I
I
jaar, thans enkele honderden. Veel kinde
ren worden door de ziekte aangetast, die
in een gevaarlijke epidemie ontaard is. Er
zijn geen waarschuwende verschijnselm bij
de lijders waar te nemen; De zii'kte is reeds
in haar latent stadium besmettelijk en is
•voor geen bestrijding vatbaar,, wanneer de
ernstige symptom cn waarr.eembaar zijn.
Muggen moeten ?e?r tot verspreiding der
ziekte meewerken.
TWEE JONOENS DOOR KAMERADEN
VERBRAND.
Onder den indruk gekomen van gruwel-
verhalen, waarin wilden hun slachtoffers
op den brandstapel roostereu, besloten
twee knapen te New-Yersey „voor de grap"
een dergelijk experiment op twee hunner
speelmakkers toe te passen. Zij bond n ze
aan boomen vast en hoopten gras rondsrn
ben op.
Daarna volgde. een wilde „krijgsdans"
waarna een der jongens een brandonde
lucifer hield bij bet gras, aan de voeten
der slachtoffers opgefast.
De „namaak-wilden" wisten niet, dat het
gras gedrenkt was met licht brandbare olie,
welke uit een falbriek in de nabijheid was
weggevloeid.
Onmiddellijk laajden hooge vfamrne.i bo-
ven de hoofden der slachtoffers uit De
jongens waren hevig verschrikt on poogden
op allerlei wijzen het vuur te dooven. Zij
vulden hun petten met water en wierpon
dit in de vlammen, maar teyergeefs.
Zij liepen nu weg om hulp te halen, maar
toen doze ter plaatse verscheen, waren aj de
kleeren der jeugdige slachtoffers, die kerm-
<den van pijn, reeds verbr^nd.
De jongens werden naar hot ziekenhuis
vervoerd, waar zij spoedig na aankomst on-
der vrceselijkc smarten stierven.
Voor zij den laatsten adem uitbliezen.
vorklaarden zij, dat hun makkers slechts
een grap hadden wilie.1 uithalen en h n
niet hadden willen pijnigen, of laten ver-
branden.
De slachtpffcrs waren resp. 11 en 16
jaar oud. Onder de jongens, die de kna
pen levend verbrand hadden, was een broer
van een der slachtoffers. .Zij waren re^p,
16 en 18 jaar oud.
Do politic arresteerde hen, in a.fwachting
van dim uitslag van het onderzoek.
GARNALENVEROIFT1GING.
In de dorpen Billinghurst en Five Oaks,
nabij Horsham in het Engelsche graafschap
Sussex zijn, naar de Daily Chronicle meldt,
ongeveer 50 a 60 personen ziek geworden
van het eten van garnalen. Onder de zieken
bevindt zich ook de vischventer, uie een
partij garnalen per spoor uit Gravesend had
ontvangen. Een deel der garnalen werd in de
winkels verkocht, een ander deel op straat
gevent.
Nadat ze er van hadden gegeten werden
de personen, naar gemeld wordt, ernstig
ziek en kragen zij hevige maagkrampen. De
plaatselijke arts diende den zieken een
braakmiddel toe. De apotheek moest den
geheelen nacht open blijven. Onder de zie
ken bevinden zich ook vrouwen en kinderen
van wie sommigen er ernstig aan toe ziin
Een inspecteur van het ministerie van
zondheid stelt een onderzoek in. De auJ
teiten hebben een partijtje garnalen n
slag genomen om ze te doen onderzoek
EEN STIER IN EEN DROGISTER1J
Dezer dagen brak een stier los, terv.
men het dier naar de markt te Edenbridge
bij Tonbridge in Kent vervoerde. De stier
liep de High-street door en wandelde een
drogisterij binnen. Zorgvuldig. vermeed hij
het, met de flesschen en potten in aanraking
te komen en ze om te stooten en trachtte,
achter de toonbank te komen, maar zijn
omvang belette hem dit. Zonder acht te
slaan op 't hulpgeroep van enkele vrouwe-
lijke klanten, keerde het beest zich om en
wandelde kalm weer naar buiten, zonder
eenige schade te hebben aangericht, en werd
hier weer gevangen.
VAN EEN STEEN, EEN LANDLOOPER
EN EEN AGENT.
Verleden Zaterdag werd een groot deel
der inwoners van Wickford in Essex opge-
schrikt door een harden slag, gevolgd door
het neerkletteren van gebroken glas. Men
snelde toe en zag, hoe een landlooper een
steen door een winkelruit had gesmeten en
nu rustig de komende dingen afwachtte.
,,Hij vraagt om een agent", zei er een
onder het publiek.
„Dat is 'n gek geval", zei een ander,
„want de eenige agent, die we hebben, heeft
vandaag vrijaf en is naar Chelmsford.
Dit bracht men den landlooper zachtkens
aan het verstand. De man werd woedend:
wel, dat was nou een vrij land, ne je kon er
niet eens worden opgepakt, als je dat wilde.
De omstanders begrepen zijn pijnlijken
toestand en deden hen uiterste best, den
arme te helpen. Billericay en Laindon, twee
naburige dorpjes, werden opgebeld, doch zij
konden geen assistentie verleenen.
Een deputatie van Wickfords notabelen
zeide toen tot den landlooper, dat het hun
erg speet, maar of hij zoo goed wilde wezen,
te wachten tot hun politieman thuiS'kwam;
hij kan het zich ondertusschen wel zoo ge-
makkelijk mogelijk maken. De landlooper
protesteerde heftig, maar bleef wachten, en
toen de avond viel werd hij door den terug-
gekomen agent plechtig gearresteerd.
Maandag werd de man voor den kanton-
rechter te Billericay gebracht. Daar vertelde
hij, dat hij ,,heelemaal op" was en alleen
maar onderdak voor den nacht had willen
hebben. Dat werd hem alsnog gegeven tot
Dinsdagochtend.
BIJ EEN STIERENGEVKCHT EEN
TOREADOR B1JNA GELYNCHT DOOR
DE MEN1DTE.
De Spanjaarden blijven toch een vurig
volkje daar hebben ze te Santander bijna
eon stiei-envechter lam en dood geslagen
omdat hij niet} vocht, zooals het publiek
nu eenmaal wil, dat een tpreador dient
te doen. De matador Valencia kon niet
optreden en nu was de beroemde Gallo
uitgenoodigd om Valencia te vervangen.
Gallo speelde een beetje melt den dolled
stier en maaktp toen onverwachts aan-
staltlan, de arena te verlaten. Toen men hen
toebrulde, den stier te dooden, haalde hij
zijn schouders op. Het regende flesschen,
kussens, houtwerk en alles wat maar smijt-
baar was naar het hoofd van den luien
toreador. Het publiek drong over de afzet
ting heen en wilde Gallo te lijf. Met groote
moeite heeft de politie hem kunnen red
den.
Gallo verdient m®t een voorstelling 10.000
peseta's, maar als hij er zich af maakt als
dit keer, dan zijn ze wel ietfs te gauw
vtrdiend. Maar Gallo is een zigeuner van
afkomst en bij zijn stierenpartijtjes doen
gocde en kwade voorteekenen hun invloed
gelden Als Gallo ook maar eenigszins den
tocstjand niet vertrouwt, dan legt hij het
bifltje er bij neer.
De politic heeft hem een nacht lang
in bewaring moeten nouden, anders was
hij gekield.
DE GEVELBEKL1MMER
Men heeft onlangs in Ameinka een acro-
baat gthad, die zonder andere hulpmid^
delen dan zijn handen en voeten, U'gcn
de hemelhooge huizen opklom en zich daar-
bij ook filmen liet, tot hij op ern goeden,
of liever op een lewaden dag doodviel.
Deze waaghals heeft te Berlijn een navol-
ger gevonden, met dit verschil dat de Atne-
rikaan gaarne zoovcel mogelijk menschen
bijeen had om zijn kunststuk gade te slaan,
ttrwijl de Berlijnsche gevelbeklimmer maar
liefst heeft, dat er niemand naar kijkt.
Hij is daarvoor ook geen acrobaat maar
een inbreker. Hij maakt al sinds maan-
den het oude West'en van de stad onvei-
lig en heeft reeds voor honderden millioe-
nen aan kestbaarheden enz. buit gemaakt.
Dezer dage.i klauterde hij tegen een gevel
dec villa van den bankier Krako op en
kwam terwijl de vrouw des huizes
met te.i gouvemantc in een aangrenzend
vertre-k zat en het dienstpersoneel door;
het geheele huis verspreid was door
het open venstpr van een slaapkamer bin
nen. Van hier kwam hij in de garderobe.
naast de slaapkamer gelegen en stal daar
een aantal k.eedingstukken en kostbare sie-
raden. De buit wordt op een waarde. van
50 milliard mark geschat. Bij het naar
beneden klimmen werd hij nog gezien,
maar als altijd ontkwam hij.
Op het grijpen van dien vermetelen dief
is een belooning van 500 millioen mark
gesteld en op het terugbrengen van de
gestolen goederen een van 5 milliard.
HET NOODLOT AAN DE
SPEELTAFEL.
De speelduivel vicrt hoogtjj te Deauville
de prachtige en mondaine Normandische
badplaats. Als gewoonlijk speelt hij z«lf
mee, niet met de fiches, maar met de ver-1
mogens der aanwezige.i Kapitalen gaan er
om
Een paar dagen geledon begon de faam
op te komen van ee.i jong Engelschman,
Charlie Pucinclli, die me.stal in Amerika
vertoeft, maar thans de saejon te Deauville
meemaakt Hij was er in gejlaagd, fabel-
achtige sommen bij „chemin-defei t,e win-
nen Inderdaad, na een paar dagen van
betrekkelijk geringc deveine had hij er kans
toe gezien, em kwart millioen francs met
dat spel op te strijken. Dei vierden avond
na zijn aankomst vertoonde Pucinelli zich
aan de baccarat-tafel en won daar onge
volgenden avond
en-driekwart mil-
*^pken" (over den
wlvirtuoos zelf het
met alle bankiers
zooveel verliezen
a.. j .^.,0 i—ii de daaropvolgende
avonden vertoonde het lot zich in al zijn
vrouweliike grilligheid, nu ems won Pu
cinelli; dan weer verloor hij. Hoe ontzet-
tend grof er gespeeld werd, blijkt wel daar-
uit, dat de jonge Engelschman tot een
groepje van vier spelers behoorde, die niet
beneden 2000 pond sterling (160,000 frs.)
per slag zetten
Pucinelli heeft wonderen gedaan, en te
Deauville nog altijd 400.000 francs schoon
overgehouden. Het merkwaardige was, dat
zijn geluk hem dadelijk in den steek liet,
zoodra hij in zijn schitterenden luxe-auto
Weer Engelschen bodem „betrad". Het
eerste dat hij deed was een melkwagen
omver rijden, waarbij Pucinelli een paar
lichte kwetsuren opliep.
Er is nog een andere figuur te Deau
ville, omtrent wie de tongen in beweging
zijn geweest, ja, die met de gewichtige
benamingen „homme du jour" en ;,Roi
du Tapis" werd aangeduid. Dat is de
Griek Zographos, een ejgenaardig heer-
schap, die blijkbaar wel een paar papier-
tjes op zak moet hebben gehad, want hij
verloor in een enkelen dag de kapitale
som van 11 (zegge elf) millioen francs,
en heeft bovendien het record van Jieel
het Fransche speeltafel-wezen op zijn naam
gevestigd door de ongelooflijke praestatie,
van binnen de zes minuten een millioen
francs te verliezen. Welk een luguberen ro-
man kan men zich, met maar een beetje
fantasie, random de figuur van dezen na-
komeling van Pericles denken en welk
een wonderlijk schepsel moet hij zijn, dat
het einde van dien roman niet een' korte
knal en een rookende revolver is geweest!
VOOR GEEN KLEIN GERUCHTJE
VERVAARD
De Engelsche blade.i vcrtellen van de
opwinding, die er in de Donaulanden is
ontstaan door het geval van Jozef Mold,
een Rcememsch spoorwegambtenaar, die
cr van beschuldigd wordt, zes personen,
die tegen hem moesten getuigen in een
proces pver verduisterjng en oplichting,
met vei-gif uit den weg te hebben geruimd,
een van de slachtoffei-s was zijn eigen
broer. Sindsdien blijkt Mold nog meer
moorden op zijn geweten te hebben.
Zeer onlangs blee'.c hij goede betrekkin-
gen te hebben met de Sigurantsa (geheim
politic) en cen detective, Petruban gehee-
ten, werd van Boekarest naar Arad gezon-
den, om in de zaak licht te verschaffcn.
Hij drank daar in 'n cafe een kopje koffie,
na deze lafenis sloeg hij bewusteloos tegen
den grand en had e«n week noodig om
op te knappen. Hij zette zijn ondei-zoek
echtei- voort en zijn weg leidde naar Klau
senburg. Daar kreeg hij een telegram met
het bevel, zijn taak direct op te geven,
het was geteekend: Bratianu (de naam
van den eersten minister.) 't Telegram was
natuurlijk valsch, maar de raad erin vervat
was vcrstandig. Want in het grootste res
taurant der stad een bordje soep lepelend,
stortte de Roemecnsche Sherlock Holmes
neer, als door den bliksem getroffen, "de
soep bevattje genoeg strychnine, om vijf
tig personen het tijdelijke met het eeuwige
te doen verwisselen.
EEN HAND1GE OPLICHTERSTRUC.
Een cafehouder te Parijs is er dezer
dagen leelijk tusschen genomen door een
heerschap, dat zich uitgaf voor een Ame
rikaan In den loop van den avond kwam
deze met een zwarten vriend het koffie
huis binnen. Beiden zagen er uit als echte
lueEen. Zij waiei gekleid in een smoking
van keurigen snit, hadden een bloem in het
knoopsgat en droegen fijn© lakschoenen,
kortom, zij schiepen een atmosfeer van
gedistingeerdheid, welke niet naliet indruk
op den cafehouder te maken en er is
heel wat voor noodig indruk te maken op
den eigenaar van een nachtcafe op Mont-
martre!
De elegante blanke gast welke de be-
wondering van de gasten door de mcester
lijke wijze, waarop hij de one step, dc
Java, de Shimmy en andere moderne dan-
sen uitvoerde en de royale manier, waarop
hij zijn schoone partners op champagne
tracteerde, zette de kroon op zijn popula-
riteit.
Toen de nacht reeds een heel eind op
streek was, maakten de Amrrikaansche heer
en zijn metgeze] aanstalten, te vertrekken.
Hij riep den ober en overhandigde dezen
met een nonchalant gehaar een biljet van
100 dollar, er aan toevoegeide, dat hij
voor het overblijvende een cheque wensch-
te te ontvangen, daar hij een hekel had aan
„zooveel klein geld" in zijn portefeuiUe.
De hoteleigenaar vokloed gaarne aan zijn
vcrzoek en liet hem een Jneque van 800
francs ter hand stelten, terwijl hij per-
soonlijk afscheid van de nieuwe bezoekers
van zijn cafe kwam nemen. Hierbij sprak
hij de hoop uit, dat hij hen spoedig zou
weerzien
Eenige dagen later, toen hij de afrekening
van de bank ontving, kwam hij tot de
minder aangename ontdekking, dat er niet
800 francs, doch 48 000 francs op de cheque
uitbetaald was. De gedistingerrde Ameri-
kaansche heer was in werkelijkheid slechts
een handige oplichter geweest en had dc
cheque op even me.sterlijke wijze, als
waarop hij danste, vervalscht.
HET GEESTESHU1S VAN DEVON
Geestenge^chiedenissen zijn pas „aanne-
melijk", ki'ijgen cerst den aard van authen-
ticiteit, wanncer z« zich in werkelijk oude,
historische gebouwen afspe>n. Dat is het
geval met het spookverhaal, dat gespon-
nen is om Ford House bij Newton Abbot
in Devonshire Ford House is en der mooi-
ste praducijen van de bouwkunst uit ko-
ningin Elisabeth's tijd. Het is het e'.gen-
dom van den graaf van Devon en wordt
gewoonlijk door diens zuster e.i zwag.r
bewoond, die het eehter voor den vacan-
tietijd aan vrienden, de familie Saunders,
hebben afgestaan Deze we.k nu, op een
nacht, werd mevrouw Saunders, die in de
kainir siicp, waar o.ize koning-stadhouder
Willem III zijn eerste.1 nacht in Engeland
doorbracht, waxker bij het hooren van
zware voctstappen, die door de gang en
over de trappen ginge.i Denkende dat
haar zoon zich niet goed gevceide en zijn
kamer had verlaten, b.erf ze wachten op
zijn terugkeer, maar Verwonderde zich cr
over, dat hij schoenen aan had. Ze dom-
melde intusschen we?r in, maar werd
wakker door nieuwe dreunende voetstap-
pen; zonder twijfel de tred van iemand
met zware laarzen aan, want de trappen
kraakten en steunden onder zijn stap.
Mevr. Saunders riep hardop den naam
van haar zoon, maar kreeg geen antwoord
Zij ging in zijn kamer kijken en vond hem
rustig slapende Maar de d«ur, die ze den
vorigen avond zorgvuldig gesloten had,
stond nu wijd open.
Den volgenden morge.i vroeg ze haar
zoon of hij goed geslapen had. Hij ant-
woordde, dat hij driemaal op bloote voe
ten naar zijn kamerdeur was geweest. om
die te sluiten, want telkenmale had ze
opengestaan. tdet eigenaardige is, dat die
deur volstrekt niet open gemaakt kan
worden, zonder dat de knop is omgta
draaid. E»n der meiden vertelde mevrouw
dat ze dien nacht herhaaldelijk door ge-
luiden van voetstappen e,d, was wakker
geweest.
De geesten zijn dus schuld aan het ge
val Het huis is vermaard door de icgende.
die men eraan vastknoopt, dat er een non
levend is ingemetseld. waarbij men wijst
op een groote viek in den vorm van een
doodkist op den wand, als de plaats waar
het slachtoffer zich moet bevinden. Mevr
Saunders is nu overtuigd, dat die legen-
de waar is en dat de voetstappen, die ze
hoorde, afkomstig waren van e>n man die
de non achtervolgde, welke zelf geluid-
loos door het huis sloop.
Reeds eenige jaren geleden was een der
dienstboden, die 's nachts naar de eetzaal
was gestuurd om een geneesmiddel te ha
len voor een ander meisje dat ziek was
geworden, in diepe bezwijming op den
grand gevonden. Ze verklaarde toen dat
iemand haar in de hall ontmoet had en toen
weer was verdwencn.
Een vijftal jaren geleden werden ook al
telkcns voetstappen gehoord. De tuin-
man zat toen den geheelen nacht op, zon
der dat iets of iemand zich liet zien.
PRINSES ABB AS HAL1M
Een romantische loopbaan met een tragisch
einde.
Omtrent het avontuurlijke verleden van
de Egvptischc prinses, wier dood door
een icvolverschot te Alexandria, toen zii
het wapen schoonmaaktle, zonder te we-
ten dat het geladen was, wij reeds hebben
gemeld, vallen nog de yolgende bijzonder-
heden mee te deelen, welke bij het eerste
doodsbericht reeds in het kort gememo-
reerd zijn
Prinses Abb As Halim is een geboren
Engelsche en haar meisjesnaam was Jes
sy Harrington Haar vadtr had een hotel
te Wandsworth, in de omgeving van Lon
den Jessie was beeldschoon en al spoedig
zwirmden de aanbidders om haar heen.
Haar schoonheid trok ook de aandacht
van den eigenaar van een groot modima-
gazijn in Regentstject te Londen en daar
kreeg zij haar eerste emplooi als manne
quin Zoodoende werd zij ook opgemerkt
door een impresario, die haar engage-
menten in varietie'-theaters aanbood en
kort voor den oorlog, debufleerde zij in het
Alhambra te Londen, als hoofdpersoon in
een revue Zij nam toen den tjooneelnaam
aan van Jadky Hamilton.
De ondernemers van variete theaters bo-
den weldra tegen elkaar op om haar te en-
gageeren en bovendien kreeg zij een jongen
rijken erfgenaam als beschermer, zoodat zij
een weeldei-ig leventje leidde. In korfen tijd
bemerkte de jonge man, dat zij hem al
100,000 pond sterling had gekost en om
niet geheel door haar tie worden afgeta-
keld, maakte hij dat hij wegkwam.
Kort daarop huwde zij met kapitein Ar
thur Ellis, officier van de brigade koninklij-
ke fusiliers en aan een der eerste addellij-
ke familien verwant. Het huwelijk werd in
de kerk van Wandsworth ingezegend, me
vrouw Ellis verliet terstond de planken en
nam haar intrek in ten voornaam huis aan
Park Lane, waar zij dagelijks orkesten en
jazz-bands liet spelen. Dit huwelijk duurde
tot 1920, toen het door echtscheiding werd
ontbonden.
Mevr. Ellis ging weer aan het tooneel en
trad o a, op in het Theatre de la Gaite te
Parijs. In 1921 verliet zij weer de kunst om
te Londen tte trouwen met prins Moham
med Lima Led Din, neef van den koning
van Egypte en breeder van den oud-khe-
dive
Kort daarop scheidde zij ook van hem
en trouwde tloe.i met prins Abb As Halim,
een ander lid van de koninklijke familie
van Egypte Viermalen dus heeft miss Har
rington van naam en fortjuin veranderd.
toen haar leve.i zoo plotsding en op nood-
lottige wijze een eind nam. Prinses Abb As
Halim laat aan diamanten en paarlen een
waarde na, die op 80,000 pond sterling, of
bijna een millioen gulden wordt geschat.
WOLVFN VOSSEN HON DEN
Kolonel Willoughby, een Ie;dcr der Aine-
rikaansche steunactie in Rusland is de
zer dagen in Amerika teruggekomen met
twee jonge wolven aan een kettinkje bij
zich. Hij had er 5000 mijlen mee gcreisd,
en als men de Daily Chronicle mag ge-
looven, was hij blij er veilig mee thuis te
zjjn. Het waren niet zoozeer de lieve die-
ren zelf, die het hem lastig hadden ge
maakt. Intcgendeel zij waren zoo vrien-
delijk en grappig als jonge honden. Maar
Ue kolonel moest door tal van lande.i trek-
ken, voordat hij Le Havre, de haven van
afvaart kon bereiken, en al die landen
hebben grenzei en grenswachters.Oe So-
vjet-douane begon met hem mede te dee
len, dat wolven niet mogen worden uit-
gevoerd, Wolven? antwoordde hem
kolonel, wolven? Dit zijn geen woL
dit zijn vossen. Een zilverstj'k was
doende om de roode grensb^^ccrs h
van te overtuigen.
Toen kwamen de Pole: Vossen mo
niet ingevocrd wOrde.i, ze'iden deze. M
wolven toch zeker wel? vroeg de kok
Daai'tegen is gcei enkel bezwaar,
woordden de strenge Cerberussen n.
zij een zachten handdruk met de
gewisseld hadden.
De Duitsche grens naderde, en
dacht de Arm rikaan met schrik a
geen zou volgen. Duitschland w>
noch wolven noch vossen binnen
ten. Dit zijn een bijzonder soort
beweerde echter de waardige ko!o
zijn gouddelveride vossen van di
etersfamilie.
Laat u ons dat eens zien, ver/
Oostpruis, die het commando voe
de grenswacht. De kolor.el haal
goudstuk uit zijn beurs en de wo
seerden ongehinderd het Duitsch
Toen kwam Nederland Wilde d
gen hier zoo maar niet met den
voerti worden, zei ce douane. Ma
een kmerikaan, verklaarde de k<
ik houd van Holland en van aw
De wolven trokken opgeA kt i
goe'd stuk Nederlandsch gebird.
Op Nidirland volgt Belgie Vier gfazen
Lambic en een franksken hjelpen hem en
het gediertie door het schoone Belgen-
land.
Ten slotte was men aan de Fransche
grens gekomen, de laatste beproeving. De
wolfjes hadden zich reeds zoo aan hun
zwaar beproefden merster gehecht, dat zii
een dreigeide houding aannamen, toen de
Fransche douanier dezen wat al te dicht
naderde, Een handvol cigaretten en een
tiens quels beaux chie.is maakten echter
ting stapte de kolonel in de trein, die hem
alles goed en met een zuchtr van verlich-
naar de Amerikaansche boot bracht.
De aankomst in Amerika zelf schijnt
wonderlijk genoeg niets bijzonders te heb
ben opgeleverd. Er wordt althans niet over
gerept.
VERGIFTIGING
Na het eten van vergiftigde champig
nons zijn een kapper uit het Oosten van
Berlijn alsmede zijn vrouw ei 7 hunner kin
deren overleden. De twee overige kinderen
uit het gezin hadden niet meegegeten.
DIEREN N1EUWSGIERIGHE1D.
Nieuwsgierigheid is geen privilegie van
het menschengeslacht; ook dieren zijn
nieuwsgierig, ledereen weet, dat bijvooi-
beeld de geiten hun nieuwsgierigheid dik-
wijls tot dwaze dingen drijven.
Als de jagers de anders zoo schuwe gem-
zen in een hinderlaag willen lokken, be-
hoeven zij slechts een voor de gemzen on-
gewoon voorwerp op een vooruitspringende
rotspunt neer te leggen, b.v. een witten zak-
doek; in weerwil van zijn wantrouwigheid
kan de gems geen weerstand bieden aan de
verzoeking om ongewone dingen te bekijken:
hij gaat er naar toe, ruikt eraan en is op
die manier, het mikpunt van den jager.
Apen en honden interesseeren zich leven-
dig voor alles, wat nieuw is. Een natuur-
vorscher vertelde, dat eens in Afrika, toen
hij een schets in zijn album teekende, eenige
apen hem naderden en de snoeten vooruit
staken, om precies te zien, wat er aan de
hand was. Hij joeg ze met zijn stok weg,
maar zij kwamen steeds weer terug. De
Parijsche physioloog Laborde maakt mel
ding van een merkwaardig geval bij een ko-
nijntje, dat even trouw was, als een hondje
en dat hem in zijn laboratorium dikwijls op
de schouders sprong, om door een micros-
coop te kijken. Dit wonderlijke konijntje
was bovendien nog zeer moedig en nam in
het laboratorium den strijd zelfs met groote
honden op. Als men de nieuwsgierigheid
bij dieren wil opwekken, behoeft men ze
slechts voor een grooten spiegel te zetten;
zij denken; dat zij in den spiegel een leven-
den soortgenoot herkennen en springen als
bezetenen om het glas heen, om het andere
dier te naderen. Alleen de apen begrijpen
tenslotte, dat het hier om een beeld gaat.
Niet zelden gebeurt het echter, dat honden
hun heeren in een beeld herkennen.
Toen een hond, die de slechte gewoonte
had, schapen te vervolgen en aan te blaffen,
eens een geschilderd schaap zag, begon hij
luid tegen de schilderij te blaffen en scheen
niet tot bedaren te kunnen komen.
In een stadje in Baden moet eens een zeer
nieuwsgierige gans zijn geweest; zoodra de
gemeentedienaar op het marktplein ver
scheen, om een beschikking van den magis-
traat af te kondigen, scheidde de gans zich
af van haar soortgenooten en hoorde, met
open snavel en met alle verstand, de pro-
clamatie van den burgemeester aan. De
zaak interesseerde de gans altijd zoo, dat zij
den gemeentedienaar door het heele stadje
volgde, om ook maar niet e6n voorlezing te
verzuimen.
TOILETMIDDELEN EN KANKER.
Onlangs werd melding gemaakt van huid-
aandoeningen, veroorzaakt door cumarine-
houdende zeepen, schrijft het „Pharmac.
Wkbld." Aan welke gevaren gebruikers van
gearomatiseerde cosmetica zich zouden kun
nen blootstellen, is te lezen in een brief uit
Londen, opgenomen in The Journal of the
American Medical Association waarin het
oordeel van een bekend Engelsch kanker-
specialist G. Lenthal Cheatle wordt aange-
haald. Deze keurt het gebruik van zeep,
gezichtspoeder, kleurmiddelen, creme, bad-
zouten, in het kort alle cosmetica, wanneer
zij gearomatiseerd zijn, af, omdat zij aan-
leiding kunnen geven tot huidiritatie, welke
in kanker kan overgaan. Vooral poeders en
zeepen vindt hij bijzonder gevaarlijk, Hij
meent, dat iemand een goed werk zou doen,
door een vervangmiddel voor zeep te vinden,
want al hoewel zindelijkheid een eerste ver-
eischte is, zou het voortdurend gebruik van
zeep tegengegaan dienen te worden. Ook
sigarettenrook acht hij nadeelig voor de
huid en hij beveelt daarom het gebruik van
lange pijpjes aan.
MENSCHEN OP MARS?
Geen signalen maar wolken.
Steeds maar weer duikt de bewering op,
dat on plancet Mars menschen wonen,
gr- als wij zijn, met m«nschelijke
>pe.i en mensohelijk verstand,
Tel.:
>wering is in alle deelen specu-
1 zou eyengoed kunnen vragen,
•en van Adam al of niet zwart
<er, het een is even goed mogelijk
dire en het is zeer waarschijnlijk'
harcn of zl.varfi of' niet zwart
tar daaromtrent een stellige hewc-
t> spreken, is natuurlijk dwaas,
gte.r enkel middel bestaat, ze-
lieromtrent te verkrijjgen, omdat
kwestie van „ja of neen,
rdst schreeuwt heeft gelijk"
Evenzoo is het gesteld met
op Mars. Het kan zijn, het
Maar laten we er niet over
tot ren resultaat komen we
lge.neen is men het er wel
t dierlijk leven op Mars mo-
ar juist dit gceft aanleidipg
wilde speciJaties. Men ziet
n" op Mars. Deze loopen zui-
r, dus moeten ze door men-
egd zijn, dus moeten deze
hooge ontwikkeling hebben,
r telescopen hebben, dus moe-
•n wanneer we op aarde lich-
le.i
cwaardig, dat er serieuze men-
ie op deze wijze redeneeren,
irs bestaansmogelijkheid voor
„hoogere" tevende wezens. Maar waarom
zouden deze ook maar de minste overeen-
komst moeten hebben met ons aardsche
menschen? Onze kennis der natuur is
slechts kennis van onze, aardsche natuur,
deze staat ons niet toe, conclusies te trekken
omtrent al of niet leven op Mars.
Veronderstel, dat er menschen zijn op
Mars, moeten deze dan nu tegelijk met
ons in een dergelijk ontwikkelingsstadium
zijn als wij? En zelfs indien dit zoo is,
moet hun wettenschap dan identiek zijn
met de i-nze? Of zouden niet veel eerier
gehie! andere levensomstandigheden tot ge
heel andere levensbehoeften en dus Hot
een essenteel van de onze verschillende
wetenschap le.den Grenzenlooze zelfover-
schatting van de menschen, die eischeti.
dat ieder „denkend" wezen een telesooop
en de stelling van Pythagoras moet kennen.
Dezer dage.i publiceerde de Daily News
een interview met den astronoom dr. A.
C. de la C- Crommelin, assistent aan het
Greenwich observatorium. Het standpunt
van dr. Crommelin komt in hoofdzaak
met het boven beschrevene overeen.
De dezer dagen weer door prof. Piche-
ring waargenomen „lichtsigna!e.i seinen
van de Marsbewoners naar hunne braeders
die leven op zuster Aarde", beschouwt
dr. Crommelin als dezelfde, die de Fran
sche astronoom Perrotin in 1894 waar-
nam; hij hcudt ze voor wolken. H«t is
wel zeker dat enkele rnalen merkwaardige
lichtvu-schijnseiei werden waargenomen,
maar er is niets dat de veronderstelling
rechtvaardigt, als zouden deze door men
schen uitgezonden zijn. Een merkwaardig
door prof, Lowel waargenomen lichtvlek
houdt dr, Crommelin voor een weerkaat-
sing van de zon op ce.i gletscher.
Op een vraag van den verslaggever, wat
hij dacht van de mogelijkheid eener com-
municatie met Mars, antwoordde de as
tronoom „Millioenen jaren liggen waar
schijnlijk tusschen de ontwikkeling der
Aarde en die van Mars en 't is bijna
niet geheel ondenkbaar, dat onze bei-
de systenie.i zich terzelfder tijd in of
bijna" in hetzelfde plan zouden be
vinden
De cerstvolgende oppositie van de Aar
de met Mars is volgens dr. Crommelin
niet gunstig voor observatie in dit deel
der aarde, beter op het zuidelijk halfrond
en de noordelijke tropen. De daarop vol-
gende opposite in October 1926 zal veel
gunstiger voor ons zijn. De planeet zal
een k'.ein millioen mijlen verder van ons
verwijderd zijn dan in Augustus 1924,
maar veel hooger aan den hemel staan.
d,at do zra.
m.
aevaste g^ld.
X an P111n 1
rLwc tering
Naar a^nleidiflt van
.dat.
nied^d«;ciin
Ooorstel.
