ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
STEENHOUWERIJ G. J. HOEK,
1
Grafzerken en Immm ii artisiieke mtYoering.
No 7348
70e Jaargung
Zaterdag 9 September 1922.
bT nnenland.
HIT I0QBL0TTIG i£HI DC.
m
Schoorsteenmantels enz.
1
BUITENLAND.
BEli^DrBEBlCHfENr
TWIEEIDIE] BLAD
MIDDELBURG, Veerscheweg 250.
iVLISSIKGEN, Villapaik. Eindpunt Electr. Tram
FEUILLET ON.
K, IE O Xj -A- im: :ej
KON1NOIN WILHELMINA TE
KOPENHAGEN.
Men meldt uit Kopenhagen aan de „N.
R. Crt.":
Dinsdagmiddag is Koningin Wilhelmina
hier aangekomen. Op het perron waren ter
ontvangst aanwezig de Koning van De-
nemarken, in uniform der gardehuzaren;
Prins Gustaaf, de Prinsen Viggo en Axel
zonen vqp Prins Valdemar; Prins Harald
met P rinses Helene, en de Prinsessen Tura
en Dagmar. Verder waren er Ridder van
Rappard en andere heeren van de Neder-
landsche delegatie, tal van officieren en
autoriteiten.
Toen de trein binnenkwain, speelde een
muziekkorps het Wilhelmus.
Koningin Wilhelmina was geheei in het
wit gekleed en droeg het Grootkruis van
den Nederlandschen Leeuw. Toen zij uit
de ooupe was gestapt, bood koning Chris-
tiaan haar een ruiker van witte en roode
anjers aan.
Prins Hendrik droeg de admiraalsuni-
form.
Nadat koning Christiaan en koningin
Wilhelmina de eerewacht hadden gein-
spedeerd, begaf het gezelschap zich naar
het raadhuis, waar een ontvangst gehou-
den werd. De opperpresident De Jonquie-
res heette H. M. welkom, waarna de Ko
ningin dankte voor de hartelijke ontvangst
en gewaagde van de hartelijke vriendschap
die de vorstenhuizen en de volken van De
nemarken en Nederland verbind.
Het Ritzau-bureau te Kopenhagen meldt
het volgende
De burgemeester van Kopenhagen hield
Dinsdagmiddag receptie bij gelegenheid
van het bezoek van H. M. Koningin Wil
helmina en Z. K. H. Prins Hendrik.
Onder de 400 genjoodigden bevonden
zich de Nederlandsche koionie en de of-
fideren van Hr. Ms. ^Zeeland". De vorste-
lijke personen werden door den opper-pre-
sident ontvangen. In de feestzaal richtte hi'
hartelijk woorden van Welkom tot H. M.
de Koningin en Z. K. H. Prins Hendrik en
juichte de goede verstandhouding tusschen
Nederland en Denemarken sinds de 17e
eenw van harte toe. Spreker herinnerde
eraan, 'dat Nederland en Denemarken een
der weinige naties zijn, welke buiten den
verschrikkelijken wereldoorlog bleven en
die beiden de vurige hoop koesteren, dat
de rust in de wereld zal terugkeeren, opdat
de voorspoed weer's menschen deel moge
worden.
De muziek zette hierop het Nederland
sche volkslied in.
H. M. de Koningin hield een toespraak
tot het Deehsche Koningspaar: Een zeer
aangename herinnering heb ik bewaard
aan het bezoek dat Uwe Majesteiten mij
in 1914 hebben willen brengen en het heeft
Mij ten zeerste gespeten, dat de gebeurte-
nissen het niet eerder dan thans hebtven
toegelaten, mijn wenschen in vervulling
te doen gaan, om Uwe Majesteiten daar-
voor te komen bedanken. De hartelijke
ontvangst welke mijn gemaal en ik in De
nemarken ondervonden, beantwoordt aan
de gevoelens van trouwe vriendschap, wel
ke onze huizen en ons volk vereenigen.
Zooals Uwe Majesteit dan zoo juist in
herinnering bracht, dateeren de goede re-
laties tusschen onze beide landen van een
zeer verwijderd verleden. "Ze vinden nun
n uuurlijke bas:s in de overeenstemming
van karakter en belangen. Ze hebben zich
niet beperkt tot economisch en politiek
terrein, maar strekken zich uit tot he.t?
domein der kunst en der wetenschappen.
Ze hebben in beide landen geleid tot waar-
deering der wederzijdsche nationale eigen-
schappen. De betrekkingen der volkeren
Ik ben op den goeden weg, betoog-
de hij en ik tioop dat ik mijn doel nog
eens zal bereiken.
Eensklaps stond Pierre stil in een hou
ding of hij aandachtig luisterde.
De broeders waren juist de ruine ge-
passeerd en Romain vroeg:
Hoort ge wat?
Ja, het lijkt wel een nachtuil.
Ik heb niets gehoord.
Een nieuwe kreet verscheurde de stilte
van het woud. Pierre zei:
Hoort ge nu wel, dat ik gelijk heb,
het is een nachtuil.
Ja, antwoordde Romain, als het niets
anders is.
Kom, gaat ge al net als Manon aan
spoken gelooven, Romain?
Neen, aan spoken van vleesch en
been.
Een groote schaduw teekende zich op
dat oogenblik af tegen den muur van den
ouden toren. De schaduw bewoog zich
heen en weer, als aarzelde de persoon,
wien zij toebehoorde, vooruit te treden.
De beide broeders spraken geen woord,
maar haalden hun revolvers te voorschijn
en hielden zich, met den vinger tegen den
trekker gereed om te vuren als zij moch-
ten aangevallen worden.
Na een poosje, toen zij nog niets verna-
men, fluisterde Pierre:
Wie zou er op dit late uur nog in de
ruine zitten?
Romain drukte zonder te antwoorden
den arm van zijh broeder. Eensklaps ech-
Speciaal adres voo
kunnen niet anders dan vooruitgaan door
samenwerking op het gebied van den vre-
desarbeid en van ontwikkeling der cultuur
en het is met oprechte voldoe-
ning, dat ik constateer, dat de gebeur-
tenissen, die Europa hebben ontwricht,
de hartelijke relaties tusschen Denemarken
en Nederland niet hebben aangetast. De
hoop, door Uwe Majesteit geuit, dat
onze betrekkingen zich nog zuflen
ontwikkelen en verinnigen, komen geheei
overeen met de gevoelens, die mij het
meest ter harte gaan. Ik hef mijn glas
ter eere van Uwe Majesteit en H. M. de
Koningin, de Koninklijke Familie, en ik
drink op den voorspoed en welvaart van
Denemarken en IJsland en de eer van het
Deensche en IJslandsche volk.
Hierop speelde de muziek het Deensche
nationale volkslied.
HULDIGING
LOUIS BOUWMEESTER.
Louis Bouwmeester, die den leeftijd van
80 jaren heeft bereikt, is Dinsdagavond
op de meest enthousiaste wijze gehuldigd.
In zijne rol van Shylock heeft hij overi-
gens het talrijke publiek, dat den Stads-
schouwburg te Amsterdam tot den nok
vulde, ruimschoots de gelegenheid gege-
ven, hem herhaaldelijk ovaties te brengen.
Minutenlang duurde telkens het applaus, 1
als Bouwmeester bij elke scene in „De
Koopman van Venetie" zijn talrijke ver
ier riep hij uit, zoo luid dat Pierre er van
ontstelde:
Neen maar, dat is sterk, nu is de j
schaduw verdwenen
Ja, bevestigde Pierre, het is vreemd.
Ik zie ook niets meer. We hebben toch j
niet gedroomd? Een levend wezen, man
of vrouw was in onze nabijheid.
Ja, maar nu is 'de verschijning ver
dwenen.
Mogelijk is het een landlooper, die
een schuilplaats zoekt voor den fracht.
En de toren ligt gedeeltelijk in puin;
er is geen dak meer en er staan niets
meer dan een paar muurbrokken.
Kom, zeide Pierre, wat kan het ons
eigenlijk schelen, wie daar zit. Laten we
naar huis gaan, "net is toch al laat genoeg
en Manon zal in doodsangst over ons zit
ten.
Goed, laten we gaan, Wie het ook is,
we zullen hem in het rustig bezit van de
ruine laten.
De broeders wandelden het smalle voet-
pad af, dat zich, als een lang lint, door
het bosch slingert.
Reeds konden zij door een open plek de
beide torentjes van den rechterkasteel-
vleugel ontwaren, terwijl de maan even
van achter een wolk te voorschijn kwam,
toen de galop van een paard achter hen
vernomen, de nachtelijke wandelaars deed
stilstaanj
Weldra herkenden de Cerisolles den rui-
ter.
Kijk, zeide Pierre, daar is de gen
darme Mathieu Fovel, die van Fontaine
bleau terugkomt. Ik heb er hem vanmor-
gen heen ziiti rijden.
Dag meneer Romain. Dag meneer
Pierre riep de gendarme al van verre. Ik
aards, de Nederlandsche Tooneelkunste- j
naarsvereeniging, en de Amsterdamsche
politie van het Bureau Leidsche Pleiri.
Verder waren tal van telegraphische en
schriftelijke gelukwenschen ingekomen,
w.o. van 'de Koningin, den Minister van
Onderwijs, den heer De Visser, den burge
meester van Den Haag, den heer Patijn,
den burgemeester van Middelharnis, den
heer Den Hollander en vele andere.
De ovatie, door het publiek ge'oracht,
duurde verscheidene minuten. Bouwmees
ter dankte diep bewogen het publiek, dat
in zoo grooten getale was opgekomen en
hem dus nog niet vergeten had en vervol-
gens alien, die hem heden gehuldigd heb
ben.
In Trianon begon tegen middernacht re-
receptie, die druk hezocht was en waar-
bij behalve generaal Kollewijn, wethou-
der Vliegen en de leden van het eere-
comit6, ook wethouder Vos en vele ver-
eerders van Bouwmeester tegenwoordig
waren.
eerders door zijn geniale kunst in verruk-
king bracht.
Na afloop der voorstelling had de of-
ficieele huldiging plaats.
Te midden van de leden van het co-
mite verscheen Bouwmeester met zijn zus-
ter Doortje voor het voetlicht, geestdrif-
tig toegejuicht door het verrukte publiek.
Namens het gemeentebestuur voerde het
eerst de wethouder voor kunstzaken, de
heer W. H. Vliegen, het woord. Hij hul-
digde den grooten kunstenaar, die hij den
meest populairen man van alle Amsterdam-
mers noemde. Iedereen kent hem, Duizen-
den heeft hij door zijn kunst verrukt door
het hoogste te geven, wat in tooneelkunsit
bereikbaar is. Spr. eindigde met den
wensch, dat, wanneer wij op 5 September
1932 des ochtends de courant krijgen, wij
daarin slechts dien eenen regel zullen le-
zen: „Heden viert Louis Bouwmeester zijn
90e verjaardag.
De heer Vliegen bood daarop den jari-
ge namens het gemeentebestuur een krans
aan. Vervolgens werden tal van kransen
en bloemstukken van prachtige oranje dah
lia's, chrysantemums aangeboden vanwege
het Tooneelverbond, de leden der Kcm.
Vereeniging „Het Nederlandsch Tooneel"
de directie en de leden van „Het Schouw-
tooneel", het gezelschap Louis Bouwmees
ter Jr., het Hofstadtooneel Max van Gel-
der, het Haarlemsch Tooneel, de nieuwe
directie „De Nationale Opera", dr. Royw
wil wedden, dokter, dat ge van Michu
komt.
Ge hebt het geraden Mathieu.
De gendarm steeg af en voerde zijn ros
verder bij den teugel, zegjgend
Heeren, a5s gij. het goedvindt, zul
len wij samen den weg gaan.
Terwijl Pierre met den gendarme over
den zieken Michu sprak, dacht Romain
na over hetgeen hij gezien had bij de rui
ne. Hij besloot den volgenden morgen een
wandeling er heen te maken en eens. te
onderzoeken hoe dat zaakje daar wel in
elkaar zou zitten. Vermoedelijk zouden er
landloopers des nachts hun bivak op-
slaan.
Plotseling klonk in de nabijheid van de
drie mannen een gekraak van takken. Alle
drie bleven staan, opgeschrikt door dat
ongewone geluid om dezen tijd.
Ge hebt het gehoord? vroeg Rov-
main, die dadelijk dacht aan de schaduw
van de ruine.
Ja, men zou zeggen, dat het een ge
luid was of verscheidene personen in het
kreupelhout aan het vechten waren.
Een klagende kreet klonk nu den man
nen in de ooren.
Vooruit, riep de gendarme uit, laten
we er heen gaan, er wordt iemand ver-
moord, geloof ik.
Matthieu wierp zich in het kreupelhout,
gevolgd door de Cerisolles.
Nauwelijks echter had de gendarme een
paar passen gedaan of een eind verder
kwamen onverwachts drie gestalten uit
het kreupelhout te voorschijn, het pad af-
snellend in de richting van de ruine.
De gendarme snelde hem onmiddellijk
achterna, gevolgd door Pierre en Romain.
Wacht maar heertjes, schreeuwde
DE TOESTAND.
Van de rustpoos, die ingetreden is met
het besluit van de commissie van herstel
om voorhands genoegen te nemen met
Duitsche afbetalingen in den vorm van be-
hoorlijk gedekte schatkistwissels, hebben
schrijft de N. R. Crt. Hugo Stinnes,
als vertegenwoordiger van de groote Duit
sche nijverheid, en markies de Lubersac,
de voorzitter van het algemeene verbond
van Fransche maatschappijen voor den we-
deropbouw van het verwoeste gebied, par-
tij getrokken, om een overeenkomst aan
te gaan betreffende de levering van mate-
riaal, dat voor dien wederopbouw noodig
is. De overeenkomst volgt aldus dezelfde
beginselen als het accoord van Wiesbaden,
aangegaan tusschen Rathenau en Loucheur,
dat de goedkeuring van Stinnes c.s. niet
had kunnen wegdragen. In deze overeen
komst tusschen twee Ministers had Stinnes,
ofschoon hij een man is, die gemakkelijk
contact met regeeringskringen vindt, niet
alles naar zijn zin geregeld kunnen kiijgen.
De Duitsche industrie had haar, zooals zij
daar lag, te aanvaarden of te verwerpen, en
zij verwierp haar om allerlei details. Nu
is een andere weg bewandeld. Stinnes
onderhandelde als de man, die wist wat
hij en de door hem vertegenwoordigde
nijverheid onder zekere voorwaarden kon
den leveren met den man, die zich het
best een oordeel kon vormen over hetgeen
men in het verwoeste gebied zelf noodig
had, en achteraf wordt nu, op wat zij be
disseld hebben, de goedkeuring van de
twee regeeringen gevraagd. Het is een
methode van zakenmannen waarvan de
voordeelen in het oog springen boven een
oveieenkomst, die uitsluitend in staats>
manshoofden is uitgebroed.
Dit wat de procedure betreft en ter ver-
klaring waarom Stinnes nu genoegen kon
nemen met een overeenkomst, die noch-
tans op de beginselen van het door hem
eerst gewraakte Wiesbadensche accoord
is opgebouwd. Het algemeene karakter
blijft dat van leveringen in natura op af-
rekening van de Duitsche vergoedings-
schuld. Toe te juichen is het nieuwe ac
coord vooral als de eerste proeve van
een constructieve politiek in het schadever-
goedingsvraagsttuk met medewerking van
de Duitsche industrie. Hare organen had
den lang genoeg geschetterd tegen de te-
kortkomingen van de Duitsche regeering in
het nastreven van een naifevingspolitiek, die
op niet-naleving moest uitloopen en inder
daad uitgeloopen was. Voor het eerst ver-
neemt men nu in diezelfde organen een
uiting van voldoening over een overeen
komst, die voortgekomen is uit den wil tot
naleving.
Het is te begrijpen, dat de Duitsche pers
(met uitzondering van de sociaal-democra-
tische pers, die nu eenmaal alles wantrovwt
wat uit den koker van Stinnes komt) aan
de overeenkomst ook politieke beteektnis
toekent. Zij kan immers een eerste schrede
worden op den weg van toenadering en
wederzijdsch begrijpen tusschen Frankrijk
en Duitschland, waarvan Europa tot het
bereiken van een definitieven vredestoe-
stand meer heeft te verwachten dan van
geharrewar onder de geallieerden met par-
tij kiezen van enkelen hunner voor of tegen
Duitschland, waarbij dit laatste toch ook
niet gebaat is. De overeenstemming, nu in
rechtstreeksche onderhandelingen fnssehen
de twee naaste belanghebbenden bereikt,
moge aanvaard worden als een goed voor-
teeken voor het spoedig to'standkomen van
eensgezindheid in de onderhandelingen
tusschen EHiitschland en Belgie over de
schatkistwissels, die te Berlijn zijn be-
gonnen.
DE JUWEELEN DER ROMANOFFS.
Te Chicago is een man aangjehouden,
die pas uit Rusland was aangekomen en
die in 't bezit was van Russische juweelen
van ontzaglijke waarde, afkomstig van
de familie Romanof. De gearresteerde zei
dat hij die kostbaarheden had gekocht van
een Russische prinses, die hij in Siberie
had ontmoet. Hij had ook twee prachtige
tapijten bij zich, die indertijd gestolen wa
ren uit het paleis van grootvorst Boris.
De juweelen bestaan uit een gordel met
schakels van edel metaal, waartusschen 27
prachtige turkooizen zijn gtevat, voorts
twee groote gouden oorhangers met paai -
len bezet en een daarbij behoorende
broche.
DE VERHOOGING DER DUITSCHE
POSTT ARIEVEN.
Het v etsontwerp tot verhooging van de
posttarieven met ingang var^ 1 October a.s.,
waarover thans in het rijksdepartemcnt
van de Posterijen wordt beraadslaagd,
voorziet in een verhooging van het binnen-
landsche briefport tot zes, acht of tien
mark. De telefoontarieven zullen volgens
dit tarief in plaats van met 160 pet., met
600 pet. worden verhoogd. Van deze nieu
we verhoogingpn verwacht men een ver-
meerdering der ontvangfcten met 26 mil
liard mark per jaar. De jongste verhoogiiug
der tarieven heeft een achteruitgang van
het postverkeer met 23 pet. tengevolgie
gehad.
EEN FAMILIE-DRAMA.
Voor den politierechter te Barking ver
scheen dezer dagen zekere mrs. Harn-
den, oud 29 jaar en in genoemde plaats
woonachtig, onder beschuldiging van
moord op haar twee dochtertjes van 2
en 4 jaar. Het bleek bij onderzoek, dat
haar echtgenoot, die chauffeur is, reeds
geruimen tijd werkloos was geweest, waar-
door het gezin in moeilijkheden had ver-
keerd. Op dien droevigen dag kwam de
chauffeur Harnden naar huis met het blij-
de bericht dat hij, er ten slotte in was
geslaagd, een betrekking te vinden. Toen
hij zijn woning bereikte, zag hij, dat er
rook uit de ramen opsteeg. Het bleek hem
alras, dat in de slaapkamer brand was
ontstaan, die met opzet was veroorzaakt
door het over den vloer verspreiden en
aansteken van petroleum.
Bij het verder onderzoek bemerkte de
ongelukkige vader tot zijn ontzetting, dat
in de half gevulde badkuip in de badkamer
zich de lijken van zijn beide dochtertjes
bevonden. Zijn vrouw was nergens in huis
te vinden. Bij onderzoek kwam aan het
licht, dat zij eerst kort voor aankomst
van Harnden was vertrokken.
De brandweer werd onmiddellijk ge-
waarschuwd en deze slaagde er spoeaig
Mathieu, ik zal u wel krijgen.
Als hazen echter liepen de vluchtelin-
gen de vervolgers vooruit, cp wie zij aan-
merkelijk veld wonnen, vlugge loopers ais
zij waren.
De takken, die den gendarme en ae
beide heeren in het gelaat sloegen, sche-
nen den anderen niet te deren eh op eei
gegeven oogenblik waren de vluchtehngen
verdwenen, alsof de grond hen opgeslokt
had.
Alweer die geheimzinnige rui'ne,
riep Romain uit, toen de vervoTgers stil
stonden om te ontdekken, waarheen de
vluchtelingen zoo ineens gebleven waren.
Die smerige roovers, zeide de
gendarme, bijna had ik ze te pakken.
Maar wacht eens, door de vervolging heb
ben wij heelemaal verzuimd te zTen of ze
niet een slachtoffer hebben achtergelaten.
Dat is waar, beaamde Pierre, wif heb
ben een kreet gehoord als van iemand,
die een slag of stoot heeft gekregen. Wie
weet, of er niet een misdaad heeft plaats
gehad op de plek der worsteling.
Reden te meer om de vluchtelingen
te pakken te krijgen, riep Romain uit,
terwijl hij weer voortsnelde. De anderen
volgden hem, maar toen ze bij het' rots-
blok waren gekomen nabij de rui'ne, waar-
achter zij de bandieten hadden zien ver-
dwijnen, zagen ze niets, terwijl ook hun
gehoor niet het minste geluid opving.
Met de revolvers vooruit, gereed om te
vuren, op den eersten tegenstand, door-
zochten de drie mannen nog den omtrek,
maar niets bespeurden zij meer van 'ue
vluchtelingen.
Dat is sterkriep de gendarme einde-
lijk uit. 't Lijkt wel of wij met spoken te
doen hebben gehad!
Wij hebben de ruine niet doorzocht,
zeide Pierre eindelijk, zouden wij dat niet
doen? Wij zijn drie tegen drie en gewa-
pend.
De anderen vonden het uitstekend en
de gendarme nam de moeite om een tak
van een pijnboom af te breken en die aan
het boveneinde in brand te steken, zoodat
hij op die wijze een reusachtige toorls had
verkregen, waarmee men de muurbrokken
en het inwendige van de rui'ne kon be-
lichten.
Het in puin gevallen kasteel, dateerende
van ver uit de middeleeuwen, kreeg met
die verlichting een uiterst fantastisch aan-
zien, het penseel van een artist waardig.
Met mos begroeide rotsblokken en ruwe
steenklompen was alles wat de drie man
nen aantroffen. Struikgewas versperde den
ingang tot het binnenste der ruine doch
tot hun verwondering zagen de vervoT
gers dat de takken zelfs niet aangeraakt
waren, daar zij nog, dicht ineengestrengeld
als ze waren, den toegang bijna ver-
sperden en, bij een wilden, gehaasten door-
tocht zeker verbogen of gebroken moesten
zijn.
Zonderling, mompelde Romain, zs
zijn toch in deze richting verdwenen.
't Zijn de geesten van afgestorvenen
geweest, heeren, zei de gendarme met
een huivering, er zS'l ongeluk over ons ko
men, dat wij hun rust verstoord hebben.
Pierre viel hem in de rede:
Geesten van vleesch en bloed, mijn
vriend. Er is zeer zeker in hun manier
van verdwijnen een geheim, dat wij, die
er niet mede bekend zijn, niet kunnen op-
lossen, maar ik geef u de verzekering dat
degenen, die wij hebben zien vluchten,
evengoed menschen zijn als wij.
(Wordt vervolgd).
Tr" a 111 Jiiiwiriiiirrtr-*
NSCHE
