ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
No. 7495
Vrijdag 24 Augustus 1923.
63e Jaargang.
Savon'arola.
bTTTTnTThT"'
BINNENLAHD.
B1 Hlltsra BXj-A-P.
I,
Misschien, of wel zeker, kan de zoo be-
kende zegswijze, dat ieder mensch een kind
is van zijn tijd, zeer worden misbruikt. Door
deze uitdrukking naar voren te schuiven,
kan men heel wat onbenulligheid, en heel
wat geibrek aan eigen meening en houding
goedpraten of trachten goed te praten. Maar
toch blijft het aan den andereri kant een
waar woord: leder mensch is kind van zijn
tijd. Zelfs zij waren dat, die in den loop
der eeuwen het durfden bestaan oni tegen
de meeningen en gevoelens der grooten en
der groote massa in te gaan, en die niet
terugdeinsden of zich afschrikken lieten om
desnoods met opoffering van veel, ja
soms zelfs met opoffering van alles, vol te
houden, aan hun nieuwe idealen, en nieuwe
eischen, waardoor zij in klimmende mate in
conflict kwamen met die anderen, die, ook
kinderen zijnde van hun 1 jd, zich maar a: te
vaak heel gemakkelijk lieten meevoeren door
den stnoom van hun tijd, zonder zich bijkans
oolt af te vragen, of die vurige profeten en
voor geen verzet terugdeinzende zieners niet
misschien het recht en de rechtmatigheid
aan hun zijde hadden.
Wanneer wij dus nu beginnen te verkla-
ren, dat Savonarola een kind was van zijn
tijd, bedoelen wij daar zooveel zal onzen
leziers uit het beweerde wel reeds zijn duide-
iijk geworden allerminst een aaninerking
mede. Maar wel zou juist daarom een bree-
dere teekening van zijn levensmilieu hier
noodig zijn, dan wij in twee beperkte artike-
len vermogen te geven. En bovendien hebben
wij, door te verklaren, dat Savonarola een
kind was van zijn tijd tegelijkertijd te-
voren reeds gewaarschuwd, dat, wie iets van
hem weet of verneemt, wel terdege voor-
zichtig mag zijn, om, wat deze groote Flo-
rentijner deed of trachtte, niet onmiddellijk
zoo maar over te brengen naar onzen tegen-
woordigen tijd, die op bijna alle punten (ook
al Wij ft des Predikers woord eeuwig-waar,
dat er „niets nieuws is onder de zon") hc-
melsbreed verschilt van zijn tijd.
Van de eerste veertig levensjaren van Sa
vonarola is al heel weinig bekend. Girolamo
Savonarola werd in 1452 uit een aanzienlijk
geslacht in Ferrara geboren, en ontving met
zijn vijf broeders en twee zusters een zeer
zorgvuldige opvoeding. Was zijn groot-
vader lijfarts geweest aan het hof te Ferrara
zijn familie hoopte en wenschte, dat hij in
de voetstappen van dien grootvader treden
zou, maar de knaap, die reeds vroeg de een-
zaamheid beminde, en de plaatsen \an vei-
maak vermeed, besloot in een klooster te
gaan. Buiten voorkennis zijner ouders ging
hij daartoe over, en in de forieven aan zijn
ouders noemt hij als eenige reden: het bederf
der wereld, voornamelijk in Italie. Ook al
handelde hij in dezen buiten zijn ouders om,
zijn liefde voor hen en met name voor zijn
moeder, bleef ongedeerd.
Op 23jarigen leeftijd begat hij zich in een
klooster; hij wenschte niets anders te zijn
dan eenvoudig leekebroeder.
De „aristocratie van het klooster be-
haagde hem evenmin als de aristocratie
dezer wereld. Dit stille kloosterleven, waar-
bij hij zich liet leiden door Thomas van
Aquino, den grootsten theoloog der Domi-
nacerorde, in wier klooster hij vertoefde, en
door de H. Schrift, die hij naar het getuige-
nis van een zijner levensbeschrijvers bijna
van buiten kende, heeft 14 jaar lang ge-
duurd. Het blijkt uit niets, dat hij, bij de
door hem gehouden voordrachten, met zijn
zwaarmoedige taal, heesche stem en onbe-
holpen gesticulaties, ook maar eenigen m-
druk heeft gemaakt.
In de lente van 1490 kwam Savonarola
voorgoed naar Florence en betrok hij het be-
kende klooster San Marco. De republiek
was toen gewikkeld in een strijd met den
Paus, en waag.de het om moedig het inter
dict te trotseeren, dat Sixtus IV over Lo
renzo de Medici, bijgenaamd ,,11 Magnifico
d. w. z.: de luisterrijke, had uitgesproken.
Savonarola neemt in dezen strijd en twee-
spalt een geheel eigen plaats in; twee idea
len stonden onwankelbaar hem voor den
geest, die hij omklemd hield tot aan zijn
dood'toe: de reformatie der Kerk en de be-
vrijding van Italie. Geen oogenblik dacht hij
er echter aan, de leer aan te tasten van de
Kerk, die hem zoo uitermate lief was, neen,
de hervorming, die hij noodzakelijk en mo-
gelijk achtte, was alleen van zedelijk-reli-
gieuzen, socialen en politieken aard. Hij is
zegt een van zijn biografen hervormer
geweest, zonder de pij weg te werpen, en
zoo werd hij de worstelaar, wien zijn tra-
gische ondergangop het voorhoofd geschre-
ven stond. Zijn vurigste wensch was, dat de
Kerk weer zou terugkeeren, tot het ideal der
apostolische tijden; elk kerkelijk ambt moest,
naar zijn meening, weer tot zijn oorspronke-
lijke zuiverheid worden teruggebracht, de
rijkdom der Kerk moest voor de armen wor
den bestemd, en Gods Geest moest weer met
Zijn liefdevolheid de gemeente regeeren.
Zijn voordrachten in den kloostertuin van
San Marco, begon hij onder een Perzischen
rozestruik; het gehoor groeide aan met den
dag, men verhuisde daarom naar de kerk
van het klooster, en ook deze bleek weldra
te klein. Overmeesterende zeggingskracht
was nu zijn bezit. Was hij klein van statuur
met zijn bleek gezicht en hoog gegroefd
voorhoofd; de sterk gebogen neus en opge-
worpen lip duidden zeldzame wilskracht en
hartstocht aan. Al spoedig werd hij „de pre-
diker der ontevredenen" genoemd, maar
toch schijnt hij zich tot 1492 (het sterfjaar
van Lorenzo) streng te hebben gehouden
binnen de perken van zijn kloosterwerk-
zaamheid. Tot een breuk met den gebieder
is het nooit gekomen, er bleef tusschen die
beiden zelfs een zekere waardeering be
staan. Lorenzo inoet eens verklaard hebben:
„ik heb nooit een waren monnik gezien be-
halve Savonarola"; en Savonarola meet op
zijn beurt gezegd hebben, dat hij nooit een
mensch had gevonden, zoo rijk door God
met tijdelijke genade versierd.
Tweemaal kwam het tusschen deze twee
tot een botsing. De eerste keer was, toen
Savonarola, tot prior gekozen, weigerde bij
Lorenzo zijn opwachting te gaan maicen; de
tweede keer aan het sterfbed van dien Vorst.
Deze verlangde den monnik van San Marco
in die ure nog eens te zien en zijn zegen te
ontvangen. Villari, in zijn levensbericht,
verhaalt: „Savonarola trad binnen en nader-
de eerbiedig des veegen legerstee. Drie zon-
den wilde Lorenzo hem hiechten en er abso-
lutie voor vragen: de plundering van Vol-
terra; het geld, het weeshuis ontstolen,
waardoor vele kinderen van gebrek waren
omgekomen; en het bloed op zijn bevel
sedert de samenzwering der Pazzi gestort.
Onder het spreken werd 11 Magnifico harts-
tochtelijk aangedaan; Savonarola trachtte
hem te doen bedaren, telkens zeggend: „God
is goed. God is genadig". „Maar", voegde
hij er bij, „drie dingen worden nu van u ge-
eisdht". „En welke, Vader?" hernam Loren
zo. Het gelaat van Savonarola werd ernstig
en de vingers zijner rechterhand opheffend,
zei hij: „Ten eerste moet gij een groot, een
levendig vertrouwen hebben op de barm-
hartigheid Gods". „Dat heb ik inderdaad",
luidde het antwoord. ,,Ten tweede moet gij
al het op verkeerde wijze verkregen goed
weergeven, of uwen zonen gelasten, dat zij
dit in uwe plaats doen." Eerst scheen Lo
renzo zich zeer te verbazen, maar ook dit
werd nog wel door hem toegestemd. Toen
hief zich Savonarola uit zijn knielende hou
ding op, en terwijl de stervende vorst be-
vreesd op zijn sponde wegkroop, werd de
gestalte van den priester indrukwekkender,
terwijl hij zei: „Ten laatste moet gij het volk
van Florence de vrijheid weergeven Maar
dat kon de gebieder onmogelijk toestemmen.
En dus ging Savonarola been, zonder hem
kwijtschelding van zonden te geven. en 11
Magnifico, door wroeging verteerd, blies
weinig tijds later den adem uit; 8 April 1492.
Kort daarop kwam er in des predikers
woord een merkbare verandering. Wel was
er van het begin af iets profetisch geweest
in zijn woord, maar, wat eerst alleen maar
meer algemeen werd aangeduid, werd nu
meer bepaald. Naar zijn meening waren de
verdorven tijden, die eens aan den zond-
vloed voorafgingen, weer aangebroken, het
lauwe tijdperk van „het vale Paard". Flo
rence wordt bestendig opgeroepen om boete
te doen in zak en asch, als Nineve weleer.
En zijn dreiging werd spoedig vervuld.
In Augustus 1494 trok Karel VIII van Frank
rijk, met een sterk leger over de Alpen. In
de jonge ziel van dien Kerning was werkelijk
het ernstig voornemen om de Kerk te gaan
hervormen naar de besluiten van het Con-
cilie van Bazel; maar hij werd van dit doel
afgeleid door bijzaken. Met Florence sloot
hij een verdrag en met name met den zwak-
ken zoon van Lorenzo: Piero. Maar daar-
mede verspeelde Piero de gunst van zijn volk,
hij en zijn jongste broer moesten 9 Novem
ber in allerijl de stad verlaten om aan de
woede van het op hen gebeten volk te ont-
komen. Middelerwijl zond de stadsregeering
(Signoria) een eigen gezantschap tot den
Franschen koning, en bij dat gezantschap
bevond zich Savonarola, die Karel VIII in
een echt profetisch woord ernstig vermaan-
de. De hoogmoedigen moest hij van hun
stoelen stooten, de verdrukten te hulp ko-
men, en toch ook barm'hartigheid oefenen
met name jegens Florence. Dan zou Hij, die
ook voor den Koning aan 't kruis de zege
vcrwierf, hem de overwinning geven. 17
November hield Karel zijn intocht te Flo
rence, en als hij 28 Nov. met zijn leger af-
trekt, is het woord en de inacht een tijdlang
i aan Savonarola. De regeling van de einde-
loos verwarde en verwikkelde toestanden te
Florence nam hij nu ter hand. Als een echte
\olkstribuun riep hij in den Dom een soort
van volksvergadering samen, waarin hij
handelde over de beste regeeringsvormen
Volgens hem was het ideaal: de monarchic.
Hij ziet die monarchie bevestigd in de schep-
ping door de wereld-monarchie Gods, in de
kerk door het primaat van Petrus, en zelfs
in de natuur: de bijen volgen een koningin.
Maar het eigenaardig karakter van het
Florentijnsche volk eischt volgens hem een
republikeinsche regeering.
„God alleen wil uw Koning zijn, o Floren
ee!" zoo roept hij uit. Zijn ideaal voor Flo
rence is dus een theocratische, of, wil men,
een christocratische republiek, waarin niet
als in den wereldlijken staat de zelfzucht,
maar de liefde tot God en den naaste het al
les beheerschend beginsel is.
23 Dec. 1494 kwam de nieuwe staatsrege-
ling tot stand, in enge aaneensluiting aan
de historische tradities van het Florentijn
sche gemeenebest en overigens gemodel-
leerd naar het voorbeeld van Venetie. De
mocratic in den nieuweren zin vond men
hier echter niet. Over die staatsregeling en
het droef slot van Savonarola's leven hoppn
wij in een tweede en slotartikel iets te ver-
tellen.
ber resp. half elf en elf uur door de Konin
gin in het paleis te 's Gravenhage ontvan
gen worden, ter aanibieding van adressen ter
gelegenheid van het regeeriqgsjubileum van
H. M. de Koningin.
Bij die gelegenheid zulleh in de vestibule
van het paleis militaire Ivonneurs door een
eerewacht worden bewexen. 1 hans zijn de-
finitief vastgesteld de data der cour en ge-
lukwenschen aan de Koningin, waaraan ont-
leend wordt: ontvangst op 5 September in
het paleis te Amsterdam, o.a. de dames uit
Noord-Holland.
^Zaterdag 8 September Amsterdam de
tieeren uit Gefderland Noord-Holland,
Utrecht, Friesland, Overijsti, Groningen en
Drente, des middags.
Op 11 September te 's-Gravenhage ont
vangst van dames en heeren uit alle provin-
cies, uitgezonderd Noord-Holland.
Zaterdag 15 September. Te 's-Graven
hage ontvangst van autorifeiten, rijks-, ge
meente- en kerkelijke corporaties en corn-
missies van particulieren uit Noord-Bra-
bant, Zuid-Holland, Zeeland en Limburg.
Alle dames en heeren zullen nader een
persoonlijke mededeeling ontvangen van den
dag en het uur waarop zij verwacht worden.
HET NATUURSCHOON.
De Minister van Binnenlandsche Zaken
en Landbouw:
I. vestigt er de aandacht der gemeente-
besturen op. dat het ter bevordering van de
bewaring van natuurschoon binnen de be-
bouwde komrnen hunner gemeenten ge-
wenscht is, dat zij aldaar met overgaan tot
eenigszins belangrijke veilingen van hout-
opstanden, zonder vooraf het Staatsbosch-
bedrijf te hebben gehoord;
II. vestigt er de aandacht van alle pu-
bliekrechtelijke lichamen, alsmede van ver-
eenigingen en stichtingen van algemeen nut
op, dat zij van hun voornemen opi hunne
bosschen en andere houtop^tanden te vellen
of te doen dunnen ten minste een maand
voor de dunning of veiling schriftelijk ken-
...j moeten geven aan den inspecteur van
het Staatsboschbedrijf te Utrecht;
III. noodigt al deze lichamen uit van alle
veilingen en dunningen, die in het a.s. sei-
zoen moeten plaats hebben, tijdig in een
kennisgeving mededeeling te doen.
DE SCHOENENWET.
De commissie van overleg^fcor de schoen-
en lederindustrie, heeii*mzw*t!i? tegcermg
verzocht de geldigheid van d'e Schoenenwet
te willen verlengen tot 1 Juli 1925.
Zoo wel de Bond van Ned. Grossiers, als
de bonden van winkeliers en schoenmakers-
patroons hebben dit verzoek onderteekend.
DE OPHEFFING VAN DE RECHTBANK
TE ZIERIKZEE.
Woensdagmiddag is de laatste civiele zit-
ting van de rechtbank te Zierikzee gehou
den Nadat nog eenige zaken waren afge-
daan, werd het woord gevoerd door den
waarn. officier van justitie Mr. A. van Dulle-
men. Vervolgens spraken Mr. S. Triezen-
berg, president van de rechtbank en Mr. J.
P Can uit 's-Gravenhage, de vorige presi-
dent van de rechtbank. Verder voerden het
woord Ds. De Roode, namens den Voogdij-
raad, en Mr. J. A. C. van Heusde, namens
de Zierikzeesche balie.
Vele dames en heeren woonden de zit-
ting bij.
HET ZEVENDE LEERJAAR.
In verband met de loopende geruchten
over het laten vervallen van het zevende
leerjaar, kunnen wij mededeelen, dat het be-
stuur eener nieuw opgerichte bijzondere
school aan den Minister ontheffing heeft ge-
vraagd van de verplichting om zich op een
zevende leerjaar in te richten, doch dat het
deze ontheffing niet heeft verkregen
(Hbl.).
Mr. A. VAN DOORN1NCK.
Mr. A. van Doorninck, met ingang van
September benoemd tot thesaurier-generaal
aan het Departement van Financien, is reeds
van Maandag af op het departement werk-
HET REGEER1NGSJUB1LEUM VAN
H. M. DE KONINGIN.
De leden en griffier van de Eerste en
Tweede Kamer zullen Zaterdag 1 Septem-
zaam.
Jhr. Mr. VAN SASS& VAN YSSELT.
Naar de „Bossche Courant" meldt heeft
Jhr. Mr. Van Sasse van Ysselt zijn benoe-
ming tot Eerste Kamerlid niet aanvaard.
DE TOESTAND.
Die schriftelijke gedachtenwisseling over
het herstel heeft tot dusver weinig of geen
zichtbare vruchten gedragen, schrijft de N.
R. Crt„ want Poincare staat nog precies
waar hij stond toen de Engelsche regeering
haar actie beg"on_ Of er inmiddels onzicht-
bare vruchten rijpen, kan slechts de tijd
leeren
Het' Fransche antwoord is een hoifelijke
maar stellige weigering om Duitschland's
draagkracht door onpartijdige deskundigen
te laten onderzoeken en langs dien weg
de geheel© schadevergoeding opnieuw te
regelen. Het houdti vast aan h©t betalings-
plan van Londen met zijn A, B en Cobliga-
ties, ten gezamenlijken bedrage van 132
milliard goudmark, eischt voor Frankrijk
een netto-schadevergoeding van 26 mil
liard op en verWijst de Ver. Staten en Enge-
land, die ondei-scheidenlijk 12 en 15 mil
liard van Frankrijk te vorderen hebben,
naar de C-obligatieg, die omnium consensu-
tot de grootste non-valeurs in de wereld
geschiedenis behooic.!. Qelijk we Woens-
dag reeds opmerkten verlangt Frankrijk
m. a, w. kwijtschelding van zijn eigen
oorlogsschulden. Dit is de zwakke plek
in de overigens formeel-sterke wapenrus-
ting van Poincare, want waarom moeten
Engeland en de Ver. Staten zich laten af-
schepen met de waardelooze C-obligaties?
Vooral de regeering te Washington zou
Poincare duchtig in het nauw kunnen bren
gen door de verklaring, dat zij daarmee in
geen geval genoegen neemt.
In dit verband zij herinnerd wat de
Engelsche nota van 11 Aug. hieromtrent
opmerkt„Als de schatting van den heer
Bokanowski (den rapporteur over de Fran
sche staatsbegrooting) als maatstaf wordt
genomen heeft het bedrag van 132 milliard
van het Londensche betalingsplan bij een
renterekening van 5 percent, en contante
waarde van 65 milliard. Het aandeel van
Frankrijk en Belgie, krachtens de over-
eenkomst van Spa, 52 en 8 procent, zou
dus 34 en 5,2 mlliiard beloopen, aange-
nomen dat Duitschland in staat ware, deze
betalingen in vollen omvang af te doen.
Hier staat tegenover, dat Frankrijk aan
Engeland en voor Frankrijk netto 7 mil
liard overblijven. Als Frankrijk derhalve 216
milliard netto eischt en bovendien schrap-
ping van zijn schuld aan Engeland en de
Ver. Staten, verlangt het drie- a v.iermaal
zooveel als waarop het volgens het Lon
densche betalingsplan aanspraak heeft"
Hieruit volgt, dat de Engelsche regeering
heel goed weet, waar Poincare de schoen
wringt, de groote moeilijkheid blijft ech
ter hem te overtuigen, dat het beter is,
zoowel voor Europa als voor hem zelf, an
dere aan te trekken, die beter passen.
Wat de Roer betreft, verklaart de Fran-
iche regeering thans officieel, dat de aard
van de bezetting zal worden gewijzigd als
het lijdelijk verzet ophoudt. Hoewel die
wijziging niet nader wordt aangeduid, zal
er wel mee bedoeld zijn, dat de militaire
bezetting in dit geval tot een minimum zal
worden ingekrompen, de explojtatie van
mijnen en spoorwegen weer in Duitsche
handen komt.de Qoiitieke gecangenen wor
den vrijgelaten en de bannelingen mqgen
terugkeeren Zoo vat althans de Times de
belotte op en'neemt er met voldoening akte
van. I' I
Tot geleidelijke ontruiming van de Roer
wil 'Poincai-e echter pas overgaan naar
gelang Duitschland zich van zijn verplich-
tingen kwijt
Hoe de Engelsche regeering op dit ant
woord zal n-ageeren ligt nog volkomen
in het duister, toch kan men uit de houding
van de conservatieve bladen reeds afleiden,
dat zij het in geen geval tot een breuk
zal laten komen.
Voor het nieuwe Duitsche kabinet is het
thans zaak, een actieve, schoon voorzich-
tige, politjek te voeren. Verscheidene bla
den, o a. ,de Frankfv Ztg en de Vossische
dringen daarop aan en Jaatstgenoemd blad..
dat toenadering tot Frankrijk welgezind
is- knoopt daaraan een hoogst qijmerReliike
beschouwing vast „Het heeft werkelijk
geen zin aldus de Vossische te bljj
ven aandringen op de schatting van
Duitschland's draagkracht door een inter-
nationale commisie. Want Engeland en
Erankriik ziin het feiteliik eens oyer het
bedrae xlat wii .moeten betalen. „n.L de
50 milliard van de A en B obliuaties. In
minderine .komt natuurlijk wat wii al .be-
taald of geleverd hebben en de schattingen
daarvan loopen zeer ver uiteen. Hier kan
een internationaal scheidsgerecht pf een
commissie van deskundigen nuttig werk
doen .^waartegen ook Frankrijk geen steek-
houdende bezwaren kan inbrengen. Hoe
hoodig zulk een zakeljjke schatting Is.
blijkt uit het feit dat de rarnlngen thans
tientallen miUiai'den verschillen. De laagste
is bijv. 8 a 9 milliai'd, die den Franschen
deskundigen prof. Gide is 14, die van Ame-
rikaansche deskundigen 20 a 21 milliard,
terwijl de officieele Duitsche raming nog
veel hooger is. Is eenmaal een streng za-
kelijke schatting verkregen, dan heeft men
een grondslag voor de vfrdere betalingen
in annu'iteitjen, die men goed zal doen
niet over 30., doch over 60 jaar te verdeelen.
Dan zal het ongetwijfeld ook mogelijk zijn,
julke waarborgen te stellen dat voor de
eerste vier of vijf iaar de annuiteiten wor
den betaald uit een intern ation ale leening".
jiet blad dmkt ten slotte de .Duitsche
regeering op het hart, deze of een derge-
lijke oplossing te overwegen en ze dan
openhartig en onomwonden aan de we-
derpartij voor te leggen.
Men zal moeten erkennen, dat er in den
gedachtengang van de Vossische veel aan-
trekkelijks is, omdat het den weg effent om
eindelijk over het doode punt heen te raken
en spijkers met koppen te slaan, te meer
daar het ook een. oplossing aan de hand
doet om het moratorium, dat Duitschland
noodig heeft om op zijn verhaal te komen,
te verwezenlijken zonder dat Frankrijk (en
Belgie) er nadeelen van ondervinden.
TER NEUZEN, 24 AUG. 1923.
VEILING WOONHUIZEN.
Gisteren werd alhier bij den heer A. de
Vrieze, ten overstaan van Notaris Van der
Moer en ten verzoeke van de erven P. Rin-
ders en Cornelia van der Meulen, in het
openbaar geveild:
Perceel 1. Woonhuis met Toebehooren,
verderen opstal en erf aan het Tuinpad,
sectie L no. 249, groot 1 A. 54 c.A. en een
deel groot ongeveer 2 c.A. van no. 250, be-
woond door de wed. J. van de Ree
T 2 z 01 ci 2 r
Hoogste bod 1100,waarvoor het per
ceel niet is toegewezen.
Perceel 2. Woonhuis met toebehooren,
verderen opstaf en erf aan het Tuinpad,
sectie L deel groot ongeveer 1 A. 2 c.A. van
no. 250 (w.o. 14 c.A. erfpachtsgrond), be-
woond door C. van den Bulck.
Perceel 3. Woonhuis en erf aan het Tuin
pad, sectie L no. 251, groot 28 c.A., bewoond
door J. Vinke.
Koopers van perceelen 2 en 3 gecombi-
neerd, werden de heeren M. A. Verschelling
en C. van der Have alhier voor j 1600,—.
Perceel 4. Woonhuis met toebehooren,
verderen opstal en erf, aan de le Korte-
straat, sectie L no. 1085, groot 64 c.A., be
woond door C. van der Klooster.
Kooper hiervan werd de mede-verkooper
J. Loof alhier, voor 825,
Perceel 5. Woonhuis met toebehooren en
Bakkerij en erf, aan de Dekkerstraat, sectie
M no. 100, groot 1 A. 28 c.A., bewoond door
den mede-verkooper J. Leenhouts.
Kooper hiervan werd de heer Abr. Leen
houts Jz., alhier voor 1800,—.
WON1NGBOUW.
De Minister van Arbeid heeft goedgevon-
den, dat vroeger toegekende bijdragen voor
woningbouw, zullen worden uitgekeerd aan
de gemeente:
Boschkapelle, ten behoeve van E. Statema
f 600.
JUBELLIED
VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
Bij A. J. Bronswijk te Oostburg verscheen
een „Jubellied voor Zeeuwsch-Vlaanderen",
ter gelegenheid van het zilveren jubileum
der Koningin; woorden van Nelly van Vuu-
renTimmerman, muziek van George J.
Beijerle.
BESMETTELIJKE ZIEKTEN.
Het aantal gevallen van besmettelijke
ziekten over de week van 12 tot en met 18
Augs. in de Prov. Zeeland, bedroeg:
Febris typho'idea (buiktyphus) Middel-
burg 1. Diptheritis: Middelburg 1, Sluis 1.
ZAAMSLAG.
Woensdag 1.1. had de werkman G. Missu,
het ongeluk toen hij het touw stuk trok, van
een met tarwe beladen wagen te vallen,
waarbij hij zich erg bezeerde en een wond
opliep aan het hoofd. Aangezien hij niet
kon loopen werd hij per as huiswaarts ge
voerd, zijn toestand is tot op heden niet zor-
gelijk.
HULST.
Gisteren had alhier voor district I de
nieuwe stemming voor den gemeenteraad
plaats, noodig geworden door het vernieti-
gen der eerste verkiezing door gedeputeerde
staten van Zeeland.
Bij de eerste stemming op 17 Mei, werden
uitgebracht op de lijst-Van Dalsum 306 en
op de lijst-Poppe 68 stemmen, terwijl de
R. K.-lijst Burm 368 stemmen verkreeg.
Thans werden uitgebracht op de lijst-
Van Dalsum 315 en Poppe 33 stemmen,
doch op de lijst-Burm 386 stemmen.
Op 17 Mei j.l. behaalde de R. K. lijst 9
stemmen meer dan de oppositie Van Dal-
sum-Poppe, en is het stemmencijfer der
oppositie thans alzoo 44 stemmen voor haar
ongunstiger.
BOSCHKAPELLE.
Een paar kleuters speelden onopgemerkt in
de herbergskamer. Zij kregen een lucifers-
doosje op de tafel in de gaten en hielden
een brandend houtje onder het venstergor-
dijn, waardoor deze gazen stof lustig begon
te branden. Op 't gillen der kleinen snelde
de moeder toe, wie het gelukken mocht de
vlammen te doovfen, waardoor grooter onheil
voorkomen werd.
De laatste jaren zijn aan onze pa-
rochiekerk, vooral inwen.dig belangrijke ver-
anderingen aangebracht, die zeer stichtend
op de geloovigen inwerken. Deze week is er
een nieuw orgel geplaatst, welks geluid de
plechtigheden zeker nog meer ernst en luis-
ter zal bijzetten.
STOPPELD1JK.
De biggen zijn op 't oogenblik laag in
prijs te noemen. Voor omstreeks tien gul
den kan men thans puike beestjes Loopen,
waarvoor men voor enkele maanden het
drievoudige en meer vroeg. Die belangrijke
daling zal wel toe te schrijven zijn aan het
feit, dat er sterk gefokt wordt en er dus
overvloed is in hooge mate. Ook zal de lage
valuta van den frank in het naburig Belgie
wel van invloed zijn op den prijs, want er is
geen uitvoer naar dat land.
WATERLANDKERKJE.
Alhier reed Woensdag Gustaaf de Muit,
afkomstig uit Adegem (Belgie) als bestuur-
der met een paard voor een kar door den
Eilandpolder. Door een onbekende oorzaak
kreeg hij van het paard een klap tegen den
linikerkant van zijn hoofd. Zwaar gewond
werd hij aan den weg gevonden met een
groot gat boven zijn linker oog. Onmiddel-
lijk werd geneeskundige hulp ingeroepen.
De man is ter verpleging opgenomen in het
St. Anthonius gesticht te Oostburg. Men
vreest voor zijn leven. (M. Crt.).
RECHTZAKEN.
Arrondissements-Rechtbank te Middelburg.
De volgende zaken werden behandeld:
J. j. Willemsen, oud 20 j., landbouwers-
knecht te Biervliet, werd ten laste gelegd,
dat hij op 8 Juli 1923 te Biervliet W. S.
Naaije, die op den grond lag, een trap tegen
zijn hoofd heeft gegeven, waardoor deze
bloedend verwond werd.
Eisch ,f 40 boete of 40 dagen hechtenis.
P, K, B. oud 22 jlandbouwersknecht te
IJzendijke, werd beklaagd, dat hij op 9 Juli
j.l. te IJzendijke J. F. Poppe, een slag met
een schroevensleutel op zijn hoofd heeft ge
geven, waarbij deze bloedend verwond werd.
Eisch f 10 boete of 10 dagen hechtenis.
~rm
