m AL6EMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN. No. 7451 Vrijdag 11 Mei 1923 63e Jaargaug. Het geheimzinnige Waudhi is BINNENLAND. BUITENLAND. TW DEJEJX>EIBXj^-X) EEN N1EUWE INDISCHE LEEN1NG. Maximum f 400.000.000. Rentetype naar omstandigheden. De Regeering stelt wederoni voor een j geldleening ten laste van Ned.-Indie aan te gaan, thans van ten hoagste 400 millioen. In ue trumorie van toelichting van het des- betreifende wetsontwerp wordt opgemevkt, dat ook na de vorige leening de vlottende schuld van Ncd.-Indie, welke voor verre- weg het grootste gedeelte nier te lande is geplaatst, nog" steeds van zoodanigen orn- vang is, dat verdere consolideering, niet het minst in het belang van de gaafheid van het nationale ruilmiddel, noodzakehjk is. Ten tijde van de samenstelling van de In- dische begrooting voor 1923 werd een vlot tende schuld einde 1923 becijferd van rond 600 millioen, waarbij buiten rekening was gelaten, het aan muntpapier op dai tijdstip uitstaand bedrag. Dank zij een gunstigen samen'.oop van omstandigheden, zal die som van 600 mil lioen naar verwachting tot rond 317 mil lioen worden teruggebracht, wanneer de uitkomsten van dit jaar de door de begroo ting gestelde perken niet overschrijden. Dat de in het onderhavig wetsontwerp genoemde leeningssom van 400 millioen het becijferd tekort op het einde van dit jaar met rond 85 millioen te boven gaal, is een gevolg van de omstandigheid, dat bij de vaststelling van het leeningsbedrag bereids rekening is gehouden, met het voor 1921 te verwachten tekort, dat naar voorloopige berichten uit Indie, voor den geheelen dienst wel niet beneden 85 millioen zal blijven. De Minister van Kolonien heeft gemeend, dit tekort al aanstonds in de voordracht te mogen begrijpen. Hij vertrouwt, dat na vol- ledige uitgifte van de onderwerpelijke 400 millioen ook voor Indie het tijdperk van de snel op elkaar volgende zeer groote leenin- gen als afgesloten zal kunnen worden be- schouwd. Het spreekt overigens van zelf, dat ter voorkoming van overtollige ruimte van kas met daaraan gepaard renteverlies van de gevraagde machtiging slechts in zoover gebrujk zal worden gemaakt, als strikt vereisrht is, voor de fundeering van vlot tende schuld. Het ligt in de bedoeling om van de te verkrijgen machtiging een zoodanige ge- bruik te maken, dat naar gelang van de omstandigheden hetzij in Nederland en Ned.-Indie, hetzij in het buitenland, dan wel in beide, successievelijk tot piaatsing van gedeelten van het geheele bedrag wordt overgegaan. De voordracht bepaalt zich tot eenige algemeene richtlijnen, waarbinnen de Mi nister de noodzakelijk geachte vrijheid van beweging zal hebben, om zich aan de vaak snel wisselende omstandigheden op de beleggingsmarkt te kunnen aanpassen. Zoo ontbreekt een voorschrift inzake de maximumrente, van welke bepaling steeds het nadeel is te duchten, dat men dat ma ximum gaat aanmerken als het percentage, dat inderdaad te verwachten is. Voorts is rekening gehouden met de mo- gelijkheid van uitgifte van schuldbewijzen in een vreemde munteenheid. De schuld, welke krachtens deze wet wordt gevestigd, zal worden gedelgd bin- nen een termijn van ten hoogste 40 jaren. De DE TOESTAND. noca, die de Engelsche regeerin naar Moskou gezonden heeft, laat de So" jet-Russische regeering tien dagen tijd om aan vcrschillende eischen van Londen ie voldoen, schrijft de N. R. Crt. Zoo niet, dan zal Engeland stappen doen om een einde te maken aan de handelsovereen- komst tusschen de twee landen, die het twee jaar geteden onder het eerste-ministler- schap van Lloyd George heeft gesloten. Lloyd George was daarbij van de gezonde gedachte uitgegaan, dat men ook met kan- nibalen handel pleegc te drijven zonder daarom i n hen goede vrienden te zien of hun getruiken ce bewonderen. Hij wilde iets positiefs doen ;n de richting van het htrstel van het ontwrichte Rusland, waar- mee Engeland vmeger zulk een ievendi gen ruilhandel had gedreven. Uit Rusland vcrwachtte hij vooral koren uit de r.jke voorraadschuren. Dat koren uit de bulging ccrn bins" heeft intusschen lang op zich laten wachten, en nu dit artakel words uitgevotrJ gaan de leege spoorwagens van de kust torng metander koren uit Ame- rika voor de Russische hongertijders, Cur- zon vcrklaart in zijn nota, dai de handels- owreenkornst met Engeland bijgedragen heeft tot de welvaartl en de steviging van den Russischen staat. Dit is wat veel ge- zegd, wane het is een openbaar geheim, dai de meeste handel uit Engeland en an- dtre landen met Rusland door andere ka- nalen gaat dan door de offitieele, die de handelsovtreenkomst geopend heeft. Het belang ervan was voor de twee landen meer, dat er een officieuze band door tot stand is gekomen, ondanks het fejt, dat de Engelsche regeering was blijven weige- ren de Sowjet-Russische regeering, de jure dus rechtens, te erkennen. Deze officieuze betrekking is bijvoorbeeid zeer nutt;g ge- weest, om elkaar af en toe de vvaarheid ie zeggen. De voornaamste grief, die Enge land tegen Sowjet-RuslanO heeft, behalve het uitotijven van schadevergoetling voor mishandelde en zelfs vermoorde Britsche ondirdanen, geweidenarijen .egen bntscne ireilers en onhebbclijke antwoorden op En gelsche vertoogen tegen de godsdienstver- volgingen, is aat Sowjet-Rusland de ant'- Britsche propaganda in Azie voortzet, ter- wijl het zich in den aanhef van de handels- oVtreenkomst plechtig verbonden had, haar te staken. De grief is niet nieuw, Curzon heeft er als minister van buitenlandsche zaken meer- maien het ondirwerp voor protest,iota's van gemaakt, op weike de Sowjet-macht- hebbers dan ontwijkena ot ontkennwid heb ben geamwoord. De kern van de kwestie is, zooals wij al meer gezegd heoben, deze. De Sowjet-regeering wenat voor, niet vt raritwoorUenjk te zijn voor wat het be- stuur dcr derde internationale tieMoskou aan propagandistisch werk verric'nt en zij virschuirt Zich gestadig achter haar, hov- wet iedtreen weet dat de verhouding tus schen beide ongeveer dezelfae is als tus schen iemands vleeselijke lichaam en zijn „asjale" lichaam, waarvan velen aanne- men, dat het hanaelingen buiten het hulsel kan verrichten, waaraan dit laatste nitli deelneemi. Zoo 'kon men nadat Lloyu Geor ge de handelsovereenkomst met Krassin had beklonken en zijn onbevooroordeeid heid h ad getoond door te doen wat dc ul tra-conservatieven hadden bestempeid als „moordenaars de hand drukken", zijn wel- gelijkende, meer dan levensgroote carica- tuur voor het Kreml. zien staan, toen dc dtrde internationale te Moskou een con- gres hield. Aan lankmoedigheid heeft het den En gelschen staatslieden niet ontbroken. Zij hebben menige nota, die heelemaal met in de gebruikelijke diplomatieke taal en vormen was gesteld, gesiikt en toch hun geduld bewaard. Maar ais de Sowjet-agen- cen in Azie tegen het Bsr.tische gezag oiij- ven woelen, zal het dempen van opstan- den en het vocren van grensooriogjes toch heel wat duurder komen, dan wat de han- delsovtreehkoms aan materieel voordeel oplevert. Anders zou Engeland misschien nog wel wat geduki willen hebben met de slechte in a nit rem van de bolsjewiki en veie van hun kleine'* speldeprikken, daar hun regeering ten slotte nog niet de jure er- kend is. Nu zij editor de hoofdvoorwaarde voor de overeenkomst gestadig ais een „vodje papitr" behandeien en het bovendien mo- gelijk blijkt vobr Engelsche kooplui om Ouicen de heele overeenkomst om met het Russische volk nandei ce varijven, is het niet meer dan natuurlijk, dat Engeland er ten slotte den rui van geeft. Niet alleen toch moet Engt and in Azie het gezag van de Sow jet-propaganda onder mlandsche volken betalen, tie regeering heeft ook met leede oogen moeten aanzien, hoe Moskou met groote soiymen de communistischo partij in Engelaiid steunt en de Russische handelsdelegatie als instrument voor de propaganda .van de derde Internationale gebruikt. Geeft Sowjet-Rusland niet vol- ledig toe, dan zal er een eind komen aan den halfslachtigen toestand, dat een re geering, welke men niet behoorlijk ge- noeg acht om liaar de jure te erkennen, de tacto erkend wordt en daardoor gele- genheid krijgt, haar onbehoorlijkheid te toonen. BELGle. De staking. De Schelde, het Antwerpsche ochtend- blad, schreef vanochtend over de staking o. a. Deze aktie is nu reeds voor onze haven zeer bedenkelijk. Op de kaaien en aan de dokken liggen de afdaken reeds opgepropt van koop- waren, die verzonden moeten worden. De Bristolbooten Sapplu en Aschton, hebben Maandagavond onze haven verlaten met de lading waarmede zij gekomen zijn. De scheepvaartlijnen kunnen geen wagons bekomen om hun koopwaren op te laden en te verzenden. Door de staking ligt het gansche hout- vcivoer voor d; verwoeste gewesten stil. Hieruit zal kortelings een nieuwe gedwon- gen staking voortspruiten. De hangars zijn totaal belemmerd door de menigvuldige opgestapelde koopwaren. Het stopzetten van het goederenvervoer heeft het laden ua schepen zeer vertraagd. Het gevolg der staking zal zich langen tijd doen gevoelen door het gebrek aan wa gons. Vele goederen die langs Antwerpen in transit werden verzonden, zullen langs andere havens vertrekken. De schepen die niet bijtijds gelost wor den, zullen eveneens naar vreemde havens vertrekken. Een groot gedeelte koopwaren, die naar het binnenland moeten verzonden worden, zijn in lichters geladen, doch de meeste zijn reeds volgeladen. De Peuple meldt, dat er veel kans is, dat de staking op de spoorwegen spoedig naar Walenland zal overslaan. Vooral in het Luikerland heerscht groote beroering en het is waarschijnlijk, dat Ans, waar de gemoe- deren zeer opgewonden zijn, de eerste stoot zal geven. Volgens hetzelfde blad kon men vandaag al de algemeene staking van het heele per- soneel in staatsdienst te Antwerpen ver wachten, d. w. z. van dat van de spoor wegen, de posterijen met bijbehoorende diensten en de douane. De tot dusver door ons ontvangen telegrammen maken hiervan echter nog geen melding. Maandag, zoo meldt het Laatste Nieuws, zijn de brievenbestellers van Namen, na hun eerste ochtendronde, in staking gegaan ais protest en uit solidariteitsgevoe! met de Antwerpsche stakers. Verzekerd werd dat het werk spoedig weer hervat zou worden. j Maandagavond hebben het personeel van j de centraie werkplaatsen te Namen en een j gedeelte van het personeel der depots van Namen en Ronet, om 4 u. 30 het werk neer- gelegd, om aan een straatbetooging dee! te nemen. La Flandre Liberale, het Gentsche blad, schrijft boven een artikeljover de staking: „ten bate van den heer Cuno". Het wijst op de gevaren, welke de staking voor de Antwerpsche haven met zich brengt en is er van overtuigd, dat Rotterdam en Ham burg met leede oogen Antwerpebs opbloei sinds den oorlog hebben gadegeslagen en nu een juichtkreet zullen aanheffen. Intus schen steunt het blad de regeering, het hoopt, dat zij geen krimp zal geven en eens voor al een einde zal maken aan de telken jare weerkeerende onrust in de kringen van het staatspersoneel. Met eerbiediging van het recht van vereeniging eischt het blad ten slotte maatregelen, waarbij stakingen bij de openbare diensten worden verboden en strenge straffen gesteld op overtreding van dat verbod. Een nieuw pleidooi voor amnestie. De vrijspraak van Houba, den Waalschen activist, door de jury te Luik, geeft A. Hans aanleiding in Het Laatste Nieuws een nieuw pleidooi voor amnestie te houden. Hans schrijft o.a.: Veel Vlamingen, die niet gevlucht waren, die dadelijk voor het krijgsgerecht of de jury verschenen en zeker heel wat minder gedaan hebben dan Houba, werden tot 5 jaar, 10 jaar en meer gevangenisstraf ver- oordeeld met nog allerlei bijstraffen ais vervallenverklaring van titels, berooving van rechten, enz. Houba werd vr.jgespro- ken. Wij zouden hier kunnen wijzen op het scherp standenverschil in Vlaanderen (juist door scheiding van taal), wat zich in den geestestoestand van een jury kan open- baren en hetgeen in Wallonie zoo uitkomt. Maar liever gelooven we, dat er een ge- zondere geest in het land is gekomen, een zuiverder mentaliteit. We zijn verre van den oorlogsroes, die na den wapenstil- stand woedde. Doch recht is recht! En het recht zelf duiidt een miudel aan om overdrijvingen van een zekere bijzondere en uitzonderlijke pe- riode goed te maken. Dat middel is „am- nestie". Zeker men heeft de meeste Vlamingen uit de gevangenis laten gaan.. maar voor- waardelijk. En op hen bliift het vonnis wegen met al zijn gevolgen. De vrijspraak van den heer Houba komt wel op tijd, als een duidelijke aanwijzing, dat men de kwes tie der amnestie niet langer mag verdagen. Die gedachte uit zich trouwens op volks- vergaderingen, in de pers, in gemeente- raden, onlangs nog in de Kamer. Velen lijden vreeselijk onder het over hen gestreken vonnis, onder afdanking, ontslag, achteruitzetting, enz., al zitten ze niet meer in een cel. De jury van Luik heef o.i. de amnestie- zaak geheel op den voorgrond gebracht. HET VONNIS IN HET PROCES KRUPP C. S. Nadat de auditeur militair in het proces tegen Krupp von Bohlen en de diiecteuren van de Krupp-fabrieken zijn requisitoir had gehouden, waarin hij schuldigverkla- ring van alle beklaagden eischte wegens verantwoordelijkheid voor het gebeurde met de Fransche soldaten in de autogarage te Essen, (verstoring der openbare orde) en wegens samenspanning tegen de bezettende overheden, pleitten de advocaten Wolff en Moriand onschuldig. De krijgsraad trok zich terug en overleg- de twee uren. Tegen zes uur Dinsdagavond werd het vonnis uitgesproken. Het luidt als volgt: Krupp von Bohlen wordt veroordeeld tot 15 jaar gevangenisstraf en 100 miilioen mark boete; directeur Bruhn tot 10 jaar gevangenisstraf en 100 millioen mark boe te; directeur Hartwig tot 15 jaar gevange nisstraf en 100 millioen mark boete; direc teur Oesterlen tot 15 jaar gevangenisstraf en 100 millioen mark boete; directeur Schaffer tot 20 jaar gevangenisstraf en 100 millioen mark boete; directeur Baur tot 20 jaar gevangenisstraf en 100 millioen mark boete; direct. Schrappler bij verstek tot 20 jaar gevangenisstraf en 100 millioen mark boete; directeur Cuntz bij verstek tot 20 jaar gevangenisstraf en 100 millioen mark boete; directeur Gross bij verstek tot 10 jaar gevangenisstraf en 50 millioen mark boete; het lid van den arbeidsraad Miiller tot zes maanden gevangenisstraf. Van de 23 schuldvragen werden er 21 bevestigend beantwoord. De veroordeeling geschiedde bij alle be klaagden met algemeene stemmen, met uit- zondering van Krupp en directeur Bruhn, die met drie tegen twee stemmen werden veroordeeld. Miiller werd van de beschuldiging inzake samenspanning met drie tegen twee stem- men vrijgesproken en wegens verstoring der openbare orde tot 6 maanden gevan genisstraf veroordeeld. Het publiek hoorde de uitspraak onder doodsche stilte aan. De drie arbeiders, die een motorrijwiel hadden ontvreemd, werden ieder tot twee maanden gevangenisstraf veroordeeld. De veroordeelden werden onrniddelliik naar de gevangenis overgebracht. Onmiddellijk nadat de verdedigers kennis hadden gekregen van het vonnis, is besloten herziening aan te vragen. Deze revisie- aanvraag zal waarschijnlijk 18 Mei dienen voor den krijgsraad te Dusseldorp. Niet alleen in Duitschland zal men eenigs- zins ,,verwonderd" zijn, niet over het feit, dat de directeuren van Krupp zijn veroor deeld (de juridische wegen der krijgsraden zijn dikwijls ondoorgrondelijk, Frankrijk heeft dat herhaaldelijk zelf ondervonden: men denke aan de Dreyfus-zaakl), maar vooral over de strafmaat, die wel zeer on- evenredig schijnt, met wat er van de ten- lasteleggingen bij de getuigenverklaringen is overgebleven. In ieder geval lijkt, deze uitspraak, indien zij te Dusseldorp beves- tigd mocht worden, niet geschikt, cm een einde te maken aan het lijdelijk verzet aan de Roer. De verontwaardiging is er al da delijk na de openbaarmaking van het von nis bedenkelijk gestegen. Rijkspresident Ebert heeft aan de direc- tie en den arbeidsraad van de Krupp-fa brieken nog Dinsdagavond een telegram gezonden, waarin hij zijn verontwaardiging uitspreekt over het vonnis en het een der meest ontstellende voorbeelden neemt van brutale verkrachting van het recht. Is het niet verschrikkelijk? vraagt de Midd. Crt. Waarlijk toen we gisteren de eischen lazen, we hadden niet kunnen denken, dat die in vonnissen omgezet zou den worden. Zou men werkelijk het aan- durven, om personen, die met de feiten Zaterdag voor Paschen niets uitstaande hebben gehad, zoo aan te pakken? Men herinnere zich even de zaak: hoe er een Duitsche zoowel als een Fransche le- zing van het geval werd gegeven. Wij zoch- ten en vonden de lezing van een neutraal toeschouwer van wien tevens de grootst mogelijke objectiviteit kon worden ver- wacht. En hem scheen het toe, dat de Fran- schen, een 10 a 12 in aantal beangst waren geworden door de groote menschenmassa's en er doodeenvoudig maar op in hebben geschoten, toen naar hun zin niet gauw ge- noeg ruim baan werd gemaakt. De Franschen zetten nu het geval op zijn kop, en hebben Krupp en directeuren ver- FEUtLLETOH. 29) Een schaterlach was het antwoord v.. Mac Donald. Lach niet, voer de kolonel toornig uit. Zeg mij liever, wat gij tot nu toe gedaan hebt. Ik heb nog weinig gevolgen daarvan gezien. Wat ik gedaan heb? Mijn eigen le- ven en dit van mijn lieden op het spel gezet, om haar te krijgen, Maar het was alles te vergeefs, zij is ons te slim af ge- weest, telkens en telkens is zij mij ont- glipt. Zij is slim, daar hebt ge gclijk in. Zij is verbazend slim. Wij moeten ons best doen, anders komen wij er niet. Ja mes Warfield weet zonder twijfel, wie zij is, hij kent haar afkomst en haar geschie- denis en zal alle mogelijke en onmogelijke moejte doen, om rechtsgeldige bewijzen in handen te krijgen. Indien het zoover komt, dan zijn wij beiden verloren. Alles staat op het spel. Daarom, het meisje moet verdwijnen en wel zoo spoedig mogelij'k1, binnen eenige dagen, binnen eetiige uren als het kan. Kalm aan, sir. Hij die het meest belang had bij den dood van Eugene Le Noir was op verren afstand, toen de daad geschiedde. Diezelfde voorzichtigheid zul- len wij hier ook in acht nemen. Zoodac zij weer t ens ontsnapt en dan voorgoed misschien? Neen, ik heb mijn plan uitgedacht en opgemaakt, gij moet het! ten uitvocr brengen. Hij fluistirde Mac Donald eenige woor- den in het cor. Het gelaat van den bandiet verried be- wondiring. Een prachtig plan, kolonel. Ik maak u mijn complimem daarvoor, zeide hij giini- lachend. Goed. Ik beloof he, u voordat gij uit Mexico ttrugkomt, is Kapitoia uif den weg geruimd. Zij, die het slachtoffer scheen te zullen worden van de booze plannen van twee scliurken, had intusschen niet het gering- ste vermocden, dat men het op haar had gemunt. De dagen gingen op Hurricane Hall rustig voorbij. Kolonel Le Noir be- vond zich aan het hoofd van zijn regi ment in Mexico. Ook Herbert was naar Mexico vcr:rokken en had tot zijn grooton schrik bemerkt, dat het regiment, waarbij hij eerste luitenani was, onder het opper- bevel van niemand anders stond dan van kolonel Lc Noir, den man, met wien hij op zoo hoogst eigenaardige wijze was sa- mengeweest in het woud kerkje. Kapitoia had over zijn vertrek eenige dagen ge- ireurd, maar daarna was haar gewone op- giruimdheid weer meester over haar ge- moed geworden. Zij reed elken dag uit, doolde te paard door de romantische om- geving van Hurricane Hall; Wool bege- leidde haar niet altijd meer, omdat kolo nel Le Noir, zooals majoor Warfield wist, toch in Mexico vertoefde. De majoor meen- de, dat er onder die omstandigheden geen gevaar meer voor zijn pupil dreigde, hij had geen vtrmoeden dat een handlanger van den kolonel dag aan dag op een gele- genheid loerde om Kapitoia te overvalljen. Op zekcren dag dat Kapitoia weer uitge- reden was, ontmoette zij Francis Le Noir, den zoon van den kolonel. Hij hield zijn paard in, begroette haar en wilde een ge- sprek met haar beginnen; hij was zeer be- leefd en voorkomend, maar er sprak een ailesbehalve welwillende uiL.rukking uit zijn oogen en hij wierp verdachte blik- ken links en rechts. Kapitoia liet hem niet veel woorden zeggen. Spaar alle moeite, sir, viel- zij hem :n de ,rede. Ik wensch van u niets te hooren Met menschen, die iaag genoeg staan om met geweld een jong meisje van hatr ver mogen te btrooven, verkies ik geen kennis te onderhouden. En daaxmede reed zij hem voorbij, hem met minachtenden blik aanziende. Francis knarsetandde. Wacht, mompelde hij, wij zullen zLn, wie het laatst lacht, lachtf het best. En hij nam het besluit zich bloedig op haar te wreken. Mac Donald lotrde imusschen elken dag en spoedig zou de gelegenheid zich vocr- doen zijn plan uit te voeren. iHet jaar liep ten einde. Zooals gewoon- lijk, had majoor Warfield op een der laat ste dagen van het jaar, aan al zijn negers een vrijen dag gegeven. Mac Donald wist dit en had zijn maatregelen genomen. Op den avond van den dag, dat de ne gers vrij waren en het huis zoo goed als onbewaakt was, had hij urcnlang buiten gewacht en zijn geduld werd beloond. Een der ramen Van een kamer op den bega- nen grond was niet geheel gesloten, 't kostte hem heel weinig moeite het to ope- nen en aldus in het huis te komen. Terwijl majoor Warfield met Kapitoia en mrs. Kon- diment in de huiskamer aan 'den haard zaten, sloop hij onhoorbaar naar boven naar de kamer van Kapitoia, de ligging waar van hem door de drie leden zijner bende die daar eens tevergeefs hadden op wacht gelegen, was duideiijk gemaakt. Op haar kamer aangekomen verborg hij zich achtcr de dikke gordijnen der ven- sttrs; wachtte kalrrt't oogenblik af, dat' het meisje naar boven zou komen. Het was reeds elf uur, toen Kapitoia, die met haar voogd een partijtje schaak had gespeeld, naar haar kamer ging. Zij kwam binnen en zette de kaars op tafel neer. Het eerste, wat zij zag, was een tafel- tje met eenige ververschingen dat er van 's middags nog stond en dat mrs Kondiinent vergeten had, weg te nemen. Daar zij de ververschingen niet gaarne gedurende den nacht in haar slaapkamer hield, nam zij het tafeltje op en wilde het buiten op de gang zetten. Terwiji zij zich bukte, om het op te ne men, ritselde plotseling een gordijn. Kapi toia keerde zich, het tafeltje in de handen, om en stond tot haar onuitsprekelijken schrik tegenover haar doodsvijand Mac Donald. XXV. Onverwacht wederzien! Htrbert Greyson's vrees bij het regiment van den schurkachtigen kolonel Le Noir ingedeeld te worden, was niet zonder grc-nd geweest. Zijn grootste vijand op aarde was inderdaad zijn kolonel, dien hij steeds gehoorzamen moest, maar dien hij toch zooveel mogelijk zocht te ontwijken. Le Noir van zijn kant behandelde Her- btrt met beleedigende grofheid, en nam iedere gelegenheid waar den jongen man te krenken en te beleedigen. Na een rustig verloopen reis kwamen de troepen van kolonel Le Noir in New Orleans aan, waar nog een nieuwe afdee- ling soldaten, die van St. Louis gekomen waren, zich bij hen aansloot. Toen Herbert den vc>.genden Jag de nieuw aangekomen troepen ging inspec- teeren, viel zijn oog plotseling op een jonge man, die hem zoo bekend voorkvvam, dat hij direct op hem toefrad en hem op- mirkzaam bekeek: plotseling cntsnapte hem een uilroep van verwondering. Guide Rocke, de verloofde van Klara Day, de zoon der vrouw, die Herbert, naden dood zijmT moeder, als haar eigen kind had aangenomen, stond vocr hem Guido, ben je het werkelijk? Vrienci, spreek, hoe kom je bij de soldaten? Guido glimlachte even. 't Is mijn noodlot, sprak hij bitter. Ja, Herbert, het zal je verwonderen, mij hier te zien. Je vriend, die steeds zulke eergierige plannen had, ge zie, hem voor u, als recruut, te midden van menschen, witr samenleving mij reeds met afschuw vcrvult. Maar het leven is een harde leer- school, waarin de leermeester niet vraagt, of ons dit of dat bevalt. Mij is het; togen- geloopen. Met hooge vtrAachtingen ging ik naar het Weston. Ik heb een schitterend examen gemaakt en geen hinderpa:er; stonden mijn praktijk in den weg. Maar ach, ik had niet verwacht, zoo wein:g salairis te ontvangen. I,k kreeg vriend.a genoeg, doch vixder bleef het bij wenschen. Het gevolg was, dat ik stork achtoruil ging, dit alles stemde mij tot misnoegd- heid en moedeloosheid. Daarbij kwam, dat ik in al dien tijd n:ets van Klara hoorde, wie weet of niet een woord van liaar mij misschien nog oruggehouden had, doch dagelijks werden mijn zorger grooter, mijn schulden stegen. De schuldeischers waren onverbid- delijk: ja 't is zeker de oude geschiedenis. Neen, zoo is het dezen keer niet, mijn schuldeischers waren mijn oude hos- pita en de waschvxouw, beide arme wedu- wen, die mij nooit gedrejgd hebben, hoe- wel zijzelf het geld zeer noodig hadden. NSCHE COURANT i (Wordt vervolgd).

Krantenbank Zeeland

Ter Neuzensche Courant / Neuzensche Courant / (Algemeen) nieuws en advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen | 1923 | | pagina 5