AL6EMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANPEREN. i No. 7501. Vrijdag 7 September 1923 63e Jaargang. Savonarola. TWBBDH BLAD Jubileum H.M de Koningin. Kerkelijke Herdenking te Ter Neuzen. Het is zeker een bewijs van diep inzipht en groote zelfstandigheid, dat Savonarola, hoewel erkennend, dat in het algemeen de monardhie als de ideale regteeringsvorm moet gfelden. toch voor zijp eigen stad de theocratische of christqe'ratiSche republiek meedde ig moeten aanbevelen. Alle burgers rnoefen v-olgens hem in vrede en eensgfezind- heid met elkander leven, en ieder behoort het welzijn der republiek te stellen boven zijn eigen belang. „Een ri]k'j zegt hij ,,is te vaster eh krachtiger, naarmate het zich te inhiger aansluit aan God; met God kan ePhter niemand gemeenschap hebben, die geen vrede heeft met zijn riaaste." ,ln den vrijen staat", zoo meent hij, „wordt niemand door armoede of dwang tot het kwade ge- dreven; met de aardsche bloeien ook de geestelijke goederen onder goede priesters; zulk een stad wordt een aardsch paradijs, daar is een jubileeren en psalmzingen, de kinderen zullen zijn als de engelen, evenzeer tot een ehristelijk als tot een burgerlijk leven opgeyoed." De vergadering, waarin Savonarola dit alles mgdedeelde, ging nit een ortder het ge- roep: „Viva Ghristo, viva Firenze (Floren- ee) 1" En dit was voortaan de leuze der volkspartij. Wij zeiden echter reeds aan het slot van ons eerste artikel: Democratic in den nieuweren zin was dit zeer zeker niet. „Men moet niet toelaten'', zegt onze held, „dat het gemeene volk, het plebs, zich in- dringt; want, wanneer men aan het plebsj aandeel aan de regeering geeft, volgt er niets anders dan verwarring." Onder ,,volk" verstaat ihij dan ook niet de mass a der in- woners, maar het geheel der „Citladini der burgers,.die het voile burgerrecht bezit- ten. Die vormen te zamen den grooten Raad, bij wie de isouvereiniteit berust, terwijl het uitvoerend bewind is - bij de Signoria Ook 1 zorgde hij voor vermindering van de druk- kende lasten, voor werkverscbaffing, voor iu2ameling van liefdetgaven, waartde ook| kerk-sieradien mo est en worden omgesmatten en tenslotte ook voor eeh bank van k-ening, om jti'n dat-4-Odgn ti^en.te gaan. Van dag tot dag klom zijn aanziqn. De geZant van Ferrara verktaarde in 1495, datl Savonarola's gezag waarlijk onbeperkt was. Ieder vroeg hem om raad, en men kan zich moeilijk een voorstelling maker* van het bui- tengewoon zedelijk overwicht, dat hij een tijdlang te Florence heeft geoefend. Verteld wordt, dat in de'jonge republiek doodvijan- den elkaar weenend in de armen vielen, dat onreehtmatig verworven goed gewillig werd; teruggeven, en er een gansche ommekeer plaats had dp het gebied der zeden. Met spel en dans, sChouwspel en harddraverij was het gedaan. Men hoorde alleen geeste lijke gezangen. Vele vrouwen ginger, narir het klooster; het vasten werd een 'hartstocht, en de biecht het dagelijkseh geestesvoedsel. En het glanspunt van alles was wel het Car- naval van 1497. Uit de jeugd had Savona rola een kleine heilsarmee gevormd, die nu zedeninquisiteurs zouden moeten wezen. Vonden zij ergens godslasteraars of spelers, dan moesten zij kaa-rten en dobbelsteenen eenvoudig wegnemen. Op de kleeding moes ten zij toezien. Gevolg waren krasse, maar ook kluc'hti-ge tooneelen. Op heel geestige; wijze teekent Gfeorg Eliot in haar mooie ro- man ,,Romola" dit grappig element in de! figuur 'van Monna Brigida, een gezet wefeldsch vroiiwtje van omstreeks 50 jaar, met Vlechten van dood haar en met geblan- kette wangen, zwoegend onder het gewichf van zware gouden kettingen en andere Ver-j siersels. Op zekeren dag is Monna Brigida,! eer zij het weet, op straat geraakt -onder de; jonge inqUis-iteurs, die in haar een beste prdoi zien. Een van de jongens spreekt haar; toe met van Savonarola geleerde zinnen. Een tweede e-venzoO, bewerend: ,,gij zijt otid, geloof nrij, gij ziet er heel leelijk uit met die roode verf op uw wangen, enz. Uw goede engel treurt en verlangt het -blanketsei u van ke-t gezidht t-e wassdhen." Eerst wordt het vroiiwtje bops, maar spoedlg begint haar hart week te wiuden, onder al die verma- ningen en zij voelt nu werkelijk, dat zij „ijdelheden" aan het lijf draagt, die gevaar- lijk kilnnen worden voor haar zieleheil. Monna Brifeida begint rftet siddereiide han- den haar wangen te boenen. Dat is echter nog maar het begin van de onttakeling. Overitioe^ig geworden, maakt een andere jongen e6n diamanten speld los. Alles valt af, heel haar hoofdtooisel. Daar staat nu dej van alle verf en sehijn ontdane matrone me»j haat grijze haren, neerhangend over een gelaat, met diepe groeven. Kerstmis 1496 ontvangen dertienhonderd kinderen beneden de 18 jaar ui«t Savona-? rola's handen het Heilig Avondmaal, en als naar gewoonte gaan zij strnks weer gedu- rende het Carriaval cfbor al de wijken dir stad om alles fe verzameien Wat een griiwel is of scljijnt or'zou kunneri wezen. Op (fen laatsten dag wbrcit een vreugdevuur do de groote Piaz/a, het martkplein van Florence, ontstoken waarbij op een groote pyramide- vormi-ge stellage alle mogelijke weelde-arti- kelert worden s. - men; ebraeht Wij zullen de borite .verzameling niet noemen, maar men begrij"pt het reeds: deze heele collectir ijdelheden" is ten vure gedoemd. In adem- 1-ooze sfilte w >rdt het oogenblik verbeidJ waarop alles zal worden aangestoken. Er wordt bericiht, dat ook de schilder Fr;, B;ir- tolomme's al zijn studien (van naakte fi- guren) in de vlammen zoq hebben geworpen. Een tijdgenoot zei: „Het geheele volk van Florence scheen uit liefdc tut Christus dwaas geworden te zijn." En toch r-rr de tijd van zoo groote macht en invloed van Savonarola duurde slechts kort. Van het veranderlijke en vrij-wulpsche Florence was dat trouwens niet te verwach- tep. Men heeft vijf vefschillende oplossende elementen bijeengebracht, die gecomoineerd Savonarola's trsgisehen ondergang hebben voonbeceid- Wij wi iien ze hiar kort noemen. Vooieerst bleven et te Florence d"ie par- rijen wpelen en wroeten, die het maar niei t- it evenwieht wisten te brengen. In de twee de plaats was of werd paus Alexander VI zijn vtjand. Eerst bood deze Savonarola een kardinaalshoed aan met -het aartsbisdom Florence. Deze weigerde echter. En teen kwamen er uitnoodigingen, bedreig-ingen en straffen, verdeeld over een tijdsbestek van drie jaren. Er is beweerd, en het zal wel juist zijn dat Savonarola nooit ..an het pausdom zelve, maar wel aan dezen paus heeft vertwijfeld. In de derde plaats wijzig- den zich de staatkundige verhdudingen in Italic heel sterk, en raakte Florence door het trouw vasthouden aan Frankrijk.jl meer geisoleerd. Dan ten vierdewerden in den zomer van 1497 vijf aanzienlijke Florentij- nen ter dood gebracht, die betrokken waren in een samenzwen,, ten guriste van de Medici. Sarvonarola i ich er buiten ge- houden, en dat jn i erd hem later ten kwade geduid. En dan is*er nog een vijfiie reden en die is waarsehijnlijk en de crnstig- ste en de diepst^: Op den duur kon aan Savonarola een onbeperkte staatkundige in vloed moeilijk onversdhlilig zijtf. Eliot zegt in den reeds genoetnden roman ergens zoo naar wa^irheid: Niemand heeft -ooit ge- ijverd om zijn ntacht over een gemengde menigte te behouden, zonder schade te lijden aan ^ijn zedelijk ka.fakterEn Pr-rf. Van Dijk schreef eens volkonien terecht: ,,Een gtemlijst wnrdf kwalijk geredigeerd door een prcrfetenhaho Savonarola is odk juist op dit punt gestrhnd: hbt samengaan vnn een hoog beginsel met praktische bemoeiingen maakt voor.een grout deel het diep tiagisch 'ment van zijn ven.n t. Of men kan het tJ z66 ze ,g: i Eerst s het Savonarola, ak van God tot zijn zaak wilde nor streed en worstelde tiit was xyo oar-, al L, maar haa'st ar werd het: Savonarola's zaak _aak van *JOd en toen ging het mis. Vioral door den tegenstand zijner vijanden wed zijn woord nogal eens bitter an sner peid. Cok zelf had Savonarola een min of meer duiiter voorgevoel, van zijn ondergang. 18 Maart 1498 preekte hij deze woorden: Ik ben op een diepe zee gekomen, en ik verlang. naai de haven terug; overal staar ik rond, maat ik zie geen mogqlijkheid om terug te; keeren". Herhaaldelijk had hij in den laatsten tijei >p een bovennatuurlijlce tusschenkomst, dp een goddelijk teeken gezinspeeld, waar.door het recht zijner zendihg zou blijken. Een monnik bood zich aan, om de vuur- proef tegenovei iem te bestaan. Eerst wei gerde Savonarol, maar het volk was be lust op de gedathte a: ;.*n v-uurproet, en 200 waren dan .vet b. 1 lapels.ongericht 7 April, 's avoncw 6 il-flV Een. opgeworpen twistvraag gaf t oi ^ewensoht uitstel,j want intusschen d - de een zware plas-; regen de vlamm m bn de laatste vonkeij van geestdrift vo. r Savonarola in het hart, van het volk. Alle schuld voor de misluk-' king werd hem geweten. Een vreeselijk op- roer breekt nog dien avond uit, en...... zijn gevangenneming volgt. 't Was pas een jaaq geleden van de pyramide der ijdelheden! Even was zijn houding slap. Zijn tengeri lictiaam kromp ineen voor de pijn der marteling, waafaan hij onderworpen werd De pijnbank perste hem bekentenissen af,: dfe hij later (gelukkig) weer terugnam. Van hooger hand was het bevel gegeven: Savo^ narola mqest sterven: ,,A1 ware hij Jnhan nts de Dooper", was er gezegd „hij moet dood". 23 Afci 1498 staat er weer een stel lage opgericht op de groote Piazza, en drie Sfroppen hangpn aan de galg, in den vorm van een kruis, viior hem en twee t ton we met-; gezellen. Sommigen meenen nog deze uiting ge-i hoord te hebben: „Wat heb ik u gedaan, o, mijn volk" of -ook: ,,Wat zult gij voortaan doen, Florence?" Een ander bericht zegf edhter, dat hij zwijgend ges-torven is. He« laatste zal wel juist zijn. En wat nu te zeggen van Savonarola's; groot en hoog ideaal der theocratie? Het zal wel heel juist zijn, wat wij ergens over hem lazen: „De zware, maar vergefelijke font van Savonarola, en van vele edelen met hem is; geweest, dat hij dit ho>oge ideaal heeft wil-; len indrukken in een onbekeerd, onwederJ geboren leven." Dus de -zonde van het „voomitgrijpen" of om het met een vreemd woord te noemen de zonde van het anticipeeren; zeker een verleidelijk korte weg, waar toch de beste en hoogste, maar. ook diepste en lange weg is: de weg yan he! kruis. Gebcdsurc en herdenking in.de Ned. Herv, K^erk. Een talrijke schare'vulde Woensdagavond het kerkgebouw der Ned. Herv. kerk. De bijeenkomst werd g. >pend met het zingen van Ps. 103 1 en oorlezing' van Ps. 150. Na het votum en gebed, werd gezongen Ps. 118 2 (hierin waren in den eersten regel de irtten anohs huis" veranderd in „Neerlands voll; De Weleerw. h -r Ds. A. Timmerman hield daarna de \olgende rede naar aanlei- ding van: Wij zijn hier in dit stille avo.",auur saamgekomen in he huis des gebods, om met dankbare harten te gedenken het 23j,-irig regdeningsjubifeum \-an H. M. onze geeet- biedigde en beminde Koningin. Wat waren dat heeGijke dagen vol schoone verwachtingen, die Septemberdagen van 1898, tben onze Koningin den troon besfeeg. Wat eene vreugdef en bhjdschap heerschte er toen in het ganscfle land, van den Dollard tbt de Schelde, ja, tyt over de Schelde, In dit Over-Jordaansche niet het minst Als wij bedenken, hoe in die 25 jaren vastgewortelde tronen van eeuwenoude* vorstenhuizen zijn irjeengestort, schitierende vorkje'nkronen zjjn ai'gevalien en hebben ge- rold in het stof der aarde en machtige heer- schers, koningen en keizers in balllngschap zijn verdreven of gniwelijk vermoord, wat hebben wij dan redenen van dankbaarheid, als wij gedenken, hoe.genadig de fjleere onze God, al die jaren ohze Koningin heqft ge- spaard en gqzegend en tot een rijken zegen heeft gesteld voor vc lk en vaderland. En gaan wij met rtze gedaehten nog ver- der achteruit en gedenken wij, hoe in donkere dagen voor het Oranjehuis, doqr de gebborte van onze Koningin het uitsterven van het Oranjehuis voorkomen is, dan wordt ons gedenken van Gods weldadigheid, een danken, een aainbiddend danken. Wat in hooger zin de Profeet vpn David's huis profeteerdd, werd tben en nief Voor het eerst aan ons orstenhuis vt-rvnld: l en rfjfvke zal vinrr-fKomf n -tdV aeTr^tiff^-'e niwcr stam en eeri schoot uit zijn wbrtel zal vruchtdragen. W'j, ouderen h^rinqeren '-t ons nog leven- dig, welke donkere jaren het waren voor het huis van Oranje, toen de eenige broeder van den Koning, Prins Hendrik, stierf, en een! half jaar later, de 39jqrige kroonprins uit het leven werd weggerukt, zijn lijk uit den vreemde werd herwaarts gebracht om, in den Koninklijken grafkelder te worden bijgezet In 1884 stierf de ziekelijke Prins Alexan der, die meer treurde over pet verlies va. zijne moeder, dan dat hij een koninkvijk.be- geerde. En toen iin 1890 Koning Willem 111 ge storven was, werd de deur van den Konink lijken grafkelder, waarin de geschiedenis van ons land en Vorstenhuis als met doods- beenderen is geschreven, nogmaals geopend qm den laatste uit den mannelijken iijn van het Oranjehuis te ontvangen. Maar waar de Pr.jnsen en.de Koningen worden afgesneden als halmen in den oogst, de Koning der Koningen biijft. Wij gedenken Zijne weldadigheid, 4at Hij ons een Koningin heeft geschonken, die als Prinsei? reeds de oogappel van ons Volk was. dat toen met dubbelei^ nadruk bad| 0, God bewaar dn geleidt Gij Haar aan de hand eener vrome en wijze moeder, updat de'spruit eens een boom worde als vroeger, en troost en sterkt beiden, vooral in deze droeve dagen. En de Heere God heeft getfoost, gesterkf en haar geleid. Onder vrome, moederlijke leiding groeide Prinses W.ilhelmina voorspoedig op, werd den 6 September 1898 als Koningin ge- krobnd, en thans! heeft onze Koningin het voorrecht, dat Zij, door God gezegend, haar zilveren regeeringsjubileum mag viefen.' En wij, die er van doordrongen zijn, wa| een grooten zegen ons God in het Oranje huis en irv onze Koningin geschonken heeft, en die weten, dat God, Oranje en Nederland een drievoudig snoer is, dat niet dari tot on herstelbare schade kan verbroken worden, wij gedenken, o, God Uwer weldadigheid in het middbn Uws tempels. Dan geven wij ook gehoor aan de dpwek- king van d^n Psalmdichter (Ps. 72 15u), niet enkel uit gehoorzaamhbid aan Gods woord, maar ook uit den drahg des harten; omdat het ons eehe behoefte is. Men zal geduriglijk voor haar bidden. Ja, dan dragen wij H. M. op de vleugelen des gebeds om harentWil, om haar huis' wilj om des volks wil, om onzentwil. Dan scharen wij ons random deq trooiq en blijven wij rond onzen vorste'ntroon ge-» schaard, ook dan, wat God verh >ede —4 als vijandige of bolsjewistische stqrmerj over ons Vaderland moclhten woeden. Ge-? frouw aan ons Vorstenhui§ en aaq onze Vorstin tot den Hedelzak toe. Als wij gedenken aan Gods weldadigjieidj met het oog op het 25jarig ambtsjubile van onze Koningin, dan denken wij ook tevenS aan Hare Koninklijke Moeder, die Hare dochter zulk een wijze en vrome opvoeding heeft gegeven, en aan wiie onze Koningin eq ons volk zoo- onuitsprekelijk veel te danken heeft. Koningin Emma, de dochter van den Vorst van Waldeck Pyrmont, was de eerste en eenige Oranje-Vorstin, die dadelijk als Ko ningin den Nederlandschen bodem betrad. De laatste gemalin van een Orahje. Welk yene blijdschap was er onder ons volk, toen den 31 Augustus 1880, Prinses Wilhelmina, onze tegenwoordige Koningin, werd geboren. Dus geen Prfns, maar eene Prinses uit ons getiefd Oranjehuis? Wij hebben ohze roemruchtige Prinsen en Vorsten uit het Oranjehuis gdhad, die goed en bloed voor bns volk hebben veil gehad, diE in d-onkere jaren, toen de regeering rade- Iqos, het volk redeloos'en het land reddeioos was, door Gods hhlp'het land van een wis- sen ondergang hebben gered. Maar wij ifidgen' obk niet vergeten tot welk een onschnfbaren zegen, de Prinsessen van ons Vorstenhii-is voor Ons volk en vader land zijn geweest. Denk felechts aan Juliana van Stolberg, de vrome moeder van Prins Willem 1 en aan zijne gemalin Charlotte Van Bourbon, de lelie van oiis Vorstenhuis. Bij den doqp van Prinses Juliana, zeide de hbfprediker, doelende op Juliana van Stol'berg, wier naarh de Prinses draagt: ,,-In de handen eener vrome moeder heeft God een goed" deel van het wereldbestuur gelegd. Zoader Juliana Vart Stolberg geen Prins, die den vfijheidsoorlog voor Holland streed; zonder vrijheidsOorlog geen ohafhankelijk Nederland". Wat zou Prins Frederik Hendrik zi: i f - Weesf zonder de teedere zorg Van i ie der Louise de Cbtigny en zonaer n voor- treffelijken Stehn-van zijne begaafde gemalin AmaJia van Solms. En ook Louise Henrmtte van Branden burg, dochter van Frederik Hendr^c, tie dich- teres van het schoone Met! over de hope der opstamjing, ons Gezan 26' M s een Prin ses van Granje. En dan onze Koningin-Mueder Emma, de laatste gemalin van een Oranje, die in 'Ls getoond h'eelt een echte Oranievur'v K zijn, wat heeft zii door hnr-e trouw, haar] liefde, lvaar geiqof en. hare toewfjdir 1 bij- gedtagen a:an -het geluk en den vo'qrs;-ojed van ons land en volk! Met welk een trouwe liefde en toewijding: heett zij haren kranken .GemdaL.verzorgd en verpleegd! Hoe blijkt haar geloof -en het geheim harer kraeht, toen Zij tijdens de ktankheid van onzen Koning,-het Regfcnt?<4mp aanvaardde met deze w uifden: Ik zoek mijne mijne wijshcid bij den Alntachfil wijzen Gbd. En de Almachtige en Alwijze kracht en wijshcid geschonken rouw en Hare regeering en in de opvoedin van onze Koningin. Als Konlngin-Regentes heeft zij. dd onuit- wrschbare i-efde van hdt gansche Neder landsche volk ver orven en verdiend. Welk een uitstekende opvoeding heeft Izij Hare dochter gegeven on Hare Majesteit te bekwamen vbor de regeering van ons volk. En waarvoor wij ook G« nogen daqken, is, dat H. M. (te Koningin-A - ier 0-ok eene ^eloovige Vofstin was, die zich nie: schaam- de haar geloof vrijmoedig te belsi ten. Zij zelf gaf aan H. M. de Koningin het eerste godsdiertstonderwijs. Toen Koningin Emma 30 Augustus 1898 als Regentes aftrad werd Haar als bewijs van dankbaarheid van het Nederlamdsche Volk een som gelds aangeboden, welk ge- schenk Zij aan rdde om het voor een Mef- dadig doel te besteden, hetwelk Zij bestem- de voor een sanato: um >r longlijders, iri de eerste plaats ten Jmte van hen,, die de middelen njissen in het buitenland hulp te zoeken, op het landgoed Oranje-Nassau- oord te Renkuhi. Op God vertrquwende en met de bede", dat Hij mij sterke aanvaard ik de R'egeering, zoo sprak onze Koningin in Sept. 1898. En nu 6 September 1923 is het't 25jarig regeeringsjubileum van onze geSerbiedigde Koningin Wilhelmina. Den 24 Oct 1896 is onze Koningin al§ lidmaqt. onzer Kerk bev.estigd met deze woorden: Openb. 2 10b: Zijt getrouw tot den dood en lk zal U geven de kroon des levens. Zij weet het, dat die Kronn des levens meer is dan eenige Koningskroon, dat die verkregen wordt door trouw aan den Heer, en dat Zijne trouw de laatste en vaste grond onzer verwachting is. In de eerste plaats onzen dank aan den Heere onze God. die H. M. heeft gespaard, Haren troon heeft geschraagd en Haar tot een rijken zegen heeft gesteld voor ons Volk en Vaderland. God heeft ons gegeven een Koningin uit het Oranjehuis, zulk eene Koningin, waar voor wij Hem mimmer genoeg kunnen dan ken. Eene Koningin, die door Hare krachtig^ besliste liefde om den vrede te bewaren, in Gods hand mede het middel is-geweest, dat ons Vaderland, als een eilandje te midden eener vuurzee, is bewaard gebleven voor den vreeselijken oorlogsbrand, die zooveel ver- woest en verteerd heeft. Als -ons Oranjehuis eens uitgestorven ware, -,en de- bolsj.ewisten naar de Regee- ringsmacht, als in Nov. 1918, gegrepen had- den, zou dan ons dierbaar Vaderland niet een tweede Rusland gew-orden zijn, waar de moeders niEt eens tot hunne kinderen over God m-ogen spreken? En wat zou er van ons land en volk in die jaren van den wereldoorlog geworden zijn, indie'n God ons Koningin Wilhelmina .niej gegeven had! Dan waren wij misschien onderworpen aan de bloeddorstige, heerschzuchtige F'fqn- schen. En wat dat zou zijn, dat hebben onze voorvaderen bitter ervaren onder Lodewijk XIV en onder Napoleon. En nu wat onze Koningin betreit. Ook zij gedenkt Gods weldadigheid iri liet midden des Tempels. Toen Zij Woensdag 31 Augustus J898 Haar 18e levensjaar bereikt had, werd de feestdag met een godsdienstbefenjrig be: gonnen. Haar eerste gang in dit zOo ge-. fchtig levensjaar, was een Kerkgang. En aan. die goede gewoonte is zij' steeds getrouw gebleven, niet alleen in ons land, maar ook in het buitenland. Toen de Koningin te Stockholm' (in Zwe- den) was, woonde Zij des Zondags met "den Pfins in alle st-ilte de godsdienstoeferiing.bfj. Toen de Koninklijke Familie een reis naar Noorwegen maakte met de „Batayiei' V"*, ,ij- daar op uitdrukkelijk verlangen van de Km- ningin,. gedurende die wekeri elken Zontlag aan boord kerk gehotiden. Zelfs toen zij in 1912 een o'fficieel be/ue(; aan Parij.s bracht, ging 'zij des Zoifdags- morgens naar een der weiriige F^rdtestcirit- sche kerken, die daar zijn. Wij hebben ee'ne biddende Koningin. Ja, bidden met en voor haar'volk, dat, deed de 18jarige, dat dpet nog.de 43jarige Koningin. Met een huisgodsdienstoefening worcjl .qe" dag in het Paleis begonnen. - Christus voor alles, dat is'de lens va'ifqqze" Koningin. Elken morgen vereenigt Zij de lqden van - Hare hofhouding in een der vcrtfeKken. van 't Paleis, waar Zij zelve of Prins"Uchdri.L. voofgaat in bidden en Bijbellezen cn'naa'r aanleidi.ng van het gefezene eeri Koii spreekt. Zelfs op 25 April 1(109 (vijf da-;eri vin f hare bevallirig) heeft de Koningin zelve a/)g eene godsdienstoefening-gehopdeh en geleid in Haar Paleis, in tegenwoordigh'efcT varf den Prins en Hare hofhouding. J ,V. .art 1(109 gaf de Koriihgip Ha.ien wensch fe kenrien, dat in;dien Cfe .bTfJdd gg- beitrtenls plaats zou hebben op ..Gogden;- Vrijdag" of op een Zondag, dat er J - - pp hebben, Dadelijk na het" bekend wordeii der-mo bilisatje (Vrijdag 31 Jfuli .'14) heef; r?!\f Majestgit zich begeven naar cfe jHniiyri.'.Vri'u-,.. •cd- gemob'diseenle troepen zitdr'VEhrit^rT'*' in de gemeente (Scheveningen. Daar te Schev«ningeii Juisterd'c/.r/jfl Ce.rxL merkt een gesprgk.af van twee. Vw^ltftgr'3 vrouwen, die beiden zbons in" djri. krijgg^ dienst hadderi. H. M. tikte die beide weenertde efUii'wGi op de scfioudgrs. en zeide "bemoedigeiid: Gij moet maar veel bidden (dor uWe zonen en uw land, ik bid ook veel voo'i"rtitjn' vnilk en mijn land. Bekend is Hare tJelahgsteilirig p.fi,r vttpr 't Bijbelgenpotschap en .Zend'mgsi.ecktqn. waarvoor H. M. herhaaldefijk' eeft nh'VVr. lanligoejJeren wilde afstaan. 0 God,, onze Koningin eq ook" \yij -jeiieii- ken Uwer wetdadigheidNri het midde;1. qeV, Tempels. J T En dit gedenken van God's weldadigheid. wordt dan een danken, fen di'Tngt nris voor onze geeerbiedigde Konmgin tfe, blddejr En hoe onze Koningin niet atkeh op de handen, maar ook op de vleugefferi'q'es ge beds is gedragerr, dat is iriZonderi.,'d bleken, toen in 1902 onze' gehefd'e^Kirifn^ih' ernstig, zeer ernstig ziek wd.s, In die dagen van- spanning en' beotfgd- heid heeft ons volk, dat bidden 'gfelccrd lifeg: I, ernstig gebeden om beterschap v.b/Jf'i r-'lu - houd van onze Koningin. En God heeft gehoofd en'toen fiebileii^wij den Heer geloofd'gn gednrikt oa'-'in d' bedehuis. Waar de gelegenheid zichaanbifedi, gc- tuigt H. M. over Haar Heer en wekt of tot Zijn dienst. Toen het Koninklijk Marine-JristitiiLil'"ie Delft zijn 50jarig bestaan vi'ferde.'spi'ak' o'itze KoninginOnze groote vloofvoogden nlfrifen Gods Woord tot richtsnper van *'hu;7. leven en beschouwden vroomhfeid als de grdptste deugd. Toekomstige zee-ofticfCrfeT/Vdlgt hiin voprbeeld! Tijdens den oorlog, wijzend. op denTiougs! ernstigen tijd, waarin wij lcefden.,en op God, die ons voor de oorlogselk/nde l)e- waard had, vroeg Zjj aan de.militairen, of er ook waren onder hen, die dagelijks b.^den voor zichzelven en voor het Vaderland, Niemand antwoqrdde. Toen -vraagdg zij: „W,ie wil beloven dit voortaan te do.eq?" Nu werd als antwoord van heel d^n b' -cp acht handen opgestoken. Treurig verschijnsel onder hoiujerucd manschappen, slechts 8 die bidden vv jdci., Onze Koningin leefde met qns ,volk mede. Den 12 Maart 19Q6, werden groote deelen van onze provincie averstro.omd/en,vcroftr- zaakte dit groote schade en biltere ,"!cnde. Onze Koningin ging dadelijk op cis .en bezocht den 20sten Maart fholen, ,e.n op Vrijdag 23 Maart met zijn.bjttere M. rkjcqe -koude, ging H. M. naar Zeeuwsciv-VL^ajn- deren om zich persoonlijk feovertuigeq van den nood in dit O.ver-Jorda.ansche, Later heeft onze Provincie en fe west ineermalen de eer gehad"van een Ko ninklijk bezoek, zooals o.a. de-zwaangslteis- terde visschersplaats, -Bruinissv, ,t j i,rr jen nacht van 30 September op 1 i0.ctob.er,.-een vreeselijke storm had gewoed: En in den mobilisatietijd ,en toen nexatiegevaar ons bedreigde. hee'iHare Majesteit weder ons gewest ?en on-e stad met een bezoek vereerd. - - - TER NEUZENSCHE COURANT 4 44, Hiud, wij geilehkert Uwer weldadigheiil in het middan nvs tempels. 1 's. 4s 10. i HrZ..

Krantenbank Zeeland

Ter Neuzensche Courant / Neuzensche Courant / (Algemeen) nieuws en advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen | 1923 | | pagina 5