ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
No 7564
Maandag 4 Februari 1924.
64e Jaargaug.
Lijst van eigenaars of
beheerders van paarden.
De vrouw van den
Zeeschuimer.
8INNENLAND.
FEU1LLET0M,
BU1T£KLAND.
-m uimwii' in in" *f y'vimntanmnrmanmwwri*
Burgemeester en Wethouders
van ZAAMSLAG maken bekend,
dat zij bij i n s c h r ij v i n g zullen trachten
te verkoopen
Het van de Gemeentelijke Cen-
trale afgekomen Glad IJzerdraad.
Verdere inlichtingen zijn te bekomen ter
Seeretarie.
Inschrijvingsbiljetten worden ingewacnt
v66r of op 18 Februari a.s., des voormiddags
ten 9 uur.
Zaamslag, 4 Febr. 1924.
i Burgemeester en Wethouders voornoemd,
J. DE FEIJTER, Burgemeester.
J. STOLK Lz., Secretaris.
TWEEDE KAMER.
Vergadenng van Vrij dag.
Na aannennng van een aantal wetsont-
vverpen van eenvoudigen aard, waaronder
het Onteigeningsontwerp tot verbe^ering
van den toestand in den omtrek der Span-
fensche Kade te Rotterdam, wordt de be-
andelmg van de Indische begrooting
voortgezjet.
De heer Marchant v.-d. bespreekt de
bezuiniging en laakt de groote stijiging
van de marme-uitgaven.
Hij waarschuwt tegen de inkrimping van
kapitaaluitgav en, omdat daardoor de pro-
ductiviteit en den invoer verminderen. Men
schrappe geen uitgaven, die later een chro-
riisch tekort zulljen veroorzaken. tiij be-
pleit de handhaving van de rechtovereen-
komst met zelfbesturende hoofden, qpdat
die niet door een tekorttenverklaring van
Van Heutz worden vervangen.
Spreker betoogt, dat de strafbepaling te
gen spoorwegstakmg ingaat tegen de mo-
aerne v akorgamsatie en ten dienste van ex-
plojtanten is.
DE BANKGULDEN.
Mr. G. Vissering schrijft in het Haagsch-
Maandblad over het groote vraagstuk, hoe
men de waardev astheid van een landsvluta
onder den druk der tegenwoordige oecono-
mische stormen kan behouden. Hij declt
eerst mede zijn advies aan de Roemeensche
regeering in wier land het de vraag gold,
hoe aan de z«er ernstige depreciatie van
den papierlei paal en pperk zjou kunnen
worden gesteld en hoe men weder tot den
goudlei zou kunnen terugkeeren en hi}
trekt daaruit de leri^ig voor Nederljand.
De gemeenten, maar vooral de staat
kunnen niet in bedwang gehouden worden
voor te veel geldopneming bij de circulatie-
bank door een verhooging van de bank-
rente; een verhooging daarvan zal daaren-
tegen h®t geheele land treffen, alle Industrie
en alien handel, en vooral 'de zeer velen
die op kleine credieten reeds een hooge
rente moeten betalen. Omgekeerd zal de
staat zelfs bij een hooge rente profiteerert
wegens zijn aandeel in de dan grootere
winst der circulatiebank.
Het is dus absoluut noodzakelijk tegen -
over staat en gemeenten, meent mr. Visse
ring. een andere politick te voeren om zo
9) (Vervolg.)
Dank zij de buitengewone kracht, die
hem was geschonken, verbrak hij zijne
boeien en toen zijne bewakers zicli tegen
hem wilden verzetten, sloeg hij ze tegen
den grond; een van hen bleef dood op
de plaats liggen. Doch hij was vrij. Vrij
met handen, waaraan bloed klleefde
en in zijne ooren weerklonk nog de doods-
kreet v an den verslagen bewaker.
OntZettend
Kunt ge Lars Vonved om deze daad ver-
oordeelen, Amalia?
God is onze rechter, Wjnterdalen. Ik!
kan den armen man slechts beklageii.
't Was het eerste bloed, datf Vonved's
handen bezoedelde. Ja, ging hij op aar-
zelenden toon voort, het eeriste bljoed.
Sinds dien tijd heeft hij nog meer bloed
vergoten, doch slechts uit noodweer. Zou
hij niet veel hierdoor goedgemaakt hebben,
dat hij ook dikwerf met gevaar van eigen
leven velen anderen het leven heeft gered?
Dat doet ook elk braaf man, die niets
heeft goed te maken. Hebt ge me ook
niet met levensgevaar uit de Elbe gered?
Daarvoor ben .<k ook rij'kelijk beloond
door uwe l;efde, Amalia. Op het hoofd
van Lars Vonved werd een prijs gesteld,
want nu wa,s het veel waard, zich van
hem meester te maken, het kostte wat het
wjlde. Doch hij vluchtte op zee, was nu
eens in de Oostzee, dan weer op den
tot matiging van hun geldeischen te bren-
gen. dan de politiek van den rentevoet.
Die rantsoeneering is reeds eenigs/jins
tegenover de gemeenten toegepast, en blijk-
baar niet zonder gunstig resultaat. De Ne-
derlandsche Bank heeft cchter ook reeds
bij herhaling aan de regeering voor oogen
gehouden, dat er een tijd kan komen
dat zij de keuze zal moeten doen tusschen:
toegeven aan de steeds voortgaande eischen
der regeering di toepassing der rantsoe
neering ook op de regeering, zoo wel te
genover de eischen van het modderland
als tegenover de eischen van dc kokmien,
die ons v^a de regeering van bet moeder-
land OerriEken.
De gevolgen in de bei,de richtingen zul
len zeer ems tig zijn.
Schr. zet dan uiteen, waarom het een
Zaak van het allergrootsche belang is^ dat
de waardemeter tegen ernsbge stoormssen
wordt beschermd, en waarom ook de twee-
de maatregel, toepassing van de rantsoenee
ring op den staat (de gemeenten zijn ree'ds
met onbclangrijk geremu), tot verwarring
van verschillenden aard aanleiding zou ge-
ven. Hij waarschuwt ten slotfe nog eens
tegen het kunstmabg scheppen van nieuwe
koopkracht door onze pubheke hchamen
"Algemeen moet mgezilen worden, zoo
zegt schr., dat zulks -en euveldaad is dat
die vermeerdering van koopkracht niet op
ware gronden berust, en binnen korten tijd
zal kunnen blijken slechts een vaische sqhijn
to zijn geweest. Het is mede de plicht van
de circulatiebank zich niet door dien schijn
te laten verblinden, intjegendeel door een
nauwkeurig onderzoek, als het nog tijd is
het verschil tusschen scfiiijn en werkelijk-
neici du'delijk naar vordi te doen komen.
louden desondanks de publieke licha-
men willeii doorgaan met het ovennatijg
scheppen van schuid, om daaruit die kunst-
mauge koopkracht te putten, in een male
welke tot depreciatie van die schuid moet
leideii, dan zal de circulatiebank haar dienst
niet mogen veriecncn om dit verkeerde pro-
ces tot verdere ontwikkeling tie brengen.
Zij zai met alle kracht, die in haar is haar
eigen gulden moeten beschermen tegen die
kwadm nvloeden, want zou zij dat niet
doen, dan zou zij mede veroorzaken dat
de waardemeter van het geheele land zou
worden aangetast.
De circulatiebank behoeft voor het ver-
vullen van dezen piicht geen oijzondere
maatregelen te nemen; Zij heieft skchta
voortdurend na te speuren hoe groot de
werkeiijke behoefte an het land aan cir-
culatiemiddelen is; van vrijwillige ver
meerdering boven deze behoefte, moet zij
zich onthouden; de omvang van haar cre-
dietverleening moet daarmede in overeen-
stemming blijven; dus moet zij een scher-
pe oontrole oefenen over alle voorstellcri
tot credietverleenmg. weljke tjot haar ko
men in den vorm van aanvragen om dis-
conteering of beleening, onverschillig van
wie(n) die komen. Waar het wapen van
renteverhooging krachteloos zal zijn ge-
bleken, zal zij dus stelselmatig het ver-
weermiddel der rantsoeineifin'g van cre-
diet moeten toepassen, ook voor credieten
welke langs den omweg van gewone dis
co nteeringen en beleeningen tot haar zou-
den trachten door te dringen.
Op die wijze zal zij zelfs in een periode
van het scheppen van toenemende kunst-
matige, schijnbare koopkracht en dus ten
slotte van toenemenden chaos, haar eigen
gulden ongerept op zijn waarde kunnen
liouden. De bankgulden zal dan de wer-
kelijk deugdelijke waardemeter voor het
land en tegenover hot bmtenland kunnen
blijven en als rekenmgseenheid voor alle
oontracten, handelingen en voor alle ver-
houdingen tusschen crediteuren en debiteu-
ren een vaste basis kunnen blijven vormen.
Ten slotte nog eene vraag: Zou dan niet
tevens de mogelijkhcid worden geopend,
dat het ideaal van de zoo gewmschte, maar
practisch niet te vinden goud-diausule,
langs dezen w«g in den vasten waardeme
ter: den bankgulden, ten naastenbij verwe-
zenlijkt werd?
EEN VERZOEK OM DEN T1EN-UREN-
DAG.
Het Verbonid van Neuerlandsche Fabri-
kantenvereemiigingen heeft zich tot den
Minister van Arbeid gev. end met een adres,
waarin opmieuw de aanfcacht wordt geves-
tigd op bezwarem diie voor de Nederland-
sche nijveriheid voortvlo^-ien uit de orbeids-
wet-1919 en waarin Lot den Minister het
verzoek wordt gericht .e bevorderen, dat
deze wet za1 "."rde* .rzien in dien zin,
dat voor het Nederla'jisehe bedrijfsleven
als wettelijke norm zal ovorden gesteld een
arbeidstijd van 10 uur per dag en 56 uur
per week. Zware en gevaarlijke arbeid zal
ald'us het adresvaak tot een minder
aantal uren beperkt mJeten blijven. Daar-
tegen rijst dezerzijds geen bezwaar. Maar
in het allgemeen dieir op den uniformen
imaximalen arbeidsdag van 8 uren te wor
den teruggekomen. Slechts door gegadig-
den, llangdurigen, intel'igenten en intensen
arbeid zal, volgens adressant, herstel zijn
te verwachten van onze verarmde Maat-
sdhappij.
DE KNOE1ER1JEN BIJ HET LEIDSCHE
ZIEKENi IU1S.
Het Vad. meldt, dat de Rijksgebouwen-
dienst aan de Justitie, die het onderzoek
van de knoeierij bij den bouw van het
Leidsche Ziiekennuis nog steeds voortzet.
gevraagd heeft of het niet mogelijk zou
zijn stappen te doen, opdat het Rijk niet
ledig zou uitgaan, indien de van knoeierij
verdachte en in hechtenis genomen ambte-
narem zich werkelijjc hebben vergrepen en
worden veroordeeld.
Dientengevolge werd dezer dagen beslag
gelegd op goederen en e'ffecten der ver-
dachten tot een bedrag van ruirn 300.000
gulden.
ONTSLAG BIJ DE REG1STRATIE EN
DOME1NEN.
Volgens het Centrum zouden alle ad-
juncLinspecteurs bij de Registratie en Do-
rneinen met ingang van 1 Mei ontslagen
zijn.
Atlantifechen, dan weer op den Grooten
Oceaan; ook zijn ongelukk(gen grootva-
der zocht hij op, hij vond hem. Die grijs-
aard zegende zijn kle^nzoon en liet hem
van zjch gaan met de verzekering, dat hij
zijn gedrag tegenover Frederfk volkomen
bjllijkte. Sedert dat oogenblik heeft Lars
zijn grootvader Knud njiet weergezien.
Lars Vonved kocht twee schepen, wi<erf
eene be in an nj rig, bij wier keuze door hem
meer gelet moest worden op flinkheid en
bekwaamhajd dan op hun verleden, dat
Gffkwijls niet al te schittlerend was.
Met behulp van deze manschappen begon
hij de avontuurlijke loopbaan, die hem den
naam van den zeeschuimer der Oost-
Zee" verschafte. Vonved voerde toen op
ejlgenhand oorlog tegen den Koning. Hij
begon de Konfnklijke tollcn, de Konink-
lijke arsenalen, de Koninklijke schepen,
waar hij ze ook vond, te phmderen, en op
deze wijze geweld met geweld te keeren;
de bujt die hem in handen viel moest hem
schadeloos stellen voor de ilnkiomsten,
welkffMe Koning hem wederrechtelijk had
ontnomen. Doch nooit heeft Vonved nog
een zijner manschappen het eigendom van
een koopvaarder of van een privaat per-
soon voor een enkelen penni(ng bestolen.
Wat meer zegt, van het inkomen vaii den
Konpig of van den Staat heeft hij nooit in
een jaar zjch meer toegeeigand dan vol
gens zijne strenge en nauwgezette bercke-
njlig de jaarlij'ksche inkomsten zouden
hebben bedragen, die uit zijn rechtmatig
jnkomen en de c/chtrnatige aanspraken,
dje hij kon laten gelden, zouden zijn voort-
gevloeid. Zco Zwerft hij op zee rond, gc-
vreesd en veroordeeld door aj|le Dendn,
die hem en zijne geschiedeniis niet ken-
DE TOESiAITD.
De eerste daad van Ramsay MacDonald
den njeuwen Britschen oerste-iminister en
mjinister van buitenlandsche zaken, was
Zijn v'riendelijke brief aan Poincare. De
tweed® is de erkenni|ng van Sowje|t-Rus-
land alls wettige opvolger van het oude
Russische rijk. De nieuwe bezem, schrijft
de N. R.*Crt., heeft op het departement
van buitenlandsche zaken dus aj1 eenijg
radikaal werk verricht. De moeilijkheden
komen natuurlijk achteraan. Want fill® twee
handelingen zijn maar het begin van een
regeling, waarvan het vervolg nog in de
Maas ligt te drijven.
s Wat in het bijzbnder de regeli(ng met
Sowjet Rusland bet reft, zitten daar aan
vast de kwestie van de bolsjewieksche
propaganda in Indie, waarover Lord Cur-
zloii menige booze nota met Moskou ge-
wisseld heeft, de kwestie van de erkenning
van oude en nieuwe schulden enz. Eijgen-
lijk waren de dip^omatieke betrekkingerl
tusschen Engeland en Sowjet-Rusland zon
der offickele zaakgelastigden die thans na
de erkenning de jure aangesteld worden,
geruimen tijd hervat, want gelijk gezegd
placht Curzon al nota's aan Moskou te
sturen. Die gi|ngen enkel door het ka-
naal, dat de handelsovereenkomst geopend
had. in plaats van door het dipljomatieke
kanaal en dienden voor het luchten van
grieven over misstanden, die het voort-
bestaan der handelsovereenkomst in gevaar
brachten. Dat de aldus gevestigde betrek-
kingen niet van hartelijken aard waren,
deed niets af aan het feit van het bestaan
der betrekkingen.
nan. En veroordeeld gij hem nu ook nog,
Amajiar
Ik geloof n;et, beste man, dat het gc-
weten van Lars Vonved hem geheel en al
kan vrijspreken, en denkt gij ook niet, dat
zfijn hart hem djjkwerf verwijtingen zal
maken?
De kapiftein zweeg een oogenbliik en
pepisde; daarna antwoordde hij op beslis-
ten toon: Neen, Lars Vonved verdedijgd
zijn recht, en dat is zijn plicht. Ge kent
nu z;ijn geschi'edenis, Amalia, de geneclo
ware gescliiedenis van zijn leven; zijt ge
daarover tevreden, of verlangt ge nog
meer te weten? vroeg Wj|ntjerdalen aan
zijn vrouw, en het scheen of hij met den
blfk dien hij op haar wiierp, haar in de
zilel wilde lezen.
Mevrouw Winterdalen sidderde; doch
aanstonds greep ze moed en antwoordde;
Ge hebt straks gesproken over zijne vrouw
Hoe oordeelt zij over de hande(img van
haar man? Keurt zij ze goed? En hoe kan
z(ij haar lot verbjnden aan dat van een
man, dje zoo door het noodlot vervoljgd
werd
Lars Vonved heeft zijn Amalia het leven
gered en daarom wijdde zij dat levetn aan
hem, gaf W;nterdalen langzaam ten ant-
woord, terwijl hij op elk woord nadruk
lqgde.
Aan den mond zijner vrouw ontsnapt®
een kreet.
Amalia! Heet Vonved's vrouw zoo? En
hij hoeft haar het leven gered?
EVenals jk het uwe, antwoordde Von
ved op schijnbaar kalmen toion;; en dat
haar redder Lars Vonved heette, kwam
Ze toen nog later te weten.
Maar dat j|s onmogelijk, Wjnterdai|en.
Men zal nu wel spoedig hcoren van
groote behoeften van Rusland om te lee-
nen. Ook in dit opzicht gelijkt de bol^je-
wieksche regeering sterk op haar tsaris-
tische voorgangster. Maar wie zijn oude
schulden met betaalt en ze zelfs verlo o-
chent. krijgt zoo maar geen meuw geld.
De nieuwe leemngen zullen meer het ka-
rakter hebben van voorschotten op onder-
pand. Vermoedelijk zal er dus opmeuw
een groote jacht op concpssies beginnen
en opdat de Engelschen daarbij geen mo-
nopohe krijgen en daardoor belangen van
andere vroegere buitenlandsche conqtssje-
houders in het gedrang komen, zullen an
dere vreemde mogendheden spoedig met
hun erkenning volgen. Italie is al een heel
eind met de voorbereiding ervan gevor-
derd. Prof. Charles Sarollea, een uitste-
kend kennier van Rusland, heeft on(angs
in Engeland de meening verkondigd dat
het nieuwe Rusland, in zijn afhankelijkheid
van buitenlandsche hulp, het kapitalisme
op veel grooter schaal zal invoeren dan
vroeger en dat het een land zal worden van
groote trusts, syndikaten en gecharterde
maatschappijen. Deze lichamen zal het na
tuurlijk geheel onverschillig zijn of er te
Moskou nog onder een communistische ba-
nier geregeerd wordt, indien hun bezit
maar veihg is. De eerste voorwaarde voor
die veiligheid is uatuurjijk de vcstigjng
van normale betrekkingen met buitenland
sche regeeringen.
De hooge oommissie der gealljieerden
voor het Rijnland heeft aan de verordenin-
gen van de dusgenaamd autonome regee
ring van de Beifarsche Rijnpalts een be-
grafems eerste klas bezorgd, door het be-
sluit te nemen de discussie over de vraag
of de commissie die verordeningen al of
niet op haar eigen gezag zou uitvaardigen,
voor onbepaalden tijd te verdagen. Het
beteekent dat de Franschen en Belgen de
separatist in de Palts losgelaten hebben.
Dit is een besluit dat hun tpt eer
strekt. Het is nog niet de tijd om na te
kunnen gaan, waar de eigenlijke oorsprong
van de autonome en separatistische bewe-
gingan, langs den Rijn gezocht moet wor
den. E>e Duitschers hebben de bevordering
van het streven naar zelfstandigheid steeds
den Franschen in de schoenen glesdhoven
en dat is stellig een tijd lang juist: geweest.
Maar dit lost de'vraag naar d-n oorsprong
van het streven niet op. Er zijn ook Fran
schen geweest die den argwaan hebben
uitgesproken dat er Duitjsche nationalis-
tische kringen achter de beweging voor
autonomie zaten. Scheurden zich namelijk
links van den Rijn groote stukken van het
rijk af, dan zou de vreemde bezetting die
het karakter heeft van een waarborg voor
de nakoming van verplichtingen, door een
vroegercp vijand. moeilijk te handhaven
zijn. De nationalistische berekening heette
te zijn, dat later het geschikte oogenblik
zich wel zou voor doen, om die stukken
opnieuw aan Duitschland toe te voegen.
Maar wat hiervan zijn moge, men mag het
mooie Paltser-landje gelukwcnschen dat de
Franschen van de dwaling huns weegs te-
ruggekcerd zijn. Daar wel voldoende vast-
staat dat de separatistische beweging in
de gezeten en bezadigde bevolking van de
Palts geen worths heeft, zal zij spoedig
ingezakt zijn en met haar al de willekeur
van de oligarchic, die er het heft alleen in
handen kon houden, zoo lang zij kon re-
kenen op den steun of de oogluiking van
de militaire b«zettingsoverhejd. Onver
schillig hoe men over het wezen en de
oorzaak van de bev.eging moge denken,
kan men zeggen dat de Engelschen bij in
stinct het belang van de gealli'oerden in
het algemeen het best gqdiend hebben.
Zij hebben van den aanvang begrepen dat
zij de kiem voor nieuwe ernstige oonflic-
ten in de toekomst bevatte en in sti'ijd was
met letter en geest van het trac-
taat van Versailles, zpodat zij ten slotte
degenen zijn geweest die zich aan de in-
Deze man wiiens ridderlijke trouw, wiens
edelmoed^gheid en grootheid gij zoo prijst,
zou zijne vrouw hebben bedragen en zou
haar nog zoo bedriegen?
Het bloed week uitt Winterdalen's ge-
laat, als had de bleeke dood zijne koude
hand daar reeds opgelegd. Doch spoedig
herstelde hij zjch en antwoordde:
Welnu gqsteld eens, dat hij aan zijne
Amalia had medegejeclJ wie hij en hoe zijn
gescliiedenis was, wi! ik u 'dan eens zeggen,
hoe uwe naamgenoot deze mededeqlfng
zou ontv angen hebben
Ik bjd u, Winterdalen z®gt het me; ant
woordde ze in de hevigtste ontroeri(ng.
Wjnterdalen stond van zijn stoel op en
staarde zijn vrouw strak in de cog«n. Ook
zij was opgestaan en keek haar man in
gespannen verwachtjng aan.
Zij zou tot haar echtgenoot gezegd heb
ben, dat ze hem voor God en de menschen
trouw en ljefde had gezworen en dat ze
haren eed gestand zou doen tot haar dood.
Zoudt ge oordeelen dat ze anders had moe-
Zten doen, Amalia?
Als goed echtgenoote had ze sljechts
zoo kunnen spreken, want njet de vrouw is
de rechter van haar man, God zal ons
alien oordeelen, antwoordde zij op zach-
ten toon.
O, mijn geljtefde vrouw_, riep Wiinter-
dalen. Ik ben Lars Vonyfed, graaf van
Elsinore.
Een hartverscheurende kreet drong tot
(n alle vertrekken der villa door en be-
wegenlocs lag de jonge vrouw op den
grond ujtgestrekt.
Toen Amalia, door de onverwachte ont-
hulliing getroffen bewusteloos ter aarde
stortte, wjlde Lars Vonved haar ij lings
standhouding en nakoming van dat trac-
taat het moest gelegen hebben laten lig
gen. Voor het overige komen Engelschen
met allcen tegen de willekeur in de sepa-
ratistiscti besmett® streken op. Zco kiaag-
de Philips Price, de Bepll jnschc ctjrres--
pondent van de Daily Herald, die als blad
van de arbeiderspartij thans een zeker offii-
cieus karakter heeft gekregeq, dezer da
gen over het fascisme van noordelijk ka
rakter dat thans onder de militaire dicta-
tuur in Duitschland hoogtij viert. Wie
een meening durft uiten, die afwijkt van
de gangbare, wordt schreef hij be-
dreigd met opsluiting veor onbepaatden
tijd binnen de vier muren van een van de
gev angenissen van de Republiek, krachtens
de zoogenaamde Schutzhaft of lettre de
cachet, waarbij als reden wordt opgegeven
dat hij onrust onder het vblk vierspreid
heeft.
Het Iijdt, ondanks a0e g®ruststellenck
verzekeringen van het tegendeel, nauwelijks
twijfel, dat de ziekteverschijnselen die zich
bij Venizelos hebben voorgedaan, het den
ouden Kretenser staatsman onmogelijk
zjullen maken, de taak die hij tegen zijn
Zin aanvaard had, het scheppen van orde
en regelmaat in het door oorlog en revo-
lutie ondermijnde Oriekenland, te hervatten.
De cenige man die den partijstrijd had kun
nen bedaren en de grondwetsh-efzieniing
in rustige banen leiden, was Venizjelos.
Zoo groot wap het aanzjen, h«t gezag
en de kracht van zijn persoonlijkheid. Er
blijft niemand over, dile den boog van
Ulysses kan spannen en de poEtfeke toe
komst voor Gnekenland is w®er veel som-
berder geworden. Het plan schijnt te zijn
hem nomimaal nog als minister-president
te handhaven en zOodoendc een kabinets-
crisis te vermijden, maar veel kracht kan
er van zijn leiding niet meer uitgaan.
Het i|S tcekenend dat tegelijk met de
berichten over de ernstige ongesteldheid
van Venizelos geruchten opgedoken zijn
over nieuwe reactionaire samenzweringen.
HET TSARISTISCH RUSLAND.
Gravin Kleinmichel, een van de vroegere
hofdames aan het hof van den laatsten
tsaar en -een zeer intelliigente vrouw, heeft
een boek geschreven, dat den eigenaardigen
titel „Uit een vergane wereld" draagt.
Hie'niin beschrijft zij de regeerende kaste
van tsaristiisch Rusland en het door haar
omtworpen beeld is het meest vernietigende
van hetgeen wij tot nu toe over deze kaste
hebben gelezen.
In tsaristlsch Rusland bestonid een afzon-
derlijke regeerende kljaisse, een afzonder-
lijke maatschappij, een soort orde met
ejigen begrippen, eigen taal, eigqn zeden;
ejjgen ideologie, eigen ritus. Het centrum
van deze kaste was Petersburg, het hof.
De staat en zijn behoeften bestonden voor
deze kaste niet. Voor haar was de staat
het landgoed van den tsaar, dat bevolkl
was door djens nederige onderdanen. In
de goddelijke afkomst van de macht van
den tsaar geloofde de kaste niet meer,
maar zij vond het naodfg, dat het volk
djt geloof wd zou bezitten. De leden
van de kaste vonden hun bestaan in het
bekleeden van de 'noffoetrekktagem. Zij
streefden er naar een sinecure te ontvan-
gen, dje recht gaf op het dragen van een
met goud befeti|cl|e uniform en het; ont-
vangen van een aanzienlijke jaarweddo uit
de staatskas. Verantwoordeiijke staatsbe-
trekkingen bekleedden zij zelden.
Zij spraken bij voorkeur Engelsch. Ver-
laagden zij zich soms tot het gebruik
van de Russische taal, dan was h«t toch
bon ton om dit met een Engelsch accent
.fe doen On de Riyssifschie, t als een Engelsche
th uit te spreken. Het Fransch dat vroeger
de geljefde taal van de hofkringen in Rus
land is geweest. is in de laatste deeennia
bij hen in discrediet geraakt, omdat Frank-
rijk aan de monarchal® idee ontrouvv is
geworden en den door hen verfoiefden re-
opheffen. doch w?e schetst zijne ontstjel-
tenife daar voor den breeden ingang
van het prieel stond ®en offirier met den
blanken sabel in de hand, en achter hem
twee soldat®n met geveld geweer.
Grijpt hem, levend of dood! riep de
offjeier, 't ip de zeeschuimer met zijne
geliefd'e. Grijpt hem.
En alsof ze alfe paddestc®len uit den
grond opschoten, versch®nen er steeds
meer en meer soldaten die over de- heg
en door de villa ongemerkt het dichtbe-
groeide prieel waren genaderd, waa. in
Lars Vonved aan zijne vrouw bekend-, welk
verleden hij achter den rug had.
Met gefrokken degen snelde de offirier
op Vonved toe, doch vlug als £en tijger
ontweek deze den stoot en ont;rukte neti
wapen aan de hand zijns aanvallei'S, die in
het volgend oogenblik door zijn eigen wa
pen gedood nederzonk. En nu begon een
wanhopjge strijd, een tegen honderd, de
behend.gheid tegen het geweld. All ten
weerijent flikkerde de degen in Vonvod's
vuiist door de lucht, en^ met een kracht
en behendjgheid, die de verbazing en de
woede d®r aanvallers opwekten, weerde hij
hunne stooten en slagen af. Doch de
strijd was al te ongefijk; van alle zijden
drong de vijand op hem aan en plotsci;iig
'VOelde Vonved hoe hij een bajonetstqek
jn zijn linker bovenarm ontving. Alls een
gewonde tijger storftc hij zich op iden
soldaat. die hem getroffen had -n \oor cje
andere het konden verhiinderen, w.ntelde
de soldaat reeds in zijn bloed. Docli toen
was Vonved's lot ook beslrfcteen stock
;n zijn rug en een stoot met cen :e\veer-
kolf jn de borst ded®n hem n< tor.ten.
(Wordt vervolgd.)
NSCHE COURANT
De Burgemeester van TER NEUZEN raaakt be-
kend, dat gedurende de maand Februari voor ieder
ter seeretarie ter inzage is nedergelegd de alpha-
betische lijst, bevattende ds namen der in deze ge-
meente metterwoon gevestigde eigenaars of beheer
ders van een of meer ter vordering en ter keuring
aan te bieden paarden, opgemaakt ingevolge artikel
17 van bet inkwartieringsbesluit.
Ter Neuzen, den 4 Februari 1924.
De Burgemeester voornoemd,
J. HUIZ1NGA.
