AL8EMEEN K1EUWS- EN AOVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
No. 7356
Woensdag 27 September 1922.
70e Jaargang.
NNEHLAXD.
BUITENLAND.
HIT NOQBLQTTIG GSHEIM.
m
FEUILLETON.
HET GESLACHT
RUYS DE BEERENBROUC.K
De Tijd vertelt het een en ander over
het geslacht Ruys de Beerenbrouck (waar-
uit de Kabinetsiormateur stanit) welk ge
slacht reeds iif de imddeleeuwen bekend
was.
De geregelde stamreeks vangt aan met
Henric Gerlachszn. Ruys, geooren onr-
streeks 1560.
Gerlach Ruys, raad- en rekenmeester der
aartshertogen Albert en Isabella, door
aanhuwelijking verbonden aan de fa mi-
lie Bentinck, "vie! onder het vijandelijk
lood in de krijgsbedrijven fangs den Rijn
in het begin cier zeventiende eeuw. In de
vroegere graafschappen Gulick en Kleef
het hertogdom Gelder en het bisdom van
Luik waren de leden van het geslacht j
Ruys inheemsch, en tijdens den wereld-
oorlog hebben dan ook verwanten van den
Nederlandschen minister-president, die zijn
land een zoo correcte neutraiiteir wist re j
doen bewaren, tegenover elk ander ge-
staan op de slagvelden. Ook is wel mtrk- t
waardig, dat in de eerste helft der negen- j
tiende eeuw (.1830) onder Willem I een j
Ruys uit Belgisch Limburg, waar nij te
Hasselt als districtscommissaris werkzaam
was, naar Ned. Limburg terugkeerde, wcl- I
ke oud-commissaris tijdens de BelgiscUe i
propaganda van het ,,Brusselsche Comite
de Politique Nationale'' energiek waakte j
voor de saamhoorigheid der elf provm- j
den.
De ieden van het geslacht onderscheiden
zich evenzeer door een hoogen en sterken
lichaamscouw als door een hoogen ouder- j
dom. De vader van den tegenwoordigen
minister-president en zelf een oud-minister,
is gisteren 80 jaar geworden, een oud- j
tante, mevr. de baronnesse Von Eerde, j
geb. Ruys de Beerenbrouck, werd zelfs
honderd en vier jaar en haar energie bleef
onverzwakt tot het laatst van haar leven.
Volgens Rietstap in „De Nederlandsche
Adel", is het wapen der familie Ruys de
Beerenbrouck: in zilver een vijfbladige
blauwe roos, geknopt en gepunt in goud.
Gekroonde helm met goud-blauwe dek- j
kleeden. Helmteekende roos tusschen een
zilveren vlucht. Schildhouders: rechts een
roodgetongde bruine griffioen, links een
roodgetongde bruine leeuw. Wapenspreuk:
Antes rnorir que ser traidor. (Liever ster-
ven dan een verrader te zijn).
DE ARBE1DST1JD IN DE BELGISCHE
SUIKERFABR1EKEN.
De Internationale Federaties van Chr.
Falbrieksarbeiders en van Arbeiders in de
Voedings- en Genotmiddelenindustrie heb-
ben zich tot den Hoogen Raad van Arbeid
gewend, inzake de door de Belgische sui
kerfabrikanten geeischte verlenging van
den arbeidstijd.
De fabrikanten in Belgie en in Nederland
hebben getracht, voor de a.s. campagne
een vergunning te krijgen tot het doen
werken van twee ploegen, ieder gedu
rende 12 uur per dag, zulks in plaats van
3 ploegen, 'teder gedurende 8 uur per dag.
In Nederland heeft de minister van Ar
beid dit verzoek intusschen van d£ hand
gewezen, fijdens de campagne zal daar in
drie ploegen gewerkt worden.
Bovengenoemde Internationale organisa-
ties. hebben thans den Hoogen Raad van
Arbeid in Belgie verzocht eveneens deze
vergunning nieW te verleenen.
HET MINISTERIE VAN LANDBOUW
De Bond van Melkveehouders heeft de
volgende motie ter kennis van de regeering
gebracht
De Bond, kennis genomen hebbende
van de geheel onverwachte opheffing van
het departement van land/bouw, nijverheid
en handel; overwegende dat, in den te
genwoordigen tijd van malaise voor den
landbouw meer dan ooit oe'hoefte bestaat
aan een staats-departement, vanwaar uit-
sluitend de belangen van den landbouw
worden behartigd; van oordeel, dat bij de
thans door de regeering aangekondigde
verandering van bewindvoering, de land-
bouwbelangen niet naar behoefte kunnen
worden behartigd; betreurt ten zeerste, dat
de regeering tot dezen voor den landbouw
zoo zeer teleurstellenden maatregel is over-
gegaan.
DE VERLOVING VAN DEN EX-KEIZER
Het door het Hofmarschallamt officieel
uitgegeven communique vermeldt,. met be-
trekking tot de verloving van den ex-kei-
zer, dat prinses Hermine von Schonaich-
Carolath (geboren prinses Reussii. L.), ge-
boren werd op 17 December 1887. Zij
woont op Saaber in Silezie, Xreis Griin-
berg, en is de weauwe van prins Johann
Georg von Schonaich-Carolath. Zij heeft
vijf kinderen, nl. drie zoons en twee doch-
ters; het jongste kind is vier jaren oud.
De prinses was Tn Juni van dit jaar op
het Tiuis Doom op bezoek.
De bruiloft zal naar alle waars&iijnlijk-
heid begin November plaats hebben, waar-
bij de naaste bloedverwanten van Deide
zijden tegenwoordig zullen zijn.
Blijkens dit communique zijn alle ge-
ruchten over protesten van de kinderen
des ex-keizers uit de lucht gegrepen.
Dc le'eren koker, die tusschen de voe-
ling van zijn goed was verborgen en dien
wij bijna te pakken hadden toen de gen
darme en de broers ons snapten, is nu in
hun bezit.
Dan zal mijnheer Romain De Ceri
solles er wel mee in zijn nopjes zijn, want
men zegt, dat hij al geruimen tijd bezig
is het geld van de familie weg te smijten
aan onderzoekingen naar de diamanten-
fabricatie.
't Is een geheim des doods; ongeluk
over hem, die er de bezitter van is! Dit is
het laatste wat de man gezegd heeft, wien
onze bende het document ontroofde, her-
innert ge 't u wel?
De hoofdman werd somber gestemd en
hij vervolgde:
De man had gelijk, want reeds zijn
er twee in het graf gedaald door het ge
heim en anderen zullen hen volgen
Het gekraai van een haan deed de beide
mannen ontstellen.
Het wordt al dag! riep "Eveille uit.
Laten wij ons haasten, den doode weer
in zijn kist te stoppen en den warboet
hier wat in Orde te brengen!
Arendshoofd antwoordde niet. Gekeerd
naar het kasteel Cerisolles, waarvan de
verlichte toren, waarin Romain werkte,
als een baken stond in de zee van den
nacht, strekte hij zijn ge'balde vuist uit.
Tusschen ons beiden, Romain De
Cerisolles! riep hij uit. Ik zal1 u breken als
een stroohalm. Men weerstaat Arends-
DE rOESTANJ).
Te Parijs zijn de Groote Drie het Za-
terdag Over de Levant eens geworden
schrijtt de N. R. Crt. en de Daily
Chronicle, de spreekbuis van den Brit-
schen eerste minister, zegt daar dit van:
Engeland, de „overwinnende" mogend-
heid "neer edelmoedigheid getoond voor
de zaak des vredes". De kwestie is dat
Engeland, de „verwinnende" mogend-
heid (van 1918) zich geschikt heeft naar
de voorwaarden van de ,,overwonnen" mo-
gendheid. De edejmoedigheid van den
overwinnaar zou zich echter nauwelijks
in dezelfde mate hebben laten gelden, m-
dien Moestafa Kemal pasja piet kortgele-
den de Grieken algeheel verslagen had,
want de grootste tegemoetkoming waartoe
Engeland zich tusschen 1918 en nu had
laten vinden, bestond in een kleine ver-
schuiving in Westelijke richting van de
Europeesch-Turksche grens, die het trac-
taat van Sevres eerst wat al te krap had
afgebakend.
Generaal Pelle, de Fransche hooge-com-
missaris te Konstantinopel, was verleden
week naar Smyrna gegaan, om Moestafa
Kemal te polsen over zijn verdere plannen
en zijn standpunt tegenover het conferen-
tie-voorstel. van de geallieerden. Hij bracht
de boodschap mee terug, dat Kemal be-
reid was, de onzijdige zone te eerbiedi-
gen, mits de geallieerde troepen terugtrok-
ken en mits alle Turksche aanspraken (be-
doeld waren blijkbaar de aanspraken van
het zoogenaamde Nationale Pact) met in-
begrip van die betreffende de toewijzing
van Thracie tot aan de 'Maritsa vooraf
erkend werden. Toincare die in geen ge-
val een botsing met de Turken wilde uit-
lokken, was er met Sforza voor, deze voor
waarden in te willigen, Lord Ciirzon moest
daartegenover het standpunt van de En-
gelsche politiek verdedigen, om de rege-
ling van al 'dergelijke territoriale kwesties
aan de vredesconferentie over te laten.
Engeland bleef daarbij op zichzelf staan
en de eenige uitweg, om den vrede te red
den, was dat het zich schikte, gelijk het
volgens een bericht uit Parijs Zaterdag
ten slotte metterdaad heeft gedaan. Hctl
officieuze communique uit Parijs, dat de
getroffen regeling weergeeft, luidt: „In
hoofd en de bende van de Wakkere Jon-
gens niet
Hoofdman, hoofdman, het begin!
dag te worden
Het was zooals Eveille zeide. Na den
onstuimigen nacht was de schemering aan-
gebroken, een schemering, die een schoo-
nen dag voorspelde, want de hemel ver-
toonde geen enkel wolkje meer en in het
halfduister schitterden sterren aan het on-
metelijke uitspansel. Door het onweer en
de slagregens was de lucht als het ware
schoongeveegd.
Arendshoofd, zijt ge krankzinnig ge
worden om hier maar 'te blijven staan.
Men zal ons hier overvallen en
De hoofdman scheen uit een zwaren
droom te ontwaken, den droom van zijn
verloren fortuin.
M Gij hebt gelijk, laten wij vertrekken
Maar Julio?
Laat hem waar hij is, gaf Arends-
hoofd zorgeloos ten antwoord. Dat zal het
geheim van het bosch van Fontainebleau,
j zooals de dagbladen het noemen, een
nieuw romantisch tintje geven. Na den
moord de grafschennis, wat een manna
voor de dagbladschrijvers;
Maar vreest ge niet...?
Wees gerust, mijn jongenZoolang
Arendshoofd de hoofdman is van de
j Wakkere Jongens, kunnen^ zij ongestoord
slapen.
Kalm nam hij een der schoppen op en
de lantaarn, terwijl Eveille de andere werk-
tuigen weer bijeenraapte. Met een stoot
van den voet schopte Arendshoofd het lijk
van Julio weer in de kist en toen verlie-
ten zij 't kerkhof, ditmaal, na den muur
weer overgeklauterd te zijn, hun weg door
de uitnoodiging die de geallieerden tot
Turkije hebben gericht, om dee! te nemen
aan de voorgestelde vredesconferentie,
wordt, op voorwaarde dat de Kemalistische
troepen de onzijdige zones eerbiedigen,
de Maritsa met inbegrip van Adrianopei
als de Turksche grens in Thracie erkend.
Voorts wordt de Turksche souvereiniteit
over de Zeeengten erkend, in dier voege
dat op hun onzijdigheid toezicht zal wor
den geoefend". Het toezicht op de onzij
digheid van de onder Turksche souverei
niteit gestelde Zeeengten dat, volgens de
uitlatingen van Lloyd George aan #den
Volkenbond opgedragen zal worden, *s
alles Vvat er van de ,veelgenoemde „hand-
having van de vrijneid der Zeeengten" is
overgebleven.
In het tractaat van Sevres was bepaald
dat Turkije feitelijk al zijn gezag over de
Zeeengten overdroeg aan de Commissie
van de Zeeengten samengesteld uit gede-
legeerden van Amerika (indien dit mee
wilde doen, wat nog altijd niet het geval
is), Engeland, Frankrijk, Italie, Japan,
Griekenland en Roemenie; daarbij zouden,
afhankelijk van hun toelating tot den Vol
kenbond, later nog gedelegeerden van
Rusland, Bulgarije en Turkije komen. Aan
de groote mogendheden (Amerika, Enge
land, Frankrijk, Italie, Japan en Rusland)
werden twee stemmen in de commissie
toegekend, aan de kleine slechts een. De
commissie zou, onafhankelijk van de plaat-
selijke autoriteit, de haar opgedragen be-
voegdheden uitoefenen, een eigen vlag,
een eigen begrooting en een eigen orga-
nisatie' hebben; zij zou een beroep kun
nen doen op de land- en zeemacht der
geallieerden tot bescherming van de vrij-
heid van "doorvaart enz. Voor dit alles
komt nu een controle in de plaats, uit te
oefenen door den Volkenbond, een lichaam
met slechts zedelijke machtsmiddelen. Dit
toezicht is minder knellend voor de Turk
sche vrijheid en minder kwetsend voor de
Turksche eigenliefde dan het toezicht van
de vreemde schuldhouders op de Turksche
openbare schuld. Het is in overeenstem-
ming met wat wij! Zaterdag schreven: de
vrijheid van de Zeeengten zal in de toe-
komst al of niet bestaan naar het goed-
dunken van de Turken. Gelukkig bevat
de thans getroffen regeling alle elemen-
ten in zich voor een duurzame verzoening
met de Turken, naar den wensch van
Frankrijk en Italie, en dit is het beste wat
men er voorloopig van zeggen kan, in de
hoop, 8at de erkenning van den gewijzig-
den toestand niet tot nieuwe moeilijkhe-
den met Balkanmogendheden aanleiding
zal geven. Aan het feit, dat Griekenland
het gelag betaalt en voor al zijn inspan-
ning en offers nauwelijks eenige tegen-
waarde overhoudt, is niets te veranderen.
Voor Angora kah er geen ernstig be-
zwaar meer bestaan, het begmsel van een
zoo spoedig mogelijk te houden vredes
conferentie te aanvaarden, Het zal mis-
schien nog wenschen hebben ten aanzien
van de deelnemers, o* de plaats van bij-
eenkomst der conference, waar de gealli
eerden rekening mee rnoeten houden. Maar
de aankomst te Smyrna van Franklin Bouil
lon, den diplomaat die het eerste Fransche
tractaat met de Kemalistische regeering
tot stand heeft gebracht, zal spoe"dig nau-
wer contact tusschen de twee partijen mo
gelijk maken, tvaardoor'ook de bezethou-
ding van Tsjanak door de Engelschen
het karakter van een militairen 'dwang-
maatregel met >a>"f de daaraan verbonden
gevaren zou verliezen.
Het agentschap Havas meldt nog over
de indrukken te Parijs over de conferen
ce inzake het naburige Oosten:
Men is zeer voldaan over de bereikte
overeenstemming. Deze overeenstemming
is neergelegd in de gezamenlijke nota en
heeft niet alleen betrekking op den vorm
waarin de uitnoodiging aan Angora is ge-
het bosch nemend.
Indien Arendshoofd nog een minuut lan-
ger aan het open graf had gestaan, zou hij
niet weinig verbaasd geweest zijn een
zwakken kreet uit de geopende kist te heb
ben hooren komen.
Die zwakke kreet werd gevolgd door
een paar zacht geuite zuchten, toen
trilde het ruw in de kist teruggestooten
lichaam en eensklaps opende de man, dien
Arendshoofd Julio nad genoemd, de oogen
en wierp wezenlooze blikken om zich heen.
Hevige ontstentenis kwam op het was-
bleeke gelaat en de lippen bewogen zich
als om te spreken, maar geen geluid kwam
uit den mond.
Eindelijk scheen de herinnering bij den
gewonde terug te keeren, want hij sta-
melde
Ja, ik herinner mijldie schur-
ken.... een messteekde kasteelbewo-
nersvan Cerisolles...:.
Hij scheen nog een schakel te zoeken
en eensklaps had hij hem gevonden:
Een beroerte... weer zoo'n aanval
van katalepsie.,.. dan ben ik dood.
Julio feed inderdaad aan aanvallen van
die ziekte, waardoor de lijder volkomen
het aanzien van een doode heeft en ook de
hartwerking zoo goed als volkomen opge-
houden "heeft. Verscheidene dagen lag hij
dan in bewusteloozen toestand, maar na-
dien was hij met krachtige voeding in
eenige dagen weer de oude.
Aan dien kataleptischen slaap was het
ook toe te schrijven, dat hij in dekist
niet gestikt was, want daar de longenwer-
king ook volkomen buiten functie is in
zoo'n geval, kon hij lucht ontberen gedu
rende eenige uren. Lang had het evenwel
kleed, doch ook op de concessies aan de
regeering te Angora te verleenen.
De indruk in Turksche kringen te Parijs
geeft steun aan de verwachting, dat de
regeering vap Angora de voorgestelde w ij-
zigingen in het verdrag van Sevres bevre-
digend zal achten en dat ieder conflict
thans vermeden schijnt, indien de Kema-
listen zich verstandig en gematigd toonen.
In diplomatieke kringen wordt te ken-
nen gegeven, dat het gevaarj dat dreigde
hetzij door het -aannemen van een vijan-
dige houding der Turken, hetzij door het
uitlokken van verdeeldheid tusschen de
geallieerden en moeilijkheden in de
Fransch-Engelsche betrekkingen thans ge
heel is geweken. De moeilijkheden, welke
in de eerste dagen waren ontStaan, door-
4dat te Louden en Parijs afzonderlijke maat-
regelen waren genomen, zijn thans uit den
weg geruimd als gevolg van de overeen
stemming, die is bereikt, 'Sank zij de eer-
lijke pogingen, welke daartoe door de
drie onderhandelaars zijn aangewend. Die
overeenstemming beocgt het nastreven van
een vredelievende, rechtvaardige en edel-
moedige politiek, welke den eenstemmigen
bijval der geallieerden heeft en de erken
ning inhoudt van een fevenskrachtig en
vrij Turkije, dat zal opgenomen worden in
de rij der beschaafde naties.
DE PUINHOPEN VAN SMYRNA.
De uit Smyrna te Mil aan aangekomen
Italiaansche dokter Gualtieri schetst als
ooggetuige, hoe de moorden te Smyrna
ontstonden. Na hun intccht hielden de
Turken in de stad zich vrij rustig, toen
plotseling, niet ver van de Italiaansche
scholen, een aantal Armenische fanatici
bommen wierpen naar een Turksche pa-
trouille. 5 paarden werden gedood en een
Turksche ofverste onTsnapte als door een
wonder den dood. Door dezen Armeni-
schen aanval gingen de Turken tot re-
presailles over.
De uit Smyrna teruggekeerde Italiaan
sche officieren en matrozen van oorlogs-
schepen bevestigen, dat de Grieken en
Armeniers den grooten brand hebben ge-
sticht.
De Fransche stoomboot ,,Phrygia"
bracht Woensdag te Marseille 450 yluch-
telingen uit Smyrna aan. De meesten hun-
ner zijn door de doorgestane verschrikkin-
gen zoo uitgeput, dat zij nog weinig kun
nen meedeelen. Sommige kooplieden heb
ben door den brand al hun bezittingen ver
loren.
Een Fransch industrieel, wiens fabriek
te Smvrna volkomen vernield is, verklaar-
de: „Op 13 September heb ik en mijn ge-
zin de hel rnoeten doorstaan. Alles hebben
wij verloren, ook den moed om weer aan
het werk te gaan. Of Smyrna nog oo;t weer
uit haar puinhoopen zal verrijzen, kan ik
niet zeggen.'"
Een directeur van een mijnmaatschappij
vertelde het volgende:
„De Turken hadden een plechtigen in-
tocht gehouden, muziek voorop. Plots wer
den door Armeniers handgranaten gewor-
pen, die een officier en 2 paarden dood-
den. Ondanks dezen aanslag werd de in-
tocht kalm voortgezet en deze duurde een
uur. In de Armenische wijk hadden nieuwe
bom-aanslagen plaats, waardoor verschei
dene dooden en gewonden vielen. Er be-
gon een vreeselijk straatgevecht. Onge-
regelde Turksche soldaten, die met de
troepen meetrokken, sloegen aan het moor
den en plunderen. Spoedig stond de Jood-
sche en Armenische wijk in brand. Deze
wijk lag aan het eind van de stad. De
Zuiden wind dreef echter de vlammen
naar de Europeesche wijk. Om 5 uur 's
avonds viel een aschregen aj> de brandende
stad. De boomen langs den weg vlamden
als groote fakkels. De vuurzee stroomde
door de straten, balken kraakten en muren
stortten in. De vlammen vonden in nauwe
straten gretig voedsel.
Te- middernacht was de heele stad een
rookende puinhoop. Zonder de hulp der
bemanningen v'an de oorlogsschepen, die
ons aan boord namen, zouden wij alien
zijn omgekomen."
Terwijl deze Franschman de schuld van
de ramp op de Armeniers schuift, vcrze-
kerdei de Armeniers, die zich op de „Phry-
gia" bevonden, dat de Turken d> relletjes
hadden veroorzaakt.
De Armenische koopman Onnik Zakian
vertelde, dat de Kemalistische troepen de
Armenische wijk hadden omsingeld en aan-
gestoken. Armeniers werden gedwongen
in kleine groepen voorbii de machine-ge-
weren te marcheeren. Zij werden voor
het meerendeel doodgeschoten. Jonge
meisjes en vrouwen werden door de Tur
ken meegesleept. Meer dan 2000 Armeniers
zijn omgebracht.
De kapitein van de „Phrygia" zegt in
zijn rapport, dat de verwoesting van Smyr
na een wraakneining was van de Turksche
soldqten voor de gruweldaden, die het
vluchtende Grieksche leger op zijn terug-
tocht had bedreven.
VALUTAWINST TEGEN WIL EN DANK
Eenigen tijd geleden was een tweetal
Italiaansche kooplieden, Luigi Carrieilo en
Gennaro Espositi, oom en neef, naar Ber-
lijn gekomen en hadden daar, zonder een
woning of een winkel te bezitten, een groo
ten handel in linnen goederen begonnen
In een Berlijnsche grossierszaak op dit ge-
bied hadden zij groote voorraden aange-
kocht, die zij dan aan hun afnemers verder
verkochten. Daardoor kwamen zij even
wel in aanraking met de justitie, eener-
zijds in verband met de woekerwetten en
anderzijds omdat zij zich schuldig hadden
gemaakt aan kettinghandel. De rechtbank
was evenwel van meening, dat zij geen
woekerwinst hadden gemaakt, toen zij 30
pet. van de verhandelde bedragen in hun
zak hadden gestoken, aangezien zij van
oordeel was, dat dit een in den handel
gebruikelijke winstmarge is. Voor de
iaatstgenoemde overtreding werden zij ech
ter veroordeeld tot betaling van ieder 2000
mark boete en verbeurdverklaring van de
in beslag genomen goederen.
De beide veroordeelden gingen echter in
hooger beroep en mochten het genoegen
smaken, het vonnis yernietigd te zien. Zij
werden vrijgesproken, ferwijl hun de in
beslag genomen goederen werden terug-
gegeven. Aangezien er eenige tijd was ver-
loopen sedert de inbeslagngming van de
manufacture^ welke zij indertijd met 120
mark per meter hadden betaald, maakten
de beide handelaars thans, zonder er iets
voor behoeven te doen, plotseling een
millioenenwinst, omdat de prijs inmiddels
was gestegen tot 3000 mark per meter.
TER NEUZEN, 27 SEPT. 1922.
MIDDELBAAR ONDERWIJS.
Op verzoek is eervol ontslagen als leer-
aar aan de R. H. B. S. alhier de heer
W. Estor.
Benoemd tot leeraar aan de R. H.
B. S. te Vlissingen den heer A. J. M. Brae-
ke te Zuiddorpe.
GRON D VOO RSCHOT.
Ingevolge de Woningwet is ten behoe-
ve van het verkrijgen van bouwterrein
voor den bouw van arbeiderswoningen
aan de gemeente Ter Neuzen toegekend
een voorschot van f 10.759,62 tegen een
rente van 6 pet. af te lossen in 75 jaar,
dus een annui'teit van 6.077 pet.
R1JKSPOSTSPAARBANK.
Gedurende de maand Augustus 1922
werd aan het postkantoor alhier en de
daaronder ressorteerende hulpkantoren i n-
niet rnoeten duren of het proces had een
noodlottig verloop gehad.
Het ademhalen deed hem hevige pijn in
de wond gevoelen, maar nu wilde hij le
ven en hij verzette zich tegen de smart.
Met groote moeite richtte hi] zich op,
Gelukkig dat hij gekleed was. Hij wierp
het laken van zich af, dat hem omwikkeld
had en dat door Arendshoofd al doorge-
sneden was en trachtte den kuil te ver-
laten.
Uitgeput door zijn lijden viel hij terug
in de kist.
Weer probeerde hij het, maar weer rnis-
lukte het, terwijl zijn wond hem verschrik-
kelijke pijn deed.
De tranen kwamen hem in de oogen,
want hij voelde, dat, als hij hier nog een
dag moest vertoeven, zijn vonnis voor
goed geveld zou zijn.
Eindelijk, met inspanning van zijn laat
ste krachten, slaagde hij er in op den
rand van zijn graf te komen.
Toen hij op de knieen een eindweegs
voortgekropen was, om met terug te stor-
ten in den kuil, stond hij op. Dat viel hem
allesbehalve mee, want hij kon zich nau
welijks staande houden en ieder oogenblik
dreigde hij weer neer te stoften.
Zijn hoofd was zoo zwak, dat hij zich
nog niet eens afgevraagd had, wie zijn
graf zoo blootgelegd had om het er uit
komen mogelijk te maken.
Een metalen voorwerp, dat in het gras
schitterde, trok zijn aandacht. Zoo goed en
kwaad als het ging, strompelde'liij er heen.
Het was een blikken veldflesph, verloren
door een der beide bandieten en bevatte
rum.
Een straal van vreugde glebd over het
wasbleeke gelaat van Julio. Gretig bracht
hij de flesch aan zijn lippen en nam een
langen teug.
Hierdoor kwam het bloed weer naar zijn
wangen en hij riep uit:
Ik ben gered. Ik ben gered.
Hij was van plan de koslbare vondst in
zijn zak te steken toen zijn oog viel op
een klein teeken, ingesneden in den hals
van de flesch.
Het was de afbeelding van een arends-
kop.
Een glimlach kwam op de lippen van
Julio.
Nu begin ik te begrijpen, zeide hij,
bij zichzelf.
De gewonde moest er aan denken zoo
spoedig mogelijk weg te komen, want hij
had goede redenen om niet in aanraking
te komen met de bewoners van Cerisolles
en nog minder met de justitie.
Eerst zag- hij wanhopig naar den muur
waar hij geen kans zag zonder hulpmidde-
len oterheen te komen, doch gelukkig
viel zijn oog spoedig op de plaats, waar
Arendshoofd en Eveille het kerkhof waren
binnengedrongen en het hadden verlaten.
Aan de binnenzijde van den muur vva-
ren nog een paar steenen los. Met veel in-
spanning haalde hij die steenen er uit en
met nog veel 'grootere inspanning geluk-
te het hem eindelijk aan de andere zijde
te komen, waarbij zijn leven meermalen
door een dreigenden val aan een zijden
draad had gehangen.
Nooit zal het mij gelukken het bosch
te bereiken, dacht hij wanhopig, toen hij
aan de andere zijde van den kerkhof muur
was neergevallen.
(Wordt vervolgd).
URANT
vW*
