ALGEMEEN NIEUWS- en advertentieblad voor zeeuwsch-vlaanderen. Levert de fijnste soorten HONINGKOEK. 7198 Vrijdag 16 September 1921. 69e Jaargang. Uit het hooge Noorden. Bekendmaking. Stoom-, Keek- Beschuitfahriek „ST. AMTOIRE" Kermis. vier Schoolkachels, Bakkersnachtarbeid. Ifu"I T N L A N D. R B O L A M B. Opslagplaats voor Ter Neuzen en Omstreken: Firma Wed. A, H. DONZE. De Koninklijke Familie in Ze&land. Burgemeester en Wethouders van TER NEUZEN vragen eene prijsopgave voor het leveren van voor den 28 September 1921. Ter Neuzen, den 12 September 1921. Burgemeester en Wethouders voornoemd, J. HUIZINGA, Burgemeester. 8. I. ZONNEVIJLLE, Secretaris. VI. Toen met de Fransche revolutie de leuze: „Vrijheid, gelijkheid en broederschap" aan- gegeven werd, heeft men stellig niets anders bedoeld, dan de ongelijkheid, waarmede de wet de burgers behandelde, op te heffen. In onzen tijd is allengs die gelijkheid van democratische zijde in anderen zin gepro- pageerd. De menschen moesten in alles gelijk zijn, evenveel bezitten, verdienen enz. Maar zijn nu werkelijk alle menschen gelijk? De uitvoerige wetenschappelijke studie „ge- lijk of ongelijk" van dr. W. Leendertz is een streng volgehouden uiteenzetting hoe op elk levensgebied: natuurlijk, geestelijk, zedelijk, godsdienstig een groote ongelijkheid bestaat. Dat boek is zulke zware kost, dat het gros der menschen, den schrijver niet kan volgen. Maar het loont de moeite dit punt even aan te roeren. „Voor God zijn alle menschen gelijk", zoo klinkt het telkens. Wegens die (ver- meende) gelijkheid verdedigt prof. Kohn- stamm zelfs een democratisch stelsel in het politieke en economische. Ik mag zeggen, dat hij onder mijn vrienden behoort, al ben ik het glad oneens met hem. Aan het zoo- genaamd algemeen kiesrecht hecht ik gee- nerlei waarde van beteekenis. Het is nu een- maal noodig, maar ik waag het te betwij- felen, of het goed is, dat de stem van een groot geleerde evenveel waarde heeft als die van Had-je-me-maar of van een halven idioot. Ik geloof niet, dat ons land beter met dan zonder algemeen kiesrecht wordt bestuurd, dat de wetten wijzer zijn, dat de welvaart grooter is. Zelfs geloof ik, dat een volk meer wordt bestuurd door de ideeen van enkele leiders, en ons kiezersvolk weinig meer doet dan blindelings volgen. De verkiezing kan men vergelijken bij de veiligheidsklep van een stoommachine. Als de stembus is geloten en ieder heeft zijn hokje zwart gemaakt, dan zijn er weer hon- derd, die enkele jaren lang met elkaar de- batteeren. Dat gezegde „voor God zijn alle men schen gelijk" is hoogstens ten deele waar: zoowel de Katholiek als de Calvinist leert, dat sommigen een eeuwige belooning, an deren een eeuwige straf ontvangen. Jezus spreekt duidelijk, dat er voor God recht- vaardigen en onrechtvaardigen bestaan. Het Oude Testament zegt: „De mensch ziet aan wat voor oogen is, maar God ziet het hart aan." In zooverre zijn de menschen voor God gelijk, dat de rampen en zegenin- gen in de natuur verschillende menschen ge lijk treffen. Maar overigens, zelfs al zou voor God inderdaad gelijkheid bestaan, op aarde tusschen de menschen is een groote ongelijkheid, waarneembaar, zoodat gelijke behandeling onmogelijk wordt. Zelfs de leuze „gelijk loon voor gelijken j arbeid" is weinig meer dan klinkklank. i Want men kan van gelijken arbeid spreken J bij zeer eenvoudigen machinalen arbeid, Maar van alles wat meer dan eenvoudig j machinaal is of wat het geestelijke betreft, zijn geen twee menschen tot gelijken arbeid in staat. Zoodra het werk ingewikkeld wordt, vaardigheid vereischt, loopt het re- sultaat uiteen. Verstaat men onder gelij ken arbeid": een zelfde hoeveelheid, die voortgebracht is, dan wordt het uurloon on gelijk. Verstaat men dat een gelijk loon per uur (of dagj moet gegeven, dan krijgt de bekwame arbeider precies evenveel als de .;:;ckwame. In het natuurlijk leven is geen gelijkheid. Er zijn sterke en zwakke menschen, knappe en domme, gezonde en zieke, mooie en lee- lijke. Voor de maatschappij hebben zij niet dezelfde waarde. Maar de karakter-eigen- schappen loopen eveneens uiteen. Er zijn aardige en onaardige menschen, ijverige en luie, waarheidslievende en leugenachtige, vreedzame en twistzieke. Wederom voor de samenleving hebben zij niet dezelfde waar de. Met andere woorden: er zijn lichaams- eigenschappen, waardoor de maatschappij meer nut van den eenen dan van den an deren mensch trekt, en er zijn deugden, wler aanwezigheid de persoonswaarde verhoogt. Als twee arbeiders graafwerk verrichten, heeft de werkgever het meeste aan den sterkste (aangenomen, dat zij evenveel kun nen en willen). Als twee timmerlieden tim- meren (aangenomen, dat zij even sterk en even bekwaam zijn), heeft de partoon meer aan den ijverige dan aan den luie. Mis- schien zegt een: doet mooi of leelijk daartoe dan 00k at? Zeker, bijv. wat betreft huwe- lijkskans en geschiktheid voor sommige be- roepen (als tooneel, modezaken). Maar zelfs het algemeen kiesrecht bewijst, dat er door de kiezers oiirrelijkheid erkend wordt. Zij kiezen hem, die in hun oogen de geschikste is. Vonden zij alien even ge- schikt, dan moest men niet kiezen, maar loten. Zeker: alle menschen zijn broeders. Maar het rasverschil valt toch niet weg te rede- neeren. Wij vinden, dat er toch nog een groot onderscheid is tusschen den domsten Nederlander en den knapsten menschen- eter uit Nieuw-Guinea. Doch wij zullen ons hier bepaien tot het eigen volk. •En dan is de ongelijkheid tusschen de persorien zoo groot, dat zij niet valt weg te redeneeren. Zelfs meen ik, dat daarbij de moreele ongelijkheid van de meeste betee kenis is. Nu komt de sentimenteele opper- vlakkige mensch met de vraag: Kan die man het dan helpen, dat hij zoo geboren is en zoogenaamd „erfelijk belast" is? In zeer vele gevallen niet. Maar als tengevolge daarvan wat die man voortbrengt, minder is dan wat een ander voortbrengt, heeft die andere voor de samenleving een grooter waarde. En nu kan de maatschappij geen rekening houden met een „idealistisch" mo- tief om dan toch maar aan beiden evenveel loon uit te keeren (trouwens ik acht dit juist niet: idealistisch, doch onrechtvaar- dig) op straf te van schade voor die maat schappij zelf. De samenleving moet alles praktisch behandelen en omdat het eigenbe- lang nooit uitgeschakeld worden kan, zal de ijver van den vluggen werker verslappen, als die ijver geen belooning vindt. De gelijke belooning (let erop, dat in Rusland dit systeem tot een ramp heeft ge- leid) is echter een van de vele zijden der gelijke behandeling. En nu moet worden opgemerkt, dat gelijke behandeling 00k in andere opzichten of onrechtvaardig of on- doeltreffend zijn zou. Denk aan de opvoe- ding. Men kan niet alle kinderen even ge lijk behandelen. Er zijn er, die weinig en die veel toezicht noodig hebben, die op een en- kel woord gehoorzamen en die slechts uit vrees voor straf goed oppassen, kinderen waarvan men plezier beleeft, en andere kin deren, waarvan men verdriet heeft. Zij groeien op in geheel verschillende omstan- digheden, die invloed op hun karakter ult- oefenen (ouderlijk voorbeeld, omgeving, onderwijs, rijkdom of armoede enz.). Het gevolg is, dat zij, groot geworden, niet al leen in kundigheden, maar 00k in volhar- ding, nauwgezetheid, ijver enz. zeer uiteen- loopen. Nu begaan twee een daad, die hen in aan- raking met den strafrechter brengt. Al heb ben zij hetzelfde feit bedreven, dan zal de menschkundige rechter nog niet gelijke straf uitdeelen. Want hij zal 1°. de omstandig- heden in aanmerking nemen, nl. of die ver- zachtend zijn, 2°. hij zal rekening houden met het karakter van den persoon, 3°. hij zal de straf zwaarder doen zijn, als hot mis- drijf bij herhaling gepleegd was. Nu is er in den tegenwoordigen tijd voor het welzijn der burgerij niets zoo gevaarlijk als het toegeven aan sentimenteele uitspra- ken, die idealistisch lijken. Het is er verre vandaan, dat ik de resultaten van het zoo genaamd kapitalistisch stelsel zou willen verdedigen, want daaraan zijn bedenkelijke uitwassen. Ik acht het onbillijk, als bijv. iemand een reusachtig inkomen aan dividend en tantie mes trekt zonder dat daartegenover een prestatie staat, die ten goede kwam aan de onderneming. Dat is echter met betrekkelijk weinigen het geval. Maar ik kan het niet onbillijk achten, als bijv. een leeraar zoo ijverig is om buiten zijn ambt zooveel bij te verdienen met extra werk, dat hij geld over- spaart en dat geld nalaat aan zijn kinderen. Want wat hij naliet, was het resultaat van zijn extra-werkkracht. Wanneer men nu sentimenteel redeneert en zegt: alle inko- mens moeten gelijk zijn", dan zal die ijve rige werker zeggen: als ik geen belooning krijg voor mijn extra-werk, dan doe ik niet meer dan wat ik voor mijn ambt doen moet. Elke arbeid moet betaald naar zijn waar- i de. Dat Duitschland thans in zulk een fl- j nancieele misere verkeert, is voor een deel slechts de schuld van den oorlog, voor een - deel van het feit, dat allerlei arbeid hooger j betaling ontvangt (ontving) dan de waarde I van den arbeid. Ook hier in ons land heeft j het gedreigd dien kant op te gaan en gaat het reeds dien kant op met elk overheids- j bedrijf, dat zichzelf niet bedruipt. Onlangs is het zeer juist in een vergade- ding in het -Noorden gezegd: men kan niet als loon geven de waa+le van anderhalf mud voor een arbeid, die J.en mud oplevert. Of een ander voorbeeld: het hout en de spijkers, waarvan een deur wordt gemaakt zal (bijv.) f 5 kosten. De deur kan worden verkocht voor 10. Dan kan aan loon nooit zes, zeven of meer gulden worden betaald. Als nu de timmerman zeg't, dat hij zooveel tijd noodig heeft voor zijn arbeid, dat hij om een voldoende loon te kunnen ontvangen minstens zes gulden krijgen moet, dan moet de deur elf gulden kosten en wordt deze alleen dan gemaakt, als iemand dat bedrag wil betalen. De waarde van den arbeid wordt bepaald door den prijs, die het product van den ar beid opbrengen kan. Nu kan men niet zeg gen: ik heb dit en dat voor mijn levenson- derhoud noodig, dus dat kost zooveel geld, dus voor mijn arbeid moet ik zooveel ont vangen. Want dat bedrag kan slechts ont vangen worden, als de verrichte arbeid dit waard js. Dat hangt at van: vraag en aan- bod. Er ontstaat werkel^osheid in een be drijf, als daarin minder verkocht worden kan dan door het aantal arbeiders kan wor den voortgebracht. Bijv. een fabrikant verkoopt een product, waarvan elke arbeider 1 db stuks maken kan per week en kan, als hfj per stuk dertig cent aan zijn arbeider betaalt, den prijs zoo stellen, dat hij per week 10000 stuks ver koopt. Dan kan hij 100 arbeiders a f 30 per week aan 't werk stellen. Hij kan dat, omdat het publiek bereid is wekelijks 10000 stuks voor den vastgestelden prijs te koo- pen. Maar nu komt een andere fabrieK, die beter gelegen is en beter ingericht en dus goedkooper leveren kan. De fabrikant kan zijn .anten thans slechts behouden, als hij even goedkoop als de ander levert. Anders vraagt men zijn fabrikant niet meer. Nil moet hij zeggen tegen zijn arbeiders: Ik kan u alien aan het werk houden, maar dan moet uw loon iets lager worden, ward anders verlies ik. Dat beteekent, dat op den duur het loon van den arbeid niet hoo ger zijn kan dan het product van den ar beid kan opbrengen. Maar daaruit vloeit voort, dat in onze ingewikkelde maatschappij op den duur met mogelijk is aan alien een gelijk loon te geven, maar wel mogelijk aan ieder dat loon te betalen, hetwelk zijn persoon'.gke arbeid waard is, d. w. z. dat de bekwame (ijverige) vakman meer zal verdienen dan de onbekwame en dat arbeid, waarvoor men bijzondere vaardigheid moet bezitten beter bezoldigd wordt dan arbeid, waarvoor dat niet wordt vereischt. Inderdaad is de leuze der gelijkheid ver- warrend. Langzamerhand zal dan ook deze leuze worden vervangen door: „rechtvaar- digheid. T. g. T. EEN FRANSCfl VOORSTEL TOT HER- Z1ENING VAN HET VERDRAG VAN VERSAILLES. Onze Londensche berichtgever seint dd. heden Ik verneem uit goede bron, maar deel het met alle voorbeheud mede, dat Doumer Vrjjdag hier kwam ten einde de Britsehe regeering over te halen tot toestemming van herziening van zekere punten van het Verdrag van Versailles. De kanselier van de schatkist, Home, antwoordde, dat htervan geen sprake kon zgn tenzg de andere ge- allieerden eveneens den wensch tot zulk eeo herziening te kenneu gaven. De Italiaanscbe ambassadeur deelde Zaterdag mede, dat zjjn regeering het voorstel niet in overweging weescht te uemen. De kanselier van de Belgische ambassade ging Zaterdag naar Brussel en bracht Maandag de mededeeltng, dat Belgie weigert Frankrijk te steunen. (Indien onze correspondent goed is inge- licht, zal men dit voorstel van Fratkrijk om het verdrag van Versailles op zekere punten te berzien, wel aldus moeten op- vatten, dat. Frankrjjk heeft aangedrongen op een verscherping van het Verdrag. Er is in den laatsten tjjd in Frankrjjk al een campagne gevoerd tegen de Versailbs- bepaling welke de ontruiming van het Rijnland na vjjftien jaren voorschrijft. Het vredesverdrag bepaalt dat, indien Duitschland zijn verplichtingen nakomt, die ontruiming geleideljjk zal geschieden. De eerste ontruimiDgstermgn gaat in na ver- loop van vjjf jaren, de tweede na verloop van tien jaren, de derde eindeljjk na vijttien jaren als de geallieerde en geassocieerde regeeringen de veiligheid tegen een niet geprovoceerden aanval van Duitschland niet voldoende verzekerd achtten, kan de terug- rekking der bezettingstroepen in de mate JOH. v. d S ARDE-w. d. H iJ B E K. Grossiers en Winkeliers schrijft ons nog heden en wij maken U bemonsterde offerte. Aanbevolen tnerken: Gouden Helm - De Paul - Ideaal - Reclame Candij - Reclame Ontbijt. als voor de verzekering dier veiligheid noo dig is, worden uitgesteld. Deze bepalingen zijn den Franschen niet voldoende. Zjj hadden voor hun veiligheid de Rjjngrens gewild en nu deze hun is ontgaan, willen zg een verlenging van den bezettingstermijn, die hun feitelgk toch hun zin geven, wat de geallieerden hun te Versailles niet wilden toestaan. Het is niet oomogelijk. dat de heer Doumer speciaal op dit punt op een wgziging van het verdrag van Versailles heeft aangedrongen. Het is zelfs waar- schgnlijk, nu bljjkt, dat de andere ge allieerden weigeren het Fransche voorstel te ondersteunen. (Red. Hdb.) EXAMEN POLITIEDIPLOMA. Bij het te Amsterdam gehouden examen voor het politiediploma is o. m. het diploma met aanteekening verworven door den heer L. Bierens te Ter Neuzen, terwijl onze vroegere stadgenooten de heeren H. J. van Doeselaar, thans agent van polifie le klas te Woerden, en J. de Doelder, serg. bjj de mil. poiitietroepen te Aardenburg, het di ploma behaalde. Donderdagvoormiddag te 10 uur kwa- men fl, M. de Koningin met H. K H. Prinses Juliana te Middelburg aan. Langs den gehvelen weg in de stad tot aan de Abdij stonden duizenden en duizenden op- gesteld, die de vorstelijke personen luide toejuichten. De drukte was gewoon overweldigend. Na een kort oponthoud in de Abdij werd onmiddellijk naar het tentoonstellingsterrein gereden. H.M. de Koningin was thaiis ver- gezeld van Z. K. H. Prins Hendrik. Toen het vorstelijk echtpaar aan het ter- rein aankwam, werden zij spontaan toege- juicht door de op den weg aanwezige men schen massa. Nadat de vorstelijke personen het ter- rein waren opgereden, werden de auto's voor den hoofdiugang gestopt. Ter begroe- ting waren aanwezig het bestuur der Z. L. M., de burgemeester met den wet- houoer Van Niftrik en den gemeente- secretaris. Nadat deze autoriteiten aan fl M. wa ren voor^esteld, verlieten de vorstelijke personen de auto en werd de eere-wacht door H. M. geinspecteerd. Daarop werden de auto's weder bestegen en het terrein opgereden. Bij den ingang stond het Middelburgsch muziekkorps op- gesteld, dat het Wilhelmus speelde. De auto's reden naar het Koninklijke paviljoen en gedurende dien rit plantten de toejuichingen zich overal voort. H M. beantwoordde deze met voortdureud knikken naar de menigte. In het Koninklijk paviljoen nam H. M. op den voor haar bestemden zetel plaats en werden hier vele autoriteiten op land- bouwgebied aan H. M. voorgesteld, waarbij Zij zich vrij geruimen tijd met deze auto riteiten onderhield en belangsteilend naar tal van bijzonderheden den landbouw en veeteelt betreffende, informeerde. De Prins was intusschen reeds, vergezeld van een der bestuursleden van de Z L. M. het terrein opgewandeld. Toen H. M. het pa iljoen verliet, werden de auto's niet bestegen en ging H. M te voet het terrein over om de verschillende af- deelingen te bezichtigen daarbij rondgeleid door den voorzitter der Z. L. M. den heer Mr. Dieleman. Na bezichtiging der tentoonstelling werd weder naar Middelburg teruggereden. De aubade Het was later dan 'tprogramma aan- kondigde. De vele belangstellenden die in de abdij bijeen gekomen waren, ten deele zittend op de gereserveerde plaatsen links van de woning van den Commissaris, en nog veel talrijker zij die in een breede band tegenover die woning stonden ge- schaard, moesten geduld hebben, evenals de kleine Westkappelaavs, die op het opge- slagen podium het naar buiten komen der Koninklijke Familie afwaehtten. Tegen twee uur verschenen de Koningin, de Prinses en de Prins onder de toonen der muziek. Daarna eerst de liedjes van de kleine Westkappelaars, onder leiding van den heer G. Houtekamer, hnn ouden leider. En vervolgens de rytmische oefeningen en reien onder leiding van den heer Mazure. Na afloop ging de Koninklijke stoet naar de Statenzaal. waar een aantal leden van de Prov. Staten aanwezig waren. Alleen de soc.-dem. leden waren afwezig. In de Statenzaal. In de Statenzaal werden H. M. en de Prins door den Commissaris der Koningin begroet met de volgende toespraak Uwe Majesteit Uwe Koninklijke Hoogheid Het is mij een hooge eer Uwe Majesteit en Uwe Koninklijke Hoogheid, mede namens de hier aanwezige leden der Staten van Zeeland .n deze zaal hartelijk welkom te mogen heeten en tevens den innigen dank te mogen brengen voor het groote voor- recht, hetwelk deze provincie dezer dagen ten deel valt. Telken male, dat de blijde mare wordt verspreid van het aanstaand bezoek van Uwe Majesteit aan deze provincie, ziet het overgroote deel der inwoners van dit gew<-s reikhalzend uit naar 't oogenblik, waarop het uiting zal kunnen geven aan zijne trouw en liefde voor ons dierbaar vorsten- huis, waarmede Zeeland van oudsher tot op den huidigen dag door zulke sterke banden onwrikbaar is verbonden. Een reeds lang gekoesterde hartewensch, om ook Hare Koninklijke Hoogheid de Prinses te aanschouwen en binnen de grenzen dezer provincie welkom te mogen heeten, is heden werkelijkheid geworden. Geen wonder, dat de van heinde en ver samengestroomde menigte zijn geestdrift en vreugde ten toppunt doet stijgen. Ook de bier bijeengekomen leden der Staten van deze provincie stellen het op boogen prijs hunne opwachting te mogen maken en Uwe Majesteit hunne hulde te mogen brengen. Groote dankbaarheid maakt zich van ons meester, wanneer wij een terugblik werpen over alles wat Uwe Majesteit steeds en ook in de laatste moeilijke jaren voor ons vaderland en voor onze provincie zijt geweest en nog zijt. Ook Zeeland voelt den druk der tijden, maar wij hopen, dat onder Gods onmis- baren zegen en dank zij Uwer Majesteit's liefdevolle toewijding, spoedig een tijdvak van groote welvaart voor deze provincie moge aanbreken. M. H. ik noodig U uit met mij uiting te geven aan onzen eerbiedigen dank, liefde en gehechtheid aan ons dierbaar Koninklijk Huis door in te stemmen in een hartelijk Lang leve de Koningin Lang leve de Prins H. M. antwoordde daarop het volgende Mijnheer de Commissaris, Het is mij aangenaam in deze histo- rische zaal de vertegenwoordigers dezer provincie te ontmoeten en ik dank U voor de woorden van welkom ons namens de leden van de Staten van Zeeland toegesproken Wij achten ons gelukkig, nu ver gezeld door onze beminde dochter, we derom in dit gewest te vertoeven dat in al zijne deelen door eeuwenoude oanden van trouw aan het vaderland en aan mijn stamhuis gehecht is. De geestdrift waarmede wij heden zijn ontvangen bewijst ons opnieuw dat dit verledeu onverzwakt voortleeft in de harteu der Zeeuwen. Met belangstelling nam ik het beeld van den landbouw en de veeteelt in oogenschouw dat mij de tentoonstelling geboden heeft. Mocht deze tak van volksbestaan den dreigenden druk der tijden op krachtige wijze weerstaan en mochten de verdere in deze provincie beoefende bedrijven zich eenmaal onder gunstige omstandigheden ontwikkelen en ont- plooien, zoodat met God's zegen Zee- land een gelukkige toekom sttegemoet ga. COURANT De Burgemeester van TEI^ NEUZEN maakt bekend dat gedurende de kermis, die Maandag 19 Sep tember a. s. begint en Zaterdag 24 September d. a. v. des nachts te 12 uur eindigt, de tapperijen, spellen, kramen err/.. des nachts mogen opcnblijven, tenzij sloiting wordt bevolen dat gedurende de kermis voor de dansmuziek draaiorgels mogen rvorden gebruikt, onder voorwaarde dat deze alleen bediend worden door mannen, zoo mogelyk ingezetenen der gemeente, en er geen trommel of ander geruischmakend instrument aan verbonden is, tenzij iiet geluid op de een of andere wijze wordt gedempt dat de dansmuziek niet mag beginnen voor 10 uur des morgens en moet eindigen om twee uur des nachts dat het verboden is langs den openbaren weg z g. wandel- of Spaanschrietstokken te verkoopen of daarmede te venten. Ter Neuzen, 16 September 1921. De Burgemeester voornoemd' J. HUIZINGA. De Burgemeester van TER NEUZEN maakt bekend, dat ter gemeentesecretarie ter inzage ligt een aan- vraag van D. J. MEI.IER, om e r g u n 11 i n g tot het verrichten van bakkersarbeid tusschen 8 uur des namiddags en 6 uur des voormiddags in het perceel Donze-Visserstraat 123. Op Donderdag 13 October a s., des voormiddags tien uur, zal in het raadhuis gelegenheid bestaan om ten overstaan van den Burgemeester b e z w aren tegen de aanvraag in te brengen. Daarbij worden zoowel de aanvrager als zij, die bezwaren inbrengen, in de gelegenheid gesteld zich naar aanleiding van de bezwaren mondeling en Bchriftelijk te verklaren. Zoowel de aanvrager als zij, die bezwaren inbrengen, kunnen gedurende acht dagen voor het boven- gemelde tijdstip, ter secretarie der gemeente, van de ter zake ingekomen schrifturen kennis nemen Ter Neuzen, 13 September 1921. De Burgemeester voornoemd, J. HUIZINGA.

Krantenbank Zeeland

Ter Neuzensche Courant / Neuzensche Courant / (Algemeen) nieuws en advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen | 1921 | | pagina 1