ALGEIVIEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN. No. 7326 Woensdag 19 Juli 1922. 70e Jaargang. mm: m Aanleg Straten, Stoepen en Riolen. Gemeente SAS VAN GENT. B1NNEHLAHD. FETJILLETON. De Patient van dokter Vincent. BUITENLAND. Burgemeester en Wethouders van SAS VAN GENT zullen opDondertiag den 3 Augustus £922, des namiddags vijf uur, op het Gemeentehuis aanbesteden Het leveren en verwerken van 110925 Straatkiinker, 514 M:. Cementtegels, 38G M, Borduursteen, SI M. Rioolbuszen, 8 Rioolputten, alies breed voeriger bij bestek omschreven. Aanwijs denzelfden dag om 2lk uur na- middag, aan te vangen aan de Westkade. Inschrijvingsbiljetten in te leveren op zegel vo6r 5 uur nam. van den dag van aanbe- steding op het Gemeentehuis, waarna die onmiddellijk zullen worden geopend. Bestek tegen f0.50 bij den Gemeente- Opzichter J. H. DE Smidt alhier. Sas van Gent, den 15 Juli 1922. Burgemeester en Wethouders voornoemd, L. W. G. HOEFNAGELS, Burgemeester. F. P. J. STU3B£, Secretaris. Burgemeester en Wethouders van SAS VAN GENT, brengen ter openbare kennis, dat tot en met lO Augustus 1922 is opengesteld de inschrijving op de geldleening dier gemeente groot f51000,—, voor aankoop van bouwterrein. Rente 6 °/0 per jaar, in aandeelen van /500,—met aflossing van minstens 2 aan deelen 'sjaars volgens loting. Inschrijvingen in te zenden bij den Burge meester. De storting der gelden zal moeten ge- schieden op 16 Augustus 1922. Verdere inlichtingen te verkrijgen ter gemeente-secretarie. Sas van Gent, den 17 Juli 1922. Burgemeester en Wethouders voornoemd, L. W. G. HOEFNAGELS, Burgemeester. F. P. J. STUBB£, Secretaris. EERSTE KAMER. Tot voorzitter van de Eerste Kamer der Staten-Generaal gedurende de buitengewone zitting der Staten-Generaal, die zal aanvan- gen op 25 dezer is benoemd J. J. G. baron van Voorst tot Voorst. In de zitting van de Provinciale Staten van Groningen ^an gisteren is Mr. H. J. Schonfeld, burgemeester van Winschoten, tot lid van de Eerste Kamer gekozen met 22 stemmen, tegen 18 stemmen op Mr. C. C. Geertsema, oud-lid van de Eerste Kamer. In de middagzitting van de Provinciale Staten van Noord-Holland heeft de verkie- zing plaats gehad van een lid van de Eer ste Kamer (vac. Vliegen). Bij de eerste stemming werden uitgebracht 69 stemmen, waarvan 31 op den heer J. Douwes Jr. (anti-rev.), 27 op den heer H. v. Kol (S. D. A. P.), 7 op den heer Westerman (Vrijheidsbond), 2 op den heer Van Houten en 1 bianco. Bij tweede stemming verkreeg de heer Douwes 30 stemmen, de heer Wes- door HAEDON HILL. (Geautoriseerde Vertaling.) Gedurende den geheelen maaltijd bleef de oudere vrouw op denzelfden luchtigen, eenigszins plagenden toon doorpraten, en nu en dan ging ze wel eens te ver in haar scherts en wist zich er dan niet altijd uit te redden. Ze lachte dan maar zoowat en antwoordde half op Clarice's ernstige vra- gen. Lady Uvedale was om de een of an- dere reden, die haar alleen maar bekend was, in hooge mate zenuwachtig, en dat kwam heusch niet alleen door de port, die ze uit Londen had besteld en die ze, ge dachtig aan Sir Vincent's raad, alleen dronk Clarice vond het gesprek hoogst pijnlijk en was heel blijde, toen Lady Uvedale bij het van Jafel gaan aankondigde, dat ze weer een hevige hoofdpijn voelde opkomen en dus weer vvilde rusten tot het diner; ze zou haar „lieveling" niet meer zien, eer deze uitging. „Wees nu vooral voorzichtig, tneiske,', vermaande ze, toen ze naar haar kamer ging met een hoog-roode kleur van opge- wondenheid. „Die Lynne weet tocli wel met een boot om te gaan, zoodat jelui geen ongeluk zullen krijgen?" Ze wachtte niet eens op een antwoord, en toen ze met een geruisch van zijden rok- ken verdwenen was ging Clarice kalm naar haar eigen kamer om zich op haar gemak aan te kleeden voor haar derde bezoek bij terman 7, de heer Van Kol 27, de heer Bree- baart 1 en 4 stemmen bianco. Bij de derde stemming werden 6 stemmen bianco uitge bracht, 31 op den heer Douwes en 31 op den heer Van Kol. Hierna besliste het lot dat gekozen was de heer Douwes. DE HAAGSCHE CONFERENTIE. De Russische delegatie heeft geen ge- volg gegeven aan de uitnoodiging van den voorzitter der niet-Russische commissie Dinsdagochtend deel te nemen aan de b - eenkomst der sub-commissie voor de pri vate eigendommen. In een schrijven van de Russische dele gatie Maandagavond aan den voorzitter der niet-Russische commissie, Mr. Patijn, gezonden, wordt hiervan mededeeling ge- daan, onder toevoeging, dat de delegatie wel bereid is deel te nemen aan een bii- eenkomst met de voorzitters der sub-.com- missies of aan de plenaire zitting van de conferentie. INVAL1D1TEITSWET. De secretaris van de Ver. van Nederl. Werkgevers deelt den leden van die vereeni- ging mede, dat de Centrale Raad van Be- roep thans in hoogste instantie heeft uitge- maakt, dat de werkgevers met het plakken van zegels moeten doorgaan voor alle arbei- ders, die op 1 Juli reeds verzekeringsplichtig waren. Alleen behoeven zij niet te plakken voor diegenen, die na 1 Juli voor het eerst in loondienst komen tegen een loon van meer dan 1200 per jaar. UIT DE SUIKERINDUSTRIE. De cooperatieve beetwortelsuikerfabrie- ken Zeeland, te Bergen op Zoom, en Din- teloord, te Dinteloord, hebben in samen- werking met den R.-K. Landarbeiders- er den Fabrieksarbeidersbond tot den Minis ter van Arbeid het verzoek gericht de in- voering van een werktijdregeling toe te staan, zooals is neergelegd in het collec- tief contract, dat door deze partijen is af- gesloten. Volgens dit contract zal in af- wijking van de Arbeidswet, met uitzonde- ring van de toegestane 13 Christelijke en vacantiedagen, de totale arbeidsduur per arbeider ten hoogste 2500 uren per jaar bedragen en wel gedurende 14 weken niet langer dan 55 uren per week en de overige 38 weken niet langer dan 48 uren per week. Verder wordt de Minister machtiglng verzocht tijdens de campagne in drieploe- genstelsel, zoowel des nacht als op Zondag te mogen arbeiden en we! met een arbeids duur van maximaal 168 uren per arbeider en per drie weken, zonder eenige bijzondere verhoogingen van het uurloon voor nacht- en Zondagsarbeid. OOK GOEDE GE1TENMELK IS D1KWIJLS EEN SLECHT ZUIGELINGEN VOEDSEL. Prof. Scheltema, te Groningen, schrijft aan de N. R. Crt.: De neiging om het fokktn van geiten te bevorderen, is op zichzelf loffelijk; zij kan als koe der armen dezen armen een onverknoeide melk leveren, daar velen de geit zelf kunnen verzorgen. Als men echter de geitencultuur aan- prijst met het oog op de voeding van zui gelingen, dan wordt de zaak anders. Dit geschiedt, volgens een stuk in dit blad van 14 Juli, door prof. Dettweiler, voozitter van den Duitschen Bond van gei- tenfokvereenigingen. Dat hij in deze kwaliteit de geit verde- digt, waar hare waarde wordt aangevallen, is begrijpelijk. Hij heeft ongetwijfeld veel meer verstand van deze dieren, dan ik. Maar ik op mijne beurt, kom meer in aan- raking met zieke kinderen en in die kwali teit blijf ik, als reeds sedert eenige jaren, waarschuwen tegen het gebruik van de melk dezer dieren als zuigelingenvoedsel. Elke andere voeding dan de natuurlijke de mandemakers. Zij had nog een paar uur den tijd, maar daar ze meer dan gewone zoig aan haar toilet besteedde en zij zich nog eens goed wilde indenken in de ver- anderde omstandigheden, waaronder de tocht nu aanvaard zou worden, viel de tijd haar niet lang. Natuurlijk vond ze het niet prettig, dat er nu een derde mee in de boot zou gaan, maar ze meende, dat die on- aangenaamheid ruimschoots zou worden vergoed door het genoegen dat zij Cosmo deed met een masseuse te hebben gevon- deri voor zijn patiente. Maar Lynne scheen niet bijzonder inge- nomen met het voorstel, waarmee Clarice hem overviel. Hij stond plichtsgetrouw aj, te wachten, toen Clarice de trappen", die naar het strand voerde aftripte, en wilde haar meteen in de boot helpen, die al lag te schommelen op de golfjes. Clarice keek even rond en zag Stella langs het strand naderen. „Wacht u even," zeide ze. „Ik heb een masseuse voor u ontdekt, dokter Lynne. Ze kan dadelijk hier zijn." Cosmo volgde haar blik en herinnerde zich opeens weer, wat hij een oogenblik glad vergeten had, namelijk dat Stella Sleath volgens haar eigen zeggen een ge- diplomeerd masseuse was. In ieder geval had hij geen oogenblik aan haar gedacht, toen juffrouw Pilcher smeekte om gemas- seerd te mogen worden. Hij zag de schoone sirene toch ook lie- ver niet dan wel. Het hinderde hem, dat hij nu zoo op eens weer in aanraking werd ge- bracht met de vrouw, die hij zocht te ver- mijden, en een wrevelige trek op zijn knap gelaat verried zijn gedachten maar al te duidelijk. „Bedoelt u juffrouw Sleath?" vroeg hij op een toon, die de uitdrukking van zijn is in beginsel ondoelmatig voor zuigelingen. Maar men wordt dikwijls gedwongen om het risico te loopen. Op grond van lange ervaring acht ik mij erechtigd en verplicht om voor die 'ge- alien den raad te geven, geen geitenmelk te kiezen en, zoo ja goed toezicht uit t< oefenen op den gezondheidstoestand (speciaal op neiging tot zware anaemie) der zuigelingen, die aan deze proefneming rden onderworpen. AN men geitenmelk afkeurt voor dit doel, dan is dit geen aanval op de geit! Z. heeft slechts den plicht om goed voed- sei voor hare eigen jongen te leveren, en dat doet zij. Ik zou onmiddellijk zwichten voor de autoriteit van prof. Dettweiler en anderen, als zij dit dier verdedigden wegens haar voortreffeliik voedsel voor jonge geiten. Deze verdediging zou trouwens overbodig zijn. Maar ik zv/icht niet, als zij haar ook voor jonge menschen aanraden en ik her- haal miine waarschuwing van 1916 in dit opzicht. Het is* hier niet de plaats om de gronden daarvoor aan te voeren en de re- dactie zou dit vermoedelijk niet toelaten. Wie daarin belang stelt. vindt ze in het Alaandschrift voor Verloskundigen en Vrouwenz. en voor Kindergeneeskunde, 1916 van mijn hand, of van 1922, nader uitgewerkt door Dr. El Brouwer, toenmaals assistent bij mij. Het is jammer, dat de geit zich slecht leent om als bijfunctie ook de voeding van menschenkinderen op zich te nemen; zij kan zoo gemakkelijk gehouden en onder- houden worcfen. Echter ook volkomen gezonde, volkomen goed gevoede en goed verzorgde geiten leveren-eene melk, die voor menig zuigeling zeer schadelijk blijkt te zijn. „Es ware zu schon gewesen!" NIEUWE MINISTER VAN; MARINE? Naar de Maasbodd vemeemt, wordt in parlementaire kringen te 's Gravenhage druk gesproken over de mogelijkheid van een benoeming tot minister van Marme van den kapitein ter zee A. 'F. Gooszen, den geestelijken vader van de Vlootwet, en de man, die door de regeering uitgezon- den is geweest om de wet in den Volks- raad in Indie te verdedigen. Welke waarde aap deze geruchten is te hechten, kunnen wij niet achterhalen, zegt ,de Maasbode". In ieder geval zou het ons sterk verwonderen, wanneer zij waarheid bleken te bevatten, aangezien voor zoover bekend kapitein Gooszen zich in politicus met rekent tot een der chris telijke partijen en bij de Kabinetsrecon- structie zoo op iets op het rechts karakter der dignitarissen dient te wor den gelet. DE STRIJD IN HET RIJNSLEEP- VAARTBEDRIJF. In de haven van Ruhrort liggen op het oogenblik 90 Hollandsche aken die ten gevolge van de staking van het personeel der Rijnsleepbooten niet verder kunnen. In J^Jederland liggeri meer dan honderd Duitsche vaartuigen vast. Op het traject Rotterdam-Mannheim is het personeel van driehonderd sleepboo- ten in staking. De havenwerkers van Keu- len zijn sedert Zaterdag in staking. De stakingsbeweging dreigt ondanks het verzet van de leiding van den Duitschen iransportarbeidersbond, op de Duitsche Rijnscheepvaart te zullen overslaan. RUSLAND. Op de 9e conferentie van de Moskousche gouvernementeele afdeeling der Russische oommunistische partij heeft Bereznjef, een gelaat bevestigde. Clarice begreep hem maar al te goed. „Ja," aarzelde ze. „Juffrouw Sleath heeft gisteravond bij ons gegeten en toonde zooveel belangstelling in uw patiente, dat ze onmiddellijk haar diensten aanbood en van geen betaling tvilde hooren. Ik, dacht. dat u er blij mee zou zijn en nam haar aanbod dus ter wille van u aan. Ik ben echter bang, dat ik er verkeerd aan heb gedaan." Gosmo keek eens naar het lieve gezichtjs met de groote, smeekende oogen. Tranen schenen niet heel ver weg meer te zijn, nu hij haar „verrassing" zoo onaardig opnam. Hij moest wel toegeven en schold zich zelf uit voor „lamme kerel". „Wel neen. Dat moet u nu niet denken," naastte hij zich haar te verzekeren. „Zij zal ons van veel nut zijn, daar twijfel ik niet aan, maar ik mag haar niet. Het komt echter niet te pas om zich in zoo'n geval door een persoonlijk vooroordeel te laten leiden." „lk kan haar ook niet uitstaan," kon Clarice nog gauw zeggen, want juffrouw Sleath was al bij hen, en zij scheen te denken, dat zij zeer welkom was. Het deed Cosmo pleizier te bemerken, dat ze niet meer zoo luidruchtig deed, en haar taak ernstig scheen op te nemen. Die ernst had zij zelfs in haar kleeding uitgedrukt, want ze droeg nu een eenvoudig grof blauw ser ge pakje, in plaats van het elegante wa.n- delcostuum, dat ze anders aan had. „Freule Uvedale heeft u zeker al ver- teld, dat ik u uit de moeilijkheid wil hel pen zeide ze. met een kalmte, die maakte, dat men haar aanbod niet meer kon af- slaan, zonder haar te beleedigen. „Een pijnlijk en Iangdurig geval, nietwaar!" „U bent werkelijk al te vriendeKjk," officier van den Moskouschen militairen kring, den 26en Juni de opmerking ge- maakt, dat het met de politieke ontwikke- ling van het roode leger zoo slecht ge- steld is en dat de roode soldate.n zuik een groot onverschilligheid aan den dag leg- gen voor de bijeenkomsten, die communis- tische arbeiders met hen organiseeren. Het is zelfs voorgekomen, dat de roode solda- ten dergelijke bijeenkomsten boycotten. Er zijn stemmen opgegaan, dat men door de toezegging van een bijslag op de rant- soenen de soldaten naar dergelijke verga- deringen.moest heenlokken. De meeste su- perieuren echter weigeren materieelen of moreelen drang op hun ondergeschikten uit te oefenen, opdat zij in hun vrijen tijd communistische vergaderingen zullen be- j zoeken. Dergelijke verschijnselen, verklaar- de Bereznjef, kunnen niet langer geduld worden; het is onze plicht de Centrale autoriteiten te waarschuwen, daar op de- ze manier de moreele kracht van het roode j feger, dat nu meer dan ooit waakzaatn heeft te zijn, verslapt. Uit Reval komt het bericht, dat er on- langs onder de roode troepen in de buurt van Pskof, bij de grens van Estland, ern- j stige muiterif is uitgebroken toen deze j troepen door nieuwe contingenten vervan- gen zouden worden. De oude contingen- ten verkozen niet afgelost te worden om- dat ze in het leger een extra rantsoen voedsel kregen. Het kwam tot een gere- geld gevecht tusschen de oude en de nieu we troepen. TE LAAT HERSTELD ONRECHT. De Fransche bladen maken meermalen melding van doodvonnissen van krijgsraden tijdens den oorlog, waarvan achteraf blijkt dat voot die vonnissen geen voldoende grond aanwezig was. Een sterk staaltje is dezer dagen voor de strafkamer van het Hof van Cassatie behandeld. Den 12en Februari 1915 veroordeelde de speciale krijgsraad van het 60ste regiment infanterie te Fontenoy den soldaat Bersot wegens muiterij en weigering van ge- hoorzaamheid ter dood. Den volgenden dag werd hij doodgeschoten. In September 1918 werd het vonnis van den krijgsraad wegens een vormgebrek vernietigd. Dezer dagen "heeft de strafkamer van het Hof van Cassatie inggvolge een on- langs aangenomen wet het vonnis gewij- zigd en daarbij de nagedachtenis van den soldaat Bersot gezuiverd van de uitge- sproken veroordeeling, terwijl aan de we- duwe 5000 francs schadevergoeding werd toegekend en 15000 francs aan de minder- jarige dochter. De „muiterij" moet op het volgende zijn neergekomen: Bersot had een nfeuwe broek noodig en wendde zich tot den fou- rier, die er hem een had gegeven, die vuil was en met bloed bevlekt. Hij wei- gerde dit kleedingstuk aan te nemen en werd door een luitenant hiervoor met 8 dagen gevangenisstraf gestraft. Bersot en verscheidene zijner kameraden protesteer- den hiertegen collectief in bewoordingen, die den kolonel zouden hebben doen ge- iooven aan werkelijke rnuiterij. Gevallen als deze zijn ongetwijfeld een gevolg van oorlogsmentaliteit en zenuw- spanning, maar toch ook van een militaris- me, waarvan altijd werd bewreerd, dat Duitschland er het monopolie van bezat. DE AANSLAG OP MILLERAND. Bouvet, de jeugdige anarchist, die na de wapenschouw op 14 Juli een aanslag op den presidentieelen stoet deed, ver- zwaart door zijn bekentenissen zijn schuld. Volgens zijn eigen zeggen had hij het niet alleen op Millerand, maar ook op Poin- c'are gemunt. Hij dacht, dat beiden sa- men in een rijtuig zouden terugkeeren. Bij het voorbijkomen van den stoet mompelde Cosmo. „Ja, het is een ernstig ^geval, en ik geloof niet, dat er genezing mogelijk is, zoolang de patiente niet wil verhuizen. Maar massage doet wel eens wonderen, en wij kunnen het licht pro- beeren. Willen de dames nu maar in de boot gaan?" De roeier, zoowel als de beide passagiers voelden zich weinig op hun gemak gedu rende het tochtje; een geregeki gesprek werd niet gevoerd, nu en dan maakte een van alien een opmerking en kreeg dan een kort antwoord. Voor Cosmo kon als ver- ontschuldiging dienen, dat hij een zware boot tegen het tij op moest roeien; en Cla rice, die nog het meeste sprak, schreef de ongewone zwijgzaamheid van Stella toe aan een gevoel van angst nu zij zulk een ernstig geval te behandelen zou krijgen. Clarice zat aan het roer en juffrouw Sleath had naast haar plaats genomen, zoodat het meisje niet kon zien, hoe bleek de nota- risdochter zag, iets waurvoor toch geen reden was. Zeeziek kon zij tenminste niet zijn, want er was nauwelijks een rimpeltje op het water te bekennen. Toen de boot eindelijk weer tegen den oever schuurde, kwam Zacharias Pilcher al dadelijk toegeloopen, maar ook hij scheen nog minder dan anders geneigd te zijn om iets te zeggen. Hij groette hen nau welijks, toen hij de boot aan land trok en ging hun zwijgend voor naar de hut, meer dan ooit op een geslagen hond lijkend, en nu en dan steelsche blikken werpend naar de nieuwe bezoekster. Hij was de eenige van de hutbewoners, die ooit was doorgedrongen in de beschaving van Rock- haven, en hij vroeg zich nu verbaasd af. hoc het kwam, dat de „Londensche Juf frouw", over wie zulke rare praatjes de ronde deden in de herberg „Het Sloepie" meende hij Poincare in den auto te zien, die Millerand's rijtuig voorafging. Dat was de auto van den prefect van polihe. Bou vet schoot daarop. Een man, die naast hem stond, eischt de eer op, Bouvei's arm te hebben doen afwijken, doordat hij hem op het zelfde oogenblik vastgreep. Vol gens vcrscheiden getuigen sciioot Bouvet niet in de lucht, wat zou hebben geklopt met zijn aanvankelijke bewering, oat het hem slechts om een manifestatie te doen was, maar in de richting van den auto op manshoogte. DUITSCHLAND. De nog voortvluchtige moordenaars van Rathenau zijn dan eindelijk opgespoord. Toch kwam de justihe in zekeren zin te laat toen zij de hand wilde leggen op de beide gezochten. De beide jongelieden het waren Fischer en Kern schoten zich dood voor het tot een arrestatie kwam. Wat hadden zij daarmee voor? Het ant woord op deze vraag ligt voor de hand. Zij zouden toch de doodstraf aan zich hebben moeten laten voltrekken en thans zijn hun de schande en het straffe regitn bespaard gebleven die in de hechtenis on- tegenzeggelijk hun deel zouden zijn ge weest. Maar voor alles zullen deze ge- exalteerde jongelieden, dwepers die naar strafbare, nuttelooze en afkeuringswaardi- ge middelen grepen om een regeerder van het bewindte verwijderen, die toch slechts zijn land naar beste weten trachtte te die nen, ervoor hebben willen zorgen, dat men niets uit hun mond zou vernemen, dat de justitie zou kunnen helpen bij "de opspo- ring en ontraadseling van de organisatie, groep of kring waartoe zij de daders hadden behoord. Het is heel wat anders, een daad van geweld te pfegen, dan te gen de machtsmiddelen en dwang van ondervragers standvastig te kunnen blij- ven zwijgen. Niet angst voor het uiteinde- lijke lot heeft Fischer en Kern de hand aan zich zelf doen slaan, doch veeleer de zucht om zooveel mogelijk op hun hoofd alle schuld te nemen en niet de kans open te laten dat aan hen geheimen zou den worden ontlokt, wat voor anderen en voor hun organisatie noodlottig zoude kun nen wezen. Toch moet voor jonge man- nen, die geleefd hebben in de ideeenwereld welke de hunne was, de zucht om trotz alledem nog eenige weken in het leven te blijven zeer sterk zijn geweest. Niet om het leven zelf, dat hun toch niets meer te bieden zou hebben gehad, maar om het groote politieke proces, waarin zij de rol van martelaar en held zouden hebben kunnen spelen voor hun geestverwanten en nog een laatste propagandakreet zouden kunnen hebben doen schallen in de ooren van hui-. icgenstanders. Zij hebben den doc J en het zwijgen verkozen. En nog wel de meest trieste overwe- ging van alle niet in het gebeurde waar- borgt, dat na de explosie die Rathenau vernietigde, de periode van den politieken moord, die in Duitschland zijn intree heeft gedaan, "door het sterven van Fischer en Kern tot een eind is gebracht. (N. R. Crt.) EEN AANMERKELIJKE .BEZUINIGING. De Japansche vlootbegrcoting, welke aan het departement van Financien is aange- boden, toont volgens de Engelsche bladen een bedrag van 120 millioen yen aan ge wone uitgaven ^n 198 millioen yen aan buitengewone uitgaven aan, zijnde een ver- mindering van resp. 15 en 60 millioen yen. Naar de Japansche bladen mfejden, heeft ook het ministerie van Oorlog, zijn begroo- ting bij het departement van Financien ingediend. Deze begrooting sluit met een bwlrag van 183 millioen aan gewone uit gaven en 33 millioen voor buitengewone uitgaven. Op deze begrooting bedraagt de nu Detrokken was bij de dingen, die komen zouden. Juffrouw Pilcher, de laatste vrouwelijke afstammelinge van de Tyzards, was een oogenblik vrij van de pijnen, die haar den geheelen nacht verscheurd hadden, zooals ze Cosmo al dadelijk bij zijn binnentreden meedeelde. Als het mogelijk was, dat deze vrouw- ooit opgewekt Seed, dan was Tiet zeker nu het geval. Ze sprak op minder klagenden toon, en toonde zich overdre- ven dankbaar dat ze nu heusch gemasseerd zou worden. Toen Juffrouw Sleath eenmaal met haar bezig was en haar pijnlijke lede- maten bewerkte, werd het uitgeteerde menschje bepaald spraakzaam. Zebby was nergens -te zien eii Zacharius was onmid dellijk verdwenen, toen hij de bezoekers had binnengelaten. Nadat Cosmozich overtuigd had, dat de masseuse heusch haar vak verstond, liet hij haar alleen met de patiente en ging naar Ciarice toe, die de vreemde antieke meubels weer eens bekeek. Een poosje lang praatten ze nu met groote belang stelling over het snijwerk van een antieke i kast, waar ze geen van beiden verstand van hadden, toen opeens een gordijn opzij i werd geschoven en de kleine Zebby bin- nenkwam. Op hetzelfde oogenblik, als was er een afgesproken teeken gegeven, be- gon Juffrouw" Pilcher wat luider en duide- i lijker te spreken. Zij deed alsof zij sprak tegen de dame, die haar klopte en wreef, rnaar wat z\\ zeide, was blijkbaar evenzeer i Voor 'de anderen bestemd. Wonder boven woridei had ze het nu eens niet over haar kwalen. (Wordt vervolgd). ■MB mi-:

Krantenbank Zeeland

Ter Neuzensche Courant / Neuzensche Courant / (Algemeen) nieuws en advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen | 1922 | | pagina 1