ALGEMEEN NIEUWS- EN ADVERTENTIEBLAD VOOR ZEEUWSCH-VLAANDEREN.
No 7141.
Woensdag 4 Mei 1921.
69e Jaargang.
Aankondiging.
B I H N E nTX¥d7"
STEIJB TKBEIT MISBAAD.
T uTf e¥TaIT p7~
■V-
FEU ILLETON.
Burgemeester en Wethouders der gemeente
HOEK, brengen ter kennis van belang-
hebbenden, dat te beginnen op 9 Mei 1921,
van wege de Gemeente eene algemeene
opneming zal worden gehouden van de
wegen en voetpaden met de
kunstwerken.
Hoek, 25 April 1921.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
A. WOLFERT Burgemeester.
J. M. DREGMANS, Secretaris.
BEWAARSCHOOLONDERWIJS.
Blijkens het Voorloopig Verslag der
Tweede Kamer omtrent het wetsontwerp tot
rogeling van het bewaarschool-onderwijs
had men, afgezien van de vraag, of een wet-
telijke regeling van het bewaarschoolonder-
wijs al dan niet gewenscht is, tegen de wijze,
waarop deze regeling in het onderhavige
.wetsontwerp plaats heeft, vrij algemeen
ernstig bezwaar. Verscheidene leden dron-
gen in verband hiermede op intrekking aan.
JACHTWET.
Bliikens het voorloopig verslag der
Tweede Kamerafdeelingen over het wets
ontwerp houdende bepalingen betreffende
de jacht, betreurde men vrij algemeen, dat
dit wetsontwerp zoo laat is ingediend. ter
wijl de oplossing van het jachtvraagstuk
toch urgent is. Intusschen zoude men deze
aanmerking wellicht aehterwege gelaten
hebben, indien ten slotte nog een bevre-
digend voorstel ware ingekornen, maar her
uitgebreide ontwerp voldoet geenszins aan
de eischen, welke thans op dit gebied wor
den gesteld. Dit wetsontwerp laat te wei-
nig recht wedervaren aan de landbouwbe-
langen en de redelijke aanspraken van de
grondgebruikers tegenover de wenschen van
de jachtliefhebbers. Met kracht kvam men
er tegen op, dat deze tegenovergestelde be-
langen in de memorie van toeliehting eeni-
germate op e£n lijn worden gesteld. De
aanspraken van de jachtsport moeten in elk
opzicht ondergeschikt worden gemaakt aan
de belangen van een rationeele bodempro-
ductic en van de grondgebruikers. Met het
oordeel der Staatscommissie van 1904 over
de groote economisehe beteekenis van de
jacht, hetgeen eenigermate door de regee-
ring wordt onderschreven, kon men dan'ook
geenszins medegaan. De opvattingen die
daaruit spreken, zijn zoozeer uit den tijd,
dat een ernstige bestrijding overbodig is
Sommige dezer leden konden het belang
van het behoud van een wildstand geens
zins inzien.
Somige leden wilden in het geheel geen
bepalingen tot regeling van het jachtrecht
in de wet zien vastgelegd en wilden de be-
voegdheid tot het dooden van wild, onbe-
perkt zien toegekend aan den eigenaar van
den grond, zooals thans ook in het Burger-
lijk Wetboek is bepaald.
Eindelijk waren er leden, die gaarne het
geheele jachtbedrijf zouden zien verdwij-
nen, omdat zij het demoraliseerend achtten
in verband met de conflicten tusschen jacht-
opzieners en stroopers terwijl in het bijzon-
der de drijfjachten en het bijeenjagen van
het wild, om het daarna in massa te kunnen
dooden, in hun oogen immoreel is. Zij wa
ren van oordeel, dat in ieder geval laatst-
bedoelde wijze van beoefening van het
jachtbedrijf afkeuring verdient en bij de wet
moest worden verboden.
Tegenover de leden, die het wetsontwerp
EERSTE DEEL.
DE MOORD IN DE RUE DU TEMPLE.
I.
De Temple-wijk.
Het was tegen het einde van Mei 1838.
De Temple-wijk, die men thans in Pa
rijs niet terug zou vinden, bestond destijds
uit een warnet van smalle straten en ste-
gen, die alle uitkwamen op een breede
straat „breed" althans voor het toen-
malige Parijs, dat nog niet zijn groote
boulevards en naar het model daarvan
aangelegde straten en avenues had de
rue du Temple genaamd.
Evenmin had het Parijs uit de eerste
helft der vorige eeuw nog zijn groote
magazijnen, waar men van alles koopen
kan en tot alle prijzen. De kleinhandel
bloeide en de menschen met schrale beur-
zen, die thans de voornaamste clentele uit-
maken van de warenhuizen en bazaars,
kochten liefst waren uit de tweede hand,
hetzij gebruikt goed, hetzij restanten uit
de winkels en grossierderijen.
Van zulke soort zaken, uitdragerijen en
tweede-hands-handel, bestond voomame-
lijk de Temple-wijk.
Langs de trottoirs van de rue du Tem
ple maakten de kooplieden hun uitstaliin-
gen in tenten en kramen en den geheelen
dag bewoog zich daarlangs een menigte,
uit alle hoeken van Parijs samengestroomd
naar deze wijk, waar men alles kon koo
pen wat men wilde en tegen prijzen,
waarvoor men nergens anders terechtkon.
Niet alleen zij die koopen, maar ook zij
die verkoopen wilden, kwamen daarvoor
naar de Temple-wijk, waar de kooplieden
van alles gebruiken konden.
Een der voornaamste handelaren van
de buurt was Pierre Renault.
Hij was 55 jaar oud, in de Temple ge-
boren en opgegroeid.
Zijn loopbaan was hjj er begonnen als
knecht van een handelaar in beddegoed,
met wiens dochter hij later was getrouwd,
waarna hij de zaak van zijn schodnvader
had overgenomen en voortgezet.
De zaken gingen goed, want Renault
en zijn vrouw werkten hard en leefden
slechts voor hun handel, maar zij dach-
ten er reeds aan, op hun beurt rust te
gaan nemen van de 6 a 8000 francs rente,
die hun spaarpot kon opbrengen en waar-
mee zij in den omtrek van Panjs genoe-
gelijk zouden kunnen leven.
Om dit plan ten uitvoer te brengen,
wachtten zij slechts op het huwelijk van
hun eenige dochter, wat niet lang meer
duren zou, want Eugenie was 20 jaar
en een mooi meisje, dat onder de zoons
der kooplieden van den Temple slechts
te kiezen had en dan ook haar keus reeds
had gedaan.
Bovendien zou zij een trouwe hulp zijn
in de zaken van haar echlgenoot, zooais
zij het nu was, in die van haar vader.
Pierre Renault zat, als naar gewoonte,
met Eugenie in de kraam, waar dekens,
matrassen, peluws, kussens in bonte ver-
scheidenheid waren uitgestald.
Onder het publiek, dat langs de kramen
slenterde, merkte lyj een vrouw op, die
al geruimen tijd zijn uitstalling had be-
keken, f
Zij leek omstreeks 40 jaar oud, was
(kort en dik en droeg een versohotenl
rok en een wijden omslagdoek met pal-
men, terwijl het haar verborgen was on-
bestreden hadden enkele leden minder be
zwaar tegen de strekking daarvan.
Eenige leden wezen er op, dat de wet-
tigheid van de heerlijke jachtrechten twijfel-
aclitig is en waren daarom van oordeel, dat
de voorgestelde schadeloosstelling voor de
zoogenaanide rechthebbende onbillijk is.
DE TOESTAND.
De motie van Knox, die de Amerikaan-
sche Senaat Zaterdag heeft aangenomen,
baant den weg voor een besluit van de
Amerikaansche regeering, om render meer
het einde van den oorlogstoestand met
Duitschland at te kondigen. De vredes-
regeling tusschen de Vereenigde Staten
en Duitschland wordt daarna w,aarschijn-
lijk neergelegd in een afzonderlijk trac-
taat tusschen beiden, dat verschillen zal
van dat van Versailles, in zoover er alles
in ontbreken zal wat betrekking heeft op
den Voikenbond, d.i. in de eerste plaats
het Covenant en de mandaten, door dien
bond te verleenen, enz. Amerika dat zijn
deel heeft gehad in de overwinning, komt
dan, volgens het beginsel van Huhes, op
tegenover de geallieerden voor zijn aan-
deel in de vredesregeling, welke van die
overwinninng het gevolg is. Maar de vre-
destoestand kan bij besluit van president
Harding al binnen eenige dagen uitre-
den en ook zijn invloed oefenen op het
geen de geallieerden op het oogenblik te
Londen tegenover Duitschland besluiten.
Totdusver beraadslagen zij er zonder
Amerika.
Zaterdag en Zondag is de Opperste,
Raad nog niet tot eensternmigheid ge-
komen op twee voorname punten; not
tijdstip voor de afkondiging van de sanc-
ties tegen Duitschland en het bedrag dat
Duitscnland zal hebben te betalen mec
de modaiiteiten van betaling. De eerste
beraadslagingen maakten, schrijft de N.
R. Crt., een verwarden indraft Briand
pleitte, zooals wij Zaterdag verwacht haa-
den, voor onverwijlde toepassing van de 1
sancties, afgescheiden van de schadever-
goeding, omdat Duitschland in elk ge
val inzake de orftwapening in gebreke
was gebleven. Later draaide hij echter
blijkbaar bij en vond goed de sancties
te verbinden aan de schadevergodding.
Lloyd George heeft krachtig geijverd voor
ten ultimatum, tot Duitschland te richten
om het bedenktijd te laten en ook bezwa-
ren geopperd tegen het getal van de
oommissie van herstel (132 milliard gou-i
den marken) dat nu in de plaats is ge
steld van het bedrag van Parijs. Dat be
drag is kleiner dan dat van Parijs (22b gou-
den marken), maar dit laatste zou ver-
deeld worden over 42 jaarteitnijnen, ter
wijl het getal van de commissie een be
drag zou moeten zijn op de basis van
de tegenwoordige waarde hoewel er
natuurlijk geen sprake kan zijn van een
contante betaling, maar alleen van beta-
ling met rentedragende obligaties of bons.
Zooals men het bedrag van Parijs in 42
annuiteiten vergelijken moest met de 200
milliard gouden mark, die Duitschland in
6080 annuiteiten aanbood, moet men
het aanbod van de Dujtsche regeering
van 50 milliard gouden marken tot de
tegenwoordige waarde vergelijken met de
132 milliard die de commissie eischt, af
gescheiden van de som van 12 milliard
gouden mark (20 milliard min 8 milliard
die reeds betaald zijn), welke Duitschland
verplicht was op 1 Mei te voldoen, maar
welke het te Londen meende reeds vol-
daan te hebben en toen bovendien niet
afgescheiden wilde beschouwen, maar van
de 50 milliard aftrekken.
In het wezen van de zaak kreeg Duitsch
land ook volgens het precede van Briand
nog op zijn minst een week tijd om zich
te bedenken. De mobilisatie voor de be-
zetting van het Roergebied vereischt ha-
melijk een week ot meer en bezint de
Duitsche regeering zich binnen dien tijd,
dan kan de maatregel opgeschort worden.
Lloyd George wilde eerst het ultimatum
stellen en daarna pas de sancties afkon-
digen. De bedenktijd wordt dan de ter-
mijn van het ultimatum plus de week van
voorbereiding. Sedert Zondag beraadslaagt
men te Londen over het bemiddelingsvoor-
stel van den Belgischen minister Jaspar,
nader gewijzigd door de Fransche dele
gate. Dit stelt \;oor, de noodige mili
tate maatregelen dadelijk te treffen erf
hangende hun uitvoering Duitschland tot
8 Mei een termijn te laten voor de aan-
neming van de voorwaarden van de ge
allieerden. Volgens deze voorwaarden zou
Duitschland drie shorten van bons over-
handigen. lo. bons voor 12 milliard gou
den marken, onmiddellijk te overhandigen
en betaalbaar binnen negen tot twaa.lt.
maanden; 2o. bons voor 5U milliard uit te
geven op 1 November 1921 en te verdee-
len door de commissie van herstel; 3o..
bons voor 80 milliard, later uit te geven
,op een tijdstip waarop de wereldmarkft
geschikt zou zijn om ze op te nemen
en Duitschland in staat om ze te betalen.
Als onderpand voor die bons dienen de
algemeene hypotlieek volgens artikel 248
van het tractaat (dj. ,^het geheele .be-
At en de bronner* van inkomsten vah
het Duitsche rijk en de Duitsche staten")
en bijzondere panden zooals de douane-
inkomsten. Verder komt er te Berlijn een
commissie van tpezicht op de openbare
schuld, naar het model van de commissie
voor de Turksche schuld.
Dat is in hoofdzaak het voorstel, over
hetwelk de Opperste Raad Maandag een
nadere beslissing moest nemen.
Er wordt in de berichten uit Londen
zoo hevig met gecallen gegoocheld,
schrijft de N. R. Crt. nader dat het
iemand gaat duizelen. Daarbij wordt
nieuwe verwarring gesticht door de voor-
stelling, dat het bedrag van Parijs klei
ner was dan het bedrag van de commissie
van herstel, hetwelk het eerste nu voor-
goed heeft vervangen. Toch is 226 mil-
hard gouden marken (het bedrag van.
Parijs) niet minder, maar meer dan de
132 milliard gouderi marken die de com
missie eischt. De 226 milliard vorinden
echter het bedrag, dat Duitschland in den
loop van 42 jaar te betalen zou hebben;
de contante waarde ervan werd daaren-
tegen op 100 milliard mark gesteld. Bij
die 100 milliard kwamen nog 10 milliard
mark, waarop de contante waarde (pre
sent value) van de voorgestelde hefting
van den Duitschen uitvoer van 12V2 pet.
gesteld werd. In het geheel dus 110 mil
liard. En daar ook 132 milliard een con
tante waarde voorstelt, wordt het dui-
delijk hoe het thans gevorderde bedrag
hooger is dan dat van Parijs. Maar de
diplomatieke medewerker van de Evening
Standard verzekert nu dat de 132 williard
verdeeld over een periode van 37 jaren
met de rente mee neerkomen op erfn
eindbedrag dat slechts weinig meer 13
dan de 2'26 milliard mark over 42 jaar,
waartoe men te Parijs besloten had, zoo-
dat het lood om oud ijzer zou zijn. Het
Duitsche aanbod was, naar wij nogmaals
in herinnering brengen, 200 milliiard als
totaal bedrag (contante waarde 50 mil
liard) over bO—80 jaar. Als men nu uit
Washington verneemt, dat de Duitsche
regeering nieuwe voorstellen heeft ge
daan, welke die van de geallieerden na-
deren, kan het verschii niet zoo groot
meer zijn. Spoedig zullen echter de ge
allieerden hun definitieve besluit nemen
der een geruiten zakdoek, die zij om het
hoofd geknoopt had.
Het geoefend koopmansoog van Re
nault meende in haar een aarzelende clien-
te te herkennen en om haar aan te moedt-
gen, zeide hij:
,yWei, moedcrtje, wat mag ik u ver
koopen.-' Een zachte matras? Een war-
ine deken? Een sprei? Een paar lakens.'
Vooruit maar, kijken kost niets. Kom eens
binnen, bij vader Renault kan iedereen
terecht".
De vrouw wierp hem uit haar kleine,
zwarte, diepliggende oogen een stuurschen
blik toe en met haar diepe stem bromde
zij:
„Doe geen moeite, man„ ik kom niet
om te koopen."
„Waarom dan?"
„Om te verkoopen."
De glimlach verdween eensklaps van
het gelaat van Pierre Renault en veel
minder vriendelijk zeide hij:
Ik koop, niet."
Nu vertrok de vrouw haar gelaat tot
een grijns:
„Oat zeggen jelui kooplui altijd", sprak
zij, „om zoo weinig mogelijk te kunnen
geven, maar hoe zou je kunnen verkoo
pen afs je niet koopt?"
„Nu, laat maar eens zien wat je hebt"
,,Hier."
En zij spreidde voor den koopman een
wollen deken uit, die zij tot dusverre on
der haar omslagdoek verborgen had ge
houden,
„Nu, wat geeft gij ervoor?"
De koopman haalde minachtend zijn
schouders op.
JNiet veeL"
„Zeg eens wat."
„Tien francs."
„Loop rend, als ik geen 20 francs kan
en daarna zal het laatste verschii, dat nog
overblijft, wel door Duitschland overbrugd
moeten worden.
Lloyd George heeft op de conterentie
zijn zin gekregen, daar de bedenktijd, die
Duitschland voor de aanvaarding van de
besluiten der geallieerden gelaten wordt,
in het wezen van de zaak neerkomt op
een ultimatum met een termijn van tien
dagen. Binnen vier dagen zal de com
missie van herstel hare vorderjng aan
Duitschland beteekenen en dan krijgt dit
nog zes dagen om ja ot neen te zeggen.
Tegen 13 Met moet dus de beslissing
gevallen zijn over de al ot niet bezetting
van een gebied waar Duitschland 70 pci.
van zijn steenkolen vandaan krijgt en de
uitvoering van een soort van blokkade
van de havens Hamburg, Bremen en Lu-
beck, die den Duitschen handel verlam-
i men zou. Het is daarom niet goed ir,
1 te zien, wat Duitschland anders zou over-
blijven dan zich naar de eischen der ge
allieerden, zoodra dezen het onderlmg
voorgoed eens zijn geworden, te schikken.
Zijn nieuwe voorstellen zijn zoo kort voor
de sluiting van de conferentie van Lon
den gedaan, dat er nauwelijks meer een
verandering in de reeds in hoofdzaak be-
paalde politiek van te verwachten is.
VOOR 900,000 POND AAN ENGELSCH
OORLOGSMATERIAAL GESTOLEN.
Het rapport over de Britsche legeruitga-
ven in 19141920 maakt melding van een
zeer groot aantal verduisteringen, tot 'n be
drag van bijna 900,000 pd. st. Deze verduis
teringen zijn blijkbaar het werk van geor-
ganiseerde benden, die blijkbaar uitgingen
van het beginsel, dat niets te groot en niets
te klein was om te stelen. Vrachtauto's wer-
den gestolen, en revolverpatronen, auto's en
sigaretten, paarden, laarzen, beschuiten,
muilezels, geld, kleedingstukken, tenten,
motoren en een menigte ander leger-
materiaal.
EEN TWEEDE .OPPERSTE RAAD".
De „Libre Belgique" verneemt uit Lon
den, dat 5 Duitsche socialisten als verte-
genwoordigers der Berlijnsche vakvereeni-
gingen te Londen zijn aangekomen, ten-
einde met de Engelsche socialisten te be
raadslagen over de instelling van een soort
van oppersten raad, naast dien der gealli-
eerde mogendheden.
DIPLOMATIEKE INFORM A TIES OVER
HET DUITSCHE AANBOD.
L'it Londen wordt gemeld: In antwoord
op diplomatieke informaties te Berlijn heb
ben de Duitschers getracht enkele duistere
zinnen in hun voorstellen op te helderen.
De grondslagen van de cijfers, waarop
hun aanbod berust, bleven echter uiterst
vaag.
Lord d'Abernon, de Britsche gezant te
Berlijn, die een van de grootste deskundi-
gen ter wereld is op het gebied van inter-
nationale financien, wordt te Londen ver
wacht en brengt misschien nadere Duitsche
uiteenzettingen mee. Zijn groote kennis
van de Duitsche toestanden zal gedurende
de „weekend" ter beschikking staan van
den Oppersten Raad.
Engelsche bladen wijzen op de leemten
in de Duitsche nota door het ontbreken van
het getal voor de annuiteiten, het verzuim
om het minium-cijfer van de intematio-
nale leening te noemen en het niet hoemeh
van een bepaalde rente in verband met
het cijter van 50 millard. Zooals het aan
bod nu is, heeft het volstrekt geen kans
om goedgekeurd te worden door een van
de geallieerden, ondanks de een van de
geallieerden, ondanks de een ot twee gun-
stige afwijkingen van vroegere voorstellen.
De „Daily Telegraph" noemt de 60 tot
80 annuiteiten, waarvan Berlijn gewag
maakte, of een naiviteit of een onbe-
krijgen voor zoo'n mooien deken, spik-
splinternieuw...."
,,Twintig francs!" riep Renault uit, (er-
wijl hij de handen van verbazing in elkaar
sli°eg, „Neen, vrouwtje, dan kunnen wij
geen zaken doen."
En hij keerde zich om, alsof hij de
kwestie voor afgedaan hield, ofschoon de
deken inderdaad heel mooi en den prijs,
dien de vrouw vroeg, ruirnschoots waard
was.
Zij rolde haar deken weer op; maar zeer
iangzaam.; toen, alsot zij zich bed;acht.
had, greep zij den koopman bij den arm.
„Wil je me 15 francs geven?"
„Twaalf francs 50, dat is mijn laatste
woord en dan is t nog om je 'n plezier
te doen."
„Weet je wat? Geet 15 francs, dan zal
ik voor die 15 francs iets anders bij ie
koopen."
„Nu, dat is goed, zoek maar iets uit."
„Ik heb al een half uur lang je heele
kraam bekeken, maar er is niets wat mii
lijkt."
„Of Ik heb nog veel meer."
,^Laat zien dan/'
„Niet hier, maar thuis heb ik een ma-
gazijn vol goed."
„Is dat ver van hier?"
„Welneen, hier in de straat, op no. 91."
„Laten wij er dan heen gaan."
„Op het oogenblik kan dat niet, want
ik laat de kraam nooit alleen."
„Maar je dochter is er toch in."
,,Wij zijn altijd met z'n tweeen hier:
een voor den verkoop en een om toe te
zien, dat er niets gestolen wordt, want
er loopt veel slecht volk rond."
„Dus", zeide de vrouw, die hierin veel
belang scheen te stellen, „gij en uw doch
ter laten de kraam nooit alleen?"
schaamdheid. Men verdedigd de Dmscire
Ministers door te zeggen, dat zij hun hoofd
kwijt zijn en dat zij de openbare meening
niet diirven trotseeren, ofschoon zij op-
recht verlangen toepassing van nieuwe
sancties te verhinderen door een overeen-
komst met de geallieerden. Als dat geen
spitsvondige uitlegging is voor hun hou-
ding, bezitten zij een eenvoudig middel
om het nadeel te verhelpen. Dat is, dat
zij voor dat de opperste Raad bijeenkomt,
rechtstreeks naar Londen een nieuw, op-
recht en behoorlijk aanbod sturen, het
welk het aanbod van Washington duide-
lijk maakt en aanvult. In die richting ligt
de redding en in die richting alleen.
VCAPENTRANSPORTEN VOOR DE
DUITSCH-NATION ALEN.
De Vorwarts bericht van zeer be-
trouwbare zijde, dat in het distrikt West-
Prisnitz bij verschillende leiders van de
Duitsch-nationale volkspartij een groot
aantal wapens voorhianden is. Op 27
April werd een van Perleberg naar het
dorp Legde naar een leider der Duitsch-
nationalen gezonden wapentransport ih be-
slag genomen door den distriktslandraad,
die hierop den leider der Dujtsch-natjo-
nalen heeft laten arresteeren. Het is niet
uitgesloten, dat deze wapens verzametd
zijn, teneinde aangewend te worden bij
een eventueele staking der landarbeiders-
bonden.
De Freiheit meldt, dat de Landraad
voorts een dokument heeft in beslag ge
nomen, waaruit biijkt, dat in de geheele
provincie Brandenburg een uitgebreidqor-
ganisatie bestaat.
DE ONLUSTEN IN ENGELSCH-INDIE_
Politie-agenten levend verbrand.
De berichten betreffende de onlusten
te Malegoan in het district Bombay, zijn,
naar de Times uit Bombay verneemt, nog
steeds weinig talrijk, hetgeen een gevolg
is van het doorsnijden der telegraafdra-
den. Het biijkt, dat een inspecteur van
politie gedood is; hij verbrandde levend
in een tempel, waarin hij met eenige an-
dere politie-beambten was geviucht. Drie
der agenten kwamen op dezelfde wijze
om, en twee regeeringsambtenaren wer-
den gewond.
Volgens een officieus rapport waren de
onlusten het gevolg van het feit, dat aan
Mohammedanen verboden werd, op pdli-
tieke bijeenkomsten stokken bij zich te
hebben. Tien overtreders van dit vefbod
weigerden boete te betalen en werden naar
de gevangenis gebracht. Bij een poging
om hen te bevrijden werd de politie aan-
gevallen, waarbij de menigte groote wreed-
heid aan den dag legde.
HET MADELON-FEEST.
Na de Jeanne d'Arc-huldiging en de
Napoleon-herdenking, zal het „Madelon"-
feest worden gevierd.
De „Madelon" is het ,Tipperarv\" v an
de poilus. Het lied kwam tijdens den oor-
log in zwang, toen een jong soldaat van
heft 12e regiment artillerie, te Fontenay-
sous-Bois in depot, zelt een cafe-chantant-
zanger, het „er in" bracht. Al sjroedig
werd de populaire „Madelon" het solda-
tenlied aan het front. En de poilus, die
den Rijn-oever gingen bezetten, zongen
het eveneens. De bevolking van Fonte-
nay-sous-Bods heeft thans besloten een
groot „Madelon"-teest op touw te zetten,
dat 29 Mei zal worden gevierd. Er zal
een optocht worden georganiseerd, waar
in een triomfkar met „koningin Made!' n",
voorgesteld door Louise Beraud, pleeh-
tig daartoe door haar stadgenooten cer-
kozen.
die maar onatgebroken uit Europa 11'aar
de Ver. Staten golft, berokkent groote
„En is er dan niemand bij u thuis?"
Anders is mijn vrouw er altijd om klan-
ten te bedienen, die in het magazijn vvillen
koopen, maar vandaag is zij er bij uitzon-
dering niet."
,,'Hebt gij dan geen bediende ot een
dienstbode, die mij het magazijn kan laten
zien?"
„Neen, rnjjB vrouw is altijd alleen a s ik
met mijn dochter hier ben."
„Zoo."
Zij keek naar de lucht.
,^k wil liever niet wachten, want de
lucnt betrekt, wij krijgen slecht weer. Ik
zal morgen wel bij u aan huis komen."
„Goed zoo, kom morgen maar terug, dan
is mijn vrouw in het magazijn en ik zal haar
vanavond waarschuwen dat je komt."
Terwijl hij dit zeide keek Pierre Renault
met begeerigen blik naar de mooie wollen
deken, die de vrouw weer oprolde en met
haar omslagdoek bedekte.
Zij verwijderde zich met sneiie schreden.
Haar verwachting omtrent het weer had
haar niet bedrogen, want na een paar mi-
nuten stak een hevigen wind op, de lucht
werd zwart en weldra vielen de eerste
droppels, die snel aangroeiden tot een
plasregen.
De vrouw sloeg een steeg in, niet ver
van de kramen van Pierre Renault, die uit
liep in de rue Vendome.
Daar gekomen liep zij tot een volg nd1
dwarsstraat en keerde door deze naar dr
rue du Temple terug, welke straat zij
afliep tot no. 91.
Zij keek rechts en links of niemand op
haar lette, maar de regen, die met stroo-
men viel, had alle wandelaars verdreven
en buiten haar was er geen mensch in
de straat.
(Wordt vervolgdt.
ENSCHE CO U RANT.
„lNooit.f'
DE GOUDSTROOM,