ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
No. 7452.
Maandag 14 Mei 1923.
63e Jaargaug.
Zitting centraai stembureau
verkiezing gemeenteraad.
I&t geheimzmnige W oudhuis
8INNENL&NP.
FETJILLETON.
BUITENLA N 0.
Prof. Mr. STRUYCKEN.
Staatsraad Mr. Struvcken is te Baden
Baden overvallen door een ernstige on-
gcsteldheid en is Dinsdag te Heidelbtrg
geopereerd. Hij bevindt zich naar om-
standigheden redelijk wel.
VERLENGING DER JAARBEURS.
In vcrband met talrijke verzceken van
deelncmers aan de eerstvolgende Najaars-
beuts te Utrecht heeft de Raad van Be-
heer van de Vereeniging tot het houden
van Jaarbeurzen in Nederland besloten,
den duur der Najaarsbeurs alsnog te ver-
lengen, zoodat de Negende Nedcriandsch'.
Jaarbeurs dit jaar gehouden zal worden
van 12 tot en met 25 Septembir a.s. miet
dien vcrstande evenwel, dat de beurs ge-
sloten zal zijn op de beide tusschenliggende
Zondagen en op Grooten Verzoendag (20
September).
De huren der stands zijn tevens aanmcr-
kelijk vrrlaagd.
EEN WELKOM GESCHENK.
In de vqrgadering van den gemeenteraad
te Budel deed de burgemeester de biijde
mededeeling, dat hij van de Ste. Ame. des
Zincs de la Campine, toezegging had ont-
vangen cener schenking voor de gemeente
van 40.000 gld., teneinde door aflossine
van het restant der crisisschuld, tot( een
vtrlaging der abnormale belastingen te
kunnen geraken.
DE MALVERSAT1ES TE MAASDAM.
Oeld geleend door den burgemeester op
valsche handteekeningen.
Volgens de Voorw. komen de malversa-
ties in Maasdam op het volgende neer:
Vorig jaar heeft de gemeente een leening
gesloten van 8000 gld. voor kasgeld bij
het Kol. Weduwen- en Weezenfonds te
's-Gravenhage. Regelmatig voldeed de Ge-
meente-ontvanger de renten en aflossin-
gen en zoo gebeurde het ook in Januari
van dit jaar. De ontvanger stuurde hetj
gewone bedrag en was zeer verwonderd,
toen hij in Maart een brief kreeg van het
fonds met verzo.ek voortaan de renten en
aflossingen van de geleende 32.000 gld.
niet meer in gedeelten te zenden, doch het
geheele bedrag in eens.
De ontvanger dacht aan een vergissing,
vroeg iniichtingen en kreeg te iiooren, dat
de gemeente niet 8000 gld. maar 32.000
gld. had geleend! Hij begreep er niets
van, ging zich ptrsoonlijk overtuigen en
kreeg de stukken te zien, waarop aan de
Gemeente 32.000 gld. was verstrekt. En de
stukken droegen de handteekening van den
ontvanger zelven
In denzelfden tijd kwamen aanmanin
gen binnen van het Miinwerkersfonds te
Heerlen, om rente en aflossingen van de
aan de gemeente Maasdam geleende 35.000
gld.
Toen werd de Prov. griffie in de zaak
gemengd en greep de justitje in. Het par-
ket heeft eenige dagen een onderzoek in
de bceken ter secretarie ingesteld en voor-
locpig is vastgesteld dat burgeineestjer K.
op valsche handteekeningen van den Ge
meente-ontvanger en wethouder Reedijk in
totaal 60.000 gld. heeft geleend.
Onbegrijpelijk is het, dat genoemde in-
stellingen deze voor een kleine gemeente
als Maasdam zeer groote bedragen, zonder
vcrder onderzoek maar in vol vertrouwen
aan den burgemeester verstrekt hebben.
Uit het onderzoek is nog gebleken, dat
op het ecrste bedrag van 32.000 gld. reeds
eenige duizendcn zijn afgelost. Het inijn-
wtrkersfonds te Heerlen zal zijn 35.000
gld. echter wel geheel kwijt zijn.
DE 1001 GEBODEN.
Of het er al 1001 zijn, durven wij niet
zeggen, maar het zijn er al heel wat en
dagelijks vcrmoerdert het aantal.
Vanouds wcren het de 10 geboden, waar
in de Mozai'sche wetgeving alles had neer
gelegd, wat zij van de menschen eischte
en wie die 10 geboden nauwgezet na-
leefde, werd gcacht een braaf en gods
dienstig mensch te zijn.
Tegenwoordig geeft Je staat in 't alge-
meen de wereldlijke overheid liaar beve-
len. Maar zij voelt wefj dat het „Gij zult-
niethaar te machtig is en zij vreest,
dat er toch niet aan gehoorzaamd zal wor
den en daarom kiest zij den zachteren,
vorm van dc kennisgeving: „Het is eer-
boden", of zij kloedt het gebod of vcrbod
in zulk een vorm, dat ze ternauwemood
als zoodanig erkend worden.
Vanouds en 't is nog zooveel jaren
niet geleden had Duitschland een zeker.
biruchtheid vanwege de overheidsbemoei-
ingen, waaraan het publiek bloot stond,
wij, toen nog \Tije Nederlanders, lachten
tr om en ergerden ons er aan en wij be-
grepen maar niet, hoe er menschen konden
zijn, als die Duitschers, die al dat „gemass-
regel" maar over hun kant listen gaan.
Maar op slot van rekening is het euvel
met den 'Oostenwind naar ons overgewaaid
en merkwaardig mag het heeten, dat lief
zeer in bescherming wordt genomen door
dat deel der bevolking, dat het sterkst
prat gaat op zijn vrijheidszin en zijn afkeer
van dwingelandij, dat ultra-vrijhejdslieven-
de volk roept zich heesch om staatsbe-
moeiing.
Het is een lange lijst van handelingen
die moeten of niet mogen.
Enkele nummers van het voogdijschaps-
reglemenl mogen bewijzen, dat er aan de
vrijheid al flink is geknabbeld en dat de
begrippen ,,braafheid" en ,.zedelijkneid"
zeer omvangrijk zijn.
Gij zult geen pootje baden aan het strand
van Scheveningen, noch neerzitten aan deh
weg met oen mensch van de andere kunne,
tenzij het uw moeder, uw vrouw of uw
zustir of een oude tante is.
Gij zult 's morgens geen versche cadet
jes eten en 's Zondags geen versch brood
hebben, tenzij er in uw gemeente een Is-
raelietische bakker is.
Gij zult uw zieleheil niet wegsmijten
bij een of andere tentoonstelling, wanneer
de burgemeester het niet gedoogt.
Gij stemt bij vcrkiezingen op de men
schen, wier naam staan op een briefje,
dat door de overheid is goedgekeurd en
de overheid zal uitmaken aan welken can
didaat uw stem ten goede komtj Zelf
hebt gij niets te commandeeren in dezen.
Gij zult 's avonds om zoo laat uw win-
kel sluiten, al wilt gij ook nog zoo graag
virkoopen en al bidden en smeeken de
menschen u om te worden geholpen.
Gij zult niet meer dan ten hoogste 8
uur op een dag werken, al hebt ge ook
de kracht voor tweemaal zooveel, tenzij
gij de overige uren voor u zelf werkt of
uit liefhebberij.
Zij zult op Zaterdagmiddag geen kar-
weitje verrichten, maar uw vrouw helpen
boenen en dweilen of boodschappen doen
bij anderen, die geen vrijen Zaterdagmid
dag hebben.
Gij zult uw geld zonder morren opbren-
gen als eenige cntevredenen op de gedach-
te komen om een school op te richten.
Gij zult niet begeeren bioscoopvertoonin-
gen als de centrale commissie en de plaat-
selijke commissie en de bijzondere commis
sie zeggen, dat ze niet goed voor u zlijn.
Gij zult geen druppel sterken drank in
uw woonplaats mogen gebruiken, tenzij
stiekum in uw binnenkamer, als de heeren
van de plaatselijke keuze het verderfelijk
Voo|r u Vinden.
Gij zult... nog hondirden andere dingen
die wij niet noemen, dan alleen nog dit
eene
Gij zult alio „gij //tit's" en aile „het is
w rboden's" nauvvgez- nastreven op straffe
van zooveel dagen hechtenis op kosten
van den staat, of zooveel gulden boeten
ten bate van den staat
En wij leggen ons bij die gebods en
vurbodsbepalingen lijdelijk neer, schrijft de
Nijmeegsche Ct., zoo lijdelijk, dat wij wel
den oorlog van den volkerenhaat vervlbe-
ken, heel stilletjes, marr overigens zeggen:
,ze" moesten den oorlog afschaffen!"
Het „we" is er vreemd aan „wij" wach-
ten af.
DE TOESTAND.
De aanhangers van het Britsche ministe-
rie in het Lagerhuis hebben luide gejuicht
toen Mc Neiil, de die-hardiscische onder-
minjst»r van buitenlandsche zaken, op een
vraag over het opnieuw opbrengen van een
Engeischen .ireiler aan de Russische Moer-
mankust, antwoordde dat er nu een Brit
sche kanonnecrboot naar die wateren was
gizonden, mtr de opdracht om desnoods
geweld te gebruiken. indien er nog eens
Engelsche \isschirs buiten de 3-mijisgrens
lastig gevalleen werden. Hiertegen protes-
terrde de arbeiderspartij en enkcien in hare
geledtren riepen: een nieuwe oorlog. La
ter heeft Mc Neill de zaak tot onschuldiger
afmeting tcruggebracht door te zeggen, dat
de regeering in verband met deze kwestie
niet aari de mogelijkheid van een ocrlog
of een gewapende botsing dacht, omdat
de Britsche commandant slccnts de ge-
braikeiijke lastgevingen met zijn politie-
vaartuig had meegekregen. Dan was er
echter ook geen reden geweest, schrijft
de N. R. Crt., om er nadruk op te leggen
dat de kanonnecrboot desnoods geweld
zou gebruiken. Intusschen is bericnt ge-
komen, dat de Sowjet-Russische regeering
wel aanspraak biijft inaken op een tem-
toriale grens van 12 mijlen (1 mijl is 1850
M.) uit de kust, maar bereid is de zaak aan
scheidsrechterlijke beslissing te onderwer-
pen. Daardoor is de kwestie dank zij de
gemaiigdheid van de Sowjet regeering, te-
ruggebracht binnen de perken, waar zij
als een van de eeuwige visschenj-geschillen
tusschen naties behoorb Onzen lezers kan
niet onbekend zijn, dat wij geenszins tot de
bewonderaars of verdedigers van de po-
litick van de regeering te Moskou behoo-
ren, maar in die geval eischt de objectivi-
teit te trkenncn dat Moskou een verzoenlij-
ker geest, meer in overeenstemming met
de hedendaagsche opvattingen, toont dan
Londen, dat den commandant van de
Harebell instructies meegaf, die in de
praktijk tot een „Bravo-Pant!herjpolitliek"
kunnen leiden.
De heele kwestie van de grens van de
territoriale wateren is litigious. Uit1 de da
gen dat onze ook in Engeland zoo ver-
maarde landsman Cornelius van Bynkers-
hoek zijn De dominio garss schreet is de
bekende regel afkomstig: „terrae domini
um finitur, ub; finitur armorum vis'', wat
hiirop neerkomt dat de territoriale grens
niet verder rejkt dan tot! waar een st'aat
zich van de kust af met de wapens kan
laten gelden. Toen Groot-Brittannie, Frank-
rijk en Amerika zich in het einde van de
achttiende eeuw virstonden over de grens
van drie zeemijlen, hing dit samen met de
schootsverheid van het geschut in dien tijd.
Nu het mogelijk is geworden, dank zij de
geslage „vcrbetering" der schietwapens"
met kanonnen ruim 100 K.M. ver te komen,
is de grens van 5550 M. in het oog van
velen viTOuderd, ook van Engeischen. Zoo
virklaarde een Britsche visscherij-commis-
sie in 1893 in haar verslag, ,dat de tegen-
woordige territorials grens van drie mijl
onvoldoende is en dat die grens, voor v;s-
schirijdoeleinden alleen, uitgebreid diende
te weeden, mits zoodanigc uitbreiding tot
stand gebracht kon worden op een inter
national basis en met behoorlijke inacht-
neming van de rechten en belangen van
alle naties''. Duitschland h'.eld voor den
oorlog vast aan het beginsel van de w"is-
selende schootsvcrheid van het kanon,
Noorwegen heeft nooit genoegen genomen
met de 3-mijlsgrens en volgehouden dat de
bijzondere gesteldheid van zijn kust een
4-mijlsgrens noodig maakte, Spanje eischt
een sirook van 6 mijl uit de kust op, enz.
Het onderwerp is ook in den breede be-
handeld door het Instituut van Intferna-
tionaal Recht en de International Law As
sociation. Het instituut' kwam reeds in
1894 tot het aannemen van regelen, waarbij
de territoriale grens tot 6 zeemijlen (6/60
van een breedtegraad), werd uitgebreid.
In de considerans, die de nieuwe regelen
inleidde, werd o.m. gezegd: ..nademaal de
meestal aangenomen af stand van 3 mijl
van de laagwatcrgrens af als onvoldoende
erkend is voor de bescherming van kust-
visschcrijen en nademaal bovendien deze :if-
stand niet overeenkomt met de werkelijke
draagkracht van het geschut aan de kust''.
Sowjet-Rusland eischt nu den dubbelen af-
stand van wat het internatfonale instituut
heeft aangenomen. Engeland wil de grens
houden op de helft van den afstand van
het instituut De eenige mogendheid die
in 1896, toen de Nederiandsche regeerinsr
de nieuwe regelen onder de aandacht van
de voornaamste Europeesche regeeringen
bracht en de wcnschelijkheid uitsprak om
een internationale overeenkomst op dat
stuk te sluiten, een afwijzend standpurit
tegenover dat voorstel innam, was Enge
land.
Men kan daarom wel verwachten, dat
Engeland in dit geschil met Sowjet-Rus-
land voor een scheidsgerecht niet zoo
maar gelijk zal krijgen. Als de zaak tenge-
volge van het hardhandige optreden van
Sowjet-Rusland tegen de Britsche treilers
eens definjtief geregeld kon worden, zou
er, nu wij voor oorlog erover niet bc-
ducht behoeven te wezen, voor de wereld
in het algemeen nog iets goeds uit dit
geschil kunnen vocrikomem en de oorzaak
van vele toekomstige visscherij-geschillen
irdoor weggenomen kunnen worden.
Tyrannie kon nooit haar ware gezicht
vtrbergen, schrijft de N. R. Crt. Zij is ten
alien tijde en voor ieder herkenbaar, on-
vtrschillig of zij het masker van den ge-
rechten toorn of van dc onaandoenlijke
slrenge rechtvaardigheid opzet. Bij de
viroordeeling van Havenstejn, den eerste
burgemeester van Oberhausen tot 3 jaar
gevangenissiraf wegens het niet opvolgen
an de bevclen van de miljtaire bezettings-
overheid en bij de veroordeeiing van in
dmzelfd n zin ongehoorzame inijneigenaars
tot geldboeten hebben wij indertijd onzen
twijfel uitgesproken aan de wijsheid van
een politick, d;e van de gestraften slechts
martelaren maakt. „Wij hadden", zoo
schreven wij, de Franschen voor verstan-
digcr aangezien. Zij hebben zelven 'n den
ooriOg onder den hak van de keizerlijke
IXiitsch" soldatenlaars slachtoffers van mi-
litaire w'llekeur &n grooten getale, gehad.
Zij weten beter dan eenig ander volk dat
30- 1
Al deze omstandigheden in aanmer-
king genomen, besloot ik tot den wanho-
pigen stap. Ik hoorde, dat een troep recru-
ten naar Mexico ging. Snel besloten, ver
kocht ik mijn garderobe en mijne medi-
sche werktuigen, betaalde daarmee mijn
schulden af, stuurde het overblijvende
geld aan mijn moeder en schreef haar,
dat ik naar net Zuiden vertrok om daar
mijn geluk te beproeven en hier ben ik.
Arme Guido, wanneer vertrok je uit
Sint Louis?
Voor veertien dagen.
Hadt gij nog eenige dagen geduld
gehad, zeide Herbert onwillekeurg, doch
reeds een oogenblik daarna berouwde het
hem dat de woorden over zijn lippen wa-
ren gekomen, want Guido die zijn onge-
duld niet langer kon bedwjngen, greep on-
stuimig Hirbert's hand.
O, Htrbert, spreek. Wat beduiden
deze woorden?
Guido, ik kom n;et van West-Point
maar van Staunton, van Hurricane Hall.
Gij waart bij mijn moeder en bii
4<Clara, riep Guido u:t, en brengt mij tij-
ding van hen?
J a, ik breng u veel en goed nieuws.
antwoordde. Herbert glimlachend. Uw
moeder en Klara leven op Willow
Heights, volgens de laatste beschikkingen
van doktir Day. Een twesde proces door
dr. Williams tegen kolonel Le No>r begon-
nen, stelde den kolonel in het ongelijt, ver-
klaarde dezen vervallen van zijn voogdij
schap ovir Klara en waart gij slechts een
paar dagen langer in St. Louis gebleven,
zoudl: gij alles virnom -n hebben. Doch
zet u eens op uw gemak neder, dan zal
ik u alles eens uitvoerg vertellen.
Weinige mmuten later wist Guido alles.
Hoe Klara in het "nuis van kolonel Le Noir
haar intrek had moeten nemen, hoe deze
haar had widen doen huwen met zijn zoon
Francis, hetgeen echter verhinderd was ge
worden door Kapitola, zoodat Klara had
kunnen ontsnappen en door bemiddeling
van dr. Williams de zaak voor het gerecht
had kunnen brengen. Aldus Dad Klara
nu haar intrek kunnen nemen op Willow
Heights, in gezelschap van haar trouwe
vriendin, Guido's moeder.
En deze.Le Noir, die zich verlaagt tot
zulke schurkerijen draagt de uniform van
kolonel, is de bevefhebber van het regi
ment, barstte Guido los.
J a, antwoordde Herbert, somber
voor zich uit ziende, en als zoodanig zijt
gij verplicht hem te achten en zijn bevelen
onvoorwaardelijk op te volgen. Hij weet
wie gij zijt en uw lot ligt in zijn hand,
denk daaraan. Ik zeg u dit nu reeds, op-
dat gij niet alleen gewaarschuwd, maar
ook gewapend zult zijn tegen zijn aanval-
len. Hij haat niet alleen u, maar ook mij,
sedert ik in de woudkerk Kapitola verde-
digde en wijl ik een neef van majoor War-
field, zijn doodsvijand, ben.
De trommel, die de soldaten bijeenriep.
sneed hun gesprek af.
Tevcrgeefs was al het pogen van Her
bert, om Guido van zijn eed, door hem af-
gelegd bij het intreden van zijn betrek-
king, ontslagen te krijgen. Kolonel Le Noir
gebood hem te blijven en Guido, gebon-
men het iichaam in boeien kan slaan, rna.:r
nooit het hoofd en het hart, Ook is het!
nu, in naam althans, nog altijd vrede... De
virbittering ten gevolge van geweld en
verzet en nog meer geweld en nog nuer
verzet enz. is inmiddels gestadig toegeno-
men en wij weten niet waar wij op deze
wijze zullep. eindigen. Als de Franschen
aanspraak willen blijven maken op den
naam van ridderlijkheid zullen de beste
instincten an hun volk tegen deze politick
in opstand komen en kunnen zij op dozen
weg niet doer gaan." Wij zijn intusschen
al bijna twee maanden verier en het ge
weld' en het vvrzet ertegen zijn nog ge
stadig toegenomcn. Erger nog, de cyran-
nieke dwangmaa.regelen zijn van het Roer-
gebied op het Saargebied overgeslagen n
in 'dit laatste is dit geschivd onder de
auspicien van den Volkenbond, die blij-
kens de stichtingsocrkonde, o.a. opgericht
is, omdat het van belang is...
„nauwgezet de voorschriften van het
volkenrecht in acht te nemen, die voortaan
erkend worden als werkelijk richtsnoer voor
de gedragingen der regeeringen.
„girechtigneid te laten heerschen en
angstvallig aile verplichtingcn te e^erbiedi-
gen voortvloeiend uit tractalen, in de on-
UtTiinge betrekkingen van de georganiseer-
de volken."
De maatregel in het Saargebied op wel
ken wij doelden, is het besluit van de Re
geerende Commissie, in hetwelk de Raad
van den Volkenbond later heeft berust,
waarbij de bewoners met strenge straffen
bedreigd worden „voor elke kritiek op de
handelingen van den Volkenbond of op
het tractaat van Versailles." De aanleiding
voor de uitvaardiging ervan is een staking,
die in de Saarmijnen is uitgebroken, na en
ongetwijfeld ook ten deele wegens de be-
zetting /an het Roergebied. De mijnwer-
kers eischen er een loonsverhooging, die
hen in een gunstiger positie zou plaatsen
dan hun kameraden in Lotharingen en het
gevolg is, dat 80 pet. van de kolepdelvers
er leegloopen, terende op een stakingsfonds,
aangaande welks oorsprong de Franschen
achttrdochtig zijn. Zoodoende derven de
Franschen, behalve hetgeen zij reeds uit
het Roerbekken te korttkomen, ook het
grootste gedeelte van de Saarkolen. Uif
de verbittering hierover is het bovenge-
noemde tyrannieke besluit te verklaren,
maar zij reehtvaardigt het geenszins in het
oog van objectief ocrdeelende menschen.
Als de Franschen daaraan mochten twijfe-
len, behoeven zij slechts te luisteren naar
de stemmen, die er in het Engelsche La
gerhuis tegen verheven zijn. Asquith, de
leider van de oud-liberalen, die altijd het
recht van Frankrijk op schadevergoeding
en veiligheidswaarborgen erkend heeft,
zeide van dezen oekas: .,Gij kunt zoe-
ken in ai de annalen van het despotisme in
de ergste dagen van de Russische geschie-
denis, zonder een monsterachtiger voor-
beeld te zullen vinden van despotische wet
geving of de wedergade van een maatre
gel, die de gewone rechten van vrije bur
gers sterker onderdrukt dan dit besluit,
hetwelk in zee is gegaan met het gezag
van den Volkembond." Het had aan dien
bond onberokenbare afbreuk gedaan en
den Duitschers het recht gegeven te z< g-
gen: „De Volkenbond is gelijk hij nu ge-
constitueord is en werkt, een hersenschim,
een klucht en een bedrag. Hij wordt be-
stiird door de Franschen, beheerscht door
de Franschen." Lord Robert Cecil, -en
woordvoerder, die evenmio van anti-Fran-
sche neigingen beschuldigd kan worden,
besiempeide de handelwijze an de Re-
gecrende Commissie aan de Saar als een
wandaad en een grof machtsmisbruik."
Deze citaten uit redevoenngen van En
gelsche parlementsleden mogen volstaan.
De maatregel is er \oldoende mee veroor-
deeld. Er koml echter nog iets anders
bij, wat niet in het Lagerhuis gezegd is:
den door zijn eed, moest het wel, of hij
wilde of niet.
Toen gooide H/roeri het over een andi-
ren boeg en besloot, aan majoor W arfieid
te schirijven. Hij zond een portret van
Guido aan den majoor en schreef er bij;
„Lieve oom, wanneer gij deze beelte-
nis goed beziet, zult gij er trek voor" trek
uw zoon in htrkenncn". Hij sloot het m
een uitvoerigen brief naar Hurricane Hall.
Ook Guido schreef een brief aan zijn
moeder en Kiara, deelde haar daarin de ge
heele wasrheid mede, doch zoo voorzichtig,
dat zij zich geen onnoodigc zorg zouden
maken over hem.
En tirwijl het regiment den volgenden
morgen naar Mexico opbrak, ging de
briet met bekwamen spoed naar Willow
Heights, waar men met brandend onge-
duld op een teeken van leven van Guido
wachtte, doch tel'kens werden Marah Roc-
ke en Klara teleurgesteld, tot eindelijk op
den derden dag de Iang verwachtte brief
kwam. Wel wtrd haar vreugde eenigszins
getemperd door den inhoud, doch deze
maakte haar toch niet ongerust omtrent het
lot van den jeugdigen soldaat, die met het
leger naar Mexico was opgetrokken. Ook
dat zou hij wel te boven komen.
XXVI.
In de macht van den kolonel.
Guido's positie was zeer onaangenaam.
lmmtrs hij stond onder de bevelen van ko
lonel Le Noir, aan wjen hij onvoorwaar
delijk moest gehoorzamen. Dc kolonel
wist wie hij was en zou hem niet sparen.
De omstandigheden waren zeer gunstig
voor den kolonel. Het was oorlog en in
ooriogstijd wordt een menschenleven in
hn geheel niet geteld. Op duizend vtr
schiilende manitren kon Le Noir den jon-
gen Rocke uit den weg ruimen. Hij kon
hem een gevazriijken voorpost geveu, hij
kon hem met can levensgevaarlijke bood-
schap belasten, hij kon hem met een pa-
irouiilo vooruit zenden om de stelling van
den vijand te verkennen, hij kon op tal
van andere manieren te werk gaan. En
aitijd was Guido machteloos. Indien hij
weigtrde, werd hij wegens insubordinatie
geslraft, misschien tot den kogel veroor-
deeld, gehoorzaamde hij, dun was zijn
dood bijna ze.vir. Een facaler positie was
haast niet te denken.
De kolonel verzuimde niet, gebruik te
maken van de schoone gelegenheid, die
hij had.
Op ziktren dag, nadat Herbert zijn jon-
gen vriend den vorigen dag reeds niet had
gezien, ging hij, daarover ongerust iniich
tingen inwinnen. Hij werd verwezen naar
kapitein Zuten, de rechterhand van kolo-
nei Le Noir.
Majoor Greyson, zeide de kapitein, ik
moet u tot mijn leedwezen mededeelen,
dat de recruut in arrest is gesfield.
In arrest? Waarvoor? Waaraan heeft
hij zich schuldig gemaakt?
Aan een zeer groot vergrijp in oor
iogstijd, majoor. Hij heeft geslapen, ter-
wijl hij op wacht stiond.
Geslapen, terwijl hij op wacht stond?
En wie heeft dat ontdektf?
De kolonel van ons regiment, ma
joor.
Waar is de recruut nu?
In een tent bij andere in arrest ge-
stelden, onder scherpe bewaking.
Zou ik hem kunnen spreken?
Z ker. Ni ma id zal hei u rbieen.
Althans ik noop dat \oor u.
Htrbert salueerde en ging naar de
tent, waar twee soldaten op post stonden.
Zij saiueirden, toen Herpert voor hen
bleef staan.
Bevindt qe recruut Guido Rocke
zich in deze tent?
Tot uw dienst majoor.
Ik wensch hem to spreken.
Dat is onmogelijk, niajocr. Men
heeft ons order gegeveh niemand zonder
schriftelijk verlof in de tent toe te iaten.
Wie heeft die order gegeven?
Di kolonel, majoor.
Waar is de kolonel?
In zij" tent, majoor.
Eenige oogenblikken later stond Her
bert voor zijn superieur en verzocht op vor-
melijken toon den recruut Guido Rock, te
mogen bezoeken.
Ik kan u tot mijn leedwezen dat r
lof niet geven, virklaarde kolonel Le Noir
uit de hoogte.
Herbert salueerde en verliet zonder een
wocr4 te spreken de tent van den bevelheb-
ber. Maar twee minuten later zat, hij te
paard en reed naar l acubaya, waar de di
visie-gencraal zijn kwartier nad opgeslagen.
Binnen eenige uren was hij terug, in het
"bezit van een schriftelijke order van den
divisie-generaal, J. c hem zonder meer toe-
gang tot de tent moest worden gegeverj..
Kolonel Le Noir kon zijn woede nauwe-
lijks bedwingen, maar er was niets aan
te doen. Het bevel van Jen divisie-generaal
ging boven zijn bevel.
(Wordt vorvolgd).
ENSCHE CO U RANT
De Voorzitter van het centraai stembureau voorde
verkiezing van de leden van den gemeenteraad maakt
bekend, dat het centraai stembureau een zitting zal
"houden in het gemeentehuis op ZATERDAG 19 MEI
a. 3., des voormiddags 10 uur, tot vaststelling van
den uitslag der verkiezing.
Ter Neuzen, den 14 Mei 1923.
De Voorzitter voornoemd,
J. HUIZINGA.
