t ge- ge- verzocht minister Hijmans uit te noodigen BUITFMI A fl de vergadering bij te wonen. wwiltlfLrtSIU, xergadering bij Naar men uit Brussel metdt, heeft de Belgische Kamer gisteren het wetsontr werp goedgekeurd tot regeiing van de in- terneeringskosj^n van de Belgische niilj- taircn tijdens den oorlog. Naar men wcet is het bedrag vastgesteld op fl. 46.738.000, rentende 5 pet. en aflosftaar in 15 jaar, te beginnen met 1923. Het ont- werp is zonder discussie en met algemee- ne stenimen aangenomen. Een interpellatie over de verzanding der Schelde in de Belgische Kamer. in een interpellatie heeft de heer Pecher. lid van de Belgische Kamer, aan de Regee ring de vraag gesteld, weike maatregelen zij zal treffen, om de bezorgdrteid, gewekt door de verzanding van sommige vaargeu ien in de Schelde, te doen verdwijnen. Alarmeerende berichten verschenen in de internationale pers. Men, vreesde zelfs, dat te Valkenisse de verzanding den toegang zou belemnieren. Weike zijn de aangevan- gen en beraamde werken? Is het niet nood- '•tk k, een onderzoek in te stellen naar de jongste aanvaringen? Het is volstrekt nood- zakelijk, alle vaargeuleq vrij te houcien in de toekomst. De huidige inrichtingen zijn op dat gebied niet voldoende. Het toezicht is: gebrekkig. Beigie moet een voorbeeld nemen aan den Nederlandschen Waterstaat.1 Nederiand gaf na acht dagen zijn toestem- neng tot baggeren. Die korte termjjn is nog te iang. Nederiand was steeds ten uiterste FRANKRiJK. Wij hebben Woensdagmiddag schrijft de N. R. Crt. bij het bekend worden van het verrassende feit zoo verrassend, dat men het aanvankeiijk te Parijs, in de pmvincie en in het buitenland niet gelooven wdde dat de Fransche regeering in de Kamer in de minderheid gekomen was, de onderstel- i'ing geuit, dat deze uitslag waarsnhijnilijk aan een onhandigheid of een onvo'doend gezag van dt' Lasteyrie, den, minister van financien, te wijten was en dat, wanneer dit het geval mocht blijken, Millerand waarschijnlijk Poincare wel weder met de vorming van het kabinet zou belasten. Het was trouwens heelemaal een dag van ver rassende gebeurtenissen. in de eerste plaats wees de rectificatie van verschiilende stem- men in de middagvergadering uit, dat de regeering eigenlijk niet in de minderheid was geweest, maar integendeel een kleine meerderheid gehad hoorde te hebben. Aan een officieel verkondigden uitslag van een stemming valt echter, volgens de Fransche parlementaire gebruiken, niet meer tor- nen, al kan men zeggen, dat het consta- teeren, der misrekening alvast den weg baande voor een reconstructie van het ka binet onder zijn ouden leider, die feitelijk n;iet gedesavoueerd was. Poincare, die s middags na zijn bezoek aan het Elysee aan de journalisten verklaard had, dat zijn besluit om af te treden „definitief en onher- roepelijk" was, bet zich nochtans later op leden zulk een stevige meerderheid heef, s^- geven bij de aanneming van de financieeie machhgingswet. Met die wet was de nieuw.e pensioenwet in volkomen logische overeen- stemming. De politiek van de regeering is, den "e- pengioneerden een inkomen te waarbor^en in francs die hun waarde houden \fac- vaard.gden, die hun kiezers in het gevlij will,en komen door het bedrag van de pen- sioenen, te verhoogen; strooien hun slechts zand m de oogen, omdat vermeerderins van uitgaven de gezondmaking van den franc tegenwerkt en het meerdere aantal francs dan minder van „gehalte" wordt De omstandigheid, dat het, met de verkiezin." op komst. „op 't laatst der dagen Hep "it tot het beproeven van een manoeu vre met het doel om kiezersstemmen te win- aen en de regeering bij overrompeling een 5f a d Cn- e inoraal va" het gebeurde is dat Poincare, die in den Senaat in veel e,evaarlijker parketten het wapen v-an de kwestie van vertrouwen met zooveel succes heeft gebruikt, het hanteeren van zijn siacr- zwaard met meer aan zwakke onder-iuite- nants mag overlaten. Dit is te noodzake- hjker ciaar de stijging van den franc een moeiiijken toestand heeft geschapen, waar- op wij Woensdag het licht lieten vaiien cn die reeds volgens een bericht geleid heeft b°Jt M6" n',0dkreet van de industrieelen in het Noorden en Oosten van FrankriiT en het van eea campagne tegen de regeenng. Wie de oorzaken van de rmdc jaag van de regeering zou willen in haar Roer-politiek, zoekt te ver. Als Poincare gelijk men algemeen ver- wacht, aan het bewind terugkeert, is het de tweede kee,* bmnen het jaar, dat h'i zics daartoe iaat bewegen. De eerste maal is dit ;resoh.ted toen hij in Mei, nadat de c.,, zich onbevoegd had verklaard om bij" de oe recti ting van Cachin en andere commti- pisten als hof te zitten, ziin ontsia" ingediend. zoeken daarentegen PETROGRAD HERLEEFT. Ondanks alle pessimistische voorspellin- gen, dat Petrograd, nu de regeeringszetel naar Moskou verpiaatst is, Iangzamerhand zal uitsterven, en veranderen in een klein provinciestadje, neemt de bevolking de laat ste jaren weer toe, hetgeen onmiskenbaar op een herleving wijst. Volgens de laatste statistische gegevens bestond de bevol| :ng van Petrograd in 1923 uit 1.173.600 'Helen tegen 1.083.000 in 1922, 782.000 in 1921 en 740.000 in 1920. In 1923 heeft dus Petro- gran et zielenaantai van 1894 opnieuw be- reikt. -*BKK v v --

Krantenbank Zeeland

Ter Neuzensche Courant / Neuzensche Courant / (Algemeen) nieuws en advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen | 1924 | | pagina 1