ALGEIEEN NIRJWS- El ADV-CRTENTIEBLAD VOOR ZEEUW80il-WLAA«KEN.
No. 7125
Vrijdag 25 Maart 1921.
69e Jaarg-ang.
EBBS^S PLAr
Wegens het
Paaschfeest zal
a.s. Maandag geen nummer
van dit blad verschijnen.
De Verbindingsweg.
GEMENGDE BERiCHTEN.
BINNEKLAKD.
Landbouwberichten.
kunna ons begrijpen, dat Duitschland's
vertecnwoordiger, Dr. Simons, op dien
weg flet verder naaeren kon, temeer, daar
hi] d op wijzen mocht, dat door het ver-
drag'van Versailles niet definitiet beslist
was dat Duitschland uitsluitend de schul-
dis? was en dat ook het verdrag van
FrJiktort had berust op het beginsel, dat
nJ de s c h u d i g e parti], maar de
o/erwonnen parti] betalen moest.
f-et is wel merkwaardig, dat ook hier al
ieer de kwestie van, de schuld van den
K)rlog de oorzaak is van het onbevredigd
Op den 5den Maart j'.l. werd de Ver-
bindinsrsweg tusschen Oost- en West-
Zeeuwsch-Vlaanderen ofticieel geopend, zejjer n0g te vroeg om den hoofdschuldige
aan te wiJzen Dit wordt aan beide zij.
einde van de conterentie. Wij willen ook
hier in het midden laten, wie geiijk heeft.
Op zijn zachtst genomen, is het thans
den onomwonden toegegeven. De ge-
schiedenis zal moeten uitmaken, wie voor
den wereldoorlog verantwoordelijk w»-
ren geweest.
Alleen aan Duitschland de schuld ge-
ven, is op zijn minst voorbarig. Wordt
in Frankrijk zelts al met de vraag gedaan,
ot Poincare den oorlog niet heelt gevvild.'
Is uit oft'icieele documenten niet gebleken,
dat in de critieke dagen van eind Juli 1914
de Fransche regeenng geen enkele po-
ging gedaan heeft, om de stappen van
Oostenrijk, om den vrede te handhaven,
te steunen, en dat Servie, destijds door
de Fransche diplomatic onder nauwe voog-
di] gehouden, zelts geen vergunning heett
gekregen om te antwoorden op het voor-
stel tot bespreking, dat haar gedaan wasJ
We moeten ons oordeel over de schuld-
vraag nog wat opschorten. Deze waar-
heid bljjft echter op den bodem liggen:
het is cle vraag naar de schuld van den
oorlog, die, tenzij bevredigend opgeiost,
telkens de verhindering zal blijven, dat
de volkeren tot volkomen vrede komen.
Er is geen verbindingsweg tusschen de
voikeren mogelijk, waarop men elkander
als vrienden zal kunnen ontmoeten, als
die zaak niet is in 'treine gebracht, want
hier ligt de onmisbare voorwaarde voor
de verzoening. En zonder dat kan er
misschien wel een vrede worden gemaakt,
worden atgeperst, doch zi] zal nooit hecht
zijn, integendeel, zij wordt de moeder van
nog teller strijd.
Zooals het n,u gaat tusschen de volken,
j zoo gaat het ook in den boezem van
Wegen afgesloten, versper- j iedei volk tusschen de verschillende ran-
in tegemvoordigheid van verschillende
autoriteiten. Gij weet het alien. En daar-
door kunnen nu de bewoners van de beide
deelen van Zeeuwsch-Vlaanderen elkan
der getnakkelijk bereiken over Neder-
landsch grondgebied. In 6en uur tijds
bereikt een auto van uit Ter Neuzer
de stad Sluis. We zijn daarmede een her
eind vooruit, want deze verkeersgeleger-
heid zal blijken van groot belang te ziA.
In den oorlogstijd bleek het duideljk,
dat zulk een weg onmisbaar was.
Voor den Grooten oorlog konden we
over Belgisch grondgebied gemakkelijt ko
men van Oost naar West, daar de pas
sage over den z.g.n. Vrijen dijk op en was,
maar de oorlog, die overal de grenzen af-
zette en de belangrijke verkeerswegen ver-
sperde, ontnam ons deze gelegejneid ge-
heel en al. Wat een getob, om van Oost
naar West te komen! Zoo werdde nood-
zakelijkheid gevoeld, om over eige i grond
gebied een verbindingsweg te heoben.
We kunnen den weg, die thans ofticieel
geopend is, dus nog noemen: een vrucht,
een _goede vrucht van den oorlog. De
weg zelT is een vredeswerk, in vredes-
tijd is er aan gewerkt en is de weg voi-
tooid, en in elk opzicht is het toch de
bedoeling, dat deze verbindingsweg dienst-
baar zal gemaakt worden aan de weder-
zijdsche oelangen van de bewoners van
O.- en W.-Zeeuwsch-Vlaanderen, en hij
berust op de vreedzame verhouding, die
er onderling bestaat.
De oorlog brengt overal de scheiding,
de versperring. We herinneren het ons
heel goed, vooral hier in deze streken aan
de grepzen.
ringen aangebracht, de. grenzen yerboden
<>v:tr "ter'g;taTl,"?e eTetmtffclte- ot doodsctraaO,
handwijzers op de kruispunten der wegen
weggenoinen, om den vijand, die binnen-
komen kon, niet den weg te wijzen, maar
toch tevens om eigen bevolking van de
wijs te brengen, bakens in zee wegge-
haald, kustlicnten gedoofd, al die dingen
heeft de oorlogstijd gebruikt om scheiding
te maken, om de wegen ontoegankeiijk te
doen zijn. Gelukkig, dat er een eind aan
kwam en de vredestijd intrad, waarop
weer aangestuurd wordt op vereeniging
en verbinding, waarop de versperringen
worden weggenomen en het den men-
schen gemakkelijk gemaakt wordt tot
elkander te komen. Dit kan niet genoeg
geschieden: de menschen weer tot elkan
der brengen in elk opzicht. We slaken
de verzucnting: mocht de vredestijd alom
meer zijn kracht doen gevoelen, zoo sterk, j
dat er ook verbindingswegen mogen voi-
tooid en officieel geopend worden tus
schen de landen en volken van Europa,
die door den oorlog* helaas maar al te
wreed zijn gescheiden geworden! Flet
heeft er echter weinig van, dat we tot
dat tijdstip naderen. Integendeel schijnt
tusschen de Geallieerden eenerzijds, en het
Duitsche volk anderzijds, de scheiding nog
wederom bestendigd te zijn, ot wellicht
grooter te worden. Toen hier in
Zeeuwsch-Vlaanderen de verbindingsweg
werd geopend, had in Londen de conte
rentie ptaats, die toch bedoelde de vol
keren, die in oorlog tegenover elkander
gestaan hebben, nader tot elkaar te bren
gen, maar het einde van de besprekingen
is geweest: de onderhandelingen zijn atge-
btoken en een vreedzame oplossing nog
niet gevonden. Daar werd in die dagen
dus de verbindingsweg tusschen de ge
scheiden deelen van Europa officieel ge-
slotenen voor hoe langWie eemgs-
Zins vredesgezind is, slaat deze dingen met
droefheid gade. Is er dan geen weg te
vinden, waarop de volkeren van Europa
elkander kunnen ontmoeten en de hand
dies vredes toereiken? Ook deze conte
rentie weer mislukt, en aan den Franschen
opperbevelhebber de instructies gegeven,
om zijne militaire bewegingen tegen
Duitschland te beginnenWanneer zal
nu toch eindelijk eens de vrede begin
nen? J)eze vraag komt voort uit het ver-
langen, dat er bij ons is, dat de werken
des vredes mogen gezien worden. Over
de vraag zelve discussieeren, past- ons
hier niet. We willen echter wel wijzen
op een voornaam punt, dat de verbinding
tusschen de volken mede tegenhoudt.
Het is een zaak, die ook in de laatste
mislukte conterentie te Londen is ter spra-
ke gekomen, en dat is de vraag naar den
hoofdschuldige in den grooten oorlog.
Het is opnieuw gebleken, dat zoolang op
deze vraag niet een voor beide partijen
bevredigend antwoord gegeven is, de ech-
te vrede eigenlijk niet komen kan. Heett
de premier van Engeland' in deze conte
rentie niet gezegd, dat het schuldig zijn
van Duitschland alleen, moest beschouwd
worden als de grondslag voor de overeen-
komsten? Lloyd George gaat dus, na-
mens de Geallieerden, uit van het stand-
punt, dat Duitschland alleen de schuld
van den oorlog heeft en dit land moet zich
als de eenig schuldige laten straften. We
sen en sfanden. die -
eischen en belangen voor den dag
men. Een oorlogstoestand is daar vaak,
strijd is er overal tusschen de verschil
lende deelen van de maatschappij, in het
bijzonder in onze dagen. Dat is een bit-
tere vrucht van den oorlog. De verhou-
dingen zijn wel zeer gespannen. De be
langen van patroon en arbeider, produ-
I cent en consument, arm en rijk, schij-
nen met elkaar te botsen, en men staat
I tei tegenover elkander. tr is scherpe
scheiding er is een oorlogstoestand daarin.
In den strijd om het bestaan, doet ieder
op zijn manier meer ot minder aan dien
oorlog mede. In ons land is het gelukkig
1 meestal uiterlijk nog vrede, maar het is
i toch een vrede, die door vele wetten en
i een sterken arm wordt atgedwongen. Door
wettelijke regelingen tracht men de ver-
schillende rangen, die elkander soms wel
te lijt zouden willen, van eikander te hou-
i den. Dit kan ten slotte niet zoo blijven.
j Er moet toenadering komen, er moet een
verbindingsweg gevonden worden, waar
op men elkander verzoenend_ tegentreedt
Dat is heilzaam. Zoolang het echter staat
als nu, is daarop geen kans, omdat ieder
in zijn tegenstander de schuldige, de al-
leen-schuldige van de malaise ziet. De
arbeider ziet in den patroon de eenige
oorzaak van zijne moeilijke omstandijg-
heden waarmede hi] niet tevreden is. De
patroon is't, die volgens hem geen hart
heeft voor zijn volk en met de belangen
van zijn arbeiders in 't minst niet reke-
ning houdt. Als de patroon maar eens
wilde schikken, maar hi] is hard, en daar-
om ziet de arbeider in hem den eenige,
die schuldig is. Bij den patroon is het
weer de arbeider, die van ailes de schuld
krijgt. Bij hem is de arbeider onwillig,
oproerig, ontrouw en onievreden. Hij ziet
niets anders dan de touten van zijn on-
derdanen en heeft zijn mond vol klach-
ten. Als beiden nu op dat siandpunt blij
ven staan, zal er dan ooit sprake kun
nen zijn van betere uoestanden? Een ieder
eischt van zijn tegensianders de verbe-
tering, maar men gaat zichzelt voorbij.
Hier kan aileen verbeiermg komen, als
ieder wil zien, dat hijzelt mee de schuldige
is van de verkeerde vernouding.
Wat zou er al toenadering zijn, de eer-
pij zijn opgeiost, als de verhouding van
de menschen onderling wat milder was?
Het zit hier niet in geld ot indestofte-
lijke dingen, maar in de geesteiijke mo-
tieven. En wie steeds beginnen wil met
ook eigen schuld te zien, hij zal zachter
oordeelen over een ander. Hij zal tot
onderhandelen bereid zi inDan valt er te
redeneeren, dan is er een verbindingsweg
waar vroeger scheiding was.
Duidelijk komt dit uit in het huisgezin
en den tamiliekring. Daar kan de ver-
wijdering soms zoo gicjj zijn. Daar waar
men elkander zoo ker en waar zooveel
gevoelens irgt, daar 1 at opeens de vij-
andschap soms zoo scherp zijn. Welk een
ellende brengt dat teweeg, welk een hui-
seljjk feed, welk een Jiamilieleed, als ze
verdeeld en gescheiden leven, die eigen
lijk samen en elkander tot hulp en steun
door het leven zouden moeten gaan. Wat
kan dit alles lang duren, en hoe vast
schijnt soms de scheiding. 1 och kan hier
zooveel terecht komen, als de schuldvraag
maar opgeiost wordt. Als de meest schul
dige zoo oprecht wii zijn, met zijn schuld
te bekennen, dan is er begin van toena
dering. Dan komt er vrede en spreidt
de liefde haar zegen. Dan komen de tra-
nen van berouw, en de verbroken ban-
den worden weer gehtecht, dan kan er
veel worden vergeven^pi vergeten. Ats
menschen in elkanderr hart maar kunr
nen vinden de erkenning van schuld, dan
is de verbindingsweg gevonden, dan wor
den de verhoudingen rschter. Nu is het
wel niet gemakkelijk mi te komen tot
bekentems van schuid, het schijnt iets
vernederends. Toch moet een mensch
hier voor de waarheid willen zwichten,
al is ze pijnlijk. Zal ook een schuld, waar:-
van men niet weten wil, niet steeds blij
ven drukken en het geweten kwellen?
En denken we al, het van ons at te
kunnen schuiven, in een onbewaakt oogen-
blik komt het voor ons staan in voile
grootte. De waarheid zal zegevieren,
en zal ons pijn doen, tenzij we voor onze
schuld willen uitkomen en trachten tot
verzoening te komen.
En zouden deze dingen nu ook niet van
de hoogste beteekenis zijn in onze ver
houding tot God? De verbindingsweg,
waarop onze ziel zich kan begeven, am
vrede te hebben met God, zal alleen ge
opend worden, als er is n ou^ hart aevod
eenigszins anders dan bij de menschen
onderling. Daar ligt de schuld gewoon-
lijk aan beide kanten.
In de verhouding tot God moet de
mensch toe de erkenning komen, dat niet
bij God, maar bij hem alleen de schuld
ligt. God doet niets wat onvolmaakt ot
eebrekkig is. Toch is de mensch zoo
dikwnis oezag om God voor zijn rechc-
bank te roepen. Wat hebben wij veel
aan te merken op Zijne beslissingen. Wij
meenen soms recht te hebben de gevolg-
trekking te mogen maken, dat God ge*.*!
rechtvaardig God, geen God van liefde is.
Wij gaan Zijn doen bedillen.
Maar de vrede zal wijken uit ons hart
en uit ons leven als we daarmede voon-
gaan. Gntevredenheid en verzet, onrust
en toornigheid zullen ons hart gaan ver-
vullen en daarbinnen zal het niei licht en
blijde zijn. Ontstemming is daar over-
heerschend. Hoevelen staan op die wij-
ze tegenover hun God? Met klachten en
vragen ja met verwenschingen Hij is de
schuldige, de mensch klaagt God aan en
roept Hem ter verantwoording. Zoo is
er wreede scheiding tusschen mensch en
God. Hier moet de mensch beginnen met
te bedenken, dat er bij hem schula is, aan
zijn kant de kortzichtigheid, de blind-
heid. Wat zullen wij merikchen oordee
len over Gods werken en bedoelingen i
Aan onzen kant het gebrek aan onder-
danigheid en eerbied, die past tegenover
God. Aan onzen kant hec tekort aan
nederigheid, aan dankbaarheid en lietde.
Zijn wij in alles niet a'fhankelijk van Hem,
en zijn Zijne zorgen voor ons uiet vele
Bij ons moet komen de erkenning van
tekortkomingen, ja van beleedigingen Hem
aangedaan. Is dat niet de waarneid i En
ais wij dat gaan gevoelen, en dan aaaren-
boven toch opmerken de goedheid van
God over ons, toch de leidingen van ons
iot en leven oj> wonderlijke en verrassen-
de wijze, dan gaan wij anders over uod
oordeelen. Wij leggen de hand op den
mond, wij zwijgen over venneende onb I-
lijkheden, maar gevoeien UuiucnjK z.ijn
oprechte liefde voor ons. Met belijdenis
van schuid in het hart, komt de menscn op
de rechte wijze tot God, dan wordt het
mogelijk, om Gods liefde duidelijk te zien,
De afdeelingen Opsterland en Lennen
van den V. \X B. zijn, volgens de Vader-
lander ontbonden met het doel zich bij
den Vrijheidsbond aan te sluiten. In het
avondblad van de N. R. Crt. van gister
werd gemeld, dat de afdeeling Souburg
van "clen Vrijzinnig Democratischen Bond
in haar geheef is toegetreden tot den Vrij
heidsbond.
En het meest beteekenende bencht van
dien aard is de meedeeling dat in Bre
da een afdeeling van den Vrijheidsbond
is opgericht door personen, die tot nu
toe een vooraanstaande plaats bij de
Vrijz. Democraten innamen. Voorzitter is
de heer A. van Nijmatten, die in 1918
op de Vrijz. Dem. candidatenlijst van
het Kamerlidmaatschap stond, en die in
Brabant en Limburg jaren lang een groo-
te rol in de vrijz. dem. beweging speel-
de. In het voorloopig comite der nieuwe
afdeeling van den Vrijheidsbond zitten
ook mevr. Clifford Kocq van Breugelj
en mevr. Hartmans, die eveneens in het
bestuur van de afdeeling Breda van den
Vrijz. Dem. Bond zaten.
GEEN TROEPEN NAAR WILNA.
De Minister van Buitenlandsche Zaken
heeft thans, bij brief van 18 Maart, aan
de Tweede Kamer meegedeeld, dat het
ken, waar de atmosfeer vermengd is met
den' rook van tabriespijpen, de deuren en
vensters hermetisch te sluiten, zoolang de
boter in de melkerij ongedeki 9taat.
STAKING.
De correspondent van de N. R. Crt. te
Berlijn meldt, dat te Berlijn de doodkisten-
rnakers staken en de lijkbidders staken uit
sympathie ntede. De doodkistenmakers, die
400 a 500 mark per week verdienen, verlan-
gen een loonsverhooging van 12j/2 pet. De
toestand is reeds van dien aard, dat de be-
grafenisondernemers zich doodkisten in den
kettinghandel moeten aanschaffen. Ook in
e beweging gaan de stakers tot geweld
over. Zoo werden een aantal lijkwagens met
steenen gebombardeerd. Voor een sterfhuis
in de Berlijnsche Keizers Allee werd dezer
dagen zelfs tusschen stakende lijkbidders en
onderkruipers gevochten.
DE 1NVLOED VAN DEN ZOMERT1JD OP
SCHOOLK1NDEREN.
In de „Daily Cronicle'' wordt de vraag
opgeworpen of de zomertijd gunstig of on-
gunstig op de schoolgaande kinderen werkt.
In een school waar de gewoonte was om de
kinderen te wegen na afloop van den cur-
sus, is de gewichtsvermindering vooral na
den zomercursus toegenomen. Moeders van
schoolkinderen klaagden er over, dat haar
wetsontwerp tot aanvulling van het Ille kinderen vermoeid en slaperig waren's mor
hoofdstuk der Staatsbegrooting, in ver- gens. Daarentegen meenen de doctoren en
band met deelneming aan de uitzending
van het internationale contigent haar Wil-
na welk wetsontwerp bij Koninklijke Bood-
schap van 22 December 1920 aanhangig
was gemaakt, wordt fngetrokken.
Aanleiding tot deze intrekking is het
besluit, op 2 Maart 1.1. door den Raad
van den Volkenbond in zijn twaalfde zit-
ting te Parijs genomen, waarbij afge:-
zien wordt van de te houden volksstem-
ming en besloten wordt te trachten het
geschil tusschen Polen en Lithauen langs
anderen weg te regelen.
Atschrift van dit besluit van den Raad
van den Volkenbond, alsmede yan een
begeleidend schrijven van den seereta-
ris-generaal van den Volkenbond, d.d. 3
Maart jl., is mede aan de Tweede Ka
mer toegezonden.
EEN ONGELUK DAT GELUK BRACHT.
De geschiedenis van den bekenden zeer
welgestelden Franschen partumier, leu
heer Coty, toont aan, hoe er een fortuin
van 48 millioen trancs in een gebroken
fiescl; kon schuilen.
Als jonge man op een zeer bescheiden
manier begonnen met het maken van .lieu-
we partums, nam hi] op zekere dag een
tlcscl'i met een nieuw partum mee mai
den directeur van het Louvre, het bekende
groote Parijsche warenhuis in de hoop een
order te krijgen.
Deze heer verklaarde evenwel geen tijd
te hebben voor deze zaken. Terwijl Coty
de directeurskamer verliet, liec hij op Jen
drempel per ongeluk de flesch vallen, welk
brak.
Verscheidene bezoeksters die de plaa.s
van ac ramp passeerden, jiepen verrukt
over- j uit. G, wat een heerlijk parfum; waar is
dit tc koop?
De directeur met veel handelsflair ani-
woordde gevat: Het is een nieuw partum
van he! Louvre, dame, wij verwachten er
eind van deze week een groote hpevee'l-
heiil van
En Coty kreeg dadelijk een besteiiing
voor 72.000 trancs.
1.
deel
ste" staDoen'op djn verbindingsweg tus- j en komt het vertrouwen. Ook wat we
sclien d^ze twee partijen zouden gezet niet kunnen verklaren in Gods wonderlijke
zijn als de patroon wnde erkennen, dat daden. vertrouwen we, en we zullen steeds
hij 'voor zijn eigenbelang wel eens te
veel "het belang van zijn arbeider heett
uit het oog venoren, en dac hij bereid
is dat te herstellen. Maar dan heeft de
arbeider ook evenzeer zichzelt als schul
dige te zien, en te erkennen, dat ook hij
in zijn werk meermalen de belangen van
zijn patroon heeft verwaarloosd, en dat
hij gewillig is, die voortaan ook weer
in 'toog te houden. Aan beide zijden is
schuid, laat ieder op de zijne zien. en er
komt toenadering, want er is verzoenmgs-
gezindheid. Dan zal het weer worden:
een gvtneenschappeiijk behartigen van el-
kanders belangen. En zoo is het op me-
nlg gebied in het maatschappelijk leven.
E? is helaas onwil om toe te geven, de
gezindheid om te schikken ontbreekt. Er
is hard.iekkigheid en haisstarrigheid en
dat maakt de toestand zoo onhoudbaar.
2x)uden niet vele nooden in de maatschap-
meer o*is leven aan d*en God wihen over-
geven en kunnen toevertrouwen. Dan is
de verbindingsweg tusschen de ziel en God
geopend en een heeriijke vrede daalt in
den mensch, die hem sterkc tot 's levens
strijd.
Maurits F.
VRIJZ. DEMOCRATEN EN DE
VRIJHEIDSBOND.
Hoewel men goed zal doen zich te
wachten voor een te sneile conclusie, ver-
d.ent het aandacht, dat uit verschillen
de plaatsen berichten komen van vrijzm-
nig-democraten, die overgaan naar den
Vrijheidsbond.
BIJSMAAK AAN BOTER.
Boter heeft soms een eigenaardigen bij-
smaak, waarvan men niet weet, waaraan
die toe te schrijven is. Aan de bereiding
heeft niets gemankeerd, aan andere in,-
vloeden is de boter niet blootgesteld ge
weest en toch proeft men iets vreemds,
vaak een talkachtigen smaak. Wist de
tabrikant niet beter, dan verdacht hij het
product van de een ot andere vervalsching.
Waar de oorzaak te zoeken? In de eerste
plaats moet er aan herinnerd wordetj, dat
te veel kneden reeds den smaaK van de
boter bederven kan. Maar als tweede lac-
tor dient het betrachten der zindelijkheid
vermelding. Wordt nl. niet al het gereed-
schap, dat met de boter in aanraking komt,
absoluut rein gehouden, dan is dat al heel
gauw overdekt met een vetlaag, die den
smaak van talk aanneemt en op de boter
overdraagt, als niet voor een betere rei-
niging is zorg gedragen. De zindelijk
heid "op koelvaten, spanen enz., kan niet
nauwgezet genoeg zijn, vooral als het hou-
ten voorwerpen betreft; op hout kan men
de talklaag niet zien, dus verdient het aan-
beveling op den reuk te Ietten.
In vele boterfabrieken wordt veel met
soda-oplossingen gewerkt; soda bestrijdt
vet uitstekend; men moet echter de aldus
gereinigde voorwerpen goed met zuiver
watei nasjxielen. Men moet er ook ,reke-
ning mee houden, dat boter, evenals melk,
gocde en slechte reuken opslurpt en vast-
houdt. Er zijn chemici van naam, die aan
ae aroma van boter een verschijnsel toe-
schrijven, dat veel gelijkenis vertoont met
de enfieur'age, waarvan men in parlumla-
brieken gebruik maakt om den geur van
bloemen in de vetlagen te doen dringen.
De vetdeeltjes, die uit ontboterde uelk
opstijgen, nemen al het aether en andere
sterkriekende elementen in zich op. Heett
de boter een brandsmaak, dan wordt ait
veroorzaakt door kleine hoeveelheden rook,
die aan de boter een scherpen, onaangena,-
nien smaak geeft. Het is zaak om in sire-
vrouwelijke kinderspecialiteiten, dat de zo
mertijd met anders dan heilzaam op de kin-
deren werkt, maar dat het geen wonder is,
dat zij slaperig en onattent zijn, wanneer de
moeders hen niet vroeg genoeg naar bed
sturen.
EEN ZONDERLING AAN HET WERK
Amsterdam heeft indertijd zijn inktwer-
per gehad, Londen heeft thans een der-
gelijken zonderling, die zich „vermaakt"
met het stuk snijden van kussens in mo
toromnibussen. Het komt tegenwoordig
herhaaldelijk voor, dat de kussens in de
nieuwe omnibussen zijn stuk gesneden.
Men meent, dat die daden het werk zijn
van een persoon, die bij voorkeur een
paar routes voor zijn werk kiest. De om-
nibus-maatschappij heeft 10 p.st uitge-
loofd voor dengene, die den dader kan
aanwijzen.
KEUKING VAN TUINBOD W-ZAAIZAAD,
ROOTGOED, ENZ-
OPROEPING tot het deelnemen aan de
keuring van gewassen te veide in 1921
en de daaraan verbonden keuring op
stam en op partij van zaden en poot-
goed.
Ieder, die aan deze keunpg wenscnt
te nemen, dient te zorgen, dat zijn
aangifte betrefiende knol- en wortelgewassen
en alle vegetatiet voortgekweekte gewassen
voor 15 April, betreftende de overige voor
keuring in aanmerking komende gewassen
voor 15 Mei is opgezonden:
voor de provincie Z e e I a n d bij onder-
geteekende.
Alle knollen, bollen en worteten, welke
dienen voor zaadwinning, moeten voor de
planting worden gekeurd. Zij moeten min-
stens 10 dagen voor de planting worden aan-
gegeven.
2. De aangifte moet geschieden op for-
mulieren, die in het gewenschte aantai kos-
teloos bij ondergeteekende zijn verkrijgbaar.
3. Een formulier mag niet voor meer dan
een perceel gebruikt worden. Wenscht nyen
dus drie perceelen van eenzelfde gewas aan
te geven (hetzelfde ras, dezelfde soort ot
varieteit), dan dient men 3 tormulieren in-
gevuld in te leveren.
4. Tuinbouwgewassen, die in 1921 ge
keurd zullen worden, zijn:
1. Alle knol- en wortelgewassen.
Alle vegetatiet voortgekweekte ge
wassen.
Alle vlinderbloemige gewassen.
Alle plaatselijke rassen, b.v. koolsoor-
ten op Walcheren.
Bessen (voor stekhout).
Alle gewassen, welke eventueel op
verzoek mag worden toegevoegd.
5. Gelijktijdig met het aangeven hunner
perceelen dienen de verbouwers een bedrao;
van tl.per 10 Aren ot gedeelten van 10
Aren te storten.
Atwijkingen in het keuringsgeld zijn geoor-
loofd voor de aangesloten vereenigingen.
Aangiften, die niet door de verschuldigde
bedragen vergezeld zijn, worden terzijde ge-
legd. De kosten voor plombeeren bedra
gen 15 cents per zak. Bij eventueel ver-
zenden los in den waggon kan elke wag
gon geplombeerd worden tegen f 10.per
waggon. Het is zeker zeer gewenscht de
plombeeringskosten in den verkoopsprijs te
verrekenen.
C. Kweekers ot verbouwers, die aan de
keuring willen deelnemen, dienen met iedere
oontrole, die door de Ieden der Regelings-
Couimissie ot andere personen, namens het
Hoofdbestuur der Ned. Mij. voor Tuinbouvv
en Plantkunde toegepast wordt, genoegen te
nemen en toe te laten, dat de bewaarplaat-
sen der producten en de werktuigen tot
het verwerken en reinigen van den oogst
in oogenschouw genomen en beoordeeld wor
den.
7. Een ieder kan aan de keuring deel*
nemen.
8. Inlichtingen worden gratis verstrekt
door
het lid der Regelings-Commfssie,
D. BLOEMSMA,
Rott. kade O 228, Middelburg.
ma®>anjsascsi r*«»g««caTOj^yMaieCTaBZgaifflHm«g3^
TER
COURANT
23i2rTEZKCQKa£^
rUrt lUPTWllJillllWI
O V/1J *-l 1*1 -w 7
ijaar unt
r
u,.«««/-»■ urol oonc fp
zijn, dat de knderen er op zoo jeug'digen
nftnniMfli G- 1i j
2.
3.
4.
3.
