ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN. No. 7316. Maandag 26 Juni 1922. 70e Jaargang. fa.i Bekendtuaking. BINNENLAND. BUITEN LAND. DE REIS VAN DE KON1NKLIJKE FAMIL1E NAAR NOORWEGEN. Uit Bergen (Noorwegen) schrijft men aan, de N. R .Crt.: De Noorsche reis van de Koningin van Nederland is een ware triomftocht gewor- den. In den tijd, dat keizer Wilhelm ons land placht te bezoeken, werd er altijd van keizer- weer gesproken. Ditmaal is het Nederland's Koningin, die het goede weer heeft meege- brachtj en er wordt nu over Koninginneweer gesproken. De tocht van de Koningin door Nordland (Noordelijkste district van Noor wegen) heeft onder het schitterendste zo- merweer plaats gehad, en overal is zij met de grootste hartelijkheid en sympathie ont- vangen. Met vlaggen versierde steden en groote menschen-massa's hebben haar wel- kom geheeten. En H. M. heeft het bijzonder getroffen, door meermalen de gelegenheid te hebben gehad de middernachtzon te zien, den eersten keer in de Vestfjord, voor de Batavier V in Bodo^wam. Het was een heerlijke Juninacht met die prachtige, eigenaardige kleurnuancen, zoo- als slechts het land der middennachtzon kent; de zon stond als een rood-gloeiende kogel aan den Westelijken hemel, terwijl de Lofotbergen in het Noorden als xeen zwarte granietmassa uit zee verrezen; het geheel leek een fantastisch alpenlandschap. In dien betooverenden zomernacht lag het schip ver- seheidene uren met gestopte machines stil in de Vestfjord, te midden van deze grootsche natuur. De Koninklijke familie genoot van het dek van het schitterende schouwspel, eh de Koningin verzekerde geestdriftig, dat het een onvergeteliiken indruk op haar maakte. Hierna ging de reis verde.r naar Bodo, waar de vlaggen vvapperden in het vroege mor- genuur. De feestelijke ontvangst, die de Koningin te Bodo ten deel viel, herhaalde zich overal, waar zij kwam, en het mooie zomerweer heeft haar gedurende de geheele reis door Noord-Noorwegen vergezeld. In de Trolfjord bij Raftsund, een van de meest geliefkoosde plaatsen van ex-keizer Wilhelm, had zich een heele flottilje vis- schersvaartuigen verzameld om de Koningin welkom te heeten; H. M. was zeer getroffen door deze hulde van de zijde der visschers- bevolking. De Koningin en haar gevolg maakten een uitstapje naar het mooie berg- meer, gelegen riabij het einde van de fjord, waar sommige heeren hun vischgeluk be- proefden. Prins Hendrik ving de meeste visch: 30 groote .forellen. H. M. was zeer ingenomen met de prach tige natuur hier en zeide, hier aan de fjord wel een landhuis te willen hebben. Toen dit den visschers ter oore kwam, boden zij aan, een huis voor haar te bouwen en haar dit ten geschenke te geven, welk aanbod 'H. M. meende niet te kunnen aannemen. In Tromso, de grootste plaats van Noord- Noorwegen, werd ook algemeen gevlagd, toen de Batavier V daar aankwam. Bij het aan land gaan van de Koningin werden haar door in feestdracht gekleede kinderen bloe- men aangeboden, en een muziekcorps speel- de het Wien Neerlandsch Bloed en la, vi elsker. Natuurlijk werd daar een tocht gemaakt naar het bekende Tromsodal, waar zomers altijd Lappen hu» tenten opslaan. Het Ko- ninklijk bezoek viel echter zoo vroeg in het jaargetijde, dat men niet verwachten kon, de Lappenkolonie daar aan te treffen. De Laplanders hadden echter vernomen, dat de Koningin van Nederland daar zou ko- men, en toen het hooge gezelschap in het Tromsodal aankwam, vond men daar het Lappenkamp reeds opgeslagen. H. M. bezichtigde met veel belangstelling de tenten, primitieve gereedschappen en ren- dierkudden van dit eigenaardige volk en kocht er verschillende voorwerpen. Een oude Laplander, Jon Raste genaamd, die zich altijd met ex-keizer Wilhelm onder- hield, wanneer deze het Tromsodal bezocht, en een weinig Duitsch spreekt, vertelde aan de Koningin van het leven der Laplanders ues winters op de hooge uitgestrekte vlakten in de bergen. Hij vroeg H. M. ook belang- stellend naar de toestanden in haar land, en' de Koningin was ten hoogste verbaasd over de kennis van dezen Laplander van Hollands sociale en koloniale politiek. Zij noodigde dezen, zich voor politiek interesseerende no- made uit, een bezoek aan Nederland te bren- gen, hetgeen hij echter wegens zijn hoogen ouderdom (84 jaar) beleefd afsloeg. H. M. schonk hem daarop als herinnering een mooi zakmes, waarvoor hij bewogen dankte. Toen de Koningin weg was, zeide de oude man, dat keizer Wilhelm wel een aar- dige man was, maar vergeleken bij Koningin Wilhelmina was hij een echte „snob". Denzelfden dag werd in het Lappenkamp een klein Laplandertje geboren, dat als her innering aan het Vorstelijk bezoek Wilhel mina Hollanda is gedoopt. In Hammerfest, de noodelijkste stad van de wereld, werd ook tijdens het bezoek al gemeen gevlagd, en er was daar volk van heinde en verre samengekomen om H. M. te zien. Daar bezocht de Koningin met ge volg de meridiaanzuil op Fuglenresset, die even buiten het stadje-ligt, en het restaurant op Floren, een berg tegenover de stad ge legen. Dit restaurant is het eigendim van de bolsjewistische vereeniging aldaar, waarvan altijd de roode vlag wappert, en zoo kwam het, dat de Koningin van Nederland ver- verschingen gebruikte onder de banier van de bolsjewieken. H. M. en gevolg waren zeer tevreden over het genotene en de bedie- ning in het bolsjewistische cafe. In Hammerfest, waar het weer ook weer schitterend mooi was, zag H. M. de midder nachtzon voor den zesden keer gedurende haar tocht door Nordland. Toen de Bata vier V salueerend Hammerfest verliet, werd dit saluut door een van de daar liggende walvischvaarders beantwoord. Begunstigd door mooi weer, kwam de Ba tavier V aan de Noordkaap aan, waar de Koningin met gevolg een wandeling maakte naar den beroemden berg met de „varde" (groote steen op het hoogste .punt van een berg), waarin o.a. ex-keizer Wilhelm, ko- ning Oscar II van Zweden en Koning Haa kon VII van Noorwegen hun narrien gegra- veerd hebben, wat de Koningin nu ook ge- daan heeft. Het bekende paviljoen op de Noordkaap, waar vroeger altijd champagne aan de toeristen geschonken werd. kreeg de Koningin niet te zien; het is bij den laatsten zwaren storm in den v.origen winter wegge- waaid. Ook de weg naar den top is tijdens denzelfden storm zwaar beschadigd. hetgeen de tocht voor H. M. en gevolg bemoeilijkte. Prinses Juliana kwam het eerst op den top aan, direct gevolgd door prins Adolf van Mecklenburg Schwerin. H. M. en de gezag- voerder van de Batavier V waren de laat sten. In dien heerlijken nacht was het uitzicht van de Noordkaap af schitterend mooi, en het gezelschap was zeer onder den indruk van dit prachtige natuurtafereel. Er werd een dronk op de Noordkaap ingesteld. ge volgd door een krachtig hoera, dat in de bergen weerkaatste. Bij de Noordkaap was ook een menigte visschers uit de omliggende districten sa mengekomen om de Koningin te zien: de ontmoeting met H. M. was allerhartelijkst. Het kan zonder overdrijving gezegd wor den, dat de Koningin van Nederland op haar Noorsche reis de harten yan vele Noren ver- overd heeft, en wij twijfelen er niet aan, of het Noorsche volk heeft ook een plaatsie in haar hart gekregen. Koningin Wilhelmina, wier volk zooveel met het Noorsche volk gemeen heeft, zal te alien tijde in ons land welkom zijn. DE EERSTE KAMER-VERKIEZINGEN. In onze beschouwing over den uitslag van de verkiezingen voor de Eerste Ka- mer, hebben wij gezegd, schrijft de Tel., oat, indien deze verkiezingen ware gehou den volgens het evenredigheidsstelsel, de verhouding vermoedelijk zou moeten zijn '27 rechts en 23" links. Wii hebben een en ander nu eens prfe- cies uitgerekend. Het resultaat is als volgt: In de elf provincies zitten in totaal 590 ^ftatenleden. Hiervan behooren er 332 tot de rechterzijde en 258 to de linker- zijde. De kresdeeler voor de toewijzing van zetels in de Eerste Kamcr bedraagt dan 118/10. De rechterzijde krijgt dan aanstonds toe- gewezen 28 zetels en de linkerzijde 21. Er blijft een zetel over, die op grond van het grootste overschot, toekornt aan de linkerzijde. De verhouding zou dus moe ten zijn 28 rechts en 22 links. In plaats hiervan is zij geworden 41 rechts en 9 links. Men ziet hieruit hoe onrechtvaardig en onzuiver de uitslag van Donderdag is. Wanneer wij nu de zetels gaan verdee- len, niet in het aigerneen, maar over rechts en links, komen wij tot het volgend re sultaat. Met den bovenvermelden kiesdeeler moet worden toegewezen aan de R.K. 15 zetels, aan de Anti-Rev. 8, aan de Christ.-Hist. 5, aan de Soc.-Dem. 10, aan den Vrijheids- bend 8 en aan de Vrijz.-Dem. 4. Wanneer men deze cijfers vergelijkt met de resultaten van Donderdag, kornt men tot de conclusie, dat de Katholieken te veel hebben 6 zetels, Anti-rev. 5 en de Christ.-Hist. 2 en dat te weinig hebben de Vnjheidsbond 7 zetels en de Soc.- Dem. b zetels. De Vrijz.-Democraten staan met hun 4 zetels precies op het cijfer, waarop zij recht hebben. In totaal heeft de rechterzijde dus, wan neer men de zetels verdeelt volgens 'het evenrcdigheidssysteem, in de nieuwe Eer ste Kamer niet minder dan 13 zetels te veel. DURE KORPORAALS-EXAMENa Te Amsterdam moeten 7 korporaals van den vrijwilligen landstorm examen afleg- gen voor den rang van sergeant bij dat instituut. Hoewel te Amsterdam bij den vrijwilli gen landstorm zijn ingedeeld 1 inajoor, 1 kapitein, 1 luitenant en bovendien bij de verschillende indeelingsdistricten en bij de burgerwacht aldaar tal van berpepsoffi- cieren zijn ingedeeld, welke zonde- be- zwaar met het afnemen van dat examen zouden kunnen worden belast, zijn thans van Vrijdag 16 tot en met Donderdag 22 Juni (of zooveel later als het examen zaj duren) te Amsterdam uit het garnizoen Harderwijk gedetacheerd 1 kapitem, 1 eer ste en 1 tweede luitenant om deze kor poraals te examineeren. Aan de genoemde officieren zal geduren de dien tijd een niet onbelangrijke toe- lage moeten worden uitgekeerd, benevens een vergoeding voor de reiskosten. Hoewel op dergelijke geldverspilling reeds meermalen de aandacht is gevestigd schijnt het departement van oorlog op den gebruikelijken weg voort te gaan en onnoodige uitgaven voortdurend goed te keuren, zegt de „Tel.". HET FAILLISSEMENT DER NED. SPOORWEGEN AANGEVRAAGD. Naar het U. D. verneemt, is door mr. van Woelderen in opdracht van een client het faillissement der Nederl. Spoorwegen aangevraagd. Dit bericht,. aldus het blad, zal vermoe delijk velen doen schrikken, maar die schrik zal wel aanstonds verdwijnen als men de aanleiding tot die faillissements- aanvrage verneemt. De zaak toch is deze De Noord-Brabant- Duitsche Spoor heeft van haar in 1874 uitgeschreven obligatieleening in een tijd- vak van 35 jaren geen coupons betaald, noch uitlotingen doen plaats vinden van die leening. Toen nu de Nederlandsche Spoorwegen de Noord-Brabant-Duitsche .Viaatschappij overnamen met alle lusten en lasten, heeft de client des heeren v. Woel deren de Ned. Spoorwegen gesommecrd tot betaling dezer achterstallige coupons, op welke sommatie de Nederlandsche Spoorwegen niet hebben gereageerd. Ten einde nu een zeer langdurig civiel proces te dezer zake te vermijden, heeft men be- sloten de failliet-verklaring der Nederl. Spoorwegen aan te vragen met deze be- doeling, de Ned. Spoorwegen Iangs de zen weg te verplichten zich uit te spre- ken ten aanzien van de betalirig die van de Spoorwegen is geeischt in verband met de leening der Noord-Brabant-Duitsche. Al- leen op deze wijze kan die verklaring het spoedigst worden verkregen. Vandaar deze faillissements-aanvrage, .die niet ten doel heeft de Ned. Spoorwegen failliet te doen verklaren, doch wel ten doel om de Spoorwegen te dwingen tot de uitspraak, weik standpunt zij ten opzichte van de van haar verlangde coupon-betaling in- neevnt. Dus zuiver een kwestie van middel. En een interessante rechtskwestie. EEN PROEFSTEMBUREAU. De afdeeling den Haag, van de Ned. ver eeniging van Staatsburgeressen in Den Haag, houdt si.nds Februari iederen Woens- dag van 25 uur in het Clubgebouw van Vrouwen een proefstembureau, waar yoor de vrouwen de gelegenheid opengesteld wordt, zich op de hoogle te stellen van hetgeen zij moeten weten, wanneer zij haar stemplicht gaan vervulfen. Het gemecn- tebeetuur stelde daarvoor de noodige be- scheiden ter beschikking. Van de geboden gelegenheid wordt druk gebruik gemaakt en vooral de laatste we- ken wordt de belangstelling steeds groo- ter. De voorlichting is strikt neutraal, in- lichting over politieke partijen wordt niet gegeven. Van de voornaamste partijen zijn de programma's, voor zoover zij verstrekt zijn geworden, aanwezig. De Duitsche Minister van Suiten- iandsche Zaken Rathenau vermoord. Terwijl de beschaafde wereld nog vol is van den moc^d op den Engelschen staats- man Wilson, in Louden, komt uit Berlijn het bericht dat (vermoeaelijken fanatieken of door partijhaat verblinden of -dweepers) den Duitschen Minister van Buitenlandsche .aken in Berlijn hebben gedood, en op gru- welijke wijze een eind hebben gemaakt aan een leven, dat in de tegenwoordige moeilijke omstandigheden van groote beteekenis was niet voor Duitschland alleen, doch ook voor Europa, omdat de wederopbouw van dat rijk ook de welvaart van Europa zou te stade komen. De rijksminister Rathenau was Zaterdag- morgen met zijn auto op weg van zijn villa in de Kaiserallee te Grunewald naar het de partement van Buitenlandsche Zaken. Om tien uur vijftig min. werd hij uit een hem te- gemoetrijdenden auto, waarin zich twee per- sonen bevonden, op den hoek van de Del- briickstrasse bij de Konigsallee doodgescho- ten. Dr. Rathenau stierf onmiddellijk. De onverwijld te hulp geroepen veiligheidspoli- tie is terstond met auto's de vervolging der moordenaars begonnen. De politie te Berlijn deelt de volgende bij- zonderheden omtrent den moord op minister Rathenau mede: Naar men heeft kunnen vaststellen, werd de auto van den minister door een anderen auto gevolgd, waarin zich drie personen be vonden. Toen zij den auto inhaalden. wer den er ongeveer tien schoten op gelost, ter wijl ook een steel-handgranaat werd ge- worpen. De plaats van den aanslag was hoek Er- denner Strasse en Konigsallee in Grunewald. De villa van den minister bevindt zich in de Konigsallee. De minister werd naar zijn op twee minu- ten afstand gelegen woning in de Konigs allee gereden. De onmiddellijk ontboden arts, dr. Wagner, kon slechts den dood con- stateeren. Rathenau had acht kogels in het hoofd gekregen, een in het ruggemerg en boven dien verscheidene in de kaak. Ook de auto geraakte onklaar. Er werd voorts gebruik gemaakt van een handgranaat. Rathenau's persoonlijkheid. Dr. Walter Rathenau werd in September 1867 te Berlijn geboren. Hij was, schrijft de Tel., de zoon van den oprichter der Allge- meine Elektrizitats gesellschaft, studeerde, na het gymnasium te hebben doorlOopen, physica, wis- en scheikunbe aan de univer- siteiten te Berlijn en Straatsburg, en wijdde zich vervolgens aan de technische hooge- scholen te Berlijn en Miinchen aan tech nische studien. Na zich als technisch ambtenaar en later als directeur van verschillende ondernemin- gen te hebben onderscheiden door zijn kunde en door verschillende uitvindingen, trad hij in 1898 toe tot de directie der A. E. G., welk lichaam hem in 1912 tot voorzitter van den Raad van Beheer benoemde. Onmiddellijk na het uitbreken van den oorlog organiseerde hij een afdeeling Grond- stoffen bij het departement van Oorlog, wel ke de* basis en het voorbeeld van alle oor- logsmaatschappijen werd, en waarvan hij tot 1 April 1915 de leiding persoonlijk in handen hield. Uit zijn talrijke geschriften op weten- schappelijk en commercieel gebied blijkt ten duidelijkste het veel-omvattende van zijn geest; de „Borsencourier", waaraan wij deze bijzonderheden ontleenen, noemt hem den „philosoof der moderne industrie." Toen de geest der militaristische dicta- tuur steeds meer elk burgerlijk initiatief be- gon lam te slaan, trok Rathenau zich uit zijn werkzaamheid aan het departement van oor log terug, In het jaar 1917 ondernam hij tegenover Ltidendorff een poging om den op touw gezetten duikbootoorlog te verhinde- ren en dezen dictator tot de gedachte van een vrede door overleg te bewegen. De on- derhandelingen hadden echter geen resul taat. In het iaar 1920 werd Rathenau leider van het Ministerie van Herstel. Als zoodanig voerde hij de bekende onderhandelingen met den Franschen minister Loucheur, welke de overeenkomst van Wiesbaden in zake de le- veringen van natura ten gevolge hadden. Deze overeenkomst, die nog heden den hoek- steen van het geheele gebouw der schade- loosstelling vormt, is voor een zeer groot deel als zijn persoonlijke prestatie te be- schouwen. Te Cannes trachtte Rathenau het te Wies baden aanvaarde systeem voor de geheele schadeloosstelfing te doen aanvaarden, het geen hem echter niet is gelukt. Rathenau was, ook al in verband met zijn Joodsche afkomst, een dergenen, tegen wie de nationalistische geestdrijvers in Duitsch land het feist waren gekant. Onze Berlijnsche correspondent haalde den 2den Juni van het vorige jaar naar aan leiding van zijn benoeming tot minister van Herstel de woorden aan, waarmede deze benoeming door de Deutsche Zeitung" werd „begroet": Rathenau is de vierde niet-Duitscher in het rijkskabinet!" Het is betreurenswaardig genoeg, zoo schreef onze correspondent toen, dat voor 't bekrompen anti-semitisme der rechterzijde het moedige initiatief van dr. Wirth om her met een technicus op een technischen post te wagen, door een dergelijke opmerking veroordeeld is. Als in plaats van dezen „niet-Duitscher" die aan het hoofd der grootste Duitsche industrieele onderneming staat, en die, toen nog niemand onder de goede patriotten" aan de gevolgen der blokkade dacht, zich aanbood om de voor- ziening der industrie met grondstoffen te organiseeren, een of anderen „Krautjunker" benoemd was, dan zou het geheele natio- nale Duitschland zich hedenavond kunnen verheugen „want de Duitsche industrie ware gered geweest". Maar de oppositie tegen Rathenau's be noeming, zoo schreef onze correspondent, had diepere gronden dan de anti-semieten van rechts wilden toegeven. Door Rathe nau's benoeming werd het democratische element in het kabinet opnieuw versterkt, en dit was het, dat een overeenkomst tusschen den rijkskanselier dr. Wirth en de Duitsche volkspartij onmogelijk maakte. Groote verwachtingen werden van Rathe nau gekoesterd. Op hem bouwde men de hoop, dat Duitschland door ingrijpende her- vormingen in landbouw en industrie in staat zou worden gesteld, aan de verplichtingen in zake de schadeloosstelling te voldoen. En dit alles zou moeten gebeuren, zonder dat nationalisten van het Stinnes-type daaroj) invloed zouden kunnen uitoefenen. Dit al les zou gebeuren onder de leiding van een man, die herhaaldelijk de rechten der arbei- ders tegen de mijnbouw-magnaten had ver- dedigd ei) wiens eigen industrieel beheer een felle aanklacht was tegen de oorlogswinst- makers van het Roergebied. Wat Rathenau's eigen politieke richting betrof, feitelijk wist men daar in Duitsch land zeer weinig van. Hij werd gerekend tot de aanhangers der democratische partij, doch bekommerde zich slechts weinig om de partij discipline. Zijn meening over kwes- ties van den dag kon men geregeld lezen in het „Berliner Tageblatt". Er kon zich geen probleem van gewicht voordoen of hij sprak er zich over uit. Te Weimar adviseerde hij tegen de onderteeke- ning van het vredesverdrag en in Januari 1921 tegen de onvoorwaardelijke aanvaar- ding van het ultimatum der Entente. Dit wii echter niet zeggen, dat hij tot de onverzoen- lijken behoorde. Had dr. Simons zijn advie- zen tijdens de conferentie van Londen ge volgd, dan ware het daar wellicht niet tot een breuk gekomen. Na de kabinetscrisis in October van het vorige jaar deden herhaaldelijk geruchten de ronde, dat Rathenau opnieuw, hetzij met zijn vorige portefeuille, hetzij als hoofd van een ander departement, tot het kabinet-Wirth zou toetreden. Toen echter in October de samenstelling van het nieuwe kabinet-Wirth bekend werd, bleek het echter, dat Rathenau er geen deel van uitmaakte. In zijn politieke loopbaan was een soort interregum, ingetreden, dat eel1 :r renszins een rustperiode beteekende, men denke slechts aan zijn Londensche onderhandelin gen, en zijn reis naar de Fransche hoofd- stad in December 1921. Kort na zijn terug- kee/ deden geruchten de ronde, dat Rathe nau als Minister van Buitenlandsche Zaken in het kabinet zou worden opgenomen, en op 31 Januari kwam het Wolff-bericht, dat deze geruchten bevestigde. De rol, die Rathenau in deze functie heeft gespeeld, is van groote beteekenis en te veelomvattend, dan dat zij met enkele woorden naar behooren zou kunnen wor den uiteengezet. Te moeilijker is dit, nu hij door de moordende kogels midden uit zijn werk, in een belangrijk stadium, dat der Haagsche conferentie, is weggerukt. De zitting van den Rijksdag. Zaterdag om drie uur is de rijksdag in rouwzitting bijeengekomen. In deze zitting zou door de regeering tevens worden mede- gedeeld, welke maatregelen zij in verband met den verscherpten binnenlandschen poli- tieken toestand zou nemen. Reeds eenigen tijd voor het openingsuur was de zaal reeds gevuld met afgevaardi'gden, terwijl de pu- blieke tribunes zwart van de belangstellen- den waren. In de Ministerbank was op de plaats, waarop Minister Rathenau tot dus- verre placht te zitten, een bouquet witte rozen, omhuld met zwart rouwfloers, neer- gelegd. Toen de rijksdagvoorzitter Lobe de zaal binnentrad, maakte zich van alle aanwezi- gen een groote ontroering meester. Tal van afgevaardigden van links stortten zich op de rechtsche afgevaardigden onder het uiten van wilde uitroepen. Vele socialistische af gevaardigden deden hun partijgenooten en leden van andere linksche partijen verwij- ten, dat het aan hun laksheid was te wijten, dat een dusdanige moord heeft kunnen plaats vinden. Vooral de afgevaardigde Helfferich werd door tal van linksche afgevaardigden be- dreigd en kon slechts met moeite en bleek van opwinding zijn plaats bereiken. Hier vereenigde hij zich met de afgevaardigden Hergt, Schul, Bromberg, Semmler en den afgevaardigde Kardoff, een boom van een man, tot een groep, die aan de aanvallen van de linksche afgevaardigden krachtig weerstand bood. Van links werden kreten gehoord als: Moordenaars! Schurken! Weg met hen! enz. De voorzitter deed eenigen tijd lang ver- geefsche pogingen, de afgevaardigden tot kalmte te brengen. Eindelijk gelukte het aan Dr. Wirth zich in het kluwen vechtende af gevaardigden te dringen en slaagde hij er in de kalmte wat te doen terugkeeren. De com- munistische afgevaardigde Holein riep Maar wij kunnen dit toch maar niet zoo zonder meer dulden! De rijksdagvoorzitter Lob wist zich ten slotte verstaanbaar te maken en riep uit, dat de rouwzitting zou worden opgeheven, in dien de afgevaardigden het tumult zouden voortzetten. Door een democratisch afge vaardigde werd geroepen: Maak deze rouw zitting nu niet tot een comedie! Ten slotte legde de rijksdagvoorzitter Lobe, onder groote emotie van de aanwezigen de volgende verklaring af namens de regeering. Duitsche rijksdagafgevaardigden aldus ving hij aan datgene, wat de oorzaak is van onze opwinding op het oogenblik is een daad, zoo ontzettend, zoo gruwelijk en zoo ruw, dat ons het bloed in de aderen stil- stond, toen wij van de daad vernamen. Zoo- als gij alien weet, is Rathenau vermoord door een aantal laaghartige sluipmoorde- naars. Hij, de man, die zijn geheele parti- culiere leven, zijn persoonlijke neigingen en zijn rust heeft opgegeven, om naar zijn beste kunnen de Duitsche republiek te die- nen, is niet meer. Zoo vaak ik hem van deze plaats hoorde spreken, kwamen steeds za- kelijke woorden over zijn lippen. Ik behoef geen uitdrukking te geven aan den rouw, die wij alien in onze harten gevoeien, noch aan de verachting, welke wij voor de moor denaars hebben. Wat voor ons thans op het spel staat zijn de Duitsche republiek, het Duitsche volk en de Duitsche toekomst. Hier interruinpeerde de communistische afgevaardigde Hollein en roept: Helffe rich heeft gisteren de moordrede gehouden". De rijksdagvoorzitter verweet dhzen afge vaardigde zijn interruptie en vroeg hem of hij meende, dat door die interrupties de in druk zijner woorden zou worden verhoogd. Lobe vervolge zijn rede: De moordenaars, hebben een organisatie van andere moorde naars achter zich, waarvan de leden elkan- der wederkeerig beschermen. De schuld van den moord komt dus niet alleen neer op de hoofden van de moordenaars zelf, doch ook op de hoofden van diegenen, die hen tot deze daad hebben aangezet. Sedert de twee ja ren waarin ik met het vertrouwen van den rijksdag deze functie van voorzitter vervul heb ik mijn best gedaan dezen post steeds met 'n zoo groot mogelijke onpartijdigheid te bekleeden. Deze onpartijdigheid stelt mij thans in staat te verklaren, dat deze vreese- lijke bloeddaad niet zou zijn gebeurd, indien zekere kringen zouden hebben afgezien van de hetze tegen de mannen, die aan het be- wind zijn. Er schijnt geen bescherming mogelijk wwi1 wbml i i ii iiiii imiii—wa, lie Burgemeester der gemeente TER NEUZEU msftkt bekend, dat eene Openbare VergaderiDg van den Gemeenteraad zal worden gehouden op llondt*rday SW Juni IWS8, des na- raiddags 2 uur. Ter Neuzen, den S3 Juni 1922. De BurgemeeBter voornoemd, J. HUIZINGA.

Krantenbank Zeeland

Ter Neuzensche Courant / Neuzensche Courant / (Algemeen) nieuws en advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen | 1922 | | pagina 1