ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
Abonnementsprijs.
No. 7153.
Vrijdag 3 Juni 1921.
69e Jaargang.
STEIJD mss MISBAAD.
De Minister van Landbouw,
Nijverheid en Handel,
FBUILLETOI.
BUITENLAND.
BEBS rB ELi-A^P.
VoorTer Neuzen (kom)per3 maanden f 1,40.
Buiten Ter Neuzen en overig Nederland 1,80.
Voor Amerika en Ned.-Indi6(bij voor-
uitbetaling)f2,70.
Voor't overig buitenland (idem) f 3,35.
Door de hooge inningskosten worden
<mze abonne's in het Buitenland beleefd
verzocht het verschuldigdeabonnementsgeld
per postwissel of cheque te zenden v66p
1
DE U1TGEEFSTER.
AFSCH R1F
HEEFT GOEDGEVONDEN
DE REDEN DER BELGISCHE
TOENADERING.
De meestal goed ingelichte Brusselsche
correspondent van de Maasb., schrijft het
onmiskenbaar toenemende verlangen van
Belgie naar toenadering tot Nederland, niet
toe aan het verlangen om het te Parijs ont-
worpen kanalen-verdrag geteekend te krij-
gen. Tegen dit ontwerp immers bestaat
op de eerste piaats een zekere oppositie
in den lande (die, het moet gezegd, bij lan-
ge na niet meer zoo groot als vorigjaar).
ntaar voorts is men in officieele kringen
heelemaal niet gehaast om de door Neder
land gedane concessies (den bouw van het
kanaal door Nederiandsch Limburg en den
aanleg van den waterweg naar den Moer-
dijk) uit te voeren, omdat men heel goed
ziet, dat er van den bouw der kanalen
voorloopig toch wel niet zal komen. De
staat van 's lands finacien is daarvan de
schuld. De kosten zouden thans enorm
hoog zijn en Minister Theums eischt de
grootste zuinigheid.
Wat de Sc'nelde-Rijn-kanaal betreft, koirrt
er nog bij dat Duitschland, bij de huidige
politieke verbindingen, heusch niet warm
zal loopen om rnee te helpen aan den
bouw. Zekere Duitsche kanaalvoorstan-
ders uit het Rijnland schijnen bovendien
niet al te best aangeschreven te staan
in Berlijn.
Verder zou, zoo zegt men hier in welin-
lichte kringen, ook de Fransche Rijnpolitiek
de kanalenplannen dwarboomen. Frank-
rijk zou er op staan dat het kanaal zoo
Noordelijk mogelijk gebouwd wordt om
daardoor zijn eigen invloedsteer en afvoer-
gebied naar het Noorden te kunnen uitbrei-
den, jhetgeen natuurlijk geen Belgisch en
in het bijzonder wat invoer betreft, geen
Antwerpsch belang is.
Naar de meening van den correspondent
zijn het meer redenen van economischen
en financieelen aard, en motieven van Inter
nationale politiek, die bij die toenadering
tot Nederland een hoofdrol spelen.
Belgie heeft in de atgeloopen jaren on-
dervonden, welke economische en finan
cieele nadeelen voortvloeien uit minder
goede betrekkingen met zijn besten buur,
Eensklaps riep Toinette heftig uit:
„Hij loopt weer andere meisjes na, maar
laat hem ditinaal oppassen. Ik zal nu niet
meer om hem huilen, neen, neen, ik zal
mij wreken en liever zou ik hem het hoofd
laten afhakken, dan hem aan een ander
at te staan. Waar woont hij?"
„Bij Micaud, in de Gros-Caillon."
,yZijn adres?"
„Ik weet niet hoe de straat heet en welk
nummer het huis heeft."
„Dat doet er ook niet toe. Als Soufflard
weer wat uitgevoerd heeft, dan zal ik er
wel van hooren en komt hij niet terug,
dan geef ik hem bij de politie aan. Goe-
den dag."
En zij liep weg, in hevige gemoedsbe-
weging.
Fifi keek haar na.
„Drommels," mompelde hij, ,,reden te
meer om mijn maatregelen te nemen. Nu
naar Sidore."
Fifi Vollard trad een nauwe, donkere
donkere gang binnen en klom een stijie
trap op, tot hij de 5e verdieping had be-
reikt.
Dat was in de hanebalken.
Op het smalle portaai kwamen twee zol-
derkamertjes uit, die beide bewoond wer-
den en op de deur daarvan had men met
zwarte vert in ongelijke letters „geschil-
derd."
FRANCOISE PINCHARD,
Stoelenmatster.
niet alleen direct, maar ook indirect. Het
politiek gedoe van sommige Belgische per-
soonlijkheden heeft met slechts in Den
Haag, doch ook in Londen, Washington en
New-York het vertrouwen in Belgie ge-
schokt, en daaronder heeft de economisch
financieele politiek geleden.
Men behoeft zich niet te verwonderen
dat op het oogenblik, waarop Belgie meer
dan ooit zal moeten gaan vechten om zijn
positie op de markten te behouden en te
heroveren en dat het zich tot de internatio-
nale financieele markt zal hebben te .wen-
den, de regeering te Brussel tot de over-
tuiging komt, dat het op de eerste piaats
poodzakelijk is in goede betrekkingte leven
met zijn naasten buur.
Doch daar is meer.
Misschien zijn het wel redenen van inter-
nationa'.e politiek, die Belgie nopen toena
dering te zoeken tot Nederland. Het is
voldoende bekend, dat Belgie sedert den
wapenstilstand getracht heeft een interna-
tionale politiek te ontwerpen want Brus
sel heeft nimmer een buitenlandsche poli
tiek gekend welke steunem zou op
Frankrijk en Engeland.
Frankrijk was dadelijk bereid, doch En
geland nam zooals altijd een gereserveerde
houding aan. Sindsdien volgde Belgie een
zeer eenzijdige politiek en bond zich meer
en meer aan Frankrijk, aan het imperialis-
tische Frankrijk, dat alleen reeds door zijn
Rijn-politiek Belgie dreigt te omklemmen
en in zijn belangen te schaden.
Het schijnt dat men zich hier meer en
meer rekenschap geeft en| het zijn nu
niet meer alleen de VLamingen die zoo den-
ken dat Belgie's veiligheid en zelfstan-
digheid niet voldoende gewaarborgd zijn,
door het militair verdrag met Frankrijk. Zij
zoeken die steun en tegelijk het tegenge-
wicht van Engeland, een dekking in het
Noorden en zij meenen nu dit aileen te
kunnen bereiken door een verstandhouding
van Belgie en Nederland steunende op En
geland..
Er bestaat dus een sterkere drang tot
toenadering, en bij een dergelijke veran-
dering ten goede zal men wel tot resulta-
ten geraken indien beide partijen maar aan
het praten kunnen komen.
Daarin zit hem nu de moeilijkheid. De
heer Jaspar heeft zich gebonden door zijn
verklaringen in de kamer en Nederland kan
met geen voorstellen komen.
Het was niet Nederland, dat de Parijsche
onderhand^lingen afbrak. In Belgie is men
daarover nog niet voldoende ingelicht.
Zelfs een socialistisch depute-journalist als
Pierard schreef voor een paar weken nog
in een Zwitsersche revue, dat Nederland
de oorzaak was van de breuk.
Sindsdien zullen de Belgische socialisten
nu eindelijk wel beter weten.
Het is zoo goed als zeker, dat de kwestie
binnen enkele dagen als de begrooting vah
Buitenlandsche Zaken aan de orde komt,
in de kamer zal worden opgeworpen. Dat
zal dan een goede gelegenheid zijn om
misverstanden weg te ruimen en, laten wij
hopen, het contact te vergemakkelijken.
GEMEENTEL1JKE WANORDE.
Op hun verzoek zijn vier leden van
den raad der gemeente 's Gravenzande,
(van elke fractie een) door den Com-
missaris der Koningin in Zuid Holland
gehoord over den toestand waarin de-
ze gemeente verkeert
Het is te verwachten, dat de begroo
ting over 1021 welke nog steeds niet
is ingediend afgestemd zal wordenv
met gevolg, dat de regeering bij afzon-
derlijke wet het „bestuur van de huishou-
ding" moet regelen.
EEN HOLLANDSCH DORP VOOR
FRANKRIJK.
Op 12 Juni zal het Hollandsche dorp
Lens aan de Fransche regeering worden
overgedragen.
Deze deur stond aan en Fifi stiet haar
zonder complimenten open en trad binnen.
Het gezin van Francoise Pinchard, die
weduwe was, bestond uit drie personen:
zij zelf, haar zoon Sidore en haar dochter
Catherine.
Allen waren thuis en zaten op wrakke
stoelen om de tafel, waarop een koffiepot,
drie koppen en een flesch brandewijn ston-
den.
De stoelenmatster was 50 jaar oud, met
grove trekken, stuursche, staalgrijze oogen,
ongekamde haren en morsige, gescheurde
kleederen.
Sidore was van denzelfden leeftijd als
Fifi Vollard, klein, mager, jrokdalig en
zijn zwarte haren zoo dik met pomade
besmeerd, dat zij als een vettige massa
aan zijn hoofd plakten.
Catharine was 17 jaar oud, een mooi
meisje met zwarte, krullende lokken en
gitzwarte vurige oogen, die haar het uiter-
lijk van een Spaansche gaven en zij kleedde
zich ook zoo, als zij des avonds langs de
koffiehuizen liedjes liep te zingen, welke
zij zelf op de guitaar begeleide en waar-
mee zij dikwijls veel geld ophaalde.
Fifi werd zeer hartelijk ontvangen en
vrouw Pinchard riep hem toe:
„Wil je 'n kop koffie, Fifi?"
Koffie?" herhaalde de jongen, „neen
dank je, daar houd ik niet van, maar als
je me wat uit die flesch wil geven, dan
graag."
„Daar."
De stoelenmatster dronk haar kop uit en
vulde dien dadelijk met brandewijn om hem
daama Fifi over te reiken.
Deze liet een groote hoeveelheid bran
dewijn met veel genot naar binnen vloei-
en.
Ter gelegenheid hiervan zal dan een
„Hollandsche dag" worden georganiseerd.
De chef van de Hollandsche missie in
Lens, ingenieur H. Sangster, heeft nu aan
de vereeniging „Nederland in den vreem-
de" verzocht, op dezen feestdagi de films
over Nederland te Lens te vertoonen. Door
het bestuur van genoemde vereeniging,
dat gaarne dit verzoek inwjlligt, worden
thans maatregelen getroffen om de Fran
sche titels tijdig gereed te hebben, op-
dat de film op 12 Juni daar vertoond kan
worden.
PRETTIGE VERHOUDINGEN TE
WORMERVEER.
Naar aanleidu t< van de minder aange-
name verhoudim*.-n in het dagelijksch be
stuur der gemeehie Wormerveer, heeft het
Tweede Kamerlid J. E. W. Duys den mi
nister van Binnenlandsche Zaken te dier
dier zake een aantal vragen gesteld, o.a.
of het juist is, dat zonder noodzaak de
aanbouw van arbeiderswoningen sedert
maanden wordt gestaakt en of bij eenige
personen, die bij de arbeiders-woning-
bouwvereeniging „De Arbeid" te Wormer
veer en Zaandam betrokken zijn, eenige
maanden geleden huiszoeking werd ge-
daan, waarbij bij enkele personen o.a.
boeken en bescheiden zijn in beslag ge-
nomen, zonder dat hun de reden daar
van werd medegedeeld.
De heer Duys dringt op een ernstig on-
derzoek en, eventueel, schadevergoeding
aan.
ONTSLAG AAN PHILIPS' GLOEILAM-
PENFABR1EKEN.
Op de Philips Tloeilampenfabrieken zijn
circa 200 arbeiders ontslagen. Er zullen
waarschijnlijb nog meerdere ontslagen
worden, als de huidige slapte in de industrie
aanhoudt. De nachtploegen zijn reeds op-
geheven.
DE FOKKER- FABRIEK KOMT TE
Y EE RE.
Naar we vernemen zal het buiten ge-
bruik gestelde marine-vliegstation te Veere
ter beschikking gesteld wordeD van de N.
V. Nederlandsche Vliegtuigenfabriek „Fok-
ker". Met het oog op de vele nieuwere
constructie-plannec, welke deze fabriek
vooral op water vliegtuiggebied heeft, is dit
vliegterrein juist •aitermate geschikt, omdat
er een uitmnrde, hydro-haven is.
de fabriek, die te Y eere verrijsr, zal een
speciale afdeeling komen voor den bouw
van vliegtuigeD, in het bjjzonder bestemd
om nieuwe constructies uit te-werken,
WAT TE DOEX BIJ ONGEVALLEN
DOOR ELECTR1C1TETT?
De Directeur-Generaal van den Arbeid
verzoekt opneming van bet volgende
Opnieuw heeft de Arbeidsinspectie ge-
constateerd, dat een door een electrischen
stroom bewusteioos geworden arbeider is
overleden, terwpl het niet buiteugesloten
is te achten, dat bij onmiddellijke toepas-
sing van knnstmatige ademhaling en hart-
massage het leven behouden had kunnen
worden.
Een jeugdige hulpmonteur, werkzaam
boven in een paal van een bovengrondsche
hoogspanningsleidir g een zeer gevaarlijk
werk, dat voor jeugdige personen krachtens
de Arbeidswet verboden is, kwam in
aanraking met stroomvoerende deelen en
werd bewustloos weggedragen. Hp werd
neergelegd in het kantoor eener nabijzijnde
fabriek.
Was toen de knnstmatige ademhaling
al ot niet met hartinassage toegepast, zoo
als wordt aangegeven op de wandkaarten
voor eerste hnlp bjj ongevallen, die in de
fabrieken moeten zijn opgehangen en zooals
Sidore., die een pijp zat te stoppgnj
vroeg:- „Heb je wat aan( de hand, Fifi?"
„Een prachtige zaak," antwoordde de
jongen.
„Gemakkelijk
„Niet erg."
„Dus groot werk?"
„Ja er is met de knijt bij gewerkt."
„En wie hebben dat opgeknapt?"
„Galgenaas en mijn oom."
„0! die zijn wat mans."
„Ik wou je wat vragen, Sidore."
„Ga je gang."
„Zou je mij je jas willen leenen voor
een paar dagen?"
Sidore stak zijn pijp aan en zij:
,,'t Spijt me wel, Fifi, maar ik heb ze
morgen zelf noodig."
„Moet je uit?"
„Ik heb een atspraak met een Engelsch-
man, die Parijs bij nacht wil zien."
Zijn moeder lachte en voegde er bij:
„Dat zal hem aardig geld kosten."
„Ja," hernam Sidore, ,laat dat maar aan
mij over,"
„Dan kan 'tniet," hernam Fifi, zaken
zijn zaken,"
Hij dacht even na en zei toen tegen de
vrouw:
„Zeg eens, moeder Pinchard, mag ik een
paar dagen hier blijven, want het is noo
dig dat men mij vooreerst niet meer op
straat ziet."
„WeIzeker, beste jongen," antwoordde
Francoise Pinchard, „zoolang als je maar
wilt. En je weet, in gevafl van nood kan
je van hier altijd over het dak wegkomen."
XI.
Het eerste onderzoek.
Op de piaats der misdaad was Pierre Re-
op de cursussen voor eerste hulp bij be-
drijfsongevallen behoort te worden gedoceerd,
dan was kans op behoud niet uitgesloten
geweest.
De aanwezigen deden juist niet, wat in
de eerste piaats noodig was en toen na
verloop van een klein half uur een genees-
heer kwam, die terstond met kunstmatige
ademhaling en hartmassage begonnen, was
de kostbare tijd onbenut voorbjj gegaan en
bleef het pogen vruchteloos.
Moge deze treurige gebeurtenis alien
doordringen van het besef, dat feder slacht-
offer van een oDgeval door electriciteit kans
heeft op redding door onmiddelljjke kunst
matige ademhaling en hartmassage op hem
toe te passen.
Het is onafwjjsbare plicht, die bewer-
kingen toe te passen en vol te houden,
totdat het bewustzijn terugkeert, of een
geneesheer den dood heeft geconstateerd of
de behandeling overneemt.
DE TOESTAND.
Het is goed geweest, schrijft de N.
R. Crt., dat Lloyd George die aan heir,
toegeschreven uitlatingen herroepen heeft,
voigens welke, indien de twee partijen in
het geschil in de Engelsche steenkoolnij-
verheid het niet eens konden worden, hij
aan het partement een gedwongen scheids-
rechterlijke beslissing zou voorstellen. Men
kan zich licht voorstellen, hoe de heele
Engelsche vakbeweging anders op haar
achterste beenen was gaa/i staan tegen
zulk een dwangwet. Maar met ot zonder
bedreiging met een dwangwet schiet men
met de oplossing van het geschil nog
altijd geen zier op. In enkele bekkens,
waar de mijnwerkers ot hun vertegenwoor-
digers ten aanzien van de jongste regee-
ringsvoorstellen hun meening reeds heb
ben laten blijken, zijn zij verworpen ot
onaannemelijk verklaard. Beioe partijen
bewerken de openbare meening af en toe
met langademige verklaringen, maar het
publiek, dat boft, omdat de zon voor de
verwarming van de menschheid zorgt en
zijn eten op gas kookt, verliest gaande-
weg zijn belangstelling. Het neemt ook
het feit, dat het de wedrennen van Epsom
niet met den trein kan bereiken, gemoe-
dereerd op en gaat er te voet ot per wa-
gen heen. In deze pmstandigheden wordt
het een vvedstrijd, wie het langer uithoudt,
het publiek ot de mijnwerkers. Het finan
cieele uithoudingsvermogen der laatsten
verbaast, want men moet niet gering den-
ken over het onderhouden van 1.200.000
mijnwerkers en hun gezinnen. De Rus-
sische en Duitsche vakbewegingen heb
ben flinke bedragen toegezegd en de En
gelsche vakvereenigingen steunen naar ver-
mogen, maar hun eigen kassen waren heel
slecht gevuld, toen de stilsitond intrad,.
Ook henben de stakers bij de heerschende
werkioosheid weinig kans om tijdelijk met
iets anders den kost te verdienen.
Het ambt van Engelsche eerste-mims-
ter wordt met den dag inspannender en
Lloyd George is gedwongen zijn tijd te
verdeelen tusschen het opLossen van drie
groote hersenpijnigende puzzles: de mijn-
werkersstaking, Opper-Silezie en lerland.
De nieuwe Duitsche rijkskanselier Wirth
verinijdt het gelamenteer van zijn voor-
gangers en zijn toon kiinkt aangehaam
in het oor van dq tntente. Briand heeft
zijn vertrouwen in hem betuigd. Maar de
problemen, die de nakoming van! het ulti
matum aan Duitschland stelt, zijn er, zoo
als de Berlijnsche correspondent in zijn
telegram over With's rede in den Rijksdag
in het licht heeft gesteld, daarom niet min
der netelig op geworden.
nault achter gebleven, in gezelschap van
Miiioc, den dokter, den commissaris van
politie en zijn secretaris.
De eerste zorg van den geneesheer was,
aan Pierre Renault te zeggen, dat het noo
dig was de doode te ontkleeden, teneinde
de lijkschouwing te kunnen vcrrichten.
„Ja, ja, ik begrijp het," stamelde de on-
gelukkkige echtenoot. „Ik zai haar zelt
ontkleeden."
Hij begon haar kleederen los te maken,
maar telkens moest hij opnouden om zijn
tranen te drogen, die zijn oogen benevel-
den, wanneer hij zag, dat het bloed nog
tusschen de kleeren uit vloeide of langzaam
uit de halt geopende mond van zijn vrouw
druppelde.
Soms ook hield hij op om in dat gelaat
te staren, dat hem eeu paar uren geieden
nog vol leven en vroolijkheid had tegen-
geblonken en dat nu loodkleurig, strak
en verwrongen was, een aanblik, zoo schrij-
nend, dat zelfs de meest verharde er bij
siddert en die vaak voldoende is geweest
om een moordenaar tot bekentenis te
brengen.
De dokter moest hem helpen en na eeni
ge minuten kon men, aan den toestand van
het lijk zien, welk een vreeselijke worste-
ling het slachtoffer had doorstaan en de
woestheid, aan den dag gelegd door de
moordenaars, verwoed door een tegen-
stand, dien zij niet verwacht hadden bij
een vrouw, en die hen in het verdert had
kunnen storten,. wanneer hij hog langer
had geduurd.
Bij het zien van dit lichaam, met gapen-
de wonden overdekt, barstte Pierre Re
nault in tranen uit en wierp zich op het
lijk, terwijl hij uitriep:
„Mijn arme vrouw. Mijn arme vrouw."
Hij sprak o. m. over de 26 pet. die
Duitschland elk jaar van zijn uitvoer moet
betalen. Als die uitvoer in 1921 even groot
is als in 1920, stelt hij den cijns op vier
milliard gouden marken, wat zou betee-
kenen dat Duitschland den 15 Augustus,
wanneer het eerste kwartaal van de 26 pet.
heffing om is, voor een milliard moet zor-
gen, nadat het reeds op 15 Juli de eerste
kwartaal termijn van de gewone jaarlijk-
sche schatting, zijnde een vierde van 2 mil
liard gouden marken, dus een half milliard
mark in goud, zal betaald hebben. Van
de fabrikanten ot exporteurs kary men de
26 pet. niet atnemen, het algemeen zal ze
moeten opbrengen en daarbij denkt de
rijksminister aan levering in koopwaren en
opbrengst van bepaalde belastingen. De
vraag is, hoe de papieren mark zich houdt
onder chronische betalingen aan het bui
tenland. Het milliard dat 15 Augustus at-
gedragen moet worden, is op het oogen-
ruw geschat, dertien maal zooveei papieren
marken, maar elke daling van den wissel-
koers kan de hoeveelheid papieren marken
doen aanzwellen. De nieuwe rijks
kanselier die tegelijk beheerder van de
rijksfinancien is, wil in elk geval „met
daden trachtten te bewijzen, hoe groot on-
ze draagkracht is". Dat kiinkt beter dan
dat hij zegt, dat merit voor een misschien
onmogelijke taak sta'at, het kiinkt zelfs
heldhaftig, maar sluit niet uit dat de Duit
sche draagkracht ten slotte inzakt,
Voor de Beiersche burgerwachten zal de
Duitsche regeering nog een goed woordje
bij de Entente doen, maar dat zij voor het
overige bereid is, om hen te ontbinden,
blijkt uit de door haar ingediende lijst,
waarop die schutterijen naast de Oostprui-
sische grenswacht en de Orgesch van
Escherig onder de organisaties voorkomen,
die ten doode zijn opgeschreven.
DE TOESTAND IN OPPER-SILEZIE.
Voigens het Acht Uhr Abendblatt heeft
de opperbevelhebber der Britsche troepen
in Opper-Silezie, generaal Henneker, het
voornemen, onmiddellijk nadat de Brit
sche troepen aangekomen zijn, de zuive-
ringsactie te beginnen.
De Intergeallieerde Commissie doet in
middels al het mogelijke, om voor het
begin der miiitaire actie orde en rust te
scheppen. Maandagnacht zond ze een de
legate naar de commissie van twaalf der
Duitsche burgerwacht en verlangde, dat
deze bm;gerwachten onverwijid ontwapend
zouden vvorden, terwijl de eisch gesteid
werd, dat beide partijen zich achter een
bepaalde lijn terug zouden trekken. De
Duitsche commissie protesteerde er tegen,
dat men hen met de Polen op een lijn
wilde stellen en weigerde voorts een inu-
traie zone te scheppen, alvorens de Polen
de verzekering gegeven hadden, den ben-
deooriog te zullen staken..
(pok verscheen er gisteren, naar uit Gp-
pein gerneld wordt, 'n Fransch officier bij
generaal Hofer met het verzoek te zamen
met de Intergeallieerde Commissie, met
,'de Polen in onderhandeling te treden,,
over de staking der vijandehjkheden. Ho
fer weigerde echter om door het onuer-
handelen de Poolsche opstandelingen te
erkennen als een oorlogvoerende parti).
Na de gevechten, die eergisteren nao"^
Gross Stein piaats vonden, heerschi thans
algemeene rust. Met het industriegebied
is nog steeds geen teletonische verDir.-
ding te krijgen: zed's de lijn Oppelnulei-
witz, die aan de Intergeallieerde Commis
sie behoort, is gestoord. Ook de trein der
Geallieerden kon gisteren niet uit Oppeln
vertrekken, omdat de spoorweg bij Gross
Stein ernstig beschadigd was.
Kattowitz moet voigens de bladen weer
zonder water zitten, daar de Polen Maan-
dagavond den watertoevoer opnieuw at'ge-
sneden hebben.
De Manchester Guardian schrijft het
volgende over het verlangen der Fransche
Het was inderdaad een hartverscheurend
schouwspel, dit lijk, met bloed overa! be-
vlekt en vol wonden, waarvan sommige
zoo diep waren, dat men de spieren en het
gebeente tusschen het vaneengescheurde
vleesch zien kon.
Opnieuw snikte Pierre Renault, met het
gelaat in de handen verborgen en sta
melde j:
„Mijn God. Mijn God. Wat had mijn
arme vrouw hun dan toch gedaan?"
Hij kuste de doode, zonder er op te
letten, dat het bloed ook zijn gelaat be-
zoedelde.
Milloc zat in een hoek van de kamer,
roerioos, onbewogen door den atschu-
welijken toestand van het lijk en door cie
wanhoop van den echtgenoot, wiens tra
nen den dokter en den commissaris van
politie deden ontroeren.
Tegenover dit lijk dacht hij, de politie-
man van het echte ras, slechts aan de
moordenaars en alle bijzonderheden, die
de anderen zoo diep troften, waren voor
hem slechts onderwerpen van waarneming
en studie.
Over het lijk, zoowel als over de ook
met bloed bevlekte meubelen, dwaakie
vruchteloos zijn blik rond om eenig licht
te ontdekken, iets dat hem op het spoor
van de schuldigen zou kunnen brengen 5n
al zijn gedachten trokken daar op samen.
Wanneer er iets was, dat zijn hart deed
popelen, dan was het alleen de gedachte,
het spoor van de moordenaarsf te volgen,
hen dag en nacht na te jagen, tot op
het oogenblik, dat zij hem eindelijk in han
den zouden vallen.
De dokter onderwierp het lijk aan een
langdurig en nauwkeurig onderzoek.
(Wordt vervolgcL)
NEUZENSCHE COURANT.
Gezien artikel 1 der Nood-Boschwet
tot bewaring van het natuurschoon, met ingang van
28 Mei 1921, het vellen te verbieden van 14 lepen,
staande op den Oostberm van den provincialen weg
AXEL- TER NEUZEN, op de perceelen kad. bekend.
Gemeeote TER NEUZEN, Sectie M Nos. 387, 388,
389 en 390, aangeduid door bordjes met het opschrift
,,Kapverbod ingevolge art. 1 der Nood-Boschwet".
De Burgemeester van Ter Neuzen,
J. HUIZINGA.
