Ter I etRsusefce Courant
STBXJ3 Tiill MISDMD.
Yrijdag 26 Augustus 1921. No, 7187.
BEBSTE ZBXiAJD-
BUITEN LAN P.
FEUILLETON.
8EMEN6DE BERICHTEN.
DE TOESTAND TE MOSKOU.
Uit Moskou seint men aan de „Daily
Tel", dat daar Zaterdag een algemeene ge-
bedendag is gehouden in verband met den
hongersnood en besmettelijke ziekten, die
thans Rusland teisteren. Het was een gods-
dienstige vacantiedag en alle regeerings-
gebouwen waren gesloten. Voor de 1600
kerken, die Moskou telt, waren de menschen
in duizenden saamgestroomd en hadden hun
beste plunje aangetrokke'n. De mannen
droegen schoone witte hemden over hun
kleeding, de vrouwen waren ook in het wit
en de meeste droegen sokken, aangezien
lange kousen niet rneer te krijgen zijn. Ver-
minkte soldaten en bedelaars in lompen
vroegen aalmoezen. De vrouwen droegen
mede papieren zakjes met zwart brood, zout
en vruchten. Ieder scheen een of ander te
eten te hebben, ofschoon de correspondent
gedurende een rit door de stad die hem
80.000 roebels kostte geen enkel restau
rant kon vinden, waar iets te krijgen was.
De regeering had voor dien dag het verbod
van verkoop van eetwaren langs de straat
opgeheven. A1 de klokken in de stad beier-
den dien dag. Berichten over den hongers
nood buiten de stad worden door de regee
ring aangehouden en dagbladcorresponden-
ten kminen geen vergunning krijgen om zich
naar de Wolga-districten te mogen begeven.
EEN INCIDENT TE BERL1JN.
Zaterdagavond is voor het Berlijnsch sta
tion Friedrichstrasse een incident voor ge-
vallen tusschen Fransche soldaten en een
wachtmeester van de politie, waaraan de
pers nogal aandacht wijdt.
Volgens het voorloopige ambtelijke rap
port van den wachtmeester reed dien avond
voor het station een lastauto voor met vrjf
Fransche soldaten en een tolk, behoorende
tot de intergeallieerde commissie te Memel.
Verschillende soldaten waren blijkbaar een
weinig beschonken. Onder groot lawaai be-
gonnen zij de auto af te laden. Na eel^aan-
maning van den politiebeambte om wat
rustiger te zijn, trad een der Fransche sol
daten op hem toe, zeide wat in het Fransch.
dat de Duitscher niet verstond en gaf den
wachtmeester een stomp. Tegelijkertijd tast-
te hij in den zak. Daar de wachtmeeser ver-
moedde, dat de soldaat geweld tegen hem
wilde gebruiken, pakte hij hem bii den pols,
zoodat de soldaat kalmer werd. Deze werd
vervolgens naar de stationswacht gebracht
om naam, nummer enz. op te geven, waarna
de man weer werd vrijgelaten.
ENGELAND.
De Engelsche verlieslijst in Ierland.
Greenwood, de Minister van Ierland,
heeft op een vraag in het Lagerhuis naar het
aantal, soldaten, politieambtenaren en bur
gers, welke door het Iersche republkeinsche
leger zijn ontvoerd of gevangen genomen,
geantwoord, dat de lijst zeer lang is. Hij
heeft om bijzonderheden verzocht aangaan-
de den toestand dier personen, en er wordt
een onderzoek ingesteld.
De regeering betreurd elke vertraging in
het verstrekken van inlichtingen, en betuigt
haar voile sympathtie met de familiebetrek-
kingen en vrienden der vermisten.
De lijst bevat tal van namen van Brit-
sche officieren, die door de Sinn Feiners
werden ,,opgelicht", en waaromtrent men
niets meer heeft vernomen.
De afdeeling voor publiciteit van de „Dail
Eireann" heeft op deze verklaring van sir
Hamar Greenwood geantwoord. Het is nog
niet mogelijk, zoo wordt gezegd, de lijst
op te maken, doch in den oorlog zijn aan
beide zij den vermisten, zoowel ten gevolge
van desertie als van gevangenneming of
dood. Het woord „ontvoerd" wordt ge-
bruikt, ofschoon officieel is verklaard, dat
er een staat van oorlog is. Sedert Jaunari
1920 zijn er 850 officieren en manschappen
der Britsche strijdkrachten door het Iersche
republikeinsche leger gevangen genomen,
ontwapend en ongedeerd vrijgelaten, terwijl
de Britsche methode was, krijgsgevangenen
als misdadigers te behandelen en hen met
den dood of gevangenschap te straffen.
Tegenover de Britsche cijfers plaats Sinn
Fein de volgende: terechtgesteld: 24 per
sonen; gedood, bij poging tot ontvluchting
127; dwangarbeid: 395, andere gevange-
nisstraffen: 5755.
Soufflard, die even gemakkelijk van het
geld atstapte als hij" er aan kwam had Cau-
tin een 20-francsstuk in de hand gestopt.
Met deze vrij'gevigheid had hij zich de
voile toewijding van den waard verzekerd.
Nu is hij voor ons met lichaam enj ziel,
zeide Fifi, hij zou nog liever van zijn eigen
„wijn" drinken, dan ons te verklappen.
Cautin had namelijk een uitgebreide
wijnkaart, waarop alle merken voorkwa-
men, van de „pive a 4 nerts" af; 'tot Cha
teau Larose toe, maar al die merken wer
den uit een en hetzelfde fust getiapt.
Aileen voor de Chateau -Larose ge-
bruikte hij een beter soort Campeche-houit)
dan voor de overige merken, waarom men
er dan ook 3 francs per flesch voor moest
betalen.
Voor 4 trancs kreeg men „oude Chateau-
Larose", die gemaakt werd door de flesch
met een stuk spinrag te decoreeren.
Galgenaas, die van een goed glas wijn
hield, waagde zich met aan het mengsei
van Cautin, zelfs aan den" ou'cfen "Cfiateau-
Larosse niet, maar begat zich met zijn ben-
de dadelijk naar den zolder, waar hiji aan
het venster, dat in her dak was uitge-
bouwd, een prachtigen waarnemingspost
vond.
Van daar uit de hoogte, waar zij zich
in veiligheid waanden, maar waar het
scherpe oog van Milloc hen toch ontdekt
had, genoten zij van het schouwspel hoe
EEN „LEGER"-MAN 300 MAN.
Indien de eische van de geallieerden door
Bulgarije worden nagekomen, zal dit land,
dat eens het beste leger van den Balkan
bezat, nog slechts een „leger" van drie-
honderd man over houden. Gisteren, 23 Au
gustus was de datum, waarop het oude
leger, gerecruteerd onder de oude dienst-
plicht-bepalingen, moest zijn ontbonden.
Bulgarije moet thans uit de 300 recruten, die
zich als vrijwilligers hebben aangemeld, zijn
toekomstig leger vormen.
EEN SERENADE,
Een aantal gasten uit de pensions van
Ellefcom en de Steeg hebben een serenade
gebracht aan den heer Wijnkoop, den be-
kenden communist, die sinds eenige weken
te Ellecom in pension is.
Na het zingen van een aantal vader-
landsche liederen en onder geroep van
jjWeg^met de commumstefi", ging de
stoet uiteen.
GOED AFGELOOREN.
Bij een te Roosendaal (N.-B.) gehouden
vl'iegdemonstratie door de Nociam-maat-
schappij is een vhegtuig bij het Tanden in
een greppel terecht gekomen en daarna te
gen de omrastenng van een weiland aan-
gereden. Een paal drong in den romp van
de machine. Deze bleet'hierdoor staan en
sloeg met over den kop. De bemanmng,
uit vliegenaar en twee passagiers bestaan-
de, waaronder de luchtacrobaat Fritz
Schindler, kwam er zonder letsef at. De
materials schade is met groot.
EEN KWARTEEUW VAN HUIS
GEWEEST.
Men meldt uit Arnhem aan het N. v.
d. D.Sinds jaar en dag is; het huis Roer-
mondspfein no. 37 gesloten geweest. Vijf-
en-twintig jaar gel/eden vertrok de eige-
naar en bewoner naar Rarijs. De zonne-
blinden werden gesloten, een groot luik
voor de huisdeur aangebracht en niemand
betrad het meer. Het groote huis begon er
haveteos uit te zien en volgens den volks-
mond spookte net er.
Verleden week is de eigenaar plotsehng
teruggekeerd en heeft er weer, intrek ge
nomen. Hij bracht vrouwejijk personeei
mede dat heel wat te beredderen zal heb
ben ini de woning, waar een kwarteeuw de
inboedei aan zijn lot werd overgelaten.
Het huis heeft nu de bijzondere beljangstel-
I?ng van het publiek uit de Weerdjesstraat
en amgeving, want de eigenaar is zeer
kwistig met geld. Hij geeft aan menschen,
die zijn woning passeeren, rijksdaaliders,
en beloonde iemand, die een emmer water
voor hem haalde, met tien gulden. Zater
dag verdongern zich zooveel menschen
voor 'tspookhuis, dat politiefloezicht nood-
zakelijk werd. De eigenaar verfoont zich
nu minder.
HOOGE HAKKEN.
Men schrijft uit Valkenburg:
Aan het station alhier, werd een dame
zeer voorzichtig in den trein geleid. Bij
het beklimmen van de omliggenae heu-
vels had zij haar enkef gebroken. "De sta-
tionschef verzekerde mij dat dit in enkele
weken tijds reeds het vierde geval was dat
een dame tengevolge van het bergbeklim-
men, maar nog meer bij' het afdalen van
steile hoogten, een enkel had gebroken
of verstuikt door het dragen van hooge
hakken.
DE D1EFSTAL VAN ZILVERBONS.
Omtrent den dietstal van duizend inge-
trokken zitverbons van t 2.50 meldt de
Res.bode nader, dat de agent van het mi-
msterie van Financien te Amsterdam dit-
maal de bons in een met-verzegelde kist
naar de Rekenkamer in Den Haag gezon-
den heeft en dat deze agent daarom voor
den diefstal aansprakelijk is.
LOOD IN HE! WATER.
B. en W. van Tiel hebben de bewoners
de pas vo'f.ooide St. Jozephstichting schrit-
telijk gewaarschuwd tegen gebruik van
het leidingwater in hun woningen als
drinkwater, tenzij zij's morgens eerst eeni
ge emmers hebben laten wegloopen, daar
in dat water de aanwezigheid van Lood is
geconstateerd.
WEER ONTVLUCHT.
Het Vederljand is van meenfng, dat fciij
de ontvluchting van den Rotterdamschen
koopman uit het Huis van Bewaring in
Den Haag omkooping gebezigd is en me|dt
in verband daarmee, dat twee bewaarders
van wie men vermoedt, dat zij betrokken
zijn bij de ontvjuchting, gearresteerd zijn.
de agenten „De Ratelslang" overrompeir
den en met de kous op den kop weer naar
buiten kwamen.
Zij hadden smakelijk om hen gelachen
en zich terdege vermaakt met hun te-
leurstelling, totdab de oude bedelaar ten
tooneele verscheen.
Fifi keek strak naar hem en mompelde:
<*an dien bedelaar daar moet ik m'efs
hebben, hij is niet zoo arm als hij erwei
uitziet.
Dat vermoeden vond hij weldraj beves-
tigd, to en hij zag dat de bcdelaaijm druk
gesprek was met de agenten.
Hij deelde zijn verdenki'ng mede aan
Soufflard en Lesage, die' op hun beurt
scherp toekeken en zich geen beweging
van den gewaanden grijsaard lieten ont-
gaan.
Milloc had een aanwensef.
Wanneer hij druk praatte of ernstig na-
dacht tikte hij telkens "met ^Ijn wijsvi'nger
tegen zijn neus.
Soufflard wist dat.
Daar zag hij dat de bedelpar, onder het
spreken met de agenten, tegen zijn neus
tikte en hij fluisterde de andere fioe:
Het is Milloc.
Milloc, riop Lesage uit, terwijl(*hij van
scmrik verDleekfe. DrommFls, ik had ook
liever dat hij in het land zat, waar de
peper groeit.
Alweer die Milloc, mompelde Fifi, wat
'n dakpan.
Nu ja, Milloc, hernani Soufl£rd mm-
achtend, dat is bij slot van rekening ook
maar een man en ik geloot toch wel,
dat ik mijn man sta.
Die zal je luchten, zei Fifi spottend.
Wat mij betreft, vdegde Lesage er bij,
HEJSTGELES MET MUZIEK 1
Dat vieschen kimnen hooren, is nu wel
uitgemaakt, maar dat ze ook muzikaal zjjn,
is nog niet algemeen bekend.
Van een bejaard visscher, een goed citer
speler, wordt verteld, dat toen hij op een
zekeren dag zijn nengelstok in het water
had gelegd zonder eenig succes, hjj zjjn
citer te voorschijn haalde en begon te spelen.
Dadelijk kreeg hij beetEn van dien
tijd af ODdervonr' hjj, dat hij geregeld
succes had zoodra hjj smeltende tonen aan
het instrument ontlokte.
X-STRALEN TER OPSPORING VAN
GESTOLEN VOORWERPEN.
De Engelsche politie heeft thans voor de
eerste maal gebruik gemaakt van x-stralen
om gestolen voorwerpen op hun verborgen
plaatsen te ontdekben. Dit had Zaterdag te
Londen plaats op het politiebureau te Ro-
cester. Zekere Mrs. Harriet Harman werd
ervan verdacht, eenige gestolen goudenringen
te hebben ingeslikt, voordat zij werd gearre
steerd. Zjj werd daarom op het politiebureau
doorlicht met x-stralen en het resultaat was,
dat men de twee gestolen ringen in haar
maag ontdebte. In Zuid-Afrika gebruikt
de politie de x-str^jenmethode reeds langen
tijd voor gevallen, witarbjj inboorlingen ervan
worden verdacht, diamanten te hebben inge
slikt.
Een eigenaardige juristische kwestie is
in Engeland door dit nieuwe procede ont-
staan. De Engelsche politie toch heeft niet
het recht, een gevangene, die nog niet heeft
bekend, aan een onderzoek met x-stvalen
te onderwerpen, terzij de gevangene er zelf
in t estemt. In dat geval ban het resultaat
als een getuigenis dieuen. Zoo is de Britsche
politie evenmin gerechtigd van een gevan
gene tegen zijn wil vingerafdrnkken te
nemen.
In het onderhavige geval is echter door de
politie verklaard, dat de verdachte zelf voor
het onderzoek haar toestemming gaf.
CLANDESTIENE JENEVERSTOKERIJ
ONTDEKT.
Iu het benedenhuis van een pand aan de
Ceintuurbaan hebben ambtenaren der acejjn-
zen een geheime jeneverstokerjj en een
groote hoeveelheid gistende en uitgegiste
grondstof ontdekt. De branderjj had blijk
baar nog zeer kort geleden gewerkt. Voorts
is in het huis een partij glucose gevonden
en ongeveer 100 liter spiritus.
De ambtenaren vonden aanleiding de
directies der gemeente-waterleiding en van
de gasfabriekeu te waarschuwen tegen het
onrechtmatig onttrekken van gas en water
aan die diensten.
EEN GEHEIMZINN1GE BESTOKING.
in een Belgisch biaci worden de volgende
bijzonderheden verteld omtrent een geheim-
zinnig bombardement en erger op het huis
van den socialistiscnen wethouder Leorun
te Roeulx.
Deze mysterieuze geschiedenis speelt
zich nu reeds sinds een maand af. Bijna ge
regeld werden er men weet niet van
waar zou gauw het nacht werd steentjes
en andere voorwerpen tegen den gevel van
het huis ,,gekogeld". Later ging men verder;
er bieek namelijk een geheimzinnige brand
ontstoken te zijn in een aan het huis gren-
zenden stal en bergplaats.
Zoo pas weer werden er twee brandende
vuurpeilen naar de woning gelanceerd. Een
er van kwam achter het huis terecht, de an
dere in een kamer, hetgeen er op schijnt te
wijzen, dat men besloten is, het huis in brand
te steken. Een zwarte kei, zooals men die
tusschen de steenkolen vindt, werd ook naar
het huis geworpen; op de bovenverdieping
daarvan is geen ruit meer heel. De beneden-
woning is gespaard.
Lebrun is nu met zijn beide oudste zoons
in het huis achtergebleven. Zijn vrouw, die
door de jongste gebeurtenis geheel van
streek is, heeft zich met zijn beide dochters
naar Thieux begeven, waar haar ouders
wonen.
Een correspondent van het blad was per-
soonlijk getuige van de geheimzinnige voor-
vallen. Dezer dagen 's avonds om half
twaalf zag hij, hoe opnieuw een vuurpijl op
het huis werd afgeschoten. Hij scheen uit
de richting van het nabijgelegen kerkhof te
komen. Onmiddellijk gingen gendarmen en
eenige burgers, mitsgaders een welgedres-
seerde politiehond op pad naar het op on-
nu ik zie dat Milloc er bij is, nu smeer
ik 'm.
En hij wilde al naar beneden gaan, maar
Galgenaas hield hem tegen en zei:
Hier blijven.
Wie hier wil blijven moet "t zelt maar
waten, hernam Lesage, maar ik zeg je
dat ik 'm smeer.
En ik zeg je van met. We/hebben afge-
sproken dat wij hier zouden blijven tot
het donker is.
Jawel, maar "toen was Milibe er nog
niet. Nu hij er is, staan we er heel an
der s voor.
Dat zie ik niet in.
En zich tot de anderen wendend: vrouw
Vollard, Alliette en Micaud, die wat
meer naar achteren op den zolder ston-
den, ging hij voort:
Wat zeg jelui er van? Wat zou; volgens
jelui het verstandigfcte zijn: hier op den
zolder wachten tot het donkei? is en me-
mand ons zien kan of nu dadelijk weg-
gaan, terwijl de smerissen hierover zit-
ten en het misschien in den omtrek we
nt elt van agenten, die er op loeren om
ons bij de kraag te pakken?
Dat zou je reinste dwaasheid zijn, zei
de Alliette. De smerissen zullenj ons hier
nooit kunnen opzoeken daarom zijn wij
juist hier gekomen. Een veiliger hoekje
dan dit kunnen wij nooit vinden.
Zoo denk ik er ook over, sprak- de we-
duwe Vollard. Wij zijn hier veilig en
wij blijven hier.
Daar ben ik het ook mee eens, riep
Micaud.
Fifi, die aan het dakvenster was blij
ven staan, trok p/otseling zijn hoofd te-
rug en zei
geveer 150 meter afstand gelegen kerkhof.
Een uur lang werd er gezocht en gespeurd,
maar zonder resultaat.
Intusschen wordt het huis steeds door
gendarmen bewaakt.
Woensdagmorgen is er, zonder dat iets
van buiten af op brandstichting duidde,
tot driemaal toe een begin van brand in he:
huis ontstaan. Telkenmale kon men het vuu'*
blusschen.
Volgens een bericht van Zaterdag schijnt
er in de kwestie eenig licht te komen. Er
werd opgemerkt, dat een ruit van binnen
het huis uit werd ingeworpen.
Men meent nu, dat een der huisgenooten
van den wethouder meer afweet van het
bombardement en al de andere gebeurtfi-
nissen. Tot nog toe, schijnt men aan deze
mogelijkheid nog niet te hebben gedacht.
UIT DE DIERENWERELD.
In „Natura" treffen wij de volgende me-
dedeeling aan van Dr. A. van Veldhuizen
over nabootsing van geluiden:
„Wanneer men zich steeds er aan gewend
buiten naar elk geluid te luisteren, doet
men voortdurend ontdekkingen. Ook al weet
men, dat sommige inlandsche vogels echte
papegaaimanieren hebben, het is toch altijd
weer aangenaam, die streken op te merken.
Verleden jaar vertelden me de spreeuwen,
dat de wulp weer terug was. Pas een dag
later hoorde ik den vogel zelf, dien zij na-
bootsten. Den 20 April j.l. waren de meer-
kollen op Adderhorst erg boos op me, ver-
moedelijk, omdat ik aan het werk was,
waar ze bouwplannen hadden. Ten slotte
gingen ze maar heen. Maar toen een poos
later daar iemand met me stond te praten,
hoorden we een zacht ,,miauw" in den boom,
sprekend het geluid van den steenmarter.
Dadelijk keken we naar den muzikant, en
jawel, de Vlaamsche gaai van zooeven nam
wraak door ons \400r den mal te houden."
HET LEVEN EN WERKEN DER BIJEN
Aan een reteraat van den bekenden
Duitschen plant- en dierkundige, dr. Zan
der, opgenomen in het Maandschrift voor
bijenteelt, is het volgende ontleend:
Ieder jaar als de zomer voorbij1 is, be-
staan de bijenvolken uit een volkomen en
vele onontwikkelde vrouwtjes (de konpngin
en de werkbij/en). Eerst het volgende
voorjaar als de dagen in Mei warm wor
den, komen de eerste mannetjes te voor
schijn (de darren). De beide geslachten
zijn dan weer tegenwoordig. Die verschij-
ning van de mannetjes moet op de vrouw
tjes wel een grooten indruk maken, want
uitgezonderd de komngin, heeft geen en
kel lid van het bijenvolk een mannetje ge-
zien. De werkbijen, die na September uit-
komen, blijVen den winter over, de oudere
generatie sterft uit. De „darrenslag"
heeft in Augustus plaats, zoodafc als de
jongere werkbijen van September volwas-
sen zijn, er geen darren meer aanwezig
zijn. Het mannetje van de bijen heeft een
zeer bijzondere eigenschap, die het met
geen enkel ander mannelijk wezen deelt.
Aileen de dar bestaat uit een onbevruch-
te eicel, er is dus wef een moeder, maar
geen vader. Een merkwaardige uitzonde-
ring, die op wetenschappelijke biologische
gronden onwederl.egbaar is.
Het huwelijk van de koningin doet uit-
sluitend dochters geboren worden (ko-
ninginnen) en de onontwikkelde vrouwe-
lijke werkbijen); die dochters, voor zoo-
ver het koninginnen zijn, brengeh wel
zoons voort, zoodat in het bijengeslachf
aileen kleinzoons voorkomen. Opvallend is
verder, dat de moederij reeds in den
bruidsnacht weduwe wordt. De uitverko-
ren dar, wien de koningin op haar. bruids-
vlucht de voorkeur schenkt, betaalt deze
onderscheiding met den dood en ar blijft
de konigin nog eenige jaren in leven,^ eeh
tweede bruidsvlucht wordt door haar met
gehouden.
Heeft de koningin, om welke reden ook,
geen bruidsvlucht kunnen houden, dan
mist zij het vermogen vrouwtjes voort te
brengen en uit de eieren, die zijj legt, ko
men uitsluitend darren. Zoo'n bijenvolk
kan nooit blijven voortbestaan; want wan-
neer het werkbijenmateriaal niet voortdu
rend wordt aangevuld door jonge, werk
bijen, dan sterft dit uit. De werkbij leeft
maar kort, gedurende de grootste dracht
hoogstens 6 weken. Werkbijen zijn voor
de instandhouding van een bijenvolk af het
werk, dat noodig is voor het verzamelen
van nectar, water, stuifmeel, propolis;
voor het bouwen van de raten en voor het
opkweeken van het broed enz. De dar leeft
als een „grand seigneur", hij zelt ver-
richt geen arbeid en laat zich in/ alles be-
dienen, hoogstens verlaat hij op mooie da
gen in de middaguren den korf ornf uit te
zien naar een levens gezelhn. Het is(echter
Ik niet.
Allen keerden zich tot hem.
Wat bedoei je? vroeg Soufflard.
Ik bedoei dat wij moeten maken dat
we wegkomen en wef zoo gauw moge-.
lijk.
Deze woorden, op zenuwachtigen toon
door Fifi Vollard gesproken, brachten on-
gerustheid op aller gezicht.
Lesage, die aileen door de aanwezigheid
van Milloc reeds van angst sidderde, vroeg
met bevende stem:
Wat is er dan? i
Kijk maar eens naar buiten, dan kan
je 't zelt zien.
Lesage keek uit het venster.
Nu, wat zeg je? vroeg zijn zuster, die
achter hem kwam staan.
Niets bijzonders, antwoordde hij, zij
zitten op den stoep van „De Ratelslang"
kalm een glaasje te drinken.
Fifi haalde zijn schouders op.
Verderop moet je kijken, fluisterde hij,
naar het veld.
Naar welken kant?
Links.
Toen Lesage bleet zwijgen, ging Fifi
ongeduldig voort:
Zie j'e dan nog die vier mannen daar
niet door het veld loopen?
Jawel.
Dat zijn ze.
Wie zegt dat?
Kijk hen dan maar eens goed aan: de
twee timmerheden, de „coco" en de or-
geldraaier. Tien plezierige wanaehng met
zoo'n kast op je rug in die warmte. Zie
je dan met, dat het dezelfden zijn, die
zooeven met Milloc stonden te praten?
Ja, ja, dai zijn ze.
verkeerd hierna alfeen den dap te beoor-
deelen; wsjnt in zooverre heeft liij geen
preterentie eigenschappen. De dar verte-
genwoordigt echter ook het voik, waarbij
hij woont en als zoodanig heeft hij het
vermogen, de eigenschappen van dat volk
over te brengen op de duizenden dochters,
die na zijn vereeniging met een koningin
geboren worden.
Wat werkbijen pfresteeren kan het beste
in getallen worden uitgedrukt. In Duitsch-
land zijn pl.m. 2j600.000 bijenvolken in
kasten, korven, enz.
Ieder bijenvolk bestaat in Met en Juni
minstens uit 10.000 werkbijen (een krach-
fig volk heeft er veef meer), die dagelijks
uittrekken om nectar, pollen, water, enz.
te halen. Er zijn dus 2.6 millioen maat
10.000 is 26 milliard bijen, die nectar ver
zamelen. Rekent men op mooie zomerda-
gen op een werktijd van 8 uur voor een
werkbij en 10 minuten de tijd noodig voor
een uitvlucht, dan doet een werkbij op
een dag stellig 40 uitvl'uchten^ de 26 mil
liard bijen doen dus per dag 1040 mil
liard uitvluchten.
Knuth rekent, dat een bij 12 en Kischer
30—40 bloemen per minuut bezoekt. Ne
men wij het getaf 10 aan, dan worden in
10 minuten, de tijd noodig voor een uit-
vl^icht, door een bij 10 maal 10 is 100 blbe-
men bezocht, dat geeft voor 1040 miilliard
uitv||Uchten het reuzen getial van 100 maal
1040 milliard is 104.000.000.000.000.
Al de duizendtaU'en van bloemen aan
vruchtboomen, koojzaad, enz. hebben
bijeenbezoek noodig voor kruisbestuiving,
omdat zonder haar geen goede vruchtont-
wikkel.mg mogelijk is.
1 DE OOIEVA|AR.
Blijkens de tabels, die uit het verre ver
leden tot ons gekomen zijn, hebben de
menschen in die oude tijden zich over het
geheel met als de meerderen, maar als de
gelijken beschouwd van de dieren, waar-
tusschen zij leefden. Deze voorstelling kan
men eveneens vinden bij de stemmen, die
ook heden ten dage nog niet ver van den
oertoestand verwijderd zijn. In de tabels
treden de menschen met aileen naast de
dieren op, in daden en gesprekken, maar
aan menig dier worden grootere eigen
schappen ot meer wijsheid toegekend.
Vooral de vogels stonden hoog aan-
geschreven. Zij werden beschouwd als
bevoorrechte wezens, die op hun vleu-
gels dichter bij de goden konden ko
men dan de andere schepsels, met in-
begrip van den mensch. Vandaar dat
vele vogels vereenng genoten en aan de
goden geheiligd waren. Men hield het er
voor, dat zij, al heen en weer vhegend,
overal ingluren en hoogere regionen be-
zoekend, achter veel dingen kwamen, waar-
de mensch niets wist, en een waarzeg-
genden geest bezaten.
Dit alles geldt ten voile van den ooie-
vaar, die in het volksleven aftijd zulk
een belangrijke rol heeft gespeeld. Bij
de Germanen was hij gewijd aan den
god Thor. Met oprechte vreugde ver-
welkomden zij hem na den langen win-
tertijld als bode van warmte en licht,
hoewel een bezadigd spreekwoord onzer
voorouders zegt, cat Sen ooieva&r nog
geen zomer maakt.
Men beschouwde den steltlooper in het
algemeen als een geluksvogel, in letter-
lijken zin, hetgeen uitgedrukt wordt in
zijn naam ooievaar, van odebare ot schat-
brenger, uit oode (nog voorkomend in
kleinood) en beren ot tiaren, d.w.z., dra
gen. Volgens het volksgeloot beschermt
hij het huis, waarop hij zijn nest bouwt,
tegen inslaan van den bliksem en brahd
en geeft den bewoners een lang en ge-
lukkig leven. Hij gold ook voor waarzeg-
ger en weerproteet.
Het wijd verspreide volksgeloot was,
dat de ooievaar eigenlijk een mensch in
vcgelgedaante is ot in het (and waar hij
overwintert, als mensch leeft. Zoo wordt
in een verhaal van de dertiende eeuw ver
teld, dat een reiziger uit onze streken, in
de wildernissen bij den Sinai verdwaald
zijnde, daar een man ontmoette, die hem
den weg wees en zeide dat hij m^liet va-
derland van den reiziger een ooievaar was
en zijn nest had gemaakt op het huis: van
diens buur. De man van den Sinai druk-
te zich uit in goed Nederduitsch, dat hij
tijdens zijn ooievearstasen had opgepikt.
AFGR1JSELIJKE MISDAAD.
Een nieuwe afgrijselijke misdaad wordt
door de Fransche bladen vermeld: een
jongmeisje is in stukken gehakt. De
arinen zijn te Choisy gevonden, het li
chaam is te Suresnes in de Seme mtdekt,
maar het hoofd ontbreekt nog.
Maar hij voegde er bij:
Ben je daar zoo bang voor?
Nogal.
Zie je dan met, dat zij den kant van
de barriere opgaan?
Dat zie ik heer goed.
Nu, dan zijn wij van hen at.
Denk je dat oompje?
Het is nogal duidelijk.
En waarom loopen zij dan door het
veld en met over den weg, wat veel ge-
makkelijker zou zijn?
Dat weet ik niet.
En waarom blijven die anderen dan
hier zitten?
Dat weet ik ook niet.
Dan zal ik het je eens zeggen.
Hij wendde zich tot alien en zei:
Luister jelui ook naar hetgeen ik zeg
gen zal.
Wat is er? vroeg Alliette driftig. Maak
toch met altijd zooveel omhaal jij.
Het is in 't belang van jelui allemaal
en vooraf in dat van oompje en van Sout-
flard, wien zij een probaat voorbehoed-
middel tegen hoofdpijn zouden willien
geven.
Deze lugubere woordspeling deed Le
sage sidderen.
Koin, lig met te kfetsen, beet hij zijn neef
woedend toe en zeg wat je te zeggen hebt.
Nu dan, beste vrienden, hernam Fifi
wat ik te zeggen heb is eenvoudig dit-
Onze schuilhoek is ontdekt
Wat?
Ontdekt.
Lesage en Micaud vroegen gelijktiidig-
Waar zie je dat aan?
(Wordt vervolgd.)
ViN
■Mipiini ■Mnrwanm—juauMimi—
