In 1ST eumscbt Cour&nt
STEMS TE&EH MISDAA3.
Vrijdag 17 Februari 1622. No.726 3.
TWIEDE]
3INNENLAND.
F E U .I L L E T 0 S,
BUITEN LAN 0.
GEMENGDE BERSCHTEnT
HET ONTWERP BINNENSCHEEP-
VAARTWET.
De Binnenscheepvaart-Unie heeft een
adres gericht tot de Tweede Kamer, waar-
in hij te kennen geeft, dat de Unie, ten
deze vertegenwoordigende tal van Kamers
van Koophandel, vereenigingen, bonden,
handelsondememingen en industrieelen met
groote bezorgdheid heeft kennis genomen
van het ontwerp van wet tot vaststelling
van bepalingen met betrekking tot de
binnenvaart
Adressante vreest dat op duurzame wij-
ze:
1. op het scheepvaartbedrijf zal bfij-
ven drukken een belasting, djie zonder
eenig redelijk doel immers het bekosti-
gen van het Bureau Vervoer en zifn aihb-
tenaren wordt dezerzijds niet zonder meer
als zoodanig erkend een ernstige on-
biliijkhetid beduidt;
2. allerlei volkomen doellooze maatre-
gelen (de registratie van de schepen en
de controle daarover) een administrate*
ven, noodeloozen rompslotnp zullen me-
debrengen;
3. aan allerlei kwaadwillige elementen
uit de schipperswereld een wapen zal in
de hand gedrukt worden om door het uit-
lokken van stagnaties in het vervoer, de
toepassing van artikel 19 van dit wetsont-
werp af te dwingen, waardoor de chaoti-
sche toestand van een van boven ai ge-
regeld vervoer te water, die in crisistijd
het land in rep en roer bracht, wederom
noodzakelijk zoude worden;
4. aan den Minister slechts een in de
praktijk volkomen onvoldoend gebleken
vorderingsrecht van schepen ten dienste
zoude komen te staan, dat bij eerrmaal ge-
rezen moeilijkheden, die door deze
wet n.l. zelVe worden uitgelokt, ten
eenenmale te kort zou schieten;
5. het Bureau Vervoer, dat in crisis
tijd en daarna duidelijk heeft doen blijken,
de aan dit bureau opgedragen taak niet
bevredigend te kunnen uitvoeren, als een
latent crisisinstibuut zou bl'ijven gehand-
haafd waatbij steeds het gevaar blijft drei-
gen, dat voormeld Bureau Vervoer om
eenigermate den schijn van zijn noodzake-
lijkheid te bewijzen, zou pogen in het bin-
nenvaartbedrijf in te grijpen, hetgeen, blij-
kens de opgedane ondervinding automa-
tisch wanorde ten gevolge heeft.
Het verbond van Nederlandsche Fabri-
kanten-vercenigingen heeft aan bovenge-
noemd adres adhaese betuigd. Adressant
meent aanvaarding van de ten aanzien der
vordering, registratie, aanmelding, beur-
zen oritworpen regeling als onnoodig en
ongewenscht te mogen ontraden. Een nieu
we tijdelijke regeljng der verzekering
meent hij eveneens te mogen ontraden,
terwijl z.i. een eenvoudige wijziging van
de Drankwet een einde kan maken aan
het afsluiten van bevrachtingsovereenkom-
sten in vergunningslokaKteiten.
DE K1LOMETERKAAR 1EN-ACTIE.
Zooals bekend, heeft zich op initiatief
van een 40-tal vereenigingen in de uit-
middelpuntige provincies een comite van
actie gevormd (secretariaat Groningen,
Oude Ebbingestraat 44) voor verl aging
van het reizigerstarief op lange afstanden,
speciaal door wederinvoering van de kilo-
meterkaarten.
Dit comite heeft dezer dagen een on-
derhoud gehad met de hoogste autoritei-
ten op dit gebied en daaruit de volgende
conclusies getrokken.
Tenzij er door het comite een krachtige
actie wordt op touw gezet, om dezen
autoriteiten duidelijk te maken, dat men
de extra verhooging (gevolg van afschaf-
fing der kilometerkaarten) niet wenscht
te betalen, dat die verhooging niet alleen
is een onrechtvaardige daad, die lijnrecht
ingaat tegen het staatsbelang, het belang
der uitmiddelpuntige provincies en der
daar wonende individuen, 'doch ook een
oncommercieele daad, omdat zij zal neer-
En hij bedekte met kussen het gelaat
en de haren van het kind, dat hem zijn
liefkozingen ruimschoots teruggaf.
En denk er aan, dat je beloofd hebt
zoo gauw mogelijk bij ons te komen, zeide
mevrouw Mi Hoc.
Met inoeite antwoordde hij:
Ja, ja, morgen of overmorgen, maar
niet vroeger.
De vreugde van het kind en het stra-
lend uiterlijk van zijn vrouw deden hem
vreeselijk lijden.
Hij dacht aan hetgeen er misschien over
een paar uren hier gebeuren zou.
Nu, vaarwel, goede reis, zeide hij ten
slotte, ik heb op het oogenblik een ern
stige zaak onder handen, waar ik al mijn
aandacht bij noodig heb.
Hij omnelsde zijn vrouw hartelijk en
kuste haar meermalen op mond en wan-
gen.
Vervolgens nam hij het kind iin zijn
amen, drukte het aan zijn borst en kuste
het overal.
na^aa*ie' zeide de kleine, uw wang is
Het waren tranen.
Milloc dwong zich tot een lach en zeide:
at is van jou zoenen.
Eindelijk zette hij het kind weer op
den grond.
Zij nam haar moeder bij de hand en
neiden verlieten het vertrek.
Ik zie haar nooit, nooit meer, mompelde
de ongelukkige, terwijl hij, zonder zich
komen op vermindering der inkomsteu van
den exploitant. Wordt door 'n krachtige
actie dit bewijs niet geleverd, dan zullen
de spoorwegen in geen opzicht terugko-
men op de afschaffing der kilometerkaar
ten.
Het heeft het comite ten zeerste ver-
wonderd, dat men het bezwaar, dat door
deze hervorming een onevenredjg groot
deel van het tekort op «ie sporen aan de
uitmiddelpuntigen te dragen werd gege-
ven, evenmin voldoende deed gelden als
het bezwaar tegen de discontinuileit. Te-
genover de gedachte,dat de uitmiddelpun
tige reizigers een verkregen recht hadden
op goedkoopte bij langeren afstand (waar-
op zich het leven lrier geheell had inge-
steld) stelde men alleen, dat dit niet een
„recht" doch een „voorrecht" zou zijn.,
terwijl men ook deed blijken, er niet
over te denken om terug te keeren tot de
degressieve tariefschaal, die ook reeds
voor de kilometerkaarten bestond
Eenstemmig hebben de vertegenwoor-
digers dezer uitmiddelpuntige provincies
dan ook de overtuiging gekregen, dat
het gewenscht is:
a. tegen deze opvattingen een zeer
scherpe actie te voeren, en
b. die actie te consolideeren door in-
middels over te gaan tot de oprichting
van een permanente, nationale, over ge-
heel Nederland werkende vereeniging tot
bescherming van de belangen van den
spoorweg- (train-, boot-)reiziger.
Terwijl de oprichting sub b wordt voor-
bereid, doet het comite bij dezen een
oproep tot alle bewoners der uitmiddel
puntige provincies om het dadelijk noodige
(de actie sub a) zoo krachtig mogelijk te
steunen. Alle bijdragen, ook kleine, zijn
welkom.
Nader zal worden bekend gemaakt wie
in de verschillende provincien naast
het-bovenbedoelde adres: Groningen,Oude
Ebbingestraat 44, die bijdragen in ont-
vangst zal nemen.
DE ARBEIDSTIJD DER HAAGSCHE
POLITIE.
De gemeenteraad te 's-Gravenhage heeft
met 21 tegen 17 steinrnen besloten om
niet over te gaan tot de invoering van
de 45-urige arbeidsweek voor de Haagsche
politie. Thans' bestaat in de residentie de
51-urige werkweek voor de politie en de
verandering in een 45-urige week zou
400.000 gld. per jaar kosten.
DE TOESTAND.
In haar strever. naar uitstel van de confe-
rentie te Genua heeft de Fransche regee-
ring een bondgenoote gekregen in die te
Washington, welke volgens de Times offl-
cieel bekend maakte, dat zoolang geen dui-
delijke omschrijving van het doel dier bij-
eenkomst te harer kennis is gebracht, zij nie:
kan beslissen over al of niet deelneming.
De Times voegt hierbij dat deze verkla-
ring te Londen de schaal wel ten gunste van
verdaging zal doen doorslaan. Er pleiten
trouwens ook andere redenen voor uifstei,
zoo de slepende regeeringskrisis in Italii'
en de kwestie van het aan Duitschland te
verleenen moratorium en de daarvoor te
eischen waarborgen. Het zal de besprekin-
gen te Genua kunnen vergemakkelijken als
de geallieerden het tevoren over dat punt
eens zijn geworden.
Im dat verband heeft ook de krisis in
Duitschland een bijzondere beteekenis, die
een blad als de Deutsche Allgem. Ztg., of-
schoon behoorend tot de volkspartij, vol
komen blijkt te doorzien. Het schrijft in een
hoofdartikel over Genua: ,,Het gaat thans
niet om personen of partijbelangen, doch om
de vorming van een gesloten front naar
buiten, ten einde de nationale belangen naar
den eisch te kunnen behartigen."
Indien dit beteekent, dat het geharrewar
in den Rijksdag over de spoorwegstaking
moet wijken voor overwegingen van buiten-
landsche politiek - en het kan moeilijk wat
anders beteekenen dan mag men de hou-
ding, die de volkspartij vanmiddag bij de
stemming zal aannemen met te meer belang-
stellinv tegemoet zien.
Het is oo,k mogelijk dat het nogmaals tot
uitstel komt. De onafhankelijke Rijksdag-
groep heeft n.l. Dinsdagavond besloten,
vandaag tegen de motie van vertrouwen der
coalitiepartijen te stemmen, doch daaraan
voor zijn beide ondergeschikten te scha-
men, zijn zakdoek tegen zijn oogen drukte.
Even later zette hij zich weer aan zijn
schrijfbureau, schreef haastig nog eenige
regelsj^n onderteekende die toen,
Vervolgens keerde hij zich tot Castro
en Moulin en zeide
En nu zal ik mij weer geheel met jelui
en met de zaak bezig houden.
Aan Castro vroeg hij:
Ben je geslaagd?
Neen.
Dus vrouw Pinch ard
Heeft geen voet meer in haar woning
gezet, wat mij trouwens ook niet verwon-
dert.
Alweer een teleurstelling, mompelde
Milloc. Misschien had ik van haar nog
wel wat kunnen loskrijgen omtrent het
lot van dat arme Bretonsche meisje.
Hij hernam:
En Bicherelle?
De vrouw van Piednoir?
Ja. i
Die heb ik gezien.
En?
Maar het is net zoo gioed als of ik haar
niet gezien had.
Hoezoo?
Vooreerst was zij smoordronken en ik
vond haar als een zwijn op den vloer van
haar kamer liggen. Zij had gedronken om
dat zij zooveel verdriet had over het ver-
dwijnen van haar man.
Verder?
Na veel gelamenteer over Piednoir, die
nu eensklaps de beste man van de wereld
is geworden, ofschoon hij haar bont en
blauw sloeg toen hij bij haar was, ver-
klaarde zij mij, dat zij hem al sedert gis-
termorgen niet meer gezien had en dat
zij niet wist waar hij gebleven was.
Ik had hem gezegd, dat hij gistermid-
dag om 12 uur in „De Schapenpoot"
'toegevoegd: ingevaj er cert andere motie
mocht worden ingedfend, zou de partij op-
nieuw haar houding moeten bepalen." Ver
der is in de groepsvergadering nogmaa's
aangedrongen op 't afzien van strafmaat-
regelen tegen de spoorwegstakers. De coali-
tie weet nu, hoe zij' de onafhankelijken nog
van tegenstemmen kan afhouden. Zij moet
haar motie algemeener maken, zoodat ze
niet alleen slaat op het binnen-, doch ook op
het buitenlandsche beleid der regeering. En
dan moet zij een schappelijke behandeling
van de stakers in uitzicht stellen.
Dat de regeeringspartijen zich tot iets
dergelijks zullen leenen, is echter nauwelijks
aan te nemen.
DE DUITSCHE SCHEPEN VOOR
PETTEN.
Men meldt ons, dat de Nederlandsche re
geering in hooger beroep voor het House ot
Lords de procedure gewonnen heeft betref-
fende de neutraliteitsschennis door Engeland
gepleegd in den ochtend van 16 Juli 1917,
ter hoogte van Petten, ten aanzien van vier
Duitsche koopvaardijschepen.
Deze vier Duitsche schepen, Pellworm.
Marie Horn, Brietrig en Heinz Blomberg,
die uit den Nieuwen Waterweg Noordwaarts
waren gestoomd, werden ter hoogte van Pet-
ten door een flotille van Britsche torpedo-
jagers gestopt, buit gemaakt en naar Har
wich gebracht.
Spoedig daarna pvotesteerde de Neder
landsche regeering tegen deze daad, omdat
naar haar verklaring genoemde schepen
zich bevonden hadden in Nederlandsche ter-
ritoriale wateren, en dus door de Britten een
onrechtmatige daad was gepleegd.
In Mei 1919 is deze zaak behandeld voor
het Prijzenhof (Court of Admiralty) te Lon
den. De behandeling duurde vijf voile dagen.
De Nederlandsche regeering had bundels
officieele rapporten van de Nederlandsche
kustwacht ter tafel gebracht, en verschel-
dene Nederlandsche getuigen werden ge-
hoord, onder wie luitenants ter zee Iste klas-
se G. Duynkink Sanders en A. M. van Roo-
sendaal, die beiden commandant bij onze
kustwacht geweest waren.
De leiding en instriictie van de zaak hler
te lande was toevertrouwd aan den lancls-
advocaat mr. J. H. Telders; de behandeling
ervan in Engeland had plaats door mr. R.
A. Wright (King's Council) en mr. W. Roo-
segaarde Bisschop.
De voornaamste vragen in het geding
waren:
lo. waren de schepen, de torpedojagers
zoowel als de Duitsche schepen, in of buiten
territoriale wateren, toen-dfe Engelsche oor-
logsschepen hun aanval begonnen?
2o. bijaldien de Duitsche schepen buiten
territoriale wateren waren geweest, was het
dan mogelijk, dat zij door strooming, getlj
en wind naar neutralei wateren waren afge-
dreven?
3o indien zij werkelijk waren afgedre-
ven, hadden de Britsche torpedojagers dan
het recht gehad. ze uit de neutrale wateren
te halen en als prijs op te brengen?
De uitspraak van den president van het
Admiraliteitshof. lord Sterndale, was gun-
stig vdor de Nederlandsche regeering, hi;
besliste, dat de schepen moeten worden
teruggeven (zijn uitspraak is vermeld in
het Ochtendbl. B van 31 Juli 1919), en
thans heeft ook in hooger beroep voor het
House of Lords onze regeering de procedure
gewonnen.
DE WAARDE VAN WEER-
VOORSPELLINGEN.
„Le Journal" bespreekt de ontwikkeling
der rneteorologie en de vraag, welke waar-
de aan weervoorspellen toe te kennen is.
In het midden der vorige eeuw maakte
de rneteorologie zich vrij van haar zoo be-
perkten localen horizon om haar aandacht
op grootere ruimten te richten. Dit was het
werk van den grooten sterrenkundige Le
Verrier, die den grondslag voor een Inter
nationale organisatie legde, en bewerkte, dat
de verschillende instituten elkaar telegra-
fisch op de hoogte brachten van hun gelijk-
tijdige waarnemingen. Deze belangrijke
wetenschappelijke vooruitgang was aan de
volgende gebeurtenissen te danken: tijdens
de Krim-oorlog werd een vloot in de Zwarte
Zee door een storm vernietigd. Le Verrier
maakte nu een studie van de verplaatsing
van het centrum van de cycloon, die dezen
moest komen, maar hij is er den heelen
dag niet geweest
Zou hij ons beetnemen.
Dat geloof ik niet, ik ben meer bang
dat Soufflard hierachter steekt.
Moulin vroeg daarop aan Milloc:
En hoe is het gegaan met onzen vriend
Fifi Vollard?
Er is geen woord uit hem te krijgen.
Ahes heb ik geprobeerd: zachtheid, be-
loften van vermindering van straf, van ge-
riefelijkheden in de gevangenis, bedrei-
ging, barschheid, maar het een helpt even
min als 't ander. Die knaap is te sluw om
zich te laten vangen en ten slotte heb ik
het maar moeten opgeven.
Precies zoo als het mij gegaan is met
Sidore Pinchard! riep Moulin uit.
Waarop Castro vroeg:
En Soufflard?
Nergens te vinden, antwoordde Milljoc.
Dat is toch haast ongeloofelijk, na alle
inaatregelen die u tegen hem en de mooie
Alliette hebt genomen.
Milloc hernam:
Vanmorgen, van 3 uur af, heb ik alle
rechercheurs ondervraagd, die ik gister-i
avond op hem afgezonden heb en die de
logemenien en siaapsteden van de stad
doorsnuffeld hebben, alle politieagenten
van den straatdienst, alle ambtenaren van
het octrooi, alle huurkoetsiers zijn ge-
hoord, maar niets, niet het geringste spoor
van Galgenaas, noch van de mooie Al
liette.
Dan moet hi] bij den een of anaeren
vriend een toevlucht hebben gevonden.
Dien vriend moeten wij zien te vinden,
maar hoe?
Er volgde eenoogenblik van stilzwijgen.
Toen riep Castro eensklaps uit:
Wacht eens even ik hdb een flauw
idee van een vrfend, of liever van een
vriendin, die Soufflard nog heeft
;tcrm hau veroorzaakt, in de hoop om door
een juist inzicht in deze gebeurtenissen de
noodige kennis te verkrijgen om in het ver-
volg voor nadereMde stormen te kunnen
waarschuwen. Onder den indruk van de
ramp stroomden van alle kanten de noodige
middelen in overvloed toe, zoodat Le Ver
rier zijn grootsche plannen tot uitvoering
kon brengen en een organisatie in het leven
te roepen, die thans 70 jaar later nog niet
geheel verouderd is.
De wereldoorlog zou de tweede aanlei-
ding worden, dat de weerkunde zich in
nieuwe richtingen ging orienteeren en wel
tengevolge van de dringende eischen van de
luchtvaart. Aan de bestudeering van de op-
eenvolgende atmosferische drukken werd die
van de variatie van den druk toegevoegd.
Deze methode geeft de barometrische ver-
wachting, die oneindig veel nauwkeuriger is
dan de kennis, volgens de oude officieele
methode verkregen.
De luchtvaart eischt ook, dat men vooruit
weet hoe de bewolking van den hemel zal
zijn. Langen tijd beperkte men zich tot de
om zoo te zeggen anatomische bestudeering
van de wolken afzonderlijk, maar er bestaat
wat men zou kunnen noemen een „sociale
organisatie" van de wolken. Er is een groe-
peering van wolken aan den hemel en die
groepeeringen volgen elkaar op 'n wijze, die
niet willekeurig is: hierdoor ontstaat de op-
eenvolging en tijden van bewolking in het
weer.
De wolken vormen dus bepaalde chronolo-
gische serien. maar de tijd tusschen die op-
eenvolgende bewolkingen, de duur van ieder
afzonderlijk deel van de serie en het oogen-
blik van de verandering ontsnappen aan de
afzonderlijke observatie, het verschijnsel is
niet lokaai; de wolkenmassa's die zich boven
ons bewegen komen ergens vandaan en
gaan ergens heen; ook bestaat er continui-
teit van het verschijnsel in de ruimte, dat
wil zeggen, dat rechts en links van den
voortbewegingsas der wolkenmassa's de-
zelfde organisatie meer of minder ver wordt
voortgezet. Door op kaarten alle aanwijzin-
gen op te teekenen, kan men een overzicht
van de bewolking krijgen.
Deze methode heeft het groote voordeel,
dat zij aan de aviateurs een juist denkbeeld
geeft van den toestand van den hemel; de
oude aanwijzingen ,,bewolkt", „betrokken"
waren geheel onvoldoende te dezen opzichte;
een bedekte hemel met hooge wolken is bijv.
zeer geschikt voor de luchtvaart.
De methode van voorspelling zoowel van
den atniosferischen druk als van den toe-
stand van den hemel, dringt niet door tot
de oorzaken van de verschijnselen. Men
komt tot de conclusie, dat er in de rneteoro
logie geen zuiver lokale waarnemingen
zijn te doen; de eenige wetenschappelijke
methode is de synoptische waarneming, door
Le Verrier begonnen. Men kan geen onder-
zoek instellen in de studeerkamer of het la-
boratorium; men moet op een bepaald
oogenblik in de ruimte zelf gaan onderzoe-
ken. Hiervoor is noodig een dicht netwerk
van waarnemingsposten, door de vlugste
verbindingsmiddelen vereenigd met een cen-
traal punt, dat zelf weer is verbonden mer
soortgeliike organisaties in het buitenland.
Men ziet nu ook, dat. daar de rneteorolo
gie tot nu toe niet in staat is om de oorza
ken van de verschijnselen op te sporen, er
nog geen sprake van kan zijn, betcouwbare
voorspellingen op eenig langeren termijn te
doen.
THOMAS EDISON.
Zaterdag was het vijf-en-zeventig jaar ge-
leden, dat de bekende Amerikaansche na-
tuurkundige en uitvinder Thomas Alva Edi
son te Milan in den staat Ohio het levens-
licht aanschouwde.
Zijn eerste opvoeding gepoot sjiij In
Michigan.
Hoewel hij zeer arm was, slaagde hij er
toch in een vrij uitgebreide kennis op na-
tuurwetensohappelijk gebied te verzamelen.
Ten einde in de kosten van zijn levensonder-
houd te kunnen voorzien was hij genood-
zaakt dienst te nemen als „Train Boy",
d.w.z. aan de reizigers kranten, sigaren, ver-
verschingen en wat dies meer zij, te ver-
koopen.
Hij kwam in deze periode van zijn leven
op de gedachte om zelf een krant uit te
geven en te drukken. Het blad noemde hij
de „Great Trunk Herald". Hij ging hiertoe
over, de krant werd gedrukt en verscheen,
terwijl de trein reed.
Het was iets heel nieuws en de „Great
Trunk Herald" alsmede zijn zonderlinge ma-
Ken je haar adres.
Neen.
Haar naam?
Ook niet.
Dan hebben wij er niet veel aan.
Maar ik gelooi wel dat ik er achter
zal kunnen komen en als u het goed
vindt ga ik er dadelijk op uit
Goed, zeide Mjlloc, Soufflard alleen
weet, wat er met de Bretonsche is ge-
beurd en hij is nog de eenige, die het ons
zeggen kan.
Wanneer hij bij die vrouw is, dan zal ik
het binnen een paar uren weten.
Afgesproken, in dien tijd zullen Moulin
en ik maar weer verder gaan-zoeken naar
die arme Yvonne.
Zullen wij terugkeeren naar de rue du
Commerce? vroeg Moulin.
Waartoe zou dat dienen? Wij hebben
dat huis reeds van den zolder tot den kel-
der doorzocht.
Waar dan heen?
Naar de rue Cocatrix.
Verwonderd herhaalden Moulin en Cas
tro:
Rue Cocatrix?
Wanneer zij haar vermoord hebben, dan
moeten zij haar lijk daarheen hebben ge
bracht
Het is nogal ver.
ja, maar daar is het't veiligst.
Het zou toch veel eenvoudiger zijn, het
lijk in de Seine te werpen.
Dat is te gevaarlijk, uit de rivier komen
de lijken weer boven.
Niet wanneer men er steenen aan bihdt.
Het is waar, wanneer men dat doet ko
men zij niet meer boven, maar Soufflard
begrijpt ook wel, dat de politie de rivier
zal at'dreggen, hetgeen dan ook vannacht
al gebeurd is, maar ook zonder resultaat.
Milloc nam zijn hoed en stok.
Ik ga nu heen met Moulin, zeide hij,
nier van verschijnen werd in de Amerikaan
sche b'aden druk besproken. Het gevolg
was, dat de. jeugdige Edison er aardig wat
geld rnee verdiende.
Toen Edison eenmaal wat geld bij elkan-
der had stichtte hij te Port Huron een an
dere krant, welke echter slechts gedurende
korten tijd verscheen.
Bij toeval had Edison van een, stations-
chef, wiens kind hij gered had, een en ander
nopens de telegrafie geleerd en hij begon
nu ernstige studie te maken van de ver
schijnselen op het gebied van electriciteit.
Hij slaagde er in voor de praktijk van
zeer veel waarde zijnde verbeteringen uit te
denken voor de bestaande seintoestellen en
de West Union Cv. kocht van hem voor den
prijs van 6000 dollar het recht om de uit-
vindingen te exploiteeren.
Van toen af kon Edison zijn genialen
geest vrij spel laten en hij kon zich vrijelijk
wijden aan het doen van verdere uitvin-
dingen.
Achtereenvolgens dacht hij een aantal
verschillende instrumenten uit, o.a. enkele
welke betrekking hadden op het overbrengen
en het bewaren van klanken.
We noemen slechts de telefoon, de fono-
graaf, de microfoon, de megafoon, enz.
Deze uitvindingen maakten zijn naam over
de geheele wereld beroemd.
Reeds geruimen tijd was Edison inmid-
dels bezig geweest om te zoeken naar een
weg, welk het mogelijk zou maken met be-
hulp van electriciteit een steeds durend licht
te verwekken.
Dit licht zou dan op een bijzonder goed-
koope wijze gebruikt kunnen worden voor de
verlichting van particuliere huizen en steden.
Na 1878 hebben hijzelf en zijn staf van
medewerkers hun aandacht geconcentreerd
op het zoeken naar een goede electrische
lamp.
Hard is er toen gewerkt in de groote la-
boratoria, welke Edison had laten oprichten
te Menlo Park.
Hij moest en hij zou het flikkerende boog-
lamplicht vervangen door een
licht, dat gelijkmatig bleef stralen. Maar,
eerst na vele mislukte proefnemingen en na
tal van reizen, welke hij of zijn medewerkers
overal heen maakten, om te zien, wat ef
overal alzoo op dit gebied te zien was, slaag
de hij erin iets te ontdekken, dat, zoowel
wat goedkoopte als wat duurzaamheid be-
treft, 't platina en de verschillende kool-
stoffen, welke men tot op dat oogenblik
gebruikte, ver overtrof.
Edison's keuze viel op plantaardige weef-
sels, met name op een in China aangetrof-
fen bamboesoort.
Volgens een speciale methode werden
deze bamboevezels verkoold en dan tot een
U-vormig draadje verwerkt, hetgeen dan in
een luchtledigen glazen bal bevestigd werd.
Het is aan de volharding en den genialen
geest van Edison te danken, dat de verlich
ting door middel van gloeilampen voor de
praktijk bruikbaar gemaakt werd.
In Amerika en over de geheele wereld
werden maatschappijen gevormd, die de
uitvinden van den grooten Amerikaan gin-
gen exploiteeren.
In 1881 zond Edison naar de internatio-
nale electriciteitstentoonstelling te Parijs
een volledige verzameling van zijn uitvin
dingen, toestellen en machines Zijn inzen-
ding trok toen begrijpelijkerwijs zeer de aan
dacht en men was vol goede verwachtingen
voor nog verdere uitvindingen. Deze ver
wachtingen zijn niet teleurgesteld, wat nog
verschillende andere uitvindingen heeft Edi
son na dien tijd gedaan. Men behoeft slechts
te denken aan zijn verdiensten inzake de
cinematografle.
De Amerikanen hebben vooral bewonde-
ring voor hun grooten landgenoot, omdat hij
in tegenstellmg met zoovele andere groote
geesten een zoo groot mogelijk finanriee!
voordeel van zijn uitvindingen heeft weten
te trekken. Volgens de Amerikaansche bid
den heeft de opbrengst van de verbeterdf*
fonograaf hem vooral veel rijkdom bezorgd.
EEN DOCHTER VAN DEN SULTAN
ONTVLUCHT.
Uit Konstantirfopel wordt gemeld, dat de
kapitein van den Turkschen generalen sta.
Hakki bey, zoon van den grootvizier, hei-
melijk is getrouwd met de oudste dochter
van den sultan en naar Kleiri-Azie gevlucht
De sultan en de grootvizier hoorden eerst
van de ontvluchting toen het reeds t«J laat
was. Een ordonnansofficier van den groot
vizier is naar Angora vertrokken.
jij, Castro gaat zoeken naar die vriendin
van Soufflard en wij zullen hier nog tvvee-
maal samenkoinen; eerst oin 9 uur, am
elkaar uitskag te geven van onze bevin-
dingen en verder af te spreken als er nog
iets af te spreken valt, en danom
12 uur.
Hij hernam:
Neert, 10 minuten voor twaalven, dan
heb ik nog den tijd om Castro te hooreu
en hem een opdracht te geven voor
mijn vrouw.
Op bewogen toon riep Castro:
Mijnheer Milloc, wat ik u bidden mag,
kom toch terug van uw voornemen.
Maar ijskoud viel Milloc hem in de rede:
Geen woord meer, het zou je toch niet
baten.
En op plechtigen toon voegde hij er bij:
Wanneer ik een moordenaar ben, dan
wil ik mijn eigen vonms vellen en het ook
zelf voltrekken.
XXXIII.
Op zoek naar de Bretonsche.
Het was omstreeks 7 uur in den mor
gen toen Milloc, in gezelschap van Mou
lin, de herberg „De Grijzende Aap" aan
de rue Cocatrix binnentrad.
Er waren op dat uur slechts 6 a 7 be-
zoekers, die in de groote gelagkamer ver-
spreid zaten.
Allen hadden bleeke gezichten, met
roode kringen om de oogen, verwilderde
baarden en in lompen gehuld, kortom ver-
loopen sujetten, die in een lustelooze hou
ding aan het tafeltje zaten, waarop een
glas brandewijn of abointh voor hun stpnd
terwijl zij met loerende blikken om zich
heen keken, als menschen wier geweten
niet zuiver is, wat dan ook met alien het
geval was.
(Wordt vervolgd).'
JVAK
iiimuraw
