ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
No. 7378.
Vrijdag 17 November 1922.
70e Jaargang.
""TioTLliTor"
BIT K00SL0TTIQ &3S31M.
B U I T E N L a"N D.
6EMEHBDE BEBICHTEN.
T"WSEII3E1 BLAD.
BELOIE.
Na 4 jaren heeft nu ook Belgie zijn on
bekenden soldaat begraven. Fe Brussel
woeien de vlaggen lialfstok. Een onlzag-
lijke menigte was geschaard achter de
rijen, 'govormd door de schoolkinderen
en de oud-strijders.
Het lichaam van den onbekenden sol
daat kwam uit 'Brugge in het Noorder-
station aan. De koning, de kroonprins)
militaire -en dvieie autoritejleii gdigen in
den stoet tiaar de Koningsstraat, waar het
monument ter herinnering van de onaf-
hankelijkheid is opgericht. Daar had de
bijzetting plaats, in tegenwoordigheia van
de koninklijke familie, diplomaten, minis
ters, bu.tenlandsche vertegenwoordigingen,
enz., in een grafkelder, die door twee bron-
zen ieeuwen bewaakt wordt. De plechtig-
heid werd door een kanonschot aangekon-
digd. Oedurende een minuut stond alles
stiT.
De koning sprak een korte rede uit,
waarin hij hulde bracht aan den onbeken
den soldaat, en Belgie's dankbaarheid uit-
sprak voor alien, die gesneuveld waren.
Generaal Degoutte heeft namens de
Fransche regeering het oorlogskruis op de
vlag, die de kist bedekte, gespeld. Het-
zelfde deed generaal Pecori namens Ita
lic, generaal Allen namens Amerika.
Na het defile werden er kransen neer-
gelegd. Alle kerkklokken luiden.
Tot laat in den avond brachten menschen
bloemen op het graf van den onbekenden
soldaat, dat onder bloemen en kransen
werd bedolven.
Op het graf zaf een kleine bronzen plaat
woorden aangehecht met een opschrift in
de twee talen: „Hier rust een Onbekend
Soldaat, gesneuveld voor het Vaderland,
1914—1918".
HET BANDIETEN-WEZEN IN CHINA.
Bandieten, ten getale van "tienduizend,
maken het geheele Kiosjandistrikt onveilig.
Missionnarissen worden opgelicht en als
gijzelaars medegevoerd. Uit jentsjing zijn
aanmerkelijke troepenversterkingen gezon-
den.
ENGELAND.
Het bericht van de vergiftiging van gene
raal sir William Horwood, den hoofdcom-
missaris van politie te Londen, veroor-
zaakte veei sensatie. Scotland Yard is
uiterst gesloten, maar volgens de „Daily
Mail" is het vergif, of arsenicum, of strych-
nime, in chocolade-bonbons per post aan
Horwood toegezonden. De overgebleven
chocolade is door deskundigen onderzocht.
Horwood ontving1 in den Iaatsten tijd
vele dreigbrieven, waarop uitgebreide rnaat
regelen voor zijn bescherming genomen
waren, waardoor het raadsel nog grooter
wordt hoe de boosdoeners hun plannen
konden uitvoeren. Onoontroleerbare be-
richten gewagen van bolsjewieksche be-
drijvigheid, maar het eenige vaststaande
feit in de aangelegenheid is, dat een secre-
taris Horwood in zijn particuliere kamer
in Scotland Yard Donderdagavond ont-
dekte in 'n toestand van ineenstorting. Hij
dacht dat hij lijdende was aan een hart-
aandoening, maar dokters constateerden
vergiftiging van ernstigen aard.
De idoos bonbons aan Horwood's adres
was voorzien van een half geschreven,
half gedrukt adres met een bijgevoegd
briefje „eet smakelijk", get. „Molly".
Eenige dagen daarvoor had de onder-
hoofdcommissaris eveneens zulk een doos
bonbons ontvangen, doch ze wijselijk laten
staan. Generaal Horwood at er twee op,
en werd bijna onmiddellijk daarna ernsti j
ongesteld.
De dageraad was nauwelijks aangebro-
ken of Romain maakte zich gereed tot
de reis. Hij had haast zich van. de pijn-
lifke taak te kwijten en verlangde naar
het einde van het onaangename corvee,
dat hij ging ondernemen.
Voordat hij zich naar den trein begaf,
wilde hij een blik werpen op zijn dia-
mantenproces in zijn laboratorium. Hij
had het procede verscheidene dagen aan
de helsche temperatuur van drieduizend
graden blootgesteld en was nu het omhul-
sel, waarin het mengsel gedaan was, aan
het afkoelen gegaan. Als hij zich niet had
bedrogen in de verhoudingen, dan moest
er weer een schoone diamant te voorschijn
komen.
Een blik op de pendule echter zeide hem
dat hij geen tijd had naar het, laborato
rium te gaan, wilde hij niet te laat aan
den trein komen. Daarom bepaalde hij er
zich toe een paar regefs aan zijn vrouw
te richten, waarin hij haar een afscheids-
groet zond en de verzekering gaf in ieder
geval voor het diner terug te zullen zijn.
De diamantzoeker deed het briefje in
een convert en begaf zich naar de kamer
van Lenore met het voornemen het onder
de deur door te schuiven. Even aarzelde
hij het te doen, want zijn verlangen was
groot, om zijn vrouw alles te bekennen.
Toen dacht hij aan de woorden van
zijn vriend en hij bepaalde zich tot zijn
eerste plan.
Arme Romain, wat zou hij het later be-
EEN VADER DIE ZIJN ZOONTJE TOT
DIEFSTAL AANZET.
Het kwam den Iaatsten tijd herhaalde-
lijk voor, dat het Utrechtsche politierapport
melding maakte van gevallen van diefstal
uit bodewagens. Meestal verdwenen er
doozen met chocolade, met suikergoed,
en andere snoeperijen, niet terwijl de w-
gens op hun standplaats stonden, maar ge-
durende den rit. Tot nog toe mocht de po
litie er niet in slagen, om de daders van
deze diefstallen te vinden, Hie hun bedrijf
met groote brutaliteit, schier elken dag
weer voortzetten.
Zaterdag echter is dat mysterie plotse-
ling opgelost. Een onzer stadgenooten, al-
dus vertelt het „Utrechtsche Dgbld.", die
verbonden is aan den Woogdijraad, was
dien ochtend op bezoek bij een gezin op
het Prinsenhofje (Nieuwe Gracht, Utrecht).
Daar trok het zijn aandacht, dat de kinde-
ren doorloopend chocolade en bonbons
zaten te eten, iets, wat hem tamelijk on-
verklaarbaar voorkwam. Hij waarschuwde
daarom de politie, en een rechercheur
ging op onderzoek uit. Deze ontdekte in
het bewuste huis een groot aantal kistsen en
doozen, deels ledig, en deels gevuld met
allerlei snoeperijen.
DRAMA TE ROTTERDAM.
De laatste dagen werd de 26-jarige juf-
frouw A. E. Verschoorv. Oord te Rotter
dam, door den 26-jarigen j. Kloen uit de
Tweede Diergaardestraat, die wist, da' haar
man uitstedig is, herhaaldelijk op straat
aangesproken en lastig gevallen.
Maandagmorgen begaf zij zich uit angst,
dat deze man het haar weer lastig zou
maken, reeds vroeg naar de woning van
haar moeder in de Commanderijstraat. On-
gemerkt wist hij haar echter te volgen en de
woning binnen te dringen. Daar loste hij
plotseling een schot op juff. V., dat haar in
de linkerzijde trof en aan den rechterkant
het lichaam weer verliet. Een tweede schot
trof Tiaar in de rechterborst. Doodelijk ge-
wond zakte zij ineen. Dit scheen Kloen ech
ter nog niet voldoende, want hij richtte zich
daarna tot de beide broeders van het slacht-
offer, die zich eveneens in het vertrek be-
vonden en lijdelijk hadden moeten aanzien,
dat hun zuster voor hun oogen werd neerge-
schoten. De 24-jarige H. v. Oord kreeg een
kogel in de linkerschouder, terwijl de an
dere broer, de 37-jarige Arie v. Oord door
een schot in het Iinkerbeen werd gewond.
Ten slotte sloeg Kloen de hand aan zich
zelf en schoot zich een kogel dwars door het
hoofd. Bewusteloos zakte hij in elkaar. De
buren, die op het schieten waren afgekomen,
waarschuwden onmiddellijk de politie en
den Geneeskundigen Dienst. Per auto van
dezen dienst zijn de vier ongelukkigen naar
het ziekenhuis aan den Bergweg vervoerd.
Vooral de toestand van mej. Verschoor en
die van den misdadiger is hoogst zorgelijk.
Begrijpelijkerwijze verwekte deze schiet-
partij in het zoo stille straatje groote con-
sternatie.
EEN ROOFCOMPLOT TE
's-GRAVENHAGE.
De directeur van den Motordienst v. V.
aan de Fijnjekade te 's-Gravenhage, heeft
aangifte gedaan van diefstal van een groote
zending sigaren van de terreinen der maat-
schappij.
Sinds langen tijd werden telkens uit zen-
dingen van en naar Den Haag winkelwaren
vermist. Het heette dan dat een kist be-
schadigd was of dat er goederen over boord
waren gevallen, wat ook werkelijk op mo-
torbooten wel voorkomt.
Omdat er echter steeds meer goederen
„overboord vielen", is de recherche met een
grondig onderzoek begonnen, voornamelijk
wel naar aanleiding van de vermissing van
de 7000 sigaren. Het resultaat daarvan was.
dat in de kajuit van den kapitein van een
der motorbooten den 51-jarigen J. A. C. uit
treuren, niet aan die ingeving zijns har-
ten gevolg te hebben gegeven.
Hij deed dus zooais zijn voornemen was
geweest en verwijderde zich met rassche
schreden, om niet te laat zijn doel te be-
reiken.
Toen hij het Groene Huis voorbijging,
herinncrldie hij zich hetgeen hij den vori-
gen avond met Alexandre had waarge-
nomen. Nu moest hij er om lachen en
riep uit:
Wat is men toch spoedig bang in
het duister. 't Is waar, de moedigste man
geraakt onder den indruk van het geheim-
zinnige donker.
Ronaain had ook bij dag een gevoel
van vrees niet kunnen onderdrukken, als
hij die Iange gestalte had gezien, die hem
van een der bovenarir.en door een spleet
van een gordijn gadesloeg en met een
uitdrukking van haat in de oogen nakeek.
Romain kon nog net den trein halen
en moest in het eerste het beste; rijtuig
springen. In zijn haast had hij zijn vest
niet geheef dichtgeknoopt en nu ging
door het schommelen van 't rijtuig zijn
horlogeketting los, zoodat zijn horloge op
den grond viel.
Op het tapijt van den eersten klas wa
gon brak't kostbare uurwerk niet en zelfs
het glas werd niet beschadigd, doch,
wonderlijk genoeg, viel op het kleed een
charivari, dat Uein eens Narjac nad ge
geven, toen ze samen nog op school gin-
gen, aan stukken.
Ais ik bijgeloovig was, zeide Ro
main, dan zou ik hierin een slecht voor-
teeken zien. Kom, laat ik £r niet meer
aan denken; als ik Narjac spreek, zal ik
het hem vertellien en dan moet hij mij
Amsterdam, 6 kistjesi sigaren werden ge-
vonden. Ook bij den dekknecht, den 16-
jarigen P. d. W. werden gestolen goederen
gevonden.
Bij huiszoekingen in de woning van den
kapitein aan de Bilderdijkstraat en in de
woonschuit van de moeder van den dek
knecht werden een massa winkelwaren ge
vonden.
Deze ontdekking leidde mede tot de aan-
houding van J. v. T., 'n 29-jarigen schipper
van een platte schuit, eveneens in dienst bij
genoemde firma. Deze v. T. leefde samen
met de moeder d. W. Ook bij hem werden
goederen van diefstal afkoipstig in beslag
venomen. En de 23-jarige dekknecht Th. d.
R.. die meestentijds op de schuit woonde,
moest toen ook gearresteerd worden, want
ook hij wordt verdacht te hebben meege-
daan aan het roofcomplot.
Ten laatste heeft de recherche aangehou-
den den 23-jarigen schipper A. L. te Leiden,
die ook verdacht wordt. Het vermoeden van
de recherche is, dat er nog diverse andere
schuldigen zijn, voornamelijk helers van de
gestolen waren, die ze hielpen aan den man
te brengen.
Hoewe! de 5 aangehoudenen aanvanke-
lijk ontkenden zijn zij tenslotte alien door
de mand gevallen.
Zii zullen ter besehikking van de Justitie
worden gesteld.
DE GEVOLGEN VAN TWIST.
Vrijdagmiddag hebbzn twee fandbou-
wers te Uddel bij het plaggenrijden twist
gekregen, waarbij de een den ander zoo
ernstig mishandelde, dat hij naar het zie
kenhuis te Apeldoorn moest worden ver
voerd. De man had een diepe schedel-
wonde. Zijn toestand is wanhopig.
De vermoedelijke dader ontkent schul-
dig te zijn.
OPGELICHT.
Volgens de Vossische Zeitung hebben
twee Amsterdammers te Berlijn een
Weensch koopman door middel van een
valsche cheque voor een bedrag van 600
millioen kronen opgelicht.
BRU1LOFTSGASTEN IN EEN SLOOT.
Een groote auto, waarin personen voor
een trouwplechtigheid gezeten waren, is te
Hoofddorp door een defect aan de stuur-
inrichting in een sloot geraakt. Van de in-
zittenden werden er 10 verwond; een vrouw
brak een pols. Bruid en bruigom kregen
geen letsel, en de trouwerij kon doorgaan.
PRIJSDaLING.
Een villa in het Bloemendaalsche park te
Bloemendaal, waarvoor in den zomer van
1921 tevergeefs 40.000 werd geboden,
bracht thans in veiling niet meer op dan
f 13.675.
GASVERSTIKK1NG.
Toen Zaterdagmorgen de bakker en de
melkboer na herhaald bellen ten huize van
den timmerman S. Top, in de Gerrit van
der Lindestraat 76 te Rotterdam geen ge-
hoor kregen, maakten de buren zich onge-
rust en vermoedden, dat de vrouw met haar
beide kinderen een ongeluk zou zijn over-
komen. Onder toezicht van de politie werd
de deur geopend en dadelijk werd een sterke
gaslucht geroken. In de slaapkamer vona
men zoowel de moeder als de twee kinderen
nog te bed. Een spoedig ter plaatse zijnd
geneesheer kon slechts van de beide kin
deren den dood constateeren. De genees-
kundige dienst trachtte nog de levensgees-
ten van de 27-jarige moeder op te wekken,
doch deze poging was tevergeefs. Ook hier
waren de levensgeesten reeds geweken. De
gaskraan in de woonkamer schijnt den ge-
heelen nacht te hebben opengestaan.
STEUN EN LOON.
De Zager H. K. heeft sedert januari van
dat jaar tot heden 11 gld. per week s;teun
van het burg, armbestuur te Rotterdam
ontvangen. In J^ili trad hij in diensti bij
L. D. J. W., die een Ioonzagerij heeft in
maar een anderen talisman geven.
Toch moest Romain voortdurend aan
het geval denken en het vergalde een
goed deel van zijn stemming, die opge-
wekt was in het vooruitzicht zich einde-
lijk van den drukkenden scTiuldenlast te
kunnen ontdoen.
VIII.
Terwijl Romain zich naar zijijn voor-
naamste schuldeischers begaf, ontwaakte
Lenore en boog zich dadelijk over het
rose wiegje, waarin de kleine Diana rustte.
De zon, wier stralen al speelden met
het mousseline van het bedje, wierp eens-
klaps een dier stralen op het blozende
gezichtje van het kind, dat daarop een
paar maal een kreunend geluid deed hoo-
ren en toen de oogjes lodderig opende,
en haar moeder toelachte.
Nu was het een liefkozen zonder eind,
De kleine, die nu den leeftijd van twee
jaar bereikt had, groeide op als een, ge-
zonde plant. Reeds begon zij eenige klan-
lcen te stamelen, die, met een beetje goe-
den wil en voor een moeder vooral, te
ontcijferen waren.
Kom, jongejuffrouw, zeide Lenore,
we zullen ons ontbijt gaan nuttigen en
ons heel mooi maken voordat papa terug-
komt.
Baba.... baba.... deed het kleine rose
mondje.
Ja, schat, papa,- die goede, beste
papa, die zooveel van zijn Diana houdt.
Mama, ma... ina... stamelde de klei
ne nu, terwijl ze de mollige armpjes be-
woog.
de Sophiastraat. Overeengekomen werd,
dat zijn diensturen zouden zijn van half-
acht tot half-elf voormiddags en van 12
tot 6 uur 's namiddags; des Zaterdags wa
ren zijn werktijlden van half-acht tot 9
en van 12 tot 3 uur. Hierdoor was de
zager in de gelegenheid, zijn kaart te laten
afstempelen bij het burg, armbestuur en
daar Zaterdags zij'n 11 gld. steun te gaan
halen.
De patroon vermeldde hem niet op den
ioonstaat voor de Ongevallenwet en gaf
hem 20 gld. loon in de week,, terwijl de
loonstandaard voor het werk dat K. bij
hem verrichtte, 30 gld. in de week is.
Sedert Juh heeft het burgerlijk armbe
stuur aan den zager 187 gld. aan steun uit-
betaald.
Op last van den officier van justitie
zijn werkman en patroon aangehouden;
tegen den werkman wordt proces-verbaal
opgemaakt wegens oplichting en tegen
den patroon wegens medeplichtigheid
daaraan.
VERVOLGING VAN EEN NOTARIS.
Tegen notaris P. Tijssen te Sint Odil-
lienberg (Limburg) is een instructie ge
opend ter zake van oplichting en valsch-
heid in geschrifte.
Dezie vervolging heeft, naar wij ver-
nemen, betreklang op de navolgende fei-
ten:
De landbouwer J. van Pol Wolters, te
Montfoort, heeft, volgens een notarieele
acte, die voor genoemden notaris op 20
Maart 1919 is verleden, zijn erf met toe-
behooren „verkocht" aan zijn broeder M.
van Pol voor een som van 5800 gld. Daar
na werd, eveneens voor notaris Tijssen een
acte verleden waardoor J. van Pol! zijn
vroegere bezitting van zijn broeder in
„bmikleen" kreeg. In de koopacte werd de
kwijting ad 5800 gulden ingelascht in den
gebruikelijken vorm. Tusschen den datum
van verkoop, n.l. 20 Maart en die der regi-
stratie waarvoor de allfereej-ste dag
n.l. 19 April werd genomen bezwaar-
de notaris Tijssen het verkochte erf (huis
met tuin, schuur, stal, bergplaatsen enz.)
met een hypotheek ad 500 gld. De nota
ris gaf hiervoor sen kwitantie af, die
toen J. van Pol Wolters op 27 Juli fail-
Uet ging door den curator in dit fail-
lissement in den boedel werd gevonden.
Door zijn curator, toen deze kwam in-
ventariseeren, ondervraagd, wat hij met
de door hem als koopsom ontvangen 5800
gld. had gedaan, verklaarde de faifiiete 4e-
ze som in werkelijkheid niet te hebben
ontvangen.
Nader ondervraagd over een en ander
verklaarde Pol: „Dat is allemaal valsch.
Notaris Tijssen heeft mij een jaar lang
daarvoor achterna geloopen".
Ook zijn broeder oevestigt thans, dat
de notaris van deze valschheid alles ge-
weten heeft.
Ter verificatie-vergadering op 29 Sep
tember i.l. herhaalde de failliet, dat niets
is betaald, waarop de rechtercommissaris
de vergadering schorste ten einde hier-
omtrent nader te worden ingelicht. Op de
tweede verificatievergadering, die onlangs
is gehouden, werd zekerheid verkregen,
dat de beide transacties als fictief moetien
worden beschouwrd en notaris Tijssen de
geheele zaak en scene had gezet. Deze is
daarop in verhoor genomen.
Naar aanleiding hiervan is een strafrech-
terlijke vervolging ingesteld, die nog loo-
pende is.
Sedert zijn nog bij de justitie verschil-
lende klachten en grieven ingekomen, die
op d it oogenblik nog in onderzoek zijn.
EEN LEERZAAM BEZOEK
AAN „ARTIS".
Wij hadden het buitenkansje in „Natu-
ra Artis Magistra" te worden rondgeleid
door den beer Portielje, onderdirecteur van
den dierentuin te Amsterdam, aldus schrijft
V. B. in de „PoIitiegids".
ja, mama ook, die houdt ook veel
van Diana.
De pendule van Saksisch porcelein op
den schoorsteen deed acht slagen hooren.
O, kleintje, wat hebben we lang
geslapen. Laten w^e voortmaken.
Op dit oogenblik kwam het kamermeis-
je binnen, dat door Lenore in verband
met de ontdekking in het Groene Huis, ge-
wantrouwd werd. Zij bracht de melk voor
de kleine.
Reeds strekte Diana haar knuistjes uit
naar de zuigflesch, toen Lenore het vooi-
werp overnam. Zij vroeg:
Heeft Manon u die flesch gegeven?
Neen, tnevrouw, Manon is bezig,
daarom heb ik het klaargemaakt. Maar
mevrouw kan mij wel veftrouwen, want
flesch en speen zijn goed schoongemaakt.
Het is goed. Ik zal zelf Diana wel
te drinken geven; ga Manon terwijl maar
waarscnuwen, dat ik haar noodig heb.
De kamenier verwijderde zich, maar Le
nore zag niet, dat een glimlach haar lip-
pen plooide. Buiten de deur balde het
meisje de vuist, mompelend:
Wacht maar, mooie madam, we zul
len straks wel eens zien wat voor ge-
zicht ge zult zetten.
Zoo, mevrouw, is onze kleine schat
wakker? vroeg Manon een oogenblik la
ter de slaapkamer binnentredend. En van
de melk nog niets gebruikt?
Neen, Manon, antwoordde de jonge
vrouw, De kamenier heeft er voor ge-
zorgd en ik geef die melk liever niet aan
de kleine. Dat meisie isis niet nauw-
lettend genoeg en ik heb eigenlijk alleen
vertrcuwen in u, Manon. D»e kieine we-
zentjes zijn zoo teer.
Wat wij in een paar uur zagen, voorna
melijk door het college, dat gehouden werd
door onzen \riendeFijken geleider, was
veel interessanter dan al datgene, wat wij
in de bijna honderd uren, die wij er vroe-
ger mochten vertoeven, hebben gezien en
gehoord. Gehoord hebben wij toen niets,
dan het gekweel der vogels het gebrul
of geschreeuw der viervoeters en de op-
merkingen der bezoekers. Thans hcorden
wij nog iets anders: dierenliefde.
Zijn groote liefde voor de dieren kwam
bij elke voordracht of inlichting, welke
hij hield of gaf, telkens naar voren, en
werkte aanstekelijk.
Een onzer, door deze bekoring waar-
schijnlijk geprikkeld, maakte de opmer-
king, dat er toch ook „yalsche" dieren
waren, waardoor echter onze geleider in
vuur en vlam gxraaikte en plechtig ver-
zekerde, dat er geen „valsche" dieren,
maar wel valsche menschen waren.
Een tijger, een panter, is niet valsch, om
dat hij een mensch bespringt en oppeu-
zelt, als hij honger heeft. Een inensch
doodt veen dier dikwijls alleen uit lie f-
hebberij. Het dier is op jacht naar
voedsel en laat dan in 'den regel een
mensch nog met rust, als het iets anders
kan bemachtigen, doch is zulk een ver-
scheurenjd dier oud of gebrekkig gewor-
den en met meer tegen de vermoeienissen
van zijn jacht bestand, dan alleen zal het
een mensch aanvallen en het daarna we-
der doen, olmdat het bemeikt heeftr dat"
die jacht de minste inspanning van zijn ge
brekkig lichaam vordert.
De heer Portielje toonde aan, dat een
panter, die juist beteig was een lekker
iduifje te verorberen, niet valsch was, door
het dier te roepen, waarop het naar hem
toekwam en zich den kop en rug Bet stree-
len als een kat. Dit dier wist uit ervaring
dat onze geleider hem steeds goed be-
handelde; de panter stelde dit op prijs
en was verheugd, als hij zijn vTiend zoo
nu en dan eens zag.
Met alle beesten leefde onze geleider
op goeden voet, doch hij moest altijd
rekening houden met de natuur van het
dier.
Ars hij een leeuw Iiet schrikken of bij
hem wilde komen, als deze bezig was
zijn „prooi" te verorberen, zou de leeuw
uit angst of denkende, dat zijn voedsei,
waarin hij zulk een trek had, hent ont-
nomen zaf worden, aanvallen. Doch zon
der noodzaak is hij niet zg. valsch.
Zelfs de krokodil, die angstvallig ha*r
gelegde en begraven eieren lag te bewaken,
zaF straks, als de eieren zijn uitgekomen,
indien die jongen niet worden beschermd,
dezen versunden. Niet omdat het dier zx>
)Vvalsch" is, maar omdat zijn natuur is
naar alles te happen, wat in zijn buurt
zich beweegt. Dit doet zij onbewust, het
is haar gewoonte, daarnaar te bijten. De
ze gewoonte is, wat wij noemen, haar
„tweede natuur" geworden.
Het zoogenaamde „temmen" der dieren
gaat echter dikwijls met groote wreedheid
gepaard. Ais men echter het dier be-
grijpt, is het zg. „makmaken", ,,dressee-
ren", niets anders dan een kwestie van
geduld.
Tal van voorbeelden haalde onze ge
leider daarvoor aan.
Het had maar weinig gescheeld, lioe-
wef geen dierentemmer zijnde, of ik was
ook een leeuwenhok van Hagenbeck bin-
nengegaan.
Niet, zooafs een glunder boertje dat ook
gerust durfde ie doen, afs de temmer er
de Ieeuwen maar eerst uithaalde, doch
met den dierentemmer mede in het hof bij
de Ieeuwen.
M.i. is het een kwestie van durf: dei
dieren zijn niet valsch. Eerst moet het
dier je leeren kennen en als hij aan je
gewend is, geloof ik stellig, dat de leeuw
vooraF in normale omstandigheden, je met
rust zaf laten.
Ge hebt gelijk, mevrouw. Bover.dien
begrijp ik maar met wat dat meisje, oe-
zieit. Ze neeit er erg op aangedrongen
om de flesch voor Diana klaar te maken.
Ik laat het niet meer toe.
En ze heeft gezegd, dat ze het deed
omdat ge zoo druk bezig waart. Manon
De oude haalde de sctiouders op en de
jonge vrouw nam zich voor nog scher-
per uit te kijken dan vroeger.
Zij zou ecliter nog niet aan het eind van
haar verrrassingen zijn, want nauwelijks
was zij gereed met het toilet der kleine,
of Manon verseheen weer op den drein-
pel, ditmaal echter doodsbleek en jamme-
rend:
O, mevrouw! O, mevrouw!
Vvat is er, Manon? vroeg Lenore
verschrikt.
Wat een ramp, wat een ramp! jam-
merde de oude getrouwe. Wat zal die
beste mijnheer Romain er van zeggen
Maar zeg toch wat er is
De oude begon "ioe langer hoe meer
te beven en ten sfotte klapperden iiaar
tanden hoorbaar. Lenore zag het en schoof
snel een stoel bij, waarop de goede vrouw
neerviel.
Lenore snelde nu naar het belkoord om
hulp te krijgen, toen de kamenier in, de
deuropening verseheen.
In weerwil van haar antipathic tegen
dat meisje en in weerwil van de weten-
schap, dat zij onder de bevelen stond van
den inarkies De Vilfandry, besloot me
vrouw De Ctrisolles haar te ondervragen.
■(Wordt vervolgd.)
COURANT
Dr begrafenis van den onbekenden soldaat.
De vergiftiging van generaal Horwood.
Een donderslag.
