ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN. No 7141. Woensdag 4 Mei 1921. 69e Jaargang. Aankondiging. B I H N E nTX¥d7" STEIJB TKBEIT MISBAAD. T uTf e¥TaIT p7~ ■V- FEU ILLETON. Burgemeester en Wethouders der gemeente HOEK, brengen ter kennis van belang- hebbenden, dat te beginnen op 9 Mei 1921, van wege de Gemeente eene algemeene opneming zal worden gehouden van de wegen en voetpaden met de kunstwerken. Hoek, 25 April 1921. Burgemeester en Wethouders voornoemd, A. WOLFERT Burgemeester. J. M. DREGMANS, Secretaris. BEWAARSCHOOLONDERWIJS. Blijkens het Voorloopig Verslag der Tweede Kamer omtrent het wetsontwerp tot rogeling van het bewaarschool-onderwijs had men, afgezien van de vraag, of een wet- telijke regeling van het bewaarschoolonder- wijs al dan niet gewenscht is, tegen de wijze, waarop deze regeling in het onderhavige .wetsontwerp plaats heeft, vrij algemeen ernstig bezwaar. Verscheidene leden dron- gen in verband hiermede op intrekking aan. JACHTWET. Bliikens het voorloopig verslag der Tweede Kamerafdeelingen over het wets ontwerp houdende bepalingen betreffende de jacht, betreurde men vrij algemeen, dat dit wetsontwerp zoo laat is ingediend. ter wijl de oplossing van het jachtvraagstuk toch urgent is. Intusschen zoude men deze aanmerking wellicht aehterwege gelaten hebben, indien ten slotte nog een bevre- digend voorstel ware ingekornen, maar her uitgebreide ontwerp voldoet geenszins aan de eischen, welke thans op dit gebied wor den gesteld. Dit wetsontwerp laat te wei- nig recht wedervaren aan de landbouwbe- langen en de redelijke aanspraken van de grondgebruikers tegenover de wenschen van de jachtliefhebbers. Met kracht kvam men er tegen op, dat deze tegenovergestelde be- langen in de memorie van toeliehting eeni- germate op e£n lijn worden gesteld. De aanspraken van de jachtsport moeten in elk opzicht ondergeschikt worden gemaakt aan de belangen van een rationeele bodempro- ductic en van de grondgebruikers. Met het oordeel der Staatscommissie van 1904 over de groote economisehe beteekenis van de jacht, hetgeen eenigermate door de regee- ring wordt onderschreven, kon men dan'ook geenszins medegaan. De opvattingen die daaruit spreken, zijn zoozeer uit den tijd, dat een ernstige bestrijding overbodig is Sommige dezer leden konden het belang van het behoud van een wildstand geens zins inzien. Somige leden wilden in het geheel geen bepalingen tot regeling van het jachtrecht in de wet zien vastgelegd en wilden de be- voegdheid tot het dooden van wild, onbe- perkt zien toegekend aan den eigenaar van den grond, zooals thans ook in het Burger- lijk Wetboek is bepaald. Eindelijk waren er leden, die gaarne het geheele jachtbedrijf zouden zien verdwij- nen, omdat zij het demoraliseerend achtten in verband met de conflicten tusschen jacht- opzieners en stroopers terwijl in het bijzon- der de drijfjachten en het bijeenjagen van het wild, om het daarna in massa te kunnen dooden, in hun oogen immoreel is. Zij wa ren van oordeel, dat in ieder geval laatst- bedoelde wijze van beoefening van het jachtbedrijf afkeuring verdient en bij de wet moest worden verboden. Tegenover de leden, die het wetsontwerp EERSTE DEEL. DE MOORD IN DE RUE DU TEMPLE. I. De Temple-wijk. Het was tegen het einde van Mei 1838. De Temple-wijk, die men thans in Pa rijs niet terug zou vinden, bestond destijds uit een warnet van smalle straten en ste- gen, die alle uitkwamen op een breede straat „breed" althans voor het toen- malige Parijs, dat nog niet zijn groote boulevards en naar het model daarvan aangelegde straten en avenues had de rue du Temple genaamd. Evenmin had het Parijs uit de eerste helft der vorige eeuw nog zijn groote magazijnen, waar men van alles koopen kan en tot alle prijzen. De kleinhandel bloeide en de menschen met schrale beur- zen, die thans de voornaamste clentele uit- maken van de warenhuizen en bazaars, kochten liefst waren uit de tweede hand, hetzij gebruikt goed, hetzij restanten uit de winkels en grossierderijen. Van zulke soort zaken, uitdragerijen en tweede-hands-handel, bestond voomame- lijk de Temple-wijk. Langs de trottoirs van de rue du Tem ple maakten de kooplieden hun uitstaliin- gen in tenten en kramen en den geheelen dag bewoog zich daarlangs een menigte, uit alle hoeken van Parijs samengestroomd naar deze wijk, waar men alles kon koo pen wat men wilde en tegen prijzen, waarvoor men nergens anders terechtkon. Niet alleen zij die koopen, maar ook zij die verkoopen wilden, kwamen daarvoor naar de Temple-wijk, waar de kooplieden van alles gebruiken konden. Een der voornaamste handelaren van de buurt was Pierre Renault. Hij was 55 jaar oud, in de Temple ge- boren en opgegroeid. Zijn loopbaan was hjj er begonnen als knecht van een handelaar in beddegoed, met wiens dochter hij later was getrouwd, waarna hij de zaak van zijn schodnvader had overgenomen en voortgezet. De zaken gingen goed, want Renault en zijn vrouw werkten hard en leefden slechts voor hun handel, maar zij dach- ten er reeds aan, op hun beurt rust te gaan nemen van de 6 a 8000 francs rente, die hun spaarpot kon opbrengen en waar- mee zij in den omtrek van Panjs genoe- gelijk zouden kunnen leven. Om dit plan ten uitvoer te brengen, wachtten zij slechts op het huwelijk van hun eenige dochter, wat niet lang meer duren zou, want Eugenie was 20 jaar en een mooi meisje, dat onder de zoons der kooplieden van den Temple slechts te kiezen had en dan ook haar keus reeds had gedaan. Bovendien zou zij een trouwe hulp zijn in de zaken van haar echlgenoot, zooais zij het nu was, in die van haar vader. Pierre Renault zat, als naar gewoonte, met Eugenie in de kraam, waar dekens, matrassen, peluws, kussens in bonte ver- scheidenheid waren uitgestald. Onder het publiek, dat langs de kramen slenterde, merkte lyj een vrouw op, die al geruimen tijd zijn uitstalling had be- keken, f Zij leek omstreeks 40 jaar oud, was (kort en dik en droeg een versohotenl rok en een wijden omslagdoek met pal- men, terwijl het haar verborgen was on- bestreden hadden enkele leden minder be zwaar tegen de strekking daarvan. Eenige leden wezen er op, dat de wet- tigheid van de heerlijke jachtrechten twijfel- aclitig is en waren daarom van oordeel, dat de voorgestelde schadeloosstelling voor de zoogenaanide rechthebbende onbillijk is. DE TOESTAND. De motie van Knox, die de Amerikaan- sche Senaat Zaterdag heeft aangenomen, baant den weg voor een besluit van de Amerikaansche regeering, om render meer het einde van den oorlogstoestand met Duitschland at te kondigen. De vredes- regeling tusschen de Vereenigde Staten en Duitschland wordt daarna w,aarschijn- lijk neergelegd in een afzonderlijk trac- taat tusschen beiden, dat verschillen zal van dat van Versailles, in zoover er alles in ontbreken zal wat betrekking heeft op den Voikenbond, d.i. in de eerste plaats het Covenant en de mandaten, door dien bond te verleenen, enz. Amerika dat zijn deel heeft gehad in de overwinning, komt dan, volgens het beginsel van Huhes, op tegenover de geallieerden voor zijn aan- deel in de vredesregeling, welke van die overwinninng het gevolg is. Maar de vre- destoestand kan bij besluit van president Harding al binnen eenige dagen uitre- den en ook zijn invloed oefenen op het geen de geallieerden op het oogenblik te Londen tegenover Duitschland besluiten. Totdusver beraadslagen zij er zonder Amerika. Zaterdag en Zondag is de Opperste, Raad nog niet tot eensternmigheid ge- komen op twee voorname punten; not tijdstip voor de afkondiging van de sanc- ties tegen Duitschland en het bedrag dat Duitscnland zal hebben te betalen mec de modaiiteiten van betaling. De eerste beraadslagingen maakten, schrijft de N. R. Crt., een verwarden indraft Briand pleitte, zooals wij Zaterdag verwacht haa- den, voor onverwijlde toepassing van de 1 sancties, afgescheiden van de schadever- goeding, omdat Duitschland in elk ge val inzake de orftwapening in gebreke was gebleven. Later draaide hij echter blijkbaar bij en vond goed de sancties te verbinden aan de schadevergodding. Lloyd George heeft krachtig geijverd voor ten ultimatum, tot Duitschland te richten om het bedenktijd te laten en ook bezwa- ren geopperd tegen het getal van de oommissie van herstel (132 milliard gou-i den marken) dat nu in de plaats is ge steld van het bedrag van Parijs. Dat be drag is kleiner dan dat van Parijs (22b gou- den marken), maar dit laatste zou ver- deeld worden over 42 jaarteitnijnen, ter wijl het getal van de commissie een be drag zou moeten zijn op de basis van de tegenwoordige waarde hoewel er natuurlijk geen sprake kan zijn van een contante betaling, maar alleen van beta- ling met rentedragende obligaties of bons. Zooals men het bedrag van Parijs in 42 annuiteiten vergelijken moest met de 200 milliard gouden mark, die Duitschland in 6080 annuiteiten aanbood, moet men het aanbod van de Dujtsche regeering van 50 milliard gouden marken tot de tegenwoordige waarde vergelijken met de 132 milliard die de commissie eischt, af gescheiden van de som van 12 milliard gouden mark (20 milliard min 8 milliard die reeds betaald zijn), welke Duitschland verplicht was op 1 Mei te voldoen, maar welke het te Londen meende reeds vol- daan te hebben en toen bovendien niet afgescheiden wilde beschouwen, maar van de 50 milliard aftrekken. In het wezen van de zaak kreeg Duitsch land ook volgens het precede van Briand nog op zijn minst een week tijd om zich te bedenken. De mobilisatie voor de be- zetting van het Roergebied vereischt ha- melijk een week ot meer en bezint de Duitsche regeering zich binnen dien tijd, dan kan de maatregel opgeschort worden. Lloyd George wilde eerst het ultimatum stellen en daarna pas de sancties afkon- digen. De bedenktijd wordt dan de ter- mijn van het ultimatum plus de week van voorbereiding. Sedert Zondag beraadslaagt men te Londen over het bemiddelingsvoor- stel van den Belgischen minister Jaspar, nader gewijzigd door de Fransche dele gate. Dit stelt \;oor, de noodige mili tate maatregelen dadelijk te treffen erf hangende hun uitvoering Duitschland tot 8 Mei een termijn te laten voor de aan- neming van de voorwaarden van de ge allieerden. Volgens deze voorwaarden zou Duitschland drie shorten van bons over- handigen. lo. bons voor 12 milliard gou den marken, onmiddellijk te overhandigen en betaalbaar binnen negen tot twaa.lt. maanden; 2o. bons voor 5U milliard uit te geven op 1 November 1921 en te verdee- len door de commissie van herstel; 3o.. bons voor 80 milliard, later uit te geven ,op een tijdstip waarop de wereldmarkft geschikt zou zijn om ze op te nemen en Duitschland in staat om ze te betalen. Als onderpand voor die bons dienen de algemeene hypotlieek volgens artikel 248 van het tractaat (dj. ,^het geheele .be- At en de bronner* van inkomsten vah het Duitsche rijk en de Duitsche staten") en bijzondere panden zooals de douane- inkomsten. Verder komt er te Berlijn een commissie van tpezicht op de openbare schuld, naar het model van de commissie voor de Turksche schuld. Dat is in hoofdzaak het voorstel, over hetwelk de Opperste Raad Maandag een nadere beslissing moest nemen. Er wordt in de berichten uit Londen zoo hevig met gecallen gegoocheld, schrijft de N. R. Crt. nader dat het iemand gaat duizelen. Daarbij wordt nieuwe verwarring gesticht door de voor- stelling, dat het bedrag van Parijs klei ner was dan het bedrag van de commissie van herstel, hetwelk het eerste nu voor- goed heeft vervangen. Toch is 226 mil- hard gouden marken (het bedrag van. Parijs) niet minder, maar meer dan de 132 milliard gouderi marken die de com missie eischt. De 226 milliard vorinden echter het bedrag, dat Duitschland in den loop van 42 jaar te betalen zou hebben; de contante waarde ervan werd daaren- tegen op 100 milliard mark gesteld. Bij die 100 milliard kwamen nog 10 milliard mark, waarop de contante waarde (pre sent value) van de voorgestelde hefting van den Duitschen uitvoer van 12V2 pet. gesteld werd. In het geheel dus 110 mil liard. En daar ook 132 milliard een con tante waarde voorstelt, wordt het dui- delijk hoe het thans gevorderde bedrag hooger is dan dat van Parijs. Maar de diplomatieke medewerker van de Evening Standard verzekert nu dat de 132 williard verdeeld over een periode van 37 jaren met de rente mee neerkomen op erfn eindbedrag dat slechts weinig meer 13 dan de 2'26 milliard mark over 42 jaar, waartoe men te Parijs besloten had, zoo- dat het lood om oud ijzer zou zijn. Het Duitsche aanbod was, naar wij nogmaals in herinnering brengen, 200 milliiard als totaal bedrag (contante waarde 50 mil liard) over bO—80 jaar. Als men nu uit Washington verneemt, dat de Duitsche regeering nieuwe voorstellen heeft ge daan, welke die van de geallieerden na- deren, kan het verschii niet zoo groot meer zijn. Spoedig zullen echter de ge allieerden hun definitieve besluit nemen der een geruiten zakdoek, die zij om het hoofd geknoopt had. Het geoefend koopmansoog van Re nault meende in haar een aarzelende clien- te te herkennen en om haar aan te moedt- gen, zeide hij: ,yWei, moedcrtje, wat mag ik u ver koopen.-' Een zachte matras? Een war- ine deken? Een sprei? Een paar lakens.' Vooruit maar, kijken kost niets. Kom eens binnen, bij vader Renault kan iedereen terecht". De vrouw wierp hem uit haar kleine, zwarte, diepliggende oogen een stuurschen blik toe en met haar diepe stem bromde zij: „Doe geen moeite, man„ ik kom niet om te koopen." „Waarom dan?" „Om te verkoopen." De glimlach verdween eensklaps van het gelaat van Pierre Renault en veel minder vriendelijk zeide hij: Ik koop, niet." Nu vertrok de vrouw haar gelaat tot een grijns: „Oat zeggen jelui kooplui altijd", sprak zij, „om zoo weinig mogelijk te kunnen geven, maar hoe zou je kunnen verkoo pen afs je niet koopt?" „Nu, laat maar eens zien wat je hebt" ,,Hier." En zij spreidde voor den koopman een wollen deken uit, die zij tot dusverre on der haar omslagdoek verborgen had ge houden, „Nu, wat geeft gij ervoor?" De koopman haalde minachtend zijn schouders op. JNiet veeL" „Zeg eens wat." „Tien francs." „Loop rend, als ik geen 20 francs kan en daarna zal het laatste verschii, dat nog overblijft, wel door Duitschland overbrugd moeten worden. Lloyd George heeft op de conterentie zijn zin gekregen, daar de bedenktijd, die Duitschland voor de aanvaarding van de besluiten der geallieerden gelaten wordt, in het wezen van de zaak neerkomt op een ultimatum met een termijn van tien dagen. Binnen vier dagen zal de com missie van herstel hare vorderjng aan Duitschland beteekenen en dan krijgt dit nog zes dagen om ja ot neen te zeggen. Tegen 13 Met moet dus de beslissing gevallen zijn over de al ot niet bezetting van een gebied waar Duitschland 70 pci. van zijn steenkolen vandaan krijgt en de uitvoering van een soort van blokkade van de havens Hamburg, Bremen en Lu- beck, die den Duitschen handel verlam- i men zou. Het is daarom niet goed ir, 1 te zien, wat Duitschland anders zou over- blijven dan zich naar de eischen der ge allieerden, zoodra dezen het onderlmg voorgoed eens zijn geworden, te schikken. Zijn nieuwe voorstellen zijn zoo kort voor de sluiting van de conferentie van Lon den gedaan, dat er nauwelijks meer een verandering in de reeds in hoofdzaak be- paalde politiek van te verwachten is. VOOR 900,000 POND AAN ENGELSCH OORLOGSMATERIAAL GESTOLEN. Het rapport over de Britsche legeruitga- ven in 19141920 maakt melding van een zeer groot aantal verduisteringen, tot 'n be drag van bijna 900,000 pd. st. Deze verduis teringen zijn blijkbaar het werk van geor- ganiseerde benden, die blijkbaar uitgingen van het beginsel, dat niets te groot en niets te klein was om te stelen. Vrachtauto's wer- den gestolen, en revolverpatronen, auto's en sigaretten, paarden, laarzen, beschuiten, muilezels, geld, kleedingstukken, tenten, motoren en een menigte ander leger- materiaal. EEN TWEEDE .OPPERSTE RAAD". De „Libre Belgique" verneemt uit Lon den, dat 5 Duitsche socialisten als verte- genwoordigers der Berlijnsche vakvereeni- gingen te Londen zijn aangekomen, ten- einde met de Engelsche socialisten te be raadslagen over de instelling van een soort van oppersten raad, naast dien der gealli- eerde mogendheden. DIPLOMATIEKE INFORM A TIES OVER HET DUITSCHE AANBOD. L'it Londen wordt gemeld: In antwoord op diplomatieke informaties te Berlijn heb ben de Duitschers getracht enkele duistere zinnen in hun voorstellen op te helderen. De grondslagen van de cijfers, waarop hun aanbod berust, bleven echter uiterst vaag. Lord d'Abernon, de Britsche gezant te Berlijn, die een van de grootste deskundi- gen ter wereld is op het gebied van inter- nationale financien, wordt te Londen ver wacht en brengt misschien nadere Duitsche uiteenzettingen mee. Zijn groote kennis van de Duitsche toestanden zal gedurende de „weekend" ter beschikking staan van den Oppersten Raad. Engelsche bladen wijzen op de leemten in de Duitsche nota door het ontbreken van het getal voor de annuiteiten, het verzuim om het minium-cijfer van de intematio- nale leening te noemen en het niet hoemeh van een bepaalde rente in verband met het cijter van 50 millard. Zooals het aan bod nu is, heeft het volstrekt geen kans om goedgekeurd te worden door een van de geallieerden, ondanks de een van de geallieerden, ondanks de een ot twee gun- stige afwijkingen van vroegere voorstellen. De „Daily Telegraph" noemt de 60 tot 80 annuiteiten, waarvan Berlijn gewag maakte, of een naiviteit of een onbe- krijgen voor zoo'n mooien deken, spik- splinternieuw...." ,,Twintig francs!" riep Renault uit, (er- wijl hij de handen van verbazing in elkaar sli°eg, „Neen, vrouwtje, dan kunnen wij geen zaken doen." En hij keerde zich om, alsof hij de kwestie voor afgedaan hield, ofschoon de deken inderdaad heel mooi en den prijs, dien de vrouw vroeg, ruirnschoots waard was. Zij rolde haar deken weer op; maar zeer iangzaam.; toen, alsot zij zich bed;acht. had, greep zij den koopman bij den arm. „Wil je me 15 francs geven?" „Twaalf francs 50, dat is mijn laatste woord en dan is t nog om je 'n plezier te doen." „Weet je wat? Geet 15 francs, dan zal ik voor die 15 francs iets anders bij ie koopen." „Nu, dat is goed, zoek maar iets uit." „Ik heb al een half uur lang je heele kraam bekeken, maar er is niets wat mii lijkt." „Of Ik heb nog veel meer." ,^Laat zien dan/' „Niet hier, maar thuis heb ik een ma- gazijn vol goed." „Is dat ver van hier?" „Welneen, hier in de straat, op no. 91." „Laten wij er dan heen gaan." „Op het oogenblik kan dat niet, want ik laat de kraam nooit alleen." „Maar je dochter is er toch in." ,,Wij zijn altijd met z'n tweeen hier: een voor den verkoop en een om toe te zien, dat er niets gestolen wordt, want er loopt veel slecht volk rond." „Dus", zeide de vrouw, die hierin veel belang scheen te stellen, „gij en uw doch ter laten de kraam nooit alleen?" schaamdheid. Men verdedigd de Dmscire Ministers door te zeggen, dat zij hun hoofd kwijt zijn en dat zij de openbare meening niet diirven trotseeren, ofschoon zij op- recht verlangen toepassing van nieuwe sancties te verhinderen door een overeen- komst met de geallieerden. Als dat geen spitsvondige uitlegging is voor hun hou- ding, bezitten zij een eenvoudig middel om het nadeel te verhelpen. Dat is, dat zij voor dat de opperste Raad bijeenkomt, rechtstreeks naar Londen een nieuw, op- recht en behoorlijk aanbod sturen, het welk het aanbod van Washington duide- lijk maakt en aanvult. In die richting ligt de redding en in die richting alleen. VCAPENTRANSPORTEN VOOR DE DUITSCH-NATION ALEN. De Vorwarts bericht van zeer be- trouwbare zijde, dat in het distrikt West- Prisnitz bij verschillende leiders van de Duitsch-nationale volkspartij een groot aantal wapens voorhianden is. Op 27 April werd een van Perleberg naar het dorp Legde naar een leider der Duitsch- nationalen gezonden wapentransport ih be- slag genomen door den distriktslandraad, die hierop den leider der Dujtsch-natjo- nalen heeft laten arresteeren. Het is niet uitgesloten, dat deze wapens verzametd zijn, teneinde aangewend te worden bij een eventueele staking der landarbeiders- bonden. De Freiheit meldt, dat de Landraad voorts een dokument heeft in beslag ge nomen, waaruit biijkt, dat in de geheele provincie Brandenburg een uitgebreidqor- ganisatie bestaat. DE ONLUSTEN IN ENGELSCH-INDIE_ Politie-agenten levend verbrand. De berichten betreffende de onlusten te Malegoan in het district Bombay, zijn, naar de Times uit Bombay verneemt, nog steeds weinig talrijk, hetgeen een gevolg is van het doorsnijden der telegraafdra- den. Het biijkt, dat een inspecteur van politie gedood is; hij verbrandde levend in een tempel, waarin hij met eenige an- dere politie-beambten was geviucht. Drie der agenten kwamen op dezelfde wijze om, en twee regeeringsambtenaren wer- den gewond. Volgens een officieus rapport waren de onlusten het gevolg van het feit, dat aan Mohammedanen verboden werd, op pdli- tieke bijeenkomsten stokken bij zich te hebben. Tien overtreders van dit vefbod weigerden boete te betalen en werden naar de gevangenis gebracht. Bij een poging om hen te bevrijden werd de politie aan- gevallen, waarbij de menigte groote wreed- heid aan den dag legde. HET MADELON-FEEST. Na de Jeanne d'Arc-huldiging en de Napoleon-herdenking, zal het „Madelon"- feest worden gevierd. De „Madelon" is het ,Tipperarv\" v an de poilus. Het lied kwam tijdens den oor- log in zwang, toen een jong soldaat van heft 12e regiment artillerie, te Fontenay- sous-Bois in depot, zelt een cafe-chantant- zanger, het „er in" bracht. Al sjroedig werd de populaire „Madelon" het solda- tenlied aan het front. En de poilus, die den Rijn-oever gingen bezetten, zongen het eveneens. De bevolking van Fonte- nay-sous-Bods heeft thans besloten een groot „Madelon"-teest op touw te zetten, dat 29 Mei zal worden gevierd. Er zal een optocht worden georganiseerd, waar in een triomfkar met „koningin Made!' n", voorgesteld door Louise Beraud, pleeh- tig daartoe door haar stadgenooten cer- kozen. die maar onatgebroken uit Europa 11'aar de Ver. Staten golft, berokkent groote „En is er dan niemand bij u thuis?" Anders is mijn vrouw er altijd om klan- ten te bedienen, die in het magazijn vvillen koopen, maar vandaag is zij er bij uitzon- dering niet." ,,'Hebt gij dan geen bediende ot een dienstbode, die mij het magazijn kan laten zien?" „Neen, rnjjB vrouw is altijd alleen a s ik met mijn dochter hier ben." „Zoo." Zij keek naar de lucht. ,^k wil liever niet wachten, want de lucnt betrekt, wij krijgen slecht weer. Ik zal morgen wel bij u aan huis komen." „Goed zoo, kom morgen maar terug, dan is mijn vrouw in het magazijn en ik zal haar vanavond waarschuwen dat je komt." Terwijl hij dit zeide keek Pierre Renault met begeerigen blik naar de mooie wollen deken, die de vrouw weer oprolde en met haar omslagdoek bedekte. Zij verwijderde zich met sneiie schreden. Haar verwachting omtrent het weer had haar niet bedrogen, want na een paar mi- nuten stak een hevigen wind op, de lucht werd zwart en weldra vielen de eerste droppels, die snel aangroeiden tot een plasregen. De vrouw sloeg een steeg in, niet ver van de kramen van Pierre Renault, die uit liep in de rue Vendome. Daar gekomen liep zij tot een volg nd1 dwarsstraat en keerde door deze naar dr rue du Temple terug, welke straat zij afliep tot no. 91. Zij keek rechts en links of niemand op haar lette, maar de regen, die met stroo- men viel, had alle wandelaars verdreven en buiten haar was er geen mensch in de straat. (Wordt vervolgdt. ENSCHE CO U RANT. „lNooit.f' DE GOUDSTROOM,

Krantenbank Zeeland

Ter Neuzensche Courant / Neuzensche Courant / (Algemeen) nieuws en advertentieblad voor Zeeuwsch-Vlaanderen | 1921 | | pagina 1