~8EMEHGQ£~bERlCHT£N.
Iz. NqrJicr; 2400 gld. voor twee woningen
van J. Ph. Cijsouw;
Philippine 1000 gld. voor een woning
van E. de Smet;
Sas van Gent 1095 gld. voor een woning
van A. J. Bockstael; 1095 gld. voor een
woning van M. J. B. de Vriendt;
IJzendijke 800 gld. voor een woning van
J. van dq Sande; 1200 gld. voor een wo
ning van het bestuur der schoolvereeniging
Hesrv. Kerk.
HIJ VOND 'T HIER BETER.
Een half jaar geleden keerde een 14-ja-
rige jongen uit Weenen, die bij den heer
K. te Zutfen verpleegd was geworden, naar
zijn vaderland terug. Vrijdagavond stond
hij onverwaehts weer voor de deur van
zijn vroegere verzorgers. Zijn hart trok
zoo naar Holland, dat hij op zijn eentje
de reis daarheen weer had aanvaard.
TUSSCHEN DE TRAMWAGENS.
Dinsdagmojrgen werd de 23-jarige fa-
brieksarbeidster Marie^ Baas uit Glanerburg
die zich per 'fiets naar haar werk te Ensche-
de begaf, op het Kruispunt de Klomp door
een jeugdig wielrijden aangereden met het
gevolg dat zij tusschen een motor- en een
bijwagen der electrische tram viel en aan
de gevolgen van een hersenschudding over
leea.
ONGEWENSCHTE BELANGSTELL1NG.
In den nacht van Zaterdag op Zondag
werd ingebroken ten huize van den heer
Vincent, deurwaarder te Hoofddorp, Haar-
leminermeer. De dieven maakten zich tnees-
ter van een aantal voorwerpen van waar-:
de, kleedingstukken, w.o. een bontjas, een
rijwiel merk Raleigh, enz. Geld wordt er
niet vermist. De dieven zijn n&et tot het
kantoor van den heer V. doorgedrongenf
V. reisde van Leiden o.p. met een drietal
jonge personen met een verdacht uiterlijk,
die hem in zijn woonplaats eenigen tijd
volgden. Vermoedelijk heeft hij de aan-
dacht dezer personen getrokken en zijn
ze zoo on net idee gekomen. „een kans te
zijnen huize te wagen.
PROF. OTTO OTTO IN DEN HAAG.
Men meldt uit Den Haag:
Dat prof. Otto Otto en zijn experimenten
in wijden kring belangstelling hebben ge-
wekt bewees de groote opkomst Dinsdag-
avond bij zijn optreden in de residentie. De
groote zaal van Pulchri was geheel bezet.
Prof. Otto Otto begofl zijn toespraak met
er op te wijzen, dat hij het voorwerp is ge
worden van een niet-gewilde reclame.
Hij vertegenwoordigt slechts de weten-
schap der psychotherapie, met reclame, met
wonderdoikterschap en de „Blitz-Augen" in
de advertenties wenscht hij niets te doen te
hebben. Hij betuigde zijn eerbied voor de
geneeskunde. Het verwijt tegen spreker uit-
gesprotken, dat hij den dokterstitel niet voert,
acht hij van het standpunt der dokters zeer
goed te verklaren.
Dooh de beste dokter hoeft nog niet de
eigenschappen te bezitten, die hem tot
peycho-therapeut stempelen. Deze beoogt de
uitwerking van ziel op ziel. Ook de psycho
therapie heeft haar grenzen en kan geen or
ganische ziekten genezen, maar wel ziels-
ziekten, als slapeloosheid, gebrek aan eet-
lust enz,
Wie sensatie van sprekers optreden ver-
wadht zal worden teleurgesteld.
Wat sprekers methode beoogt is de ziels-
oorzaak van een ziekte op te sporen, hetgeen
een persoonlijken aanleg eischt. Het doel
van de school, door spreker in Duitschland
geleid, heeft de ontwikkeling van dezen aan
leg ten doel.
De gevallen dat bij psycho-therapeutische
geneeswijze door een enkele behandeling
volkomen genezing intreedt zijn uitzonderin-
gen. Het sanatorium te Blankenburg is in-
gericht voor vermogende en onvermogende
patienten. De laatsten zijn het talrijkst. Om
toch over de noodige middelen te beschikken
is spreker mede in Nederland gekomen. Men
zal hem niet kwalijk nemen, dat hij zoodoen-
de van de valuta profiteert!
Vervolgens besprak Otto Otto ironisch de
praatjes over hem gepubliceerd, dat hij bad-
kneoht of minister zo-u zijn geweest. Vooral
het laatste wenschte hij niet op zich te laten
zltten.
Hierop gaf spreker een uiteenzetting van
het waarnemingsvermogen door middel der
zinnen en in onbewusten toestand.
Spreker getuigt van zijn religieus gevoel,
dat in den oorlog, waar hij zoovelen heeft
zien sterven, sterk is ontwikkeld. Het be-
staan van een geweten en de beteekenis van
de biecht heeft hij toen leeren inzien. De
vrijdenkerij acht spreker de grootste mis-
daad. Het geloof, ook in de liefde en den
eoht, is van alles de basis. Dat Duitschland
is bezweken, acht hij niet een gevolg van de
overmacht, doch van het verlies van het ge
loof in de overwinning.
Ook de dokter heeft het geloof van den
patient van noode. Dit geloof is veelal veel
te gering. Van den kwakzatver verwacht
men wonderen, maar hij kan in 't geheel
niets.
Wat sprekers methode betreft, wees hij
op het individueele van elk gSval. Dat spre
ker in het openbaar optreedt is niet zijn
smaak, maar een gevolg van het ontbreken
van een psycho-therapeutische faculteit,
waarvoor hij propaganda wenscht te maken.
Door zijn avonden, zegt spreker, is menig-
een nog gekomen op den weg naar redding,
dren zij zelfs diet hadden vermoed. In het
kamp der dokters zelf zijn velen reeds tot de
homoepathie overgegaan. De hoofdzaak is
irnmers, dat de lijdende menschheid wordt
geholpen.
Vele dokters zeggen tot hun patienten, dat
zij niets hebben, maar het zich alleen ver-
beelden. Deze inbeelding echter moet wor
den weggenomen en dit kan slechts langs
therapeutischen weg.
Hierna ging spreker van zijn theoretische
besdhouwingen over tot de practische proef-
nemingen. Hij verzocht, dat zich alleen pa
tienten zullen aanmelden, van wien de dok
ter heeft verklaard, dat zij geen organische
ziekten hebben.
Nauwelijks had prof. Otto Otto uitge-
sproken of er ontstond een zeldzaam
sdiouwspel. Bij tientallen tegelijk bestorm-
den de aanwezigen het podium, moeders en
vaders met kinderen, lamrnen en gebrekki-
gen op krukken en door anderen gesteund.
Het was een jammerlijke aanblik, een be-
weging op groote sehaal, waartegenover
prof. Otto Otto zich machteloos verklaarde.
Hij zoowel als zijn secretaris en eenige br-
hulpzame Nederlanders beproefden in den
chaos orde te brengen, wat slechts met de
grootste moeite gelukte.
Toen de rust was teruggekeerd herhaalde
prof. Otto Otto, dat hij geen organische ge
vallen kan behandelen en slechts patienten,
voorzien van een schriftelijk doktersattest in
behandeling kan nemen.
Hij blfjft tot 31 Mei in Den Haag.
Om dezen avond niet te doen mislukken
wilde de prof, beproeven eenige aanwezigen
te helpen, hoewel zij geen diagnose van een
dokter kunnen overleggen en al hun gege-
vens dus slechts het karakter van bewerin-
gen dragen.
Een vrouw verklaarde sedert vier jaren
gedragen te worden zonder een stap te kun
nen doen. Prof. Otto Otto constateerde bij
haar een organische verdikking van de knie.
Niettemin slaagde hij er in de vrouw zon
der veel hulp doch nog moeizaam van den
eenen kant naar den anderen te laten loopen.
Van de overige gevallen vermelden wij
nog de treffende genezing van den heer v. S.,
wiens linkerbeen sedert jaren volkomen ge-
voelloos, koud en onbruikbaar was. Na de
behandeling Hep hij steeds meer zeker van
zich zelf het trapje af en op en door de zaal.
Het betrof hier, volgens prof. Otto Otto, een
zuiver neurasthenisch geval, zgn. angst voor
den angst.
Ook een maaglijder werd volgens zijn
verklaring van zijn voortdurende pijn verlost.
Bij andere patienten kon de prof, minder
sprekende resultaten bereiken. Het publiek
was bij dit alles ten zeerste geboeid en be-
toonde zicih herhaaldelijk uiterst geestdriftig.
Prof. Otto Otto legde er nog den nadruk
op, dat zijn geneeswijze in geen geval op
hypnose berust.
LAAT THUISKOMENDE JONGENS.
Het geslaoht der laat thuiskomende jon-
gens is oer-oud en voert zijn dynastie op tot
de dagen van Babylon: Het verhaal van den
laat thuiskomende zoon is door vele vertel-
lers in versohillende talen overgenomen en
komt in het kort hierop neer: Een zoon had
de mededeeling gekregen dat hij de huis-
deur gesloten zou vinden, als hij het nog-
maals zou wagen, te laat te komen. V/eer
bezweek de wii tot beterschap des zoons en
inderdaad had zijn vader de huisdeur ge-
grendeld. Het smeeken van den zoon om
toelating baatte niet. De zoon nam toen een
zwaren steen en liet dien neerploffen in de
drinkwaterput voor het huis. De vader, die
geloofde, dat zoonlief een eind aan zijn laat
huiswaarts komend aardsch bestaan had
gemaakt, snelde naar buiten en de zoon die
zich ter zijde van de woning had verborgen,
maakte gebruik van die gelegenheid en
haastte zich door de geopende deur naar
binnen, sloot de deur en ging naar zijn ka-
mer. Toen de vader, in de put blikkend,
niets ontdekte, dat op een zoon geleek, wilde
hij het huis weer ingaan, maar nirhad zoon
lief op zijn beurt de huisdeur gegrendeld.
Toen de zoon zijn vader aan de klink hoor-
de morrelen, opende hij het bovenvenster,
en in de onderhandelingen, die nu volgden,
moest de vader beloven, voortaan niet meer
des avonds laat tet trachten binnen te ko
men, maar op tijd thuis te zijn!
Dit verhaal valt ons in bij het lezen van
een artikel van Helen Hope in ,,The Daily
News" van 22 April. De s'chrijfster Heeft het
over lastige jongens, die laat thuis komen en
den avond hebben doorgebracht met drin-
ken, of op andere wijze vroolijk ,,passa-
gieren". Miss Hope vertelt, dat in haar
ouderlijk huis haar vader de kinderen naar
strenig Calvinistische begrippen opvoedde
en dat er des Zondags niet minder dan een
kerkgang-orgie heerschte. De vader stond
noch schouwburgbezoek, noch dansen toe en
een ijzeren wet luidde, dat de jongens des
avonds om 10 uur thuis moesten zijn. Het
gevolg was, dat hij een gezin kweekte van
onderdrukte opstandelingen, speurend naar
het oogenblik, dat ze de boeien konden ver-
breken.
Maar met de jaren verminderde de ouder-
lijke ijver in zake strenge opvoeding en de
jongere kinderen genoten veel meer vrijheid
dan de oudere hadden gehad. Die vrijheid
had een voortreffelijk gevolg, de volgende
jongens kwamen thuis zoo vroeg of laat als
het hun behaagde en ze schenen niet te ver-
langen laat naar huis te komen. De schrijf-
ster zegt, dat de jongere broers betroitw-
baar en tevens zachter van aard zijn dan de
oudere. Ze wijst er op, dat het dwang-
systeem tot gevolg heeft, dat men menig-
rnaal het omgekeerde bereikt van hetgeen
men als resultaat wil zien. (Hbl.).
NOG JUIST IN TIJDS GERED.
Het mPitorschip ,j,Sir John Forest", dat
de verbinding o iderlioudt tusschen de
Fidzji-eilanden in den Stilled Oceaan, heeft
op een reis van Nasavusavu naar Suva
10 meisjes gered, die een 30-tal uren in
een kleine platte boot op de open zee
hebben romdgezwalkt.
De meisjes, die slechts van 10 (jot 16
jaar oad waren, waren 's morgens om 6
uur uitgevairen o n sici in te zamelen, een
o.iderzeesch product, waarvan men kuoo-
pen maakt, Gewapend met autO;-stofbrillen
o.n beter onder water te kunnen zien
de meisjes duiken namelijk so ns onder
water o n het begeerlijk product te vinden
sprongen acht van de tien kinderen over
board, terwijl twee in de boot de wacht
moesten houden.
Door de warmte bevangen, vielen deze
twee achterblijfsters echter in slaap en
dreven met haar boot in diep water af.
Op dat oogenblik was de zee kalm, zoo-
dat de twee kinderen door niets uit hun
slaap gewekt werden. Zij waren reeds 2
a 3 mijlen afgedreven, voor de overige
meisjes, die op een rif ijverig bezig waren
met sici in te zamelen, het bemerkten,
Aan berugzwemmen naar de kust o n
hulp te halen viel niet te denken. Zonder
aarzeling plonsten de acht meisjes in zee
en zwommen naar de boot. Het was een
lange „rek" en to?n zij het vaartuig be-
reikten, waren drie der meisjes de
macht nabij.
Toen zlij eenmaal aan boord
begonnen zij weder landwaarts te roeien,
met de twee kleine riemen, die zij te harer
beschikking hadden. Doch zij hadden het
getij en den slroom tegen, zoodat zij ver-
der naar diep water afdreven. Zij verlo en
echtei den mOiCd niet, maar hielden hard-
nekkig vol. t
Ten s!oi te viel de duisternis in, toen
zij r.og ver van land vqrwijderd waren.
Den volgenden morgen zaten zij nog aan
de riemen en bevooden zich op eenige
mijlen van het kleine eiland Namena, ten
Noorden van Koro.
Om half 9 's morgens kreeg de „Sir
John Forrest" haar in het zicht en weldra
waren ze veilig aan boortl van dit vaar
tuig gebOjigen. Was de moto/hboot een
uur later geko nen, dan zou de boot waar-
schijnlijk door den sterker wordenden
golfslag vol water zijn geloopen en zou-
den de kinderen, die nu te zeer uitgeput'
waren, niet meer in staat zijn geweest om
naar land te zwemmen.
De kinderen werden door de motorboot
naar Sevuka gebipacht en vandaar naar
hun angstige ouders teruggezonden, die
hen alien reeds verdronken waanden.
TER DOOD VEROORDEELD.
Het hot van assiesen der Seine heeft
Mecislas Charrier, den man, die mede-
plichtig is aan den moord in den nacht-
trein l'arijs—Marseille, die een bfficier net
leven heeft gckost, ter dood veroordeeldi.
•Fwee advooaten hebben Charrier, tering-
lijder in een ge\Ojrderd stadium, verdedigd.
Maar de beklaagde heeft het zijn verde-
digers niet gemakkelijk gemaakt. Toen een
hunner oitoeirekenbadrheid pleitte, be-
toogde de beklaagde met veel klem, dat hij
xOils'trekt niet gek was en dat hij als on-
verzocnlijk vijand van de maatschappij het
hof tartte zijn hoofd te nemen.
VERGEEFSCHE ZELFOPOFFERING.
Een roerend voorbeeld van vergeefsche
zelfopoffering wordt uit Aberdeen aan de
„Times" geineld. Een inwoner dier stad,
J. S. Duncan, we)r(d na een operatic zoo
ernstig ziek, dat men alleen zijn leven
meende te kunnen redden door een trans-
fusie van bloed. De ethtgenoote van den
patient stelde zich onmiddelljijk daarvoor
beschikbaar en de benoodigde hoeveel-
heid bloed werd haar afgetapt en op
haar man overgebracht. Deze overleed ech
ter 9 uur na de behandeling. Den avond
voor zijn begrafenis werd mevr. Duncan
ernstig ziek en werd in het ziekenhuis op-
genomen, waar zij overleed.
ZEDEN IN ANKOLA.
Een paradijs voor vrouwen die aanleg
tot zwaarlijvigheid vertoonen, is het lief-
lijke land Ankola, gelegen in Centraal-Afri-
ka. De bewoners van deze landstreek be-
oordeelen de vrouw niet naar haar kwa-
liteit, maar naar de kwantiteit, en met het
uitzetten van den omvang grpeit ook de
kans van het jonge meisje haar verdere
leven aan de zijde van een echtgenoote
te mogen doorbrengen.
De echtgenoot is daar trouwens een
onontbeedijk iets, daar de vrouwen nau
welijks meer kunnen loopen door de vet
mestingskuur die zij vanaf hun negende
jaar moeten ondergaan. De stakkers v/or
den dan opgesloten waardoor hun li-
chaamsomvang zoo kolossaal wordt dat zij
niet eens meer van 'de eene kamer naar
de andere kunnen gaan. Men Ziet daar zel-
den een getrouwde vrouw die nog te voet
kan gaan.
Voor meteorologen is dit land echter
bepaald gevaarlijk. Wel is waar hewijst
men den weerfprofeten groote eer, maar
de stemming verandert wanneer de regen
waarom zij vragen, uitblijft.
De schuldige wordt in de gloeiende zou
gezet, en de kok van den koning bereidt
een speciaal gerecht voor den weerspanni-
gen regenmaker lams- of kalsl'ever, in
boter gekookt, toegediend met zooveel zout
als de schotel maar dragen kan. Wanneer
de ongelukkige met droog verhemelte om
wat water sineekt, krijgt hij ten antwoord:
iMaak dan dat er regen komt dan gaait
je dorst wel over!
ken en vluchtte, steeds op zijn achtervol-
gers vu[rende, den Kaiserdamm o^j.
De directeur rendc hem achterna, met
de revolver der bank gewapend. Hij loste
verscheidene schofen op den vluchteling,
maar miste.. Een Schupo-agent, die op zijn
fiets passeerde, wie'rp zich ook in den strijd
vuurde verscheidene malen, maar miste
eveneens. De iower stelde zich verdekt
op en school den politieman in den schou-
der. Deze viel, dorch een coiSega,> die de
zaak had zien gebeuren, nam de revolver
en spro-ig op de fiets van den gevallene
en zette den roover na. Er ontstond toen
een formed duel langs de huizen'rij, tot-
dat de agent den roovejf in de d.ij trof.
Deze Iwankelde, en de agent trof hem nog
twee malen, ten einde hem opschadelijk
te maken. De man werd toen naar het zie
kenhuis gebracht. Zijn identiteit blcek o i-
zeker, en papieren had hij niet bij zich.
Men verrr.oedt dat het een oud-officier
van een der Baltische lege;rs is geweest,
en dat hij ge'eoortig is uit Lijfland.
DE HULP KWAM TE LA'AjT,
Eenige maanden geleden ging te Hull
een groat graankoopman failliet. Buiten
zijn schuld, zegt een bericht in de kranten,
want hij ver'oor al zijn geld door de scher-
pe dating van de graanprijzen. Te trotsch
om iemands hulp te vragen, trachtte hij
siridsdien ergens een baantje te vinden,.
Hij zwierf rood zonder zich voldoende
eten te kunnen verschaffen. Ten s!o.te zak-
te hij van hoiger op straat ineen, vlak
bij de groote handelskantoren te Hull. Zijn
vroegere handelsvrienden brachten, toen
zij het geval toarden, fluks geld bijeen om
hem naar een verpleeghuis te zenden.
Hun hulp kwam te laat, want Zaterdagoch-
tend is de man aan de gevolgen van ge
brek bezweken.
On-
waren,
EEN DURE KUS.
Een jongedame uit Los Angeles, miss
Chandler, werd op een goeden dag om-
helsd en gekust door den heer Rivers Os-
born. Toen ze tegen deze daad protesteer-
de en verklaarde schadevergoeding van
hem te zullen%vorderen, stelde hij haar 14
duizend dollar ter hand, en zei: ,kNeem
dit en vergeet het andere."
Miss Chandler viridt echter 14.000 dol
lar achteraf niet genoeg en heeft thans,
volgens de „Chicago Tribune" tegen den
heel- Osborn een vordering ingesteld ten
bedrage van 95.000 dollar.
Naar zi; zegt, is die kus „een openba-
j-ing" voor haar geweest, waarop vele
andere openbaringen volgden, waarvan de
meest belangwekkende evenwel was, dat
de heer Osborn reeds wettig was gehuwd.
WILDE JACHT OP EEN BANKROOVER
Do iderdagmofigen had te Berlijn een
brutale ppging tot bankrpof plaats, gevolgd
dp,or een sensationeele achtefvolging.
Even na de opening van het filiaal der
Dresden er Bank aan de Reichskanzlerpla i z
kwam daar een net gekleed heer binnen.
De bank!ooper was juijsi weg en de kassiqit
zat niet achter zrfjn 1 esgenaar; alleen de di
recteur was bezig aan zijn tafel de O-h-
tendpost open te maken.
De jjklant",, een joigmensch van om-
streeks 25 jaar, had een zwart masker voor.
Regelrecht liep hij op den directeur toe,
hietd dezen een groote legerrevolver voor,
en zei: „Ik moct 100.000 mark hebben".
De directeur zag, doordien hij vooroverge-
togen zat, het vuurwapen niet dadelijk;
zioodat de roover moest wachten. Deze
herhaalde zijn eisch, met de toevoeging:
„En het wprdt 200.000 mapk als je me nog
1 anger laat wachten." Toen zag de direc
teur de revolver, schrok even., maar zei
toen uiterlijk kalm, dat hij dadel'jjk den
kaslooper met het geld zou sturqn. Die
aardigheid ging niet op. De roover nam
een stoel en trachtte zelf in de omt^ede
kas-afdeeling te klimmen. Op dat moment
kwam de looper binnen, die in een oog-
opslag de situatie begreep en den afm van
den indringer, waarin de revolver, omlaag
drukte. Een schpt ging af, zondep iemand
te treffen. Toen sprongen ook de kassier
en fit» klerk foe en grenen den roover
vast. Deze wist zich evenwel '-03 te ruk-
EEN ROMANTISCHE GESCHIEDENIS
Elizabeth Mahony, die groote bekend-
heid heeft verworven als de blanke ko-
ningin van de Stille Zuidzec, is te Syd
ney teruggekeerd, nadat zij 33 jaar lang
gcia'iedster geweest is over een konink-
Ifijkje op een der Stille Zuidzee-eilanden.
hi 1888 ging zij met haar man naar het
Zuid-oosteiiand, dat aan den uitersten
Zuidoosthoek van Pajoea ligt en kwam
hier spoedig tot hoog aanzien onder de
inheemsche bevolking, die haar met diep
ontzag vereerde en met groote aanhan-
kelijkheid dienae. Zij bleek dan ook te
zijn een vrouw van buitengewone capa-
citeiten, een vrouw, van zessen klaar en
van alle markten thuis. Toen haar man
in 1903 kwam te overlijden, trad zij onder-
scheidenlijk en steeds met groot succes,
op als koopman en groot-handelaar, als
gouddelver en ingenieur, als landbouwer
en timmerman, ja zelfs als scheepsgezag-
voerder. Zij oefende een onbeperkt ge-
zag '6ver de inboorlingen uit, die haar
in alles onvoorwaardelijk gehoorzaamden
en hare bevelen en verordeningen nauw-»
gezet opvolgden. In den laatsten tijd zette
zij de bevolking aan den arbeid om goud
te delven, maar het grootste deel van haar
vermogen, dat schier met den dag aan-
wies, had zij te danken aan den uitge-
bpeiden handel dien zij dreef. Zij bezat
een groot aantal vaartuigen, waarop zij
soins zelfs als loods en machinist dienst
deed. Op iiet eiland bevonden zich 17,000
inboorlingen en 6 blanken, koningin Eli
zabeth Mahony met zoon en schoondoch-
ter en 3 door haar aangestelde ambtenaren.
Zij gaat nu waaijschijnlijk, vele regee-
ringszorgen moede, in Sydney haar vvel-
verdiende rust genieten ha de inspanmng
van een ruim 30jarig bewind, dat even
wel niet in het tninst voor haar zelf,
rijke vruchten heeft gedragen.
VAN BOOM TOT KRANT.
Een papierfabrikant in de Harz heeft
een proef genomen hoeveel tijd hij noodig
heeft om een boomstam te veranderen in
een krant. Hij liet naar wij in de Papier
fabrikant" lezen, op een morgen om 7 uur
35 drie boomen vellen, die vljak bij de
l'abriek stonden. Om 9 uur 39 kwam de
eerste rol papier, uit deze stammen ver-
vaardigd, uit de machine. Deze rol werd
per auto gebracht naar de zetterij van een
dagblad op 4 kilometer afstand van de
papierfabriek gelegen. Toen begon men
daar te zetten en om 11 uur viel de eerste
courant uit de pers; 3 uur en 25 minuten
waren dus voldoende om het publiek de
nieuwste berichten te leveren op papier
van boomen gemaakt, waarop 's morgens
de vogels nog hadden gekwinkeleepl.
Op deze wijze doo^werkende zou het
mogelijk zijn zes kranten per dag, mis-
schien zelfs meer uit een boomstam te
maken, mits deze groot genoeg is.
DE VEILIGHEID DER SPOORWEGEN.
Een nieuw zekerheidsapparaat.
Het ,,Alg. Techn. Tijdschr." ontleent aan
„Helios" een mededeeling, dat het den
hoofdingenieur van het rollend-materiaal te
Stuttgart, Wandel, na negen jaren van
proefneming, met medewerking van den
Bond van locomotief- en machinisten-perso-
neel is gelukt om een uitnemend signaal-
systeem uitgaande van de stations en van
de emplacementen en wisselhuizen, met de
locomotieven die in gang zijn tot stand te
brengen, waarop thans door hem patent is
verkregen. Zooals bekend is, zoekt het sta-
tionsbeambten-personeel, zoowel als de
maohinisten, naar eene zoodanige veiligheid
voor het binnenkomen der treinen op de
stations-emplacementen en stations, en zelfs
hebben voor 12-jaar de spoorweg-onderne-
mingen prijsvragen uitgeschreven, ten einde
de mogelijkheid tot slagen te doen stijgen,
welke handeling het eerst in Duitschland
plaats vond en thans succes heeft gehad.
Het bedoeld patept voldoet zonder twijfel
aan de hoogste eischen; deze vinding tot vei-
ligheidzekerheid is in het spoorwegwezen,
als eene enorme vooruitgang in de spoor-
weg-techniek aan te merken. Ongetwijfeld
kan gezegd worden, dat nagenoeg de meeste
spoorwegongelukken veroorzaakt worden
wegens het rijden door onveilig staande
signalen, of onjuist vrijgegeven voor binnen-
komende treinen.
Door eene combinatie van theorie en prac
tijk is thans een zekerheids-apparaat tot
stand gekomen, waarbij de machinist kan
rekeneh, iets dat tot nog toe slechts ge-
sChiedde door het vertrouwen op zijn stoom-
manoineter en op de semaphoren, en dit
dikwijls niettegenstaande de sterke boch-
ten, regen, nevel, mist, stonn en sneeuw,
feitelijk hetzelfde als de scheepskapitein op
het kornpas. De van uit het station gegeven
signalen ziet de machinist circa 200 M. door
de tegenwoordige optisch signalen (z. g.
vobrsignalen), zoodat de machinist dan
eerst kan vernemen of de lijn voor het bin
nenkomen of passeeren van een station
vrij is.
Sedert 60 jaar kwamen over de geheele
we re Id volgens statistieke gegevens onge-
veer 3 millioen spoorwegongelukken voor,
waarvan zeker de helft der reizige'rs en
spoorwegpersoneel gedood of gewond wer
den; 60 pCt. van deze ongevallen kunnen,
mede volgens die gegevens worden toege-
schreven aan de oorzakeri, die wij straks
genoamd hebben. Wandel's Patent-Veilig-
heidssignaaltoestel werd met de grootste be
langstelling- gedemonstreerd voor eene des-
kundige commissie der Staatsspoorwegen
in Duitschland en voor het hoofd van het
Verkeersministerie en den directeur-gene-
raal der Beijersche Spoorwegen. Het systeem
is reeds ingevoerd op het traject Stuttgart-
Ulm.
VAN EEN BLINDE.
Een wonderlijke geschiedenis van triomb
over blindheid is het verhaal van den heer
C. Hart, te Hampton Wick, die 25000 mijl
te voet heeft afgelegd, schifijft de Daily
Chronicle.
\Hart, die blind geboren is, is thans
even twintig jaar oud. Hij loopt zonder
hulp en heeft zelfs geen stok noodig bij
zijn reizen per trein, met de omnibus* de
tram en te voet. Vijf jaar geleden begon..
hij met een hoendeirflokkerij °m op die
wijze zijn brood te verdienen. In dit tijds-
verloop heeft hij een millioen eieren ge-
leverd aan klanten in verschilflende dee-
len van het Thamesdal en heeft daaiibij
25000 mijl afgelegd.
Hart neemt het gr goed van. Hij gaat
naar music-halls en concerten en woont
zelfs voetbalwedstrijden bij.
Al deze tochten maakt hij gewoonlijk
alleen. Eens zelfs ging hij zonder geleide
naar Exeter, teneinde er een boer te be-
zoeken om met dezen te spfceken over
konijnen. Het was toen nog oorlog en het
was zeer moeilijk om deze dieren te krij-
gen.
Hart toont thans belangstelling in de
fabricatie van schoensmeer teneinde werk
te verschaffen aan oud-sirijders.
EEN ONEERLIJKE VRIEND.
In een hotel te Brussel is een Engelsch-
man gearresteerd, die verdacht wordt zich
wederrrechtelijk een bedrag van 500.000
francs te hebben toegeeigend, behoord
fiebbende aan een zijner Brusselsche vnen-
den. Deze laatste is in Duitschland ovef-
leden, waayheen hij zich had begeven voor
het ondergaan van een operatie. Volgens
de familie van den overfedene had deze
een bedrag van 500.000 francs aan effec-
ten en bankpapier op reis medegenomen.
De gearresteerde verklaart, dat zijn
vriend hem voor diens overlijden deze
waarde had gegeven met opdracht, dit
bedrag aan een derde te willen ter hand
stellerT. Hif beweert, deze opdracht te heb
ben uitgevoeFd, doch weigert mede te
deelen aan wien hij het bedifag heeft
gegeven.
EEN PRINS ALS ZAKENMAN.
De vierde zoon van den vroegefen ko
ning van Saksen, p|rjns Ernst Heinrich,
is Zaterdag voor de rechtbank te Berlijn
verschenen als getuige in de rstrafzaak
tegen een avoriturier, zekeren Arthur Win-
terfeld, met wien hij een firma had op-
gericht en die tot drie jaar gevangenisstraf
werd veroordeeld wegens bedriegelijke
handelingen jegens zijn docrluchtigen
compagnon.
Winteirfeld had een stormachtig leven
achter den rug. Hij was eerst steward op
een schip, en deed later in veertien jaar
een voetreis rondom de wereld. De prins
ontmoette hem als .ykoopman" en ze
stic'ntten samen de firma Arthur Winter-
feld en Co., met een kapitaal van 100.000
mark, waarvan ieder de helft fourneerde.
Geholpen- door zijn broers George en
Christiaan, bracht de prins zijn aandeel
van lieverlede op 2 millioen, waarvoor hij
o.m. een juweelen pamre van omstreeks
een half millioen inbracht. Winterfeld had
het beheer en mocht ten name van den
prins tot een bedrag van 3 millioen cre-
diet nemen.
Er bleek, dat de firma niet alleen regel-
matigen goederenhandel dreef, maar ook
meer speculatieve zaken die „voor die
belasting" buiten de boeken werden ge-
houden; de prins, aldus besl'iste de recht
bank, wist echter van deze minder oirbare
zaken niets af. Tenslotte bedroog Winter
feld zijn medefirmant voor 400.000 mark.
Foen Winterfeld had bemerkt, dat zijn
spel doorzien werd, ontsnapte hij per
vliegmachine uit Berlijn en ging naar Ham-
bipjg bij een broer wonen, - die er een
matrozenkroeg op nahield.
LIJK IN STUKKEN GESNEDEN.
Te MOintreal werd de Amerikaan Har
ry Dent gearfesteerd, in wierrs handtasdi
twee afgesneden \Oicten en beenen werden
o itdekt. Het bleek, dat Dent zijn huisbaas
had vermoard en zijn lijk in stukken had
gesneden. De roup, het hoofd en de ar-
ruen werden gevo iden in een mand, die
uit het kanaal werd gevisdhJl In de wa
ning van den vermororde vond men een
bijl en een met biiOjed bevjekte bajonef,
die zoo scherp als een scheermes was ge-
slepen.
VLIEGTUIGEN CONTRA HAGEL-
WOLKEN.
Een toeval heeft aan het licht gebracld,
dat men bij de bescherming van wijnber-
gen tegen hagelslag met succes van vlieg-
tuigen gebruik kan maken'. Het waren
Fransche aviateurs, die tot de ontdekkuig
kwamen, dat een vliegtuig, dat in de wol-
ken vliegt, deze wolken .als het ware
breekt. Deze methpde heeft veel meer
uitwerking dan de op net oogenblik in
zwang zijnde methode, n.l. het schietea
met geweren en bijzondere vuurpijlen. Ha-
gelwolken, die dooj- den wind naar de
wijnbergen worden gedreven, kunnen op
deze w ijze onschadelijk worden gemaakt.
vooirdat zij deze hebben bereikt. Eea
Fransche luchtvaartmaatschappij heeft van
dit vraagstuk een bijzondere studie ge
maakt.
