m
AL6EMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
No. 7451
Vrijdag 11 Mei 1923
63e Jaargaug.
Het geheimzinnige Waudhi is
BINNENLAND.
BUITENLAND.
TW DEJEJX>EIBXj^-X)
EEN N1EUWE INDISCHE LEEN1NG.
Maximum f 400.000.000. Rentetype naar
omstandigheden.
De Regeering stelt wederoni voor een j
geldleening ten laste van Ned.-Indie aan te
gaan, thans van ten hoagste 400 millioen.
In ue trumorie van toelichting van het des-
betreifende wetsontwerp wordt opgemevkt,
dat ook na de vorige leening de vlottende
schuld van Ncd.-Indie, welke voor verre-
weg het grootste gedeelte nier te lande is
geplaatst, nog" steeds van zoodanigen orn-
vang is, dat verdere consolideering, niet het
minst in het belang van de gaafheid van
het nationale ruilmiddel, noodzakehjk is.
Ten tijde van de samenstelling van de In-
dische begrooting voor 1923 werd een vlot
tende schuld einde 1923 becijferd van rond
600 millioen, waarbij buiten rekening was
gelaten, het aan muntpapier op dai tijdstip
uitstaand bedrag.
Dank zij een gunstigen samen'.oop van
omstandigheden, zal die som van 600 mil
lioen naar verwachting tot rond 317 mil
lioen worden teruggebracht, wanneer de
uitkomsten van dit jaar de door de begroo
ting gestelde perken niet overschrijden.
Dat de in het onderhavig wetsontwerp
genoemde leeningssom van 400 millioen het
becijferd tekort op het einde van dit jaar
met rond 85 millioen te boven gaal, is een
gevolg van de omstandigheid, dat bij de
vaststelling van het leeningsbedrag bereids
rekening is gehouden, met het voor 1921 te
verwachten tekort, dat naar voorloopige
berichten uit Indie, voor den geheelen dienst
wel niet beneden 85 millioen zal blijven.
De Minister van Kolonien heeft gemeend,
dit tekort al aanstonds in de voordracht te
mogen begrijpen. Hij vertrouwt, dat na vol-
ledige uitgifte van de onderwerpelijke 400
millioen ook voor Indie het tijdperk van de
snel op elkaar volgende zeer groote leenin-
gen als afgesloten zal kunnen worden be-
schouwd.
Het spreekt overigens van zelf, dat ter
voorkoming van overtollige ruimte van kas
met daaraan gepaard renteverlies van de
gevraagde machtiging slechts in zoover
gebrujk zal worden gemaakt, als strikt
vereisrht is, voor de fundeering van vlot
tende schuld.
Het ligt in de bedoeling om van de te
verkrijgen machtiging een zoodanige ge-
bruik te maken, dat naar gelang van de
omstandigheden hetzij in Nederland en
Ned.-Indie, hetzij in het buitenland, dan
wel in beide, successievelijk tot piaatsing
van gedeelten van het geheele bedrag wordt
overgegaan.
De voordracht bepaalt zich tot eenige
algemeene richtlijnen, waarbinnen de Mi
nister de noodzakelijk geachte vrijheid van
beweging zal hebben, om zich aan de vaak
snel wisselende omstandigheden op de
beleggingsmarkt te kunnen aanpassen.
Zoo ontbreekt een voorschrift inzake de
maximumrente, van welke bepaling steeds
het nadeel is te duchten, dat men dat ma
ximum gaat aanmerken als het percentage,
dat inderdaad te verwachten is.
Voorts is rekening gehouden met de mo-
gelijkheid van uitgifte van schuldbewijzen
in een vreemde munteenheid.
De schuld, welke krachtens deze wet
wordt gevestigd, zal worden gedelgd bin-
nen een termijn van ten hoogste 40 jaren.
De
DE TOESTAND.
noca, die de Engelsche regeerin
naar Moskou gezonden heeft, laat de So"
jet-Russische regeering tien dagen tijd om
aan vcrschillende eischen van Londen ie
voldoen, schrijft de N. R. Crt. Zoo niet,
dan zal Engeland stappen doen om een
einde te maken aan de handelsovereen-
komst tusschen de twee landen, die het
twee jaar geteden onder het eerste-ministler-
schap van Lloyd George heeft gesloten.
Lloyd George was daarbij van de gezonde
gedachte uitgegaan, dat men ook met kan-
nibalen handel pleegc te drijven zonder
daarom i n hen goede vrienden te zien
of hun getruiken ce bewonderen. Hij wilde
iets positiefs doen ;n de richting van het
htrstel van het ontwrichte Rusland, waar-
mee Engeland vmeger zulk een ievendi
gen ruilhandel had gedreven. Uit Rusland
vcrwachtte hij vooral koren uit de r.jke
voorraadschuren. Dat koren uit de bulging
ccrn bins" heeft intusschen lang op zich
laten wachten, en nu dit artakel words
uitgevotrJ gaan de leege spoorwagens van
de kust torng metander koren uit Ame-
rika voor de Russische hongertijders, Cur-
zon vcrklaart in zijn nota, dai de handels-
owreenkornst met Engeland bijgedragen
heeft tot de welvaartl en de steviging van
den Russischen staat. Dit is wat veel ge-
zegd, wane het is een openbaar geheim,
dai de meeste handel uit Engeland en an-
dtre landen met Rusland door andere ka-
nalen gaat dan door de offitieele, die de
handelsovtreenkomst geopend heeft. Het
belang ervan was voor de twee landen
meer, dat er een officieuze band door tot
stand is gekomen, ondanks het fejt, dat
de Engelsche regeering was blijven weige-
ren de Sowjet-Russische regeering, de jure
dus rechtens, te erkennen. Deze officieuze
betrekking is bijvoorbeeid zeer nutt;g ge-
weest, om elkaar af en toe de vvaarheid ie
zeggen. De voornaamste grief, die Enge
land tegen Sowjet-RuslanO heeft, behalve
het uitotijven van schadevergoetling voor
mishandelde en zelfs vermoorde Britsche
ondirdanen, geweidenarijen .egen bntscne
ireilers en onhebbclijke antwoorden op En
gelsche vertoogen tegen de godsdienstver-
volgingen, is aat Sowjet-Rusland de ant'-
Britsche propaganda in Azie voortzet, ter-
wijl het zich in den aanhef van de handels-
oVtreenkomst plechtig verbonden had,
haar te staken.
De grief is niet nieuw, Curzon heeft er
als minister van buitenlandsche zaken meer-
maien het ondirwerp voor protest,iota's
van gemaakt, op weike de Sowjet-macht-
hebbers dan ontwijkena ot ontkennwid heb
ben geamwoord. De kern van de kwestie
is, zooals wij al meer gezegd heoben,
deze. De Sowjet-regeering wenat voor, niet
vt raritwoorUenjk te zijn voor wat het be-
stuur dcr derde internationale tieMoskou
aan propagandistisch werk verric'nt en zij
virschuirt Zich gestadig achter haar, hov-
wet iedtreen weet dat de verhouding tus
schen beide ongeveer dezelfae is als tus
schen iemands vleeselijke lichaam en zijn
„asjale" lichaam, waarvan velen aanne-
men, dat het hanaelingen buiten het hulsel
kan verrichten, waaraan dit laatste nitli
deelneemi. Zoo 'kon men nadat Lloyu Geor
ge de handelsovereenkomst met Krassin
had beklonken en zijn onbevooroordeeid
heid h ad getoond door te doen wat dc ul
tra-conservatieven hadden bestempeid als
„moordenaars de hand drukken", zijn wel-
gelijkende, meer dan levensgroote carica-
tuur voor het Kreml. zien staan, toen dc
dtrde internationale te Moskou een con-
gres hield.
Aan lankmoedigheid heeft het den En
gelschen staatslieden niet ontbroken. Zij
hebben menige nota, die heelemaal met
in de gebruikelijke diplomatieke taal en
vormen was gesteld, gesiikt en toch hun
geduld bewaard. Maar ais de Sowjet-agen-
cen in Azie tegen het Bsr.tische gezag oiij-
ven woelen, zal het dempen van opstan-
den en het vocren van grensooriogjes toch
heel wat duurder komen, dan wat de han-
delsovtreehkoms aan materieel voordeel
oplevert. Anders zou Engeland misschien
nog wel wat geduki willen hebben met de
slechte in a nit rem van de bolsjewiki en veie
van hun kleine'* speldeprikken, daar hun
regeering ten slotte nog niet de jure er-
kend is.
Nu zij editor de hoofdvoorwaarde voor
de overeenkomst gestadig ais een „vodje
papitr" behandeien en het bovendien mo-
gelijk blijkt vobr Engelsche kooplui om
Ouicen de heele overeenkomst om met het
Russische volk nandei ce varijven, is het
niet meer dan natuurlijk, dat Engeland er
ten slotte den rui van geeft. Niet alleen
toch moet Engt and in Azie het gezag van
de Sow jet-propaganda onder mlandsche
volken betalen, tie regeering heeft ook met
leede oogen moeten aanzien, hoe Moskou
met groote soiymen de communistischo
partij in Engelaiid steunt en de Russische
handelsdelegatie als instrument voor de
propaganda .van de derde Internationale
gebruikt. Geeft Sowjet-Rusland niet vol-
ledig toe, dan zal er een eind komen aan
den halfslachtigen toestand, dat een re
geering, welke men niet behoorlijk ge-
noeg acht om liaar de jure te erkennen,
de tacto erkend wordt en daardoor gele-
genheid krijgt, haar onbehoorlijkheid te
toonen.
BELGle.
De staking.
De Schelde, het Antwerpsche ochtend-
blad, schreef vanochtend over de staking
o. a.
Deze aktie is nu reeds voor onze haven
zeer bedenkelijk.
Op de kaaien en aan de dokken liggen
de afdaken reeds opgepropt van koop-
waren, die verzonden moeten worden. De
Bristolbooten Sapplu en Aschton, hebben
Maandagavond onze haven verlaten met de
lading waarmede zij gekomen zijn.
De scheepvaartlijnen kunnen geen wagons
bekomen om hun koopwaren op te laden en
te verzenden.
Door de staking ligt het gansche hout-
vcivoer voor d; verwoeste gewesten stil.
Hieruit zal kortelings een nieuwe gedwon-
gen staking voortspruiten.
De hangars zijn totaal belemmerd door de
menigvuldige opgestapelde koopwaren.
Het stopzetten van het goederenvervoer
heeft het laden ua schepen zeer vertraagd.
Het gevolg der staking zal zich langen
tijd doen gevoelen door het gebrek aan wa
gons. Vele goederen die langs Antwerpen
in transit werden verzonden, zullen langs
andere havens vertrekken.
De schepen die niet bijtijds gelost wor
den, zullen eveneens naar vreemde havens
vertrekken.
Een groot gedeelte koopwaren, die naar
het binnenland moeten verzonden worden,
zijn in lichters geladen, doch de meeste zijn
reeds volgeladen.
De Peuple meldt, dat er veel kans is, dat
de staking op de spoorwegen spoedig naar
Walenland zal overslaan. Vooral in het
Luikerland heerscht groote beroering en het
is waarschijnlijk, dat Ans, waar de gemoe-
deren zeer opgewonden zijn, de eerste stoot
zal geven.
Volgens hetzelfde blad kon men vandaag
al de algemeene staking van het heele per-
soneel in staatsdienst te Antwerpen ver
wachten, d. w. z. van dat van de spoor
wegen, de posterijen met bijbehoorende
diensten en de douane. De tot dusver door
ons ontvangen telegrammen maken hiervan
echter nog geen melding.
Maandag, zoo meldt het Laatste Nieuws,
zijn de brievenbestellers van Namen, na hun
eerste ochtendronde, in staking gegaan ais
protest en uit solidariteitsgevoe! met de
Antwerpsche stakers. Verzekerd werd dat
het werk spoedig weer hervat zou worden. j
Maandagavond hebben het personeel van j
de centraie werkplaatsen te Namen en een j
gedeelte van het personeel der depots van
Namen en Ronet, om 4 u. 30 het werk neer-
gelegd, om aan een straatbetooging dee! te
nemen.
La Flandre Liberale, het Gentsche blad,
schrijft boven een artikeljover de staking:
„ten bate van den heer Cuno". Het wijst
op de gevaren, welke de staking voor de
Antwerpsche haven met zich brengt en is
er van overtuigd, dat Rotterdam en Ham
burg met leede oogen Antwerpebs opbloei
sinds den oorlog hebben gadegeslagen en
nu een juichtkreet zullen aanheffen. Intus
schen steunt het blad de regeering, het
hoopt, dat zij geen krimp zal geven en eens
voor al een einde zal maken aan de telken
jare weerkeerende onrust in de kringen van
het staatspersoneel. Met eerbiediging van
het recht van vereeniging eischt het blad
ten slotte maatregelen, waarbij stakingen
bij de openbare diensten worden verboden
en strenge straffen gesteld op overtreding
van dat verbod.
Een nieuw pleidooi voor amnestie.
De vrijspraak van Houba, den Waalschen
activist, door de jury te Luik, geeft A. Hans
aanleiding in Het Laatste Nieuws een nieuw
pleidooi voor amnestie te houden. Hans
schrijft o.a.:
Veel Vlamingen, die niet gevlucht waren,
die dadelijk voor het krijgsgerecht of de
jury verschenen en zeker heel wat minder
gedaan hebben dan Houba, werden tot 5
jaar, 10 jaar en meer gevangenisstraf ver-
oordeeld met nog allerlei bijstraffen ais
vervallenverklaring van titels, berooving
van rechten, enz. Houba werd vr.jgespro-
ken. Wij zouden hier kunnen wijzen op het
scherp standenverschil in Vlaanderen (juist
door scheiding van taal), wat zich in den
geestestoestand van een jury kan open-
baren en hetgeen in Wallonie zoo uitkomt.
Maar liever gelooven we, dat er een ge-
zondere geest in het land is gekomen, een
zuiverder mentaliteit. We zijn verre van
den oorlogsroes, die na den wapenstil-
stand woedde.
Doch recht is recht! En het recht zelf
duiidt een miudel aan om overdrijvingen van
een zekere bijzondere en uitzonderlijke pe-
riode goed te maken. Dat middel is „am-
nestie".
Zeker men heeft de meeste Vlamingen uit
de gevangenis laten gaan.. maar voor-
waardelijk. En op hen bliift het vonnis
wegen met al zijn gevolgen. De vrijspraak
van den heer Houba komt wel op tijd, als
een duidelijke aanwijzing, dat men de kwes
tie der amnestie niet langer mag verdagen.
Die gedachte uit zich trouwens op volks-
vergaderingen, in de pers, in gemeente-
raden, onlangs nog in de Kamer.
Velen lijden vreeselijk onder het over hen
gestreken vonnis, onder afdanking, ontslag,
achteruitzetting, enz., al zitten ze niet meer
in een cel.
De jury van Luik heef o.i. de amnestie-
zaak geheel op den voorgrond gebracht.
HET VONNIS IN HET PROCES
KRUPP C. S.
Nadat de auditeur militair in het proces
tegen Krupp von Bohlen en de diiecteuren
van de Krupp-fabrieken zijn requisitoir
had gehouden, waarin hij schuldigverkla-
ring van alle beklaagden eischte wegens
verantwoordelijkheid voor het gebeurde met
de Fransche soldaten in de autogarage te
Essen, (verstoring der openbare orde) en
wegens samenspanning tegen de bezettende
overheden, pleitten de advocaten Wolff en
Moriand onschuldig.
De krijgsraad trok zich terug en overleg-
de twee uren. Tegen zes uur Dinsdagavond
werd het vonnis uitgesproken. Het luidt
als volgt:
Krupp von Bohlen wordt veroordeeld tot
15 jaar gevangenisstraf en 100 miilioen
mark boete; directeur Bruhn tot 10 jaar
gevangenisstraf en 100 millioen mark boe
te; directeur Hartwig tot 15 jaar gevange
nisstraf en 100 millioen mark boete; direc
teur Oesterlen tot 15 jaar gevangenisstraf
en 100 millioen mark boete; directeur
Schaffer tot 20 jaar gevangenisstraf en 100
millioen mark boete; directeur Baur tot 20
jaar gevangenisstraf en 100 millioen mark
boete; direct. Schrappler bij verstek tot 20
jaar gevangenisstraf en 100 millioen mark
boete; directeur Cuntz bij verstek tot 20
jaar gevangenisstraf en 100 millioen mark
boete; directeur Gross bij verstek tot 10 jaar
gevangenisstraf en 50 millioen mark boete;
het lid van den arbeidsraad Miiller tot zes
maanden gevangenisstraf.
Van de 23 schuldvragen werden er 21
bevestigend beantwoord.
De veroordeeling geschiedde bij alle be
klaagden met algemeene stemmen, met uit-
zondering van Krupp en directeur Bruhn,
die met drie tegen twee stemmen werden
veroordeeld.
Miiller werd van de beschuldiging inzake
samenspanning met drie tegen twee stem-
men vrijgesproken en wegens verstoring
der openbare orde tot 6 maanden gevan
genisstraf veroordeeld.
Het publiek hoorde de uitspraak onder
doodsche stilte aan.
De drie arbeiders, die een motorrijwiel
hadden ontvreemd, werden ieder tot twee
maanden gevangenisstraf veroordeeld.
De veroordeelden werden onrniddelliik
naar de gevangenis overgebracht.
Onmiddellijk nadat de verdedigers kennis
hadden gekregen van het vonnis, is besloten
herziening aan te vragen. Deze revisie-
aanvraag zal waarschijnlijk 18 Mei dienen
voor den krijgsraad te Dusseldorp.
Niet alleen in Duitschland zal men eenigs-
zins ,,verwonderd" zijn, niet over het feit,
dat de directeuren van Krupp zijn veroor
deeld (de juridische wegen der krijgsraden
zijn dikwijls ondoorgrondelijk, Frankrijk
heeft dat herhaaldelijk zelf ondervonden:
men denke aan de Dreyfus-zaakl), maar
vooral over de strafmaat, die wel zeer on-
evenredig schijnt, met wat er van de ten-
lasteleggingen bij de getuigenverklaringen
is overgebleven. In ieder geval lijkt, deze
uitspraak, indien zij te Dusseldorp beves-
tigd mocht worden, niet geschikt, cm een
einde te maken aan het lijdelijk verzet aan
de Roer. De verontwaardiging is er al da
delijk na de openbaarmaking van het von
nis bedenkelijk gestegen.
Rijkspresident Ebert heeft aan de direc-
tie en den arbeidsraad van de Krupp-fa
brieken nog Dinsdagavond een telegram
gezonden, waarin hij zijn verontwaardiging
uitspreekt over het vonnis en het een der
meest ontstellende voorbeelden neemt van
brutale verkrachting van het recht.
Is het niet verschrikkelijk? vraagt de
Midd. Crt. Waarlijk toen we gisteren
de eischen lazen, we hadden niet kunnen
denken, dat die in vonnissen omgezet zou
den worden. Zou men werkelijk het aan-
durven, om personen, die met de feiten
Zaterdag voor Paschen niets uitstaande
hebben gehad, zoo aan te pakken?
Men herinnere zich even de zaak: hoe er
een Duitsche zoowel als een Fransche le-
zing van het geval werd gegeven. Wij zoch-
ten en vonden de lezing van een neutraal
toeschouwer van wien tevens de grootst
mogelijke objectiviteit kon worden ver-
wacht. En hem scheen het toe, dat de Fran-
schen, een 10 a 12 in aantal beangst waren
geworden door de groote menschenmassa's
en er doodeenvoudig maar op in hebben
geschoten, toen naar hun zin niet gauw ge-
noeg ruim baan werd gemaakt.
De Franschen zetten nu het geval op zijn
kop, en hebben Krupp en directeuren ver-
FEUtLLETOH.
29)
Een schaterlach was het antwoord v..
Mac Donald.
Lach niet, voer de kolonel toornig
uit. Zeg mij liever, wat gij tot nu toe
gedaan hebt. Ik heb nog weinig gevolgen
daarvan gezien.
Wat ik gedaan heb? Mijn eigen le-
ven en dit van mijn lieden op het spel
gezet, om haar te krijgen, Maar het was
alles te vergeefs, zij is ons te slim af ge-
weest, telkens en telkens is zij mij ont-
glipt.
Zij is slim, daar hebt ge gclijk in.
Zij is verbazend slim. Wij moeten ons
best doen, anders komen wij er niet. Ja
mes Warfield weet zonder twijfel, wie zij
is, hij kent haar afkomst en haar geschie-
denis en zal alle mogelijke en onmogelijke
moejte doen, om rechtsgeldige bewijzen
in handen te krijgen. Indien het zoover
komt, dan zijn wij beiden verloren. Alles
staat op het spel. Daarom, het meisje moet
verdwijnen en wel zoo spoedig mogelij'k1,
binnen eenige dagen, binnen eetiige uren
als het kan.
Kalm aan, sir. Hij die het meest
belang had bij den dood van Eugene Le
Noir was op verren afstand, toen de daad
geschiedde. Diezelfde voorzichtigheid zul-
len wij hier ook in acht nemen.
Zoodac zij weer t ens ontsnapt en dan
voorgoed misschien? Neen, ik heb mijn
plan uitgedacht en opgemaakt, gij moet het!
ten uitvocr brengen.
Hij fluistirde Mac Donald eenige woor-
den in het cor.
Het gelaat van den bandiet verried be-
wondiring.
Een prachtig plan, kolonel. Ik maak
u mijn complimem daarvoor, zeide hij giini-
lachend. Goed. Ik beloof he, u voordat
gij uit Mexico ttrugkomt, is Kapitoia uif
den weg geruimd.
Zij, die het slachtoffer scheen te zullen
worden van de booze plannen van twee
scliurken, had intusschen niet het gering-
ste vermocden, dat men het op haar had
gemunt. De dagen gingen op Hurricane
Hall rustig voorbij. Kolonel Le Noir be-
vond zich aan het hoofd van zijn regi
ment in Mexico. Ook Herbert was naar
Mexico vcr:rokken en had tot zijn grooton
schrik bemerkt, dat het regiment, waarbij
hij eerste luitenani was, onder het opper-
bevel van niemand anders stond dan van
kolonel Lc Noir, den man, met wien hij
op zoo hoogst eigenaardige wijze was sa-
mengeweest in het woud kerkje. Kapitoia
had over zijn vertrek eenige dagen ge-
ireurd, maar daarna was haar gewone op-
giruimdheid weer meester over haar ge-
moed geworden. Zij reed elken dag uit,
doolde te paard door de romantische om-
geving van Hurricane Hall; Wool bege-
leidde haar niet altijd meer, omdat kolo
nel Le Noir, zooals majoor Warfield wist,
toch in Mexico vertoefde. De majoor meen-
de, dat er onder die omstandigheden geen
gevaar meer voor zijn pupil dreigde, hij
had geen vtrmoeden dat een handlanger
van den kolonel dag aan dag op een gele-
genheid loerde om Kapitoia te overvalljen.
Op zekcren dag dat Kapitoia weer uitge-
reden was, ontmoette zij Francis Le Noir,
den zoon van den kolonel. Hij hield zijn
paard in, begroette haar en wilde een ge-
sprek met haar beginnen; hij was zeer be-
leefd en voorkomend, maar er sprak
een ailesbehalve welwillende uiL.rukking
uit zijn oogen en hij wierp verdachte blik-
ken links en rechts. Kapitoia liet hem niet
veel woorden zeggen.
Spaar alle moeite, sir, viel- zij hem :n
de ,rede. Ik wensch van u niets te hooren
Met menschen, die iaag genoeg staan om
met geweld een jong meisje van hatr ver
mogen te btrooven, verkies ik geen kennis
te onderhouden.
En daaxmede reed zij hem voorbij, hem
met minachtenden blik aanziende.
Francis knarsetandde.
Wacht, mompelde hij, wij zullen zLn,
wie het laatst lacht, lachtf het best.
En hij nam het besluit zich bloedig op
haar te wreken.
Mac Donald lotrde imusschen elken dag
en spoedig zou de gelegenheid zich vocr-
doen zijn plan uit te voeren.
iHet jaar liep ten einde. Zooals gewoon-
lijk, had majoor Warfield op een der laat
ste dagen van het jaar, aan al zijn negers
een vrijen dag gegeven. Mac Donald wist
dit en had zijn maatregelen genomen.
Op den avond van den dag, dat de ne
gers vrij waren en het huis zoo goed als
onbewaakt was, had hij urcnlang buiten
gewacht en zijn geduld werd beloond. Een
der ramen Van een kamer op den bega-
nen grond was niet geheel gesloten, 't
kostte hem heel weinig moeite het to ope-
nen en aldus in het huis te komen. Terwijl
majoor Warfield met Kapitoia en mrs. Kon-
diment in de huiskamer aan 'den haard
zaten, sloop hij onhoorbaar naar boven
naar de kamer van Kapitoia, de ligging
waar van hem door de drie leden zijner
bende die daar eens tevergeefs hadden
op wacht gelegen, was duideiijk gemaakt.
Op haar kamer aangekomen verborg hij
zich achtcr de dikke gordijnen der ven-
sttrs; wachtte kalrrt't oogenblik af, dat' het
meisje naar boven zou komen.
Het was reeds elf uur, toen Kapitoia,
die met haar voogd een partijtje schaak
had gespeeld, naar haar kamer ging. Zij
kwam binnen en zette de kaars op tafel
neer. Het eerste, wat zij zag, was een tafel-
tje met eenige ververschingen dat er
van 's middags nog stond en dat mrs
Kondiinent vergeten had, weg te nemen.
Daar zij de ververschingen niet gaarne
gedurende den nacht in haar slaapkamer
hield, nam zij het tafeltje op en wilde het
buiten op de gang zetten.
Terwiji zij zich bukte, om het op te ne
men, ritselde plotseling een gordijn. Kapi
toia keerde zich, het tafeltje in de handen,
om en stond tot haar onuitsprekelijken
schrik tegenover haar doodsvijand Mac
Donald.
XXV.
Onverwacht wederzien!
Htrbert Greyson's vrees bij het regiment
van den schurkachtigen kolonel Le Noir
ingedeeld te worden, was niet zonder
grc-nd geweest. Zijn grootste vijand op
aarde was inderdaad zijn kolonel, dien hij
steeds gehoorzamen moest, maar dien hij
toch zooveel mogelijk zocht te ontwijken.
Le Noir van zijn kant behandelde Her-
btrt met beleedigende grofheid, en nam
iedere gelegenheid waar den jongen man
te krenken en te beleedigen.
Na een rustig verloopen reis kwamen
de troepen van kolonel Le Noir in New
Orleans aan, waar nog een nieuwe afdee-
ling soldaten, die van St. Louis gekomen
waren, zich bij hen aansloot.
Toen Herbert den vc>.genden Jag de
nieuw aangekomen troepen ging inspec-
teeren, viel zijn oog plotseling op een
jonge man, die hem zoo bekend voorkvvam,
dat hij direct op hem toefrad en hem op-
mirkzaam bekeek: plotseling cntsnapte hem
een uilroep van verwondering.
Guide Rocke, de verloofde van Klara
Day, de zoon der vrouw, die Herbert,
naden dood zijmT moeder, als haar eigen
kind had aangenomen, stond vocr hem
Guido, ben je het werkelijk? Vrienci,
spreek, hoe kom je bij de soldaten?
Guido glimlachte even.
't Is mijn noodlot, sprak hij bitter.
Ja, Herbert, het zal je verwonderen,
mij hier te zien. Je vriend, die steeds zulke
eergierige plannen had, ge zie, hem voor
u, als recruut, te midden van menschen,
witr samenleving mij reeds met afschuw
vcrvult. Maar het leven is een harde leer-
school, waarin de leermeester niet vraagt,
of ons dit of dat bevalt. Mij is het; togen-
geloopen. Met hooge vtrAachtingen ging
ik naar het Weston. Ik heb een schitterend
examen gemaakt en geen hinderpa:er;
stonden mijn praktijk in den weg. Maar
ach, ik had niet verwacht, zoo wein:g
salairis te ontvangen. I,k kreeg vriend.a
genoeg, doch vixder bleef het bij wenschen.
Het gevolg was, dat ik stork achtoruil
ging, dit alles stemde mij tot misnoegd-
heid en moedeloosheid. Daarbij kwam, dat
ik in al dien tijd n:ets van Klara hoorde,
wie weet of niet een woord van liaar mij
misschien nog oruggehouden had, doch
dagelijks werden mijn zorger grooter, mijn
schulden stegen.
De schuldeischers waren onverbid-
delijk: ja 't is zeker de oude geschiedenis.
Neen, zoo is het dezen keer niet,
mijn schuldeischers waren mijn oude hos-
pita en de waschvxouw, beide arme wedu-
wen, die mij nooit gedrejgd hebben, hoe-
wel zijzelf het geld zeer noodig hadden.
NSCHE COURANT
i
(Wordt vervolgd).