INGEZONDEN MEDEDEELINGEN.
VOLMAAKTE LEKKERNIJ A. J. P's
Amandeltjespndding met Grenadine-Sacs.
Jn ieder pakje, gratis een zakje.
Tijdelijke Reclame.
INGEZONDEN MEDEDEELINGEN.
Dit voorstel gaat uit van de mecrderheid van
het college. De minderheid. kan er zich over
het algemeen wel mee vereenigen, doch vindt
een be d rag van f 300 per bed veel te veel.
De voorgestelde concept-overeenkomst, luidt
als volgt:
Burgemeester en wethouders van Ter Neuzen,
daartoe gemachtigd door den raaid dier ge
meente bij zijn besluit van ter
eene en het bestuur der Vereeniging tot Zieken-
verzorging te Ter Neuzen, ter andere zijde zijn
overeengekomen als volgt:
Artikel 1.
De gemeente Ter Neuzen krijgt de beschik
king over drie bedden in de barak voor be
smettelijke ziekten cm daarin te doen opnemen
inwoners uit de gemeente Ter Neuzen die lij
dende zijn aan eene besmettelijke ziekte.
Artikel 2.
Zoodra door of namens bet gemeentebestuur
opname van een patient gevraagd wordt, zal
de vereeniging ..Ziekenverzorging" onmiddel-
lijik tot opname moeten overgaan.
De verpleging-geneeskundige verzorging en
voeding inbegrepen, van personen in het eerste
lid bedoeld moet zijn ten genoege van het ge
meentebestuur, terwijl die verpleging niet dan
met zijne goedkeuring mag worden gestaakt.
Het vervoer van de zieken naar de barak moet
kosteloos geschieden door de vereeniging.
Artikel 3.
De gemeente Ter Neuzen verzekert aan de
vereeniging ..Ziekenverzorging" alhier, een
jaarlijksch bedrag van drie honderd gulden
(f 300) per bed te voldoen in handen en op kwi-
tantie van den penningmeester van bedoelde
vereeniging telken jare voor of op 1 April,
voor de eerste maal voor of op 1 April 1923.
Artikel 4.
Voor verpleeggelden zal per patient, onge-
acht het aantal patienten dat opgenomen
word, betaald worden:
Voor een eerste klasse patient f 6,per dag.
Voor een tweede klasse patient f 5,per
dag. v
Voor een derde klasse patient f 3,per dag.
Het bedrag dezer kosten wordt per kwitan-
tie betaald na opgave door de vereeniging
„Ziekenverzorging'
Artikel 5.
Het gemeentebestuur heeft steeds vrijen toe-
gang tot de barak voor besmettelijke ziekten.
Artikel 6.
Wanneer de gemeente Ter Neuzen aan de
vereeniging tot Ziekenverzorging" alhier sub-
sidie verleent dan zal de opneming van pa
tienten in de barak voor besmettelijke ziekten
kosteloos geschieden met ingang van den da
tum, waarop de subsidie verleend wordt.
Artikel 7.
Deze overeenkomst wordt aangegaan voor
|een tijdvak van een jaar, aanvangende,
.doch wordt stilzwijgend met een
Welijken termijn verlengd, wanneer niet drie
Jnaanden voor afloop der overeenkomst deze
door een der partijen schriftelijk wordt opge-
zegd.
De heer HAMEL1NK kan zich indenken, dat
burgemeester en wethouders maatregelen wen-
sx-hen te nemen, om, in geval van besmettelijke
ziekten, te kunnen beschikken over de noodige
gelegenlieid tot afzondering en verpleging der
patienten. Hij vraagt echter of zij van meening
zijn, dat we voldoende gewaarborgd zijn door
het sluiten van dit contract. De beantwoording
dezer vraag beheerscht natuurlijk de geheele
zaak. A1 kan hij zich niet geheel met de voor
gestelde overeenkomst vereenigen. zoo zou hij
daaraan zijn stem wel kunnen geven als men
meent er mede gewaarborgd te zijn. Is dat
echter niet het geval, dan zou men naar mid-
■deden moeten uitzien om gewaarborgd te komen,
De heer NOLSON weet niet, wat de heer Ha-
melink hier met waarborgen bedoelt. Er zijn
in de barak 15 tot 20 bedden en wanneer met
het gemeentebestuur een overeenkomst getrof-
fen wordt voor het beschikbaar hebben van 3
bedden, ten behoeve van patienten der gemeen
te.-wordt het natuurlijk een vertrouwenskwes-
tie tegenover het bestuur van het Ziekenhuis,
of dit de overeenkomst zal nakomen, als de
heer Hamelink het zoo bedoelt, maar de ge1-
legenheid om er aan te voldoen bestaat. Dat
de overeenkomst niet zou worden nagekomen,
mag natuurlijk van het bestuur niet worden
aangenomen.
De heer HAMELINK: Dat bedoelde ik ook
niet.
De VOORZITTER meent, dat er niet aan
getwijfeld behoeft te worden, dat het bestuur
van het ziekenhuis de eventueel op zich geno-
men verplichting zal nakomen. Hij meent ech
ter, dat de heer Hamelink bedoelde te vragen,
of men met 3 bedden zou kunnen volstaan. Die
vraag is niet in alle opzichten met juistheid
te beantwoorden, omdat men staan kan voor
plotselinge en onvoorziene gevallen. Men kan
5r. deze alleen de historie laten spreken en dan
is bij onderzoek gebleken, dat tot nu toe het
grootste aantal patienten die wegens besmet
telijke ziekte werden verpleegd waren 5 ty-
phuspatienten, waarvan 2 buiten en 3 uit de
gemeente Ter Neuzen. Dat aantal is nog nim-
mer overschreden. Natuurlijk zou men dan ook
een grooter getal bedden kunnen reserveeren,
maar als men er 10 neemt, zou het toch kun
nen, dat men bij een epidemie 11 patienten
fcrqgt, men is dus nooit geheel gewaarborgd.
Burgemeester en wethouders meenen, dat, als
men ten alien tijde over 3 bedden beschikken
kan, dit voldoende mag geacht worden, zijn van
meening, dat, als er op een gegeven oogenblik
meer komen, het bestuur ook geen bezwaar ma-
ken zal meerdere patienten op te nemen. Er zijn
15 bedden in de barak en er kunnen ook boven
5 patienten geisoleerd worden.
De heer HAMELINK merkt op, dat de heer
No] son zijn woorden verkeerd heeft opgevat.
Hij heeft geen oogenblik twijfel willen uitspre-
ken, dat het bestuur de overeenkomst niet zou
urtvoeren, maar had juist ten doel te vragen,
oi burgemeester en wethouders meenen, met
bedden te kunnen volstaan. In gewone tijden,
zal er weinig gebruik van gemaakt worden,
omdat dan een enkele lijder aan besmettelijke
ziekte gewoonlijk toch thuis verpleegd blijft.
Het zal echter juist zijn in tjjden van epide-
mes, wanneer blijkt, dat op verschillende plaat-
sen in de gemeente besmettingshaarden zijn,
dat van wege den burgemeester last wordt ge
geven tot isoleering der lijders, wiaarvoor ze
dan in de barak moest worden opgenomen en
juist dan zou het spoedig kunnen voorkomen,
dat 3 bedden niet voldoende zijn. Nu is het wel'
mogelijk, dat het bestuur der gemeente ter wil-
te zal willen zijn en ook meer dan 3 patienten
plaats verleenen, maar de vraag is ook, of het
bestuur daartoe in de gelegenheid zial zijn,
want, naar hij heeft gezien, tracht het ook met
andere gemeenten deswege overeenkomsten te
sluiten, en als dan ook voor andere gemeenten
bedden beschikbaar moeten blijven, zou dit een
beletsel kunnen zijn om meer patienten van
deze gemeente op te nemen. Spreker meende,
dat het, met het oog op een afdoende oplossing,
noodig wiais hierop de aandacht te vestigen.
De heer VAN DEN OUDEN wijst er op, dat
hier vroeger een houten barak was en meende,
lat het ziekenhuis nu met het rijk een over-
eenkomst gesloten had om een barak te bou-
wen en die aan het rijk te verhuren. Kan er nu
dus nog een contract met de gemeente worden
aangegaan voor het beschikbaar houden van
bed<ten, zonder, dat de inspecteur voor de voiks
gezondheid daarover gehoord is. Kan men
daardoor niet in moeili.ikheden komen
De heer NOLSON geeft te kennen, dat er
indertijd een houten barak was en dat, toen
deze opgeruimd werd, er een overeenkomst is
getroffen tusschen het bestuur van de vereeni
ging en het rijk, voor de verpleging van even-
tueele patienten, lijdende aan besmettelijke
ziekten, afkomsig van zeeschepen. De houten
barak was een ouderwetsche inrichting en de
Minister van Binnenlandsche Zaken is toen het
bestuur van het ziekenhuis tegemoetgekomen,
onder voorwaarde, dat het zelf een barak in-
richtte, voor verpleging van eventueele patien
ten van naar Gent doorvlarende schepen, waar-
toe de Regeering tegenover Belgie verplicht
was. Dat betreft dus uitsluitend schepelingen
en geen ingezetenen der gemeente.
Het is thans juist de inspecteur, die er op
aandringt, maatregelen te nemen voor het ver-
plegen van lijders aan besmettelijke ziekten uit
de burgerij. Nu is de vraag, op welke wijze
men dat doen wil. De gemeente kan er ook toe
overgaan om een barak te zetten. Verleden
jaar heeft zich in het land van Cadsand het
geval voorgedaan, dat lijders aan besmette
lijke ziekte niet in een ziekenhuis konden wor
den opgenomen, met noodlottige gevolgen. Het
is voor ziekenhuizen die geen barak ingericht
hebben, hoogst moeilijk, om lijders aan besmet
telijke ziekten op te nemen. Indien de bedoelde
vrouw te Oostburg of Aardenburg in het zie
kenhuis had kunnen worden opgenomen, zou
ze menschelijkerwijs gesproken niet overleden
zijn, ook niet de kinderen uit haar gezin.
Toen heeft de inspecteur gezegd: er moet een
voorziening- getroffen worden. Burgemeester
en wethouders hebben daarop het bestuur van
het ziekenhuis gevraagd of het bereid was
patienten op te nemen en dit heeft zich daartoe
bereid verklaard.
Spreker heeft bezwaar tegen de bepaling van
art. 2, dat het ziekenhuis de patienten koste-
loos moet vervoeren. Het kan ook voorkomen,
dat het er zijn uit Sluiskil of Driewegen. Die
voorwaarde is niet aan te nemen. Dat vervoer
moet geschieden met een rijtuig of automobiel
en die moeten dan worden ontsmet, dat wordt
voor de vereeniging veel te bezwarend. Ook is
er bezwaar tegen art. 5, dat burgemeester en
wethouders ten alien tijde toegang hebben tot
de barak. Daartegen is geen bezwaar als er
geen zieken zijn, maar als er zieken zijn moet
dit alleen op bepaalde uren kunnen geschieden,
want er dient in het ziekenhuis orde en regel
te zijn. Ten slotte acht spreker ook de redac-
tie van art. 6 verkeerd, daar dit zoo zou kunnen
gelezen worden, dat, indien de vereeniging van
de gemeente subsidie ontving, zij de patienten
graitis zou moeten opnemen en verplegen, het-
geen toch wel niet de bedoeling zal zijn.
Uit de stukken blijkt, dat er een minderheid
in burgemeester en wethouders is, die het per
bed gevraagde bedrag te hoog vindt. Spreker
noemt die meening onjuist. Men moet er reke-
ning mede houden, dat, zoodra er ook maar
een patient komt, het ziekenhuis daarvoor een
gediplomeerde verpleegster, met een salaris
van f 4 per dag, moet beschikbaar stellen,
daarbij komt dan ook nog haar kost en inwo-
nen, met speciale bediening, was desinfectie-
middelen enz., omdat die verpleging absoluut
afzonderlijk moet gehouden worden. Als men
dan nagaat, dat een verpleeggeld van f 3 wordt
berekend, valt gemakkelijk na te rekenen, dat
het ziekenhuis er op tekort komt. Het bestuur
doet het volstrekt niet uit philantropisoh oog-
punt, en omdat het el- op wil toeleggen, maar
omdat men hoop heeft, dat er niet dikwijls pa
tienten zullen liggen. Het is dus onjuist, als
men zegt, dat het duur is, want als er drie tot
zes weken een patient in komt, moet er geld bij.
Waar men hier staat voor het nemen van
maatregelen om in de gelegenheid te zijn lijders
aan besmettelijke ziekten te verplegen, meent
spreker, dat het de voordeeligste weg is, deze
overeenkomst te sluiten. De gemeente kan ook
zelf een barak bouwen, maar als men dan re-
kent de kosten van onderhoud, verplegend per-
soneel enz. enz., zal het zeker niet voordeeliger
uitkomen.
De heer VAN CADSAND meent, dat, indien
de gemeenteraad er toe overging om clit con
tract te sluiten, er ook de bepaling aan zou
moeten worden toegevoegd, dat de lokalen voor
de lijders aan besmettelijke ziekteti gebruikt,
niet voor andere patienten mogen worden ge-
bezigd, daar op dezen anders de besmetting kan
overgaan. Het is natuurlijk voor andere pa
tienten niet aangenaam, als men daarin wordt
ondergebracht.
De heer VAN DEN OUDEN begrijpt ook
niet, dat er van klasseverpleging wordt gespro
ken, hij dacht dat in de barak alle patienten
bijeen lagen.
De heer NOLSON deelt mede, dat er in de
barak afzonderlijke kamei's zijn, doch ook ge-
meenschapszalen.
De heer VAN CADSAND zegt nog, dat hij,
in het ziekenhuis verpleegd moetende worden,
er niet grootsch op zou zijn, als hij in de barak
werd gebracht.
.De VOORZITTER zegt, dat dit niet gebeurt,
als de gemeente bedden reserveert, kan daar
voor voor andere gevallen geen gebruik wor
den gemaakt. Wel kunnen er ook van andere
gemeenten bedden worden gereserveerd, even-
eens voor de behandeling van besmettelijke
ziektegevallen, Daar komen echter geen ge
wone zieken.
De heer VAN CADSAND: Dat was ook mijn
bedoeling.
De VOORZITTER wijst den heer Van den
Ouden nader op het advies van den inspecteur
voor de Voiksgezondheid, waaruit blijkt, dat
deze de thans voorgestelde regeling voor staat.
Burgemeester en wethouders meenen, dat het
een te belangrijk bedrag zou vergen, als de ge
meente zelf een barak inrichtte. Er zal bij het
bestuur zeker geen bezwaar bestaan, als de
gemeenteraad 5 bedden wenscht te reserveeren,
maar burgemeester en wethouders meenen met
3 te kunnen volstaan.
De door den heer Nolson gemaakte opmer-
kingen kunnen bij de behandeling der overeen
komst besproken worden.
De heer HAMELINK meent, dat hier bedoeld
wordt, een verplegingsgelegenheid voor de ge
vallen, dat het hoofd der gemeente in het al
gemeen ingrrjpt en verpleging in het ziekenhuis
gelast, niet voor degenen die er eigener be-
weging ingaan.
De VOORZITTER noemt die opvatting juist,
voor de laatsten heeft de gemeente geen ver-
antwoording.
De heer DE JAGER vraagt, voor wiens re-
kening een eventueele lijder uit een andere ge
meente, die hier vertoeft, moet worden ver
pleegd. Wordt voor zoo iemand ook over een
der bedden van de gemeente beschikt?
De VOORZITTER merkt op, dat dit een
kwestie is, die buiten de thans aanhangige zaak
staat. Het contract heeft alleen ten doel, de
gemeente de beschikking over 3 bedden te vej
zekeren, ten behoeve van lijders aan besmette
lijke ziekten, die in het ziekenhuis behooren te
worden verpleegd. Ingezetenen zullen voor
vreemdelingen gaan, en voor wiens rekening
personen als door den heer De Jager bedoeld
zullen moeten worden verpleegd, kan nader uit-
gemaakt worden. Indien de verpleging plaats
had als politiemaatregel, zou zij ten laste van
ue gemeente komen en was het een armlastige,
dan zou het armbestuur er voor moeten zorgen.
De heer DE JAGER kan begrijpen, dat, als
de opname een zaak van algemeen is, dat dan
de algemeene kas de kosten draagt.
Overgegaan wordt tot de artikelsgewijze be
handeling def overeenkomst.
Artikel 1 wordt goedgekeurd met algemeene
stem men.
Artikel 2.
De heer NCLSON geeft te kennen, dat de
vereeniging geen bezwaar heeft tegen de ver-
voerkosten, maar wel tegen de kosten van ont-
smettmg der voor het vervoer gebruikte rijtui-
gen of auto's, want het is bij het vervoer der
patienten uit Axel gebleken, dat dit een aan-
merkelijk bedrag vorderde. Tegen de „vervoer-
kosten" bestaan geen bezwaar, als de gemeente
maar voor het ontsmetten wil zorgen.
De heer HAMELINK meent, dat het een
groot verschil uitmaakt, op welke wijze de lij
ders in het ziekenhuis worden gebracht. Het
beschikt ook over een brancard, en als de lij
ders daarmede worden vervoerd, behoeven ook
geen hooge kosten voor ontsmetten van rij-
tuigen of auto's te worden gemaakt.
De heer NOLSON betoogt, dat een brancard
meer gebruikt wordt bij gelegenheid van onge-
vallen, maar als een zieke moet vervoerd wor
den, zal deze er over het algemeen bezwaar
tegen maken, overgebrdcht te worden met de
brancard al was het maar alleen om de bijzon-
dere aandacht die dat vervoermiddel wekt. Hij
meent, dat het gewenseht is, dat omtrent die
vervoerkwestie een modus vivendi gevonden
wordt.
De heer HAMELINK wil er zich bij neerleg-
gen, dat de ontsmettingskosten door de ge
meente worden betaald, mits het ziekenhuis,
dat over de noodige middelen beschikt, voor de
ontsmetting zorgt tegen den kostenden prijs,
want hij meent, dat het niet noodig is, dat het
ziekenhuis op dat ontsmetten nog eens een
winst zou gaan maken van misschien 100
De heer NOLSON zegt, dat er niets tegen is,
dat het ziekenhuis er tegen den kostenden prijs
voor zorgt.
De heer HAMELINK vraagt thans, of de ge-
neeskundige die de zieken behandelen moet,
door het ziekenhuis wordt aangewezen, dan wel
of er vrije keuze is. Dit is voor hem in deze
de hoofdvraag en hij blijft daaromtrent conse
quent aan zijn vroeger ingenomen houding.
De VOORZITTER antwoordt, dat het de be
doeling is, dat de geneeskundige behandeling
zal geschieden door de geneesheeren die werk-
zaam zijn aan het ziekenhuis.
De heer HAMELINK: Dan praat ik er niet
meer over, dan is het voor mij niet aannemelijk.
De heer DE RIDDER wijst er op, dat hier
toch geen kwestie van het verleenen van sub
sidie betreft, doch alleen van het beschikken
over bedden voor lijders aan besmettelijke
ziekten. Men kan nu toch hierover weer niet
de geheele vroegere discussie gaan heropenen?
De heer HAMELINK vraagt nogmaals, wie,
in een geval dat de voorzitter opneming in het
ziekenhuis gelast, de kosten moet betalen.
De VOORZITTER meent, dat dit met het rijk
zal moeten uitgemaakt worden en overigens,
dat dit voor rekening komt van de patienten die
betalen kunnen.
De heer HAMELINK is het met dit laatste
niet eens, en meent, dat, indien de burgemees
ter uit oogpunt van algemeen belang gelast,
dat een patient lijdende aan besmettelijke
ziekte ter verpleging naar het ziekenhuis moet
worden overgebracht, dat men dan niet het
recht heeft, de kosten ten zijnen laste te bren-
gen. Indien men hem althans in zoo'n geval
de doktersrekening thuis stuurde, zou hij die
niet betalen. Men moet niet uit het oog ver-
liezen, dat dan zoo'n patient in het ziekenhuis
wordt verpleegd buiten zijn wil, in het belang
der algemeene voiksgezondheid.
Indien men met hem van oordeel is, dat de
kosten niet ten laste komen van den betrok-
ken patient, zal hij er zich overheen zetten, dat
er geen vrije keuze van geneesheer zal zijn.
De VOORZITTER kan nog niet met den heer
Hamelink instemmen, er op wijzende, dat over-
heidsbemoeiing nog geen overheidszorg be-
teekent.
De heer DE RIDDER zou het jammer vin-
den, als de heer Hamelink in deze zaak zou
tegen stemmen, hij wijst er op, dat, als de ge
meente zelf een barak zou moeten bouwen, de
kosten veel hooger zouden komen.
Het is toch in het belang van de algemeene
voiksgezondheid, dat deze overeenkomst ge
troffen wordt.
De heer HAMELINK: En in dat van het
ziekenhuis!
In de besprekingen heeft de raad al een paar
malen gehoord, dat er vermoedelijk niet druk
gebruik van gemaakt zal worden en het slechts
tot de uitzondeiingen zal behooren. Op grond
daarvan acht spreker het gevraagde bedrag
van f 309 te hoog en stelt voor, dit terug te
brengen tot f 100 per bed en per jaar. Kan de
voorzitter de gevallen noemen, waarin patien
ten zijn verpleegd op last van het gemeente
bestuur
De heer NOLSON meent, dat de discussie
op een verkeerden weg gaat. De zaak is, dat de
gemeente verplicht wordt, maatregelen te ne
men, om een gelegenheid te hebben voor het
verplegen van lijders aan besmettelijke ziek
ten. Burgemeester en wethouders hebben ge-
meend dit het best te kunnen oplossen door het
treffen eener overeenkomst met het bestuur
van het ziekenhuis. dat daarvoor een barak be-
zit. Ze hebben gevraagd naar de voorwaar-
den. die zijn verstrekt, burgemeester en wet
houders stellen voor er op in te gaan, en de
raad moet nu beslissen of men dezen weg zal
inslaan dan wel zelf een barak zal bouwen.
Het door het ziekenhuisbestuur gevraagd be
drag is, zooals spreker reeds heeft aangetoond,
absoluut niet overdreven, getuige, dat het rijk
zelf voor een bed f 535 betaalt. Als er een te
groot bedrag gevraagd werd, dan zou spreker
er ook tegen zijn, want hij zit hier niet ter be-
hartiging van de belangen van het ziekenhuis,
maar van de algemeene gemeentebelangen. En
hij stelt de vraag zoo: hoe kunnen we het goed-
koopst aan onze verplichtingen in dit opzicht
voldoen
De heer SCHEELE meent, dat de zaak zui-
ver is. Gaat de raad hierop niet in, dan moet
worden gebouwd, en hij kan niet inzien, dat in
deze overvraagd wordt. Misschien zijn'de op-
merkingen van den heer Hamelink juist, dat
het goedkooper kan, omdat ook een lid van het
dagelijksch bestuur meent, dat het te duur is,
maar indien dit niet nader wordt aangetoond,
zal hij voor het voorstel stemmen.
De VOORZITTER betoogt, dat het geheele
geval is, dat de gemeente per jaar 900 zal
betalen, en daarvoor de beschikking krijgt, om
drie lijders aan besmettelijke ziekten aan te
wijzen voor het bezetten van die bedden. Zijn
hot patienten die zelf kunnen betalen, dan
krijgen ze door bemiddeling van het gemeente
bestuur de beschikking over een bed, en zor
gen dan zelf voor hunne verpleging, terwijl in
andere gevallen ook in de betaling der verple
ging zal moeten worden voorzien.
Gaat de gemeenteraad hierop niet in, maar
besluit men om zelf een barak te bouwen. dan
komt men ook te staan voor het onderhoud,
voor de meubileering. verpleging en wat dies-
meer zij. Hij meent, dat men het verstandigste
doet, door een overeenkomst te treffen met het
ziekenhuis.
De heer COLSEN meent, dat wel eens zou
dienen te worden uitgemaakt, wie de kosten
betalen zal, als de patienten zelf niet kunnen
betalen.
De VOORZITTER meent, dat die vraag niet
bij het maken dezer voorziening aan de orde
komt. Die kwesHe zou toch r;et de kapstok
kunnen zijn, om de rest aan op te hangen. Het
aantal ziekte-betalende patienten zal naar
sprekers meening niet zoo groot zijn. Boven-
dien is het van het grootste belang, dat de ge
legenheid voor verpleging van L'jders aan be
smettelijke ziekten er komt. Het m het vorig
jaar in het Land van Cadsand gebeurde, is een
ernstige waarschpwing. Deze verplichting i u
op alle gemeenten.
De heer HAMELINK vraagt, of de voor
zitter nu werkelijk van meening is, dat de ge
meente zou verplicht worden een barak te
bouwen, indien deze overeenkomst met het
ziekenhuis eens niet gesloten wordt. Het komt
hem wel vreemd voor, dat deze kwestie juist
aan dt orde is gekomen, juist nadat de raad
hier een kwestie met betrekking tot het zie
kenhuis heeft behandeld. Hij zou dan toch de
kosten-berekening van een barak ook wel eens
willen kennen, teneinde te kunnen nagaan, wat
ten slotte het voordeeligste zal zijn, want ook
bij hem staat het vast, dat er weinig gebruik
van zal gemaakt worden. En de heer Nolson
sprak daar van werpleeg-stei s van f 4, maar dat
is oogverblindi&g, want er is in het ziekenhuis
geen enkele vepleegster, die f 4 per dag krijgt.
Als de vereeniging zegt, dat het er haar niet
om te- doen is, om hieruit een slaatje te slaan,
dan kon, naar sprekers meening, best op zijn
voorstel worden ingegaan, om -den prijs per bed
te stellen op 100.
Spreker heeft den indruk, dat, indien het
bestuur van het ziekenhuis de subsidie had
aanvaard, die de gemeenteraad heeft aange-
boden, deze circulaire niet zou te voorschijn
zijn gekomen, en dat het alleen de bedoeling
is, op deze wijze wat binnen te halen van de
subsidie, die langs anderen kant geweigerd is.
Hij zou wel eens aan andere gemeenten de
vraag gesteld willen zien, of ook zij een derge-
lijke aanschrijving hebben gehad. Het maakt
op hem geheel den indruk, dat iemand, die
nauw betrokken is bij het ziekenhuis, ter an
dere plaats druk heeft uitgeoefend, om deze
aanschrijving uit te lokken, en hij zou wel eens
willen zien, of gedeputeerde staten, als de ge
meenteraad geen contract met het ziekenhuis
aangaat, den brutaien moed zoqden hebben de
gemeente tot het bouwen van een barak te ver-
plichten.
Het bestuur heeft'de gemeentelijke susidie-
onder de door den gemeenteraad gestelde voor
waarde van vrije artsenkeuze, zooals vroeger,
niet willen aanvaarden en weigert liever die
subsidie dan toe te geven. Ondertusschen is
het toch een feit, dat iemand van het verple
gend personeel der inrichting, ziek zijnde, zich
door een ander dan den geneesheer-directeur
laat behandelen. Het bestuur van de vereeni
ging tot ziekenverzorging heeft zich vergist.
Dit is geen vergissing waarvoor spreker en
zijn medestanders een burgerwacht in het leven
zullen roepen, doch laat het bestuur zijn ver
gissing erkennen, laat het de vroegere regeling
herstellen en de subsidie aanvaarden, dan is
men van al dat geklier af!
En spreker is van meening, dat, indien men
eens zou komen met een kosten-berekening
voor het stichten van een barak, die aanmerke-
lijk lager zal komen, dan het vaste bedrag, dat
we nu aan het ziekenhuis zouden moeten geven.
De heer DE RIDDER meent, dat het toch te
ver gaat, om te betoogen, dat een bestuurslid
van het ziekenhuis misbruik zou hebben ge
maakt van zijn positie als lid van gedeputeerde
staten, om de gemeente zoo'n circulaire op
haar dak te sturen. Het is een algemeene aan
schrijving, die iedere gemeente van Zeeuwsch-
Vlaanderen heeft gehad.
De heer HAMELINK: Juist, van Zeeuwsch-
Vlaanderen!
De heer GEELHOEDT wil even opmerken,
naar aanleiding der bemerking van den heer
Hamelink, dat inbreuk zou gemaakt zijn op de
regeling van het ziekenhuis, dat de directrice
van het ziekenhuis zich door een ander dan den
geneesheer-directeur heeft laten behandelen,
maar dat de directrice geen verpleegde is en
dus niet onder de regeling voor de patienten
valt.
De heer HAMELINK: Het getuigt toch niet
van vertrouwen in den dokter van het zieken
huis, en het is een slecht voorbeeld.
De heer NOLSON moet ook protesteeren
tegen de verdachtmaking, dat een bestuurslid
van het ziekenhuis als lid van gedeputeerde
staten misbruik zou hebben gemaakt van zijn
positie voor het doen toezenden dezer circu
laire en wijst er op, dat de circulaire een ge-
volg is van de aanschrijving van den inspec
teur voor de voiksgezondheid, wiens aandacht
op het gemis aan gelegenheid tot verpleging
voor lijders aan besmettelijke ziekten in
Zeeuwsch-Vlaanderen is gevallen, toen er ver
schillende lijders aan typhus en dysenterie
kwamen en in het land van Cadsand bleek, dat
gemis aan die gelegenheid voor lijders nood
lottige gevolgen had.
Dat heeft echter niets met het ziekenhuis
te Ter Neuzen te maken. Die inrichting krijgt
nu eenmaal de subsidie niet, zooals het bestuur
die wenschte, en daarmede is het uit. Spreker
had gehoopt, dat het niet noodig zou geweest
zijn, daarover vandaag weer eens te spreken.
De verondersteiling, dat en .de inspecteur
Voor de voiksgezondheid, en gedeputeerde sta
ten van Zeeland zich zouden laten leenen, om
op deze wijze het ziekenhuis aan geldelijke bij-
dragen *e helpen, acht spreker zoo gezocht, dat
die, naar zijn meening, verder buiten beschou-
wing kan blijven.
De heer HAMELINK blijft toch wijzen op
het samenvallen van de circulaire en de zie-
kenhuiskwestie, waar de inspecteur den toe-
stand op dit gebied hier toch al lang kende
en hij vraagt bij vemieuwing: is dan zoo'n
dergelijke circulaire ook gezonden naar de ge
meenten in Limburg en Groningen? Hij zou
nog wel willen zien uitgemaakt, of de gemeen
te tot het bouwen eener barak zou kunnen wor
den verplicht. Spreker wil ook wel medewer-
ken aan het treffen eener voorziening, doch
meent, dat de voorgestelde manier te duur
komt en zou daarom van de andere manier ook
wel eens een volledige kosten-berekening zien
opgemaakt. Laat men dan in afwachting daar
van de beslissing aanhouden, dat zal toch zoo
lang niet behoeven te duren. 4
Hij voorziet, dat er heel weinig van zal wor
den geprofiteerd. En als het dan het bestuur
van het ziekenhuis niet om winst te doen is,
laat ze dan de vergoeding van kosten vinden
in een bij slag op dc verplegingskosten als er
patienten zijn, dan hebben ze ook geenerlei
risico. Dat zou veel reeeler zijn, maar spreker
meent, dat ze hierop wel niet zullen ingaan,
want dat het er meer om te doen is een vaste
bron van inkomsten te krijgen. Dat mocst het
bestuur dan echter liever maar ruiterlijk er
kennen.
Ten slotte wijst spreker er op, dat de voor
zitter nog steeds in gebreke gebleven is, het
aantal gevallen te noemen, dat lijders aan be
smettelijke ziekte een afgezonderde verpleging
noodig hadden. Indien er zooveel geweest zijn,
zal het toch wel gemakkelijk vallen, er eenige
te noemen. De raad zou dan daarmede, bij het
verleenen van deze verkapte subsidie, rekening
kunnen houden.
De heer DE RIDDER gelooft, dat de circu
laire naar de gemeenten in Zeeuwsch-Vlaande-
ren gezonden is, omdat den inspecteur bleek,
dat we hier op dat gebied nog zoo achterlijk
zijn. De kwestie is thans, hoe kunnen we ons
in tijden van besmettelijke ziekten daartegen
op de beste wijze beschermen en dan zal de
goedkoopste wijze tcch wel de meest aanneme-
lijke zijn, waar dit tevens een goede is. Moe-
t:.n we nu een ftieuwe barak bouwen, of de
Ook voor kinderen
zijn Foster's Maagpillen het ideale laxeermid-
ael, gemakkelijk in te nemen en aangenaam
van smaah. Prijs f 0.65 per flacon, alom ver-
krijgbaar. 5
overeenkomst aangaan met het ziekenhuis?
De heer DE JAGER merkt op, dat de over
eenkomst eigenlijk maar wordt aangegaan voor
een jaar. Dat kan gelden als een jaar proef
en dan zou ondertusschen het bestuur het re-
sultaat van de overeenkomst eens kunnen na
gaan en nader aan den raad mededeelen, hoe
het aan de berekening van 300 per bed komt.
De heer NOLSON acht dat geen bezwaar.
De VOORZITTER meent, dat men aan het
bestuur van het ziekenhuis de vrijheid moet
laten de subsidie aan te nemen of te weigeren,
al naar het meent, dat het 't meest in het be
lang van het ziekenhuis is. Wat betreft de
verschijning der circulaire deelt hij mede, dat
de aandacht van Dr. Hulshof of de vele ziekte
en sterfgevallen aan besmettelijke ziekten in
Zeeuwsch-Vlaanderen is gevestigd door dokter
Cammaert. Alzoo zou deze als de aanleidende
oorzaak der circulaire kunnen worden be-
schouwd. De heer Hulshof heeft toen de bur-
gemeesters dezer streek bijeen geroepen en de
wenschelijkheid betoogt, dat er in verplegings-
inrichtingen voor die gevallen zou worden
voorzien. En nu zou het zeker wel te ver voe-
ren, om iedere gemeente te verplichten een ba
rak te bouwen, maar een gemeente van zoo na-
bij 10.000 zielen, kan toch niet nalaten in deze
de noodige voorziening te treffen.
Artikel 3 wordt goedgekeurd met algemeene
stemmen.
De heer HAMELINK vraagt, naar aanlei
ding. van artikel 4, wat de opname van het
daarin vervatte tarief beteekent. Hij blijft van
meening, dat de kosten van verpleging voor de
patienten die daarin op last van den burge
meester worden opgenomen, niet ten hunnen
laste kan worden gebracht. Als het ziekenhuis
met een tarief van f 3 niet kan toekomen,
heeft hij er geen bezwaar tegen, dat het be
drag wordt verhoogd, maar hij meent, dat, aan-
gezien die patienten voor rekening der ge
meente moeten worden opgenomen, en geen
verschil in de kosten mag zijn, daar zal hij zich
tot het uiterste tegen verzetten.
De VOORZITTER meent, dat de heer Ha
melink er hier naast is. Indien er in het con
tract geen prijs wordt vastgelegd, dan kan aan
de patienten zooveel worden gevraagd, als het
ziekenhuisbestuur wenscht en burgemeester en
wethouders wenschen deze bedragen in het
contract vast te leggen, ter bescherming van
het publiek. De huur der bedden wordt betaald
uit de gelden der belastingbetalende burgers.
Nu willen burgemeester en wethouders claar-
tegenover voor hen een waarborg, dat ze in het
ziekenhuis verpleegd wordende niet meer dan
de hier aangegeven bedragen zullen moeten be
talen, naar gelang van de klasse waarin ze ver
pleegd wenschen te worden.
Als het patienten betreft die als politiemaat
regel en van wege de gemeente zullen worden
verpleegd, dan geldt daarvoor het laagste ta
rief.
De heer HAMELINK vraagt, of het zieken
huisbestuur zich dan verplicht om alle patien
ten voor die bedragen te verplegen, ook die
welke er niet op bevel van den burgemeester
naar toe gaan.
De VOORZITTER: Dat geldt voor alle pa
tienten.
Het bestuur heeft dat uit zichzelf aldus aan-
geboden.
De heer HAMELINK: Zoodat dus het be
stuur later de tarieven niet meer kan veran-
deren, voor deze patienten, zonder toestemming
of met goedkeuring van den gemeenteraad.
De VOORZITTER bevestigt dit.
De heer SCHEELE heeft het ook opgevat,
dat, al worden er meer dan 3 lijders aan be
smettelijke ziekte verpleegd, ook voor die an
deren hetzelfde tarief geldt.
De heer NOLSON: Ja, dat is zoo.
De heer HAMELINK: Er blijkt, dat het be
stuur met die opvatting accoord gaat.
Spreker betwijfelt tegenover den heer Nol
son nog, of de gemeente wel zou kunnen wor
den verplicht, tot het bouwen van een barak
en betoogd voorts, dat, indien het hoofd der
gemeente invloed uitoefent op de opname van
een patient, men het recht mist, hem daarvan
de kosten te laten betalen.
De heer NOLSON zet nog nader uiteen, dat
het door de vereeniging gevraagde bedrag per
bed niet te hoog is, dat men dit bedrag alleen
kan stellen omdat men de hoop koestert, dat
er niet te dikwijls gebruik van zal worden ge
maakt, want dat, als er maar 1 patient is, er
heel wat geld per dag bij moet. En de veree
niging gaat dat accoord ook niet aan uit zui-
vere philantropie, de inrichting moet in stand
kunnen worden gehouden. Daarom is er een
voordeel gelegen in een vaste jaarlijksehe bij-
drage. De regeering betaalt voor een bed nog
een paar honderd gulden meer.
De heer GEELHOEDT bevestigt, wat het
tekort betreft bij eventueele Verpleging, de
woorden van den heer Nolson.
De heer HAMELINK blijft nog van meening
verschillen over de betalingskwestie. Hij wijst
er op, dat men bij opname in het ziekenhuis
14 dagen vooruit moet betalen. Bij wie zal men
nu, als er een patient wordt opgenomen, de
kwitantie presenteeren
De heer GEELHOEDT: Bij hem zelf, als
hij het betalen kan!
De heer HAMELINK: Ik hoop, dat ik het
niet noodig heb, maar ik zou betaling weigeren.
Art. 4 wordt goedgekeurd met 8 tegen 3
stemmen.
Voor stemmen de heeren De Ridder,- Geel-
hoedt, Van Hasselt, De Jager, Scheele, Van den
Ouden, Van Cadsand en Nolson.
Art. 5. Daarin wordt. in verband der opmer-
king van den heer Nolson ingelascht, dat de
toegang voor het gemeentebestuur, als er pa
tienten zijn, zich beperkt, tot de uren voor het
ziekenbezoek vastgesteld.
De heer HAMELINK veronderstelt, dat het
gemeentebestuur er, als er patienten verpleegd
worden, lijdende aan besmettelijke ziekten, dan
juist niet te druk komen zal.
Het gewijzigde artikel wordt met algemeene
stemmen goedgekeurd.
Artikel 6.
De heer NOLSON maakt daartegen bezwaar,
omdat er uit gelezen kan worden, dat, indien
de vereeniging van de gemeente subsidie zou
ontvangen, zij verplicht zou zijn de patienten
geheel gratis op te nemen en te verplegen. Dit
kan toch niet de bedoeling van burgemeester
en wethouders zijn.
De VOORZITTER erkent dit. Hij stelt voor,
het artikel te wijzigen, zoodat daarin gelezen
wordt, dat, wanneer de gemeente aan de ver-
eenigihg subsidie zal verleenen, de betaling
der kosten, bedoeld in artikel 3, vervalt.
De heer NOLSON neemt daarmede genoe-
gen.
Het artikel wordt met algemeene stemmen
vastgesteld, evenals artikel 7, waarin de aan-
vang der overeenkomst wordt bepaald op 1
Juni a.s.
De geheele overeenkomst wordt daarna vast
gesteld met 7 tegen 4 stemmen.
Voor stemmen de heeren De Ridder, Geel-
hoedt, De Jager, Scheele, Van den Ouden, Van
Cadsand en Nolson: tegen stemmen de heeren
Colsen, Hamelink. Van Driel on Van Hasselt.
(Wordt vervolgd).
