;V:n kouden JuqhJgolf, tiijt- het Noorden niet
ge&tuit vvardt, luinnen w.e geen warm wee'r
verwachten, De ervaring leert trouwens
dat het warnxe we.er zich in den voorzomer
w*. eens wekenlang laat wachten.
BRAND IN EEN HOTEL.
Te Londonderry brak dezer dagen des
morgens om drie uur brand uit in het
Criterion hotel, een der vaarnaamste hotels
van de stad, waarin zich een groot aantai
emigranten bevonden, die denzelfden mor
gan naar Amerika zouden vertrekken. Zij
hadden slaapkamers op de derde verdieping
en to'en zij zich den weg afgesneden za-
gen door den rook, snelden zij naar de
ramen en riepen om hulp naar de menigte.
die zich op straat verzameld had. Voor
de koinst van de brandweer waarschuwde
de menigte de emigranten er tegen, uit het
raam te springen en ried zij hen aan tou-
wen te maken van hun beddelakens en
zich te laten zakken op een veranda, twee
verdiepingen lager. De raad werd opge-
volgd en een voor een wisten mannen en
vrouwen in nachtgewaad aldus veilig de
veranda te berejken. Intusschen was de-
brandweer verschenen en met behulp van
ladders werden de menschen van de ve
randa naar den beganen grond gebracht.
Toen de brand meer dan een uur gewoed
had, zag men een man aan een bovenraam
en terwijl de brandwachts een ladder op-
stelden, verdween het hoofd van den man,
zoodat men vrecsde, dat hij verloren was.
Twee brandweerlieden gingen het gebouw
binnen en vonden den man, die in den
rook naar zijn kleeren zocht. Hij werd
veilig naar bencden gebracht.
Het hotel brandde geheel uit.
EEN BANQE REIS.
Te St. Malo in Bretagne is bericht ont-
vangen, dat de leden van de bemanning
der „France et Bretagne'' behouden te
St. Pierre op New Foundland zijn aange-
komen. De „France et Bretagne'' kwam
op 100 mijl van de kust van New Found-
land in aanvaring met een ijsberg. Het
schip liep daardoor zulk een averij op, dat
het njet lang duurde, of het begon gevair-
lijk over te hellen.
De kapjtein oordeelde het daarom beter
het schip te verlaten en de pogingen, om
het nog behouden naar New Foundland
te brengen, op te geven. Derhalve liet de
bemanning de geheel open reddingsbcvot
te water en da aide er in af.
De eerste uren bleef men nog in de
nabijheid van het schip doch toen men be-
merkte, dat het zinken al sneller en sneller
ging, zorgde men er voor, zoo spoedig
mogelijk weg te komen om niet nieegezo-
gem te worden.
Tjen dagen moesten de zeelieden in de
klejne boot doorbrengen. Zij leden vreese-
lijk van de koude, terwijl ook de voorraad
levensmjddelen in de boot, niet op zulk
teen lange rejs berekend, snel verm;nderde.
Ten slotte op den tjenden dag, nadat
de ongelukkige zeel'eden reeds alle hoop op
redding hadden opgegeven, kwam e;nde!ijk
eeri Engelsch vaartuig in zicht, de Bertha
Walter", dat niet, zooals zoo velc andere
achepen, hun noodsignalen onopgemerkf
liet. doch zich ijlings naar de plaats begaf
waar de reddingsboot dobberde. Een sloep
werd te water gelaten en daarin werden
de schipbreukelingen overgebracht.
Langszij het groote schip gekomen,
moesten zij met een touw naar boven wor
den geheschen, omdat zij te stijf waren om
langs den touwladder naar boven te klim-
men.
EEN BENDE VAN ANONIEME
BR1EVENSCHRIJVERS.
De District Atterney van New-York heeft
een man, welbekend in de muzi.kale en de
uitgaande wereld, in staat van beschuldi-
g;ne gesteld wegens het schrijven van ano-
nieme brieven en daarbij tevens het bestaan
onthuld van een bende welgestehle lieden
die er al jaren hun specialiteit van gemaakt
hebben laaghartige brieven te schrijven aan
rijke en onbekende menschen, wier familie-
lecien en vrienden, zij aanvallen. Tenminste
14< personen te New-York, Philadelphia,
Pittsburg, Boston en andere groote steden
hebben brieven van dezen aard ontvangen.
Eer vrouw, die een dergelijken brief ont-
virsg, moet krankzinnig zijn geworden, ter-
wij een man, die zulk een brief kreeg, zeif-
moord heeft gepleegd. Tal van gezinnen
moeten uit elkaar gegaan zijn door de be-
schuldigingen van ontrouw, in die brieven
geuit. Afpersing werd niet beoogd; de au-
toriteiten zijn van meening, dat de redcn
voor deze campagne moet worden gezocht
bij een abnormale psychologische gesteld-
heid.
De beschuldigde man bevindt zich thans
te Londen.
GERED DOOR HAAR BLANKE HU1D.
Mrs. Charlotte Cameron, de bekende ont-
dekkingsreizigster, is te Londen terugge-
keerd, na een langdurige reis gemaakt te
hebben over de weinig bekende eilanden
de* Stilie Zuidzee. Zij trok langs Oost-
Indie, Sarawah en de eilanden langs de
Noordkust van Australie. Wekenlang is zij
de eenige passagier geweest aan boord van
de kustvaartuigen. Zij is een autoriteit op
het gebied van het kannibalisme. Verschei-
dene menschen beweren, aldus mrs. Came
ron, dat het kannibalisme niet meer bestaat.
Op vele eilanden hebben de bewoners mij
echter openlijk gezegd, dat zij menschen-
vleescheters waren.
Eens werd zij gevangen genomen door
een vijandigen kannibalenstam. Ik werd
voor het op.perhoofd gesleept, en door hem
tt midden van de kleinere hoofden neerge-
zet, die in 'n halven cirkel voor een kleihut
zaten. Zij ILkten zich de lippen in afwach-
ting van het feestmaal. Het opperhoofd was
/.eer verbaasd over de kleur van mijn huid.
Ik was de eerste blanke vrouw, die hij zag.
Zoo verbaasd zelfs was hij, dat hij niet wil-
t <- gelooven, dat ik heelemaal blank was,
en hij verzocht mij dan ook dringend mijn
-"ho en en en kousen uit te trekken. Toen hij
zag, dat ik ook witte voeten had, werd zijn
aiding heel anders. Hij was toen op eens
.zonder vriendelijk en hoffelijk, en gaf mij
■nder hoofsche gebaren mijn vrijheid terug.
In Nieuw-Guinea houdt men er
vreemdc huwelijksgebruiken
a na. Als een jonge man een vrouw op het
g heeft, scharrelt hij wat paradijsvogel-
eeren bij elkaar en maakt daar cen meer
•n drie voet hoogen hoofdtooi van. Dan
-~eert hij zich in met cocosvet, en polijst
zich tot hij glimt als een kachelpijp. Aldus
versierd, slentert hij naar de vrouwen, die
op het veld werken alleen de vrouwen
werken in dat gezegend oord en stelt
zich op .voet degene. welke hij tot vrouw
begeert. Hij zegt geen woord, doch kijkt
haar strak in de oogen. Daarna knakt hij
met zijn vingers, een voor een, en wacht op
antwoord. Indien zij glimlacht, is dat ant-
woor-d gunstig.
Half gqar varkensvleesch vomit den
hoofdschotel op den bruiloftsdisch, en van
iederen ga§t wordt verwacht, dat hii er min-
stens 5 pond van opeet.
DE LAATSTE DER MOHIKANEN.
Het laatste Indianenhoofd van de stam-
mep, welke tot het ui tier site weerstand bo-
den aan de blanken, is onlangs in de buurt
van het Salt Lake overleden tengevolge
van verwondjngen, opgeloopen in een bot-
sing met een Amerikaansche militaire pa-
trouille. Zijn lijk werd ontdekt tusschen
hooge rotsen, waarheen hij zich, badende
in zijn bloed, had gesleept om rustig te
kunnen sterven.
Old Tosey, zooals hij werd genoemd,
was in de geheele streek bekend wegens
zijn bittercn haat tegen de blanke indrin-
gers. De even onverzoenlijke als dappere
Roodhuid had het dan ook menig keer
met de „bleekgezichten" te kwaad. Of-
schoon hij zijn verzet met zijn leven heeft
moeten boeten, heeft hij toch nog een
eerbiedwaardigen leeftijd bereikt; hij was
naar verluidt. reeds ver over 100 jaar oud.
In Maart jl. riep hij zijn getrouwen op-
nieuw ten strijde tegen het gezag. Twee
zijncr stamgenooten waren gevangen geno
men en hij steldc zjch aan het hoofd van
een troep, die zou trachten de gevangenen
te bevrijden. Te dien einde d^d hij een
aanval op een naburige stad. Doch de
bewoners waren gewaarschuwd. Zij had
den zich op den aanval voorbereid en
Old Tosey en zijn mannen moesten met
fccfoloede koppen afdeinzen. Vijftig gevan
genen vjelen bovendien in handen van de
blanken.
Dit was Old Tosey's laatste wapenfeit
OOEDKOOPE ADELAARS.
Dezer dagen is te Londen een geheele
menagerie in veiling gekomen, die gemak-
kelijk een kleinen dierentuin had kunnen
vullen. De dierenvriend en verzamelaar,
die de collectie had bijeengeforacht, was
overleden en een opvolger was er niet.
zoodat de dieren onder den hamer kwa-
men.
De prijzen wisselden sterk af. Er waren
twee arenden, die niet meer dan 2 pond
het stel konden opbrengen.
Op het hooren van dien belachelijk lagen
prijs waren zij blijkbaar zoozeer in hun eer
als eerste onder de vogels aangetast. dat
zij onderling groote ruzie kregen, welke
er mede ejndigde, dat de eene tijdelijk
buiten gevecht werd gesteld. Het meess
tragische van het geval was nog, dat juist
toen de nieuwe eigenaars, ze in een groote
mand deed, een telegram werd ontvan
gen van een anderen adelaarsvrjend, die
er vijf pond voor bood.
In apen was er een ruiine verscheiden
hejd. Een jonge mandril kon, met kooi,
niet meer dan vier pond halen, terwijl een
verrukkelijk Mangeby-aapje wegging voor
bijna twee pond. Een prachtige witte Rhe-
susaap, waarvoor, naar men zeide, bij in-
koop 30 pond was betaald, kreeg voor
slechts 8 pond een njeuwen eigenaar.
Een liefhebber van slangen betaaLde
voor een alligator van zes voet bijna vier
pond sterling, terwijl er zeldzame reuzen-
hagedissen van de hand werden gedaan
voor prijzen varieerend van negen tot zes-
tien pond.
RHEUMAT1EK.
De zgn. Akar-bahar-armbanden zijn uit
Oost-Indie tot ons gekomen en worden
thans ook in ons land veel gedragen als
voorbehoedmiddel tegen rheumatiek. Nu
deze „amuletten" zooveel van zich doen
spreken ,is het wel interessant, eenige bij-
zonderheden (hoofdzakelijk door Van Ital-
lie in heet Pharmaceutisch Weekblad ont-
leend aan een opstel van Stanley Gar
dener in „Nature") over herkomst en ge-
bruik te vememen. De naam Akar-bahar
(d.i. wortel van een slinger- of kruipplant,
die op den bodem der zee gevonden
wordt) voor de zwarte inassa, die in arm-
bandachtigen vorm wordt aangevoerd, is
onjuist, omdat wij te. doen hebben met
den van weeke deelen ontdanen „stam",
het hoornachtige skelet van de zwarte ko-
raai (Eupk'caura antipathes). Deze kora-
len worden gevormd door anemonen, zij
hechten zich vast op den bodem der zet,
waar zij heestervormige gestalten aanne-
men, deze zwarte koraal wordt veelvuldig
in onztn Indjschen archip<' laangetroffen.
De van de weeke deelen van het dier be-
vrijde stof wordt tot, armbanden vervormd.
in Gost-llndie worden deze banden zeer
veel gedragen door de inboorlingen, welke
vochtig werk verrichten (arbeiders in de
rijstvelden, waterdragers enz.) en ook de
Europeanen, die rheumatische klachten heb
ben, maken er veelvuldig gebruik van. De
sterk knobbelige" banden zouden beter
werken, dan de gladde. Zij moeten bij
voorkeur aan den linker arm en zonder
eenige metaalversisring gebruikt worden.
Dit zijn eenige der raadgevingen, die men
van hen, die zweren bij de wonderkracht
van dit anti-rheumatiekmiddel ineekrijgt
Pownall, iemand, die gedurende 47 jaar
in den Maleischen archipel woonde en die
Stanley Gardener een aantai dezer armban
den voor onderzoek deed toekomen, heeft
gedurende zijn Indisch verblijf njemand
ontmoet, die als drager van zoo'n band
over het uitblijven van succes kon klagen.
Gardener is echter sceptisch gestemd.
Hij herinnert er aan, dat rheumatiek ver-
schijnselen geeft, die veel ovepeenkomst
vertoonen met de klachten, welke ook ge-
hoord worden bij malaria. Hij zelf heeft,
verblijf houdende op een klein Indisch
eiland, toen hij door zijn voorraad kinine
heen was, wonderen gedaan bij malana-
Catienten met een mengsel van cascara,
ruine sui'ker en gemethyteerden spiritus.
Hij 'meent, dat wanneer hij armbanden had
kunnen uitdeelen, deze even gunstig zouden
kunnen gewerkt hebben.
Hij beweert, dat ze geen spoor van
radio- activiteit bezitten en niet sainen-
gesteld zijn uit stoffen, welke eenige di-
recte working uitoefenen.
Rheumatiek is een bezweringskwaal"
bij uitnemndhejd. In Engeland dragen da
mes vaak als geneesmiddei een aardappel
bij zich en in Cambridge hebben de dames
voor dit doel wjlde kastanjes onder hun
bed. Metalen ringen in de West meestal
tinnen zijn gewilde spi*cifica. De be
doelde zwarte armband heeft bekoring als
eigenaardige versiering. Gardener denkt
dat in dit opz'cht hef Chineesche ,,jada"
nog beter zou voidoen.
PSYCHOTECHNIEK VAN DE
SCHRIJFMACHINE.
Dr. Grunbaum heeft oniangs in ,,Ad-
minjstratieve arbeid" eenige beschouwin-
geri gewijd aan de psychotechnische vraag-
stukken, die verband houden met het ge
bruik van de schrijfmachine, welke in ou-
ze samenleving een plaats ingenomen heeft,
welker beteekenis nauwelijks te overschat-
ten is en welke nog dagelijks toeneemt.
Vier gezichtspunten moet men onderschei-
den: de psychotechniek van het instrument,
de psycho-physiologie van dm arbeid, de
psycho-diagnosijek van de arbeidsgescnikt-
heid en de paeadogiek van het tikken. On
der de psychotechniek van de machine vat
men aile kwesties samert, die de doelina
tigste samenstelling van do machine ais
gebruiksvoorwerp, betreffen. Met arbeids-
psvcho-physiologie bedoelt men de analyse
van het arbeidsproces ten opzichte van
den duur de snelheid, de oefening, de
vermoeidheid, de cobrdinatie van de be-
wegingen der arbeidende organen. De
[)Sycho-diagnostiek van de arbeidsgeschikt-
teid omvat de analyse en de opsomming
van alle psychische eigenschappen, die eu
goede typist(o) moet bezjt-iten en bovendien
natuurlijk de objectieve psychologische me-
thoden om deze beroepseigenschappen te
herkennen.
Do paedagogiek van het machineschrij-
ven houdt zich ten slotfe bezig met de
methoden, welke het snelst en ziekerst de
positievaardigheid doen verkrijgen, die de
praktijk van den typist verlangt, onder in-
achtneming van een ieders bijzonderen per-
soonlijken aanleg. De practische en theorc-
tische vraagstukken tot deze vier groepen
behoorend, zijn lang niet alle onderzocht,
zoodoende kan men de psychotechniek an
het machineschrijven nog njet stelselmaf'g
behandelen. Grunbaum bepaalde zich tot
het geven van een overzicht van ten der
belangrijkste kwesties, het vraagsfuk van
het toetsenbord. Het is merkwaardig, hoc-
veel er komt kijken bij de schijnbaar onbe-
duidende vraag, hoe men de letter van het
alphabet over het toetsenbord van een
schrijfmachine zal verdeelen. Grumbaum
begint met twee ejschen te sleilen: de let
ters die het meest voorkomen en het vaakst
achtereenvolgens gebruikt worden, moeten
naast elkaar staan en zich in den gun-
stigstcn grijpstand" bevinden.
Nu blijkf, dat het universeele toetsen
bord, dat tegenwoordig door bijna alle
fabrieken is aangenomen van het schrijf-
machinecongres te Toronto in 1886 dagtee-
kent, toen de psychotechniek nog gebo-
ren moest worden. Beziet men nu de sa
menstelling dan blijkt dat niettegenstaande
het groote verschil in voorkomen van vele
letters in de verschillende talen de toefsen-
borden voor alle talen ongeveer gelijk zijn
en 'de meest gebezigde letters zich lang
lang niet alle in den gunstigsten grijpstand
bevinden. De zwaksw vjnger (de pink)
moet het zwaarste werk doende omscha-
keltoetsen, die het geheele gewicht van
de zwarte letterkorf dragen, bedienen. Ter
wijl de linkerhand gemeenlijk zwakker is
dan de rechter liggen de meest gebruikte
letters meer op de linker dan op de rech-
terhelft van het toetsenbord. Ook cie be-
lasting der vingers, ieder afzondtTlijk is
zeer willekeurig en inrationeel. Zoo neeft
de middenvinger der linkerhand 20.6 pet.
van alle aanslagen uit te voeren tegen die
van de rechterhand slechts 9,4 pet.
EEN TOCHT OVER DRIJFIJS.
Na 'n bangen tocht ovtT drijvende ijs-
velden zijn zeven zeelieden en twaalf pas-
sagiers van het stoomschip „Kyle". uit
New Foundland afkomstig, ten slotte in
veilige haven aange'komen, schrijft de
Daily Chronicle. Den laatsten tijd wordt
de scheepvaart in en rondom de Golf van
St. Laurens, zooals bekend, ernstig bedrejgd
door drijfijs. De „Kyle" trachtte zich door
het drijfijs heen te werken, maar raakte be-
kneld. De voedselvoorraad was weldra uit-
geput en de opvarenden hadden te kiezen
tusschen den hongerdood en den tocht
over het ijs naar de kust. Zij kozen het
laatste. De tocht ging met groote bezwa-
ren gepaard, op sommige plekken vormde
het ijs barrieres van 5 meter hoogte. Toen
zij bijna North Sydney hadden bereikt,
dreef het ijsveld naar de zee af. Het g<-
zelschap, dat in geheel uitgeputten toe-
stand virkeerde, werd door visschers ge-
zien, die booten uitzonden om de ongeluk-
kigen te redden. Na groote moeite geluk-
te het.
BREITBART, DE IJZERKON1NG.
De Weensche correspondent van de
Lancet, vertelt mefkwaardige bijzonderhc-
den omtrent den athleet Breitbart. Breit-
bart is van Joodsche afkomst, 34 jaar oud,
190 c.M. lang en 95 K.G, zwaar, In tegen-
woordigheid van geneeskundigen, inge-
nieurs, smeden en sportautoriteitjen legde
hij onderscheidene proeveo van zijn kracht
af. Met gemak buigt hij een ijzeren staaf
tot een hoefijzer of draait die in kurken-
trekkervorm. Een stalen ketting van 0.5
c.M. dikte bijt hij door (echter meer door
tusschen de tanden vast te houden en af
te wringen dan door hem werkelijk door
te bijten). Een staaf van 2 Meter lengde
en 1.25 c.M. dikte hield hij met den mond
vast en boog hij met zijn handen tot een
cirkel, dien hij weder verder tot een spl-
raal verwerkte. Met zijn vuist dreef hij een
spijker 2,5 centimeter in een plank, na eerst
de punt te hebben afgebeten. Het sterkste
staaltje was, dat hij een ijzeren staaf van
10 Meter lang(, 1 d.M. dik en 6 cM. breed
op zijn hoofd nam en aan elken kanc 5
man liet hangen, die er niet in slaagden
de staaf te laten doorbuigen. Toen verzocht
hij deze lieden de staaf los te laten en boog
ze met zijn handen rond, terwijl ze op zijn
hoofd bleef rusten.
BATTLING S1K1 EN ZIJN
METGEZELLEN.
's Avonds om) 8 uur; voor een restaurant
op een der Parijsche boulevards, stopt een
auto. Aan het stuurrad zit een neger, keu-
rig geldeed. Achter in de auto een1 andere
neger, in wit linnen pak, die iets draagt
dat op een kind gelijkt en nogal tcgenspar-
telt. Alle drie gaan het restaurant binnen
zetten zich aan een tafeltjjie en besjellen
een diner. Het „kind" zet zich nu gedwee
naast den keurig gekleeden heer, maar de
dames, die in de nabijheid zitten, springen
op en vluchtcn onder het slaken van gille-
tjes. Het gezelschap bestaat uit Battling
Siki, zijn aap en zijn chauffeur. Zij dinee-
ren kalm, zonder zich te bekommeren om
de opschudding, die zij verwekt hebben en
de groote aap bestecdt al zijn aandacht
aan de spijzen, welke hem worden voorge-
zet en toont niet de minste neiging om in
de lichtkronen te klauteren of met het
vaatwirk te gaan smijten.
DE KiNDERWAGENWEDSTRI 'D
"Voor de politje-rechtbank te Brighton
hebben terecht gestaan Albert R. Ed
wards en zijn vrouw, die gearresteerd wa
ren in verband met, den kinderwagenwed-
strijd van Londen naar Brighton.
Albert Edwards vroeg in den loop van
het proces, den koning en de koningin als
getuigen te dagvaarden en berecht te wor
den door een jury bestaande uit vader en
moeders, die tot de arbeidersklasse be-
hoorden.
Voorts protesteerde hij tegen de aanwe
zighejd van een der rechcers mrs. Smith,
op grond dat zij „onjuiste verklaringen"
had afgelegd omtrent den kinderwagen-
wedstrijd en bevooroordeeld zou zijn. Mrs.
Smith trok zich terug en werd door een
anderen rechter vervangen.
Edwards, die nog verschjllende andere
bezwaren had, zeide vervolgens: ,.De ver-
eeniging die deze actie op touw heeft ge-
zet, zegt dat zij onder bescherming staat
van den koning en koningin. Ik zou willeh
weten, of de koning en koningin weten,
wat de vereeniging doet. Daarom wensch
ik, dat zij als getuigen worden opgeroepen.
(Gelach).
De brigadier van pal:tie Neale, die dienst
deed bij het aquarium te Brighton, toen
de deelnemers aan den wedstrijd er anri-
veerden, verklaarde, dat mrs. Edwards,
toen zij daar aankwam, een kinderwagc-n
voortduwde, waarin haar baby lag. Getui-
ge had het kind onderzocht, zijn gczicht-
je was zeer vuil en zoowel het gezicht als
de handen waren zeer koud. Het kind
scheen geheel uitgeput te zijn en mrs. Ed
wards zeide hem, dat het onderweg zeer
lastig was geweest en den heelen tijd
gehuild had.
Dr. H. J. Pulling, poljtie-arts, .verklaar
de, dat hij eveneens het kind had onder
zocht. De voetjes en handjes waren ge
heel koud en het verkeerde in een uitgeput
ten toestand.
Dr. Parry zette uiteen, dat het voort-
duwen van een kindje van vier maanden
in een ikinderwagen 14 uur lang en over een
afstand van 52 mijl heel emstige gevolgen
kan hebben en tijdelijk en zelfs blijvend
nadeel kan berokkenen aan de gezondheid.
DE DROOMTIJD.
in een tweetal merkwaardige artikelen
doet prof. Jelgersmia in 't Tijdschr. v. Ge-
neesk." mededeelingen over den droom-
tijd. Als bewijs hoe buitengewoon kort de
ze is en in hoe korten tijd de mensch een
stroom van gedachten kan hebben, ver-
meldt hij het verhaal van een domine, die
met zijn schoen bleef haken en voorover
in de sloot vjel. De man viel met het hoofd
onder water en dacht, dat zijn been ge-
broken was. Hij dacht er aan, hoe hij vroe-
ger mededeed aan hardloopwedstrijden,
de hij als student gewonnen had, hoe hij
eens door po'litieagenten achtervolgd en
door zijn snelheid ontkomen was. Wijders
herinnerde hij zjch, hoe hij van 't station
tot het ouderlijk huis in vijf kwarticr liep
(een ander deed over dien afstand ander-
half uur). Hij dacht aan verschillende ge-
maakte bergtochten, dacht er aan, dat hii
met een houten been niet meer zou kun
nen zwemmen en dus zou verdrinken, of
met het houten been langs den weg zou
stuinperen en hij herinnerde zich een oud
vriend, die met een houten been naar den
preekstoel strompelde. Dan dacht hij er
aan, dat hij niet meer zou kunnen fietsen.
Toen voelde hij dat hij zijn been nog be-
wegen kon en hij herinnerde zich een£ te
hebben gehoord, dat wanneer dit het ge
val was, het been njet gebroken was. Hij
zou dus niet invalide en niet met een hou
ten been de ringvergaderingen weer kun
nen bijwonen. Op dat moment kwam hij
boven en riep tot de omstanders: „Niet
gebroken.
De tijd, dien, hij onder water had door-
gebracht, bedroeg... een halve tot een se-
conde.
DE BLOEMEN IN DE VAAS.
Het is een verblijdend teeken, dat de
liefhebberij voor bloemen zoo sterk is toe-
genomen, dat men nauwelijks een huis aan-
treft, ook niet in de z.g. achtjerbuurten,
waar geen bloempot voor het venster staat
of niet een paar bloemen in een vaas, een
flesch, een glas of ten kannetje staan.
De kostbaarheid van die bloemen hangt af
van de welgesteldheid van den bewoner
en de keuze van zijn smaak meestal haar
smaak en met de rangschikking is dat
ook bet geval. Behalve smaak voor kleur en
soort, komt ook die voor de schikking in
aantnerking en deze is zelfs aan mode
onderhevig. Het gaat met de bloemen als
met vele andere zaken; de minst ontwik-
kelden voelen het meest voor het groote.
het vele. In vroeger tijd, toen de bloemen
nog niet zoo algemeen in den smaak vie-
len, was het zware, gedrongen bouquet
het meest gezochte, nu vindt men die ge-
weldige bossen bloemen nog nu en dan
in achterbuurten of bij minder beschaafden.
Dat waren veelal bossen van kleinere bloe
men van zeer uiteenloopende kleuren en
in de wijken der meest ontwikkelden of
in de woningen van hen, wier smaak meer
gekuischt is, ziet men meest een paar fij-
nere bloemen, soms maar een enkele in
een nauw faasje, of een paar zeer groote
in een wijder vat, b.v. de meer in trek
komende zonnebloemen, die men in de min-
dere stadswijken weer zelden aantreft.
Blijkbaar is het in ihet eene geval ide
waardeering van de bloem als zoodanig,
in het andere die voor het bezit en voor
het bezit en voor de kleurrijkheid.
Een dame in Berlijn had kamers ver-
huurd aan een rijken Japanner. Op ren
feestdag zette zij op de tafel van Mijn-
heer" een groot bouquet van mooie bloe
men. De japanner was gestreeld doorde
opmerkzaamheid en verrukt over de schoo-
ne bloemen. Hij ging uit en kocht vijftien
vazen met nauwen hals. En de dame vond
den volgenden dag niet haar bouquet,
waaraan zooveel zorg was besteed, maar
de vijftien vaasjes met elk e£n bloem. Zie
zei de Japanner, elk van die bloemen is als
een jong, opbloeiend meisje, elk heeft een
ziel, in elk woont een fee en ik kan er
niet toe komen om die bloemenziclen in
een bloemenharm op te sluiten. Vandaar
onze Oost-Aziatische gewoonte, dat in een
vaas maar een bloem staat, want elke
bloem afzonderlijk is een wonder.
Of wij het ooit zoover zullen brengen
is de vraag, zegt de Nijm. Crt. Wel is het
zeker, dat de kokettc lange glazen die maar
voor een paar bloemen ruimte bieden, hoe
langer hoe meer gezien worden en van de
kostbaarste orchideeen zet men er ook
gaarne maar een in een kelkje.
Een groot verschil met vroeger, toen
men soms met heel veel moeite de op-
brengst van een halven tuin in een wijde
vaas perste, zoodat enkele van de bloemen
stikten door gebrek aan ruimte. ;En al is die
dwaze mode vrijwel vervallen, zoo nu en
dan ziet men nog iets van dien aard, voor-
al als het takken_ of bloemen geldt, die
op de wandeling of den fietstocht zijn ver
zameld. Immers, die leveren de geweldigje
bundels brem en korenbloemen en klap-
rozen. Vanouds had men nog de schoone
gewoonte om rozenschaaltjes vol te pafc-
ken, de rozen stijf tegen alkaar, znociat
geen enkele tot haar recht kwam. Dat was
de onnatuur in het kwadraat, want de roos
ontleent juist haar bevalligheid aan de wij-
ze, waarop zij zich in de natuur vertoont,
vrijstaand op een Stengel en afstekend te
gen het donkere groen van het blad.
Maar sommige bloemen ejschen ju-st
door haar aard min of meer dan samen-
pakken. Een viooltje jn het knoopsgat van
een heer naar de mode, staat goed, maar
men kan niet vereenzaamJe viooltjes :n
een bloemenschotol zetten, zelfs de dame
steekt al een bosje er van tusschen haar
ceintuur. Wjl men in zulk een dwergachtig
bed van viooltjes op tafel wat afwisseling
brengen ,dan kan dat gebeuren door er en
kele andere bloemen tusschen te zeffepn
of er bovenuit te laten komen; maar dan
zal de smaak der schikking zeer volkomen
moeten zijn.
Tegenovcr de anjelieren staat men wel
eenigszins op Japansch standpunt, en de
bloem maakt het gemakkelijk, omdat zij
een langstelige js, en die steel zelf heeft
iets bekoorlijks, waarom men ook haar
liefst in een lange glazen vaas zet, waarin
ook de stelen zichtbaar blijven.
Zoo ongeveer is het ook met de chy-
santen, die het goed doen" in ondoor-
zichtig vazen omdat de stengels nu juist
niet zop bijzonder mooi zijn. Zij hebben
eenige overcenkomst met de stainroos in
den tuin, een leelijke stok met verrukkelijke
bloemen er op, of tnet een pauw, een kleu-
rig lichaam op leelijke pooten. Omdat de
stengels der chrysanten zoo onschoon zijn,
doet men goed het blad wat vriendelijk
te behandelen of in de vaas wat varen-
takken, wat sperstegroen (asparagus) of
venushaar aan te brengen.
SCHEEPVAARTBEWEGlNG.
20 Mei;
Eng. s.S. Astra, 2265 M3, ledig, van
Gent naar Immingham.
Eng. s.s. Dickv, 1435 M3, ledig, van
Gent naar Goole.
Duitsch s.s. Etzel, 2734 M_3„ gemengd,
van Gcmt naar Danzig.
Eng .s.s. Yokefleet, 2327 M3, ledig, van
Gent naar Goole.
Eng. s.s. Riding, 3642 M3, ledig, van
Gent naar Newcastle.
Eng. s.s. Swynfleet, 3300 M3, kolen,
van Goole voor Gent.
Eng. s.s. Hclmside, 2384 M3, kolen, van
Newcastle voor Gent.
Eng. s.s. Harelda, 3645 M3, stukgoed,
van Manchester voor Gent.
Eng. s.s. Carham, 1772 M3, kolen, van
Boston voor Gent.
Fransch s.s. Ganzeville, 4347 M3^ ko
len, van Cardiff voor Gent.
Fransch s.s. Raimond Poincare, 6428
M3., ledig, van Gent naar Port Talbot.
Noorseh s.s. Gimle, 3699 M3., ledig,
van Gent naar Newcastle,
Italiaansch s.s. Livietta, 7035 M3., fos-
faat, van Tunis voor Sas van Gent.
21 Mei.
Eng. s.s. Faxfleet, 2385 M3, kolen, van
Goole voor Gent.
Eng. s.s. Paimston, 1314 M3, kolen, van
Sandwich voor Gent.
Fransch s.s. Saint Troper, 5931 M3.,
kolen, van Liverpool voor Ter Neuzen
Eng. s.s. Ardshean, 2277 M3, kolen,
van Goole voor Gent.
Eng. s.s. Chasmoor, 2000 M3, kolen,
van Goole voor Gent.
Eng. s.s. Nidd, 2818 M3, stukgoed,
van Goole voor Gent.
Noorseh s.s. Brio, 4065 A43., stoenen.
van Idefjord voor Gent.
Zweedsch s.s. Forsvik, 3343 M3., stee-
nen. van Lysekil voor Gent.
Belg. s.s. Endinond v. Bewren, 733 M3,
van Ostende voor Gent.
Eng. s.s. Ardgarvel; 2360 M3, kolen,
van Leith voor Gent.
Eng. s.s. Fefnande, 3711 M3, kolen, van
Goole voor Gent.
Eng. s.s. Ed-th, 2010 M3, kolen, van
Burry Port voor Gent.
22 Mei.
Eng. s.s. Blackcock, 1393 M3, stukgoed,
van Londen voor Gent.
Eng. s.s. Royal F:rth, 1162 M3, ledig,
van Nieuwpoort voor Gent.
Eng. zeils. Lily, 314 M3., phosphaat, van
Ter Neuzen naar Poole.
Noorseh s.s. Vera, 2704 M3., steenkolen,
van Flanefjy voor Gent.
Noorseh s.s. Alix. 3156 M3!, kolen, van
Ayr voor Gent.
Noorseh s.s. Asplund, 4240 M3„ stee-
nen, van Fredrikstad voor Gent.
Noorseh s.s. Spes, 3182 M3., kolen, van
Cardiff voor Gent.
Ned. s.s. St Annaland, 6367 M3, ledig,
van Sluiskil voor McthiL
Ned. s.s. Trito, 2996 M3, ledig, van
Antwerpen voor Gent.
