p pupp®
Wil i i ha I
ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
No. 7183
Vrijdag 12 Augustus 1921.
69e Jaargang.
Vervolgonderwijs.
HUISELIJKHEID.
BINNENLAND.
8 UiTEN LAN 0.
EBBSTl BliJLP.
Juist in deze maand van veler afwezig-
heid, in deze weken van uit-logeeren-gaan
en logees ontvangen, kan het zijn bijzonder
nut hebben, eens over huiselijkheid te schrij-
ven en te denken. Huiselijkheid staat tegen-
woordig in een niet al te besten reuk. Menig
merisch kan niet beter worden gekarakteri-
seerd dan met de vijf bekende advertentie-
letters: z. b. b. h. h. oftewel zijne bezigheden
buiten huis hebbende. En waren het alleen
maar de bezigheden, die buitenshuis werden
vervuld! Maar wat erger is: ook de rust
en het genot, de verstrooiing en de „ontwik-
keling" worden buiten de deur gezocht en
niet zelden gevonden. De liedjeszanger
Clinge Doorenbos heeft dezer dagen den
spijker al heel goed precies op den kop ge-
tikt, toen hij de hoop uitsprak, dat de kell-
nersstaking veel mannen er toe brengen
mocht, om als zij in hun koffiehuis niet
terecht konden hun gezelligheid te gaan
zoeken bij „moeder, de vrouw". Wij zullen
in het vervolg van dit artikel in de gelegen-
heid zijn om enkele oorzaken, die tot dit
euvel geleid hebben en nog leiden, te noe-
men, en daarna ook enkele middelen op-
geven, die tot verbetering en genezing kun
nen dienen. Doch voordat wij daartoe over-
gaan, willen wij de kwaal eerst in haar al-
gemeenheid en in haar besmettelijkheid
teekenen.
Men moet maar eens gaan rondzien in
zijn eigen omgeving, in stad of dorp, en de
echt huiselijke menschen en vooral: de echt
huiseliike gezinnen eens tellen. Dan zal men
ongetwijfeld tot een aubbele ontdekking
komen: ten eerste zal men wel bespeuren,
dat hun aantal bijzonder klein is, en voorts
zal men tevens tot de erkentenis geraken,
dat haast zonder uitzondering deze perso-
nen en gezinnen tot de meest tevredene en
gelukkige mogen worden gerekend.
Deze uithuizigheid begin! al heel vroeg.
Men is niet tevreden als men niet buiten de
deur is. Gemeenschappelijk er op uittrekken
op een mooien zomermiddag of avond doet
men haast niet meer. De meeste vaders heb
ben hun vrije uren noodig voor vergaderin-
gen („conferenties" heeten ze tegenwoordig
deftiger en voornamer). En de moeders!
Het verworven kiesrecht en vooral de lang-
zamerhand doordringende emancipatie en
gelijkstelling met den man maken de vrouw
ook al steeds meer uithuizig.
Een dame, die niet in vier, vijf comite's
„zit", die alle haar voile belangstelling en
vaak niet zuinige werkzaamheid vereischen,
heet geen nuttig lid van onze samenleving,
en deze uithuizige vaders en moeders kwee-
ken, ja eischen: uithuizige kinderen. Van alle
mogelijke (en onmogelijke) vereenigingetjes
worden onze nog niet eens rijpende (laaf
staan: rijpere) jongens en meisjes lid (en
liefst bestuurslid), zij hebben hun vergade-
ringen, waar overgewichtig bij afwisseling:
bestuursverkiezing, reglementswijziging en
ontbinding der vereeniging aan de orde
worden gesteld drie perfecte middelen
om het gewenschte aantal aanwezigen pre
sent te doen zijn.
De sport lokt ze alien buitenshuis; de
vrije Woensdag- en Zaterdagmiddagen wor
den buiten de deur doorgebracht, de Zondag
ziet het gezin evenmin bijeen, noch tot ge-
meenschappelijken kerkgang noch tot een-
drachtig er-op-uit-trekken. En de kortere of
langere vacanties brengen hierin ook al geen
verandering. Ons zijn een aantal (overigens
nog niet eens zoo bijster ongelukkige) ge
zinnen bekend, waar ouders en kinderen na-
genoeg alien verstrooid hun vrije weken
gaan doorbrengen: Vader rondtrekkend van
de eene conferentie naar het andere congres,
Moeder op familiebezoek met daar-
tusschenin natuurlijk ook een of andere sa-
menkomst de jongens verdeeld over kam-
pen en voetreizen en fietstochtende meis
jes dito. Kon de vacantie nog eenige ver
betering en aanvulling brengen van de ove
rigens tijdens een geheel jaar haast moed-
willig verwekte verwijdering, men kan niet
meer bijeen zijn, men past niet meer bij el-
kaar, men begrijpt en verstaat elkander niet
meer. De huiselijkheid is weg, ze is verdwe-
nen, en naar het sehijnt voor goed!
Mogen er al eenige gunstige uitzonderin-
gen worden gevonden, deze dienen zeker
niet tot ontkenning, doch veeleer tot bevesti-
ging van den regel. En deze uithuizigheid
is niet alleen vrijwel algemeen, zij werkt ook
uitermate besmettelijk. Er behoort werkelijk
moed toe, om het in onze dagen nog voor
het gewone gezinsleven op te nemen. Wie
het woordje „huiselijk" maar uitspreekt,
laadt reeds op zich den schijn van achter-
lijkheid, conservatisme, behoudziekte en re-
actionair zijn. „Huiselijk" en „knus" zijn
voor velen woordjes van denzelfden klank
en dezelfde soort als „aartsvaderlijk" of
,,bakerachtig". Neen, buiten, in het vrije
veld, of nog meer in een bedompt vergader-
lokaal „werkt" de tijdgeest. De dagen van
net gezinsleven zijn geteld, zoo niet voorbij.
Onwiilekeurig en als vanzelf hebben wij
in het voorafgaande reeds enkele oorzaken
van deze uithuizigheid genoemd. Daar is in
de eerste plaats het uitgebreide vereeni-
gingsleven, dat zoo langzamerhand zulke
bedenkelijke afmetingen is gaan aannemen,
dat binnenkort wel tot oprichting van een
vereeniging tot afschaffing van vereenl-
gingen mag worden overgegaan. Wie er
mee begint, kan op onzen ,,daadwerkelijken"
steun rekenen. Deze vereenigingsmanie
haalt de menschen vaak avond-aan-avond
uit hun woningen, daargelaten dan nog de
ellende van het bijkans voortdurende gehas-
pel en gekibbel over bijkomstigheden, dat
harten en hoofden in den tusschentijd ver-
vuit en vergiftigt. Het is trouwens men
vergunne ons deze twee tusschenzinnen
een wonder, zooals de meest-onbeteekenen-
e iiiijkiieden" (indien deze schep-
seleri nog op den schoonen naam „persoon-
lijkheden" aanspraak mogen doen gelden!)
in allerlei vereenigingen zich een vooraan-
staande positie weten te verschaffen. Groot-
heid van moed, ruimheid van hart, helder-
heid van verstand, zelfstandigheid van in-
zicht kunnen u zoo niet geheel, dan toch voor
een goed en groot deel ontbreken, terwijl
gij in allerlei vereenigingen toch een gezien
en gewild lid kunt zijn.
Als tweede oorzaak noemen wij de sport-
manie, waarover wij thans kort zullen zijn,
omdat wij er later gaarne nog eens wat
breeder op willen terugkomen. Deze waan-
zin heeft niet alleen onze jongeren, maar
ook een deel van onze oudere menschen op
dusdanige Wijze aangegrepen, dat hieraan
stellig ook de schuld voor veler onhuiselijk-
heid moet worden geweten.
Toch willen wij nog wat verder en wat
dieper gaan. Whni het wil ons voorkomen,
dat de ergste oorzaak voor dit euvel nog
niet door ons genoemd werd: Onhuiselijk-
heid, uithuizigheid is ten siotte niet zelden
een kwestie van luiheid, van gemak, van
eigenliefde en eigenzinnigheid. Op vreem-
aen en in niet-eigen omgeving, waar men
ons niet kent en ons slechts naar den schijn
beoordeelt, is het zoo gemakkelijk een gun-
stigen indruk te maken, en ons op ons be-
minnelijkst te toonen. Daar doen luchtige
charnianterigheid en ietwat-overdreven-
geestigheid dankbaar opgeld, daar kan men
zijn gezelschap kiezen, behoeft men zich
niet te geven, behoeft men niet aan te pas-
sen. Men kan zich laten dienen, ja: bedie-
nen op zijn wenken, men bestelt maar en
beveelt maar, kan aan zijn nukken en gril-
len naar hartelust gehoor geven, ziet zich
niet zelden gefeteerd, bewierookt, geprezen,
gehuldigd, heeft bovendien invloed en zeg-
genschap, kortorn: men heerscht en behoeft
niet te dienen. In het gezin juist andersom:
daar moet men vaak, zoo niet steeds: de
ntinste zijn, daar moet men aanpassen, in-
schikken, eens of meermalen opstaan en
tevreden zijn met een mindere of minste
plaats. Daar heeft men zich te schikken naar
anderer luimen en humeur, moet aan hun
zwakheden te hulp komen, daar wordt men
gezien in eigen kleinheid, niet „op z'n Zon-
dagsch", daar is men een uit anderen, zoo
niet velen; het gezin vraagt ons de minste
te zijn, kortorn: het gezinsleven vraagt zelf-
verloochening.
Wij hebben het euvel in al zijn gewicht
en breedte erkend; wij hebben ook enkele
redenen genoemd, die tot onze hedendaag-
sche uithuizigheid leidden. Tenslotte willen
wij nu ook nog enkele geneesmiddelen noe
men, die zoo niet tot algeheele uitroeiing,
dan toch ongetwijfeld tot belangrijke ge
nezing van deze kwaal kunnen voeren. En
dan willen wij het allermoeilijkste maar
dadelijk het eerste noemen: Wij hebben
menschen noodig, die zich geven, die niet
eerst vragen wat zij ontvangen, doch die
willen beginnen met veel te geven, nog lie-
ver en beter: met zichzelf te geven. Natuur
lijk kunnen wij dit niet eerst van onze kin
deren verlangen. Wij ouders of ouderen,
moeten daarmee ernstig en volhardend een
begin maken. Dit zal veel inspanning kos-
ten. Voor sommige, echt moderne menschen,
zal het haast ondoenlijk zijn. Zij zullen zich
misschien tevreden moeten stellen met de
erkentenis, dat zij hun leven hebben ver-
knoeid, omdat zij alleen hebben gedacht
aan eigen eer, eigen gemak en eigen genot.
Maar daar zijn er gelukkig ook nog (en niet
weinigen) die nog veel, zoo niet alles kun
nen goedmaken. Zij zullen vanaf vandaag
moeten beginnen met zich te geven. In den
aanvang zal dit wat moeilijk hun afgaan,
en zullen zij haast volgens een vooraf vast-
gesteld program van actie hebben te han-
delen.
Maar laat het dan maar wat houterig
staan of gaan. Beter het goede onhandig
gedaan dan het kwade handig!
Eerst het dus zelf doen. En dan ditzelfde
ook van anderen verlangen, ja zelfs eischen!
Wij zullen de moeite eens moeten nemen
ons gezinsleven er op na te gaan. Weten
wij nog wat gezinsleven is? Hebben wij
werkelijk gezinsleven? Is werkelijk ons huis
ons echte „thuis"? Wij moeten zorgen, dat
onze kinderen zich bij ons thuis-voelen.
Onze kinderen moeten ons niet tot last zijn
en wij moeten onzen kinderen niet in den
weg staan.
Het is zoo mooi van onzen ouden bijbel,
die onder allerlei beelden het hemelleven
teekent, dat weggelegd is voor hen, die God
waarlijk hebben gediend. Wij noemen al
die beelden hier niet op: 'n ieder kent ze wel.
Maar het mooiste en sob^rste beeld is en
blijft toch altijd: het beeld van het Vader-
huis. Niets heerlijkers dan: het Vaderhuis.
Heerlijk als men dat beeld hier leerde ver-
staan en als ouders en als kinderen, als
ontwikkelde of (zoogenaamd) onontwikkel-
de. Geen grooter euvel dan onhuiselijkheid,
zij brengt en voert alle andere zonden met
zich mede. Geen grooter deugd dan echte
huiselijkheid.
0PENSTELL1NG DER POSTKANTOREN
OP ZONDAG.
In de vergadering van de Kamer van
Koophandel te Deventer was ingekomen de
mededeeling van den directeur van het post-
katoor, dat het in het voornemen ligt bin
nenkort het postkuntoor op Zon- en feest-
dagen slechts gedurende een uur voor het
pubiiek open te stellen.
Naar aanleiding hiervan merkten leden
der Kamer op, dat deze maatregel voor alle
kantoren in het land te wachten is.
47.000 JUST1TIABELEN ZOEK.
Uit de lijst van signalementen, voorko-
mende in het „Algemeen Politieblad", welke
op 1 Januari 1921 nog niet waren ing£trok-
ken of vervallen, blijkt, dat er ruim 47.000
personen staan gesignaleerd of zoek zijn,
die nog iets met de juistitie hebben te ver-
effenen. Het vorige jaar, zoo weet de „Po-
litiegids" mede te deelcn, bedroeg dit aantal
39.000, zoodat het sehijnt, dat er zich jaar-
lijks meer onttrekken aan de hand der Ju-
stitie.
DE TOESTAND.
Lloyd George enBriand hebben zich
dan Dinsdag gemeten in het steekspel dat
over het wel en wee van Opper-Silezie
zal beslissen.
Vo'jgens een Havas telegram werd naar
aanleiding daarvan op voorstel van Lloyd
George door den Oppersten Raad het vol-
gende besluit genomen:
„Gezien de moeilijkheden van het naast
elkaar bestaan, in het middengedeelte van
Opper-Silezie, dat bekend staat onder den
naam van industriestrook, van eenerzijds
stedelijke gemeenten, welke een sterke
meerderheid voor Duitschland hebben op-
geleverd; en anderzijds van bij de steden
gelegen 0$; landelijke gemeenten,, weljke
een meerderheid voor Polen hebben op-
geleverd
gezien eveneens de noodzakelijkheid om
voor zoover mogelijk deze toestand in
overeenstemming te brengen met de be-
ginselen neergelegd in het verdrag, wordt
de oommissie van deskundigen, die uitge-
breid wordt met de hooge commissarissen,
uitgenoodigd het 'vraagstuk opniemv te
onderzoeken en een rappOrt in te dienen,
waaruit zal blijken welke gemeenten. om
redenen van economische of topografischen
aard niet van de groote stedelijke gemeen
ten1 kunnen worden gescheiden, welke hier-
boven bedoeld zijn. Het rapport zal te>
vens aangeven welke sjaoorwegen nood-
zakelijk zijn voor het handelsleven en den
bloei van deze streek."
Tengevolge van dit besluit zijn de des
kundigen aan het werk getogen.
De atwijkende lezingen daarvan ma
ken het echter niet gemakkelijk met vol-
komen zekerheid te zeggen, 'wat er nu
eigenlijk is overeengekomen. Een ding
staat wel vast: Lloyd George heeft het be-
ginse! der ondeelbaarheid van de industrie
strook prijsgegeven en dus impl'icite toe-
gestemd in een verdeeling, waarvoor de
Opperste Raad een ontwerp aan de En-
tente-oommissarissen en -deskundigen heert
gevraagd.
Overigens verschilien de particuliere te-
legrammen echter nogal van het ofticieei
lijkende Havasbericht, dat bijv. geen ge-
wag maakt van een passage in het aan-
genomen voorstel, welke zoowel onze bij-
zondere correspondent als die van de Ti
mes vermelden, nl. dat de nijverheids-
centra, waar de Duitschers tweederde der
stemmen haalden, hun onmiddellijk wor
den toegekend, noch van de overeenkomst,
dat de algemeene uitslag der volksstem-
ming boven den uitslag in de gemeenten
zal gelden. Dit laatste rnotiveert het be
sluit dat de omliggende plaatsen worden
toegekend aan de centra waarvan zij eco-
nomisch afhankelijk zijn en voorkomt het
scheppen van allerlei enclaves.
De Fransche pers is begrijpelijkerwijze
verheugd over het gevonden compromis
en verdiept zich reeds in allerlei combina-
ties, die het industriegebied zoowat hal-
veeren. Verdere beteekenis dan voldoe-
ning over de beginsell-concessie van En-
geland hebben ze natuurhjk niet, want de
oritknooping van het geschil hangt geheel
van de uitwerking van het algemeen richt-
snoer at en het is volstrekt niet onmoge-
lijk dat straks, als het op 'ttrekken van
de grens aankomt, de poppen opmeuw
aan het dansen gaan. De felheid van het
debat tusschen de twee eerste ministers
(Lloyd George heeft aan 't adres van
Frankrijk zelfs de woorden machtsmisbruik
en rechtsverkrachting gebruikt) geeft alle
reden tot dit vermoeden.
De Fransche pers heeft tot dusver wfeliis-
waar een gematigden toon aangeslagenj
doch de Figaro erkent volmondig dat zij
zulks doet op een wenk van hoogerband en
niet uit eigen voorkeur. De Debats schijtt
in denzelfden geest en voegt erbij dat het
Fransche volk overtuigd is sedert meer dan
een jaar van de Engelfeche regeering ai
meer dan genoeg te hebben verduurd. Het
hoort uit Londen steeds mooie woorden,,
gevolgd door de meest verderfelijke maat-
regelen. Zoo zal het de te Londen uitge-
werkte slechte rege!(mg der schadevergoe-
dmg niet licht vergeten.
Bij de thans hangende kwesties zou
verklaart het bllad ten siotte Lloyd Ge
orge niet kunnen volstaan met Briand
diens toestemming at te twingen; het
Fransche volk za! die toestemming moeten
kunnen bekrachtigen."
De eigenlijke moeiiijkheid koint dus eerst
als de commissarissen en deskundigen hun
plan aan den Oppersten Raad voorleggen;
indien zij er althans ditmaal in slagen het
eens te worden.
N1EUWE RUSSISCHE POSfTZEGELb.
Een correspondent van de „Times" deelt
mede, dat de Russische Sovjetregeering na
twee jaar lang een kosteloos postverkeer te
hebben gehandhaafd, zich thans gedwon-
gen ziet, weer tot de postzegels terug te
keeren.
De hervatting van de handelsbeirekkin-
gen met het buitenland is de voornaamste
reden hiervan. Zoolang de binnenlandsche
postdienst kosteloos geschiedde, waren er
geen postzegels vereischt, doch nu het
postverkeer met het buitenland zich gaan-
deweg uitbreidt en men nog grootere uit-
breiding verwacht, zijn er weer zegels noo
dig.
Uit Moskou wordt bericht, dat er binnen
kort een serie Sovjet postzegels zal worden
uitgegeven. Het goedkoopste zegel zal
een roeeb! kosten. De zegels zullen de
beeltenissen dragen van Lenin, Trotski,
Karl Marx en andere leiders, terwijl de om-
lijstingen dezelfde zullen zijn, als van vroe-
gere tsaristische postzegels. Voor de
postzegels van 100 roebels heeft een bols-
jewistisch kunstenaar een artistieke en alle-
gorische teekening ontworpeq. »Zii stelt
een jongeling met uitgestrekte armen op
een wit paard voor, aan het hoofd van een
menigte zwoegende arbeiders.
VERNIETIGING VAN DUITSCH
OORLOGSMATERIEEL.
Aan een statistich overzicht van de ont-
wapening van het Duitsche leger tot en met
1 Juli is ontleend:
De Reichstreuhandgesellschaft heeft ter
vernietiging ontvangen: 5.337.000 geweren
en karabiinen, 95.705 machinegeweren,
26.231 mijnwerpers, 51.545 kanonnen, 27.036
affuiten, 30 millioen mijnen en artillerie-
projectielen, 14 millioen handgranaten,
54.000.000 lonten, 380 millioen projectielen
voor handwapenen, 13.269 vliegtuigen,
23.366 vliegtuigmotoren. Bovendien werden
622 vliegtuigen en 2644 vliegtuigmotoren
uitgeleverd.
Op grond van het ultimatum en van de
ontwapeningsmethode van Mei 1921 werden
tot 6 Aug. j.l. nog de volgende voorraden
wapenen, munitie en oorlogsmateriaal ver-
nietigd: 453 kanonnen, 395 loopen, 846 af
fuiten, 2.368.263 artillerie-projectielen en
mijnen, 1.695.953 lonten voor artillerie-mu-
nitie, 3.141.977 K. G. kruit, 1198 mijnen en
granaatwerpers, 9266 machinegeweren,
370.712 geweren en karabijnen, 19.312 re
volvers en pistolen, 227.566 blanke wapenen,
2.078.489 handgranaten, 2.091.241 lonten
voor granaten, 37.499.170 projectielen voor
handwapenen, 370.290 andere projectielen
349.530 dynamietpatronen, 14.826 wagens
waarvan 418 affuitwagens en 751 veldkeu-
kens, alsmede een groote hoeveelheid ander
oorlogsmateriaal.
DE KONINKLIJKE AUTO GESTRAND.
Toen Koningin Alexandra, de Koningin-
Moeder en Prinses Victoria Maandagavond
een avondritje door de Londensche city
maakten, sprong een band van hun auto,
met het gevolg, dat zij eenigen tijd in de
buurt van Horbornviaduct moesten blijven
staan. Er ontstond een oploopje en de me
nigte herkende Koningin Alexandra. Een
groepje volksmeisjes die op straat speel-
den, vermaakten de Koningin en de Prinses
met dansen. De Koningin ging in de auto
staan en klapte in de handen. Hierop zond
een moeder haar dochter naar de auto om
de Koningin een bloem aan te bieden. Toen
het meisje schuchter naderde, kwam er toe-
vallig een chauffeur achter de auto vandr.an,
waarop het kind de bloem in de auto wierp
en vlug terugsnelde. De Koningin dankte
haar met een kushandje. Ondanks de hulo
van verscheidene taxichauffeurs, duurde het
drie kwartier voordat de auto zijn weg kon
vervolgen.
TER NEUZEN, 12 AUGUSTUS 1921.
EXAMEN FRANSCHE TAAL.
Bij het Dinsdag gehouden examen voor de
Fransche taal 1. o. zijn o.m. geslaagd de
heeren J. M. Cense te Dordrecht, vroeger te
Ter Neuzen, en de heer P. Lauret te Oost-
burg, vroeger te Philippine.
EXAMEN ENGELSCHE TAAL M. O.
Bij het gehouden examen voor de akte
Engelsche taal M. O. is o. m. geslaagd me].
J. A. van Dis, te Zetten, van Zaamslag.
COMMISSARIS PATEER.
De heer E. J. Pateer, benoemd tot Com-
missaris van jaolitie te Amsterdam, trad 1
Juh 1895 bij de Amsterdamsche politie
als surnumerair in betrekking. In 1897
werd hij bevorderd tot inspecteur, in wel-
Jcen rang hij na korten tijd dienst te, heb
ben gedaan bij de controle, geplaatst werd
bij de recherche, van welke hij, na zijn
bevordering in 1916 tot hoofdinspecteur
thans de chet is. Hier gaf hij blijk van
veel vaardigheid en lust in de studie van
de nieuwere inzichten omtrent het wezen
van de misdaad en de misdadigers, zoo
als die zich in het buitenland ontwikkeld
hadden.
Met name de dactylorcop e d hestudee-
ring van vingerafdrukken en op andere
wijze verkregen sporen van bedrijvers an
misdaden) vond in hem een kundig be-
oefenaar. En als de Amsterdamsche re
cherche thans staat op een hoogte, die atf-
dere groote plaatsen haar benijd n, dan
is dat voor een zeer groot deei 'te dan-
ken aan de toewijding en werkkracht van
dezen bekwamen politieman, die ook om
zijn persoonlijke eigenschappen en zijn on-
krenkbaar karakter bij het Amsterdamsche
politiecorps in groot aanzien staat.
Met genoegen nemen wij dit bericht uit
het Nieuws van den Dag over, wijl de
heer Pateer een oud-provinciegenoot is.
Hij werd namelijk geboren te Hontenisse,
waar zijn vader een zeer vooruitsfrev end
landbouwer was.
REIMERSWAAL.
Er zullen, naar men verneemt, pogingen
in het werk gesteld worden door het be-
stuurvan het Provinciaal Genootschap voor
Kunsten en Wetenschappen te Middelburg
en dat van den Geschiedkundigen Kring
tg Bergen op Zoom om de laatste overbiijt-
selen van de verzonken stad Rcimerswaal
of Roemerswaal aan de Schelde voor verde-
ren ondergang te bewaren en zoo moge
lijk toegankeiijk te maken. (Hbl.)
SPUI.
Tot hoofd van de Chr. school alhier is be
noemd de heer A. P. van Esch, onderwiiz'
te Rotterdam, tegen 1 October a.s.
AXEL.
Maandag was het 25 jaar geleden, dat de
heer L. Bogaert zich alhier heeft gevestigd
als veearts. Uhschoon benoemd als provt
veearts met standplaats Ter Neuzen, kwam
het hem blijkbaar meer practisch voor in
het centrum te wonen en vestigde zich al
hier.
De heer Bogaert wenschte dezen dag
liefst zooveel mogelijk onopgemerkt voor
bij te laten gaan en voor wie den heer Bo
gaert kent, komt zulks niet vreemd voor.
De heer Bogaert is iemand, die zich weinig
in het openbaar [even doet gelden, doch
dit neemt niet weg, dat hij zich door, zijn
veeljarigen practijk en door hetgeen hij als
veearts heeft gepresteerd bij velen „ge-
zien" heeft gemaakt en in de grheele streek
bekend staat als een goed veearts. Wei
nig van zeggen, doch doortasten, is het ka
rakter dat hem typeert. We vernamen d»k
behalve door zijn intieme kennissen, dhr.
Boogaert ook namens het gemeentebestuur
door den burgemeester werd gecomplimen-
teerd, terwijl hij verscheidene schriftelijke
bewijzen van b elangstelling mocht ontvan
gen. Wij meenen namens de geheele
Iandbouwende bevolking dezer streek te
spreken, als we hem nog vele jaren prak-
tijk toewenschen, maar dan een minder
vermoeiende, want wie den heer Boogaert
hoort verhalen over zijne eerste jaren in
Axel, die weet dat het ook voor hem „wer-
ken" is geweest. (A. Crt.)
SINT JANSTEEN.
Het nieuwe kerkorgel, vervaardigd in de
electrische orgelfabriek van den heer Ber
nard Pels te Alkmaar, werd Zondag j.l. na
het Lof plechtig ingezegend door den Wel-
eerw. heer Timmermans, kapelaan alhier en
daarna deed de Eerwaarde Broeder Lam-
bertus uit Huijbergen de eerste tonen van
het kunstwerk statig langs de gewelven
onzer parochiekerk weerklinken.
Het orgel is geheel modern ingericht. De
sierlijke orgelkast, met eikenhouten front in
gotischen stijl, verbergt een veertiental re
gisters, met name Bourdon 16 v., Pristant
8 v., Roerfluit 8 v., Octaaf 4 v., Fluit 4 v.,
Speelfluit 2 v., Trompet 8 v., voor het on-
uerklavier Viola di Gamba 8 v., Aeoline 8 v.,
Vox Celeste 8 v., Holpijp 8 v. en Roerfluit
4 v., voor het bovenklavier, terwijl Subbas
16 v en Cello 8 v., in majestueuze klanken
het vrije pedaal doen spreken. Als neven-
registers noteeren wij: Manuaalkoppel II-I,
Super-octaafkoppel I, Sub-octaafkoppe! II-!.
Pedaalkoppel I, Pedaalkoppel II-I en Fre-
molo.
Benevens jaagt een prachtig werkende
crcsendokast in aanzwellende klanken de
melodien in verwisselende zwier langs de
statige gewelven. Ten siotte moeten wij,
wat de dispositie van het orgel betreft, nog
melding maken van de drukknoppen p
(piano), f (forto) en t (tutti) met oplos-
ser, door welke de organist in staat is, de
schoonste nuanceeringen te verkriigen bij
zijn spel.
De Eerw. Broeder Lambertus, bekwaam
oganist als hij is, deed elk register voor
zich zelf spreken, en, zooveel Aeoline en
Vox Celeste met hun hemelzoet geluid als de
trompet met haar schetterende, doch niet
schreeuwende toon, brachten de ook uit de
omliggende gemeenten toegestroomde me
nigte bepaald in verrukking. Ook het pe-
daalwerk subbas en cello, gaf aan het ge
heele samenspel een sublime uitdrukking.
Achtereenvolgens werden door den Eerw.
Broeder Lambertus o.m. ten gehoore ge-
bracht: Praeludium op het motief „Vem
Creator" van Ru'ygrok; Allegretto van Bon-
ten; accompagnement van het Panis Ange-
licus van Cesar Vranck; gezongen door den
heer Roelofs, directeur van het zangkoor,
waarin vooral de trompet, bij den nazang
schitterend tot haar recht kwam; verder
Impromptu van Lemmens, waarbij naast de
vingervlugheid van den organist, ook de
verschillende bovengenoemde registers en
vooral het pedaal bijzondere gelegenheid
boden, om den lof van den maker van het
orgel te verkonden. Hierna zongen de hee
ren A. S. Lockefeer als tenor. A. Poe'ofs,
2e tenor en Eug. Baert, als bas het „Jesu
dulcis" van H. Kuipers te Amsterdam, bij de
zeer artistieke begeleiding van den organist
v. n.
soKmsesaas leamss^tssMSSsmigsscaaa
COURANT
Burgemeester en Wethouders van TER NEUZEN,
maken bekend, dat zij, die aan den cursus voor het
vervolgonderwijs voor meisjes in de kom,aanvangemle
3 September a. s., wenschen deel te nemen
zich moeten aanmelden voor 22 Augustus U.S.,
bij het hoofd van school A.
Bij genoemd hoofd kunnen tevens nadere in-
lichtingen voor het vervolgonderwijs worden verkregen.
Na den aanvang van den cursus worden geene
leerlingen meer toegelaten.
Ter JSeuzen, dtn 9 Augustus 1921.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
J. HU1ZINGA, Burgemeester.
B. I. ZONNEVIJLLE, Secretaris.
