ALGEIVIEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
No. 7326
Woensdag 19 Juli 1922.
70e Jaargang.
mm: m
Aanleg Straten, Stoepen
en Riolen.
Gemeente SAS VAN GENT.
B1NNEHLAHD.
FETJILLETON.
De Patient van dokter
Vincent.
BUITENLAND.
Burgemeester en Wethouders van
SAS VAN GENT zullen opDondertiag
den 3 Augustus £922, des namiddags
vijf uur, op het Gemeentehuis
aanbesteden
Het leveren en verwerken van
110925 Straatkiinker,
514 M:. Cementtegels,
38G M, Borduursteen,
SI M. Rioolbuszen,
8 Rioolputten,
alies breed voeriger bij bestek omschreven.
Aanwijs denzelfden dag om 2lk uur na-
middag, aan te vangen aan de Westkade.
Inschrijvingsbiljetten in te leveren op zegel
vo6r 5 uur nam. van den dag van aanbe-
steding op het Gemeentehuis, waarna die
onmiddellijk zullen worden geopend.
Bestek tegen f0.50 bij den Gemeente-
Opzichter J. H. DE Smidt alhier.
Sas van Gent, den 15 Juli 1922.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
L. W. G. HOEFNAGELS, Burgemeester.
F. P. J. STU3B£, Secretaris.
Burgemeester en Wethouders van
SAS VAN GENT, brengen ter openbare
kennis, dat tot en met lO Augustus
1922 is opengesteld de inschrijving op
de geldleening dier gemeente groot f51000,—,
voor aankoop van bouwterrein.
Rente 6 °/0 per jaar, in aandeelen van
/500,—met aflossing van minstens 2 aan
deelen 'sjaars volgens loting.
Inschrijvingen in te zenden bij den Burge
meester.
De storting der gelden zal moeten ge-
schieden op 16 Augustus 1922.
Verdere inlichtingen te verkrijgen ter
gemeente-secretarie.
Sas van Gent, den 17 Juli 1922.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
L. W. G. HOEFNAGELS, Burgemeester.
F. P. J. STUBB£, Secretaris.
EERSTE KAMER.
Tot voorzitter van de Eerste Kamer der
Staten-Generaal gedurende de buitengewone
zitting der Staten-Generaal, die zal aanvan-
gen op 25 dezer is benoemd J. J. G. baron
van Voorst tot Voorst.
In de zitting van de Provinciale Staten
van Groningen ^an gisteren is Mr. H. J.
Schonfeld, burgemeester van Winschoten,
tot lid van de Eerste Kamer gekozen met 22
stemmen, tegen 18 stemmen op Mr. C. C.
Geertsema, oud-lid van de Eerste Kamer.
In de middagzitting van de Provinciale
Staten van Noord-Holland heeft de verkie-
zing plaats gehad van een lid van de Eer
ste Kamer (vac. Vliegen).
Bij de eerste stemming werden uitgebracht
69 stemmen, waarvan 31 op den heer J.
Douwes Jr. (anti-rev.), 27 op den heer H. v.
Kol (S. D. A. P.), 7 op den heer Westerman
(Vrijheidsbond), 2 op den heer Van Houten
en 1 bianco. Bij tweede stemming verkreeg
de heer Douwes 30 stemmen, de heer Wes-
door
HAEDON HILL.
(Geautoriseerde Vertaling.)
Gedurende den geheelen maaltijd bleef
de oudere vrouw op denzelfden luchtigen,
eenigszins plagenden toon doorpraten, en
nu en dan ging ze wel eens te ver in haar
scherts en wist zich er dan niet altijd uit
te redden. Ze lachte dan maar zoowat en
antwoordde half op Clarice's ernstige vra-
gen. Lady Uvedale was om de een of an-
dere reden, die haar alleen maar bekend
was, in hooge mate zenuwachtig, en dat
kwam heusch niet alleen door de port, die
ze uit Londen had besteld en die ze, ge
dachtig aan Sir Vincent's raad, alleen dronk
Clarice vond het gesprek hoogst pijnlijk
en was heel blijde, toen Lady Uvedale bij
het van Jafel gaan aankondigde, dat ze
weer een hevige hoofdpijn voelde opkomen
en dus weer vvilde rusten tot het diner; ze
zou haar „lieveling" niet meer zien, eer
deze uitging.
„Wees nu vooral voorzichtig, tneiske,',
vermaande ze, toen ze naar haar kamer
ging met een hoog-roode kleur van opge-
wondenheid. „Die Lynne weet tocli wel
met een boot om te gaan, zoodat jelui geen
ongeluk zullen krijgen?"
Ze wachtte niet eens op een antwoord,
en toen ze met een geruisch van zijden rok-
ken verdwenen was ging Clarice kalm naar
haar eigen kamer om zich op haar gemak
aan te kleeden voor haar derde bezoek bij
terman 7, de heer Van Kol 27, de heer Bree-
baart 1 en 4 stemmen bianco. Bij de derde
stemming werden 6 stemmen bianco uitge
bracht, 31 op den heer Douwes en 31 op den
heer Van Kol. Hierna besliste het lot dat
gekozen was de heer Douwes.
DE HAAGSCHE CONFERENTIE.
De Russische delegatie heeft geen ge-
volg gegeven aan de uitnoodiging van den
voorzitter der niet-Russische commissie
Dinsdagochtend deel te nemen aan de b -
eenkomst der sub-commissie voor de pri
vate eigendommen.
In een schrijven van de Russische dele
gatie Maandagavond aan den voorzitter
der niet-Russische commissie, Mr. Patijn,
gezonden, wordt hiervan mededeeling ge-
daan, onder toevoeging, dat de delegatie
wel bereid is deel te nemen aan een bii-
eenkomst met de voorzitters der sub-.com-
missies of aan de plenaire zitting van de
conferentie.
INVAL1D1TEITSWET.
De secretaris van de Ver. van Nederl.
Werkgevers deelt den leden van die vereeni-
ging mede, dat de Centrale Raad van Be-
roep thans in hoogste instantie heeft uitge-
maakt, dat de werkgevers met het plakken
van zegels moeten doorgaan voor alle arbei-
ders, die op 1 Juli reeds verzekeringsplichtig
waren. Alleen behoeven zij niet te plakken
voor diegenen, die na 1 Juli voor het eerst
in loondienst komen tegen een loon van
meer dan 1200 per jaar.
UIT DE SUIKERINDUSTRIE.
De cooperatieve beetwortelsuikerfabrie-
ken Zeeland, te Bergen op Zoom, en Din-
teloord, te Dinteloord, hebben in samen-
werking met den R.-K. Landarbeiders- er
den Fabrieksarbeidersbond tot den Minis
ter van Arbeid het verzoek gericht de in-
voering van een werktijdregeling toe te
staan, zooals is neergelegd in het collec-
tief contract, dat door deze partijen is af-
gesloten. Volgens dit contract zal in af-
wijking van de Arbeidswet, met uitzonde-
ring van de toegestane 13 Christelijke en
vacantiedagen, de totale arbeidsduur per
arbeider ten hoogste 2500 uren per jaar
bedragen en wel gedurende 14 weken niet
langer dan 55 uren per week en de overige
38 weken niet langer dan 48 uren per week.
Verder wordt de Minister machtiglng
verzocht tijdens de campagne in drieploe-
genstelsel, zoowel des nacht als op Zondag
te mogen arbeiden en we! met een arbeids
duur van maximaal 168 uren per arbeider en
per drie weken, zonder eenige bijzondere
verhoogingen van het uurloon voor nacht-
en Zondagsarbeid.
OOK GOEDE GE1TENMELK IS
D1KWIJLS EEN SLECHT ZUIGELINGEN
VOEDSEL.
Prof. Scheltema, te Groningen, schrijft
aan de N. R. Crt.:
De neiging om het fokktn van geiten te
bevorderen, is op zichzelf loffelijk; zij kan
als koe der armen dezen armen een
onverknoeide melk leveren, daar velen de
geit zelf kunnen verzorgen.
Als men echter de geitencultuur aan-
prijst met het oog op de voeding van zui
gelingen, dan wordt de zaak anders.
Dit geschiedt, volgens een stuk in dit
blad van 14 Juli, door prof. Dettweiler,
voozitter van den Duitschen Bond van gei-
tenfokvereenigingen.
Dat hij in deze kwaliteit de geit verde-
digt, waar hare waarde wordt aangevallen,
is begrijpelijk. Hij heeft ongetwijfeld veel
meer verstand van deze dieren, dan ik.
Maar ik op mijne beurt, kom meer in aan-
raking met zieke kinderen en in die kwali
teit blijf ik, als reeds sedert eenige jaren,
waarschuwen tegen het gebruik van de
melk dezer dieren als zuigelingenvoedsel.
Elke andere voeding dan de natuurlijke
de mandemakers. Zij had nog een paar uur
den tijd, maar daar ze meer dan gewone
zoig aan haar toilet besteedde en zij zich
nog eens goed wilde indenken in de ver-
anderde omstandigheden, waaronder de
tocht nu aanvaard zou worden, viel de tijd
haar niet lang. Natuurlijk vond ze het niet
prettig, dat er nu een derde mee in de boot
zou gaan, maar ze meende, dat die on-
aangenaamheid ruimschoots zou worden
vergoed door het genoegen dat zij Cosmo
deed met een masseuse te hebben gevon-
deri voor zijn patiente.
Maar Lynne scheen niet bijzonder inge-
nomen met het voorstel, waarmee Clarice
hem overviel. Hij stond plichtsgetrouw aj,
te wachten, toen Clarice de trappen", die
naar het strand voerde aftripte, en wilde
haar meteen in de boot helpen, die al lag
te schommelen op de golfjes.
Clarice keek even rond en zag Stella
langs het strand naderen.
„Wacht u even," zeide ze. „Ik heb een
masseuse voor u ontdekt, dokter Lynne.
Ze kan dadelijk hier zijn."
Cosmo volgde haar blik en herinnerde
zich opeens weer, wat hij een oogenblik
glad vergeten had, namelijk dat Stella
Sleath volgens haar eigen zeggen een ge-
diplomeerd masseuse was. In ieder geval
had hij geen oogenblik aan haar gedacht,
toen juffrouw Pilcher smeekte om gemas-
seerd te mogen worden.
Hij zag de schoone sirene toch ook lie-
ver niet dan wel. Het hinderde hem, dat hij
nu zoo op eens weer in aanraking werd ge-
bracht met de vrouw, die hij zocht te ver-
mijden, en een wrevelige trek op zijn knap
gelaat verried zijn gedachten maar al te
duidelijk.
„Bedoelt u juffrouw Sleath?" vroeg hij
op een toon, die de uitdrukking van zijn
is in beginsel ondoelmatig voor zuigelingen.
Maar men wordt dikwijls gedwongen om
het risico te loopen.
Op grond van lange ervaring acht ik mij
erechtigd en verplicht om voor die 'ge-
alien den raad te geven, geen geitenmelk
te kiezen en, zoo ja goed toezicht
uit t< oefenen op den gezondheidstoestand
(speciaal op neiging tot zware anaemie)
der zuigelingen, die aan deze proefneming
rden onderworpen.
AN men geitenmelk afkeurt voor dit
doel, dan is dit geen aanval op de geit!
Z. heeft slechts den plicht om goed voed-
sei voor hare eigen jongen te leveren, en
dat doet zij.
Ik zou onmiddellijk zwichten voor de
autoriteit van prof. Dettweiler en anderen,
als zij dit dier verdedigden wegens haar
voortreffeliik voedsel voor jonge geiten.
Deze verdediging zou trouwens overbodig
zijn.
Maar ik zv/icht niet, als zij haar ook
voor jonge menschen aanraden en ik her-
haal miine waarschuwing van 1916 in dit
opzicht. Het is* hier niet de plaats om de
gronden daarvoor aan te voeren en de re-
dactie zou dit vermoedelijk niet toelaten.
Wie daarin belang stelt. vindt ze in het
Alaandschrift voor Verloskundigen en
Vrouwenz. en voor Kindergeneeskunde,
1916 van mijn hand, of van 1922, nader
uitgewerkt door Dr. El Brouwer, toenmaals
assistent bij mij.
Het is jammer, dat de geit zich slecht
leent om als bijfunctie ook de voeding van
menschenkinderen op zich te nemen; zij
kan zoo gemakkelijk gehouden en onder-
houden worcfen.
Echter ook volkomen gezonde, volkomen
goed gevoede en goed verzorgde geiten
leveren-eene melk, die voor menig zuigeling
zeer schadelijk blijkt te zijn. „Es ware zu
schon gewesen!"
NIEUWE MINISTER VAN; MARINE?
Naar de Maasbodd vemeemt, wordt in
parlementaire kringen te 's Gravenhage
druk gesproken over de mogelijkheid van
een benoeming tot minister van Marme
van den kapitein ter zee A. 'F. Gooszen,
den geestelijken vader van de Vlootwet, en
de man, die door de regeering uitgezon-
den is geweest om de wet in den Volks-
raad in Indie te verdedigen.
Welke waarde aap deze geruchten is
te hechten, kunnen wij niet achterhalen,
zegt ,de Maasbode". In ieder geval zou
het ons sterk verwonderen, wanneer zij
waarheid bleken te bevatten, aangezien
voor zoover bekend kapitein Gooszen zich
in politicus met rekent tot een der chris
telijke partijen en bij de Kabinetsrecon-
structie zoo op iets op het rechts
karakter der dignitarissen dient te wor
den gelet.
DE STRIJD IN HET RIJNSLEEP-
VAARTBEDRIJF.
In de haven van Ruhrort liggen op het
oogenblik 90 Hollandsche aken die ten
gevolge van de staking van het personeel
der Rijnsleepbooten niet verder kunnen.
In J^Jederland liggeri meer dan honderd
Duitsche vaartuigen vast.
Op het traject Rotterdam-Mannheim is
het personeel van driehonderd sleepboo-
ten in staking. De havenwerkers van Keu-
len zijn sedert Zaterdag in staking.
De stakingsbeweging dreigt ondanks het
verzet van de leiding van den Duitschen
iransportarbeidersbond, op de Duitsche
Rijnscheepvaart te zullen overslaan.
RUSLAND.
Op de 9e conferentie van de Moskousche
gouvernementeele afdeeling der Russische
oommunistische partij heeft Bereznjef, een
gelaat bevestigde.
Clarice begreep hem maar al te goed.
„Ja," aarzelde ze. „Juffrouw Sleath heeft
gisteravond bij ons gegeten en toonde
zooveel belangstelling in uw patiente, dat
ze onmiddellijk haar diensten aanbood en
van geen betaling tvilde hooren. Ik, dacht.
dat u er blij mee zou zijn en nam haar
aanbod dus ter wille van u aan. Ik ben
echter bang, dat ik er verkeerd aan heb
gedaan."
Gosmo keek eens naar het lieve gezichtjs
met de groote, smeekende oogen. Tranen
schenen niet heel ver weg meer te zijn, nu
hij haar „verrassing" zoo onaardig opnam.
Hij moest wel toegeven en schold zich
zelf uit voor „lamme kerel".
„Wel neen. Dat moet u nu niet denken,"
naastte hij zich haar te verzekeren. „Zij
zal ons van veel nut zijn, daar twijfel
ik niet aan, maar ik mag haar niet. Het
komt echter niet te pas om zich in zoo'n
geval door een persoonlijk vooroordeel te
laten leiden."
„lk kan haar ook niet uitstaan," kon
Clarice nog gauw zeggen, want juffrouw
Sleath was al bij hen, en zij scheen te
denken, dat zij zeer welkom was. Het deed
Cosmo pleizier te bemerken, dat ze niet
meer zoo luidruchtig deed, en haar taak
ernstig scheen op te nemen. Die ernst had
zij zelfs in haar kleeding uitgedrukt, want
ze droeg nu een eenvoudig grof blauw ser
ge pakje, in plaats van het elegante wa.n-
delcostuum, dat ze anders aan had.
„Freule Uvedale heeft u zeker al ver-
teld, dat ik u uit de moeilijkheid wil hel
pen zeide ze. met een kalmte, die maakte,
dat men haar aanbod niet meer kon af-
slaan, zonder haar te beleedigen. „Een
pijnlijk en Iangdurig geval, nietwaar!"
„U bent werkelijk al te vriendeKjk,"
officier van den Moskouschen militairen
kring, den 26en Juni de opmerking ge-
maakt, dat het met de politieke ontwikke-
ling van het roode leger zoo slecht ge-
steld is en dat de roode soldate.n zuik een
groot onverschilligheid aan den dag leg-
gen voor de bijeenkomsten, die communis-
tische arbeiders met hen organiseeren. Het
is zelfs voorgekomen, dat de roode solda-
ten dergelijke bijeenkomsten boycotten. Er
zijn stemmen opgegaan, dat men door de
toezegging van een bijslag op de rant-
soenen de soldaten naar dergelijke verga-
deringen.moest heenlokken. De meeste su-
perieuren echter weigeren materieelen of
moreelen drang op hun ondergeschikten
uit te oefenen, opdat zij in hun vrijen tijd
communistische vergaderingen zullen be- j
zoeken. Dergelijke verschijnselen, verklaar-
de Bereznjef, kunnen niet langer geduld
worden; het is onze plicht de Centrale
autoriteiten te waarschuwen, daar op de-
ze manier de moreele kracht van het roode j
feger, dat nu meer dan ooit waakzaatn heeft
te zijn, verslapt.
Uit Reval komt het bericht, dat er on-
langs onder de roode troepen in de buurt
van Pskof, bij de grens van Estland, ern- j
stige muiterif is uitgebroken toen deze j
troepen door nieuwe contingenten vervan-
gen zouden worden. De oude contingen-
ten verkozen niet afgelost te worden om-
dat ze in het leger een extra rantsoen
voedsel kregen. Het kwam tot een gere-
geld gevecht tusschen de oude en de nieu
we troepen.
TE LAAT HERSTELD ONRECHT.
De Fransche bladen maken meermalen
melding van doodvonnissen van krijgsraden
tijdens den oorlog, waarvan achteraf blijkt
dat voot die vonnissen geen voldoende
grond aanwezig was. Een sterk staaltje
is dezer dagen voor de strafkamer van
het Hof van Cassatie behandeld.
Den 12en Februari 1915 veroordeelde de
speciale krijgsraad van het 60ste regiment
infanterie te Fontenoy den soldaat Bersot
wegens muiterij en weigering van ge-
hoorzaamheid ter dood. Den volgenden
dag werd hij doodgeschoten.
In September 1918 werd het vonnis van
den krijgsraad wegens een vormgebrek
vernietigd.
Dezer dagen "heeft de strafkamer van
het Hof van Cassatie inggvolge een on-
langs aangenomen wet het vonnis gewij-
zigd en daarbij de nagedachtenis van den
soldaat Bersot gezuiverd van de uitge-
sproken veroordeeling, terwijl aan de we-
duwe 5000 francs schadevergoeding werd
toegekend en 15000 francs aan de minder-
jarige dochter.
De „muiterij" moet op het volgende zijn
neergekomen: Bersot had een nfeuwe
broek noodig en wendde zich tot den fou-
rier, die er hem een had gegeven, die
vuil was en met bloed bevlekt. Hij wei-
gerde dit kleedingstuk aan te nemen en
werd door een luitenant hiervoor met 8
dagen gevangenisstraf gestraft. Bersot en
verscheidene zijner kameraden protesteer-
den hiertegen collectief in bewoordingen,
die den kolonel zouden hebben doen ge-
iooven aan werkelijke rnuiterij.
Gevallen als deze zijn ongetwijfeld een
gevolg van oorlogsmentaliteit en zenuw-
spanning, maar toch ook van een militaris-
me, waarvan altijd werd bewreerd, dat
Duitschland er het monopolie van bezat.
DE AANSLAG OP MILLERAND.
Bouvet, de jeugdige anarchist, die na
de wapenschouw op 14 Juli een aanslag
op den presidentieelen stoet deed, ver-
zwaart door zijn bekentenissen zijn schuld.
Volgens zijn eigen zeggen had hij het niet
alleen op Millerand, maar ook op Poin-
c'are gemunt. Hij dacht, dat beiden sa-
men in een rijtuig zouden terugkeeren.
Bij het voorbijkomen van den stoet
mompelde Cosmo. „Ja, het is een ernstig
^geval, en ik geloof niet, dat er genezing
mogelijk is, zoolang de patiente niet wil
verhuizen. Maar massage doet wel eens
wonderen, en wij kunnen het licht pro-
beeren. Willen de dames nu maar in de
boot gaan?"
De roeier, zoowel als de beide passagiers
voelden zich weinig op hun gemak gedu
rende het tochtje; een geregeki gesprek
werd niet gevoerd, nu en dan maakte een
van alien een opmerking en kreeg dan een
kort antwoord. Voor Cosmo kon als ver-
ontschuldiging dienen, dat hij een zware
boot tegen het tij op moest roeien; en Cla
rice, die nog het meeste sprak, schreef de
ongewone zwijgzaamheid van Stella toe
aan een gevoel van angst nu zij zulk een
ernstig geval te behandelen zou krijgen.
Clarice zat aan het roer en juffrouw Sleath
had naast haar plaats genomen, zoodat
het meisje niet kon zien, hoe bleek de nota-
risdochter zag, iets waurvoor toch geen
reden was. Zeeziek kon zij tenminste niet
zijn, want er was nauwelijks een rimpeltje
op het water te bekennen.
Toen de boot eindelijk weer tegen den
oever schuurde, kwam Zacharias Pilcher
al dadelijk toegeloopen, maar ook hij
scheen nog minder dan anders geneigd te
zijn om iets te zeggen. Hij groette hen nau
welijks, toen hij de boot aan land trok en
ging hun zwijgend voor naar de hut, meer
dan ooit op een geslagen hond lijkend,
en nu en dan steelsche blikken werpend
naar de nieuwe bezoekster. Hij was de
eenige van de hutbewoners, die ooit was
doorgedrongen in de beschaving van Rock-
haven, en hij vroeg zich nu verbaasd af.
hoc het kwam, dat de „Londensche Juf
frouw", over wie zulke rare praatjes de
ronde deden in de herberg „Het Sloepie"
meende hij Poincare in den auto te zien,
die Millerand's rijtuig voorafging. Dat was
de auto van den prefect van polihe. Bou
vet schoot daarop. Een man, die naast
hem stond, eischt de eer op, Bouvei's arm
te hebben doen afwijken, doordat hij hem
op het zelfde oogenblik vastgreep. Vol
gens vcrscheiden getuigen sciioot Bouvet
niet in de lucht, wat zou hebben geklopt
met zijn aanvankelijke bewering, oat het
hem slechts om een manifestatie te doen
was, maar in de richting van den auto
op manshoogte.
DUITSCHLAND.
De nog voortvluchtige moordenaars van
Rathenau zijn dan eindelijk opgespoord.
Toch kwam de justihe in zekeren zin te
laat toen zij de hand wilde leggen op de
beide gezochten. De beide jongelieden
het waren Fischer en Kern schoten
zich dood voor het tot een arrestatie kwam.
Wat hadden zij daarmee voor? Het ant
woord op deze vraag ligt voor de hand.
Zij zouden toch de doodstraf aan zich
hebben moeten laten voltrekken en thans
zijn hun de schande en het straffe regitn
bespaard gebleven die in de hechtenis on-
tegenzeggelijk hun deel zouden zijn ge
weest. Maar voor alles zullen deze ge-
exalteerde jongelieden, dwepers die naar
strafbare, nuttelooze en afkeuringswaardi-
ge middelen grepen om een regeerder van
het bewindte verwijderen, die toch slechts
zijn land naar beste weten trachtte te die
nen, ervoor hebben willen zorgen, dat men
niets uit hun mond zou vernemen, dat de
justitie zou kunnen helpen bij "de opspo-
ring en ontraadseling van de organisatie,
groep of kring waartoe zij de daders
hadden behoord. Het is heel wat anders,
een daad van geweld te pfegen, dan te
gen de machtsmiddelen en dwang van
ondervragers standvastig te kunnen blij-
ven zwijgen. Niet angst voor het uiteinde-
lijke lot heeft Fischer en Kern de hand
aan zich zelf doen slaan, doch veeleer de
zucht om zooveel mogelijk op hun hoofd
alle schuld te nemen en niet de kans
open te laten dat aan hen geheimen zou
den worden ontlokt, wat voor anderen en
voor hun organisatie noodlottig zoude kun
nen wezen. Toch moet voor jonge man-
nen, die geleefd hebben in de ideeenwereld
welke de hunne was, de zucht om trotz
alledem nog eenige weken in het leven te
blijven zeer sterk zijn geweest. Niet om
het leven zelf, dat hun toch niets meer
te bieden zou hebben gehad, maar om
het groote politieke proces, waarin zij de
rol van martelaar en held zouden hebben
kunnen spelen voor hun geestverwanten en
nog een laatste propagandakreet zouden
kunnen hebben doen schallen in de ooren
van hui-. icgenstanders. Zij hebben den
doc J en het zwijgen verkozen.
En nog wel de meest trieste overwe-
ging van alle niet in het gebeurde waar-
borgt, dat na de explosie die Rathenau
vernietigde, de periode van den politieken
moord, die in Duitschland zijn intree heeft
gedaan, "door het sterven van Fischer en
Kern tot een eind is gebracht.
(N. R. Crt.)
EEN AANMERKELIJKE
.BEZUINIGING.
De Japansche vlootbegrcoting, welke aan
het departement van Financien is aange-
boden, toont volgens de Engelsche bladen
een bedrag van 120 millioen yen aan ge
wone uitgaven ^n 198 millioen yen aan
buitengewone uitgaven aan, zijnde een ver-
mindering van resp. 15 en 60 millioen yen.
Naar de Japansche bladen mfejden, heeft
ook het ministerie van Oorlog, zijn begroo-
ting bij het departement van Financien
ingediend. Deze begrooting sluit met een
bwlrag van 183 millioen aan gewone uit
gaven en 33 millioen voor buitengewone
uitgaven. Op deze begrooting bedraagt de
nu Detrokken was bij de dingen, die komen
zouden.
Juffrouw Pilcher, de laatste vrouwelijke
afstammelinge van de Tyzards, was een
oogenblik vrij van de pijnen, die haar den
geheelen nacht verscheurd hadden, zooals
ze Cosmo al dadelijk bij zijn binnentreden
meedeelde. Als het mogelijk was, dat deze
vrouw- ooit opgewekt Seed, dan was Tiet
zeker nu het geval. Ze sprak op minder
klagenden toon, en toonde zich overdre-
ven dankbaar dat ze nu heusch gemasseerd
zou worden. Toen Juffrouw Sleath eenmaal
met haar bezig was en haar pijnlijke lede-
maten bewerkte, werd het uitgeteerde
menschje bepaald spraakzaam. Zebby was
nergens -te zien eii Zacharius was onmid
dellijk verdwenen, toen hij de bezoekers
had binnengelaten.
Nadat Cosmozich overtuigd had, dat
de masseuse heusch haar vak verstond, liet
hij haar alleen met de patiente en ging
naar Ciarice toe, die de vreemde antieke
meubels weer eens bekeek. Een poosje
lang praatten ze nu met groote belang
stelling over het snijwerk van een antieke
i kast, waar ze geen van beiden verstand
van hadden, toen opeens een gordijn opzij
i werd geschoven en de kleine Zebby bin-
nenkwam. Op hetzelfde oogenblik, als was
er een afgesproken teeken gegeven, be-
gon Juffrouw" Pilcher wat luider en duide-
i lijker te spreken. Zij deed alsof zij sprak
tegen de dame, die haar klopte en wreef,
rnaar wat z\\ zeide, was blijkbaar evenzeer
i Voor 'de anderen bestemd. Wonder boven
woridei had ze het nu eens niet over haar
kwalen.
(Wordt vervolgd).
■MB
mi-: